Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
Kobiety, które uczą, inspirują, stawiają wyzwanie
W Piśmie Świętym główne role grają mężczyźni – tak brzmi obiegowa opinia, ale czy jest prawdziwa? Co z Maryją, Marią Magdaleną czy Ewą? Przecież nawet w rodowodzie Jezusa występują kobiety, i to nie byle jakie.
Tamar nie cofnęła się przed niczym, żeby dowieść sprawiedliwości, a jej przebiegłość była doceniona nawet przez jej przeciwników. Debora była prorokinią, którą namawiała Izraelitów do wojny, a ostatecznie sama poprowadziła wojska do walki. Podobnie Judyta, która podstępem wdarła się do obozu wroga i obcięła głowę jego dowódcy. W Biblii nie ma słabych kobiet, wystarczy tylko je poznać.
Zwykły salon piękności to miejsce, w którym można zregenerować siły i odzyskać piękno. Ten niezwykły salon piękności to historie dwunastu zdumiewających kobiet, które pozwalają na duchową regenerację, odkrycie własnej siły i wyjątkowości.
Tomasz Zamorski – dominikanin, uznany kaznodzieja. Na co dzień mieszka w Łodzi, gdzie m.in. z o. Adamem Szustakiem i o. Tomaszem Nowakiem współtworzy katolickiego Netflixa – stronę dominikanie.pl oraz popularny na YouTube kanał Paśnik.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Przez cały okres pontyfikatu, w każdy Wielki Czwartek Jan Paweł II kierował słowo do kapłanów.Tak powstało 26 listów i Encyklika O Eucharystii w życiu Kościoła.Warto sięgnąć do tej skarbnicy myśli świętego Papieża:o kapłaństwieo służbie Bogu i człowiekowio Eucharystii.Publikacja skierowana jest do wszystkich do każdego z prezbiterów ale i do każdego, kto korzysta z jego posługi.
Bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Kazania pogrzebowe są dla uczestników i pomagają w spotkaniu z odchodzącym oraz w dziękczynieniu jemu oraz Bogu. Każda śmierć jest inna, tak jak inny w swej tożsamości jest człowiek. Kazanie pogrzebowe jest też pamiątką po zmarłym i pomaga w dostrzeżeniu tego, co mu zawdzięczamy. W Kościele przypomnienie osoby, która przekroczyła próg wieczności, jest modlitwą za nią.
Matka Boża cieszy się szczególnym kultem i czcią w Kościele katolickim. Jest też naszą Matką do której przychodzimy z radościami, problemami. W ciągu roku świętujemy wiele wydarzeń z życia Maryi. Czcimy Jej przymioty. Na każdą okoliczność proponujemy ciekawe słowo.
„Święty Józef stanie się świętym trzeciego tysiąclecia” – tę prawdę przekazała nam francuska mistyczka. Także św. Jan Paweł II w adhortacji Redemptoris Custos wskazał na św. Józefa jako na tego, którego należy w szczególny sposób czcić i na nowo odkryć dla Kościoła, bo to opiekun każdego z nas na obecne czasy. Warto uczynić ze św. Józefa patrona naszego codziennego trudu. Zwracajmy się do niego ze wszystkim, co nas trapi, obciąża, wierząc, że nas wysłucha i nam pomoże, bo już Teresa Wielka głosiła: „On w sposób dziwnie skuteczny wspomaga każdą duszę, która mu się poleca”.
85% niepełnosprawności BASI TUREK oznacza 100% zależności od drugiego człowieka. Czy tak można żyć? Można! I to jak!
Dla swoich rodziców okazała się wielkim zaskoczeniem – po jej narodzinach lekarze postawili diagnozę: córka nie będzie chodzić, mówić, widzieć ani słyszeć.
Do pracy nad Basią zabrały się aż dwie matki: biologiczna i Matka Boska. Dzięki nim zaczęła stawiać pierwsze kroki i składać słowa, jednak tragiczna w skutkach operacja okaleczyła ją na dobre. Mimo wszystko Basia poszła na całość: wyprowadziła się z domu, zamieszkała w akademiku. Nie mogła zostać księdzem, ale została coachem. Przez tydzień była nawet celebrytką. Postanowiła odwiedzić papieża Franciszka i pojechała… autostopem. Potrafi czerpać z każdej chwili to, co najpiękniejsze. Ile się da i pełnymi garściami.
Basia udowadnia, że wiara to nie tylko teoria czy hobby, a Boga można odnaleźć w każdym spotkanym człowieku. Nic nie odda jej sposobu opowiadania własnych kosmicznych przygód, ale ta książka może zachęcić do poznania Baśki osobiście. Bo warto!
Jasiek Mela, podróżnik i działacz społeczny
Przyjmij moc błogosławieństwa
Kim jest Jabes? To biblijny bohater opisany w Pierwszej Księdze Kronik, który wypowiada przed Bogiem swoją słynną modlitwę – krótką prośbę o błogosławieństwo i oddanie Bogu panowania w życiu. Liczne świadectwa potwierdzają, że te bardzo proste słowa wypowiedziane z wiarą mogą naprawdę zmienić życie każdego człowieka, dać wolność i sprawić, że zło i niesprawiedliwość zostaną przemienione.
Zacznij błogosławić Boga w każdej sytuacji i patrz, jak twoje życie się zmienia!
***
o. Józef Witko – franciszkanin, znany kaznodzieja i rekolekcjonista, lider ruchu charyzmatycznego. Od wielu lat odprawia Msze Święte z modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie duchowe. Każdego roku uczestniczy w nich kilkadziesiąt tysięcy osób. Autor bestsellerowych książek (m.in. Uzdrawiająca moc Ducha Świętego, Wołaj do mnie, a odpowiem ci).
Refleksje metropolity krakowskiego dotyczące historii walki o odzyskanie niepodległości Polski, umieszczone w kontekście drogi krzyżowej. To zestawienie tłumaczy sens tragicznych czasów rozbiorów, powstań narodowych, zrywu Solidarności, oraz nieustępliwą i wytrwałą walkę wielu pokoleń o odzyskanie suwerennego i wolnego państwa polskiego. Książka przygotowana na 100 – lecie odzyskania niepodległości.
Armenia to jeden z najdawniejszych krajów świata. Według Księgi Rodzaju (8,4) arka Noego osiadła „na górach Ararat”, po czym świat odrodził się do nowego życia. Góry te nazywane przez Ormian Masis od wieków sytuowano w Armenii. Chrześcijaństwo szerzyło się tam już we wczesnej starożytności. Na początku IV wieku Królestwo Armenii, pierwsze w świecie, wprowadziło je jako religię państwową. W V wieku Kościół Armenii wkroczył na drogę, która doprowadziła go do zerwania z głównym nurtem chrześcijaństwa w cesarstwie rzymskim, a w ostateczności do całkowitej niezależności doktrynalnej i jurysdykcyjnej.
Kościół ormiański zalicza się zazwyczaj do grupy Kościołów monofizyckich, które odrzuciły dekrety IV soboru ekumenicznego w Chalcedonie (451), na którym wypracowano doktrynę o dwóch naturach (łac. natura, grec. φύσις/physis/fyzis) – boskiej i ludzkiej – w jednej osobie (łac. persona, grec. ὑπόστασις/hypostasis) Chrystusa. Ci, którzy odrzucili „duofizytyzm” (diofizytyzm), poszli drogą monofizytyzmu. Tak postąpiły Kościoły – egipski, zwany koptyjskim (podobnie związany z nim Kościół etiopski), zachodniosyryjski, zwany jakobickim, i ormiański5. Trzeba jednak pamiętać, że w przypadku Ormian nie dokonało się to od razu i wszędzie. Biskupi z Armenii, będącej pod panowaniem cesarstwa rzymskiego, wzięli udział w soborze chalcedońskim i zaakceptowali ogłoszony tam dogmat. Kościół Armenii perskiej przez długi czas także rozważał możliwość zaakceptowania soboru chalcedońskiego. Zwolenników tej opcji nie brakowało wśród hierarchów i książąt Armenii. Ormianie „chalcedończycy” mieszkali nie tylko we wschodnich prowincjach cesarstwa, na terenie historycznej Armenii, w samej Persarmenii, ale także na terenie Italii. Spopularyzowali tam kult świętych związanych z nawróceniem tego kraju na chrześcijaństwo (Grzegorza Oświeciciela, Hripsime, Gajane). Dzięki nim ich imiona trafiły do rzymskich martyrologiów i greckich synaksarionów, stając się dziedzictwem całego chrześcijaństwa. Ormianie „chalcedończycy” odgrywali ważną rolę polityczną do upadku potęgi cesarstwa bizantyńskiego w drugiej połowie XI i w XII wieku. Ich wspólnoty przetrwały jednak aż do XX wieku. Dzięki nim przez wieki trwała jedność wiary z „ortodoksyjnym” Kościołem powszechnym. W Armenii, odciętej od cesarstwa bizantyńskiego granicą z Persją, opcja antychalcedońska odniosła ostateczne zwycięstwo na początku VIII wieku. Odtąd Kościół ormiański uważany był za jeden z Kościołów monofizyckich.
Cytaty i historie biblijne od stworzenia świata, przez narodziny, nauczanie, mękę i zmartwychwstanie, prowadzą dzieci prosto do Jezusa, który czeka na nie przy ołtarzu. Krótkie dziękczynienia na końcu każdego rozdziału oraz modlitwy, którymi wzbogacono tekst, pozwolą najmłodszym lepiej przygotować się do tego jakże ważnego dla nich spotkania.
Nabożeństwo Drogi Krzyżowej należy niewątpliwie do najgłębiej wpisanych w wiarę i pobożność chrześcijańską, gdyż wprowadza nas w kontemplację tej niepojętej miłości Boga do człowieka, którą On wypowiedział w misterium męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, naszego Boskiego Zbawiciela. I ta kontemplacja staje się też jakże głęboką szkołą życia chrześcijańskiego.
Kronika Soboru Trydenckiego ze względu na ówczesną cenzurę papieską, była drukowana po raz pierwszy w Londynie.
Fulgenzio Micanzio był najbliższym współpracownikiem Paola Sarpiego.
Spis treści:
Fulgenzio Micanzio - Żywot ojca Paolo 1552-1623
Paolo Sarpi Kronika Soboru Trydenckiego
Księga pierwsza 1500 - sierpień 1544
Księga druga wrzesień 1544 - marzec 1547
Księga trzecia kwiecień 1547- kwiecień 1551
Księga czwarta maj 1551 - sierpień 1552
Księga piąta wrzesień 1552 - grudzień 1561
Księga szósta 1 styczeń - 17 wrzesień 1562
Księga siódma 18 wrzesień 1562 - 15 maja 1563
Księga ósma 17 maj 1563 - 12 marzec 1565
Sesje I - IV 1545 - 1547
Sesja V 17 czerwca 1546
Sesja VI 13 stycznia 1547
Sesja VII 3 marca 1547
Sesja VIII 11 marca 1547
Sesja IX 21 kwietnia 1547
Sesja X 2 czerwca 1547
Sesja XI 10 maja 1551
Sesja XII 10 września 1551
Sesja XIII 11 października 1551
Sesja XIV 25 listopada
Sesja XV - XVI 1551 - 1552
Sesja XV 25 stycznia 1552
Sesja XVI 21 kwietnia 1552
Sesja XVII 1562 -1563
Sesja XVIII 26 lutego 1562
Sesja XIX 14 maja 1562
Sesja XX 5 czerwca 1562
Sesja XXI 16 lipca 1562
Sesja XXII 17 września 1562
Sesje XXIII - XXIV 1563
Sesja XXIII 15 lipca 1563
Sesja XXIV 11 listopada 1563
Sesja XXV 3-4 grudnia 1563
Jestem mamą dwójki dzieci, mam 44 lata, pracuję w firmie Amazon jako pracownik magazynu na stanowisku piker. „Cuda Boże w moim życiu” to moja pierwsza książka. Kolejną będzie tomik wierszy, których sporo już napisałam i w dalszym ciągu tworzę, gdy tylko przychodzi natchnienie. Pracuję też nad następną książką, która będzie miała tytuł „Bóg żyje, opoką moją jest”.
Dzisiejszy Kościół przypomina bardziej pole bitwy niż szpital polowy. Jak doszło do tego, że arcybiskup Carlo Maria Vigano napisał szokujące dossier, w którym oskarżył papieża o krycie seksualnego przestępcy i zażądał jego dymisji? Kto tak naprawdę stoi za sprowokowaniem wewnętrznych walk, wstrząsających fundamentami Watykanu? Dwaj dziennikarze, doskonale zorientowani w sprawach Stolicy Apostolskiej, rzucają nowe światło na aferę, w której obok oskarżeń najwyższych watykańskich hierarchów pojawia się groźba schizmy. Tę książkę można by czytać jak fantastyczny thriller polityczny, gdyby nie to, że wszystko, co zostało w niej opisane, wydarzyło się naprawdę. To, czego dziś jesteśmy świadkami, jest nie tylko ujawnieniem się w Kościele mysterium iniquitatis, istniejącej od zawsze tajemnicy zła i grzechu, która rozbija go od wewnątrz. Nowością naszych czasów jest brak – i to w samej wspólnocie, a nawet u części jej pasterzy – świadomości, czym jest Kościół, i pewności tego, na jakim fundamencie został on ustanowiony. (…) Kościół wpadł w niszczycielski wir. Mnożą się „medialne ambony”, na które wstępują samozwańczy kaznodzieje i uzurpują sobie rolę sędziów wszystkiego i wszystkich. Pojawia się pozbawione skrupułów, instrumentalne, wybiórcze wykorzystywanie i nadużywanie przestępstw oraz grzechów popełnionych przez ludzi Kościoła w celu prowadzenia brudnej walki o władzę.
Książka Tomasza Graffa jest biografią Marcina Campiusa Wadowity (ok. 1567-1641), żyjącego w czasach pierwszych królów elekcyjnych księdza profesora Uniwersytetu Krakowskiego, który osiągnął najzaszczytniejszy akademicki laur doktora teologii i znaczące prebendy kościelne. Autor realizuje zasadniczy cel swojej pracy poprzez analizę obfitego i różnorodnego materiału źródłowego, obejmującego archiwalia polskie i zagraniczne oraz XVII-wieczne starodruki autorstwa samego Wadowity, jak też akademików z jego otoczenia. Dzięki temu książka Graffa przynosi nie tylko wnikliwą rekonstrukcję życia codziennego, kariery i działań publicznych wybitnego profesora krakowskiego tej epoki, ale też przyczynia się do poszerzenia stanu badań o historii jego rodzinnej miejscowości, Wadowic, a także stanu wiedzy o krakowskim środowisku uniwersyteckim i kościelnym schyłku XVI i 1. połowy XVII w. Publikacja przynosi inspirację do szerszych badań nad nierzadko zapomnianymi dzisiaj uniwersyteckimi intelektualistami z epoki staropolskiej, którym należy się stałe miejsce w poczcie postaci zasłużonych dla polskiej nauki i kultury.
Jesteś żydem, katolikiem, protestantem, prawosławnym, muzułmaninem, wyznawcą innej religii, niewierzącym? Pozostań nim! Pamiętaj jednak o tym, że jeśli doświadczyłeś jakiegoś cudu dzięki tej książce, to uczynił Ci to Jezus Chrystus. Przewodnik Skuteczna modlitwa zaskoczy nawet niewierzącego; zapewnia psychologiczne wytłumaczenie duchowej nauki, skłania do autorefleksji i w zupełnie nowatorski sposób zachęca do realnego dialogu z Bogiem, jednocześnie znajdując za każdym razem uzasadnienie w źródle Pisma Świętego i nauce Jezusa Chrystusa. Proponuje bezkompromisowe spojrzenie na modlitwę, odzierając ją z otoczki fałszywych przekonań, a co najważniejsze zachęca do zaangażowania się w skuteczną modlitwę, której efekty wprawią Cię w zdumienie.Tekst oparty na psychologii, ale muszę przyznać, że jest bardzo dobry.(o. Józef)Dzięki tej książeczce zrozumiałem, że modlitwa wiele zmienia, od tej pory w mojej rodzinie zagościł spokój.(Marek)Czytając tę książkę, doszedłem do wniosku, że została napisana z natchnienia Ducha Bożego.(Wiktor)Zastosowałam się do wskazówek dotyczących modlitwy w praktyce z tego przewodnika i naprawdę, coś niesamowitego! Odczuwałam niektóre przejawy łączności z Bogiem opisane w tej książce!.(Zofia)Ten przewodnik to jedyna w swoim rodzaju duchowa uczta dla czytającego. Podejmuje on szereg zagadnień teologiczno-egzystencjalnych, udzielając odpowiedzi na pytania nurtujące współczesnego człowieka.(Marianna)
Klasyczna synteza Ćwiczeń duchowych to zebranie najważniejszych medytacji i kontemplacji trzydziestodniowych rekolekcji ignacjańskich odprawianych w czasie ośmiu dni. W niniejszym nagraniu proponujemy ośmiodniowe rekolekcje według metody św. Ignacego Loyoli.
Całość składa się z piętnastu wprowadzeń do medytacji i kontemplacji. Początek stanowi Fundament – odkrywanie stworzoności i celu człowieka. Następnie podjęte są rozważania pierwszego tygodnia na temat grzechu. Dalszy etap stanowią kontemplacje drugiego tygodnia dotyczące tajemnic życia Jezusa, wraz z tak zwaną triadą ignacjańską oraz kontemplacje przygotowujące do dokonania dobrego wyboru lub reformy życia. Po nich następują kontemplacje trzeciego tygodnia na temat męki i śmierci Jezusa. Wreszcie proponowane są kontemplacje czwartego tygodnia dotyczące Zmartwychwstania Pana Jezusa. Całość duchowej drogi Ćwiczeń zwieńcza Kontemplacja dla uzyskania miłości, pogłębiająca dotychczasowe przeżycia rekolektanta i przygotowująca go do podjęcia treści całych Ćwiczeń duchowych w codziennym życiu.
Sesja zarejestrowana w Domu Rekolekcyjnym Księży Jezuitów w Częstochowie.
Wprowadzenie / 9
Introduction / 11
ESEJE [13]
I. Klasztory ziemi chełmińskiej wobec władzy i społeczeństwa / 15
1. Franciszkanie i dominikanie / 15
2. Cysterki-benedyktynki / 20
II. Klasztory cysterek-benedyktynek: duchowość i sztuka / 24
III. Konwenty mendykantów na ziemi chełmińskiej – sztuka i kultura umysłowa w średniowieczu / 33
1. Architektura mendykantów na ziemi chełmińskiej / 36
2. Ecclesia interior. Sztuka w służbie pobożności braci / 38
3. Obrazy w przestrzeni ecclesia exterior / 45
ILUSTRACJE / ILLUSTRATIONS [55]
ES SAYS [103]
I. Friaries and nunneries in the Chełmno Land towards the authority and society / 105
1. Franciscan and Dominican Friars / 105
2. Cistercian-Benedictine Nuns / 111
II. Convents of Cistercian-Benedictine Nuns: spirituality and art / 114
III. Mendicant convents in Chełmno Land – art and intellectual culture in Middle Ages / 123
1. The architecture of mendicant orders in Chełmno Land / 126
2. Ecclesia interior. Art in the service of friars’ religiosity / 128
3. Images in the space of ecclesiae exterioris / 135
KATALOG [145]
Struktura katalogu / 147
I. Cysterki-benedyktynki [149]
Dzieje [149]
1. Nazwa, położenie i przynależność zakonna / 149
2. Historia klasztoru / 149
3. Mniszki i prepozyci / 150
4. Podstawy prawne / 150
5. Relacje prawne ze zwierzchnikiem terytorialnym / 151
6. Podstawy ekonomiczne / 151
7. Życie religijne i oddziaływanie religijne / 151
8. Zabytki pisane / 152
Założenie klasztorne [154]
1. Kościół pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty, przełom 2./3. ćwierci XIV wieku 154
2. Klasztor pocysterski, obecnie Sióstr Miłosierdzia pw. św. Wincentego a Paulo – ostatnia
ćwierć XIII – 2. ćwierć XIV wieku /161
Wystrój i wyposażenie kościoła [165]
1. Relikty gotyckiej posadzki – XIV wiek (?) / 165
2. Zworniki sklepienne – około 1360 roku / 167
3. Malowidła ścienne: Pieśń nad Pieśniami i sceny pasyjne – 3. ćwierć XIV i początek
XV wieku / 173
4. Płyta nagrobna Arnolda Lischorena, Wernica i Konrada – po 1275 roku / 177
5. Głowa św. Jana na misie – przełom XIV/XV wieku / 181
6. Pieta – około 1400 roku / 185
II. Dominikanie [187]
Dzieje [187]
1. Nazwa, położenie i przynależność zakonna / 187
2. Historia klasztoru / 187
3. Zakonnicy / 188
4. Podstawy prawne / 190
5. Relacje prawne ze zwierzchnikiem terytorialnym / 190
6. Podstawy ekonomiczne / 190
7. Życie religijne i oddziaływanie religijne / 191
8. Zabytki pisane / 191
Założenie klasztorne [193]
1. Kościoł pw. św. Piotra i Pawła – XIV wiek / 193
2. Klasztor – XIII–XIV wiek / 203
3. Cmentarz przyklasztorny / 203
Wystrój i wyposażenie kościoła [207]
1. Malowidło ścienne: Rzeź niewiniątek – około 1400 roku / 207
2. Malowidło ścienne: Ukrzyżowanie – około 1400 roku / 210
3. Malowidło ścienne: dwaj święci (apostołowie?) – około 1400 roku / 215
4. Malowidło ścienne: święty dominikański – koniec XIV wieku / 219
5. Malowidło ścienne: niezidentyfikowany święty – 2. połowa XIV wieku (?) / 222
6. Płyta nagrobna Jana z Diez – 1360 rok / 225
III. Franciszkanie [229]
[...]
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
