Interesujesz się życiem swoich ulubionych aktorów, muzyków, artystów, celebrytów, pisarzy? Zapraszamy Cię do zapoznania się z najciekawszą literaturą biograficzną znanych osobistości w naszym sklepie internetowym DoberKsiazki.pl
Literackie fascynacjeZamieniam w ciemno siebie, jakim jestem, na tego, który upalnego, długiego lata 1963 roku poznał pannę Holly Golithly. Zamieniam pisarzy, których podziwiam, w których znalazłem oparcie, z którymi łączy mnie powinowactwo dusz, z którymi, jak sądzę, zaprzyjaźniłem się, na Trumana Capote'a, jakim był wtedy, gdy napisał historię Holly i jej kompanów.Zamieniam jedno i drugie po to chociażby, żeby być znowu przed śniadaniem. Za każdą cenę przed śniadaniem.U Tiffany'ego czy gdziekolwiek indziej.Eustachy Rylski, Po śniadaniu, fragment
Rok 1940, snobistyczny nowojorski klub Stork. Początkujący pisarz, dwudziestojednoletni Jerry Salinger, spotyka piętnastoletnią zaledwie Oonę O’Neill. Mimo tak młodego wieku jest już celebrytką – jako córka znakomitego dramaturga Eugene’a O’Neilla. Oona, odtrącona przez sławnego ojca, jest zagubiona, nieśmiała, niepewna siebie, ale równocześnie tajemnicza, niezależna, o nieodpartym uroku. Jerry zakochuje się od pierwszego wejrzenia, Oona odwzajemnia jego uczucie, choć miłość ta – także z powodu młodego wieku dziewczyny - pozostanie niespełniona. Wkrótce rozdziela ich wojna. Jerry wraz z armią amerykańską walczy w Europie, uczestniczy w inwazji w Normandii, Oona jedzie do Hollywood, gdzie próbuje szczęścia jako aktorka. Tam poznaje pięćdziesięciokilkuletniego wówczas Chaplina i w wieku osiemnastu lat zostaje jego żoną.
Dla Salingera jest to trauma, która w jakiejś mierze będzie towarzyszyła mu do końca życia. Echa tej nieurzeczywistnionej miłości można odnaleźć w jego najsłynniejszej powieści Buszujący w zbożu.
Opowieść, która stała się kanwą i inspiracją dla serialu „Wspaniałe stulecie”.
Ta opowieść zapiera dech w piersi. Jest jak baśń z Tysiąca i jednej nocy, a jednak zdarzyła się naprawdę.
Pierwsza połowa XVI wieku. Aleksandra Lisowska, młoda dziewczyna z Rohatyna, porwana przez Tatarów niemal sprzed ołtarza i wzięta w jasyr, trafia na dwór Sulejmana Wspaniałego, jednego z najpotężniejszych władców Imperium Osmańskiego. Przyjmuje imię Hürrem (Roksolana to przydomek wskazujący na przynależność do narodu ruskiego). Sułtan po prostu traci dla niej głowę i postanawia się z nią ożenić…
Ekwatoria (2009) to kolejna książka Patricka Deville’a łącząca cechy zapisków z podróży, powieści autobiograficznej i eseju historycznego. Tym razem celem wyprawy francuskiego pisarza jest Afryka Równikowa, a inspiracją — wydarzenia z 2006 roku, kiedy szykowano się do uroczystych przenosin zwłok Pierre’a Savorgnana de Brazza (1852–1905) z Algieru do Brazzaville w Kongu, gdzie wzniesiono mauzoleum na jego cześć. Ta decyzja budziła ogromne kontrowersje, bo choć Brazza był przeciwnikiem kolonializmu i jeszcze za życia zyskał przydomek Ojca Niewolników, to jednak powszechna jest też opinia, że jego wyprawa otworzyła drogę do francuskiej kolonizacji Afryki. Deville rusza zatem szlakiem sławnego podróżnika, jednocześnie poznaje niezwykle skomplikowane dzieje regionu od drugiej połowy XIX wieku aż po początek obecnego stulecia. Przed oczyma czytelników przeciąga cała parada afrykańskich przywódców politycznych i wojskowych – „bohaterów, zdrajców i niezdecydowanych”, a wśród nich Tippu Tip, który pływał po rzece Kongo w tym samym czasie co Brazza, choć nigdy się z nim nie spotkał. Ten urodzony na Zanzibarze czarnoskóry kupiec i awanturnik zbija wielki majątek na handlu kością słoniową i niewolnikami. Bezwzględny, żądny władzy i bogactwa, jest zaprzeczeniem szlachetnego Brazzy. Obaj jednak ci mężczyźni u schyłku życia poznają gorzki smak rozczarowania.
Czy to prawda, że stary prezydent powołał armię zombi, żeby stawić czoło armii amerykańskiej? W wierzeniach Haitańczyków kraj bez kapelusza jest miejscem, w które odchodzą dusze zmarłych. Powieść Dany’ego Laferriere’a to literacka podróż po Haiti – tym rzeczywistym i tym wyobrażonym. Narrator, pisarz, który powraca do kraju po dwudziestu latach emigracji, musi na nowo odnaleźć się w niegdyś dobrze sobie znanym świecie. Nie chodzi tu jednak tylko o nostalgiczny powrót do przeszłości. Bohater przyjeżdża z konkretną misją: chce napisać reportaż z zaświatów. A że w kraju wudu wszystko jest możliwe, trafia na trop armii zombi, która grasuje w miasteczku Bombardopolis…
Kraj bez kapelusza to wybuchowa mieszanka stylów i gatunków: literackiego reportażu, autobiografii, powieści satyrycznej i mitu. Nuty nostalgii przeplatają się tu z ironią i pastiszem, a pozornie lekka forma skrywa poważne polityczne i metafizyczne wątki. Laferriere ma własny, rozpoznawalny ton, który czyni zeń jednego z najważniejszych współczesnych pisarzy haitańskich.
Gdzie i kiedy toczy się akcja powieści togijskiego autora? Tego dokładnie nie wiadomo; prawdopodobnie w jakimś afrykańskim kraju przypominającym Rwandę czy Sudan. Z pewnością zaś dziesięć lat po bratobójczej walce. Gdzieś na linii demarkacyjnej oddzielającej życie od śmierci, dobro od zła. Duchy przeszłości nawiedzające świat żywych nie pozwalają zapomnieć o wojennej traumie. Powracający po latach nie mogą odnaleźć się w świecie, w którym kiedyś przeżywali chwile uniesień. Wszystko uległo zmianie i wszystko jest w przebudowie. Nie ma tu już miejsca na gorycz i ból. Obowiązuje ideologia pojednania. Kraj stał się terenem nowych eksploracji i ekonomicznych podbojów. W tej scenerii narrator powieści próbuje odnaleźć dawnych przyjaciół z trupy teatralnej. Było ich trzech, a zostało…
W poetyckiej, wizyjnej powieści Efoui stawia pytania o sens i możliwość życia w świecie, w którym doszło do bankructwa wszelkich wartości. Gdzie szukać ratunku, ukojenia, nadziei? W zapomnieniu? W pokusie odwetu? A może w cynizmie i pełnym sarkazmu dystansie wobec innych…
Richard Duke of York is dead, his ambitions in ruins, his head spiked on the walls of the city.
King Henry VI is still held prisoner. His Lancastrian Queen rides south with an army of victorious northerners, accompanied by painted warriors from the Scottish Highlands. With the death of York, Margaret and her army seem unstoppable.
Yet in killing the father, Margaret has unleashed the sons.
Edward of March, now Duke of York, proclaims himself England's rightful king. Factions form and tear apart as snow falls. Through blood and treason, through broken men and vengeful women, brother shall confront brother, king shall face king.
Two men can always claim a crown.
Only one can keep it.
Basia – zwana Hajduczkiem ze względu na swoją odwagę i pomoc w złapaniu złodzieja obrazu – odwiedza z klasą muzeum noblisty. Tam poznaje kustosza – starszego, pełnego energii i sympatycznego pana Mosia. Razem z nim wyrusza w podróż do najmłodszych lat życia pisarza. Pałaszując ciastka, oglądając autentyczne listy i portrety Sienkiewicza, wsłuchuje się w opowieść o rodzinie powieściopisarza, jego próbach pisarskich, pracy w gazecie, podróży do Ameryki, pierwszych drukowanych książkach czy najbardziej znanych bohaterach literackich. Dowiaduje się o wielkim uznaniu dla Sienkiewicza, który otrzymał m. in. Oblęgorek – pałacyk w darze od narodu polskiego oraz Nagrodę Nobla za całokształt twórczości.
"Sztuczne ognie" to projekt stosunkowo eksperymentalny - pisany w formie dziennika dokumentującego "dni z życia", nie pozwalający na odnalezienie miejsca ani czasu wydarzeń. Książka ma charakter beletrystyki autobiograficznej, bazująca na wydarzeniach z prawdziwego życia, istniejących miejscach i do bólu szczerych przemyśleniach, które nadają jej życie głównie ze względu na fakt, że wydarzyły się naprawdę. Prawdziwe życie w "Sztucznych ogniach" zostało zmanipulowane halucynacjami i snami, które przeplatają się z prawdziwym światem i nie pozwalają mu na samoistne istnienie, zakłócając jego odbiór. Całości utworu towarzyszą komentarze muzyczne w przypisach, mające w zamiarze nie tylko sparafrazować utwory ale zachęcić czytelnika do odsłuchania ich w trakcie tej psychodelicznej podróży - muzyka, która towarzyszyła zdarzeniom opisanym w "Sztucznych ogniach".
Damian Małecki - urodzony w roku 1993, pracuje nad wieloma projektami, które podpisuje pseudonimem "Szopa". Poza pisarstwem, które tyczy się prozy i poezji, do głównych zainteresowań należą malarstwo, rzeźba, fotografia analogowa oraz komponowanie muzyki. Wśród głównych inspiracji pisarskich warto wymienić Terry`ego Pratchetta, którego wyszukany sarkazm zainspirował wiele fragmentów "Sztucznych ogni", oraz Charlesa Baudeleire`a i jego "Fleurs du mal", będące najczęściej wspomnianą przez autora inspiracją w poezji.
Intymny portret ostatniej żony Henryka VIII, która w niebezpiecznym otoczeniu starzejącego się króla walczyła o własne życie i niezależność.
Zaledwie kilka miesięcy po pochowaniu piątej żony Henryk VIII planuje ponowne małżeństwo. Jego wybór pada na niedawno owdowiałą Katarzynę Parr. Młoda kobieta wie, że życzenie króla jest rozkazem i choć zamierzała wyjść za przystojnego Tomasza Seymoura, porzuca swoje plany. Po ślubie z Henrykiem Katarzyna jednoczy rodzinę królewską, a w samym sercu dworu gromadzi krąg uczonych. Jawne poparcie królowej dla reformy religijnej sprawia, że zaczynają przeciwko niej spiskować dworzanie aspirujący do władzy. Król początkowo szaleje za młodą żoną, ale wkrótce ulega podszeptom tych, którzy oskarżają ją o herezję. Aby ocalić życie Katarzyna musi uprzedzić spiskowców…
Międzynarodowy bestseller! Laureatka prestiżowej nagrody KIRKUS PRIZE! Jedna z 10 najlepszych książek roku 2014 - The New York Times Book Review.
Lata 30. XX wieku. Fascynująca historia trójki młodych, ale już znanych antropologów – Margaret Mead oraz dwóch mężczyzn jej życia – osadzona w egzotycznym i parnym świecie Nowej Gwinei. Wartka narracja, prowadzona z punktu widzenia kilku bohaterów, pełna jest poezji, dowcipu i intrygujących faktów z życia głównych postaci oraz otaczającej ich trudnej do zrozumienia kultury. Portretując osobowość słynnej antropolożki, ujawnia, jak badając i analizując Innego, człowiek odkrywa w pierwszej kolejności – siebie.
Euforia plasuje się w rzędzie obok dzieł Conrada i Barbary Kingslover: bierze pod lupę grzechy kolonizacyjne kultury Zachodu, a na ich tle modeluje portret zachodniej uczuciowości zmagającej się z wiecznym odruchem kolonizowania emocjonalnego. Czytelnik otrzymuje książkę intensywnie pobudzającą intelektualnie, głęboko poruszającą w uniwersalnym sensie.
Powieść Lily King znajduje się na liście amazon.com 100 najczęściej czytanych książek roku 2014.
Warszawa przełomu XIX i XX wieku. Okres bujnego rozkwitu przedsiębiorczości, ale i pogłębiającej się biedy. Czas narodowej żałoby po klęsce powstania styczniowego, lecz także rodzącej się na nowo antycarskiej opozycji oraz ruchów socjalistycznych i rewolucyjnych. Na tym tle młody przedsiębiorca wkracza z impetem w dorosłe życie. Zakłada rodzinę, rozkręca prężne interesy, wreszcie daje upust swojej żyłce wynalazcy.W drugiej powieści z cyklu ""Saga rodu Muchowiczów"" Małgorzata Machnacz-Zarzeczna kreśli losy swego pradziadka Karola Muchowicza, syna Felixa i Karoliny z Duninów Muchowicz, wynalazcy zamka na płaski klucz typu yale. Autorka nie tylko z pasją opowiada kolejny rozdział barwnej historii swojej rodziny, ale daje również możliwość przeniesienia się w sam środek pięknej epoki na ulice dawnej Warszawy.
Tom pierwszy trylogii pt. Miasteczko (nominowany do Nagrody Literackiej Centralnej Europy Angelus) przedstawiał tragiczne wydarzenia, które miały miejsce w Kępnie w roku 1945, poszukiwanie nieznanego autorce ojca i odkrywanie jego przeszłości, pierwszy w Polsce proces funkcjonariuszy Urzędu bezpieczeństwa oraz losy bohaterek: nowojorskiej artystki Nory i początkującej pisarki polskiego pochodzenia Ingrid.
W tomie drugim - Siódmy krąg – autorka kontynuuje poszukiwania ojca i odkrywa istnienie antykomunistycznej grupy niepodległościowej Konspiracyjne Wojsko Polskie, działającej na terenie Kępna w latach 1948-1949 pod dowództwem Edmunda Pośpiecha. Na podstawie dokumentów autorka odtwarza historię jej działalności, zdradę, aresztowania jej członków, długotrwałe śledztwo, procesy, wyroki oraz odbywanie kar w więzieniach lat stalinowskich (m.in. w najcięższym we Wronkach i w kamieniołomach Piechcina). Poznajemy też dalsze losy Nory i Ingrid, dopiero rozpoczynającej życie w Nowym Jorku.
W przygotowaniu tom trzeci.
'Things are not simple but complex. If he bit Mr. Browning he bit her too. Hatred is not hatred; hatred is also love.'
Virginia Woolf's delightful biography of the poet Elizabeth Barrett Browning's spaniel, which asks what it means to be human - and to be dog.
One of 46 new books in the bestselling Little Black Classics series, to celebrate the first ever Penguin Classic in 1946. Each book gives readers a taste of the Classics' huge range and diversity, with works from around the world and across the centuries - including fables, decadence, heartbreak, tall tales, satire, ghosts, battles and elephants.
Gdy w 1951 roku Heinrichowie przyjechali do Ameryki, ojciec Bernda był już dojrzałym mężczyzną i uznanym przyrodnikiem. Często rozmawiał z żoną o życiu, które przed II wojną światową i tuż po niej wiedli razem najpierw w Polsce, potem w Niemczech. Opowieści o baśniowym domu w lesie, o Starym Świecie i tropikalnych krajach, do których Gerd Heinrich wyprawiał się w młodości, zapadły młodemu Berndowi głęboko w pamięć. A ich najbardziej tajemniczym bohaterem był chrapiący ptak, przedstawiciel gatunku, który uważano za wymarły, a na którego poszukiwanie wyruszył kiedyś ojciec.
Bernd Heinrich opowiada, jak kształtowały się jego stosunki z ojcem i jak wyglądała codzienność na farmie w Maine, która stała się domem dla emigrantów z Europy. I co przesądziło o tym, że poszedł w jego ślady, został uznanym przyrodnikiem, autorem wielu książek, w których z ogromnym znawstwem i pasją przybliża swoim czytelnikom fascynujący świat przyrody.
"To świadectwo głębokiego humanizmu i pieczołowicie odtworzonej historycznej perspektywy, w którym relacja ojca i syna – pokrewnych dusz połączonych fascynacją życiem na ziemi – jest pięknie określona jako „pierwotny fenotyp miłości”." David Barber, „The New York Times”
„Każda wyspa kryje jakąś tajemnicę lub ukryty skarb. Na tej znajdziesz i jedno i drugie”. Położona na rzece East River niemal na wprost Manhattanu mroczna wyspa Blackwella to miejsce, w którym przebywają osoby odrzucone przez konserwatywne społeczeństwo. Znajdujące się tam więzienie, przytułek, poprawczak oraz zakład psychiatryczny zarządzane są żelazną ręką dyrektora Scraugha i panny Grady – ponurej przełożonej pielęgniarek. Ich podopieczni to przestępcy, prostytutki, sieroty oraz chorzy na ciele i umyśle. W wieku trzydziestu lat Karol Dickens jest już uznanym pisarzem. W trakcie podróży po Stanach Zjednoczonych otrzymuje tajemniczy list, którego anonimowy autor zaprasza go, by odkrył tajemnice skrywane przez wyspę Blackwella. Tam poznaje młodą i oddaną swej pracy pielęgniarkę Annę Radcliffe, która towarzyszyć mu będzie w niezwykłej przygodzie. Pisarz i pielęgniarka wspólnie stawią czoło niebezpiecznym tajemnicom wyspy. A kiedy intrygi i przemoc przybiorą na sile, Dickens postanowi opowiedzieć skazańcom pewną historię, licząc na to, że dzięki niej wyrwie ich z letargu i beznadziei. Snuta przez niego opowieść stanie się podwaliną jednej z jego najsłynniejszej książek – „Opowieści wigilijnej”. Vanessa Montfort (ur. w Barcelonie, 1975 r.) – autorka powieści i dramatopisarka. Od najmłodszych lat mieszka w Madrycie. Jest laureatką wielu hiszpańskich nagród literackich, otrzymała także Order Odkrywców przyznawany przez nowojorski St. John’s University. We wszystkich książkach określa Nowy Jork mianem „miasta fikcji”. To właśnie on stał się nieodłączną częścią świata, który Vanessa Montfort przedstawia w swoich opowieściach. „Legenda niemej wyspy” to fascynująca historia miłości i przyjaźni, która pokazuje, że wyobraźnia i moc literatury mogą ocalić nas w chylącym się ku upadkowi świecie.
Fascynująca powieść o jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci czasów monarchii i rewolucji francuskiej – markizie de Sade, libertynie znanym ze skłonności do przemocy i perwersyjnych praktyk seksualnych, od którego nazwiska pochodzi określenie „sadyzm”.
Zafascynowany autorem 120 dni Sodomy, minister policji Joseph Fouché nieustannie tropił każdy jego czyn i gest. Po śmierci markiza de Sade ujawnia jego synowi całą prawdę o życiu ojca. Z opowieści wyłania się obraz człowieka rozwiązłego i przerażającego, obscenicznego i genialnego, manipulanta, paranoika, choleryka, erotomana, człowieka prześladowanego, lecz nade wszystko wspaniałego kochanka, kochanego do szaleństwa.
Zygmunt Haupt to jeden z „wielkich nieodkrytych” polskich pisarzy XX wieku.
Styl Haupta jest natychmiast rozpoznawalny: rządzi nim wędrówka skojarzeń, kontrapunkt nastrojów i perspektyw widzenia świata. Pisarz opowiada o własnym dzieciństwie widzianym z perspektywy dorosłości – i zdarzeniach wieku dojrzałego, w których umie zachować bezpośredniość i świeżość postrzegania dziecka; kreśli portrety przyjaciół i członków rodziny, ale też ludzi spotkanych przypadkowo. Opowiada o zwyczajach małych społeczności wołyńskich: polskich i ukraińskich chłopów, Żydów, małomiasteczkowej inteligencji, właścicieli ziemskich i żołnierzy, przywołuje widziane malarskim okiem obrazy natury i kreślone w świetnym, perspektywicznym skrócie scenki rodzajowe, ale przede wszystkim zatrzymuje wzrok na postaciach, które go intrygują i poruszają – na ludziach zakochanych, walczących, ludziach u początku i u kresu życia. Wbrew zatem pozornej nieistotności tego, co w tych opowieściach pokazane, Haupta – erudytę i filozofa – interesują tematy najpoważniejsze, zaduma nad egzystencją człowieka: próbuje narysować kształt ludzkiego życia, splot różnych losów, wpatruje się w ich niejasną symbolikę, poszukując sensu.
prof. Jerzy Jarzębski
Obok "Rodziny Połanieckich" (1894) czy "Wirów" (1910), "Bez dogmatu" należy do tych powieści Henryka Sienkiewicza, których akcja dzieje się w czasach współczesnych pisarzowi. Napisany w konwencji pamiętnikarskiej utwór przedstawia losy oraz wybory moralne i miłosne Leona Płoszowskiego – najsłynniejszego polskiego literackiego dekadenta, estety, indywidualisty.
Pomysł dzieła zrodził się w kwietniu 1889 roku; po napisaniu cyklu powieści historycznych, znanych jako Trylogia, Sienkiewicz szukał wtedy nowej formy wyrazu. Powstał utwór psychologiczny, którego najistotniejszym tematem są myśli i przeżycia wewnętrzne bohatera.
"Bez dogmatu" ze wstępem i w opracowaniu Tadeusza Bujnickiego, znakomitego znawcy twórczości Sienkiewicza, ukazuje się w serii Biblioteka Narodowa po raz drugi.
Henryk Sienkiewicz (1846–1916) – powieściopisarz, publicysta, autor reportaży, nowel i jednej sztuki scenicznej, zatytułowanej "Zagłoba swatem" (1900). Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1905), jeden z najbardziej znanych pisarzy polskich. Do najgłośniejszych utworów Sienkiewicza należą powieści historyczne, a więc "Trylogia" (1884–1888), "Krzyżacy" (1900) i "Quo vadis" (1896), oraz napisana z myślą o młodzieży powieść "W pustyni i w puszczy" (1912). Ze swoich licznych podróży pisywał reportaże, często w formie epistolarnej; tak powstały "Listy z podróży do Ameryki" (1880) i "Listy z Afryki" (1890). Jego powieści doczekały się wielu adaptacji filmowych i telewizyjnych.
Tadeusz Bujnicki (ur. 1933) – profesor, historyk literatury polskiej; pracował na uniwersytetach w Krakowie, Katowicach i Wilnie, obecnie na emeryturze. Zajmuje się twórczością Henryka Sienkiewicza, Władysława Broniewskiego, problematyką pogranicza, dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz literaturą rewolucyjną i lewicową. Autor wielu książek, ostatnio opublikował: "Na pograniczach, kresach i poza granicami. Studia" (2014) oraz "Sześć szkiców o Zagłobie i inne studia sienkiewiczowskie" (2014). Dla serii Biblioteka Narodowa przygotował "Wybór nowel i opowiadań" (1979) oraz "Krzyżaków" (1990) Henryka Sienkiewicza, a także "Wybór wierszy" Władysława Broniewskiego (2014).
Komiks Michela Kichki to autobiograficzna opowieść, w której przywołuje on – czasem w zabawny bądź ironiczny sposób – decydujące momenty ze swojego dzieciństwa, młodości i dorosłego życia w cieniu Shoah.
Ten wybitny izraelski karykaturzysta i wykładowca akademicki jest synem człowieka, który jako jedyny spośród najbliższych krewnych przeżył wojnę. Ojciec Kichki po kilku latach więzienia w obozach koncentracyjnych powrócił do ojczystej Belgii. Urodziły mu się dwie córki i dwóch synów. Jego doświadczenia wojenne były dla dzieci ciężarem, od którego próbowały się wyzwolić – każde na swój sposób. Powieść graficzna Kichki jest wyjątkowa i wzruszająca – przedstawia bowiem przeżycia człowieka w szczególny sposób doświadczonego przez historię.
Oryginalne rysunki do pierwszego francuskiego wydania komiksu były prezentowane w MOCAK-u w ramach wystawy Polska – Izrael – Niemcy. Doświadczenie Auschwitz w 2015 roku.
Temat emigracji dotyczy każdego Polaka: jeśli nie bezpośrednio, to ze strony rodziny lub znajomych. Emigrantem może być każdy: od mechanika do skrzypka, a rozmowy z bliskimi na Skype’ie, zakupy w polskich sklepach czy oczekiwanie na pierwszą wypłatę w funtach bądź euro stały się doświadczeniem pokoleniowym.
Ten uniwersalny temat podejmuje blog Na emigracji, prowadzony od października 2013 roku i obserwowany przez ponad 10 000 fanów. Za pomocą przywodzących na myśl komiks ilustracji opowiada on perypetie emigrantki, która zdecydowała się wyjechać na Wyspy.
Minimalistyczne akwarele wzbogacone są o tekst (zarówno polski, jak i angielski), stosowany dla uwydatnienia niuansów bądź nakreślenia częstych doświadczeń i nieoczekiwanych sytuacji napotykanych przez Polkę poza granicami kraju. Mają one często charakter komiczny — czy to dzięki obnażeniu panujących po obu stronach stereotypów, czy też za sprawą cierpkich spostrzeżeń na temat różnic kulturowych.
W opowiadanej na blogu historii silnie widoczne są wątki autobiograficzne, przez co często zbliża się on do dokumentu. To po trosze reportaż, po trosze pamiętnik, a przede wszystkim artystyczny zapis przeżyć, w którym mogą się przejrzeć jak w lustrze miliony polskich emigrantów i ich bliscy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
