Interesujesz się życiem swoich ulubionych aktorów, muzyków, artystów, celebrytów, pisarzy? Zapraszamy Cię do zapoznania się z najciekawszą literaturą biograficzną znanych osobistości w naszym sklepie internetowym DoberKsiazki.pl
Fascynująca powieść o jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci czasów monarchii i rewolucji francuskiej – markizie de Sade, libertynie znanym ze skłonności do przemocy i perwersyjnych praktyk seksualnych, od którego nazwiska pochodzi określenie „sadyzm”.
Zafascynowany autorem 120 dni Sodomy, minister policji Joseph Fouché nieustannie tropił każdy jego czyn i gest. Po śmierci markiza de Sade ujawnia jego synowi całą prawdę o życiu ojca. Z opowieści wyłania się obraz człowieka rozwiązłego i przerażającego, obscenicznego i genialnego, manipulanta, paranoika, choleryka, erotomana, człowieka prześladowanego, lecz nade wszystko wspaniałego kochanka, kochanego do szaleństwa.
Zygmunt Haupt to jeden z „wielkich nieodkrytych” polskich pisarzy XX wieku.
Styl Haupta jest natychmiast rozpoznawalny: rządzi nim wędrówka skojarzeń, kontrapunkt nastrojów i perspektyw widzenia świata. Pisarz opowiada o własnym dzieciństwie widzianym z perspektywy dorosłości – i zdarzeniach wieku dojrzałego, w których umie zachować bezpośredniość i świeżość postrzegania dziecka; kreśli portrety przyjaciół i członków rodziny, ale też ludzi spotkanych przypadkowo. Opowiada o zwyczajach małych społeczności wołyńskich: polskich i ukraińskich chłopów, Żydów, małomiasteczkowej inteligencji, właścicieli ziemskich i żołnierzy, przywołuje widziane malarskim okiem obrazy natury i kreślone w świetnym, perspektywicznym skrócie scenki rodzajowe, ale przede wszystkim zatrzymuje wzrok na postaciach, które go intrygują i poruszają – na ludziach zakochanych, walczących, ludziach u początku i u kresu życia. Wbrew zatem pozornej nieistotności tego, co w tych opowieściach pokazane, Haupta – erudytę i filozofa – interesują tematy najpoważniejsze, zaduma nad egzystencją człowieka: próbuje narysować kształt ludzkiego życia, splot różnych losów, wpatruje się w ich niejasną symbolikę, poszukując sensu.
prof. Jerzy Jarzębski
Obok "Rodziny Połanieckich" (1894) czy "Wirów" (1910), "Bez dogmatu" należy do tych powieści Henryka Sienkiewicza, których akcja dzieje się w czasach współczesnych pisarzowi. Napisany w konwencji pamiętnikarskiej utwór przedstawia losy oraz wybory moralne i miłosne Leona Płoszowskiego – najsłynniejszego polskiego literackiego dekadenta, estety, indywidualisty.
Pomysł dzieła zrodził się w kwietniu 1889 roku; po napisaniu cyklu powieści historycznych, znanych jako Trylogia, Sienkiewicz szukał wtedy nowej formy wyrazu. Powstał utwór psychologiczny, którego najistotniejszym tematem są myśli i przeżycia wewnętrzne bohatera.
"Bez dogmatu" ze wstępem i w opracowaniu Tadeusza Bujnickiego, znakomitego znawcy twórczości Sienkiewicza, ukazuje się w serii Biblioteka Narodowa po raz drugi.
Henryk Sienkiewicz (1846–1916) – powieściopisarz, publicysta, autor reportaży, nowel i jednej sztuki scenicznej, zatytułowanej "Zagłoba swatem" (1900). Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1905), jeden z najbardziej znanych pisarzy polskich. Do najgłośniejszych utworów Sienkiewicza należą powieści historyczne, a więc "Trylogia" (1884–1888), "Krzyżacy" (1900) i "Quo vadis" (1896), oraz napisana z myślą o młodzieży powieść "W pustyni i w puszczy" (1912). Ze swoich licznych podróży pisywał reportaże, często w formie epistolarnej; tak powstały "Listy z podróży do Ameryki" (1880) i "Listy z Afryki" (1890). Jego powieści doczekały się wielu adaptacji filmowych i telewizyjnych.
Tadeusz Bujnicki (ur. 1933) – profesor, historyk literatury polskiej; pracował na uniwersytetach w Krakowie, Katowicach i Wilnie, obecnie na emeryturze. Zajmuje się twórczością Henryka Sienkiewicza, Władysława Broniewskiego, problematyką pogranicza, dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz literaturą rewolucyjną i lewicową. Autor wielu książek, ostatnio opublikował: "Na pograniczach, kresach i poza granicami. Studia" (2014) oraz "Sześć szkiców o Zagłobie i inne studia sienkiewiczowskie" (2014). Dla serii Biblioteka Narodowa przygotował "Wybór nowel i opowiadań" (1979) oraz "Krzyżaków" (1990) Henryka Sienkiewicza, a także "Wybór wierszy" Władysława Broniewskiego (2014).
Komiks Michela Kichki to autobiograficzna opowieść, w której przywołuje on – czasem w zabawny bądź ironiczny sposób – decydujące momenty ze swojego dzieciństwa, młodości i dorosłego życia w cieniu Shoah.
Ten wybitny izraelski karykaturzysta i wykładowca akademicki jest synem człowieka, który jako jedyny spośród najbliższych krewnych przeżył wojnę. Ojciec Kichki po kilku latach więzienia w obozach koncentracyjnych powrócił do ojczystej Belgii. Urodziły mu się dwie córki i dwóch synów. Jego doświadczenia wojenne były dla dzieci ciężarem, od którego próbowały się wyzwolić – każde na swój sposób. Powieść graficzna Kichki jest wyjątkowa i wzruszająca – przedstawia bowiem przeżycia człowieka w szczególny sposób doświadczonego przez historię.
Oryginalne rysunki do pierwszego francuskiego wydania komiksu były prezentowane w MOCAK-u w ramach wystawy Polska – Izrael – Niemcy. Doświadczenie Auschwitz w 2015 roku.
Temat emigracji dotyczy każdego Polaka: jeśli nie bezpośrednio, to ze strony rodziny lub znajomych. Emigrantem może być każdy: od mechanika do skrzypka, a rozmowy z bliskimi na Skype’ie, zakupy w polskich sklepach czy oczekiwanie na pierwszą wypłatę w funtach bądź euro stały się doświadczeniem pokoleniowym.
Ten uniwersalny temat podejmuje blog Na emigracji, prowadzony od października 2013 roku i obserwowany przez ponad 10 000 fanów. Za pomocą przywodzących na myśl komiks ilustracji opowiada on perypetie emigrantki, która zdecydowała się wyjechać na Wyspy.
Minimalistyczne akwarele wzbogacone są o tekst (zarówno polski, jak i angielski), stosowany dla uwydatnienia niuansów bądź nakreślenia częstych doświadczeń i nieoczekiwanych sytuacji napotykanych przez Polkę poza granicami kraju. Mają one często charakter komiczny — czy to dzięki obnażeniu panujących po obu stronach stereotypów, czy też za sprawą cierpkich spostrzeżeń na temat różnic kulturowych.
W opowiadanej na blogu historii silnie widoczne są wątki autobiograficzne, przez co często zbliża się on do dokumentu. To po trosze reportaż, po trosze pamiętnik, a przede wszystkim artystyczny zapis przeżyć, w którym mogą się przejrzeć jak w lustrze miliony polskich emigrantów i ich bliscy.
Prawdziwa historia kobiety, która wśród orientalnych przypraw znalazła szczyptę szczęścia
Jennifer ma wszystko, o czym marzą kobiety: pewność siebie, prestiżową pracę w korporacji i mieszkanie w Londynie. Czy jednak w rzeczywistości to „wszystko” daje szczęście?
W poszukiwaniu nowych kulinarnych doznań bohaterka wyrusza w podróż do Iranu. Trafia do domu Vahida, gdzie w ciągu dnia uczy się gotować pod okiem jego matki. Popołudnia i wieczory spędza w towarzystwie mężczyzny, poznając miasto, próbując nieznanych potraw i zaglądając w miejsca niedostępne dla zwykłych turystów. W oparach szafranu i świecie pełnym restrykcyjnych reguł i konwenansów rodzi się uczucie, którego nie da się zatrzymać.
Jak bardzo irańska przygoda odmieni życie dwojga zupełnie obcych ludzi? Czasami trzeba przebyć cały świat, by odnaleźć to, czego naprawdę szukamy…
Prawdziwa i niezwykła opowieść o pierwszej kobiecie szeryf!
Nowy Jork, lata dwudzieste ubiegłego stulecia. Trzy siostry prowadzą położoną na uboczu farmę i żyją w izolacji od świata. Jednak kiedy pewnego dnia w ich powóz wjedzie samochód prowadzony przez mężczyznę spod ciemnej gwiazdy, z którym lepiej (na Boga!) nie wchodzić w zwadę, spokojny i poukładany świat sióstr Kopp legnie w gruzach.
Jedna z nich, Constance z braku lepszej alternatywy, będzie zmuszona zakasać rękawy i wziąć sprawy we własne ręce. Odważnie i bezpardonowo poradzi sobie z wszystkimi problemami i brawurowo obroni rodzinę przed czyhającym niebezpieczeństwem. A przy okazji zapisze się na kartach historii jako jedna z pierwszych kobiet piastujących stanowisko szeryfa w Stanach Zjednoczonych.
Amy Stewart wydobyła na światło dzienne zapomnianą postać historyczną Constance Kopp, czyniąc ją bohaterką fantastycznej, porywającej opowieści.
Brawurowa opowieść o życiu i śmierci najsłynniejszego australijskiego bandyty. Kochali go prości ludzie, a policja, sędziowie i bankierzy usilnie próbowali zaprowadzić na szubienicę. Ned Kelly już w chwili narodzin był skazany na stryczek. Zanim stał się mordercą policjantów i koniokradem, wychowywał się w biednej, pozbawionej ojca irlandzkiej rodzinie. Od dziecka przyzwyczajony do ciężkiej pracy, w pogoni za lepszym życiem trafił pod skrzydła lokalnego przestępcy. Szybko wprawił się przy nim w bandyckim fachu. Ćwicząc jazdę konną, strzelecką celność i wiedzę o ludzkich słabościach, stał się wyjątkowo niebezpiecznym, ale też najbardziej podziwianym rozbójnikiem. Byłby jednak zaledwie jednym z wielu pospolitych przestępców, gdyby nie jego niezwykła energia i talent do pakowania się w kłopoty. Carey nie szczędzi czytelnikowi opisów krwawych bijatyk, szaleńczych pościgów i utarczek z policją, a potem czarnej, więziennej beznadziei. Jego bohater łamie prawo i zarazem sam jest łamany przez bezwzględny kolonialny system. To powieść dla miłośnikow przygody i pełnego wartkiej akcji kryminału, rozgrywającego się w świecie, który dawno odszedł. Takich historii i takich bohaterów już się nie spotyka. Za „Prawdziwą historię Neda Kelly'ego” w 2001 roku Peter Carey otrzymał swoją drugą nagrodę Bookera – prestiżowe wyróżnienie przyznawane autorom najlepszych powieści anglojęzycznych.
Syberia! To słowo powszechnie wymawia się tylko szeptem. Prawie żaden zesłaniec nigdy stamtąd nie wraca. Ten, któremu się to jednak udało, był już siwy i na zawsze milczący. Nigdy więcej na jego twarzy nie pojawiał się uśmiech. Najczęściej siedział nieruchomo – jeżeli to możliwe to w słońcu – i patrzył zamyślony w dal. Wyglądało to tak, jakby stale na coś czekał… Kiedy rozpoczyna się I wojna światowa, Theodor Kröger, Niemiec mieszkający w Petersburgu, słyszy wyrok, którego obawiają się wszyscy przeciwnicy Rosji: zesłanie. W ten sposób trafia do Nikitino, wsi w głębi groźnej Syberii, gdzie lato jest krótkie i upalne, a zima mroźna i śmiertelnie niebezpieczna. Dzięki funduszom otrzymanym od ojca udaje mu się uzyskać ograniczoną swobodę ruchów i rozpoczyna walkę o przetrwanie i powrót do domu. Okazuje się jednak, że Syberia ma mu do zaoferowania znacznie więcej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać: cel, pracę, przyjaźń... a nawet miłość. Jednym słowem – życie.
Opowieść o poszukiwaniu szczęścia i sensu życia tam, gdzie pozornie nie sposób ich odnaleźć.
Matka Nerona w bezwzględnej walce o władzę W 43 roku n.e. po śmierci Kaliguli Agrypina Młodsza zostaje ułaskawiona przez cesarza Klaudiusza i wraca z wygnania do Rzymu. Odzyskuje skonfiskowany dom i majątek, lecz spotyka się z otwartą wrogością Messaliny. Cesarzowa oplątuje ją siecią intryg, chcąc pozbyć się rywalki na zawsze. Agrypina nie zamierza się jednak łatwo poddać. Pragnie przede wszystkim zapewnić bezpieczeństwo swojemu synowi – Lucjuszowi. Chłopiec szybko staje się częścią gry o władzę, w której polityka idzie w parze ze spiskami, a seks z przemocą. Ta okrutna rozgrywka skieruje bieg historii na nowe tory i sprawi, że potomni na wieki zapamiętają imię, jakie przyjmie syn Agrypiny.
Mieszko wnuk Mieszka to powieść historyczna, której akcja rozgrywa się w pierwszej połowie XI w. Ta na poły biograficzna powieść poświęcona jest synowi Bolesława Chrobrego, Mieszkowi II Lambertowi, chociaż obejmuje czasy przed objęciem przez niego władzy a kończy się na jego koronacji. Autor, historyk, starał się w swojej książce uwzględnić najnowsze spojrzenie innych historyków na postać Mieszka II, przywracające dobre imię władcy, któremu źle się przysłużył „czarny PR” kronikarzy. Owa powściągliwość oraz negatywne opinie dawnych dziejopisarzy, będących bez wyjątku przedstawicielami Kościoła, wynikały poniekąd z tego, że w jego czasach przeważającą większość mieszkańców Polski nadal sprzyjała dawnej religii swoich przodków. Powieść ta stanowi równocześnie swoiste novum w polskiej prozie historycznej, bowiem stara się opisać tamtą epokę jakby ustami ówczesnych ludzi, kultywujących przedchrześcijańskie tradycje i rodzimowierczą, politeistyczną religię. Książka ta otwiera cykl powieściowy pod wspólnym tytułem DZIECI SWAROŻYCA. Autor przygotowuje obecnie II tom, zatytułowany Król Mieszko
Szymon Matern – autentyczna postać z przełomu XV i XVI w. W opinii historyków najsławniejszy pomorski rozbójnik. Jeszcze w ubiegłym stuleciu straszono nim niegrzeczne dzieci. Dlaczego zatem wstawiali się za nim królowie polscy? Dlaczego wstawiała się za nim i udzielała mu schronienia pomorska szlachta? Autor, na podstawie materiałów źródłowych, dochodzi do wniosku, że stał się on ofiarą ówczesnych stosunków społecznych. Broni go na kartach swej książki, przedstawia go nam jako „szlachetnego rozbójnika”, podobnej rangi co angielski Robin Hood. Rozgrywająca się w latach 1492 – 1516 wartka akcja powieści przenosi Czytelnika w tamtą epokę, jest bowiem mocno osadzona w jej realiach historycznych.
Najlepsza powieść o miłosnym życiu Napoleona.LE MONDEKochały Napoleona. Dzieliły jego los. Uwiodły go i przekroczyły granicesamotności Cesarza.Józefi na de Beauharnais niewierna kreolska żona.Maria Walewska polska kochanka, wierna aż do upadłego.Maria Ludwika Austriaczka, która miała dać mu potomka.Janine Boissard pisze emocjami i zmysłami. Nadaje historycznymsytuacjom i postaciom kolor i rytm powieści. Cudownej powieścio miłości. Albo raczej o miłościach niemożliwych: Bonapartego doJózefi ny, Marii Walewskiej do Napoleona i Cesarza do siebie władcyświata.Janine Boissard ożywia trzy niezapomniane kobiety, które wzbudziływ Cesarzu namiętność. Wskrzesza czas, który ich połączył, a potemrozdzieliłI oddaje głos Marii Walewskiej, która opowiada o nich trzechJANINE BOISSARD jest jedną z ulubionych pisarek francuskich. W swoichwspółczesnych i historycznych powieściach przepojonych ciepłemi sięgających w głąb emocji bohaterów i czytelników pisze o dylematachkobiet, ich problemach i spełniających się marzeniach.Cóż za piękne sceny pełne poetyckiej zmysłowości! Ale to przedewszystkim historia Marii Walewskiej. Jak kobieta mogła kochaćmężczyznę, który tak ją niszczył? LE MONDECudowna, romantyczna i bardzo zmysłowa powieść o kobietachzwiązanych z Napoleonem. W naszych pozbawionych romantyzmuczasach wprost nie sposób oderwać się od tej książki.
Zbeletryzowany i nieco fantastyczny zapis trzech ostatnich dni życia polskiej królowej Cecylii Renaty, żony Władysława IV.
Próba przypomnienia niezwykłej kobiety. Portret władczyni, matki, żony, artystki, cichej buntowniczki i ofiary dynastii. Kobiety niepięknej, ale wielbiącej piękno.
Ludmiła, Barbara i Hela. Przedwojenne polskie Wilno. Trzy siostry, których beztroskie życie przerwała wojna. Wszystkie wywiezione w stepy Kazachstanu, po wojnie każdej z nich los szykuje inną niespodziankę.
Barbara zakochuje się w Rosjaninie, który uratował jej życie i postanawia zostać w Związku Sowieckim.
Ludmile udaje się przedostać do armii Andersa, ale dramatyczny wypadek kończy dobrze zapowiadającą się karierę oficerską. Trafia do polskiego obozu w Rodezji, gdzie opiekuje się dziećmi.
Najmłodsza – Helena - kończy kurs traktorzystów, przedziera się do polskiej armii w Persji, po wojnie osiada w Kanadzie.
Czy doświadczenia z zesłania determinują ich życie? Czy uda im się znaleźć wymarzoną, spokojną przystań, właściwego mężczyznę, zrozumieć się nawzajem?
Większość przedstawionych w książce wydarzeń jest prawdziwa.
Autobiograficzne opowiadania Tove Jansson, której międzynarodową sławę przyniósł cykl książek o Muminkach. Opisuje ona czasy swego dzieciństwa z punktu widzenia wrażliwego dziecka, tworząc obrazy czarodziejskie, mityczne, a jednocześnie mocno osadzone w rzeczywistości. Można tu odnaleźć źródła przesłania książek o Muminkach i pierwowzory niektórych postaci.
Czy św. Franciszek wciąż mieszka w Asyżu? Pawełek przekonał się, że... nie tylko. Spędził wakacje wśród zwierząt i to one mu opowiedziały, gdzie jeszcze mieszka św. Franciszek. A wy, chcecie się tego dowiedzieć? A może już wiecie. Zapraszamy do lektury!
Fascynujący portret Marty Heleny Skowrońskiej, z pochodzenia prawdopodobnie Polki lub Litwinki, córki prostego chłopa pańszczyźnianego, która została żoną Piotra Wielkiego, a po jego śmierci rządziła państwem. Historia niewiarygodnego awansu Marty Skowrońskiej, córki chłopa pańszczyźnianego z Inflant, która została pierwszą sprawującą realną władzę carycą Rosji. Towarzyszyła Piotrowi Wielkiemu w niezliczonych kampaniach wojennych i urodziła mu tuzin dzieci, godząc się z przedwczesną śmiercią większości z nich. Walczyła o Piotra, kochała go i oszukiwała – caryca Katarzyna była kobietą o niezwykłej sile. Doskonały portret psychologiczny prostej, ale bardzo inteligentnej, gotowej na wszystko i sprytnej kobiety, która różnymi trikami przez ponad dwadzieścia lat trzymała u swego boku najpotężniejszego władcę Rosji, tylko pozornie pozostając w cieniu. Wspaniała powieść biograficzna, oparta na faktach, bardzo rzetelnie przedstawiająca realia epoki, życie i stosunki panujące w Rosji w latach 1690-1727, jak również lata panowania Piotra I Wielkiego, prowadzone przez niego wojny i budowę St. Petersburga oraz powiązania polityczne i stosunki z Prusami oraz Saksonią. 'Pretty Woman XVIII wieku..." BZ Berlin
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
