Żółw jest bardzo śpiący i zamierza przespać całą zimę. Gdy leży w łóżku po dokonaniu całego szeregu rytualnych czynności, jak mycie zębów, włożenie piżamy i ułożenie poduchy, słyszy pukanie do drzwi. To jego przyjaciele przynoszą prezenty, specjalnie przed jego długim snem. Przyjaźń jest dla żółwia ważna, z wdzięcznością przyjmuje więc kolejne podarki. Jednocześnie czuje się coraz bardziej zmęczony, marzy tylko o tym, by pozwolono mu zasnąć...
Lęk przed nocą, ciemnościami czy niepokój podczas snu są częste w dzieciństwie, dlatego nie bez znaczenia jest identyfikowanie się dzieci
z postaciami, które doświadczając podobnych uczuć, zachowują spokój.
W ten sposób mali czytelnicy uświadamiają sobie, że wypoczynek i cisza są potrzebne, naturalne i przyjemne.
Historia opowiedziana jest prostym językiem, składa się z rymów, powtórzeń
i wyliczeń. Zabawa słowem nadaje jej tradycyjny charakter i rytm, w którym mogą uczestniczyć słuchacze. Wszystko to powoduje, że tekst jest świetnie odbierany nawet przez najmłodsze dzieci.
Pełne humoru i czułości ilustracje przygotowała Alessandra Cimatoribus. Wyróżniają się one swoistym nastrojem i charakterystyczną dla artystki fakturą. Dzięki nim nasz zaspany żółw otrzymuje wyrazisty, ekspresyjny charakterek, wzbudzając powszechną sympatię i uśmiech.
Po co myć zęby? Czy lepiej je szorować czy szczotkować? Czy dzieci i dorośli maja takie same zęby? Czy to prawda, że w czasie wymiany uzębienia mlecznego na stałe wszystkie dzieci wyglądają jak króliki albo hipopotamy? Piąty tytuł edukacyjnej serii Moje Ciało, jak zwykle wypełniony po brzegi humorem i zabawą, przybliża wiedzę na temat tajemniczych elementów naszego ciała.
Wskazywanie dziecku najważniejszych wartości w życiu zawsze jest bezcenne. Do tego celu najlepiej nadają się piękne bajki z morałem jak "Postaw się na moim miejscu". Ta urocza i mądra opowieść o empatii ukazuje, jak ważną rolę ona odgrywa w życiu codziennym.
Wczesna wiosna to wspaniały okres. Dni stają się coraz cieplejsze i przyjemniejsze. W tym okresie wielu mniejszych i większych mieszkańców łąk, lasów i parków zaczyna krzątać się wokół swoich spraw. Pająk przędzie nić, z której utka swoją niezawodną sieć. Biedronka jest zajęta, z przejęciem poszukując kropek. Pszczoła na szczęście wyplątuje się z pułapki, mogąc dalej zbierać nektar z kwiatów. Stonoga z kolei szyje buty i jest tym pochłonięta, ponieważ musi ich mieć bardzo dużo.
Wśród tych ciekawych stworzeń jest też i Pasikonik. Dla niego wszystkie te problemy innych nie są ważne. Prawie nigdy nie używa skrzydeł, nie kupuje nici i nie musi w zasadzie robić tego, co pozostali. Tyle że to ma się wkrótce zmienić.
Pasikonik uwielbia muzykę i sam też gra. Na wieczór zaplanował swój występ. Ma zamiar dać koncert skrzypcowy. Niestety jest jeden wielki problem. Właśnie pękły struny. I co teraz? Jak w takiej sytuacji można w ogóle myśleć o zagraniu koncertu? Pasikonik jest zrozpaczony i smutny. Wydaje mu się, że nic już nie można zrobić.
Jak dalej potoczy się historia Pasikonika? Piękna historia o empatii ujawni dzieciom, że w świecie, w którym rozumiane i akceptowane są potrzeby innych, wszystkim żyje się łatwiej, przyjemniej i radośniej.
Książkę napisała Susanna Isern - hiszpańska autorka i psycholog. Znana jest z popularnych publikacji dla dzieci takich jak: "Wielka księga supermocy", "Idealna chwila" czy "Uczuciometr inspektora Krokodyla".
Magrodden ? to opowieść mieszcząca się w połowie drogi pomiędzy thrillerem, a powieścią przygodową, patrząc inaczej, w połowie drogi pomiędzy polityczną, a fikcją naukową, przy czym realia naukowe nie są naciągane.Bohaterem powieści jest oficer armii brytyjskiej, członek formacji specjalnych, jednocześnie znany w środowisku naukowym fizyków i matematyków jako osoba nieprzeciętnie zdolna i nieobliczalna w pomysłach. W sposób delikatnie sterowany wchodzi On w posiadanie pewnych dokumentów elektronicznych, które po odszyfrowaniu wiodą do czterdziestu siedmiu miliardów dolarów. Tyle, że nie czynią one z niego ich właściciela, a osobę mającą zrealizować projekt, dla którego zostały zgromadzone. Projekt zostaje zrealizowany. Po drodze jest kilka zamachów, niektóre efektowne. Jest grupa interesujących postaci współpracujących ze sobą ? międzynarodowa ekipa.Akcja powieści rozgrywa się w kilku krajach: Libia, Irak, WBrytania, Jersey, Rosja, (autor powieści jest rusofilem, więc Rosję przedstawia przyjaźnie) Włochy, Francja, Stany Zjednoczone, Finlandia, Zimbabwe, Gujana Francuska.Interesy, interesy, interesy, pojawia się kilka renomowanych uniwersytetów. Komputery o mocy porównywalnej z największymi istniejącymi.
Zawiera również rozważania na tematy oderwane. Pojawiają się wątki miłosne.Jerzy Alski ? powieściopisarz, eseista, krytyk. A także lekarz. Jerzy Alski ? taki jest jego literacki pseudonim. Urodził się w 1951 roku w Szczecinie. W 1975 roku ukończył Pomorską Akademię Medyczną. Kilka lat przepracował w Klinice Kardiologii, po czym przeniósł się na prowincję. Do dziś mieszka w Myśliborzu i tam pracuje w medycynie otwartej. W publicznej przestrzeni literackiej zaistniał w 2011 roku, kiedy wydał swoją pierwszą powieść „Za dużo miłości”. Tematem jej jest miłość, wyparte w podświadomość okaleczenia z dzieciństwa, oraz kultura, rozumiana jako przestrzeń, w której stale poruszają się bohaterowie i która czyni ich innymi, bardziej wrażliwymi. W 2012 roku ukazał się „Prezent”, będący kontynuacją pierwszej, opowiadający o ewolucji miłości, o poezji, muzyce, medycynie współczesnej i religii. Sam autor niezmiennie podkreśla, że blisko czterysta stron tej opowieści napisał tylko po to, aby sprawdzić, czy uda mu się opisać alpejski lodowiec. Trzecią była „Sherry”, wydana w 2014 roku, opowiadająca o miłości i literaturze. Jest w niej bardzo lubiany przez autora fragment, w którym o kobietę bije się dwóch mężczyzn, przy czym orężem jednego jest samochód terenowy, a drugiego ? siekiera, zaś sceną dla tej bijatyki jest wystawa księgarni. Czwarta ? „Test ciążowy”, wydana w 2015 roku, była próbą wskrzeszenia romansu szkatułkowego, gdzie w jednej opowieści toczy się inna opowieść, którą opowiada ktoś z pierwszej opowieści. W „Teście ciążowym” pewien pisarz opowiada pewnej kobiecie pewną historię ? o innej młodej kobiecie, zdecydowanie wyzwolonej obyczajowo, przypadkowo wplątanej w aferę polityczną i naukową. „Trzecie oko”, wydane w 2016 roku, było jego piątą powieścią i byłaby to historia całkiem banalna, gdyby nie to, że dzieje się ona na przestrzeni 55 milionów lat, a najważniejsze zdarzenia zachodzą w Izraelu i Judei przed dwoma tysiącleciami. Jest tam oczywiście miłość, ale jest też zaawansowana wiedza fizyczna i biologiczna ? i jej efektywne wykorzystanie. Kolejną, o tytule „Mowa pogrzebowa”, Alski wzorował ? jak mówi ? na swoim związku emocjonalnym z kobietą o dwadzieścia kilka lat od niego młodszą i opisał alegorycznie ten związek aż po pogrzeb głównego bohatera ? czyli samego siebie. Pozostanie ona zapewne ? i są to słowa autora ? powieścią ze sfery jego fantazji. Obecnie pisana i publikowana na stronie internetowej autora powieść o tytule „Podróż” naturalnie jest również o miłości, ale także o niezwykle groźnej bakterii. Jej główną bohaterką jest kobieta, która bezwiednie zabija ? jeśli kocha. Głęboko w szufladzie Alski trzyma „Zachwyt” ? powieść o miłości zranionej i sponiewieranej. Jak sam mówi, nie chciałby nigdy do niej wracać.
? Swana? To ty? Co ci się stało? ? nie odpowiedziała mu wcale, tylko patrzyła na niego swoimi szklanymi oczami imitującymi wyraz łaskawości i powagi przełamanej skrywaną ironią. To jej oczy, przekonał się Eryk, to znaczy to były jej oczy zanim stały się na jego planecie paciorkami. Jak do tego doszło? A, wszystko jedno, muszę ją ratować. Swana! - krzyknął w nerwach.? Kawaler sobie życzy portrecik czy kwiatuszki : a la maestro Cézanne? Dziewczyna być malarka. Być z innego świata manekin naśladował zalotność w stylu doskonale znanej mu osoby. Nie, nie naśladowal. Eryk patrzył na nią z przerażeniem, ona się nim stała! ? Kawaler zabłądził? Wyświetlę film, animowany i bardzo zmysłowy. Wyrób najlepszych kopistek. Albo kopiarek. Wszystko jedno, w gruncie rzeczy - cedziła słowa w szczeniackiej manierze. ? Nie jest wszystko jedno! ? Eryk potrząsnął ją za ramię. Spojrzała z pytającym uśmiechem. Wówczas chłopak przypomniał sobie, co ma zrobić. ? Masz duszę ? szepnął niepewnym dość głosem, ale formułka okazała się skuteczna. Zła siła kryjąca się za tą planeta została odczarowana.
? Eryk? ? zapytała. ? Co ty tutaj robisz albo co ja tutaj robię, wychodzi na jedno. Właściwie, powiedz mi Eryk, czy ja śnię? - dotknęła jego dłoni. ? Właśnie się obudziłaś. Co za ulga ? odetchnął, nie kryjąc wzruszenia. ? Tobie jednak na mnie trochę zależy ? zauważyła młoda kobieta. ? Ale skąd ja się tutaj wzięłam? Wpadłam do twojej planety? serio? przecież tak nie ma, to nie jest normalne ? stawała się coraz bardziej sobą, asertywną Swaną. (fragment książki)
Nowa powieść Mikołaja Bogajewicza „Doktor Rustam i podwodne zwierzęta” to wielokulturowa, globalna i totalna dawka erudycji i wyobraźni, która dobrze się czuje w „salonach postmodernistycznego pastiszu". Rzecz dzieje się nigdzie i poza czasem, choć poniekąd wiadomo, że tu i teraz. Raj jest stolicą Polski, na którą składają się katolicka północ i szyickie południe.
„Jakaś zwariowana czarownica pozamieniała państwa, płyty kontynentalne, a z całą pewnością dusze i ciała.” Kluczowe dla zrozumienia przesłania tej książki wydaje się pytanie: „Co rzeczywiście stało się 4 czerwca 1989?" Marek Czuku
Otworzono sekretne drzwi i do pomieszczenia wbiegli ochroniarze, za nimi nieśpiesznie wszedł arcykapłan.
- Daruję ci życie i chleb na moim dworze jeśli objaśnisz zagadkę. Widziano siedem ogierów o suchych nogach, twardych kopytach i błyszczącej sierści, a potem widziano siedem krów wychudzonych,
o ropiejącej skórze. Co to znaczy?
- Panie, siedem ogierów to siedem plemion, które zaludnią ponownie twój kraj i uczynią go bezpiecznym i bogatym. Siedem krów to siedem plag, z których dwie już przyszły, w czasach przeklętego cesarza, ale przyjdą wkrótce kolejne, morowe powietrze i śmierć - powiedział Świętomir.
- Podaj uczciwą cenę za tego chłopca - rzekł arcykapłan.
Jerzy Alski wydał kolejną książkę na swój ulubiony temat: miłość zasobnego mężczyzny i wspaniałej kobiety, których dzieli znaczna różnica wieku. Tu ? 28 lat. To dziewiąta powieść tego autora z Myśliborza i w każdej ? czasami na drugim planie ? miłość łączy takich bohaterów. Tu miłość, czyli stan zachwytu jest tematem głównym przynajmniej do połowy książki. Resztę wypełnia wychodzenie ze stanu zachwytu. O tym, że ta miłość skończy się źle, czytelnik zostaje uprzedzony już na pierwszych kartach książki. To u Alskiego nowość. Zazwyczaj prowadzi czytelnika po rozlicznych wzlotach i upadkach, ale długo nie wiemy, jak się związek skończy. Tu sam finał jest także zaskoczeniem, nie o nim więc będzie. Moim zdaniem wcale nie jest potrzebny. Ważniejszy staje się proces przecierania oczu przez bohatera, zauważania tego, przed czym wiele osób go ostrzegało, ale on nie dopuszczał żadnych uwag, bo jego ogarnął zachwyt.A teraz wraca na ziemię.
W bibliotece obowiązuje cisza. Kiedy proszę panie bibliotekarki o książkę, która nie traktowałaby o inteligenckich dywagacjach uciemiężonego Polaka, nie zawierała co najmniej pięciu trupów, nie siliła się na nową epopeje narodową, nie była biografię celebryty z tasiemcowych seriali i - co ważne a rzadkie! - miała pozytywne zakończenie, to przypomina się ta złota zasada. Bo nie ma takich książek. A tu proszę: jest„Ekosystem" Jerzego Alskiego to powieść, która opowiada o tym, o czym naprawdę chcemy czytać. Po prostu: o prawdziwym życiu. Starszy pan zakochuje się w młodszej pani. On ma luksusowy samochód, ona czteroletnią córeczkę. Jednak to codzienne życie, ma niecodziennych bohaterów.
Wyjazd do Berlina na premierę operową, weekendowy pobyt w pięciogwiazdkowym hotelu, zachwyt nad kompozycjami Gaetano Donizettiego? To żadna atrakcja, lecz proza życia. „Ekosystem" Jerzego Alskiego jest lustrem rzeczywistości. Autor opisuje świat ludzi zamożnych, którzy mając wszystko zwyczajnie się nudzą. Błądzą w bogactwie materialnym, podświadomie pragną prostych uczuć, drobnych gestów i szczerych relacji z drugim człowiekiem. Opisane wydarzenia nie są wyobrażeniem pisarza o luksusie, to relacja z pierwszej ręki. Szczera, bezkompromisowa, mówiąca więcej o mechanizmach władzy, bogactwa i pożądania niż stos psychologicznych podręczników. Fabuła powieści bierze zakręty niezwykle żywo. Pędzi jak porsche panamera głównego bohatera. Naprawdę ciekawa przejażdżka. Ale czy jadąc porsche można się nudzić? (Sebastian Walczak)
Ileż pięknego, ale jednocześnie wnikliwego analitycznego myślenia znajdujemy w obiektywizujących się relacjach z chwili/zdarzenia, refleksyjnie puentowanych przez autorkę. Sytuacja narratora ograniczona jest do minimum, lecz wypowiedź zostaje tak konstruowana i wyrażana stylistycznie, że czytelnik odnajduje natychmiast swoje miejsce w obrazach lub zdarzeniach przedstawianych na kartach książki, a skoro tak się dzieje, to jednocześnie zostaje uwikłany w ironiczne podpowiedzi, wynikające z rozumnego i zaskakującego zakończenia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
