„Granica” to powieść o człowieku, który nie zdołał udźwignąć ciężaru własnych wyborów. Nałkowska kreśli portret Zenona Ziembiewicza – polityka, męża i kochanka – który staje się symbolem słabości ukrywanej za pozorami siły. Jego życie, od świetnie zapowiadającej się kariery po groteskowo-tragiczny upadek, jest przestrogą i studium granic, jakich nie wolno przekraczać.
Autorka wprowadza nas w trzy światy: szlachecki dwór w Boleborzy, mieszczańską kamienicę Cecylii Kolichowskiej oraz polityczne salony miasta. Każdy z nich rządzi się własnymi prawami, ale wszystkie łączy wspólna cecha – pozory moralności, które w zetknięciu z życiem okazują się kruchą fasadą.
Nałkowska z mistrzostwem psychologicznym przedstawia także kobiety – Justynę Bogutównę, tragiczną ofiarę mezaliansu; Elżbietę Biecką, uwikłaną w świat konwenansów; i Kolichowską, symbol mieszczańskiego dziedzictwa. Każda z nich jest nie tylko bohaterką, ale i znakiem swojej klasy społecznej. Powieść nie daje łatwych odpowiedzi. Czy Zenon był winny, czy był ofiarą? Czy jego zdrada była prywatnym błędem, czy nieuchronnym skutkiem presji społecznej? „Granica” nie ocenia, lecz zmusza czytelnika do refleksji nad własnymi wyborami. Nałkowska pisze sugestywnie.To literatura, która wymaga skupienia, ale odpłaca intensywnością doznań i uniwersalnym przesłaniem. „Granica” jest powieścią o władzy i słabości, o miłości i zdradzie, o granicach moralnych, które każdy z nas nosi w sobie.
O autorce:
Zofia Nałkowska (1884–1954) – jedna z najwybitniejszych polskich pisarek XX wieku, autorka powieści, dramatów i opowiadań, a także dzienników, które do dziś są bezcennym świadectwem epoki. Była przedstawicielką nurtu psychologiczno-społecznego w literaturze, wnikliwą obserwatorką losów jednostki na tle przemian historycznych. Jej twórczość poruszała tematy moralności, wolności, odpowiedzialności i granic ludzkiego działania.Nałkowska pełniła także ważną rolę społeczną i polityczną – była członkinią Polskiego PEN Clubu, posłanką na Sejm, a po wojnie zasiadała w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Z jej doświadczeń powstały wstrząsające „Medaliony”, jedno z najważniejszych świadectw literackich o Zagładzie.
„Granica” wydana w 1935 roku, uważana jest za jej powieść najwybitniejszą – głęboko psychologiczną, a jednocześnie niezwykle aktualną, bo dotykającą problemów, które nigdy nie tracą znaczenia.
Czy można zadbać o serce filiżanką naparu? Czy skóra może odzyskać blask dzięki liściowi pokrzywy? Czy równowaga hormonalna może zacząć się w kuchni, od prostego, ciepłego rytuału? Książka, którą trzymasz w dłoni, odpowiada na te pytania z pokorą wobec natury i ogromnym szacunkiem dla ludzkiego ciała. „MIESZANKI DLA ZDROWIA NA BAZIE ZIÓŁ MAGICZNYCH”,w tym „na różne organy i dolegliwości” autorstwa Lecha Tkaczyka to nie zbiór przypadkowych przepisów, ale precyzyjnie opracowany kompendium wiedzy o naturalnym wspieraniu organizmu. Każdy zestaw to harmonijnie dobrane zioła i pięć na ich bazie mieszanek – nie tylko pod względem działania, ale i siły, smaku, rytmu dobowego. To książka dla każdego, kto chce wyjść z kręgu tabletki–efekt–skutek uboczny, i sięgnąć do tradycyjnych,a zarazem magicznych metod leczenia. Autor nie moralizuje. Nie nakazuje. Proponuje. Daje do ręki 40 zestawów na konkretne potrzeby – od wsparcia pamięci, przez oczyszczenie skóry, po regenerację serca, tarczycy, jelit czy układu nerwowego. Każdy przepis opatrzony jest precyzyjną instrukcją, opisem działania i klarownym wskazaniem, jak i kiedy go stosować. To książka, która przypomina, że filiżanka naparu wypita w spokoju ma znaczenie. Że pokrzywa, rumianek, nagietek, głóg, melisa, lawenda i wiele innych roślin wciąż czekają na nasze zaufanie – jak kiedyś.
O Autorze:
Lech Tkaczyk, rocznik 1956, to niezwykle ceniony dietetyk żywienia człowieka. Ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu, specjalista w dziedzinie ogólnej technologii żywienia. Absolwent Międzynarodowych Studiów Doktoranckich w zakresie Marketingu i Zarządzania na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w zakładach spożywczych, gdzie zdobywał doświadczenie w zakresie praktycznego żywienia człowieka.
Jego wiedza i umiejętności zaowocowały publikacjami o żywieniu, w tym poradnikami kulinarnymi, które zyskały dużą popularność wśród czytelników. Lech Tkaczyk jest również twórcą tzw. Diety Funkcjonalnej, w której podkreśla znaczenie ziół i przypraw w codziennej diecie. Specjalizuje się w tworzeniu receptur mieszanek przyprawowych. Wśród jego najnowszych książek znajdują się dzieła popularyzujące diety dla zdrowia wątroby, nerek, prostaty,innych ważnych organów u człowieka.
W swoich ksiażkach łączy wiedzę związaną ze zdrowym stylem życia,działaniami podnoszącymi ogólną zdrowotność człowieka,a także z praktycznymi poradami żywieniowymi, dietami,także pełnymi jadłospisami na określony czas,które mają wpływ na hamowanie procesów starzenia. Zapraszamy do lektury jego dzieł – odkryjcie z nim smak zdrowia i mądrości
zawartej w naturze!
Stron 186, oprawa miękka
„Granica” to powieść o człowieku, który nie zdołał udźwignąć ciężaru własnych wyborów. Nałkowska kreśli portret Zenona Ziembiewicza – polityka, męża i kochanka – który staje się symbolem słabości ukrywanej za pozorami siły. Jego życie, od świetnie zapowiadającej się kariery po groteskowo-tragiczny upadek, jest przestrogą i studium granic, jakich nie wolno przekraczać.
Autorka wprowadza nas w trzy światy: szlachecki dwór w Boleborzy, mieszczańską kamienicę Cecylii Kolichowskiej oraz polityczne salony miasta. Każdy z nich rządzi się własnymi prawami, ale wszystkie łączy wspólna cecha – pozory moralności, które w zetknięciu z życiem okazują się kruchą fasadą.
Nałkowska z mistrzostwem psychologicznym przedstawia także kobiety – Justynę Bogutównę, tragiczną ofiarę mezaliansu; Elżbietę Biecką, uwikłaną w świat konwenansów; i Kolichowską, symbol mieszczańskiego dziedzictwa. Każda z nich jest nie tylko bohaterką, ale i znakiem swojej klasy społecznej. Powieść nie daje łatwych odpowiedzi. Czy Zenon był winny, czy był ofiarą? Czy jego zdrada była prywatnym błędem, czy nieuchronnym skutkiem presji społecznej? „Granica” nie ocenia, lecz zmusza czytelnika do refleksji nad własnymi wyborami. Nałkowska pisze sugestywnie.To literatura, która wymaga skupienia, ale odpłaca intensywnością doznań i uniwersalnym przesłaniem. „Granica” jest powieścią o władzy i słabości, o miłości i zdradzie, o granicach moralnych, które każdy z nas nosi w sobie.
O autorce:
Zofia Nałkowska (1884–1954) – jedna z najwybitniejszych polskich pisarek XX wieku, autorka powieści, dramatów i opowiadań, a także dzienników, które do dziś są bezcennym świadectwem epoki. Była przedstawicielką nurtu psychologiczno-społecznego w literaturze, wnikliwą obserwatorką losów jednostki na tle przemian historycznych. Jej twórczość poruszała tematy moralności, wolności, odpowiedzialności i granic ludzkiego działania.Nałkowska pełniła także ważną rolę społeczną i polityczną – była członkinią Polskiego PEN Clubu, posłanką na Sejm, a po wojnie zasiadała w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Z jej doświadczeń powstały wstrząsające „Medaliony”, jedno z najważniejszych świadectw literackich o Zagładzie.
„Granica” wydana w 1935 roku, uważana jest za jej powieść najwybitniejszą – głęboko psychologiczną, a jednocześnie niezwykle aktualną, bo dotykającą problemów, które nigdy nie tracą znaczenia.
„Diabeł” Józefa Ignacego Kraszewskiego to jedna z bardziej interesujących powieści historycznych autora, powstała w roku 1853 i osadzona w realiach schyłku panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Kraszewski, mistrz historycznej panoramy, buduje obraz Polski w czasach politycznego zamętu, rozdarcia między tradycją a modernizacją oraz trudnych wyborów jednostek uwikłanych w dziejowe wydarzenia.
Powieść ukazuje zarówno życie dworów magnackich, jak i codzienność szlachty oraz prostego ludu. Autor czerpał z żywych podań, rękopisów i pamiętników epoki, tworząc obraz barwny, pełen szczegółów obyczajowych i politycznych. Tytułowy „diabeł” to symbol zła, intryg, fałszu i chaosu, które wdzierają się w życie bohaterów, ale także alegoria schyłku dawnego porządku i moralnego upadku części elit.
Dzięki bogactwu postaci, żywym dialogom i historycznej wiarygodności Kraszewski stworzył dzieło nie tylko literackie, ale i dokumentujące klimat końca XVIII wieku. To książka, która przybliża atmosferę dworu i prowincji, pokazując zarazem dramat i śmieszność epoki, w której przygotowania do spotkań z królem przeplatały się z politycznymi intrygami i ludzkimi dramatami.
O autorze
Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) – pisarz, publicysta, historyk i jeden z najbardziej płodnych twórców literatury polskiej. Autor ponad 220 powieści, setek opowiadań, dramatów i esejów, znany przede wszystkim z monumentalnego cyklu powieści historycznych. Tworzył szerokie cykle, m.in.:„Dzieje Polski” – monumentalna seria ukazująca kolejne epoki naszych dziejów,powieści z czasów saskich i stanisławowskich,powieści historyczno-obyczajowe, które do dziś stanowią cenne źródło wiedzy o dawnych czasach. J.I. Kraszewski był nie tylko pisarzem, lecz także patriotą i społecznikiem. W swoich książkach podejmował tematy ważne dla narodu, dokumentował kulturę i mentalność kolejnych pokoleń Polaków. W swoich dziełach łączył wiedzę historyczną z pasją narracyjną, a jego dorobek literacki stanowi nieocenione świadectwo kulturowe XIX-wiecznej Polski.
"Powieść "W pustyni i w puszczy" to nie tylko klasyka polskiej literatury przygodowej, lecz także poruszająca opowieść o dojrzewaniu, odwadze i sile ludzkich więzi. Henryk Sienkiewicz, pisarz uhonorowany Nagrodą Noblaw dziedzinie literatury, stworzył uniwersalną historię o granicach człowieczeństwa w konfrontacji z nieznanym światem i własnym lękiem.To historia dwojga dzieci - czternastoletniego Stasia Tarkowskiego i ośmioletniej Nel Rawlison - porwanych podczas afrykańskiego konfliktu zbrojnego. Ich podróż przez pustynię i dżunglę to walka z naturą, chorobą,i samotnością. Staś, syn polskiego inżyniera, przechodzi przyspieszone dojrzewanie - uczy się odpowiedzialności, lojalności i poświęcenia, chroniąc Nel nie tylko przed zewnętrznym zagrożeniem, lecz także przed utratą nadziei. Mała, krucha dziewczynka staje się symbolem niewinności, zaufania i łagodności, która potrafi skruszyć każdy mur.Sienkiewicz z niezwykłą wyobraźnią odmalowuje afrykańskie krajobrazy - od pustynnych wydm po wilgotne puszcze i rwące rzeki. Ale to nie tylko tło - to przestrzeń symboliczna, w której europejskie dzieci uczą się pokory wobec sił natury i odmiennych kultur. Każde spotkanie z tubylcami, każde nowe wyzwanie niesie ze sobą zarówno grozę, jak i piękno odkrywania innego spojrzenie na świat.Choć książka powstała na początku XX wieku i wpisuje się w ówczesne spojrzenie kolonialne, to jej rdzeń - opowieść o odwadze, przyjaźni, determinacji i miłości bliźniego - pozostaje ponadczasowy."W pustyni i w puszczy" to powieść, która nie tylko fascynuje młodych czytelników, ale również skłania dorosłych do refleksji nad istotą człowieczeństwa i współodczuwania.To książka, która pokazuje, że nawet dziecko - zagubione w wielkim świecie - może stać się bohaterem. I że w podróży przez najtrudniejsze krajobrazy serca, największą siłą nie jest siła fizyczna, lecz siła ducha.O autorze: Henryk Sienkiewicz (1846-1916) - jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy, mistrz powieści historycznej i laureat Literackiej Nagrody Nobla. Urodził się na ziemiach ówczesnego Królestwa Polskiego. Był nie tylko artystą słowa, ale i patriotą, który swoją twórczością niósł ducha narodowej tożsamości w czasach zaborów. Jego powieści - "Quo vadis", "Trylogia", "Krzyżacy" - należą do kanonu światowej literatury."W pustyni i w puszczy" to jedyna książka napisana z myślą o młodzieży- a zarazem jedna z najbardziej uniwersalnych opowieści o ludzkim dorastaniu, odwadze i wartości dobra w świecie pełnym zagrożeń.
"Powieść "W pustyni i w puszczy" to nie tylko klasyka polskiej literatury przygodowej, lecz także poruszająca opowieść o dojrzewaniu, odwadze i sile ludzkich więzi. Henryk Sienkiewicz, pisarz uhonorowany Nagrodą Noblaw dziedzinie literatury, stworzył uniwersalną historię o granicach człowieczeństwa w konfrontacji z nieznanym światem i własnym lękiem.To historia dwojga dzieci - czternastoletniego Stasia Tarkowskiego i ośmioletniej Nel Rawlison - porwanych podczas afrykańskiego konfliktu zbrojnego. Ich podróż przez pustynię i dżunglę to walka z naturą, chorobą,i samotnością. Staś, syn polskiego inżyniera, przechodzi przyspieszone dojrzewanie - uczy się odpowiedzialności, lojalności i poświęcenia, chroniąc Nel nie tylko przed zewnętrznym zagrożeniem, lecz także przed utratą nadziei. Mała, krucha dziewczynka staje się symbolem niewinności, zaufania i łagodności, która potrafi skruszyć każdy mur.Sienkiewicz z niezwykłą wyobraźnią odmalowuje afrykańskie krajobrazy - od pustynnych wydm po wilgotne puszcze i rwące rzeki. Ale to nie tylko tło - to przestrzeń symboliczna, w której europejskie dzieci uczą się pokory wobec sił natury i odmiennych kultur. Każde spotkanie z tubylcami, każde nowe wyzwanie niesie ze sobą zarówno grozę, jak i piękno odkrywania innego spojrzenie na świat.Choć książka powstała na początku XX wieku i wpisuje się w ówczesne spojrzenie kolonialne, to jej rdzeń - opowieść o odwadze, przyjaźni, determinacji i miłości bliźniego - pozostaje ponadczasowy."W pustyni i w puszczy" to powieść, która nie tylko fascynuje młodych czytelników, ale również skłania dorosłych do refleksji nad istotą człowieczeństwa i współodczuwania.To książka, która pokazuje, że nawet dziecko - zagubione w wielkim świecie - może stać się bohaterem. I że w podróży przez najtrudniejsze krajobrazy serca, największą siłą nie jest siła fizyczna, lecz siła ducha.O autorze: Henryk Sienkiewicz (1846-1916) - jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy, mistrz powieści historycznej i laureat Literackiej Nagrody Nobla. Urodził się na ziemiach ówczesnego Królestwa Polskiego. Był nie tylko artystą słowa, ale i patriotą, który swoją twórczością niósł ducha narodowej tożsamości w czasach zaborów. Jego powieści - "Quo vadis", "Trylogia", "Krzyżacy" - należą do kanonu światowej literatury."W pustyni i w puszczy" to jedyna książka napisana z myślą o młodzieży- a zarazem jedna z najbardziej uniwersalnych opowieści o ludzkim dorastaniu, odwadze i wartości dobra w świecie pełnym zagrożeń.
"Stara baśń" to jedno z najbardziej fascynujących i ponadczasowych dzieł polskiej literatury. Choć powstała w XIX wieku, nie traci nic ze swojej siły wyrazu, narracyjnej intensywności i kulturowej wagi. Józef Ignacy Kraszewski - prawdziwy tytan pióra - zabiera nas w podróż do mitycznych początków polskiego państwa, jeszcze przed panowaniem Piastów, w czasy, gdzie słowiańskie plemiona żyły w rytmie natury, wiary i walki.Ta powieść to nie tylko opowieść o miłości, zdradzie, przemocy i nadziei, ale również o przemianie duchowej - zarówno jednostki, jak i wspólnoty. Kraszewski buduje sugestywny obraz społeczeństwa pierwotnego, w którym sacrum i profanum przenikają się na każdym kroku. Opowieść pełna jest bogów, wróżów, obrzędów i rytuałów, ale też ludzkich namiętności i dramatów, które są tak uniwersalne, że poruszają współczesnego czytelnika nie mniej niż odbiorców sprzed 150 lat.Postacie są zarysowane z epickim rozmachem - od okrutnego Popiela, po szlachetnego Piasta - a język powieści, stylizowany na staropolszczyznę, nadaje tekstowi autentyczny i magiczny charakter. "Stara baśń" to dzieło przesiąknięte symboliką - opowiada nie tylko o walce dobra ze złem, ale też o narodzinach wspólnoty i świadomości narodowej. Ziarno nowego ładu - sprawiedliwego, silnego i wspólnotowego - zostaje zasiane właśnie w tej starożytnej epopei.Czytelnik otrzymuje powieść, która jest zarazem literackim freskiem, filozoficzną refleksją, jak i emocjonującą historią. To literatura, która nie tylko opowiada o przeszłości - ale ją buduje.Dla miłośników historii, epiki, folkloru słowiańskiego i refleksyjnej prozy - pozycja obowiązkowa.O autorzeJózef Ignacy Kraszewski (1812-1887) - pisarz, publicysta, historyk i jedenz najbardziej płodnych twórców literatury polskiej. Autor ponad 220 powieści, setek opowiadań, dramatów i esejów, znany przede wszystkimz monumentalnego cyklu powieści historycznych. "Stara baśń", wydana po raz pierwszy w 1876 roku, to jedno z jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł - epicka wizja pradziejów Polski, osadzona w czasach przedpiastowskich. Kraszewski był nie tylko literatem, ale i aktywnym uczestnikiem życia społecznego i politycznego. W swoich dziełach łączył wiedzę historycznąz pasją narracyjną, a jego dorobek literacki stanowi nieocenione świadectwo kulturowe XIX-wiecznej Polski.
"Stara baśń" to jedno z najbardziej fascynujących i ponadczasowych dzieł polskiej literatury. Choć powstała w XIX wieku, nie traci nic ze swojej siły wyrazu, narracyjnej intensywności i kulturowej wagi. Józef Ignacy Kraszewski - prawdziwy tytan pióra - zabiera nas w podróż do mitycznych początków polskiego państwa, jeszcze przed panowaniem Piastów, w czasy, gdzie słowiańskie plemiona żyły w rytmie natury, wiary i walki.Ta powieść to nie tylko opowieść o miłości, zdradzie, przemocy i nadziei, ale również o przemianie duchowej - zarówno jednostki, jak i wspólnoty. Kraszewski buduje sugestywny obraz społeczeństwa pierwotnego, w którym sacrum i profanum przenikają się na każdym kroku. Opowieść pełna jest bogów, wróżów, obrzędów i rytuałów, ale też ludzkich namiętności i dramatów, które są tak uniwersalne, że poruszają współczesnego czytelnika nie mniej niż odbiorców sprzed 150 lat.Postacie są zarysowane z epickim rozmachem - od okrutnego Popiela, po szlachetnego Piasta - a język powieści, stylizowany na staropolszczyznę, nadaje tekstowi autentyczny i magiczny charakter. "Stara baśń" to dzieło przesiąknięte symboliką - opowiada nie tylko o walce dobra ze złem, ale też o narodzinach wspólnoty i świadomości narodowej. Ziarno nowego ładu - sprawiedliwego, silnego i wspólnotowego - zostaje zasiane właśnie w tej starożytnej epopei.Czytelnik otrzymuje powieść, która jest zarazem literackim freskiem, filozoficzną refleksją, jak i emocjonującą historią. To literatura, która nie tylko opowiada o przeszłości - ale ją buduje.Dla miłośników historii, epiki, folkloru słowiańskiego i refleksyjnej prozy - pozycja obowiązkowa.O autorzeJózef Ignacy Kraszewski (1812-1887) - pisarz, publicysta, historyk i jedenz najbardziej płodnych twórców literatury polskiej. Autor ponad 220 powieści, setek opowiadań, dramatów i esejów, znany przede wszystkimz monumentalnego cyklu powieści historycznych. "Stara baśń", wydana po raz pierwszy w 1876 roku, to jedno z jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł - epicka wizja pradziejów Polski, osadzona w czasach przedpiastowskich. Kraszewski był nie tylko literatem, ale i aktywnym uczestnikiem życia społecznego i politycznego. W swoich dziełach łączył wiedzę historycznąz pasją narracyjną, a jego dorobek literacki stanowi nieocenione świadectwo kulturowe XIX-wiecznej Polski.
"Ludzie bezdomni" to jedna z najważniejszych powieści Stefana Żeromskiego - książka, która od momentu swojego wydania w 1900 roku nie straciła nic ze swojej siły i aktualności. To historia lekarza Tomasza Judyma, człowieka rozdartego między pragnieniem osobistego szczęścia a poczuciem obowiązku wobec cierpiących i ubogich. Autor prowadzi czytelnika przez duszną atmosferę paryskich ulic, kontrasty Warszawy i Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie bieda i choroby zderzają się z obojętnością elit.Judym, syn biednego szewca, dzięki własnej pracy zdobywa wykształcenie, ale nigdy nie uwalnia się od piętna swojego pochodzenia. Jego dramat polega na tym, że nie potrafi pogodzić ideałów społecznych z miłością do Joanny Podborskiej - kobiety, która mogłaby dać mu dom i oparcie. Wybiera samotność, rezygnując z osobistego szczęścia w imię wyższej misji. Ta decyzja czyni go nie tylko "bezdomnym" w sensie duchowym, lecz także symbolem tragicznego losu inteligenta tamtej epoki.Stefan Żeromskiw mistrzowski sposób łączy realistyczne obrazy biedy, chorób i społecznych nierówności z modernistyczną symboliką i namiętnym stylem pełnym emocji. To powieść o miłości i wyrzeczeniu, o odpowiedzialności i samotności,o granicach poświęcenia jednostki dla innych. Jej bohaterowiei przesłanie pozostają zaskakująco żywe i bliskie współczesnemu czytelnikowi, który nadal mierzy się z pytaniami o sens życia, sprawiedliwość i ludzką solidarność. "Ludzie bezdomni" to nie tylko klasyka polskiej literatury - to książka, która wciąż prowokuje, porusza i zmusza do refleksji. To lektura, która otwiera oczy i serca.O autorze:Stefan Żeromski (1864-1925) - jeden z najwybitniejszych pisarzy literatury polskiej, określany mianem "sumienia narodu". Autor powieści, dramatów, nowel i publicystyki, w których podejmował problematykę społeczną, moralną i narodową. Jego najważniejsze dzieła to m.in. "Syzyfowe prace", "Popioły", "Przedwiośnie" i "Ludzie bezdomni". Twórczość Żeromskiego charakteryzuje się wrażliwością na ludzką krzywdę, pasją społecznikowską oraz modernistycznym stylem pełnym symboliki. Był także aktywnym działaczem kulturalnym i współtwórcą polskiego PEN Clubu. Zmarł w Warszawie, pozostawiając po sobie literacki testament, który do dziś porusza i inspiruje kolejne pokolenia czytelników.
„Ludzie bezdomni” to jedna z najważniejszych powieści Stefana Żeromskiego – książka, która od momentu swojego wydania w 1900 roku nie straciła nic ze swojej siły i aktualności. To historia lekarza Tomasza Judyma, człowieka rozdartego między pragnieniem osobistego szczęścia a poczuciem obowiązku wobec cierpiących i ubogich. Autor prowadzi czytelnika przez duszną atmosferę paryskich ulic, kontrasty Warszawy i Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie bieda i choroby zderzają się z obojętnością elit.
Judym, syn biednego szewca, dzięki własnej pracy zdobywa wykształcenie, ale nigdy nie uwalnia się od piętna swojego pochodzenia. Jego dramat polega na tym, że nie potrafi pogodzić ideałów społecznych z miłością do Joanny Podborskiej – kobiety, która mogłaby dać mu dom i oparcie. Wybiera samotność, rezygnując z osobistego szczęścia w imię wyższej misji. Ta decyzja czyni go nie tylko „bezdomnym” w sensie duchowym, lecz także symbolem tragicznego losu inteligenta tamtej epoki.Stefan Żeromski
w mistrzowski sposób łączy realistyczne obrazy biedy, chorób i społecznych nierówności z modernistyczną symboliką i namiętnym stylem pełnym emocji. To powieść o miłości i wyrzeczeniu, o odpowiedzialności i samotności,
o granicach poświęcenia jednostki dla innych. Jej bohaterowie
i przesłanie pozostają zaskakująco żywe i bliskie współczesnemu czytelnikowi, który nadal mierzy się z pytaniami o sens życia, sprawiedliwość i ludzką solidarność. „Ludzie bezdomni” to nie tylko klasyka polskiej literatury – to książka, która wciąż prowokuje, porusza i zmusza do refleksji. To lektura, która otwiera oczy i serca.
O autorze:Stefan Żeromski (1864–1925) – jeden z najwybitniejszych pisarzy literatury polskiej, określany mianem „sumienia narodu”. Autor powieści, dramatów, nowel i publicystyki, w których podejmował problematykę społeczną, moralną i narodową. Jego najważniejsze dzieła to m.in. „Syzyfowe prace”, „Popioły”, „Przedwiośnie” i „Ludzie bezdomni”. Twórczość Żeromskiego charakteryzuje się wrażliwością na ludzką krzywdę, pasją społecznikowską oraz modernistycznym stylem pełnym symboliki. Był także aktywnym działaczem kulturalnym i współtwórcą polskiego PEN Clubu. Zmarł w Warszawie, pozostawiając po sobie literacki testament, który do dziś porusza i inspiruje kolejne pokolenia czytelników.
Tomik poezji „Fanaberie” autorki Renaty Majak to zbiór utworów, które w subtelny, refleksyjny i często głęboko emocjonalny sposób eksplorują różne aspekty ludzkiego życia. Teksty pełne są prostych, a zarazem silnie działających obrazów, które mówią o wartościach, poszukiwaniu siebie, tęsknocie za bliskością i szczerością uczuć. Autorka z niezwykłą łatwością przechodzi od tematów intymnych i osobistych, do filozoficznych rozważań o przemijaniu i miejscu człowieka w świecie.
Fanaberie, tytułowy utwór zbioru, jest nawoływaniem do doceniania codziennych, prostych przyjemności życia, ludzi wokół nas, oraz tego, co już mamy, zamiast nieustannego poszukiwania więcej i więcej. To niezwykle cenna lekcja pokory i wdzięczności, przekazana czytelnikowi w sposób przystępny i ciepły. Poetka wykazuje dużą wrażliwość na otaczającą rzeczywistość i ludzkie doświadczenia. Z nostalgią wspomina smaki dzieciństwa, przypomina o cyklach życia i naturze jako nadziei, która nieustannie powraca, niezależnie od przeciwności losu. Przejmujące są także utwory, które poruszają tematy egzystencjalne, przemijanie i nieuchronność śmierci. Ukazują one, jak bardzo życie ludzkie jest ograniczone czasem i jak niewiele z tego, co robimy, rzeczywiście pozostaje. Te utwory zachęcają do refleksji nad jakością przeżywanego życia, nad sensem podejmowanych decyzji i relacji, jakie nawiązujemy oraz siłę czasu, który płynie nieodwracalnie, nie zważając na nasze pragnienia czy żale. Tomik „Fanaberie” to bardzo udana pozycja poetycka, poruszająca wiele tematów istotnych dla każdego człowieka. Każdy wiersz to jakby zatrzymana w słowach chwila, która skłania czytelnika do zadumy i refleksji nad sobą oraz otaczającym światem. To poezja prawdziwa, dotykająca serca i umysłu w sposób niezwykle skuteczny. Tomik wart jest nie tylko przeczytania, ale i wielokrotnego powrotu do zawartych w nim wierszy po to, by odkrywać w nich kolejne warstwy znaczeń i emocji.
O autorce:
Renata Majak to podróżniczka, pasjonatka historii i miłośniczka książek. Kocha wędrówki po górskich szlakach i przyrodę, która inspiruje ja do pisania. W roku 2023 debiutowała tomikiem poezji “Oblicza Tęsknoty”.
Obecna książka to kontynuacja jej przemyśleń, życiowych decyzji i odczuć, którymi dzieli się z czytelnikiem. . Motto: Tam serce moje, gdzie wy dedykuje wraz z książką swoim córkom.
Wiesław Sakowski to poeta, który słowem dotyka najgłębszych pokładów ludzkiej duszy. Jego najnowszy tomik „I tylko bądź...” jest subtelną, wielowarstwową opowieścią o miłości. Już sam tytuł zapowiada główny motyw zbioru – tęsknotę za byciem blisko drugiego człowieka, za pełnią relacji, za prawdą wyrażoną w prostym „bądź”.
Lektura tomiku to podróż przez bogactwo uczuć i duchowych refleksji. Autor czerpie z doświadczeń osobistych, z wieloletniego dorobku poetyckiego, a zarazem zachowuje niezwykłą pokorę wobec życia i miłości. Jego wiersze, pozornie proste w formie, kryją w sobie głębokie pokłady znaczeń.
Tomik opowiada o różnych obliczach miłości – od pierwszego zauroczenia, przez spełnienie, aż po wyrozumiałość i przebaczenie.
Poeta pisze o codzienności: o prostych gestach, dotyku, obecności, wspólnej modlitwie, przytuleniu. Nie stroni też od trudnych tematów: przemijania, straty, bólu, odchodzenia, tęsknoty. Każdy wiersz jest tu jak osobista modlitwa, szeptana do ukochanej osoby i do Boga zarazem.
Zaletą tomiku jest jego spójność – całość układa się w przemyślaną, poetycką opowieść, gdzie motywy powracają w różnych wariantach, ukazując bogactwo emocji i duchowych przeżyć. Tomik „I tylko bądź...” to wyjątkowa propozycja dla każdego, kto chce zatrzymać się w biegu dnia codziennego i wsłuchać w siebie oraz drugiego człowieka. To poezja, która koi, inspiruje i przypomina, że w życiu najważniejsze jest po prostu być – dla siebie, dla ukochanej osoby, dla Boga.
Stron 130
"Opuszkiem słowa" - kolejny tomik poetycki Jerzego Mroza to poruszające świadectwo dojrzałego spojrzenia na życie. Poeta nie ucieka w patos, lecz spokojnie, strofa po strofie, odkrywa sedno ludzkiej egzystencji. W tej poezji nie ma miejsca na efektowne ozdobniki - każde słowo zostało uformowane z szacunkiem dla czytelnika i dla materii, jaką jest język.Autor nie tylko pisze - on słucha świata, ludzi, pamięci i własnego serca. Nie jest to poezja eksperymentu ani manifestu - to raczej notacja duszy, subtelny zapis zmagania się autora z czasem, samotnością, przemijaniem, wiarą. To poezja o wysokiej temperaturze sumienia, o głosie, który jest w stanie wzruszyć, nie podnosząc tonu. Język tomiku urzeka czystością i dyscypliną formalną, ale przede wszystkim - wiarygodnością emocji. Autor nie moralizuje, nie wskazuje palcem, ale prowadzi czytelnika przez swoje ścieżki z taką pokorą, że czujemy się jak goście w jego duchowym domu. Jerzy Mróz nie jest poetą jednej frazy. To twórca konsekwentny, cierpliwy i głęboki, który pokazuje, że słowo, jeśli jest wypowiedziane z sercem i odpowiedzialnością, ma wciąż siłę by zmieniać świat - choćby była to tylko przemiana jednego spojrzenia.Zapraszam do lektury.O Autorze:Jerzy Mróz - poeta sądecki urodzony w 1958 r. i mieszkający na Sądecczyźnie. Tworzy nieprzerwanie od 1970 r. Pracy zawodowej nie łączy z literackimi zainteresowaniami. Ceni sobie swobodę wypowiedzi oraz artystyczną niezależność. Wiersze podpisuje pseudonimem: jemroz. Specjalizuje się w tzw. małej formie poetyckiej akcentowanej wyrazistą pointą, nie stroni również od refleksyjnej satyry. W twórczości próbuje odnajdywać akcenty właściwe dla pióra - obszary niezagospodarowane przez komputer, kamerę, mikrofon, pędzel, dłuto i... zwyczajnie "pisać życie". Laureat szeregu ogólnopolskich konkursów poetyckich. Tomik poezji "Dzień za dniem" wydał własnym sumptem, a od 2017 roku Od 201 publikuje w wydawnictwie ASTRUM: tomiki poezji: "Szukanie", "W zatracie słów", "Dłutem", "Niespiesznie", "Sekretnie". Swoje wiersze publikuje również w antologiach poetyckich o różnorodnej tematyce.Stron 106, okładka kolorowa, oprawa miękka
„Nad Niemnem” to ponadczasowe arcydzieło literatury polskiej, które łączy
w sobie piękno realistycznego opisu z głęboką refleksją społeczną i narodową. Eliza Orzeszkowa, jedna z najważniejszych przedstawicielek epoki pozytywizmu, snuje swoją opowieść z niezwykłą wrażliwością. Powieść – choć napisana w drugiej połowie XIX wieku – zachowuje świeżość i moc oddziaływania dzięki uniwersalnym tematom: miłości, pamięci, pracy, tożsamości i nadziei na odrodzenie.Na tle malowniczych pejzaży nadniemeńskich śledzimy losy Justyny Orzelskiej – młodej kobiety poszukującej sensu i godności – oraz Jana Bohatyrowicza, przedstawiciela szlachty zaściankowej, żyjącego zgodnie z ideałami uczciwości i patriotyzmu. Ich relacja staje się osią fabularną książki, ale także metaforą pojednania między klasami, pokoleniami i światopoglądami. To spotkanie dwóch światów – ziemiaństwa i ludu – nie jest tylko historią uczucia, lecz również projektem wspólnej przyszłości, która może powstać jedynie na fundamencie wzajemnego szacunku i pracy.Groby powstańców w lesie nad Niemnem stają się miejscem pamięci, ale i sumienia – przypominają o tych, którzy oddali życie za wolność, a których ofiara wciąż czeka na duchowe wypełnienie przez kolejne pokolenia.Atutem powieści są opisy przyrody. Rzeka Niemen, pola, lasy, żniwa, świt i zmierzch – wszystko to tętni życiem, współgra z emocjami bohaterów i buduje głęboko symboliczny wymiar utworu. Język powieści – plastyczny, sugestywny, rytmiczny – tworzy unikatową atmosferę, w której czytelnik zanurza się jak w nurt rzeki, dając się nieść pięknu i mądrości tekstu.
„Nad Niemnem” to książka o odradzaniu się – zarówno w sensie indywidualnym, jak i narodowym. To opowieść o tym, że pamięć o przeszłości, gdy staje się źródłem mądrej i wspólnotowej pracy, może uzdrowić podzielone serca i przywrócić nadzieję na przyszłość. To powieść o harmonii – między człowiekiem a naturą, między miłością a odpowiedzialnością, między przeszłością a nowym porządkiem świata.
O autorce: Eliza Orzeszkowa (1841–1910) – wybitna polska pisarka, publicystka i działaczka społeczna, należąca do najważniejszych postaci literatury pozytywistycznej. Urodzona na Kresach Wschodnich, całe życie poświęciła ideom postępu, edukacji i sprawiedliwości społecznej. W swojej twórczości podejmowała tematykę emancypacji kobiet, nierówności klasowych, znaczenia pracy u podstaw i pracy organicznej. Dwa razy nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Była wrażliwa na losy ludzi prostych, szlachty zagrodowej, Żydów i kobiet, których doświadczenia opisywała z empatią i zaangażowaniem. Tworzyła
z myślą o przyszłości – o Polsce sprawiedliwej, nowoczesnej i wolnej. Jej dorobek obejmuje m.in. powieści „Meir Ezofowicz”, „Cham”, „Dziurdziowie”, „Marta” i oczywiście najsłynniejsze dzieło – „Nad Niemnem”. Pozostawiła po sobie nie tylko literaturę, lecz także moralny testament epoki: przekonanie, że jedynie praca, solidarność i szacunek mogą odbudować naród.
Alek Skarga rocznik 1958; ur. w Dębicy; absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego; debiutował w czasie studiów w latach 80-tych publikując swoje wiersze w Zeszytach Naukowych Koła Polonistów UJ redagowanych pod patronatem Pana Prof. Jana Błońskiego; niezależną poezję tworzy od szkolnych lat; wiersze łączy z poetyckimi fotografiami, które sam wykonuje. Jego poezja zestawiana była z twórczością Barańczaka i Kornhausera jako rozwinięcie i dopełnienie Nowej Fali. Dzisiaj również dotyka aktualnych problemów, opisuje rzeczywistość wokół nas i społeczne nastroje. Nie stroni od psychologizmu i uniwersalizmu. Z recenzji Herberta Oleschko i Andrzeja Paluszkiewicza z lat 80-tych: "Uniwersalia, prawdy ogólnoludzkie przekazuje wpisując je w konkretność społeczno-polityczną Polski okresu posierpniowego. Zdajemy sobie sprawę, jakiego talentu trzeba, aby pisząc o tragicznych dniach teraźniejszości, o codziennych kłopotach, o unoszącej się nad światem zawiesinie niepewności /----/ nie wpaść w banał. To zainteresowanie teraźniejszością i publicystyczna stylizacja przywodzi na myśl wiersze Barańczaka, Krynickiego czy Kornhausera, ale Skarga nie jest pogrobowcem Nowej Fali, bo jeśli nawet napisze: "w przebraniach udają robotników" ("Dzieci w kalejdoskopie"), to nie jest to normalne uzależnienie od głośnego, a składniowo podobnego tytułu tomiku Kornhausera "W fabryce udajemy smutnych rewolucjonistów". Skarga zawdzięcza Nowej Fali odwagę zauważania problemów teraźniejszości i subiektywny charakter tych spostrzeżeń, a więc swoistą, poetycką optykę. Trudno przeciwstawić jej twórczość poety, którego poezja jest po prostu dalszym dopełnieniem". Stron 112
Książka ZOSIA I TAJEMNICA LASU autorstwa Dominika Gawłowskiego, to piękna, pełna ciepła opowieść dla dzieci, która wciąga małych czytelników w magiczny świat przygód i wartościowych przesłań. Autor mistrzowsko kreuje postaci i atmosferę, dzięki czemu młodzi czytelnicy mogą przenieść się w świat Zosi i jej wiernej towarzyszki - pandy Krzysi. Historia pełna jest emocji, mądrości i empatii. Główna bohaterka, Zosia, to dziewczynka pełna ciekawości i odwagi, która wyrusza na wyprawę do lasu. Towarzyszy jej niezwykła panda Krzysia - wierna przyjaciółka, której mądrość na pewno spodoba się milusińskim.W trakcie swojej przygody dziewczynka pomaga zagubionemu jeżowi odnaleźć drogę do domu, ucząc się jednocześnie o empatii, słuchaniu innych i zaufaniu do natury. Kluczową postacią w tej podróży jest również Pelagia - mądra sowa, która prowadzi bohaterów do rozwiązania zagadki. Motyw lasu, pełnego tajemnic i piękna, nadaje opowieści magiczny, niemal baśniowy klimat. Książka zawiera wiele wartościowych przesłań, takich jak znaczenie empatii, współpracy i zrozumienia. Dzieci uczą się, jak ważne jest słuchanie i obserwowanie otaczającego świata, a także jak pomaganie innym może przynieść radość i satysfakcję. Język książki jest przystępny i dostosowany do młodych czytelników. Autor z powodzeniem tworzy dialogi, które budują bliskość między bohaterami a czytelnikami. Opisy przyrody są pełne szczegółów, co pobudza wyobraźnię i przenosi dzieci w pełen barw i dźwięków świat lasu. Książka posiada piękne ilustracje, stanowiące dopełnienie tekstu. "Zosia i Tajemnica Lasu", to niezwykle wartościowa bajka dla dzieci, która łączy przygodę, naukę i piękne przesłanie. To propozycja na wspólne czytanie , która z pewnością zostawi w sercach dzieci wiele ciepłych wspomnień i inspiracji. O Autorze: Dominik Gawłowski - urodzony 12 grudnia 1993 roku w Kowalu, w województwie kujawsko-pomorskim. Wszechstronny twórca literacki, który w swojej twórczości łączy delikatność literatury dziecięcej z mrokiem psychologicznych thrillerów i refleksyjnością poezji. Jego debiutem literackim jest bajka "Zosia i Tajemnica Lasu", która zaprasza młodych czytelników do magicznego świata pełnego przygód, przyjaźni i wartościowych przesłań. To opowieść, która inspiruje dzieci do odkrywania piękna natury i wzmacnia wrażliwość na potrzeby innych. Obok literatury dziecięcej Dominik tworzy także wciągające thrillery psychologiczne, poruszające złożone tematy relacji międzyludzkich i walki z wewnętrznymi demonami. Jego scenariusz teatralny "Cienie na Scenie" zdobył uznanie i został zgłoszony do prestiżowego konkursu literackiego, co świadczy o jego talencie do budowania napięcia i emocjonalnej głębi. Dominik ukończył szkołę zawodową, jednak to pasja do pisania od zawsze wyznaczała kierunek jego rozwoju. Jako poeta tworzy także filozoficzne wiersze, poruszające tematy ludzkich emocji, moralności i egzystencjalnych rozważań. Inspiracje czerpie z natury, codziennych obserwacji oraz wartości wyniesionych z dzieciństwa. Prywatnie miłośnik sportu, muzyki i kina lat 80. i 90., który wierzy, że literatura ma moc kształtowania wrażliwości i wyobraźni, niezależnie od wieku czytelnika. Jego twórczość to podróż przez różnorodne gatunki, od bajkowego świata po mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, które przyciągają zarówno dzieci, jak i dorosłych.
Powieść ZROZUM. CZ. II. KATARZYNA, to kolejna z trzech części zbeletryzowanej i momentami fikcyjnej biografii autora. Książka, tylko z pozoru prosta i lekka, stawia wiele fundamentalnych pytań, na które próżno szukać jednoznacznych odpowiedzi. Jej treść, dziejąca się na przełomie wieków opowiada ludziach, z którymi przyszło autorowi współistnieć. Ludziach złych, zbrodniczych, żądnych władzy i pełnych niepohamowanej nienawiści. Ale też ludziach przesyconych dobrem i miłością. Jak choćby tytułowa Katarzyna. Podobnie jak w pierwszej części, ze smakiem opisane są wątki miłosne, zazdrość, dialogi-zaczepki, rozmowy damsko-męskie, których nigdy dość. Nie brakuje też tajemniczych wątków, wciągających czytelnika w studnię spraw, których wyjaśnienie zdaje się niemal niemożliwe. Bo w życiu tak bywa, że to, co oczywiste, często staje się nieoczywistym, trudnym do wytłumaczenia, a zachowanie bohaterów często nie bywa racjonalne. W powieści nadal ważną rolę odgrywają trzy kobiety - Beata, Katarzyna i Lena. Tajemnicę Beaty poznaliśmy w pierwszej części powieści ZROZUM. CZ.I. BEATA. Ale czy do końca? Jaki sekret z przeszłości sprawi, że los złączy na zawsze dwie kobiety? I jak wiele potrafi ofiarować Lena, o której autor pisze: "Moja bardzo daleka kuzynka z Rosji. Tajemnicza i uwodzicielska. Związana z rosyjskim wywiadem, choć grała też na własną rękę. Oddana przyjaciółka. Co najmniej dwa razy uratowała mi życie" Jednak to Katarzyna była najważniejsza:"Poznałem ją w drodze do Sosnowicy. Moja wielka i jedyna miłość. Do dziś nie potrafię zrozumieć, jak w pół godziny mogłem się tak szaleńczo zakochać. Mimo wielkiego uczucia trochę trwało nim się odnaleźliśmy. Ale nawet to nie przeszkodziło, by mnie zdradziła. Zahipnotyzowana przez mojego przyjaciela uwierzyła, że go kocha, a ja jestem ich wrogiem. Strzeliła do mnie" Jaki wpływ miała na życie autora? Czy dzięki niej, już w tej części poznamy sens tytułowego słowa "Zrozum"? Tę tajemnicę pozostawiam do odkrycia Czytelnikowi. Zapraszam do lektury. Zapraszam też Czytelników do sięgnięcia po pierwszą część tej ciekawej biografii autora pod tytułem ZROZUM. Cz.I. BEATA. Zapewniam Was, że warto poznać Beatę, która w powieści znajdzie się w centrum zdarzeń niezwykłych i zaskakujących, gdzie z dala od wielkiego świata, od zgiełku miast, fleszy reporterów, przeciwstawiając się ludziom próbującym zniszczyć ich świat, młodzi ludzie odnajdują niewyobrażalny skarb. Wspaniały nie wielkością, lecz mocą i historią sięgającą dwóch tysiącleci. Skarb, który od dawna nie powinien już istnieć. Stron 226, oprawa miękka
Miguel de Cervantes, hiszpański mistrz pióra, stworzył dzieło, które przetrwało epoki, języki i granice. "Don Kichot z La Manchy" to nie tylko satyra na średniowieczny romans rycerski - to głęboka, wielowarstwowa opowieść o ludzkiej duszy, walce z rzeczywistością i poszukiwaniu sensu w świecie absurdu. W powieści poznajemy Don Kichota, zubożałego szlachcica, który tak bardzo zaczytał się w rycerskich romansach, że zapragnął sam stać się błędnym rycerzem. W towarzystwie swojego wiernego, przyziemnego giermka Sancho Pansy, wyrusza na wyprawę, by bronić uciśnionych, naprawiać krzywdy i zdobyć sławę dla swej wyidealizowanej damy serca - Dulcynei z Toboso. Jednak świat nie wygląda już tak, jak w opowieściach o krucjatach i czarodziejach. Wiatraki nie są gigantami, a karczmy nie są zamkami. Na oczach czytelnika rozgrywa się dramat bohatera rozdartego między wyobraźnią a rzeczywistością, który mimo wszystkich porażek, ośmieszeń i cierpienia - pozostaje wierny swojej misji. "Don Kichot z La Manchy" to błyskotliwa mieszanka humoru, ironii i głębokiej refleksji nad kondycją ludzką.To także opowieść o godności, miłości, przyjaźni i odwadze w świecie, który rzadko nagradza za cnotę. W czasach, gdy cynizm i konformizm dominują, Don Kichot przypomina, że warto czasem być "szaleńcem".Nawet jeśli świat nazywa cię głupcem, może to właśnie ty jesteś jedynym, który zachował odrobinę rozsądku w świecie pełnym obłudy i strachu. Ta powieść to klasyka, którą trzeba znać. Opowieść, która wciąż porusza. Bohater, którego szaleństwo może być bardziej racjonalne niż nasza codzienna rezygnacja. Przekonaj się, sięgając po tę fascynującą opowieść! O autorze: Miguel de Cervantes Saavedra (1547-1616) uważany jest za ojca nowożytnej powieści i jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury światowej. Życie Cervantesa było pełne przygód - jako żołnierz wziął udział w bitwie pod Lepanto, gdzie odniósł ciężkie rany, a następnie spędził pięć lat w niewoli piratów w Algierze. Po powrocie do Hiszpanii zmagał się z biedą, biurokracją i własnymi ambicjami pisarskimi. Pomimo trudności stworzył dzieło życia - "Don Kichota z La Manchy" - które stało się przełomem w literaturze, przekształcając średniowieczny romans rycerski w głęboką i nowoczesną powieść psychologiczną. Cervantes do dziś pozostaje symbolem literackiej odwagi, humoru i refleksji nad ludzką kondycją.
Miguel de Cervantes, hiszpański mistrz pióra, stworzył dzieło, które przetrwało epoki, języki i granice. "Don Kichot z La Manchy" to nie tylko satyra na średniowieczny romans rycerski - to głęboka, wielowarstwowa opowieść o ludzkiej duszy, walce z rzeczywistością i poszukiwaniu sensu w świecie absurdu. W powieści poznajemy Don Kichota, zubożałego szlachcica, który tak bardzo zaczytał się w rycerskich romansach, że zapragnął sam stać się błędnym rycerzem. W towarzystwie swojego wiernego, przyziemnego giermka Sancho Pansy, wyrusza na wyprawę, by bronić uciśnionych, naprawiać krzywdy i zdobyć sławę dla swej wyidealizowanej damy serca - Dulcynei z Toboso. Jednak świat nie wygląda już tak, jak w opowieściach o krucjatach i czarodziejach. Wiatraki nie są gigantami, a karczmy nie są zamkami. Na oczach czytelnika rozgrywa się dramat bohatera rozdartego między wyobraźnią a rzeczywistością, który mimo wszystkich porażek, ośmieszeń i cierpienia - pozostaje wierny swojej misji. "Don Kichot z La Manchy" to błyskotliwa mieszanka humoru, ironii i głębokiej refleksji nad kondycją ludzką. To także opowieść o godności, miłości, przyjaźni i odwadze w świecie, który rzadko nagradza za cnotę. W czasach, gdy cynizm i konformizm dominują, Don Kichot przypomina, że warto czasem być "szaleńcem".Nawet jeśli świat nazywa cię głupcem, może to właśnie ty jesteś jedynym, który zachował odrobinę rozsądku w świecie pełnym obłudy i strachu. Ta powieść to klasyka, którą trzeba znać. Opowieść, która wciąż porusza. Bohater, którego szaleństwo może być bardziej racjonalne niż nasza codzienna rezygnacja. Przekonaj się, sięgając po tę fascynującą opowieść! O autorze: Miguel de Cervantes Saavedra (1547-1616) uważany jest za ojca nowożytnej powieści i jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury światowej. Życie Cervantesa było pełne przygód - jako żołnierz wziął udział w bitwie pod Lepanto, gdzie odniósł ciężkie rany, a następnie spędził pięć lat w niewoli piratów w Algierze. Po powrocie do Hiszpanii zmagał się z biedą, biurokracją i własnymi ambicjami pisarskimi. Pomimo trudności stworzył dzieło życia - "Don Kichota z La Manchy" - które stało się przełomem w literaturze, przekształcając średniowieczny romans rycerski w głęboką i nowoczesną powieść psychologiczną. Cervantes do dziś pozostaje symbolem literackiej odwagi, humoru i refleksji nad ludzką kondycją.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
