W tomie poświęconym motywowi lustra znalazły się artykuły siedmiu badaczy zajmujących się literaturą, językiem i kulturą, pokazujących zagadnienie autopoznania w kontakcie z rekwizytem lustra na przestrzeni wieków. Jako symbol pojawia się ono między innymi w kontekście przekładu, kodów językowych, komunikacyjnych oraz perswazji. [...] Pomieszczone w publikacji studia pokazują złożony proces autopoznania, jakiego istota ludzka doświadcza w kontakcie z fizycznym bądź symbolicznym zwierciadłem. Warto sobie zadać pytanie, czy człowiek, patrząc w lustro, co przecież czyni od najdawniejszych czasów, rzeczywiście chce ujrzeć swój prawdziwy obraz. Antropologiczne rozpoznanie tematu daje nam odpowiedź, że przeglądanie się w zwierciadle jest tak naprawdę poszukiwaniem idealnej formy, sposobem ucieczki od świata realnego, a zatem także sposobem wyobcowania się wobec ,ja”. Skoro po drugiej stronie lustra nie ma podmiotu, to czy poszukując „własnego ja”, natykamy się na „własnego innego”?
Ze Wstępu
Tematyka niniejszej pracy sytuuje ją na pograniczu antropologii kultury i glottodydaktyki, tzw. kulturoznawstwa glottodydaktycznego. Autor proponuje jego wydzielenie jako nowej subdyscypliny glottodydaktyki polonistycznej, a odwołując się do osiągnięć glottokulturoznawczych warszawskiego „Polonicum”, przedstawia własną propozycję programową nauczania kultury popularnej.
******
Popular culture in teaching Polish as a foreign language. Introduction to glotto-cultural studies
The subject of this book situates it at the interface between cultural anthropology and glottodidactics, the so-called glotto-cultural studies. The author argues that is should be recognized as a new subdiscipline of Polish glottodidactics and, referring to the achievements of the glotto-cultural studies of the Warsaw “Polonicum,” presents his own vision of teaching popular culture.
Książka udanie wpisuje się w coraz szerszy nurt opracowań, dla których osią, pretekstem i głównym tematem jest antropologicznie rozumiana kategoria „pożywienia” oraz związane z nią konotacje. Po latach dość swoistego negliżowania problematyki jedzenia jako ważnego, ale „przezroczystego”, elementu kultury i wpisywania jej przede wszystkim w kontekst sfery techniczno-użytkowej (materialnej) od dwóch przeszło dekad food studies stają się pełnoprawną dziedziną nauk humanistycznych i społecznych – przede wszystkim socjologii, antropologii społeczno-kulturowej i kulturoznawstwa.
No Logo, międzynarodowy bestseller, nazywany biblią alterglobalistów. Kultowa książka ze wstępem przygotowanym przez Naomi Klein specjalnie z okazji dziesiątej rocznicy pierwszego wydania. Książka została uznana za absolutny fenomen kulturowy i stała się manifestem krytyków ekspansywnego kapitalizmu. Teraz, gdy wciąż zmagamy się z kryzysem ekonomicznym, wnikliwa analiza naszego świata, którym rządzą znane marki i wielkie korporacje, przeprowadzona przez Naomi Klein, jest bardziej aktualna niż kiedykolwiek. W równych częściach to analiza kulturowa, manifest polityczny i dziennikarskie exposé, a także historia o buncie i samostanowieniu w naszym nowym omarkowanym świecie. Inteligentnie napisana, wspaniale przedstawiona historia kultury, która przeszła długą ewolucję: od sprzedawania towarów do upowszechniania marek. Już po kilku rozdziałach zacznie wam się kręcić w głowie. Klein niewątpliwie potrafi pisać: zamiast naukowego żargonu oferuje czytelnikowi nieformalny, soczysty język. To książka z dobrze obronioną tezą. Książka bardzo potrzebna. Klarowna, niosąca nowe idee. Spokojna, choć bezlitosna. „Guardian” W dziedzinie dziennikarstwa kawał sumiennej, dobrej roboty, a przy tym wezwanie do boju z prawdziwego zdarzenia. Ta książka została po prostu nafaszerowana znaczącymi danymi statystycznymi i błyskotliwymi anegdotami. Dzięki temu jest fascynująca, wolna przy tym od dogmatyzmu. I wprost kipi inteligentnym gniewem. „Observer”
O to książka, w której znajdziesz najlepsze naukowe wyjaśnienie istoty człowieczeństwa. - STEVEN PINKER Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli neuronauki próbuje wyjaśnić istotę człowieczeństwa, analizując biologiczną, psychologiczną i w dużej mierze społeczną naturę naszego gatunku w społecznym kontekście naszego życia. Co takiego wydarzyło się w toku ewolucji, co uczyniło człowieka istotą tak wyjątkową? Michael Gazzaniga w przystępny sposób analizuje szeroki zakres badań naukowych, aby wskazać decydującą zmianę, dzięki której staliśmy się myślącymi, czującymi istotami ludzkimi, różnymi od naszych przodków. Neuronauka od pięćdziesięciu lat próbuje zgłębić naturę naszego „ja”, koncentrując się na systemach mózgowych leżących u podstaw języka, pamięci, emocji i percepcji. Dotąd jednak nie brała pod uwagę oczywistego faktu, że my, ludzie przez większość czasu myślimy o procesach społecznych, porównując się z innymi i próbując oszacować ich intencje. W książce Istota człowieczeństwa Gazzaniga rozważa kilka powiązanych ze sobą zagadnień, między innymi źródła wyjątkowości ludzkiego mózgu, doniosłą rolę języka i sztuki w definiowaniu ludzkiej kondycji, naturę świadomości, a nawet sztuczną inteligencję. Z recenzji: Już po przeczytaniu pierwszych akapitów tej książki zdałam sobie sprawę z tego, że nie „wypuszczę jej z rąk” i nie odłożę do późniejszego przeczytania, (…). I rzeczywiście: książkę przeczytałam „od deski do deski” jednym „haustem”. Autor, jak wytrawny mówca nawiązuje bezpośredni kontakt z czytelnikiem zadając pytania, pomrukując, wydając okrzyki, komentując, wyrażając uczucia, dowcipkując – zupełnie jakby spotkanie z czytelnikiem nie miało wirtualnego charakteru, lecz odbywało się w prawdziwym świecie, tu i teraz. Ten niezwykły sposób narracji sprawia, że podążamy niemal „z wypiekami na twarzy” za autorem dając się ponieść szlakom jego myślenia i bezwiednie próbując odpowiadać na zadawane przez niego pytania. I choć nie zawsze jego wywody prowadzą do gotowych odpowiedzi, to na ogół wiemy, co Autor myśli i jak to się ma do opinii innych, pozostawiając czytelnikowi otwarte pole dla własnej oceny opisywanych faktów. Z recenzji prof. Anny Grabowskiej (IBD PAN) Autor w kolejnych rozdziałach opisuje mechanizmy mózgowe oraz ewolucyjna genezę ludzkiego zmysłu moralnego, empatii, estetyki, naiwnych teorii umysłu, wreszcie podmiotowości i świadomości. Wszędzie przekonywująco pokazuje biologiczne korzenie specyficznie ludzkich zdolności i jakości nie popadając przy tym w ton ich odbrązawiania, umniejszania. (…) Po przeczytaniu całości nikomu nie przyjdzie do głowy myśl, że człowiek jest tylko wytworem biologicznej ewolucji. (…) Gazzaniga koncentruje się na czymś daleko ważniejszym – pokazuje, że człowiek jest tej ewolucji wytworem najbardziej zdumiewającym i niezwykłym. Z recenzji prof. Piotra Wolskiego (UJ)
Jeżeli spojrzymy w głąb historii, zauważymy, że przemoc od początku jawiła się nam jako coś przekazywalnego. Właściwość przemocy do przenoszenia się na obiekt zastępczy, z braku obiektu pierwotnie wybranego za cel, może być przedstawiona jako rodzaj zarażenia. Przemoc tłumiona przez dłuższy czas zawsze w końcu znajdzie sobie ujście; biada temu, kto znajdzie się w jej zasięgu. Rytualne środki ostrożności służą z jednej strony do zahamowania takiego rozprzestrzeniania się; z drugiej — do ochrony, w miarę możliwości, tych, którzy zostali włączeni w sytuację rytualnej nieczystości, czyli przemocy. s. 51
René Girard to chroniczny nonkonformista nieustannie dystansujący się wobec: aktualnych mód intelektualnych, szaleństw poprawności politycznej, hord barbarzyńskich studentów koczujących na trawnikach campusów w oparach marihuany, a także wobec tolerujących ten styl bycia profesorów. Początkowo sam też był postrzegany jako intelektualista cokolwiek anarchizujący. Książki Girarda warto czytać. Nawet gdyby w wielu punktach się mylił, to i tak niezwykle pobudzają do samodzielnej, krytycznej refleksji. Zresztą jego błędy też mają swój niepowtarzalny styl. Teoria, którą stworzył, jest oryginalna i elegancka, stanowi rodzaj pryzmatu, w którym znane z historii kultury fakty załamują się w nieoczekiwany sposób, by tworzyć strukturalnie nowe całości. Intelektualna odwaga, z jaką postawił pytania o genezę kultury, rolę systemów religijnych, funkcję przemocy generowanej w systemach społecznych, muszą budzić respekt. dr hab. Maciej Kociuba (René Girard, O początkach kultury, „Znak”, nr 6(625), 2007, s. 141-150
O autorze:
René Girard (1923–2015), francuski antropolog kultury, filozof, historyk i krytyk literacki, profesor na Uniwersytecie Stanforda w Stanach Zjednoczonych. Członek Akademii Francuskiej. Przez lata dopracowywał swoją teorię mimetyzmu. Napisał ponad dwadzieścia książek, które przetłumaczono na wiele języków. W polskim przekładzie ukazały się m.in. Apokalipsa tu i teraz (2018), Początki kultury (2006) i Kozioł ofiarny (1987).
Dla ludzi czytających uważnie, z dogłębnym zrozumieniem opisanych tu tradycji buddyjskich, książka ta okaże się bezcenną nagrodąBuddyzm jest nie tylko praktykowany przez miliony ludzi na całym świecie, lecz także stanowi inspirację dla tych, którzy pragną lepszego życia - czerpią z niego naukowcy, artyści i intelektualiści. W tej najnowszej pracy Jego Świątobliwość Dalajlama wraz z amerykańską mniszką Tubten Cziedryn ukazują dwie główne tradycje buddyzmu sanskrycką z Tybetu i Azji Wschodniej oraz palijską ze Sri Lanki i Azji Południowo-Wschodniej. Autorzy kładą nacisk na to, co je łączy, lecz wskazują też na pewne rozbieżności i historyczny rozwój tych dwóch wielkich nurtów. Książka ukazuje spektrum form buddyzmu i niejako wyznacza wspólny mianownik dla wszystkich jego odłamów, sekt i ruchów. To jedna z najbardziej wyczerpujących i ekumenicznych prac na ten temat.Jego Św. Dalajlama i Tubten Cziedryn stworzyli przebogate i nowoczesne źródło wiedzy o buddyzmie, pokazując zarazem, jak te głęboko etyczne nauki można zastosować w życiu dla dobra własnego i innych. Książka bardzo na czasie, inspirująca i mądra. - Jon Kabat-Zinn, autor m.in. Życie, piękna katastrofa i Świadomą drogą przez depresję Gdy przyglądamy się głównym tradycjom buddyzmu, widzimy, że wniosły one do świata bogatą mozaikę wiedzy oraz kultury duchowej i społecznej. Ta wiedza umożliwia także głęboki wgląd w istotę zdrowia psychicznego. Obecne powszechne uznanie dla medytacji jest wynikiem zrozumienia tych spraw. Nie trzeba być buddystą, by cieszyć się korzyściami, jakie płyną z medytowania. - ze Słowa wstępnego
Rita z Cascii jest obecnie jedną z najpopularniejszych świętych. Jej kult dynamicznie rozwija się również w Polsce. Dlaczego jest tak bliska niejednemu współczesnemu człowiekowi choć żyła kilka wieków temu w dalekiej Umbrii? Dlaczego warto lepiej poznać św. Ritę i prosić ją o wstawiennictwo w różnych potrzebach?Święty Jan Paweł II podziwiał w Ricie jej wierność ukrzyżowanej Miłości i właśnie dzięki swej bezgranicznej ufności w moc krzyża Chrystusa dociera ona do tysięcy swych czcicieli. Głosi wszystkim orędzie przebaczającej miłości oraz szacunku do tego, co pokorne i proste. Zachęca do pojednania i pokoju. Autor tej książki nie tylko opowiada o Ricie jak historyk, który przeszukuje źródła i zbiera fakty, lecz także przybliża czytelnikowi jej postać na podstawie własnych przeżyć. Przez wiele lat poznawał duchowy klimat Cascii, a przede wszystkim ludzi przybywających do tamtejszego sanktuarium. Każde wydarzenie z życia Rity interpretuje w świetle słów Pisma Świętego, by w pełni pokazać jej świętość jako wzór godny naśladowania. Do wędrówki śladami Świętej z Roccaporeny i Cascii zachęcają też zdjęcia miejsc związanych z jej historią. Dzięki nim łatwiej odkrywać wraz z Ritą Miłość ukrzyżowaną, która daje radość i szczęście.AUTORKs. dr Zbigniew Sobolewski - kapłan diecezji siedleckiej, teolog moralista, ceniony duszpasterz i przewodniczący Zarządu Dzieła Pomocy Ad Gentes, autor wielu poczytnych książek z zakresu duchowości i twórca cieszących się dużą popularnością wśród wiernych modlitewników.
Publikacja zawiera dziesięć tekstów autorów reprezentujących różne ośrodki akademickie w Krakowie i poza nim. Prezentują one różne podejścia do przedstawianej w tomie problematyki. Wiodącym tematem jest problem ciała (cielesności) człowieka, który został tu podjęty w świetle różnych koncepcji filozofii i literatury współczesnej. Głos w dyskusji zabrali między innymi teoretycy znani z wcześniejszych wypowiedzi dotyczących ciała (cielsności): Marek Drwięga, Piotr Duchliński, Joanna Hańderek, Ewa Podrez, Krzysztof Wieczorek, Władysław Zuziak.
Zebrane w tomie materiały przedstawiają różnorodną problematykę skoncentrowaną wokół kwestii ciała (cielesności) w filozofii i literaturze, głównie współczesnej. Wszystkie artykuły pokazują jednoznacznie, że podjęta problematyka zajmuje ważne miejsce we współczesnej refleksji teoretycznej. Należy też stwierdzić z uznaniem, że teoretyczna realizacja zamierzenia we wszystkich przypadkach wypadła bardzo pozytywnie.
Prof. dr hab. Leszek Sosnowski
„Osoba ludzka staje się podmiotem dramatu jako istota ucieleśniona. Oznacza to, że nie tylko ona sama, ale również inny ukazuje się jej w ciele i poprzez ciało. Odkrywając obok siebie innego, osoba odkrywa zarazem jego i własną cielesność” – pisał w Sporze o istnienie człowieka ks. Józef Tischner. Myśl ta, podążająca tropem ludzkiej cielesności, zdaje się na nowo przypominać o sprawach z jednej strony znanych i oczywistych, z drugiej jednak ciągle zapominanych, gdzieś umykających w świecie technicyzacji, komputeryzacji, masowości i konsumpcji. I właśnie dlatego przywołanie tej myśli otwiera refleksję nad istotnym sposobem ludzkiego bycia – nad cielesnością, której to tematyce poświęcona jest niniejsza książka. Fragment Wstępu
Body art is the most intimate art form, linking the self, the senses, and the social and political. Today, in almost any major city worldwide, you will encounter tattoos, piercings, henna painting and elaborate hairstyles. In recent years, body art has proliferated in an unprecedented way, borrowing motifs and practices from many different traditions. What is it that new and borrowed body arts do, and what do they tell us about the global culture that we now inhabit?
Anthropologist and art historian Nicholas Thomas explores these questions and many more in this wide-ranging survey of body arts from prehistoric origins to the present.
He illuminates their role in expressing personal and cultural identity; their longstanding associations with ritual, theatricality, criminality and beauty; and their recent resurgence via the Modern Primitive movement and the work of contemporary artists such as Marc Quinn and Rebecca Belmore.
"‘Fascinating’ Guardian
‘Brilliant’ Evening Standard
‘Electrifying’ Financial Times
‘So interesting I literally couldn’t put it down’ Sunday Times
We are living in an age of heightened individualism. Success is a personal responsibility. Our culture tells us that to succeed is to be slim, rich, happy, extroverted, popular – flawless.
The pressure to conform to this ideal has changed who we are. We have become self-obsessed. And our expectation of perfection comes at a cost. Millions are suffering under the torture of this impossible fantasy.
It was not always like this. To explain how we got here, Will Storr takes us on a journey across continents and centuries. Full of thrilling and unexpected connections between history, psychology, economics, neuroscience and more, Selfie is an unforgettable book that makes sense of who we have become.
As featured on Russell Brand’s Under The Skin podcast."
Prezentowany tom jest trzecim z serii Ciało, strój biżuteria w kontekście przemian kulturowych, społecznych i politycznych. Cykl tematyczny rozpoczęliśmy w tomie pierwszym od rozważań tytułowych zagadnień osadzonych w kontekstach XIX wieku, w tomie drugim rozpatrywane były one w uwarunkowaniach pierwszej połowy XX wieku. W odróżnieniu od dwóch pierwszych tomów, tom trzeci dotyczy kwestii znanych – przynajmniej po części – z autopsji autorom publikowanych w nim artykułów. Mankamentem tej sytuacji jest z jednej strony brak bezpiecznego dystansu czasowego, i co się z tym wiąże – możliwości przejęcia obiektywnych perspektyw obserwacji badanych zjawisk. Z drugiej strony jednak naszym atutem jest możliwość wydobycia tych ważnych, ale pozornie mało efektownych kwestii, które z historycznego oddalenia dla badaczy następnych pokoleń mogą przedstawiać się mgliście lub zniknąć z pola widzenia w gąszczu na pozór bardziej ważkich faktów.
Ze wstępu
Wybór tekstów Rogera Chartier'a, historyka francuskiego, poświęconych historii książki i lektury. Rozprawy dotyczą przemian kultury piśmiennej i jej współczesnych adaptacji. Ponadto publikacja zawiera rozważania Chartier'a na temat procesów lekturowych w dobie tekstów elektronicznych, a także społecznych oddziaływań książki.Koncepcja historii lektury, jaką proponuje Roger Chartier, jest daleka od historii lozoi, historii literatury czy historii idei, które głównym przedmiotem swego zainteresowania czynią teksty, ich strukturę i znaczenie. Wykracza także zdecydowanie poza tradycyjne badania z zakresu historii książki czy historii czytelnictwa, skoncentrowane wokół statystycznie rozumianych kwestii dotyczących tego, co i przez kogo było w danym okresie wydawane oraz czytane. Produkcja i obiegi książki, grupy czytelnicze i ich lektury to wszystko interesuje oczywiście Rogera Chartiera, ale kluczowym zagadnieniem czyni on w swoich pracach kwestię dotyczącą tego jak czytano, czym były różnorakie, zmieniające się w czasie sposoby lektury z tej perspektywy postrzega tamte, bardziej tradycyjnie ujmowane zagadnienia.Z posłowia Pawła Rodaka
Wielki kulturowy spór, z jakim obecnie mamy do czynienia, jest w istocie sporem o człowieka. Ważny wkład do niego wnosi Krakowska Szkoła Antropologiczna na czele z Romanem Ingardenem, Karolem Wojtyłą, Józefem Tischnerem i Władysławem Stróżewskim.
Włączając się do tego sporu i kontynuując dorobek tej szkoły, Jan Galarowicz rozpoczął pracę nad wielotomową filozofią człowieka pt. Antropodramatyka. Otwiera ją tom Giganci filozofii człowieka. Autor omawia w nim antropologiczną myśl zachodnioeuropejskich filozofów, wielkich obrońców zagrożonego w naszych czasach człowieczeństwa – Schelera, Heideggera, Stein, Bubera, Guardiniego, Mouniera i Ricoeura - którzy zarazem w największym stopniu przyczynili się do wykrystalizowania się jego koncepcji człowieka.
Mimo, że zawarte w książce rozważania są solidnie udokumentowane, publikacja nie jest typową rozprawą naukową; jest tekstem z pogranicza takiej rozprawy, pracy popularnonaukowej i podręcznika. Książka jest bowiem przeznaczona nie tylko dla filozofów, ale również dla psychologów i pedagogów, socjologów i kulturoznawców, teologów i duszpasterzy a także dla innych kategorii osób, które pracują z ludźmi, oraz wszystkich, którym zależy na głębszym rozumieniu siebie. Korzystanie z niej ułatwia język autora: książka jest napisana z pasją, jasno i przystępnie.
JAN GALAROWICZ (ur. 1949, Łopuszna) – krakowski filozof, nauczyciel akademicki (od 2015 emeryt) i popularyzator filozofii oraz publicysta – ukończył m. in. filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie się również doktoryzował; jest uczniem prof. Władysława Stróżewskiego i ks. prof. Józefa Tischnera. Zajmuje się problematyką z zakresu antropologii filozoficznej, filozofii wartości i etyki. Inspiruje się przede wszystkim fenomenologią, personalizmem, dialogiką i filozoficzną myślą religijną. Jest autorem ponad dwudziestu książek, w tym m. in. esejów: Kochać naprawdę, Odnaleźć sens w cierpieniu i Szczęście na manowcach opracowania W drodze do etyki odpowiedzialności, podręczników: Na ścieżkach prawdy. Wprowadzenie do filozofii i Wprowadzenie do antropologii filozoficznej oraz prac popularnonaukowych: Martin Heidegger: genialny myśliciel czy szaman? i Ks. Józef Tischner.
O awangardowym podejściu Redaktorów tomu do kwestii dziedzictwa świadczy podjęcie próby pokazania go w momencie skomplikowanych przemian, w siatce napięć i relacji ledwo uchwytnych, kształtujących je i odkształcających. Docenić należy przyjęcie współczesnego szerokiego rozumienia dziedzictwa, na które składają się dziedzictwo materialne, niematerialne i naturalne. Niniejszy tom pozytywnie wyróżnia założenie, iż nie można analizować zjawisk dziedzictwa bez szerokiego kontekstu badawczego i bez oparcia w metodologii różnych dyscyplin. Ważną kategorią badawczą jest pograniczność wraz z płynnością pograniczy, obok bezpieczeństwa kulturowego, turystyki kulturowej historycznej, archeologicznej, kulinarnej oraz eventowej. W optyce heritologa pozostawać muszą również mechanizmy konstruowania świadomości historycznej, kwestie tożsamości europejskiej, narodowej, regionalnej, lokalnej czy wieloaspektowość procesów rewitalizacji i reinterpretacji dziedzictwa, ze szczególnym wyczuleniem na polityki kulturalne (od lokalnych instytucji i włodarzy po Unię Europejską i UNESCO), które należy postrzegać jako metody zarządzania pamięcią.
Twórcy tomu odważnie przypominają rzecz niepopularną – że dziedzictwo też przysparza cierpień. Zgodnie z koncepcją UNESCO należy promować różnorodność kulturową, skupiając się na tym, co jednoczy, buduje pokój, daje przestrzeń porozumienia – Redaktorzy we Wstępie ujęli to inaczej: dziedzictwo wszak „budzi często uczucie rozdarcia, ponieważ jest bolesne, wywołuje emocje i reakcje wstydu, upokorzenia, goryczy i rozdrażnienia”. Jest też druga strona medalu: dziedzictwo bywa przedmiotem działań negatywnych i wówczas – mówiąc metaforycznie – niejako „cierpi”: „dziedzictwo kulturowe, wciągane w skomplikowane procesy historyczne i społeczno-polityczne, podlegające również mitologizacji i ideologizacji ze strony rozmaitych organizacji, formalnych i nieformalnych grup lub indywidualności, wyrywane jest często z kontekstu i dzielone między nowych interesariuszy”.
Z recenzji dr hab. Katarzyny Smyk, prof. UMSC
Pięćdziesiąt tysięcy lat temu, w epoce paleolitu górnego, nasi przodkowie wykonali najbardziej spektakularny skok rozwojowy w całych dziejach człowieka. Wcześniej – istoty ludzkie stanowiły mało znaczącą grupę dużych ssaków. Później – ludzki umysł był zdolny zawojować cały świat. Co takiego się stało?
W książce tej skupiamy się na tworzeniu mieszanin pojęciowych, wspaniałej umysłowej zdolności, która w swojej najbardziej zaawansowanej formie „dwuzakresowej” pozwoliła naszym przodkom osiągnąć przewagę i – na dobre lub na złe – uczyniła człowieka tym, kim jest dzisiaj. Badamy zasady tworzenia mieszanin pojęciowych, fascynującą dynamikę tego procesu i jego kluczową rolę w naszym myśleniu i naszym życiu.
Spis treści
Przemysław Paczkowski
Wprowadzenie. Czy dawna filozofia może nas czegoś nauczyć o człowieku?
Maciej Smolak
O przyjaźni u Arystotelesa
Marcin Subczak
Być „pomiędzy”. Człowiek wobec dramatu i heroizmu filozofowania
Andrzej Sołtys
Koncepcje bytu i osoby w filozofii klasycznej
Andrzej Sołtys
Analogiczny charakter bytu osobowego
Magdalena Żardecka
Powtórzenie jako forma istnienia podmiotu
Anastazja Cheiz
Filozof i (jego) filozofia
Stanisław Gałkowski
Prawdziwa śmierć podmiotu
Witold Nowak
Człowiek i rzecz. O kłopotliwej różnicy między kimś a czymś
Witold Nowak
Hermeneutyka rzeczy jako metoda dydaktyczna
Agnieszka Lech-Bińczycka
Autoportret – narzędzie potwierdzania tożsamości czy dowód jej braku?
Mirosław Pawliszyn
O utracie „ty” w obliczu śmierci
Żyjemy w świecie, którego niemal każdy zakątek został już zbadany i przeanalizowany. Ale czy ta wiedza, pyta Henderson, nie zniszczyła w nas umiejętności zachwycania się? Zachwyt potwierdza nasze człowieczeństwo i daje nadzieję na przyszłość. Na tym polega jego moc. Ale czym się można zachwycić we współczesnym świecie? Co dziś jest cudem?
Duże, szczegółowe mappae mundi zachęcały ludzi średniowiecznej Europy do żywego wyobrażania sobie miejsc i spraw, których nigdy wcześniej nie widzieli: mantykory z głową człowieka, ciałem lwa i ogonem skorpiona, plemion jednookich, którzy walczyli z gryfami o diamenty, i przerażających scytyjskich wojowników, którzy pili krew wrogów z ich czaszek. Choć mapy i opowieści, które z nich płynęły, mogą się nam wydawać co najmniej dziwne, aż tak wiele się nie zmieniło – w końcu nasze poglądy na świat są czasami nie mniej mylące.
Nowa mapa cudów sięga do dalekiej przeszłości, różnych kultur oraz do czasów współczesnych. Henderson proponuje podróż od australijskich Aborygenów do świętych miejsc w Wielkiej Brytanii, zachowując jednocześnie zachwyt i naukową wstrzemięźliwość.
Pięknie zilustrowana i napisana z dowcipem kontynuacja Księgi zwierząt niemalże niemożliwych jest fascynującym opisem mocy cudu i refleksji nad jego znaczeniem dla naszej przyszłości.
Dla Hendersona wszechświat nieustannie rodzi cuda. Książka, która próbuje ujarzmić okrzyki zdziwienia przy każdym porodzie, na pewno nie zawiedzie. To rzecz niebywała: zapierająca dech, ale muzyczna, pokorna, ale pewna siebie, mądra, miła i błyskotliwa. Zamieni najbardziej znudzonego redukcjonistę w zachwycone dziecko.
Charles Foster, autor Jak zwierzę
Cóż za ekscytujące, podnoszące na duchu antidotum na te ponure i mroczne czasy! Przypomnienie o wszystkich cudach świata jest cudownym darem, tym bardziej, że jest tak wysmakowane. A jeśli znajdzie ktoś, kto nie doceniłby tego magicznego kompendium prawdziwych rzeczy, to z pewnością jest to ktoś, kto najbardziej go potrzebuje.
Philip Ball, fizyk, autor Masy krytycznej
Cudowna mieszanka nauki, historii i czystej radości. Czytajcie i podziwiajcie!
Sarah Bakewell, autorka Kawiarni egzystencjalistów
Aby zaistniała nauka, najpierw musi zaistnieć zachwyt. Henderson uczy nas, jak zachwycać się na nowo dzięki innemu podejściu do nauki, oświetlonej literaturą, filozofią, sztuką i muzyką.
Hugh Aldersey-Williams, autor Najpiękniejszej molekuły
Caspar Henderson jest pisarzem i dziennikarzem, ale w swojej karierze oceniał scenariusze w Hollywood, niósł pomoc humanitarną w Ugandzie i pisał o prawach człowieka w Iraku. Obecnie mieszka w Oksfordzie. Za Księgę zwierząt niemalże niemożliwych (Marginesy 2018) jeszcze przed publikacją zdobył nagrodę Jerwood, a od Brytyjskiego Stowarzyszenia Pisarzy nagrodę im. Rogera Deakina. W 2013 roku została nominowana do nagrody Towarzystwa Królewskiego w dziedzinie książki naukowej, nagrody Stowarzyszenia Biologicznego w kategorii ogólnej oraz nagrody British Book Design. Księga ukazała się w Chinach, Estonii, Francji, Hiszpanii, Japonii, Korei, Niemczech, Norwegii, Rosji i Włoszech. Nowa mapa cudów ukaże się w sześciu krajach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
