Co zrobić, gdy nasze dziecko na odmowę kupna zabawki reaguje wybuchem niepohamowanej złości? Lub gdy jest gotowe zrobić dosłownie wszytko, aby uniknąć odrabiania lekcji i sprzątania po sobie, a na nasze prośby i nalegania za każdym razem odpowiada: "Zaraz"? Jak postąpić ma nauczyciel, gdy uczniowie spóźniają się na lekcje, a kiedy już się na nich pojawią - rozmawiają, wysyłają SMS-y lub używają wulgarnego języka? Odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań znajdziemy właśnie w tej książce. Autorzy, korzystając ze swego wieloletniego doświadczenia w pracy z dziećmi, przedstawiają Czytelnikowi proste, a zarazem skuteczne, metody poradzenia sobie z trudnymi zachowaniami.
Co zrobić, gdy nasze dziecko na odmowę kupna zabawki reaguje wybuchem niepohamowanej złości? Lub gdy jest gotowe zrobić dosłownie wszytko, aby uniknąć odrabiania lekcji i sprzątania po sobie, a na nasze prośby i nalegania za każdym razem odpowiada: Zaraz? Jak postąpić ma nauczyciel, gdy uczniowie spóźniają się na lekcje, a kiedy już się na nich pojawią rozmawiają, wysyłają SMS-y lub używają wulgarnego języka? Odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań znajdziemy właśnie w tej książce. Autorzy, korzystając ze swego wieloletniego doświadczenia w pracy z dziećmi, przedstawiają Czytelnikowi proste, a zarazem skuteczne, metody poradzenia sobie z trudnymi zachowaniami. Laureat NAGRODY TEOFRASTA! Najlepsza psychologiczna książka popularnonaukowa !
Dlaczego coraz częściej dostrzegamy u dzieci ADHD?
Często powtarza się pytanie, dlaczego dzieci nadpobudliwych jest na początku XXI wieku znacznie więcej? Czy nie jest to przypadkiem efekt rozwoju cywilizacji? Czy w ogóle dzieci stają się bardziej „nerwowe", a więc nadpobudliwe?
Rzeczywiście, z dyskusji w mediach, z rozmów z nauczycielami i rodzicami można wywnioskować, że liczba osób z ADHD gwałtownie wzrosła, a zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest powszechnym problemem u dzieci szkolnych.
W ostatnich latach znacznie więcej się pisze i mówi o tym zaburzeniu, szkoły poświęcają sporo czasu na zapoznawanie się ze sposobem funkcjonowania dzieci nadpobudliwych i z formami udzielania im pomocy. Rodzice, przychodząc do poradni, opowiadają, że to właśnie w szkole lub przedszkolu ktoś zwrócił uwagę na to, że ich dziecko jest nadpobudliwe. Badania wykazują jednak, że ostatnio nie doszło do istotnego przyrostu liczby takich dzieci w szkołach. Zapewne odsetek dzieci mających problemy z zachowaniem jest znacznie większy. Nie u wszystkich jednak rozpoznamy nadpobudliwość psychoruchową. Nie każde kłopotliwe zachowanie można łączyć z nadpobudliwością, a nadpobudliwość psychoruchowa nie może być wytłumaczeniem każdego niegrzecznego zachowania.
Wracając do obserwowanej „nerwowości" naszych czasów, prawdą jest to, że powszechny pośpiech, kłopoty, brak czasu dopadają każdego z nas. Każdy ma zatem większe szansę zareagować impulsywnie, raptownie i - pędząc z jednego miejsca w drugie - sprawiać wrażenie nadruchliwego. To jednak nie prowadzi do rozpoznania zespołu nadpobudliwości. Życie w ciągłym stresie może dawać podobne objawy, jednak nie jest równoznaczne z ADHD. Dzieci reagują na stres spowodowany sytuacją zewnętrzną, są podatne na wpływy otoczenia i uznają zachowanie dorosłych za pewien model postępowania i dlatego często zaczynają się „pośpiesznie" zachowywać, podnosić głos, działać chaotycznie.
Współcześnie ceni się szybkość, a bardzo ważnym towarzyszącym jej elementem jest precyzja. Nadpobudliwe osoby są szybkie, ale mają problemy z precyzją. Skargi rodziców i nauczycieli dotyczą właśnie licznych błędów wynikających z nieuwagi dziecka, z trudności w dokończeniu zadania, w sprawdzeniu przed oddaniem klasówki, czy nie ma w niej błędów wynikających z nieuwagi, czy nie zostały pominięte istotne szczegóły. Okazuje się, że sama szybkość nie gwarantuje sukcesu, jeśli nie idzie w parze z dokładnością, precyzją, rozwagą. Mamy zatem odpowiedź na pytanie, dlaczego obecnie częściej mówi się o nadpobudliwości: bo bardziej przeszkadza, utrudnia życie i skazuje setki ludzi na porażkę. We współczesnym świecie bardzo ważne jest zdobycie wykształcenia, a to właśnie jest szczególnie trudne dla dzieci z ADHD.
Model pomocy dziecku z ADHD
Dziecko z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej potrzebuje nie tylko pomocy fachowej, którą można uzyskać w wyspecjalizowanym ośrodku. Należy pamiętać, że ADHD to zaburzenie neurorozwojowe, czyli takie, z którego objawów wyrasta się latami (zob. wykres 1).
Widać wyraźnie na wykresie l, że objawy ADHD trwają latami, a ich nasilenie zmniejsza się z wiekiem. Warto pamiętać, że jest to od nas niezależne i poza leczeniem farmakologicznym nie ma metod wpływających na nasilenie objawów zespołu nadpobudliwości psychoruchowej w danym momencie. Działania rodziców i wszelkie metody terapeutyczne pełnią podobną funkcję, co okulary w krótkowzroczności - pomimo obecności problemu pozwalają na normalne życie i chronią przed pojawianiem się powikłań. Podobnie jednak jak okulary metody te muszą być stosowane stale. Wizyty w poradni specjalistycznej i wszelkie inne krótkotrwałe działania przedstawiono na wykresie 2.ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej
Spis treści
część 1
Podstawowe wiadomości na temat ADHD
1. Określenie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej
2. Szerzej o typowych objawach ADHD
3. Rozpowszechnienie i przyczyny ADHD
4. Rodzina dziecka z ADHD
5. CV osoby z ADHD
6. Powikłania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej
część 2
Diagnoza, leczenie, zaburzenia współistniejące
7. Diagnoza
8. Rola specjalistów w pracy z dzieckiem z ADHD
9. Leczenie farmakologiczne
10. Leczenie dietetyczne
11. ADHD a choroba tikowa
12. Problemy z zachowaniem
13. Dlaczego nie odnoszą sukcesu, czyli o specyficznych trudnościach szkolnych
część 3
Praktyczne porady, czyli przepis na sukces
14. "Okulary", czyli specyficzne strategie ukierunkowane na radzenie sobie z objawami ADHD
15. Odrabianie lekcji
16. Inne typowe problemy związane z objawami ADHD
17. Wydawanie poleceń
18. Bardzo ważna jest samoocena
19. Praca na pozytywach: pochwały, nagrody, podkreślanie sukcesów, systemy żetonowe
20. Normy i zasady
21. Konsekwencje, czyli co robić, gdy dziecko łamie zasady
22. Obelgi, wyzwiska i inne słowa, które ranią
23. Wybuch, czyli jak poradzić sobie z nagłym pojawieniem się agresji impulsywnej
24. Nadpobudliwe dziecko w szkole
Dzieci z trudnymi zachowaniami wymagają zdecydowanie więcej uwagi i czasu niż te, które nie sprawiają żadnych kłopotów. Jeśli Wasze dziecko ma trudny temperament, musicie mu poświęcić maksimum uwagi, by dać mu szansę na dobry rozwój.Przyjazna terapia behawioralna
Co zrobić, gdy dziecko na odmowę kupna zabawki reaguje wybuchem złości? Jak wydawać polecenia, by przyniosły pożądany skutek? W jaki sposób chwalić i nagradzać pozytywne zachowania? Jak ma postąpić ma nauczyciel, gdy uczniowie spóźniają się na lekcje, a na zajęciach zachowują się nieodpowiednio?
Odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań znajdziesz w niniejszej książce. Autorzy, mający bogate doświadczenie w pracy z dziećmi sprawiającymi problemy wychowawcze, przedstawiają proste, lecz skuteczne metody radzenia sobie z trudnymi i niepożądanymi zachowaniami. Omawiają najczęstsze błędy popełniane przez rodziców i nauczycieli oraz podpowiadają, jak się z nimi uporać.
Dzieci z trudnymi zachowaniami wymagają zdecydowanie więcej uwagi i czasu niż te, które nie sprawiają żadnych kłopotów. Jeśli Wasze dziecko ma trudny temperament, musicie mu poświęcić maksimum uwagi, by dać mu szansę na dobry rozwój. Jeśli jednak Wasze dziecko zaczyna płakać, gdy próbujecie wejść do sklepu drzwiami z napisem „wyjście”, potrzebujecie zupełnie innego poradnika – jak sprawić, by dziecko nauczyło się łamać zasady.
Książkę tę stworzyliśmy dla rodziców i nauczycieli w formie praktycznego poradnika radzenia sobie z trudnymi zachowaniami dzieci. Naszym zamiarem było przedstawienie polskiemu Czytelnikowi założeń teorii behawioralnej oraz pokazanie, że może być ona nie tylko skuteczna, ale i przyjazna dziecku. W tym miejscu chcielibyśmy podziękować naszym nauczycielom i kolegom, z którymi wspólnie zgłębialiśmy tajniki terapii poznawczo-behawioralnej. Nasze pomysły nie byłyby skuteczne bez dokładnej wiedzy o rozwoju i funkcjonowaniu dzieci i młodzieży, którą przekazali nam nasi nauczyciele i bardziej doświadczeni koledzy - między innymi: profesor Jadwiga Komender, profesor Tomasz Wolańczyk, doktor Anita Bryńska, doktor Małgorzata Święcic-ka, doktor Gabriela Jagielska oraz doktor Aleksandra Lorenz-Steinmec. Serdecznie dziękujemy doktor Anicie Bryńskiej za przeczytanie rękopisu i wiele cennych uwag.
Nasze doświadczenia i pomysły zebraliśmy w trakcie warsztatów, jakie prowadziliśmy dla rodziców dzieci nadpobudliwych w Klinice Wieku Rozwojowego w Szpitalu przy ul. Litewskiej i w Centrum CBT, oraz pracując z ogromną rzeszą nauczycieli, pedagogów i psychologów, których spotykaliśmy na szkoleniach organizowanych na terenie całej Polski w latach 1999-2007. Wiele ciekawych rozwiązań terapeutycznych powstało właśnie w trakcie tych spotkań. Inspirację dla nas stanowiła także współpraca z Magdaleną Skotnicką oraz innymi kolegami po fachu z Krakowa, Elbląga i Poznania. Niemało zawdzięczamy również współpracy z naszymi młodszymi kolegami, stażystami i wolontariuszami. Wszystkim osobom, z którymi mieliśmy przyjemność pracować, chcielibyśmy serdecznie podziękować.
Wiele trudnych sytuacji omawialiśmy z rodzicami podczas spotkań w naszym gabinecie. To właśnie oni bardzo często podsuwali nam doskonałe rozwiązania, które pozwoliliśmy sobie zamieścić w tej książce.
Bez wszystkich tych osób książka ta nigdy by nie powstała.
Dziękujemy! Autorzy
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
