Patrząc na Polski Kontyngent Wojskowy w Iraku, można dojść do wniosku, że jego obraz w zbiorowej pamięci wygląda podobnie, jak wyglądał obraz pierwszej wojny światowej pod koniec drugiej. Tak naprawdę nikt, poza uczestnikami już o niej nie pamiętał. O służbie w kontyngencie wydano kilka wspomnień.W tym kontekście należy docenić wysiłek włożony w popularyzowanie tematyki misji irackiej przez autora, Władysława Zdanowicza, który stworzył postać szeregowego Leńczyka, głównego bohatera cyklu""Misjonarze z Dywanowa"". Sądzę, że ta powieść ma największe szanse dotarcia do masowego odbiorcy. Autor skorzystał ze ścieżki wytyczonej wcześniej przez ""Przygody dobrego wojaka Szwejka"" Haszka, ""08/15"" Kirsta czy ""Paragraf 22"" Hellera. W polskiej literaturze wojennej jedynie ""kapral Szczapa"", czyli Kazik Mondralski, postać stworzona przez Karola Lilienfelda-Krzewskiego w książce ""Kaprala I Brygady Piłsudskiego Szczapy poglądy na rzeczy rozmaite"", może się uważać za, w jakiejś mierze, prekursora Leńczyka. Oczywiście, Leńczyk różni się od Szwejka, kaprala Szczapy, bombardiera Kowalskiego czy kapitana Yossariana. Z czystym sumieniem można go jednak postawić z nimi w jednym szeregu. Tak jak oni, on również ""odstaje"" w jakiś sposób od otoczenia.Główną zaletą ""Misjonarzy z Dywanowa"" i efektem mrówczej pracy autora są opisy sytuacji i charakterystyki bohaterów (w różnych stopniach wojskowych) opracowane na podstawie relacji zebranych od wielu uczestników misji. Dzięki temu książka jest chętnie czytana przez weteranów, którzy odnajdują w niej zarówno ""klimat"" panujący w bazie, jak i anegdoty z codziennego życia. Z kolei czytelnicy, którzy mają, jak mówiono, ""przerwę w życiorysie"" w postaci odbywania zasadniczej służby wojskowej, również odnajdą się w opisach życia koszarowego oraz nieformalnych zależności wewnątrz wojska. Co prawda, niektórzy mogą kręcić nosem na sposób przedstawienia przez autora części kadry oficerskiej, ale należy pamiętać, że książka została napisana na podstawie relacji, które z założenia nie są obiektywne, a po drugie, ta książka nie jest dokumentem ale ma bawić i zaciekawiać. Teraz otrzymamy nowy tom kolejnych przygód członków plutonu rotacyjno-dyspozycyjnego i nic więcej nie zdradzą, ale zapewniam, że warto po nią sięgnąć. Jedno powiem, że zabawa jest przednia...
5 Batalion 2 Pułku 25 Dywizji Piechoty zwanej potocznie jako „Tropic Lightning”, to oddział US Army, który sławę zdobył głównie podczas walk w Wietnamie. Podczas misji w Afganistanie w latach 2003–2004 stacjonował w prowincjach Kandahar, Zabul oraz Uruzgan. Losy jednostki poznajemny z perspektywy dowódcy drugiego plutonu kompanii C jak Charlie – porucznika „SKI” – jak potocznie w amerykańskiej armii określa się osoby polskiego pochodzenia. Porucznik jest klasycznym przypadkiem tzw. „mustanga”, czyli żołnierza, który zaczął swoją karierę w US Army od kontraktu na najniższe stanowisko, po czym dzięki swojej pracy oraz uporowi mozolnie pnie się po szczeblach kariery. Kariera ta zawisa na włosku, gdy wobec oficera zostaje wszczęte śledztwo proceduralne zgodne ze specjalną instrukcją prawną dla US Army, tzw. § 15/6. Porucznik „SKI” doświadcza gorzkiej prawdy o tym, że w Armii Amerykańskiej o pozycji żołnierza decyduje nie tylko stopień służbowy, staż i umiejętności, ale też posiadanie wpływowych przyjaciół czy dyplomu ukończenia określonej uczelni. Przekonuje się, że nie wszystko jest takie proste i czytelne, jak próbują nas o tym przekonać filmy z Hollywoodu lub książki. Wbrew wzniosłym sloganom i hollywoodzkiej legendzie także i tu, podobnie jak we wszystkich regularnych siłach zbrojnych świata, każdy troszczy się o swój stołek, a dotyczy to szczególnie wyższych szarż, bo im człowiek niżej jest w hierarchii, tym ma mniej do powiedzenia. Książka pokazuje nam świat U.S. Army z tej drugiej strony, od wnętrza, co jeszcze bardziej pozwala nam poznać armię z pozycji której nikt za bardzo nie zna, a jednocześnie pokazuje, że i wśród jej członków są bardzo różne nastawienia do siebie nawzajem. Niniejsza historia została oparta na autentycznych relacjach żołnierzy i oficerów uczestniczących w opisanych wydarzeniach, w szczególności na wspomnieniach Rafała Stachowskiego – emerytowanego majora US Army znanego części czytelników jako autora ciekawego blogu sladamikonkwistadorow.blog.onet.pl. Drugim z autorów jest Władysław Zdanowicz, twórca cyklu Misjonarze z Dywanowa o przygodach szeregowca Leńczyka podczas misji w Iraku, oraz współautor książki Afganistan. Relacja BORowika opisującej funkcjonowanie polskiej ambasady w Kabulu. Obszerne archiwum fotograficzne ilustrujące wydarzenia opisane w książce jest dostępne na specjalnej stronie porucznikski.pl.?
Misja polskich żołnierzy z pozycji zwykłych żołnierzy, a nie wyższych oficerów siedzących za biurkiem i wysyłających na akcję nie podnosząc czterech liter z za biurek. Prawdziwa akcja, prawdziwe słownictwo i coś czego nie pozna większość wyższych odznaczonych oficerów, sytuacje dnia codziennego. Nie ma patosu oficjalnego ( poprawnego politycznie i stylistycznie) słownictwa jest po prostu zwykłe życie. Wszystko z pozycji humoru, który pozwalał przetrwać najtrudniejsze nawet chwile…
Tytułowi misjonarze to żołnierze służący w polskich misjach, a swojskie Dywanowo to oswojona przez rodaków językowo baza w Diwaniji. Już początek zadziwia, kiedy okazuje się, że najbardziej pieczołowicie układane plany może pokrzyżować przypadek. Bo tu, jak u Szwejka, wesoło jest, ale nie do końca. Szeregowy Piotr Leńczyk, główny bohater, wywołuje coś pomiędzy zachwytem a przerażeniem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
