W książce Marii Łukaszewicz-Chantry Kobieta jako postać literacka w łacińskiej poezji renesansu. Italia i Polska znalazły się bohaterki, które reprezentują różne gatunki literackie i są kształtowane według odmiennych konwencji, zarówno w sposób wzniosły, jak i karykaturalny. Poeci włoscy i polscy epoki renesansu zgodni są w poglądach na naturę kobiety i jej status społeczny. Niewieścim światem ma być domowe zacisze tak jak męskim — życie publiczne. Dlatego też książka ukazuje przede wszystkim kobietę w życiu prywatnym, od czasów dzieciństwa aż do starości, w różnych rolach: córki, wnuczki, żony, matki, babci, a także piastunki i kochanki (zarówno młodej, jak i posuniętej w latach). Przedstawione są również kobiety, które przekraczają granice ustalone dla ich płci: waleczne i sprawujące władzę.
Michał Ulidis, Wizerunek krajów Europy Wschodniej na przykładzie komunikacji reklamowej wybranych państw: Ukrainy oraz Rosji
Igor Borkowski, Zarządzanie sytuacją kryzysową w instytucjach konfesyjnych. Studium przypadku rzecznika prasowego
Dawid Szkoła, Ścieżki nocy Stanisława Czycza i Anda
Rafał Siekiera, Kreowanie medialnego obrazu świata przez narzucanie odbiorcy punktu widzenia nadawcy
W książce przedstawiona jest współczesna kondycja szamanizmu i sytuacja jego przedstawicieli w położonej na południu Syberii, przy granicy z Mongolią, Republice Buriacji. Podjęte zostały w niej próby odpowiedzi na pytania: kim są współcześni szamani i jak się stali szamanami, a więc w jakim stopniu szamanizm kształtuje ich tożsamość? Jak żyją i z czego się utrzymują? W jaki sposób praktykowanie szamanizmu wpływa na ich życie codzienne: więzi rodzinne, edukację, pracę zarobkową, sytuację finansową, kondycję psychiczną itp.? Jak postrzegają i interpretują otaczający świat w świetle własnych wyobrażeń religijnych i jak widzą w nim siebie samych? Jak godzą praktykowanie zasad religii uznawanej przez religioznawców za archaiczną z wymogami (społecznymi, ekonomicznymi, technologicznymi itp.) współczesnej rzeczywistości? Jak oceniają obecną sytuację i perspektywy rozwojowe swojej religii?
Zakres przedstawionych w książce analiz ograniczony został do regionu Ułan Ude i jego najbliższych okolic – dotyczą więc one szamanizmu w mieście lub wręcz szamanizmu miejskiego, wyrosłego i funkcjonującego w przestrzeni zurbanizowanej i zindustrializowanej. Ta postać szamanizmu, po przeszło już dwudziestu latach funkcjonowania, wykształciła swój odmienny od form tradycyjnych charakter. Jego rzetelne, a równocześnie barwne i przystępne przedstawienie odnajdujemy w monografii Bartosza Jastrzębskiego.
Język władzy to już 6. numer czasopisma „Oblicza Komunikacji”. Autorzy reprezentujący różne metodologie badań nad komunikacją, językiem i dyskursem przyglądają się władzy jako symbolicznej kategorii społecznej w różnych odmianach tekstu. Przedmiotem opisu są: retoryka władzy i dominacji w debacie publicznej, języku mediów (w rozmowie, wywiadzie telewizyjnym), różnych sferach życia społecznego i instytucjonalnego (m.in. w urzędzie i dyskursie wyznaniowym).
Zjawiska komunikacyjne i językowe analizowane są w perspektywie kulturowej — autorzy pokazują wpływ władzy, dominacji i przywództwa na zachowania komunikacyjne i dyskursy publiczne, których sferą poznawczą są takie kategorie, jak: płeć, wyznanie, urząd, pamięć społeczna.
Tom zawiera rozprawy teoretyczno-metodologiczne oraz analizy i studia przypadków.
Antoine de Saint-Exupéry zauważył, że „Godzimy się z tym, że nie jesteśmy wieczni, ale nie możemy znieść tego, aby sprawy nasze i czyny utraciły nagle w naszych oczach wszelki sens. Wtedy bowiem obnaża się pustka, która nas otacza...”. Jak więc kształtuje się ta ciągła fluktuacja pomiędzy wypełnianiem sensami naszego prywatnego i globalnego „wszechświata” a niekiedy niebezpiecznie odczuwalną pustką?
Odmienne warunki cywilizacyjne, na które składają się nie tylko kulturowe, polityczne i gospodarcze doświadczenia społeczeństw, lecz w coraz większym stopniu także innowacje technologiczne, wpływały i wpływają nadal na przewartościowywanie kategorii „wszechświata”, „bezładu” i „pustki”. Czy w mocy byłyby zatem diagnozy o nadmiarze otaczającej nas przestrzeni, która w rezultacie daje poczucie pustki? Czy nieustanne transgresje, ciągły ruch i zmienność generują „nie-miejsca” (Marc Augé), uniemożliwiając tworzenie się tożsamości i relacji, a jedynie podobieństwo i samotność? Czy naszym doświadczeniom towarzyszy wrażenie tkwienia w bezładzie społecznym, komunikacyjnym, kulturowym?
Książka składa się z obszernego wprowadzenia oraz dziewięciu rozmów z wybitnymi osobowościami nauki polskiej i polskiego dziennikarstwa (prof. W. Pawluczukiem, prof. T. Bartosiem, prof. Z. Paskiem, red. A. Szostkiewiczem), nauki rosyjskiej (prof. W. Charitonową, prof. E. Dutczak, drem B. Gombojewem), niemieckim pastorem E. Bussem i chambolamą klasztoru Gandan i Kościoła buddyjskiego w Mongolii Nanzaddorżem na tematy nurtujące każdego myślącego człowieka, m.in. wstydu, śmierci, wiary, kondycji Kościoła chrześcijańskiego we współczesnym świecie. Te niezwykłe rozmowy dra Bartosza Jastrzębskiego i dra Jędrzeja Morawieckiego z uczonymi inspirują czytelnika do przemyśleń, zachęcają do samodzielnej analizy poruszanych problemów dzięki temu, że obaj prowadzą wywiady, nie narzucając swych opinii interlokutorom, ale delikatnie podsuwając wątki do mówienia. Obaj wykazali się głęboką wiedzą i umiejętnością prowadzenia rozmowy, które przeradzają się w ciekawą dyskusję. Nikt z występujących w tych rozmowach osób na siłę nikogo nie przekonuje do swoich racji. To wywiady eleganckie, głębokie, poruszające, pozwalające czytelnikowi spojrzeć na prezentowane zjawiska niemal panoramicznie, bo i w sposób panoramiczny są prowadzone (z recenzji prof. Kazimierza Wolnego-Zmorzyńskiego).
„Przedstawienie całościowej historii labiryntu w dziejach kultury europejskiej wydaje się zadaniem niewykonalnym, a jeśli znalazłby się śmiałek, który by się go podjął, nieuchronnie skazany byłby na błądzenie, pokonywanie przeszkód, mijanie mylnych pasaży — czyli prawdziwą próbę labiryntu” — tak Autorka zaczyna swoje rozważania na temat figury labiryntu, po czym zabiera nas w podróż po… labiryntach graficznych znaków, przedstawień budowli architektonicznych, mozaik katedralnych, tańca aż po niezwykle zróżnicowane realizacje tekstowe. Ciekawa opowieść, a jednocześnie doskonała lektura dla każdego, kto pragnie poszerzyć i wykorzystać swoją wiedzę na temat tej swoistej „figury ludzkiego losu w kulturze europejskiej”, czyli labiryntowej symboliki, odwołań do mitologii, historii i topiki.
Książka Anny Umińskiej-Woronieckiej porusza tematykę polskiej dyplomacji kulturalnej w latach 1998–2011. Autorka dokonuje w pracy przeglądu terminologii związanej z dyplomacją kulturalną, definiuje ją na gruncie polskiej praktyki dyplomatycznej, omawia także założenia reformy polskiej dyplomacji kulturalnej realizowanej od 1998 przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Autorka, chcąc ukazać rolę dyplomacji kulturalnej w polskiej polityce zagranicznej po 1998 roku, analizuje również szeroko proces formułowania jej założeń i celów. Praca ukazuje także przykłady funkcjonowania owego zagadnienia w praktyce, znajdziemy tu opis funkcjonowania placówek zagranicznych: Instytutu Kultury Polskiej w Londynie, Instytutu Polskiego w Rzymie, Sztokholmie i Budapeszcie. Elementem wzbogacającym książkę są umieszczone na końcu fotografie.
Interdyscyplinarne seminarium Studium Generale stanowi forum umożliwiające prezentację najnowszych osiągnięć naukowych oraz dyskusję nad możliwością i celowością ich wykorzystania dla dobra człowieka. Kolejny, XVII tom zawiera teksty wykładów i wprowadzenia do dyskusji, zaprezentowane w roku akademickim 2011/2012.
Część pierwsza tomu obejmuje zagadnienia związane z procesem poznania.
Część druga została poświęcona problemom Kosmosu, historii powstania mgławic oraz składnikom Wszechświata, których natura nie jest jeszcze poznana.
Najobszerniejsza, trzecia część tomu obejmuje wybrane zagadnienia dotyczące cywilizacji. Autorzy zajęli się pokładami gazu łupkowego w Polsce i możliwościami jego eksploatacji; wpływem upraw GMO na ekonomikę upraw i środowisko; nowoczesnymi metodami operacyjnymi w chirurgii XXI wieku; spowalnianiem procesu starzenia dzięki zastosowaniu przeciwutleniaczy; nowymi typami użytkowymi lnu. Poruszone zostały też problemy związane z rozwojem miast, zwłaszcza z budowaniem wysokich budynków.
Pierwszy tom czasopisma zatytułowanego „Studia o Książce i Informacji” stanowi kontynuację serii trzydziestu tomów „Bibliotekoznawstwa”. Nowa postać publikacji została uzgodniona z kierunkiem rozwoju prac badawczych wrocławskiego Instytutu Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa. Istotna część serii to nadal artykuły poświęcone estetyce książki i edytorstwu, które są częścią szeroko rozumianej bibliologii — badania książki i sposobów jej funkcjonowania w społeczeństwie nie mogą wszakże pomijać niezwykle ważnej dziś, wieloaspektowej problematyki informacji, nie tylko naukowej. Wśród prac dotyczących zatem poszerzonego spektrum sztuki książki nie zabraknie również miejsca na prezentację różnych wymiarów tak współczesnego, jak dawnego bibliotekoznawstwa.
Książka traktuje o roli barokowych fundacji artystycznych krzyżowców z czerwoną gwiazdą w promocji rzekomo palestyńskiego rodowodu i dość wątpliwego rycerskiego statusu tego zgromadzenia ? w rzeczywistości szpitalnego zakonu, założonego w XIII w. w Pradze. Oficjalne przyznanie tytułu ordo militaris tej wspólnocie w drugiej połowie XVII stulecia stało się impulsem do samowolnej modyfikacji zarówno godła mistrzów generalnych, jak i ich stroju. Miało też wpływ na przejęcie niektórych ceremoniałów znamiennych dla rzeczywistych zakonów rycerskich. W służbę idei ordo militaris włączono historiografię krzyżowców z czerwoną gwiazdą oraz ich główne fundacje artystyczne. To właśnie sceny Znalezienia czy Podwyższenia Krzyża Świętego, niekiedy z udziałem członków tej wspólnoty, przedstawienia świętych rycerzy, kupno i przebudowa zamków, a także militaryzacja architektury i symboliczne formy niektórych planów budowli, nawiązujące do godła zgromadzenia ? krzyża i gwiazdy, stanowią wspólny mianownik głównych fundacji artystycznych zakonu, niezależnie od powstawania w różnych fazach baroku na terenie Czech, Moraw i Śląska.
Stratyfikacja społeczna jest jednym z ważniejszych zjawisk badanych przez socjologów. Wnikliwa obserwacja życia społecznego ujawnia pionowy układ gradacyjny, określający wyższość, równoważność lub niższość jednych warstw społecznych względem drugich, a także nierówności jednostek ulokowanych w konkretnym systemie społecznym. Określenie homo hierarchicus odnosi się w koncepcjach socjologicznych do jednostek funkcjonujących w zhierarchizowanych systemach społecznych, które mogą być odmiennie uszeregowane w zależności od kryteriów wyznaczających stratyfikację. Jednym z wymiarów stratyfikacji jest ranking zawodów oceniany na skali prestiżu społecznego.
Skoro stratyfikacja jest zjawiskiem nieuniknionym, należy określić w miarę obiektywne kryteria jej ujednoznacznienia, co jest zadaniem niezwykle złożonym. Prezentowany zbiór artykułów przedstawia próbę logicznej oraz krytycznej analizy stratyfikacji w grupach dyspozycyjnych, które są zespolone przynależnością do systemu bezpieczeństwa państwa, a sposób ich funkcjonowania regulują uwarunkowania sytuacyjne: stan pokoju lub wojny bądź sytuacja zapewniająca bezpieczeństwo czy też pełna zagrożeń.
Prezentowana publikacja wskazuje na dążenia jako na ukryte źródło naszych wyborów, które kreują los. Człowiek jest skłonny wybrać określoną pracę właśnie dlatego, że pragnie znaleźć się w pewnych relacjach zawodowych, dąży do pewnych wartości. Nie zawsze zdaje sobie jednak sprawę ze swych pragnień. Doradca zawodowy jest zatem kimś, kto pomoże klientowi zrozumieć samego siebie i doprowadzić głębokie pragnienia do praktyki życia zawodowego. Dążenia są względnie trwałym wytworem przeżyć. Choć tak ważne dla człowieka, są zwykle bezwiedne, odczuwane wewnętrznie, dla psychologa zaś stają się dostępne za pomocą tzw. metod jakościowych diagnozy, a więc takich sposobów postępowania, których celem jest rozpoznanie stanu pragnień.
Książka jest odpowiedzią na sokratejskie wezwanie „poznaj samego siebie”. Ma dostarczyć doradcom zawodowym narzędzi pomocnych w budowaniu samowiedzy młodzieży i osób dorosłych na rynku pracy.
Kolejne, dziesiąte, „Wielkie tematy kultury w literaturach słowiańskich” zostały zadedykowane wieloletniej redaktorce serii „Slavica Wratislaviensia” profesor Milicy Jakóbiec-Semkowowej z okazji jej siedemdziesiątych urodzin. Publikacja jest zbiorem artykułów, będących plonem konferencji poświęconej motywowi snu w literaturach słowiańskich. Materiał podzielono na trzy części — literatury południowo-, wschodnio- i zachodniosłowiańskie. Autorzy analizowali zagadnienia snu w koncepcji artystycznej wielu pisarzy i poetów słowiańskiego kręgu kulturowego. Zajęli się m.in. snem w literaturze barokowej, przestrzenią oniryczną w romantyzmie i literaturze współczesnej, marzeniem sennym i jego funkcją narracyjną, przeżyciami z pogranicza snu i jawy, snem o odrodzeniu narodowym, emigracyjnymi snami na jawie.
Publikacja Włodzimierza Wysoczańskiego zatytułowana Umieranie i śmierć. Wielowymiarowość językowa składa się z następujących części: Językoznawczy ogląd umierania i śmierci, Językowa wielowymiarowość przestrzeni umierania i śmierci. Umieranie i śmierć człowieka i Językowa wielowymiarowość przestrzeni umierania i śmierci. Pozaludzki zakres umierania i śmierci. Odniesienia do umierania i śmierci. Rozprawa, na którą składają się między innymi takie zagadnienia, jak życie, istnienie i śmierć, ku śmierci — umieranie — zgon, ku śmierci — śmierć zadana, śmierć — nieżycie, śmierć i jej opisanie, po zgonie — po śmierci, wobec śmierci, życie — istnienie, odniesienia do życia i śmierci, odniesienia do umierania, zgonu i pozgonności, odniesienia do wiecznego istnienia i życia, ma charakter holistycznego ujęcia językowego zobrazowania umierania i śmierci na materiale licznych języków, jest pierwszym kompleksowym lingwistycznym spojrzeniem na problem umierania i śmierci. Autor wykorzystał ponadto szeroką wiedzę z zakresu teologii, filozofii, socjologii, etnologii i innych dyscyplin naukowych. To fundamentalna monografia w dziedzinie tanatologii.
Publikacja Dobra kultury w Sieci ukazuje możliwości wypracowywania wspólnych bibliotekom, archiwom i muzeom założeń metodologicznych, standardów metadanych oraz narzędzi słownikowych, służących dokumentacji dziedzictwa kulturowego i udostępnianiu informacji o nim. Przedstawione zostały nowe rozwiązania metodologiczne, do których można zaliczyć rozbudowę istniejących standardów, powstawanie nowych, a także opracowywanie i wdrożenie technologii, oferujących lepszą jakość zwłaszcza w zakresie udostępniania informacji. Osobną grupę tekstów stanowią artykuły prezentujące projekty oraz kolekcje udostępnione online. Ilustracje i tabele uzupełniające treść artykułów zostały zamieszczone na dołączonej do książki płycie CD, zawierającej prezentacje w technologii flash.
Kolejny numer ?Prac Kulturoznawczych? poświęcony jest klasycznemu zagadnieniu poznawania kultury, to znaczy jej relacji do natury. Charakterystyka tego stosunku zawiera się w sposobie definiowania kultury, ale w ciągu wieków zmieniało się zarówno rozumienie każdego z jego członów, jak i związku między nimi, związku, którego najważniejszą właściwością zdaje się graniczność. Autorzy artykułów zebranych w tym tomie, analizując współczesne dyskusje wokół posthumanizmu i koncepcji aktora-sieci, ekspansywny rozwój neuronauk czy nowe koncepcje ontologiczne, ukazują współzależności i napięcia na tym pogranicznym obszarze, ich strukturę i dynamikę. Z kolei zawarte materiały historyczne (G. Klemm, L. Gumplowicz, J. Czekanowski, J. Szczepański i inni) przedstawiają tytułowe zagadnienie w odniesieniu do kwestii rasy. Pokazują one wyraźnie, jakie podstawy i różnorodne konsekwencje miało dane stanowisko. Do ponawiania pytania o relację między tym, co kulturalne, a tym, naturalne, skłaniają bowiem zarówno przemiany samej rzeczywistości oraz namysłu nad nią, jak i autorefleksyjność ludzkiego działania, w tym zwłaszcza naukowego.
Teksty zamieszczone w ?Pracach Kulturoznawczych? XIV Natura (w) granica(ch) kultury poświęcone są płynności i przenikaniu się sfer natury i kultury oraz poznawczymi i etycznymi dylematami związanymi z tym faktem. Podejmują problem złożonych relacji wzajemnego obcowania ludzi i zwierząt oraz wyzwania, jakie stanowi dla człowieka jego ciało i współczesne biotechnologie. Prezentują artystyczne odpowiedzi na te pytania, a także kulturowe wyobrażenia przyrody i ich historyczne przemiany. Tom stanowi kontynuację i dopełnienie problematyki poprzedniego numeru ?Prac Kulturoznawczych? Kultura (w) granica(ch) natury.
Drugi tom wrocławskiego „Forum Socjologicznego” poświęcony został problematyce socjologii edukacji oraz badań młodzieży. Autorzy artykułów koncentrują się na zagadnieniach związanych między innymi z wpływem władzy na edukację, programami edukacyjnymi, socjalizacją młodzieży czy występowaniem nierówności w tej grupie społecznej. Artykuły często zawierają przy tym także analizę wielu badań empirycznych dotyczących młodzieży. Ostatnia część tomu to obszerne zestawienie sprawozdań z konferencji oraz przegląd recenzji wybranych, wydanych ostatnio socjologicznych publikacji. „Forum Socjologiczne” 2 stanowi zestaw artykułów podejmujących ważne i aktualne tematy z zakresu socjologii edukacji i badań młodzieży, a ich różnorodność sprawi, że publikacja zainteresuje szerokie grono czytelników.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
