Samorząd terytorialny w systemie władzy publicznej ustanowiony został w celu zaspokajania potrzeb wspólnoty. Organy samorządowe, poprzez tworzone wspólnoty lokalne (gminne, powiatowe) oraz regionalne (wojewódzkie) realizują zadania zapewniania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Praca zbiorowa pod redakcją naukową stanowi zbiór artykułów podejmujących problematykę zapewniania bezpieczeństwa oraz stanowienia porządku publicznego z wykorzystaniem potencjału grup dyspozycyjnych sektora bezpieczeństwa.
Media odgrywają w społeczeństwie ogromną rolę: wpływają na kształtowanie opinii publicznej i edukację obywateli, jako czwarta władza kontrolują poczynania klasy politycznej. Dlatego tak ważna pozostaje dyskusja na temat jakości pracy dziennikarzy, tak mediów publicznych, jak i komercyjnych.
Klinika Dziennikarstwa stanowi forum, na którym wybitni polscy medioznawcy wspólnie pochylają się nad kondycją polskiego dziennikarstwa, spoglądają nań z obiektywnej, naukowej perspektywy — niepoddającej się zmiennej perspektywie politycznej.
Publikacja jest wynikiem spotkania, do którego doszło w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego 18 marca 2016 roku, gdzie zaproszeni goście podjęli się analizy trapiących współczesne polskie dziennikarstwo chorób, dyskutowali z przedstawicielami dziennikarzy oraz kandydatami do tego zawodu — studentami kierunku Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna.
Wyłaniający się z książki Mateusza Świetlickiego obraz Żadanowskich chłopców i mężczyzn świadczy o skomplikowanym procesie kształtowania się męskości w trudnym okresie transformacji ustrojowej. Wychowywani na radzieckich ideałach głęboko zakorzenionych wśród przedstawicieli starszych pokoleń, bohaterowie autora Woroszyłowgradu zostają otoczeni przez globalizującą popkulturę, co coraz silniej wpływa na ich relacje z rodzicami i kreację własnej tożsamości. Przyjęcie perspektywy badawczej pro-feministycznych men and masculinities studies i uczynienie przedmiotem badań dyskursu maskulinistycznego w prozie Serhija Żadana pozwoliło autorowi przedstawić przykładową rolę mężczyzny w okresie transformacji systemowej ostatnich dwudziestu pięciu lat oraz pokazać, jak stopniowo następuje związana z przełomem pokoleniowym dekonstrukcja hegemonialnego modelu męskości. Mimo iż trudno potraktować prozę Żadana jako kompletne kompendium wiedzy na temat stanu ukraińskiej męskości, jej obrazy zawarte w twórczości autora Depeche Mode, jak również reprezentacje relacji damsko-męskich oraz tych między samymi mężczyznami, stanowią dobrą literacką reprezentację zmian zachodzących obecnie na Ukrainie.
Publikacja przedstawia szczególny wkład szlachty w rozwój kultury materialnej i duchowej Śląska od XII do połowy XVIII wieku. W czterech rozdziałach: "Książęta, hrabiowie, rycerze", "Zamki pałace, kościoły", "Wiedza, umiejętności, sztuka", " Kultura funeralna jako świadectwo wiary", pokazane jest jej życie i panowanie. Przedstawiony został ponadto barwny obraz szlacheckich siedzib i ich otoczenia, a także historia najważniejszych śląskich rodów książęcych i szlacheckich.
Dwujęzyczny niemiecko-polski katalog towarzyszy prezentowanym aktualnie w ramach międzynarodowego projektu wystawienniczego „Szlachta na Śląsku” ekspozycjom w Görlitz i Wrocławiu.
Najnowszy, 25 tom czasopisma „Język a Kultura” poświęcony jest tematowi „Struktura słowa a interpretacja świata”. Autorzy poszczególnych artykułów zastanawiają się, czy i w jaki sposób język determinuje interpretację świata. Tytułowe zagadnienie zostało przedstawione w odniesieniu do problematyki o charakterze zarówno synchronicznym, jak i diachronicznym. Przedmiotem naukowej refleksji są między innymi kwestie etymologii, semantyki, morfologii, słowotwórstwa historycznego oraz frazeologii.
Autor książki proponuje taki punkt widzenia zagadnień mediów i komunikacji, z perspektywy którego znacznie bardziej doniosłe od zmieniających się nieustannie wiadomości (także tych w telewizyjnych serwisach informacyjnych) są kulturowe repertuary form stabilizujących znaczenia – to one pozwalają odbiorcom wiązać serwowane przez media figury wyobraźni z własnymi ich przeświadczeniami i aksjologiami. Pokazuje, że dla antropologa komunikacji znacznie ciekawsze od informacyjnej funkcji mediów są wytwarzane przez nie role przewodników, dbających o utrwalanie wspólnotowej tożsamości, bądź zastępujących ich coraz częściej mistyfikatorów i heretyków, pośród których coraz niepewnej poruszają się zagubieni w nie-miejscach oraz w bez-czasie użytkownicy mediów. Przybliża zarys antropologicznej historii polskich mediów w ostatnim ćwierćwieczu, skupiając uwagę na szczególnie doniosłych dla antropologa mediów zdarzeniach niesystemowych, naruszeniach, które przybierają postać komunikacyjnych odchyleń bądź dziwacznych osobliwości.
Praca zbiorowa podejmuje problematykę zabezpieczania struktur społecznych przed nieuchronnymi następstwami zagrożeń ekologicznych, technogennych oraz społecznych o podłożu konfliktogennym. Zagrożenia należące do każdej z tych kategorii powodują daleko idące, negatywne następstwa w różnych dziedzinach życia społecznego, dezorganizując osiągnięty w rozwoju cywilizacyjnym ład struktur społecznych. Wyspecjalizowane podmioty systemu bezpieczeństwa – formacje, służby, straże czy inspekcje – określone mianem grup dyspozycyjnych stanowią siły bezpośredniego reagowania na zaistniałe zagrożenia zarówno w wymiarze interwencji, jak i działań zabezpieczających i ochronnych w obszarze bezpieczeństwa publicznego. Książka jest zbiorem autorskich rozważań ulokowanych w głównym nurcie zagrożeń bezpieczeństwa państwa, określając złożoność ich natury, mechanizmów strukturyzujących podmioty zaangażowane w stanowienie bezpieczeństwa publicznego czy też określenia dobrych praktyk w zakresie przeciwdziałania zagrożeniom.
W wielu manifestach i wypowiedziach programowych Tadeusza Kantora istotne miejsce zajmowały „przedmioty biedne”, które definiował on w szczególny sposób jako te, które utraciwszy swoją użyteczność, przechodzą do przeszłości, ale równocześnie rozbudzają wyobraźnię. Stąd brała się fascynacja artysty wszelkimi odmianami/wcieleniami wraków i ruin. Punktem wyjścia zgromadzonych w niniejszym tomie tekstów są często takie właśnie rzeczy — zbędne, zagubione i zmarnowane — nie tylko przedmioty, ale również ludzie, sytuacje, idee, wydarzenia, historie, które z jakichś względów, czy wobec konkretnych okoliczności, relegowano do kulturowych, społecznych, politycznych rekwizytorni, rupieciarni, strychów czy śmietników. Jedne przepadały bez wieści, inne wyciągano, żeby wspominały i zaświadczały o przeszłym życiu lub nadawano im nowe funkcje — osobliwe życie po życiu.
Analizy zaprowadziły Autorów między innymi do ważnych ustaleń z zakresu problemów pamięci i narratologii, w których przedmioty stają się świadectwem tego, co było, lub dowodem zapominania; antropologii codzienności, w której przedmioty „niższej rangi” odkrywa się wciąż na nowo; w końcu — miejsca rzeczy zbędnych, zagubionych i zmarnowanych w dyskursach literackim, teatralnym, historycznym, medialnym czy sztuk wizualnych.
Niniejszy tom jest plonem drugiej konferencji z cyklu Cywilizacje w perspektywie socjologicznej poświęconej bardzo złożonym problemom (nie)ładu i (od)budowy cywilizacji. Konferencja odbyła się we Wrocławiu w dniach 12-13 grudnia 2012 roku. Jej uczestnicy przedstawili dziewiętnaście referatów.
Oprócz kwestii pojęciowych, teoretycznych i metodologicznych w tomie zawarto próby ukazania z perspektywy wielu nauk społecznych – filozofii, historiozofii, socjologii, nauki o stosunkach międzynarodowych, antropologii kulturowej, ekonomii, historii – kwestie (nie)ładu i (od)budowy cywilizacji rozumianych różnorodnie. Zakładając najczęściej istnienie wielu cywilizacji współczesnego świata, Autorzy koncentrowali się na tych problemach, które ich interesowały szczególnie. Wszystkie teksty dotyczą jednak w jakimś stopniu tytułowych zagadnień: (nie)ładu i (od)budowy cywilizacji. Okazało się, że budowa nowego ładu międzycywilizacyjnego, jako konstruktywnej, pokojowej alternatywy wobec obecnej fazy globalizacji „bez celu”, „bez wartości”, globalizacji w istocie „barbarzyńskiej”, musi, czy powinna, zasadzać się na równoczesnej (od)budowie ładów narodowych i narodowo-obywatelskich (demokratycznych)
ze wstępu profesora Zagórskiego
Zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego (wojny, konflikty przygraniczne, terroryzm), walka z żywiołami i kataklizmami, a także niwelowanie ich negatywnych skutków wymogły podjęcie określonych rozwiązań. Konsekwencją ich wprowadzenia było wyodrębnienie w społeczeństwie wyspecjalizowanych, dyspozycyjnych grup społecznych, takich jak: wojsko, policja oraz różnego typu straże i służby. Specyfika zawodowa tych grup sprawia, iż szczególnie cenne wydają się socjologiczne badanie empiryczne z udziałem uczestników grup dyspozycyjnych, które swoją przyszłość zawodową związały z realizacją tej swoistej misji społecznej. Tematyka owych grup, ich funkcjonowanie w społeczeństwie oraz niewątpliwy wpływ na otoczenie wiążą się z problemami badawczymi i stanowią wyzwanie, z którym zapewne zmierzy się socjologia polska. Wiele z tych kwestii podnieśli autorzy artykułów zebranych w niniejszym tomie.
W najnowszym tomie „Bibliotheca Judaica" pt. Mykwa — rytuał i historia temat rytualnych łaźni żydowskich — mykw — ukazany jest w ujęciu architektonicznym, archeologicznym, folklorystycznym, feministycznym, historycznym opartym na badaniach archiwalnych. Poza tym znajdziemy tu teksty wprowadzające problematykę mykw w kwestię chasydzką oraz w obręb pamięci zbiorowej zapisanej na kartach ksiąg pamięci, a także zagadnień związanych z procesami modernizacji żydowskiej i prawa rabinicznego.
Najnowszy tom „Colloquia Anthropologica et Communicativa” nosi tytuł Wygnańcy, buntownicy, uciekinierzy. Wygnanie może być rodzajem kary, skazaniem na symboliczną śmierć społeczną, ale historia zna wiele przypadków dobrowolnej rezygnacji z uczestnictwa w określonym porządku, jawnego wystąpienia przeciwko niemu, będącego wyrazem kontestacji, próbą wprowadzenia zmiany lub zanegowania jego sensu. Takie działania rodzą odmienne perspektywy, wskazują na różnorodność punktów widzenia, otwierają w końcu zupełnie nowe możliwości. Wygnańcy, buntownicy i uciekinierzy wzbudzają emocje rozciągające się między strachem a podziwem. Wszystko, co nie pasuje do potocznego doświadczenia człowieka jako członka pewnej społeczności, może bowiem wywoływać niepokój swoją nieprzystawalnością, a także — zmuszać do kwestionowania pewności i oczywistości kanonów, a zatem mieć pozytywne konsekwencje. Postaci wygnańców, buntowników i uciekinierów prowokują do refleksji dotyczącej dyskusyjności i względności taksonomicznych reguł służących zdefiniowaniu kondycji człowieka i jego świata.
Do rąk czytelnika trafia kolejna książka Ewy J. Nowackiej. Ta publikacja, oprócz wydanej w 2009 roku Wprowadzenie do doktryny społecznej Benedykta XVI — w tym wydaniu uzupełnionej o rozdział Znaczenie analizy historii państwa rzymskiego dla rozważań o państwie Benedykta XVI, zawiera nową część Państwo i społeczeństwo w poglądach Franciszka. Franciszek w swych poglądach nawiązuje do Jana Pawła II, a także do Benedykta XVI. Znajdujemy tu też elementy doktryny Augustyna, a także Tomasza z Akwinu. Franciszek rozwija myśli społeczne Soboru Ekumenicznego Watykańskiego II. Autorka poświęciła też uwagę najnowszej encyklice Franciszka Laudato si’.
Różne sposoby doświadczania kultury stanowią o bogactwie ludzkiego życia, o zawartym w nich potencjale wyborów zachowań i wartości. W naszej epoce doświadczenia te są coraz częściej efektem zapośredniczeń medialnych — nie wystarczą nam już bezpośrednie relacje z otoczeniem, które zaspokajałoby nasze interesy ekonomiczne i poznawcze oraz potrzeby emocjonalne. Obrazy świata dostarczane przez środki przekazu nie zastępują nam na szczęście kontaktu z rzeczywistością, nie wygaszają potrzeby krytycznego myślenia. Świadomie lub nieświadomie dziedziczymy wzory postępowania i kultywujemy tradycyjne cnoty; podejmujemy ryzyko działań nowatorskich i przedsięwzięć innowacyjnych; zanurzamy się w przeszłości i wybiegamy myślą w przyszłość; próbujemy ogarnąć chaos kulturowy i doszukać się w nim ładu. Treść naszych doświadczeń jest niesłychanie bogata i różnorodna, bo w epoce informacji i wiedzy możemy dzięki wspieranej medialnie wyobraźni wędrować we wszystkich miejscach i czasach. Doświadczamy zatem kultury, wybierając określony styl życia, respektując lub odrzucając pewne zasady, działając w świecie lub się od niego izolując, kontemplując czy konceptualizując rzeczywistość albo testując ją naukowymi i nienaukowymi metodami i narzędziami. Ulegamy czasem ideologicznym złudzeniom i zawierzamy utopiom, biorąc wytwory wyobraźni za byty realne albo przynajmniej możliwe. Poszukujemy tożsamości w kulturze zmieniającej się zbyt szybko, by mogła zapewnić nam komfort trwałej autoidentyfikacji. Czujemy, myślimy, działamy, doświadczamy, poszukujemy. I o tym jest ta książka.
Celem powstania książki Uwarunkowania społeczne kariery zawodowej oficerów Wojska Polskiego. Studium socjologiczne jest wielowymiarowe przedstawienie ewolucji karier oficerów Wojska Polskiego na tle dokonujących się współcześnie zmian przebiegu karier innych zawodów. Głównym jej zadaniem jest zbadanie czynników kształtujących karierę zawodową oficerów Wojska Polskiego na początku XXI wieku, jak również prześledzenie problemów i zagrożeń, które mogą hamować lub nawet uniemożliwiać realizację karier. Oficerowie Wojska Polskiego na początku XXI wieku stają przed nowymi wyzwaniami: powinni być nie tylko menedżerami w mundurach, ale także przywódcami dla swoich podwładnych. Jednak godzenie obu tych funkcji nie zawsze jest możliwe. Publikacja zatem ma charakter interdyscyplinarny, łączy podejście analityczno-teoretyczne oraz empiryczne. Oprócz wskazania wewnętrznych i zewnętrznych czynników kształtujących kariery przedstawiono zakres doświadczenia i wiedzy oficerów zawodowych Wojska Polskiego, zdobytych podczas pracy w międzynarodowych strukturach NATO oraz misjach wojskowych i wykorzystywanych w codziennej działalności zawodowej. Jednym z zasadniczych zagadnień badawczych było wskazanie różnicy w realizacji kariery oficerów zawodowych z okresu przed wstąpieniem Wojska Polskiego do struktur NATO a czasami współczesnymi. Oczywiście zmiany strukturalne i funkcjonalne w Wojsku Polskim na przełomie wieków bardzo wzmocniły nadzór cywilny nad Wojskiem Polskim, więc należało zbadać wpływ również tego aspektu na kariery zawodowe polskich oficerów. Podjęte w książce problemy oraz nazwanie zagrożeń w tej sferze powinny wzbogacić teorię czynników wpływających na kariery współczesnych oficerów.
(na podstawie Wstępu)
Politologiczna monografia z zakresu polityki wyznaniowej odpowiada na pytanie o istotę i uwarunkowania polityki wyznaniowej, zawiera rekonstrukcję mechanizmów decyzyjnych obecnych w polityce wyznaniowej dekady lat 70. XX wieku, obejmującej zarówno instrumentarium instytucjonalne, jak i relacje funkcjonalne. Politykę wyznaniową zaprezentowano na poziomie ideologicznym, politycznym, praktycznym i operacyjnym służb specjalnych.
To studium politologiczne oparte na oryginalnych źródłach archiwalnych jest podbudowane teoretyczną, semantyczną, teoriopoznawczą i metodologiczną refleksją.
Autorka z powodzeniem wykorzystała przyjęty model badawczy (trójfazowy morfogenetyczny) do analizy organizacji, kierunków, podmiotów i procedur decyzyjnych polityki wyznaniowej. Elementy egzemplifikacyjne odnoszą się do dolnośląskiego case study, będącego wszak częścią centralistycznej polityki kierownictwa PZPR.
XVIII tom Studium Generale ma szczególny charakter, przypada bowiem na dwudziestolecie działalności interdyscyplinarnego seminarium powołanego do życia przez prof. Jerzego Mozrzymasa. Przewodnią ideą, która towarzyszyła powstaniu i działalności Studium Generale, było tworzenie pomostów między dziedzinami wiedzy specjalistycznej, poszukiwanie uniwersalnych praw rządzących w różnych obszarach otaczającego nas świata. Niniejszy tom zawiera wykłady oraz wprowadzenia do dyskusji prezentowane na seminarium w roku akademickim 2012/2013, poświęcone wybranym zagadnieniom z zakresu przyrody i kultury. Z okazji 50. rocznicy zapoczątkowania informatyki na Uniwersytecie Wrocławskim zamieszczone zostały wspomnienia z tego pionierskiego okresu.
Emil Cioran w swoich wspomnieniach pyta: „Po co nosić maskę, gdy nie ma się już twarzy?”, sugerując tym samym transgresję rozciągającą się na osi tego, co odkrywane, i tego, co zakrywane. Jaka jest twarz (twarze) współczesnego człowieka, czy w jego doświadczaniu innych i świata gra twarzą, czy zakłada już tylko maski? Otwiera to perspektywę na obszary dwuznaczne, przenośne i niedosłowne, obejmujące role człowieka, relacje międzyludzkie, odzwierciedla niewidzialne podziały, w których kształtuje się poczucie przynależności, ale i odrębnych tożsamości i kultur.
Niniejszy tom to zbiór niezwykle interesujących, odmiennych w naukowym dyskursie obserwacji, przynoszących refleksje nad tytułową triadą w kontekście rozważań posthumanizmu i cyberkultury, które ustalają nowe granice podmiotowości. To próba rewizji pojęć i konfrontacja wyobrażeń twarzy, masek i pysków oraz ich granic fizycznych i symbolicznych, sposobów reprezentacji, odgrywania, materializacji i mechanizmów tworzenia znaczeń w szeroko rozumianych badaniach kulturowych i społecznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
