Publikacja dla wszystkich, którzy podzielają myśl Fiodora Dostojewskiego, że piękno zbawi świat. Prawdziwą królową tego piękna jest muzyka. Przepełnia ona całe dzieje ludzkiej twórczości, jest obecna w literaturze, malarstwie, tańcu. Nawet architekturę nazywa się niekiedy muzyką zaklętą w kamieniu. „Czym jest muzyka? Nie wiem. Może po prostu niebem z nutami zamiast gwiazd” – pisał poeta Ludwik Jerzy Kern. Dla autorki tej książki muzyka była władczynią serca i umysłu. W niej widziała niekończące się źródło intelektualnego i emocjonalnego bogactwa, które przynosi twórcze natchnienie i radość, uszlachetnia myśli i czyny, łączy człowieka z tą siłą wyższą, która wzywa do ideału. Tak rozumianej muzyce autorka służyła ze wszystkich sił swojej młodej i porywczej duszy. Szukając świata, gdzie nie ma granic, wrogości i niezrozumienia, znalazła go w muzyce i zapisała w swoim pamiętniku słowa Friedricha Nietzschego: „Jest jeden idealny język wyższy ponad wszystkie narzecza ludzkie i ponad style różnych kultur: tym językiem jest muzyka”.
POLINA BIELAJEWA była piękną melodią, która nawet kiedy przebrzmiała, nie zniknęła, jej szczery, jasny, inspirujący głos pozostaje wśród duchowych współwyznawców, budząc chęć poznania nowego, otwierając innym ścieżki rozwoju własnej osobowości.
Historia w przestrzeni publicznej pod naukową redakcją dr hab. Joanny Wojdon z Uniwersytetu Wrocławskiego to pionierska w Polsce zbiorowa synteza tematyki public history. Stworzona została przez przedstawicieli różnych ośrodków akademickich oraz instytucji realizujących public history w praktyce. W gronie autorów znajdują się także specjaliści-praktycy – osoby od lat związane zawodowo z daną branżą, cieszące się autorytetem w środowisku i znające opisywaną przez siebie dziedzinę od podszewki.
Jej przejawem są tak różne zjawiska, jak rosnąca liczba tytułów popularnych magazynów historycznych, oglądalność, jaką cieszą się programy i kanały telewizyjne o tematyce historycznej, a także filmy historyczne, w tym hollywoodzkie superprodukcje, uznanie, jakie wśród graczy komputerowych zdobywają gry osadzone w realiach historycznych. Równocześnie zmienia się charakter miejsc i działań tradycyjnie związanych z promowaniem wiedzy o przeszłości – muzeów, wystaw, miejsc pamięci, archiwów, bibliotek, a nawet studiów uniwersyteckich. Towarzyszy temu refleksja nad celami i rolą badań historycznych, ich użytecznością i miejscem w życiu społecznym, polityce państwa czy debacie publicznej. Podejmują ją nie tylko zawodowi historycy, politycy lub publicyści, lecz także amatorzy-pasjonaci i różne grupy interesów.
Książka jest podręcznikiem pomocniczym dla studentów kierunków historycznych i pokrewnych (m.in. popularyzacja historii, historia w przestrzeni publicznej, turystyka historyczna, dziennikarstwo historyczne, animacja kultury, muzealnictwo), a także doskonałym kompendium dla amatorów historii, np. rekonstruktorów, jak i czynnych pracowników instytucji kultury.
Seria HISTORIA W DZIAŁANIU ma odkryć przed czytelnikiem najnowsze trendy w popularyzacji historii i dziedzictwa narodowego, pokazać nowoczesne formy przekazu, które najlepiej docierają w dzisiejszych czasach do szerokiego grona odbiorców, a także zaprezentować konkretne przykłady działalności, którą można się zainspirować. Będzie przedstawiać różnorodne obszary działania historii w przestrzeni publicznej, a w związku z tym różne aspekty pracy historyka czy animatora kultury. Przekona nas, że historia nie jest martwą i nudną przeszłością, lecz żyje nadal w naszym otoczeniu, także tym najbliższym. HISTORIA W DZIAŁANIU jest również praktycznym poradnikiem, jak najskuteczniej realizować nowoczesną promocję dziedzictwa narodowego.
Historia w przestrzeni publicznej pod naukową redakcją dr hab. Joanny Wojdon z Uniwersytetu Wrocławskiego to pionierska w Polsce zbiorowa synteza tematyki public history. Stworzona została przez przedstawicieli różnych ośrodków akademickich oraz instytucji realizujących public history w praktyce. W gronie autorów znajdują się także specjaliści-praktycy – osoby od lat związane zawodowo z daną branżą, cieszące się autorytetem w środowisku i znające opisywaną przez siebie dziedzinę od podszewki.
Jej przejawem są tak różne zjawiska, jak rosnąca liczba tytułów popularnych magazynów historycznych, oglądalność, jaką cieszą się programy i kanały telewizyjne o tematyce historycznej, a także filmy historyczne, w tym hollywoodzkie superprodukcje, uznanie, jakie wśród graczy komputerowych zdobywają gry osadzone w realiach historycznych. Równocześnie zmienia się charakter miejsc i działań tradycyjnie związanych z promowaniem wiedzy o przeszłości – muzeów, wystaw, miejsc pamięci, archiwów, bibliotek, a nawet studiów uniwersyteckich. Towarzyszy temu refleksja nad celami i rolą badań historycznych, ich użytecznością i miejscem w życiu społecznym, polityce państwa czy debacie publicznej. Podejmują ją nie tylko zawodowi historycy, politycy lub publicyści, lecz także amatorzy-pasjonaci i różne grupy interesów.
Książka jest podręcznikiem pomocniczym dla studentów kierunków historycznych i pokrewnych (m.in. popularyzacja historii, historia w przestrzeni publicznej, turystyka historyczna, dziennikarstwo historyczne, animacja kultury, muzealnictwo), a także doskonałym kompendium dla amatorów historii, np. rekonstruktorów, jak i czynnych pracowników instytucji kultury.
Seria HISTORIA W DZIAŁANIU ma odkryć przed czytelnikiem najnowsze trendy w popularyzacji historii i dziedzictwa narodowego, pokazać nowoczesne formy przekazu, które najlepiej docierają w dzisiejszych czasach do szerokiego grona odbiorców, a także zaprezentować konkretne przykłady działalności, którą można się zainspirować. Będzie przedstawiać różnorodne obszary działania historii w przestrzeni publicznej, a w związku z tym różne aspekty pracy historyka czy animatora kultury. Przekona nas, że historia nie jest martwą i nudną przeszłością, lecz żyje nadal w naszym otoczeniu, także tym najbliższym. HISTORIA W DZIAŁANIU jest również praktycznym poradnikiem, jak najskuteczniej realizować nowoczesną promocję dziedzictwa narodowego.
Kilka miesięcy po upadku muru berlińskiego Ralf Dahrendorf pisze Rozważania na temat rewolucji w Europie, w których w formie listów do tajemniczego J. z Warszawy podejmuje refleksję nad wagą i konsekwencjami burzliwego okresu około roku 1989 i toczącej się wówczas rewolucji w Europie Wschodniej. Jan Zielonka prawie trzydzieści lat później odpisuje Dahrendorfowi epistolarną Kontrrewolucją, w której analizuje znaczenie i skutki równie burzliwego okresu i współczesnego odwrotu od liberalizmu.
Kontrrewolucja to książka, w której Jan Zielonka próbuje zmierzyć się z pytaniem o przyszłość Europy, wskazuje dysfunkcje demokratycznej polityki oraz trendy ekonomiczne ostatnich kilkudziesięciu lat i podejmuje wysiłek ponownego przemyślenia projektu liberalnego w obliczu porażki, jaką poniosła Europa w zderzeniu z geopolitycznymi, ekonomicznymi i technologicznymi przemianami.
„Populizm stał się w kręgach liberalnych ulubionym tematem; nikt nie demaskuje iluzji i niebezpieczeństw populizmu lepiej niż liberalni publicyści. Liberałowie pozostają jednak lepsi we wskazywaniu cudzych wad niż w autorefleksji. Więcej czasu poświęcają wyjaśnianiu wzrostu popularności populizmu niż wyjaśnianiu upadku liberalizmu. Nie chcą spojrzeć w lustro i uznać własnych niedociągnięć, które doprowadziły do ekspansji populizmu w Europie. Moja książka ma za zadanie skompensować ten brak: to samokrytyka przeprowadzona przez liberała z krwi i kości”.
Z tekstu
Czy Europa się rozpada? Czy społeczeństwo otwarte ma szanse przetrwać? Czy Europejczycy będą ponownie czuć się bezpiecznie? Jak to możliwe, że tak spokojny i zamożny kontynent zaczął się rozpadać? Dlaczego pragmatyczni Europejczycy wyruszają w nieznane pod wodzą populistów? Dlaczego europejski system zarządzania gospodarczego nie jest ani sprawiedliwy, ani wydajny? Kogo lub co obarczyć winą? Jak przetrwać obecny chaos? Jak sprawić, by państwa, miasta, regiony i organizacje międzynarodowe mogły działać skutecznie w środowisku zakładającym coraz mocniejszą współzależność? Jak wzmacniać przejrzystość, rozliczalność i zarządzanie w Europie z „rozmytymi” granicami? Jak chronić ludzi przed przemocą, wyzyskiem i zmianami klimatu? Jak zastąpić politykę strachu polityką nadziei?
Kilka miesięcy po upadku muru berlińskiego Ralf Dahrendorf pisze Rozważania na temat rewolucji w Europie, w których w formie listów do tajemniczego J. z Warszawy podejmuje refleksję nad wagą i konsekwencjami burzliwego okresu około roku 1989 i toczącej się wówczas rewolucji w Europie Wschodniej. Jan Zielonka prawie trzydzieści lat później odpisuje Dahrendorfowi epistolarną Kontrrewolucją, w której analizuje znaczenie i skutki równie burzliwego okresu i współczesnego odwrotu od liberalizmu.
Kontrrewolucja to książka, w której Jan Zielonka próbuje zmierzyć się z pytaniem o przyszłość Europy, wskazuje dysfunkcje demokratycznej polityki oraz trendy ekonomiczne ostatnich kilkudziesięciu lat i podejmuje wysiłek ponownego przemyślenia projektu liberalnego w obliczu porażki, jaką poniosła Europa w zderzeniu z geopolitycznymi, ekonomicznymi i technologicznymi przemianami.
„Populizm stał się w kręgach liberalnych ulubionym tematem; nikt nie demaskuje iluzji i niebezpieczeństw populizmu lepiej niż liberalni publicyści. Liberałowie pozostają jednak lepsi we wskazywaniu cudzych wad niż w autorefleksji. Więcej czasu poświęcają wyjaśnianiu wzrostu popularności populizmu niż wyjaśnianiu upadku liberalizmu. Nie chcą spojrzeć w lustro i uznać własnych niedociągnięć, które doprowadziły do ekspansji populizmu w Europie. Moja książka ma za zadanie skompensować ten brak: to samokrytyka przeprowadzona przez liberała z krwi i kości”.
Z tekstu
Czy Europa się rozpada? Czy społeczeństwo otwarte ma szanse przetrwać? Czy Europejczycy będą ponownie czuć się bezpiecznie? Jak to możliwe, że tak spokojny i zamożny kontynent zaczął się rozpadać? Dlaczego pragmatyczni Europejczycy wyruszają w nieznane pod wodzą populistów? Dlaczego europejski system zarządzania gospodarczego nie jest ani sprawiedliwy, ani wydajny? Kogo lub co obarczyć winą? Jak przetrwać obecny chaos? Jak sprawić, by państwa, miasta, regiony i organizacje międzynarodowe mogły działać skutecznie w środowisku zakładającym coraz mocniejszą współzależność? Jak wzmacniać przejrzystość, rozliczalność i zarządzanie w Europie z „rozmytymi” granicami? Jak chronić ludzi przed przemocą, wyzyskiem i zmianami klimatu? Jak zastąpić politykę strachu polityką nadziei?
Jakie warunki musi spełniać byt, aby być sobą, lub - co na jedno wychodzi - aby mieć charakter osobowy, być bytem w sposób właściwie ludzki? Najogólniejsza odpowiedź Ricoeura na tak postawione pytanie (co prawda nigdzie w tekście nie padające wprost) brzmi: warunkiem bycia sobą jest możność działania; sobą jest ten, kto może działać, zarazem wskazując na siebie (oznaczając siebie) jako sprawcę działania. "Oznaczanie siebie" jest oczywiście momentem refleksji, ale refleksji, która, aby się pojawić, w każdym razie aby nie być pustą, musi zostać zapośredniczona jeśli nie przez faktyczne działanie, to przez przynajmniej zdolność do niego.
Jakie warunki musi spełniać byt, aby być sobą, lub - co na jedno wychodzi - aby mieć charakter osobowy, być bytem w sposób właściwie ludzki? Najogólniejsza odpowiedź Ricoeura na tak postawione pytanie (co prawda nigdzie w tekście nie padające wprost) brzmi: warunkiem bycia sobą jest możność działania; sobą jest ten, kto może działać, zarazem wskazując na siebie (oznaczając siebie) jako sprawcę działania. "Oznaczanie siebie" jest oczywiście momentem refleksji, ale refleksji, która, aby się pojawić, w każdym razie aby nie być pustą, musi zostać zapośredniczona jeśli nie przez faktyczne działanie, to przez przynajmniej zdolność do niego.
Atutem pracy jest połączenie w jedną spójną całość najnowszych światowych trendów w myśleniu o mózgu (przede wszystkim teorii mikrogenetycznej) wraz ze specyficznymi wskazówkami, jak prowadzić diagnozę i terapię neuropsychologiczną chorego po urazie mózgu. Autorzy porządkują tu najnowsze osiągnięcia teoretyczne i kliniczne neuropsychologii. Przyjęty przez nich nowy paradygmat pracy mózgu oparty na teorii mikrogenetycznej umożliwił ukazanie struktur i procesów psychicznych w sposób dynamiczny. Oznacza to nowe pojmowanie neuropsychologii klinicznej jako nauki. Główna część podręcznika poświęcona jest analizie zaburzeń świadomości, procesów poznawczych, emocjonalnych i zachowania, ze szczególnym uwzględnieniem dynamiki i przenikania objawów. Dzięki temu wprowadza nas ona, w profesjonalny a zarazem przystępny sposób, w złożone problemy, z jakimi borykają się osoby z uszkodzeniem mózgu. Każdy rozdział wzbogacono analizą przypadków z praktyki autorów lub nową interpretacją przypadków klasycznych. Książka przeznaczona jest dla studentów psychologii i innych, pokrewnych kierunków, a także specjalistów, którzy zajmują się badaniami naukowymi i opieką chorych z uszkodzeniami mózgu.
Autor książki (Piotr Modo) – mąż, ojciec, dziadek. Miłośnik tenisa, wyścigów samochodowych i podróży (odwiedził blisko sto krajów). Przez większość życia realizował się z dużym sukcesem jako biznesmen. Między innymi kierował spółką z listy stu największych polskich przedsiębiorstw publikowanej w prestiżowym tygodniku. Zarządzanie i tworzenie firm przez wiele lat było jego największą pasją. W pewnym momencie życia, kiedy był już na szczycie, co w powszechnym przekonaniu powinno wyzwalać uczucie szczęścia, Piotr poczuł wewnętrzny niedosyt. Zrozumiał, że sukces zawodowy i dobra materialne to nie wszystko. Wtedy to właśnie spotkał na swojej drodze coacha, mentora, który skierował jego uwagę na inne wartości. Podobnie jak dawniej z dużym zaangażowaniem i konsekwencją studiował zasady skutecznego prowadzenia biznesu, tak teraz zaczął zgłębiać zagadnienia z zakresu rozwoju osobistego i duchowego. Przeczytał wiele książek, pytał, dociekał. I tak zaczął osiągać sukces, ale tym razem w świecie wewnętrznym: miejsce potrzeby organizowania i kontrolowania pojawiła się akceptacja. Coraz częściej odczuwał, że robi to, co powinien. Stan flow, o którym wcześniej tylko czytał, stał się jego udziałem. Od tej chwili zmieniły się jego priorytety, a życie przybrało zupełnie inny wymiar. Niniejsza książka to relacja z przebytej przez niego drogi. Krok po kroku opisuje etapy swoich wewnętrznych przemian. To doskonały przewodnik dla tych, którzy coraz częściej odczuwają, że to nie sukces zawodowy gwarantuje im szczęście. Dla tych, którzy czują niedosyt, ale jeszcze nie wiedzą, jak wejść na drogę przemiany.
W tej książce znajduje się wiele prawd, których stosowanie prowadzi do osiągnięcia wewnętrznego spokoju, przyjaźni ze światem i odczuwania miłości do wszystkich ludzi.
Listy z podróży to relacja z wyprawy po Ameryce Południowej, lecz nie z plażowania na tym gorącym kontynencie. To reportaż z poszukiwania tarantuli w amazońskiej dżungli nocą z tubylcami, z odurzającej nocy z ayahuasca i wyciągania ścięgien konika polnego.
Ta książka, to zbiór listów do rodziny i przyjaciół, które pisałem prosto z głowy, często o czwartej nad ranem, leżąc pod ławką na dworcu autobusowym, wplatając w tekst własne emocje i aktualne odczucia z wyprawy. Wspólnie z Martą i Danielem podczas naszej podróży autostopowej przeżyliśmy znacznie więcej, niż mogliśmy sie spodziewać.
Chcesz sie poczuć, jak w kraju Inków, lub skorzystać z moich doświadczeń w planowaniu własnej podróży do Ameryki Łacińskiej?
Zapomnij o sielance w Chorwacji!
Jeśli naprawdę chcesz przeżyć prawdziwą przygodę i poczuć, że żyjesz – podpowiem Ci, jak to zrobić.
Londyn i Kraków. Chłodna doktor psychologii, wyrafinowana prostytutka, przykładna nauczycielka i romantyczna kochanka. Okazuje się, że główna bohaterka Teresa reprezentuje każdą z nich i dokonuje wyborów, kierowana w swoim mniemaniu przez siły nieczyste. Dramatyczne konsekwencje, które potem ponosi, budzą grozę i zmuszają do refleksji, jak jeden kompromis moralny może wywołać efekt domina.
„Amanda” to powieść obyczajowo-kryminalna, ukazująca z różnych punktów widzenia przyczyny prostytucji, półświatek sutenerów i handlarzy żywym towarem oraz niebezpieczeństwa wynikające z nienasycenia, nudy i pielęgnowanej nienawiści.
Roman Staniek — „Amanda” jest jego drugą książką. Pierwsza, „Cudzoziemiec oraz inne przypadki”, jest humorystycznym opowiadaniem o Polaku mieszkającym w Niemczech i różni się sposobem narracji oraz klimatem od „Amandy”. W „Amandzie” autor poświęca większą uwagę bohaterom i ich osobowości. Pisze lekkim stylem i absolutnie nie próbuje naśladować innych pisarzy.
Londyn i Kraków. Chłodna doktor psychologii, wyrafinowana prostytutka, przykładna nauczycielka i romantyczna kochanka. Okazuje się, że główna bohaterka Teresa reprezentuje każdą z nich i dokonuje wyborów, kierowana w swoim mniemaniu przez siły nieczyste. Dramatyczne konsekwencje, które potem ponosi, budzą grozę i zmuszają do refleksji, jak jeden kompromis moralny może wywołać efekt domina.
„Amanda” to powieść obyczajowo-kryminalna, ukazująca z różnych punktów widzenia przyczyny prostytucji, półświatek sutenerów i handlarzy żywym towarem oraz niebezpieczeństwa wynikające z nienasycenia, nudy i pielęgnowanej nienawiści.
Roman Staniek — „Amanda” jest jego drugą książką. Pierwsza, „Cudzoziemiec oraz inne przypadki”, jest humorystycznym opowiadaniem o Polaku mieszkającym w Niemczech i różni się sposobem narracji oraz klimatem od „Amandy”. W „Amandzie” autor poświęca większą uwagę bohaterom i ich osobowości. Pisze lekkim stylem i absolutnie nie próbuje naśladować innych pisarzy.
Po kim Jadwiga Grabowska odziedziczyła zamiłowanie do mody?
Jak po wojnie organizowały się w Warszawie warsztaty krawieckie?
Jak w latach 50. ewoluowały fasony kobiecych okryć: od bezkształtnego płaszcza po mężu do spektakularnych paryskich linii?
Czym były „żywe żurnale mody”?
Jak prowokowano PRL-owski przemysł do produkcji gustownych tkanin?
Jak propagowano polską modę w kraju i za granicą?
Czy Jadwiga Grabowska poniosła dydaktyczną porażkę?
Ewa Rzechorzek opisuje bogatą i barwną historię Mody Polskiej – instytucji, której za zadanie postawiono edukację w zakresie mody i stylu. W fascynujący sposób opowiada o szczegółach kroju, fakturze tkanin, zapachu perfum... Przede wszystkim jednak skupia się na najważniejszym elemencie sukcesu przedsiębiorstwa: na ludziach. Fundamentem opowieści są losy Jadwigi Grabowskiej – „ministra mody” w Polsce. Rodaczki nie miały u niej wysokich notowań, a lista zarzutów była długa: nie dbają o linię, nie potrafią się poruszać, brzydko siedzą, źle dobierają odcień pończoch, nie dbają o obuwie, są źle uczesane. I oczywiście nie potrafią się ubrać! Nie bez przyczyny w 1946 roku Grabowska obrała sobie misję „odbudowy polskiej kobiety”. Uczyła, „jak chodzić, stać, siedzieć, czesać się, ubrać – żeby wszystko pasowało do siebie i do urody”. Charyzmatyczna kierowniczka artystyczna była otoczona wianuszkiem osób szkicujących, upinających, krojących, szyjących, fotografujących: projektantami, krawcami, konstruktorami, zastępami chałupników, pracownikami salonów, modelkami, fotografami. O nich także jest ta książka.
Autorka oparła swoją opowieść na dokumentach archiwalnych, dokumentach życia społecznego, prasie z lat 1945–1998 i prywatnych rozmowach. Poza archiwami prawdziwą skarbnicą wiedzy okazały się dla niej także… szafy Polaków. Większość ze sfotografowanych na potrzeby tej publikacji egzemplarzy ubrań czy biżuterii pochodzi z kolekcji handlowych Mody Polskiej, czyli takich, które faktycznie trafiały do sklepów, a później „na grzbiety” Polaków. Dzięki temu opowiadają one historię swoich czasów i właścicieli: suknia ślubna „uciekającej panny młodej” czy smoking przechowywany przez wiele lat po śmierci męża pokazują, że ubrania mogą pełnić funkcję kapsuł czasu.
Anna Ziółkowa siedzi na zwałach gruzu, które kiedyś były mieszkaniem jej ciotki, i patrzy na ulicę Marszałkowską. Za plecami słyszy spadające cegły, więc się odwraca, zadziera głowę. Wysoko na rumowisku jest wydeptana ścieżka, a na niej dziewczyna. Ubrana w jasną sukienkę i buty na cienkim obcasie. Stąpa bardzo ostrożnie, żeby się nie pobrudzić, nie zgubić tych szpilek, nie spaść z gruzowiska. Ziółkowa ma na głowie chustkę, a na nogach buciory sznurowane gałganami. Czuje wstyd. Tę historię będzie wspominała w 1955 roku na łamach tygodnika „Świat” we własnej rubryce „Tylko dla kobiet”.
Fragment tekstu
Praca podejmuje aktualne zagadnienia dotyczące analizy i oceny różnorodnych determinant związanych z funkcjonowaniem oraz rozwojem gmin uzdrowiskowych w Europie, ze szczególnym uwzględnieniem Polski.
Z recenzji dr hab. Tomasza Wołowca, prof. WSEiL w Lublinie
Błąd Darwina to doskonale uargumentowana publikacja pokazująca strukturalne nieścisłości w teorii doboru naturalnego. Jerry Fodor i Massimo Piattelli-Palmarini kwestionują rolę, jaką w procesie wykształcania się nowych cech miałaby odgrywać ewolucja rozumiana jako dostosowywanie się organizmów do warunków środowiskowych. Autorzy próbują sprawdzić, jak centralne pojęcia teorii Darwina mają się do tradycyjnych kategorii przyczynowości, rozumowania czy poznania naukowego, a ich praca uświadamia, jak wiele zakładamy, postulując ewolucyjne wyjaśnienie tego czy innego fenomenu. Błąd Darwina to publikacja, która ma szanse przekształcić debatę na temat ewolucji i wyprowadzić ją poza fałszywy dylemat opowiadania się albo za selekcją naturalną, albo przeciwko nauce.
„To nie jest książka o Bogu, inteligentnym projekcie ani o kreacjonizmie. Obaj trzymamy się od tych spraw z daleka i uznaliśmy, że warto z góry zadbać w tej kwestii o jasność. Zasadniczą tezą tej pracy jest twierdzenie, że w teorii doboru naturalnego tkwi błąd – być może nawet zasadniczy błąd. Zdajemy sobie również sprawę, że przywiązanie do darwinizmu to kryterium, za pomocą którego odróżnia się ludzi wyznających «naprawdę naukowy» światopogląd od całej reszty (kryterium tym posługują się nawet osoby, które nie wiedzą o darwinizmie za wiele). «Trzeba wybierać między wiarą w Boga a wiarą w Darwina, a ten, kto chce być świeckim humanistą, wybiera drugą opcję». Ponoć każdy to wie”.
Czy ktoś zastanawiał się nad tym, jak wyglądałby nasz świat, gdyby zwierzęta były inteligentne, a co więcej – umiałyby mówić? Czy to, co robimy z naszym środowiskiem jako ludzie, rozumna rasa (?), jest właściwe? Ten zbiór opowiadań nie jest odpowiedzią na te pytania, lecz chodziło jedynie o zasygnalizowanie czytelnikom, że jesteśmy odpowiedzialni za nasz świat i inne stworzenia.
Na własne potrzeby autor zdefiniował te opowiadania jako nurt fantastyki proekologicznej. Trochę żartem, trochę z przekorą przedstawił kilka wersji swojego świata SF, świata zwierząt inteligentnych. Bo gdyby jednak trzeba było się z nimi porozumieć...
Jack Burlay – polski autor SF i kryminałów, piszący pod pseudonimem. Sam o sobie mówi, że jest bardziej rejestratorem wyobraźni, a nie pisarzem. Pisarz to za wielkie słowo dla autora short story. Przyznaje, że pisał przez wiele lat do szuflady i dopiero zachęta kilku osób, które przeczytały jego prace, skłoniła go do ujawnienia swojej twórczości. Mamy nadzieję, że czytelnikom spodoba się jego pióro i doczekamy się więcej opowiadań.
Termin "system zarządzania przedsiębiorstwem" występuje w powszechnym użyciu. Trudno go jednak znaleźć, choćby w słowniku, kiedy szukamy lepszego zrozumienia zarządzania istniejącym już biznesem.
W części pierwszej książka pokazuje, że stan i wartość poznawczej wiedzy naukowej nie jest zadowalający, zarówno jeśli chodzi o podstawy systemu zarządzania (geneza i istota przedsiębiorstwa oraz zarządzania), jak i sam system zarządzania przedsiębiorstwem. W drugiej części przedstawia koncepcję zniesienia tej luki poznawczej. Jej przedmiotem jest w pierwszej kolejności wyjaśnienie genezy i istoty zarządzania oraz przedsiębiorstwa w kategoriach skuteczności, nadwyżki ekonomicznej i samozasilania się. Następnie określa kształtowanie natury, budowę i mechanizm funkcjonowania oraz strukturę i rolę systemu zarządzania przedsiębiorstwem.
W literaturze jest to pierwsze monograficzne, poznawcze opracowanie tej problematyki. Bez naukowej wiedzy o systemie zarządzania nie możemy go profesjonalnie projektować oraz stosować z nadzieją na osiągnięcie sukcesu przed przedsiębiorstwo. Z książką powinien się zapoznać każdy dydaktyk i student zajmujący się systemem zarządzania przedsiębiorstwem. Warstwa koncepcyjna może być szczególnie przydatna dla menedżerów najwyższego szczebla przedsiębiorstw. To oni przecież decydują o adaptacji rozwiązań zarządczych, ale także ponoszą za ich skuteczność najwyższą odpowiedzialność.
Przedmiotem studium są: całość Strategicznego Zarządzania Zasobami Ludzkimi (SZZL) w dowolnych systemach z udziałem ludzi, zwłaszcza w przedsiębiorstwach; najwyższy poziom struktury wewnętrznej SZZL; jego rola w otoczeniu. Książka jest próbą syntezy wiedzy o kształtowaniu SZZL na poziomie między zarządzaniem politycznym a taktycznym i operacyjnym. Twierdzenia zawarte w publikacji są dedykowane wszystkim zainteresowanym specjalistom branżowym, w tym naukowcom i studentom. Szerzej pojęte nauki o zarządzaniu i nauki o ekonomii odkryją tu istotne wskazania teoretyczne i metodologiczne. Nie zawiodą się też wybitni praktycy społeczno-gospodarczy – przedsiębiorcy, główni przywódcy i liderzy oraz sztabowcy najwyższych szczebli – znajdując odniesienia dla rozwiązywania swoich szczególnie złożonych problemów.
„Książkę tę z pewnością wyróżnia na tle innych publikacji o tej problematyce prymat » refleksyjno-filozoficzno-doktrynalnych « rozważań nad stroną » utylitarno-narzędziową «. Nie oznacza to jednak, że jej adresatami nie mogą być praktycy. Wydaje się bowiem, iż oni także odczuwają potrzebę ulokowania stosowanych przez siebie praktyk w kanonie wiedzy o SZZL”.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Anny Lipki
„Bardzo mocnymi stronami tej wyjątkowej książki są też heterogeniczność i bogactwo przedstawionych i użytych w różnorodnych konfiguracjach systemowych narzędzi (ewentualnie ich prekursorów; toteż to swoiste kompendium jest imponującym przeglądem multizakresowych i wielopoziomowych podejść i stąd niezwykle przydatnym m.in. dla menedżerów, praktyków, doradców HR, firm konsultingowych itd.) oraz całościowe uporządkowanie zależności eksplorowanego obszaru badawczego z jego otoczeniem”.
Z recenzji dra hab. Zbigniewa Antczaka, prof. UE we Wrocławiu
O autorze
Dr hab. Hubert Witczak jest specjalistą w dziedzinie systemów zarządzania, nauk o zarządzaniu, metodologii zarządzania i SZZL. Od ponad czterdziestu lat jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym w polskich uczelniach. Od 1989 r. nabywa unikatowego doświadczenia w praktycznym projektowaniu systemów zarządzania dla biznesu, administracji samorządowej i państwowej różnych branż oraz poziomów zarządzania. Ten potencjał skapitalizował w blisko 100 przedmiotowych publikacjach.
To jest historia prawdziwa, to jest moja historia. To nie jest gdybanie, co było gdyby...
W tej książce podana jest wiedza i to potężna wiedza. Dochodziłem do niej przez dłuższy czas i sprawdziłem ją na osobie, do której mam największe zaufanie. Sprawdziłem ją na sobie.
W publikacji podany jest kompletny i sprawdzony przepis, jak wyleczyć się z kilku uporczywych chorób cywilizacyjnych. Można powiedzieć, że to jest przepis na zdrowe, dłuższe życie.
Dodatkowo książka zawiera informacje o elementarnej profilaktyce zachorowań na raka. Wszystko metodami naturalnymi i bez ruszania się z domu.
Jestem głęboko przekonany, że wiedza zawarta w tej książce może odmienić życie wielu osób.
This book is intended for everybody fascinated by Egyptian pyramids or excited by stories about Atlantis. It takes you on a fantastic journey through the Solar System and back in time, offering a brand-new glance at the history of people and the Earth.
This is the first book in a series planned by Filip Ambria. Nurtured since the age of 17, the idea has now reached maturity with the author and has been put on paper – to carry readers away into the depths of the Universe.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
