"Przygody Sindbada Żeglarza" to pierwsza książka nowej, dwujęzycznej serii „Czytanki Orientalne”.
Będzie ona prezentowała skarby literatur orientalnych zarówno w wersji oryginalnej, jak i w przekładzie najwybitniejszych polskich orientalistów.
"Przygody Sindbada Żeglarza" – w nowym tłumaczeniu Jolanty Kozłowskiej – zaczerpnięto z "Baśni tysiąca i jednej nocy" – bodaj najbardziej znanego arcydzieła literatury arabskiej, od lat zachwycającego czytelników na całym świecie.
Shintoizm należy do religii naturalnych, wyrosłych na gruncie etnicznym, z warunków bytowania Japończyków. Dzieje jego sięgają 12 tysięcy lat w przeszłość, gdyż wiążą się one w nierozłączny sposób z dziejami cywilizacji i kultury japońskiej, których początki w dzisiejszym stanie wiedzy tak daleko da się prześledzić.
Oczywista rzecz, że „poszukiwanie samego początku” należy traktować jako konwencję i swoistą ambicję uczonych. Autor niniejszego zbioru artykułów koncentrował się niezmienne na najstarszych źródłach pisanych, kodyfikujących mitologię shintoizmu, ze zwróceniem szczególnej uwagi na zabytek znany pod tytułem „Kojiki”, a skompilowany w 712 roku n.e.
Książka, której pierwszą część oddajemy do rąk Czytelnika, to jedyna jak dotąd na świecie antologia legend Mandżurów i innych ludów związanych z historyczną Mandżurią. Autor,
znany mandżurysta, wykonał ogromną pracę gromadząc dziesiątki rozproszonych po różnych, zwykle trudno dostępnych źródłach tekstów, tłumacząc je i opatrując niezbędnymi
komentarzami. Na podkreślenie zasługuje fakt, że dwa spośród zamieszczonych w niniejszym tomie tekstów nigdy dotąd nie były publikowane: autor odkrył je podczas kwerendy w Krakowskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk.
Leksykon obejmuje okres przedrepublikański i Republiki Tureckiej. Hasła ułożone w porządku alfabetycznym podają wiadomości w sposób syntetyczny i odnoszą się do wszystkich dziedzin życia Turcji współczesnej i czasów dawniejszych, od zagadnień politycznych, ustrojowych na obyczajach i sztuce kulinarnej kończąc.
Niezwykle ważną cechą sztuki chińskiej - a może w ogóle cywilizacji tego kraju - jest wielka trwałość podstawowych jej kanonów, a co za tym idzie - powolność ewolucji. Inną jej cechą charakterystyczną jest to, że w Chinach nigdy nowy styl nie eliminował całkowicie stylu poprzedniego, a jedynie ograniczał się do ilościowych modyfikacji form już istniejących. Specyficzny jest też stosunek sztuki chińskiej do człowieka. W przeciwieństwie do sztuki naszego kręgu kulturowego chińskiego twórcy nie interesuje człowiek. Dotyczy to przede wszystkim malarstwa, ale też i rzeźby, zwłaszcza monumentalnej. Dla malarza chińskiego człowiek jest tylko fragmentem pejzażu, który jest poza tym tematem samoistnym także bez postaci ludzkiej.
Celem autorki jest dotarcie do najstarszych warstw tureckich wierzeń, mitów i obrzędów zawartych w eposach i legendach. Znajdziemy więc w książce obszerne fragmenty hymnów szamańskich i innych dokumentów literackich, opisujących życie ludów tureckich, zamieszkujących tereny południowej Syberii. Oryginalne teksty uzupełnione fachowym komentarzem sprawiają, że książka Małgorzaty Łabęckiej - Koecherowej jest lekturą cenną nie tylko dla orientalistów i etnologów ale i dla religioznawców, antropologów kultury, historyków i badaczy literatury ludowej oraz dla wszystkich zainteresowanych kształtującym się od nowa światem ludów środkowej Azji.
Absolutny klasyk światowej arabistyki - zadziwiająca przenikliwością i intuicją próba syntezy muzułmańskiej Hiszpanii; piękna, potoczysta opowieść o Al-Andalus, napisana w latach 30. ubiegłego stulecia, kiedy atmosfera polityczna w Europie, sukcesy faszyzmu i nazizmu nie zachęcały do pisania dzieł pozytywnie wartościujących semickie dziedzictwo Europy.
Książka jest poświęcona kultowi Manasy, bogini węży, opiewanej w poematach narracyjnych zwanych mangalami, które powstawały od XV do XIX wieku w Bengalu. Czczona we wsiach pod wieloma imionami i postaciami, bogini ta ma niewątpliwe związki z przedaryjskim kultem Bogini Matki. Autorka szczegółowo omawia mit o Manasie, dowodząc jego związku z wierzeniami szamańskimi.
Książka przedstawia postać Nasreddina Hodży, głównego bohatera krótkich form literackich, które powstały na ogromnym obszarze od Chin do Węgier. Zawiera również 231 anegdot, przetłumaczonych z języka tureckiego.
„Dosiadł Hodża nieposkromionego muła. Okazało się, że nie może go zawrócić w stronę, w którą chciał jechać. Widząc jadącego na mule Hodżę, sąsiad pyta:
- Dokąd podążasz Hodżo?
- Jadę tam, gdzie uparty muł chce! – skarży się Hodża.”
Zebrane babilońsko-asyryjskie zaklęcia, pochodzące z III-I tysiąclecia p.n.e. ukazują zadziwiającą współczesnego czytelnika mentalność starożytnych mieszkańców ziem położonych między Tygrysem a Eufratem.
Iran postrzegany jest obecnie jako kraj niedemokratyczny, antyzachodni nieprzyjazny przybyszom, a irański islam traktuje się jako zagrażający światu system polityczny, który należy zweryfikować. Autorka podejmuje trud zaprezentowania współczesnej kultury Republiki Islamskiej Iranu, zwłaszcza jej sfery politycznej, dla której inspiracją był charyzmat Chomeiniego; wyjaśnia znaczenie religii w życiu społecznym i politycznym kraju. Stara się ukazać Iran oczami Irańczyka, by w miarę możliwości najdokładniej przybliżyć Czytelnikowi jego światopogląd, tok myślenia i hierarchię wartości. Dociekania autorki, wsparte analizą dwóch konstytucji irańskich, zainteresują grono orientalistów, a także mogą stanowić ciekawe źródło wiedzy dla polityków, prawników i wszystkich tych, którzy interesują się sprawami ustrojowymi, mechanizmami sprawowania władzy, czy po prostu uczestniczą w życiu politycznym.
Najstarsza chińska opowieść podróżnicza, spisana własnoręcznie na początku V w. n.e. przez mnicha buddyjskiego Fa-hiena, który przebył pieszo pustynie Azji Środkowej, góry Hindukuszu, północne i środkowe Indie, po czym udał się drogą morską na Cejlon i na Jawę, skąd wrócił do Chin kończąc podróż u wybrzeży Szantungu.
Druga relacja sporządzona została na podstawie prywatnych notatek Sung Juna, dostojnika na dworze Północnej Dynastii Wei, oraz zapisków mnicha buddyjskiego Huei-szenga, podróżujących w latach 518-522 do Udjany i Gandhary.
W tradycji japońskiej porównuje się samuraja do sakury – japońskiej wiśni. Kwiaty japońskiej wiśni rozkwitają nagle – całe drzewo staje w kaskadzie kwiatów, białych lub bladoróżowych. Wiele jest bowiem odmian japońskiej wiśni, ale wszystkie mają tę samą, wyróżniającą je cechę. Jej kwiaty pozostają piękne i nieskażone do końca, nie więdną, nie usychają. Po prostu pewnego ranka wszystkie płatki opadają, rysując na ziemi biały, nieregularny wzór. Tak samo jak niespodziewanie się pojawiły – odchodzą. Jakby z żalu, bez walki o przedłużenie życia za wszelką cenę. Jakby świadome swego efemerycznego piękna. Czy właśnie dlatego Uchimura Kanzô (1861-1930) – chrześcijański myśliciel i pisarz, zapytany o samurajskiego ducha porównywał go z zapachem kwiatu górskiej wiśni o świcie?
Na kartach tej książki znajdzie czytelnik analizę „samurajskiego chrześcijaństwa” Uchimury Kanzô, które on sam określał mianem „japońskiego chrześcijaństwa” . Uchimura urodził się w rodzinie samurajskiej i był dumny ze swojego pochodzenia. Jego życiowym posłannictwem stało się przeniesienie samurajskiego etosu do chrześcijaństwa.
W odróżnieniu od większości krajów Azji, zdominowanych przez jedną religię, w Korei szamanizm, buddyzm, konfucjanizm i chrześcijaństwo przenikają się nawzajem jak rozkołysane fale ogromnego oceanu. Nadaje to niepowtarzalny koloryt społeczeństwu koreańskiemu, czasem trudny do zrozumienia i określenia. Te cztery główne, a i inne pomniejsze religie, wpływały na rozwój kultury koreańskiej na wszystkich poziomach, we wszystkich warstwach społecznych. Choć Koreańczyk zazwyczaj deklaruje przynależność do jednej religii, nie oznacza to, że pozostałe nie odgrywają żadnej roli w jego życiu. Wprost przeciwnie. Styka się z nimi na co dzień, przyjmuje jako coś naturalnego ich istnienie, często włącza się do ich praktyk. Nie ma chyba rodziny koreańskiej, która nie korzystałaby ani razu z usług szamanki. Pod jednym dachem mieszkają zgodnie wyznawcy różnych religii. Rywalizację o dusze wiernych można spotkać raczej w ramach sekt i odłamów jednego wyznania, niż między adeptami różnych religii. Nie obserwuje się żadnych praktyk dyskryminacyjnych, choć w przeszłości bywało z tym różnie. Wszystko to nieznane jest polskiemu czytelnikowi. Książka stawia sobie za cel przybliżenie mu tej problematyki.
W kulturze afrykańskiej bajki zajmują miejsce szczególne. Są typowym przejawem ustnej tradycji literackiej przekazywanej z pokolenia na pokolenie. Stąd wynika ich autentyzm, który jest źródłem wiedzy nie tylko o twórczości literackiej, ale również o społeczeństwie.
Książka składa się z dwóch części. Pierwszą stanowi obszerny wstęp, przedstawiający etnogenezę i krótką historię ludu Hausa. Jest to w istocie mała rozprawa naukowa prezentująca najnowsze osiągnięcia w badaniach nad językiem, kulturą oraz literaturą ludu Hausa. Bajki, będące w dużym stopniu ilustracją omawianych we wstępie zagadnień, pogrupowane są w blokach tematycznych, zgodnie z ich strukturą, treścią i przesłaniem dydaktyczno-moralnym.
Łącząc naukową rzetelność z chęcią dotarcia do szerokiego kręgu Czytelników, publikacja ta umożliwia poznanie oryginalnej twórczości afrykańskiego ludu.
Autor książki próbuje znaleźć przyczyny, które w ostatnich dwudziestu latach doprowadziły do tak znacznego nasilenia aktów przemocy w Indiach, że przyjęła ona w istocie postać endemiczną. Konflikty kastowe i wyznaniowe, krwawe rozruchy pomiędzy muzułmanami i hindusami, wojna domowa w Pendżabie i Kaszmirze, działania skrajnych ugrupowań lewackich w środkowych Indiach oraz powstańców w Asamie i Nagalandzie zdają się przeczyć rozpowszechnionej tezie o Indiach kierujących się starożytną tradycją ahinsy, czyli nie-przemocy. Autor analizuje koncepcję ahinsy od czasów starożytnych do Mahatmy Gandhiego, przedstawiając wpływ, jaki wywierała ona na polityczne zachowania mieszkańców Indii. Bada także interakcję zachodzącą pomiędzy tradycyjnymi normami społecznymi oraz sposobami organizowania się Indusów, a nowoczesnym, demokratycznym systemem politycznym, wprowadzonym w 1947 roku po wycofaniu się Brytyjczyków z Indii.
Zdaniem autora źródła konfliktu tkwią w niedopasowaniu systemu politycznego „przeszczepionego” z Europy do społeczeństwa o zupełnie odmiennej tradycji politycznej, kierującego się odmiennym zestawem wartości.
Książka poświęcona jest dziejom kształtowania się niepowtarzalnego fenomenu, jakim jest współczesny światopogląd Irańczyków.
Od starożytności po czasy najnowsze literatura dokumentuje ten proces. Wywiera ona też decydujący wpływ na rozumienie przez mieszkańców Iranu własnej historii i roli w świecie oraz na ich system wartości.
Propaganda wykorzystywała przez wieki te możliwości oddziaływania literackich form. Nawiązując do tych zjawisk, autorka ukazuje trwałość perskich paradygmatów wyobraźni przejawiających się tak w treści, jak i w formie literackich dzieł różnych okresów.
Książka zawiera rezultaty badań Marii Składankowej nad literaturą perską.
Opatrzone obszernym wstępem tłumaczenie jednego z najbardziej popularnych w islamie podręczników, zawierających pełny wykład zasad sufizmu. Czytelnik polski ma pierwszą możliwość zetknięcia się i poznania tego mistycznego nurtu intelektualnego islamu w doskonałym przekładzie ks. Jerzego Nosowskiego.
Atak 11 września 2001 roku na Światowe Centrum Handlu i na Pentagon spowodował na całym świecie szczególne zainteresowanie islamem, ponieważ o ten akt terroryzmu obwiniano muzułmańskich fundamentalistów powiązanych z organizacją Al-Kaida. Bezpośrednio po tej tragedii muzułmanie doświadczyli wielu negatywnych, a niekiedy nawet wrogich, reakcji ze strony wyznawców innych religii, gdyż inspiracji tych wydarzeń doszukiwano się w islamie i jego zasadach. W książce Czytelnik znajdzie wiele informacji i opinii znanych specjalistów - orientalistów i politologów - na temat cywilizacji muzułmańskiej, islamu i mentalności jego wyznawców.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
