Książeczka Zofii Olczak to pełna ciepła i optymizmu historia o wyjątkowym morskim stworzeniu, jakim jest tytułowa Białucha. Autorka, pracująca jako nauczyciel wspomagający, odwołuje się do swojego doświadczenia zawodowego, w trakcie którego niejednokrotnie spotkała się z niskim poczuciem wartości u najmłodszych, zwłaszcza dziewczynek. Chcąc wyjść naprzeciw tym problemom, zaproponowała zamiast zwykłej rozmowy opowieść, a tak faktycznie wyprawę w morskie głębiny. Wszystko to wzbogacają piękne ilustracje, sprawiające, że książeczka ma walor nie tylko terapeutyczny, ale też edukacyjny.
W historii jak ta zawsze jest jesień. Chłodna, niepokojąca jesień. Kłęby wydmuchiwanej pary giną bombardowane kroplami deszczu tuż za czubkiem nosa. Zmęczone latarnie z trudem wyszarpują fragmenty otoczenia z objęć czerni, wspomagane raz po raz błyskami piorunów. Frustracja miesza się z lękiem, kiedy telefon wydobywany z kieszeni celem wywołania taksówki wysuwa się z dłoni i upada, by w sekundę umrzeć w kałuży pod stopami. Dźwięk kroków dochodzących z oddali zdaje się o wiele głośniejszy. Nagle błysk, grzmot, serce podchodzi do gardła. Kroki słyszane wcześniej zza pleców w jednej chwili zmieniły kierunek. Czy to możliwe? Nie, to na pewno echo. Ich miarowy rytm dociera nie tylko z naprzeciwka, ale i z boku, to z jednej, to z drugiej strony, głośniejszy, szybszy, jest tuż tuż... To ona, przeszłość, stoi teraz vis-a-vis, szczerząc się złowrogo.
„Naprzeciw przeszłości” to zbiór pięciu opowiadań, nasycony atmosferą grozy, niepewności, ale też niepozbawiony refleksji. Wspólnym mianownikiem tych historii jest ścigająca bohaterów ich własna przeszłość – mroczna i trudna. Przeszłość, która domaga się przypomnienia i zadośćuczynienia, która musi nadejść i stanąć naprzeciw nich.
Kilkunastoletni błękitnooki chłopak kocha Magdę, swoją rówieśniczkę, jest jednak zafascynowany ponad dwukrotnie starszą od niego nauczycielką języka polskiego Ewą Jadach. Prowokuje ją, a ona go uwodzi. Przekonany, że kobieta jest innym wymiarem, wyższym poziomem doznań, czymś prawie nierzeczywistym, co przytrafia się nielicznym, wikła się w długotrwały romans. Nauczycielka go wykorzystuje i sprawa uwiedzenia nieletniego trafia do sądu. Jego dziewczyna walczy o niego i o jego miłość. Która z nich zwycięży? Kilkunastoletnia Magda czy elegancka i czarująca Ewa z dużym bagażem życiowych doświadczeń?
„Głupi byłem. Uważałem na początku, że ja jestem motorem napędowym tych wszystkich zdarzeń, a tak nie było. Powinienem wiedzieć. Za późno Agata to odkryła, a nawet gdyby wcześniej ktoś mi powiedział, nie wsłuchałbym się w jego słowa. Trudno jest zrozumieć motyw mojego postępowania. Zawiniłem, a nie chcę się bronić i zrzucać winy na drugą osobę. Każdy, kto usłyszy tę opowieść, sam ją oceni i wyciągnie z niej wnioski. Muszę zatem cofnąć się do początku, nie do pierwszego spotkania z Ewą, nauczycielką języka polskiego, czy z Agatą, kilka miesięcy później, ani nie do pierwszego dnia, gdy wszedłem po schodach i otworzyłem ciężkie, skrzypiące, pomalowane na brązowo drzwi budynku szkoły średniej. Jeszcze wcześniej, bo do ostatnich dni w szkole podstawowej w Tomaszowie Mazowieckim przy ulicy Stolarskiej, a nawet do początku roku szkolnego w ósmej klasie. Od tego zacznę moją opowieść.”
>>Podwójne „O“, czyli obolała i ocalała<< to historia prawdziwa kobiety, która przeszła przez piekło, by w końcu odnaleźć siebie oraz osiągnąć w życiu równowagę i szczęście. Tą kobietą jest autorka książki, a problemy, z którymi musiała się zmagać, poruszą nawet kamienne serce.
W książce tej każdy z nas odnajdzie jakąś cząstkę siebie, ponieważ doświadczenia bohaterki są bardzo życiowe, dotykają ludzi na całym świecie. Nieszczęśliwa, toksyczna miłość z dużo starszym mężczyzną, anoreksja, zajadanie problemów, gwałt, życie z alkoholikiem, zagrożenia i pułapki w modelingu, trudna relacja z samą sobą, wpływ psychiki na nasze ciało… – to tylko niektóre z wątków poruszonych przez autorkę.
Książka uczy nas przede wszystkim samoakceptacji, łagodności i miłości do siebie. Autorka udowadnia w niej, że nigdy nie wolno się poddawać – nawet wtedy, gdy jest bardzo źle. A kiedy nauczymy się akceptować swoje słabości i po prostu cieszyć się życiem oraz przyjmować ze spokojem to, co przynosi nam los, stanie się ono o wiele łatwiejsze.
„Słowo… Fizyka Boga“ to książka będąca manifestem religijno–naukowym w hołdzie dla wszystkich ludzi z otwartym umysłem, lubiących zadawać niebanalne pytania. Jest nowym spojrzeniem na kwestie skostniałej „teologii“ nauk akademickich oraz istoty Boga. Napisana przystępnym językiem – nie tylko dla pasjonatów religioznastwa, kosmologii czy metafizyki. Autor wyjaśnia w niej ważne kwestie dotyczące m.in. religii, wiary oraz powstania świata i naszego miejsca w nim.
Czy Bóg naprawdę istnieje? Kto stworzył Boga? Czy Boga można opisać matematycznie? Czy Bóg jest zależny od ludzi? Czemu istnieje „coś”, a nie nic? Czy żyjemy w symulacji komputerowej? Dlaczego wodę należy błogosławić przed wypiciem? Czy poza naszą planetą istnieje życie? Co było pierwsze: kura czy jajko? I co z tym wszystkim mają wspólnego liczby pierwsze? Na te i inne pytania, frapujące nas niewątpliwie od zawsze, znajdziemy odpowiedzi właśnie w tej książce.
Jest to publikacja dla wszystkich ludzi otwartych, którzy myślą – zarówno osób wierzących każdej wiary, jak i poszukujących czy ateistów.
W przyszłości, gdzie Europa zjednoczyła się pod sztandarem jednego potężnego państwa – Eurolandu – technologia i społeczeństwo osiągnęły niewyobrażalne dotąd poziomy. Nowa rzeczywistość przyniosła nie tylko postęp, ale także wyzwania, które stawiają ludzką moralność i etykę pod znakiem zapytania.
Frank Kraft, doświadczony policjant z wydziału narkotykowego, codziennie stawia czoła zarówno zewnętrznym zagrożeniom, jak i wewnętrznym demonom. Gdy podczas jednej z akcji zostaje postrzelony, jego życie zawisa na włosku. Między życiem a śmiercią, Frank odbywa podróż w głąb swojej świadomości, wspominając dawne czasy, miłość i momenty, które go ukształtowały.
W tym błyskotliwym thrillerze technologia miesza się z duchowością, a granica między rzeczywistością a iluzją zaciera się coraz bardziej. Czy Frank odnajdzie światło, które prowadzi do przebudzenia, czy też zatonie w mroku swojej przeszłości?
To opowieść o miłości, stracie i odkupieniu w świecie, gdzie każdy krok monitorowany jest przez wszechobecną Alice – wirtualnego asystenta, który wie o nas więcej niż my sami. Czy można zachować człowieczeństwo w świecie rządzonym przez technologię? Czy miłość i wspomnienia są w stanie przetrwać w obliczu nowej rzeczywistości?
Autor zabiera nas w podróż do przyszłości, która jest przerażająco bliska i zadziwiająco realna. Jego najnowsza powieść to nie tylko futurystyczna wizja, ale także głęboka refleksja nad tym, co czyni nas ludźmi.
W sercu malowniczego Wałbrzycha przy filiżance aromatycznej kawy splatają się losy trzech niezwykłych kobiet — Antoniny, która po dziesięciu latach spędzonych w tętniącej życiem Warszawie wraca do swojego rodzinnego miasta, aby zacząć życie na nowo. Anieli, której niebywały talent cukierniczy zachwyca podniebienia mieszkańców Wałbrzycha, i Agnes, która swoją niezwykłą osobowością i głową pełną pomysłów wprowadza nutkę pozytywnego szaleństwa do życia osób w jej najbliższym otoczeniu.
„Pył Księżycowy” to ciepła i pełna emocji opowieść o poszukiwaniu szczęścia, które kryje się nawet w tych najbardziej prozaicznych aspektach życia. To opowieść, która udowadnia, że prawdziwa przyjaźń pozwala przetrwać nawet najtrudniejsze chwile oraz że miłość może kwitnąć i trwać pomimo przeciwności losu. Dzięki niej czytelnik przeniesie się w świat smakoszy kawy i wielbicieli kawiarnianych klimatów.
Wojciech Jastrzębiec Kuczkowski w swojej najnowszej książce „Niezidentyfikowane obiekty świetlne” zabiera nas w podróż przez zapomniane zakamarki wspomnień, gdzie przeszłość spotyka się z teraźniejszością w atmosferze nostalgii i refleksji. Z perspektywy zwykłych ludzi, Kuczkowski maluje obraz codziennego życia w Warszawie lat osiemdziesiątych, pełen drobnych radości i wielkich smutków, a także surowych realiów tamtego okresu.
Książka ta jest mozaiką wspomnień, które składają się na większą całość – portret społeczeństwa w czasie przemian. Autor z wyjątkową wrażliwością i precyzją opisuje losy swoich bohaterów, przeplatając je z osobistymi refleksjami i przemyśleniami, co nadaje narracji głębi i autentyczności.
W „Niezidentyfikowanych obiektach świetlnych” znajdziemy nie tylko echa minionych dni, ale także uniwersalne prawdy o życiu, miłości, stracie i odrodzeniu. To lektura, która skłania do zastanowienia się nad własnym miejscem w świecie i historią, którą każdy z nas pisze każdego dnia, a także literackie przeżycie, które na długo pozostanie w pamięci.
Sukces. Czym tak naprawdę jest? Sławą, popularnością, swego rodzaju zwycięstwem? Co się za nim kryje i czemu ludzie tak usilnie do niego dążą, tak bardzo go pragną? Cóż… A może bardziej właściwe byłoby pytanie: co się za nim kryje? Z czym się trzeba zmierzyć, by osiągnąć upragniony cel, zarówno na płaszczyźnie zawodowej, jak i prywatnej, osobistej? Co rozgrywa się w kuluarach i jednocześnie duszy jednostki, zwłaszcza artysty – śpiewaka, dla którego to scena stanowi najważniejsze miejsce uzewnętrzniania emocji i wrażliwości. Swojego ja. Czy jest możliwe twórcze działanie, gdy życie wciąż nie spełnia oczekiwań i ciągle rzuca pod nogi kłody, i rzeczywiste, i wyimaginowane – ale odczuwane równie dotkliwie, doświadczające tak samo boleśnie? Czy można osiągnąć upragniony spokój i pogodzić się z samym sobą, gdy na usta wszystkich ciśnie się jedynie wrogie hasło: „Jebać śpiewaka”?
I czy wówczas jest to już sukces?
Poznaj Szoguna, Akitę Inu o wielkim sercu i niezwykłych przygodach. Od zimowych spacerów po zaśnieżonej łące, przez spotkania z sąsiadami i kotami, po zabawne perypetie w domu – Szogun nigdy się nie nudzi! Jego życie pełne jest radości, miłości i oddania, które rozgrzewają serca jego rodziny.
W tej książce Dorota Teuerle-Biel snuje ciepłe i urocze historie, które pokazują, że każdy dzień może być pełen magii, jeśli tylko spojrzymy na świat oczami wiernego czworonoga.
Dołącz do Szoguna w jego codziennych przygodach i przekonaj się, jak wiele można nauczyć się od psa, który całym sobą kocha życie!
„W kolorach dyskursywnej Mandali” to zbiór przepełniony złożonymi metaforami i subtelnymi odniesieniami, który wymaga od czytelnika nie tylko zaangażowania, ale też i wrażliwości na wieloznaczność. Siedemnaście kolorów tytułowej mandali tworzy bogatą i złożoną kompozycję, w której każda barwa ma swoje unikalne miejsce i znaczenie.
Każda barwa zabiera czytelnika w podróż pełną estetycznych uniesień, przeplataną filozoficznymi refleksjami na temat natury, piękna i ludzkiego pragnienia, a sama Mandala, jako symbol, staje się metaforą harmonii i jedności doświadczeń, których doznajemy jako zbiorowość.
„W kolorach dyskursywnej Mandali” to utwór, który zmusza do zatrzymania się i zastanowienia nad złożonością świata oraz miejscem człowieka w tej bogatej, zmysłowej przestrzeni. Jest to utwór, który za każdym razem odkrywa przed Czytelnikiem nowe warstwy i znaczenia, pozostawiając trwały ślad w jego wyobraźni.
W „Marcowym strychu” znani czytelnikom „Październikowej pralni” dziecięcy bohaterowie dojrzewają do dorosłości. Następna po bierutowskiej dekada, gomułkowska, kojarzona jest z wydarzeniami Marca 1968 r., które zastają ich akurat na strychu. Tak samo, jak ich ojców Październik 1956 r. zastał w pralni tego samego podwórka.
Młodzi mieszkańcy zielonogórskiego podwórka są świadkami i uczestnikami ulicznych walk o Dom Katolicki w 1960 r. i biorą udział w działaniach harcerzy ze szczepu Makusynów, tych prowadzonych przez fenomenalnego pedagoga, druha Zbigniewa Czarnucha, który znajdował i rozwijał u dzieci i młodzieży wszystko to, co najlepsze.
Znani z „Październikowej pralni” Grażynka i Mariusz mimo kategorycznego zakazu skonfliktowanych mam ciągle ze sobą dyskutują, spierają się i naradzają. Na ostatnich stronach powieści mają co do swoich relacji plany wiążące na całe życie.
Halina Grochowska jest autorką trylogii: „Pokłon” (2013 r.), „Poklask” (2015 r.) i nagrodzonej w 2019 r. Lubuskim Wawrzynem Literackim powieści „Poprawiny” (2018 r.).
Fragment „Październikowej pralni” zatytułowany „Imieniny” okazał się najlepszy w dziedzinie prozy szóstego Konkursu Literackiego o tematyce zielonogórskiej w 2020 r. Inny fragment tej książki został wybrany do zamieszczenia w wydanym z okazji osiemsetlecia powstania Zielonej Góry almanachu pt. „Zielona Góra w poezji i w prozie”. „Marcowy strych”jest dalszą częścią „Październikowej pralni”.
„Kraina białej magii“ to niezwykła opowieść, której bohaterowie zabierają czytelników do świata, gdzie niemożliwe staje się możliwe. Mieszkańcy pierniczkowego domku – wróżka Ila, staruszkowie, dzieciaki oraz Orzeł, będący pilotem statku kosmicznego – przeżywają w tym magicznym miejscu przygody, o których niewątpliwie nawet nam się nie śniło. Pewnego dnia wyruszają w wyjątkową podróż, której zapewne nie zapomną do końca życia…
Książka ta jest doskonałym wyborem dla młodego czytelnika. Ciekawa, nietuzinkowa historia napisana lekkim, barwnym językiem rozwija wyobraźnię i zadowoli nawet najbardziej wymagających miłośników fantastycznych opowieści. Wątek kosmosu oraz przedstawienie wizji przyszłości, w której między innymi można się swobodnie teleportować i podróżować w czasie, a ludzie żyją w przyjaźni i zgodzie z kosmitami, zdecydowanie zachęcają do sięgnięcia po tę lekturę, by wraz z jej bohaterami przeżywać niezwykłe przygody.
Ludzka psychika to niezgłębiony ocean myśli, emocji, doświadczeń i pragnień… Czasem wydaje się odporna na przykre niespodzianki losu, innym razem jest bardzo podatna na czynniki zewnętrzne: stres, ból, traumy. Słaba i nieodporna. Pojawia się zatem pytanie, ile jest w stanie znieść człowiek w myśl powiedzenia: co cię nie zabije, to cię wzmocni – czerpiąc z negatywnych chwil siłę, kiedy przychodzi załamanie, a wraz z nim rezygnacja. Co, jeśli nagle dzieją się rzeczy, z pozoru nawet błahe, które niespodziewanie stają się impulsem do uzewnętrznienia głęboko skrywanych uczuć, i co robić, kiedy nie można tego po prostu już znieść?
Janusz Eksner pokazuje, że załamanie może przyjść w najmniej spodziewanym momencie i może dotyczyć każdego. Szczęście nie jest bowiem dane raz na zawsze, a ludzkie działania zawsze mają określone konsekwencje, choć czasem nieoczywiste, niewidoczne na pierwszy rzut oka. Za każdym razem silnie oddziałują jednak nie tylko na jednostkę, ale również na jej życie oraz otoczenie. I pozostawiają trwały ślad na psychice.
Janusz Eksner (1941), absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, w przeszłości – obok pracy w wymiarze sprawiedliwości jako prokurator, adwokat, radca prawny (w latach 1990–1991 zastępca prokuratora generalnego z nominacji premiera Tadeusza Mazowieckiego) – zajmował się publicystyką społeczno-prawną i dziennikarstwem. Miłośnik gór, zdobywca Korony Gór Polski, wielbiciel Chopina. W 2012 roku zadebiutował na łamach „Pamiętnika Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego” jako poeta. Do tej pory wydał osiem tomików poetyckich (m.in. Jeszcze nie odchodź. Wiersze niechciane, Warszawa 2014, Wciąż jestem, Lubliniec 2016, Dlaczego milczysz, Lubliniec 2017, Gdzie są te wyspy szczęśliwe, Rzeszów 2019, Nie bójcie się starych ludzi, Warszawa 2019, Zaśpiewki poranne, Warszawa 2021); opublikował też dwie pozycje prozą, w tym rodzaj autobiografii Wyznania snoba. Fragmenty wspomnień, Lubliniec 2015.
„Powtórne przyjście. Polska duchowa“ to niezwykła publikacja, poruszająca temat doczesności oraz życia wiecznego w ujęciu korelacji mikrokosmosu z makrokosmosem, przy szczególnym uwzględnieniu zagadnienia narodowego, w oparciu o wiedzę antropozoficzną oraz indywidualne doświadczenie autora.
Opracowanie odsłania przed nami duchowe tajemnice, nad którymi raczej nie zastanawiamy się na co dzień, balansując między życiem prywatnym i zawodowym, ale nad którymi z pewnością warto się pochylić. W swoich rozważaniach za pomocą logicznych argumentów pokazuje, że człowieka nie można zabić i ma on wpisaną w życie ciągłość świadomości – zmienia tylko stany przejawienia. Książka ta poszerza nasze horyzonty myślowe i pozwala spojrzeć na śmierć oraz życie wieczne z zupełnie innej perspektywy.
Relacja z ostatnich dni życia człowieka, który postanowił zakończyć swoją egzystencję poprzez głodówkę.
Kiedy świat zawodzi, a najbliżsi odwracają wzrok, pozostaje tylko jedna droga. Droga, która prowadzi w ciemność, lecz jest to wybór świadomy i nieodwracalny. Bohater – mąż, ojciec, dziadek, zostaje pozostawiony sam sobie po bezdusznej walce o majątek i godność. W obliczu niesprawiedliwości i upokorzenia wybiera głodówkę jako swój ostatni protest. Zamknięty w aucie, na własnym podwórku, relacjonuje każdy dzień, każdą godzinę swojego powolnego odchodzenia. To zapis jego ostatnich myśli, najgłębszych refleksji i bolesnych wspomnień. To list pożegnalny skierowany do tych, którzy nie potrafili dostrzec człowieka za zasłoną krzywd i oskarżeń.
Czy odwaga, by spojrzeć w oczy śmierci, jest ostatecznym aktem desperacji, czy wyrazem najgłębszej wolności? Przekonaj się, czytając tę wstrząsającą opowieść.
To miały być dla Emmy – studentki muzyki doświadczonej przez los – niezapomniane, pierwsze od dawna wakacje z przyjaciółką i nic nie zapowiadało nadchodzącej tragedii. Udany pobyt w Stambule w jednej chwili zamienił się dla niej w prawdziwy koszmar. Jak może czuć się młoda kobieta oskarżona o posiadanie narkotyków, w dodatku w obcym kraju, nieznająca języka tubylców? Czy wyjście obronną ręką z tej tragicznej sytuacji jest w ogóle możliwe? Szok, ogromny lęk, poczucie zagubienia i niepewności jutra – wszystkich tych uczuć doświadczyła główna bohaterka książki „Haiku i inne żywioły” autorstwa Weroniki Skotnickiej (Waśkiewicz), a inspiracją do jej napisania okazał się sen.
Autorka w inteligentny sposób splata świat przedstawiony ze wspomnieniami i snami Emmy, przez co lektura przypomina układanie puzzli. Każda kolejna strona sprawia, że cały obraz zaczyna się dopełniać o przyprawiające o szybsze bicie serca tajemnice z przeszłości kobiety, które powoli wychodzą na światło dzienne. Kto z rodziny Emmy pragnie jej nieszczęścia? I co ma z tym wszystkim wspólnego zaginięcie przed laty jej młodszej siostry?
„Haiku i inne żywioły” to wciągająca, nieoczywista lektura łącząca elementy kryminału i romansu. Poza głównym przesłaniem, które mówi, że nigdy nie można się poddawać i zawsze trzeba walczyć o swoje, dowodzi też, że prawdziwa miłość przychodzi niespodziewanie i można jej doświadczyć w najbardziej mrocznym momencie swojego życia.
Weronika Skotnicka (Waśkiewicz). Marzycielka zakochana w życiu i sztuce. Na co dzień pracuje i opiekuje się dziećmi, a swojej rodzinie i przyjaciołom poświęca najwięcej czasu, ponieważ bardzo ich kocha. Tym, co w wolnych chwilach mocno zaprząta jej głowę, są dobre książki.
W sercu malowniczych Beskidów, gdzie historia splata się z mistyką, rozgrywa się wyjątkowa opowieść. "Pod Jaworem" to fascynująca podróż przez czas i przestrzeń, gdzie przeszłość i teraźniejszość łączą się w niezwykły sposób.
Rafał Struga z niezwykłą wrażliwością przedstawia losy mieszkańców górskich wiosek, ich codzienne zmagania, duchowe poszukiwania i głębokie więzi z naturą. Na tle wielkich wydarzeń historycznych, od wojen po zmiany polityczne, autor odkrywa przed czytelnikiem piękno i dramatyzm ludzkiego życia.
"Pod Jaworem" to nie tylko kronika wydarzeń, ale także głęboka refleksja nad losem człowieka, jego marzeniami i tęsknotami. Struga zabiera nas w podróż, której nie zapomnimy – pełną tajemnic, duchowych objawień i skomplikowanych emocji.
Czytając tę książkę, zanurzycie się w atmosferze beskidzkich legend i odkryjecie historie, które na długo pozostaną w waszej pamięci. "Pod Jaworem" to lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć ducha gór i ludzi, którzy w nich żyją.
Jan Nowak-Jeziorański mówił o Bieszczadach, że jest to miejsce, w którym odpoczywa dusza. Nic dziwnego więc, że to właśnie te polskie góry stały się scenerią dla powieści o poszukiwaniu wolności i szczęścia. Główna bohaterka „Bieszczadzkiej liberty” to kobieta doświadczona i spełniona, ale nadal głodna życia. Kiedy to stawia przed nią ciekawe osoby i kusi przygodą – wybiera nieoczywiste ścieżki. Zdobywa kolejne szczyty, rozwijając siebie w zgodzie z naturą i swoimi pragnieniami. Rudowłosa Małgorzata jest w tej postawie idolką dla mniej śmiałej Bożeny. Mimo różnicy charakteru i pomimo różnych wyborów życiowych, które nie zawsze wzajemnie aprobują, przyjaciółki wspierają się, a Bieszczady stają się wymarzonym domem dla ich pięknych dusz.
Bogowie, Dusze i bezwzględni tropiciele nadludzkich sił splatają losy z pozoru niepowiązanych ze sobą ludzi. Klaus, skołowany chłopak, który w wyniku niewyjaśnionych wydarzeń stracił pamięć, Rose i Charlotte, bliźniaczki porwane z domu z powodu ich tajemniczych mocy, muszą połączyć siły, by uciec od brutalnej rzeczywistości, w jakiej się znaleźli, i wywalczyć prawo do spokojnego życia. Grupa szybko dochodzi do wniosku, że walkę z ich prześladowcami można wygrać tylko w jeden sposób – sprzymierzając się z drzemiącymi w nich Duszami.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
