Oficyna Wydawnicza Volumen przygotowała drugie wydanie książki Katechizmu reportera według Jana Pawła II.Katechizm reportera to próba połączenia wody z ogniem. Ognia pasji poszukującej prawdy, istoty i znaczenia z rwącym strumieniem wydarzeń. Próba poszukiwania oparcia, fundamentu i ostatecznego sensu tej niezwykłej profesji. Wszystko to w rozmowie z reporterem Janem Pawłem II.Grzegorz Górny na tylnej stronie okładki pisze:Dziennikarstwo to zawód na wskroś ewangeliczny. Jego istotą powinno być bowiem dawanie świadectwa prawdzie. Marek Miller dokonał rzeczy wydawałoby się karkołomnej przeprowadził spójny, wartki i rzeczowy wywiad z Janem Pawłem II, dialogując wyłącznie z Jego tekstami na temat komunikacji społecznej. Odwołując się do nich, stworzył coś w rodzaju tekstu programowego współczesnego dziennikarstwa. Rozmówca Papieża nieprzypadkowo sięga w tytule po termin katechizm, który pochodzi od greckiego słowa katechesis oznaczającego ścieżkę inicjacyjną, swoistą drogę wtajemniczenia w prawdy wiary. Wywód zawarty w książce przypomina bowiem wtajemniczenie, ale w arkana dziennikarstwa nie na poziomie warsztatowym, lecz zrozumienia istoty, znaczenia i sensu. W czasach dojmującego braku mistrzów to rzecz bezcenna.Katechizm Reportera przeznaczony jest szczególnie dla: wszystkich poszukujących etycznych fundamentów chrześcijańsko-katolickiego dziennikarstwa; wszystkich zainteresowanych dziennikarstwem i środkami masowego przekazu; wszystkich nauczycieli, wykładowców dziennikarstwa i studiujących dziennikarstwo; wszystkich organizatorów warsztatów dziennikarskich, kursów i szkoleń.
Błyskotliwe, pełne czarnego humoru aforyzmy, erudycyjna, autoanalityczna proza, zaskakujący poemat covidowy – Świat w grupie ryzyka zawiera zwycięskie prace konkursu na dziennik pandemiczny autorstwa Walerego Butewicza (1983), Jacka Adamczyka (1958) i Miłosza Tomkowicza (2000). Ogłoszony wiosną 2020 roku konkurs miał na celu wyłonić najciekawsze artystyczne świadectwa czasu pierwszej fazy pandemii. Prace docenione przez jury eksploatują formę dziennika na odmienne sposoby, ale łączy je wartość artystyczna, żywiołowy język oraz intelektualna śmiałość reprezentujących trzy różne generacje pisarzy. Walery Butewicz wnosi do literatury polskiej własne brzmienie, własny dow¬cip językowy, nowe słowa, pewne rekonstrukcje. Tekst faluje, nabiera mocy, słabnie, aby znów się wznieść. Skrzy się od akcentów i zwrotów akcji. Świat [jest] pandemiczny nie tylko z powodu koronawirusa. Utwór Walerego Butewicza to dzieło niewielkie, ale wybitne. prof. dr hab. Piotr Müldner-Nieckowski Jacek Adamczyk Oto najważniejsza cecha tej prozy – wodzenie czytel¬nika za nos po to, aby się nauczył niedawania się za nos wodzić. Mamy więc atrakcyjne przeglądy lektur, koncepcji, pomysłów i braków pomysłu, ale autor nam te atrakcje sprowadza do sygnałów, niczego nie rozwija dalej niż potrzebna aluzja. Proza to więc trudna, ale i wciągająca. Czujemy, że wchodzimy do Sezamu. Znakomity utwór, choć stawiający czytelnikowi solidne wymagania. prof. dr hab. Piotr Müldner-Nieckowski Miłosz Tomkowicz nadał opowieści o pierwszych miesiącach pandemii w Polsce postać serii układających się w spójny poemat wierszy. Sprawnie łączy frazy i tematy zaczerpnięte z przekazów medialnych dotyczących rozwoju korona¬wirusa w Polsce i na świecie z motywami biblijnymi i mową potoczną. Sięga po anegdotę, odwołuje się do technik reportażowych, żongluje konwencjami językowymi. Umiejętnie posiłkuje się przy tym graficznymi środkami zapisu. Z całości zaś przebija aura wszechogarniającej rozpaczy, przeczucia chaosu wynikającego z rozpadu dotychczasowego spójnego obrazu świata. dr hab. Roman Bobryk
Tom zawiera 24 wiersze, 10 tekstów piosenek oraz dwa opowiadania Bogdana Loebla, wybitnego poety, prozaika, publicysty, autora słuchowisk i ponad 300 tekstów piosenek bluesowych i rockowych, w tym do największych i niezapomnianych przebojów z repertuaru założonej przez m.in. Tadeusza Nalepę grupy Blackout (później pod nazwą Breakout). Loebl stworzył nową jakość tekstu śpiewanego. Jego utwory są lub były w repertuarze m.in. Niebiesko Czarnych, Dżemu, Nocnej Zmiany Bluesa, SBB, Krzysztofa Cugowskiego Stana Borysa, Grzegorza Markowskiego.
„Pożegnalny blues”, tymi utworami żegnam się ostatecznie, nie tylko z moim pisaniem tekstów bluesów i tekstów piosenek, lecz również z pisaniem wierszy, prozy oraz słuchowisk radiowych. Z całym moim pisaniem. Może znajdzie się ktoś, kto zechce skomponować muzykę do znajdujących się tutaj tekstów i ktoś, kto włączy je do swojego repertuaru. Ktoś, kto tchnie w nie życie.
Bogdan Loebl
Poeta Bogdan Loebl jest wciąż obecny w polskiej literaturze i muzyce XX i XXI wieku, the best ever, choć nie tak jak kiedyś, kiedy świadomość i potrzeba kultury wysokiej były w narodzie znacznie silniejsze niż dziś.
Poezja Loebla to piętno dla czytelników oraz czułej, czujnej i rzetelnej historii literatury, dopóki wysoki głos w literaturze ma znaczenie i sens.
[…]
Całym życiem dowodzi, że bez przerwy „loebluje” – jak w swoich niepodrabialnych bluesach. Mam tu na myśli choćby zasłanianie się brakiem pamięci, która tak naprawdę służy mu bez zarzutu, również w swojej wybiórczości. Owa wrodzona skłonność do postrzegania świata
w szarych kolorach […] stanowi sygnaturę poezji i prozy Bogdana Loebla, ale przede wszystkim idealnie wpisuje się w poetykę jego bluesa. Poprawność i konformizm to koniec sztuki.
A u Bogdana Loebla końca nie widać. Wciąż zadziwia oryginalnością obrazowania, literacką płodnością, trafną puentą i czarnym humorem
Krystyna Lenkowska
Legenda aurea, Złota legendaJakuba de Voragine, dominikanina, urodzonegookoło roku 12281230, zmarłego w1298 arcybiskupa Genui, jest jednymznajsłynniejszych tekstów literatury kręgu kultury zachodniej.ZdaniemJacquesa Le Goffa, wybitnego, cieszącego się światowym uznaniem mediewisty, niechodzi tu o zwykły zbiór budujących opowieści o świętych zkościelnegokalendarza; zamiar Jakuba de Voragine wydaje się znacznie bardziej ambitny:miałaby to być próba chrystianizacji czasu, ukazania, jak Bóg poprzez czas imądre nim gospodarowanie, nadaje ponadczasowy wymiar życiu chrześcijaninakażdego, niekoniecznie świętego, nieustannie zesobą splatając czas boski i czasludzki.I taka byłaby zatem wielka, głęboka rolaZłotej legendy,niezaprzeczalnego bestselleru wielu stuleci, wkształtowaniu kulturyeuropejskiej, wktórej świadomość i organizacja czasu są sprawąfundamentalną.Z przyjemnością informuję, żewydana przez Oficynę Wydawniczą Volumen książka Czas uświęcony. Jakub deVoragine i Złota Legenda J. Le Goffa została nominowana w konkursie MądraKsiążka Roku 2020, który organizowany jest przez Uniwersytet Jagielloński orazportal Mądre Książki i odbywa się w ramach Copernicus Festival. Celem konkursujest wyłonienie i docenienie najbardziej wartościowych publikacjipopularnonaukowych, które ukazały się na polskim rynku wydawniczym w minionymroku.
Dziennikarstwo to zawód na wskroś ewangeliczny. Jego istotą powinno być bowiem dawanie świadectwa prawdzie. Marek Miller dokonał rzeczy wydawałoby się karkołomnej – przeprowadził spójny, wartki i rzeczowy wywiad z Janem Pawłem II, dialogując wyłącznie z Jego tekstami na temat komunikacji społecznej. Odwołując się do nich, stworzył coś w rodzaju tekstu programowego współczesnego dziennikarstwa. „Rozmówca” Papieża nieprzypadkowo sięga w tytule po termin „katechizm”, który pochodzi od greckiego słowa ‘katēchēsis’ oznaczającego ścieżkę inicjacyjną, swoistą drogę wtajemniczenia w prawdy wiary. Wywód zawarty w książce przypomina bowiem wtajemniczenie, ale w arkana dziennikarstwa – nie na poziomie warsztatowym, lecz zrozumienia istoty, znaczenia i sensu. W czasach dojmującego braku mistrzów to rzecz bezcenna.
Grzegorz Górny Katechizm reportera to próba połączenia wody z ogniem. Ognia pasji poszukującej prawdy, istoty i znaczenia z rwącym strumieniem wydarzeń. Próba poszukiwania oparcia, fundamentu i ostatecznego sensu tej niezwykłej profesji. Wszystko to w „rozmowie” z reporterem – Janem Pawłem II.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
