19 listopada 2016 r. odczytano publicznie "Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana" w Krakowie Łagiewnikach.
Następnego dnia powtórzono to we wszystkich parafiach w Polsce, w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata.
Akt ten w intencji biskupów, a więc samych pomysłodawców i organizatorów, nie był Aktem Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla Polski. Wspominali oni o tym kilkakrotnie i podkreślały to różne katolickie media. Świadczy o tym zresztą sam kształt Aktu, w którym celowo zrezygnowano z użycia terminu „intronizacja” i tytułu „Jezus Król Polski”.
Niektórzy zwolennicy Intronizacji dostrzegając to podkreślają jednak, że dokonała się przynajmniej tzw. mała Intronizacja. Inni natomiast, świadomi, że nie mieliśmy z nią do czynienia 19 listopada, chwalą sam Jubileuszowy Akt, oceniając go jako krok w dobrym kierunku. Dostrzegając to, trzeba właśnie teraz zrobić
wszystko, żeby to nie był krok ostatni.
Tego niestety chcą pewne potężne siły, których działania ujawniam w tej książce. Analizując bowiem cały proces, który doprowadził do ogłoszenia Jubileuszowego Aktu, można dostrzec, jak starały się one skompromitować ideę Intronizacji. Kiedy im się to nie udało podjęły decyzję o jej rozmyciu, w taki sposób, żeby nie dokonując Intronizacji, zrobić wrażenie, że miała ona miejsce.
Książka przeznaczona jest dla kobiet, ale mężczyźni też mogą z niej z powodzeniem korzystać.
Odpowiada na wszystkie pytania, które powinna sobie postawić kobieta pragnąca używać perfum w sposób właściwy, zgodny z ich strukturą, charakterem, przeznaczeniem, jak również zgodny z zasadami i wskazaniami savoir vivre, etykiety oraz etykiety biznesu.
Hilaire Belloc dowodzi nienaturalności i szkodliwości dwóch podstawowych systemów ekonomicznych, a mianowicie kapitalizmu oraz socjalizmu, przy czym skupia się prawie wyłącznie na analizie kapitalizmu.
Obydwa te systemy pozbawiają człowieka realnej własności prywatnej, która jest podstawową gwarancją rzeczywistej wolności w wymiarze polityczno-społecznym, a jedyna istotna różnica pomiędzy nimi polega na tym, że socjalizm czyni to oficjalnie i metodami polityczno-siłowymi, poprzez rozbudowany aparat biurokratyczny, natomiast kapitalizm pozbawia ludzi własności poprzez popierany przez państwo system bankowo-korporacyjny, produkujący sztuczny pieniądz, za który można właściwie nabyć wyłącznie dług i to na warunkach, który ten system sam arbitralnie oraz niezgodnie z naturą człowieka ustala.
Rozwiązaniem jest proponowana przez Belloc’a koncepcja, którą nazywa on ustrojem właścicielskim lub korporacyjno-rodzinnym.
Hilaire Joseph Pierre Belloc (ur. 27 lipca 1870 r. w La Celle koło Paryża, zm. 16 lipca 1953 r. w Guildford) - pisarz angielski pochodzenia francuskiego, przedstawiciel nurtu katolickiego w literaturze angielskiej. Jest autorem kilkudziesięciu książek historycznych, politologicznych, ekonomicznych i religijnych. Po zdobyciu wykształcenia w szkole John’a Henry’ego Newmana w Edgbaston, Birmingham, Belloc odbył służbę wojskową jako obywatel francuski, w pułku artylerii w pobliżu Toul w 1891 r. Po służbie wojskowej Belloc wstąpił do Balliol College w Oksfordzie, jako stypendysta historii. Po uzyskaniu dyplomu z wyróżnieniem w tej dziedzinie, do końca życia czuł się serdecznie i żywo związany ze swoją uczelnią, co ilustruje jego wiersz: „Balliol mnie wykształciła, Balliol mnie wykarmiła, cokolwiek mi dała, dała jeszcze raz”. W 1896 r. ożenił się z Elodie Hogan, rodowitą Amerykanką. W 1902 r. naturalizował się w Wielkiej Brytanii. W 1906 r. kupił ziemię i dom o nazwie King’s Land w Shipley, West Sussex, gdzie zamieszkał z rodziną. Elodie i Belloc mieli pięcioro dzieci. Elodie zmarła w 1914 r. w wyniku powikłań związanych z grypą. Belloc nosił po niej żałobę do końca życia, zachowując jej pokój dokładnie takim, jakim go zostawiła, umierając. W latach 1906-1910 poeta był członkiem brytyjskiego parlamentu. W 1941 r. Belloc doznał udaru mózgu i nigdy już nie odzyskał pełni sił. Zmarł 16 lipca 1953 r. w Guildford, Surrey, w wyniku upadku jakiego doznał na terenie swojej posiadłości. Ceremonię pogrzebową sprawował znany ówczesny kaznodzieja ks. Ronald Knox.
Książka ta ma być odpowiedzią na wszechobecną pedagogikę wstydu. Odwołując się do naszej kultury i historii, jak również do teologii i filozofii głosi pedagogikę dumy z tego że jesteśmy Polakami i katolikami. Wobec wszechobecnej pogardy i upokarzania potrzebujemy głosu, który pozwoli nam poczuć się silniejszymi. Musimy umieć dostrzec wielkości Polski i Kościoła Katolickiego, aby następnie budować silną Polskę i umacniać królestwo Chrystusa na ziemi. Aby rozwiewać antypolskie i antykatolickie mity najpierw sami musimy przestać w nie wierzyć i poznać argumenty, jak z nimi walczyć.
Miłość miłosierna jest miłością, która wyrusza na poszukiwanie człowieka, która przywraca godność i ukazuje wielkość dzieła Bożego, któremu na imię człowiek. Niestety zbyt łatwo traktujemy miłosierdzie jako nasze czyny, które mają na celu zaspokojenie elementarnych potrzeb człowieka jak głód, pragnienie czy schronienie. Ale akt miłosierdzia to przede wszystkim takie podejście do drugiego człowieka w jego potrzebach, które przywraca mu jego godność, że to właśnie on, ten potrzebujący, może nas ubogacić i obdarować, że on nosi w sobie zdolność do bezinteresownej miłości. Akt miłosierdzia to przemiana człowieka z obdarowanego w dającego, a nie tylko zaspokojenie elementarnych potrzeb.
Ze wstępu ks. dra hab. Macieja Bały, porf. UKSW
Trwa walka z Bogiem, który jest ukryty w Najświętszym Sakramencie. Walka ta przyjmuje swój zewnętrzny wyraz najbardziej w deprecjonowaniu postawy klęczącej. To szatan jest bowiem tym, który nie ma kolan, który wciąż powtarza: „Nie będę służył!”.
Nieprzypadkowo nawołuje się do praktyki przyjmowania Komunii Świętej na stojąco i na rękę, i ją na siłę wprowadza. Ma ona na celu profanację Świętych Hostii.
Przejawem profanowania Najświętszego Sakramentu jest także jak najszersze upowszechnianie zwyczaju, wbrew przepisom Kościoła, udzielania Komunii Świętej przez świeckich szafarzy.
Książka ta pokazuje dlaczego takie zjawiska są niedopuszczalne.
Pokazuje także, jak ważne znaczenie ma postawa klęcząca w Piśmie Świętym, w Tradycji i w kulturze polskiej oraz europejskiej.
Nie wszyscy, którzy dziś godzą się, a nawet promują złe postawy czynią to w sposób świadomy. Często czynią to w dobrej intencji uznając, pod wpływem rozmaitych głosów, że na tym polega chrześcijańska dojrzałość.
Należy zrobić wszystko aby uświadomić sobie i innym, że tak nie jest, a pierwszym obowiązkiem katolika powinno być dzisiaj stanięcie w obronie Najświętszego Sakramentu.
Niniejsza książka podejmuje 250 problemów z zakresu savoir vivre. Obejmuje jednak, w istocie 500-700 szczegółowych wskazań etykiety. Odnosi się również, chcąc nie chcąc lub wprost i w sposób zamierzony do niektórych (przynajmniej kilkudziesięciu) ogólnych zasad savoir vivre ukazując jak je stosować w określonych sytuacjach.
Problemy te wybrali sami czytelnicy książek dotyczących savoir vivre autorstwa Stanisław Krajskiego i uczestnicy prowadzonych przez niego zajęć z tego zakresu.
Dzięki tej książce poznamy zatem pewne stałe, często newralgiczne „punkty”, w których często następują nasze wpadki. Nabędziemy też pewnej wrażliwości, która pozwoli nam często potem powstrzymać się od działań niewłaściwych i odwołując się do odpowiednich źródeł lub obserwując zachowania innych postąpić tak jak trzeba.
Tomasz Jochemczyk pracował po maturze w Zakopanem, w nocnym klubie ze striptizem. W dniu 13 maja 1996 r. zwolnił się na krótko z pracy, by na chwilę pomodlić się przed Figurą Matki Bożej Fatimskiej, która na dwa dni nawiedziła Sanktuarium Maryjne na Krzeptówkach. Został w kościele całą noc. Następnego dnia podjął decyzję, że zostanie księdzem. Przez 15 lat zabiegał o to w Polsce, Bułgarii, Austrii, W Niemczech, we Włoszech i w USA. W tym czasie coraz bardziej zagłębiał się w katolicką Tradycją. Ostatecznie został wyświęcony na kapłana w roku 2010 we włoskiej diecezji Albenga-Imperia znajdującej się na terenie Ligurii, w północnych Włoszech. Jako swoje kapłańskie zawołanie przyjął słowa: In Te, Domine speravi non confundar in aeternum - W Tobie Panie zaufałem nie zawstydzę się na wieki. Od prawie trzech lat jest proboszczem w czterech parafiach. Odprawia tam, za pozwoleniem swojego, mianowanego przez papieża Jana Pawła II, biskupa ordynariusza, bp. Mario Olivieri, wyłącznie Msze Święte trydenckie. W diecezji tej w wielu kościołach Msza Święta i wszystkie sakramenty są w starym rycie.
W jaki sposób Matka Boża potrafi przemienić człowieka?
Dlaczego Tradycja jest tak ważna w Kościele?
Dlaczego należy przyjmować Komunię Świętą tylko na klęcząco?
Czy zanika wiara w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie?
Jak wygląda życie proboszcza we Włoszech?
Jakie wskazania dotyczące ołtarza i Mszy Świętej daje ordynariusz włoskiej diecezji Albenga-Imperia?
Na te i wiele innych pytań odpowiada ks. Tomasz Jochemczyk.
O. Piotr Andrukiewicz pełnił posługę w Radiu Maryja przez 18 lat. Potem dotknęła go ciężka choroba. Obecnie przechodzi rekonwalescencję.
Ta pozycja to ważny dokument historyczny. Książka opowiada o doświadczeniach O. Andrukiewicza w Radiu Maryja, o jego wizji kapłaństwa i sposobach realizacja powołania, o tym w jaki sposób Chrystus może kierować ludzkim życiem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
