W buddyjskiej literaturze, w różnych językach, powstającej w ciągu wieków, szczególne zainteresowanie wzbudzają dżataki i awadany – legendarne opowieści związane z imieniem Buddy Gautamy. Obrazują one specyficzny klimat buddyjskiej literatury, który powstał w rezultacie syntezy filozoficznych i literackich tradycji istniejących w Indiach do czasu powstania buddyzmu, z filozoficzno-estetycznymi, poglądami współczesnymi jego powstaniu i charakteryzujący się swoistą tematyką i specyficznymi malarskimi osobliwościami. Korzystając z niewyczerpywalnej skarbnicy ludowej twórczości i legend, przekazów i bajek, tworząc zgodnie z ich wzorami nowe, buddyjscy nauczyciele przygotowali te żywe i urzekające opowiadania, by przedstawić i spopularyzować buddyjską moralność.
Wraz z rozprzestrzenieniem się buddyzmu poza granice Indii, indyjskie dżataki i awadany już na początku naszej ery przeniknęły do centralnej Azji. Tam stopniowo przeszły przez znaczne przeobrażenia odpowiednio do potrzeb miejscowych głosicieli buddyjskich nauk. Przemieszały się i przyoblekły w inne podobieństwa linie fabularne indyjskich dżatak i awadan, powstały nowe opowieści według starych, indyjskich wzorów. Zmieniły się i akcenty samych opowieści, zaszła unifikacja w organizacji tekstów. Główne zadanie indyjskich dżatak polegało na pouczeniu słuchających, co do moralności, szczodrości, współczucia na przykładach z życia Buddy Gautamy i jego wcześniejszych żywotów. Transformowane dżataki i awadany, zachowują ten sam cel, koncentrując uwagę na ukazaniu przyczynowo-skutkowych związków określających udział czującej istoty w jej przyszłym żywocie. Teksty nowych dżatak zostały zorganizowane z pewną surowością, zgodnie z zasadą «pytanie - odpowiedź», co nie zawsze obserwuje się w indyjskich dżatakach.
Tym sposobem na bazie indyjskich dżatak i awadan powstał i istniał w okolicach Hotanu nowy typ opowieści, które można nazwać dżatakami i awadanami centralnoazjatyckimi. Opowieści te składają się na, proponowaną uwadze czytelnika, „Sutrę o mądrości i głupocie”, która była wydana w dwóch językach: chińskim (oryginalny tytuł – Sjań-jui-czin) i tybetańskim (ʼdzangs blun mdo).
Spotkanie dakini przez osobę praktykującą tantrę jest wolnym od wszelkich koncepcji żywym i poruszającym przeżyciem. Niniejsza, unikatowa praca, oparta na tego rodzaju osobistych doświadczeniach, zainspiruje każdego, niezależnie od płci, kto szczerze poszukuje duchowości i interesuje się tantryczną tradycją buddyzmu tybetańskiego.
W buddyzmie tybetańskim głównym symbolem żeńskiej zasady jest dakini, "podniebna tancerka", pełna mocy kobieca forma, która ujawnia się w duchowych wizjach, snach i podczas medytacyjnych doświadczeń. Zachodni naukowcy i interpretatorzy będący pod wpływem czy to psychologii jungowskiej, czy współczesnych nurtów myśli feministycznej, krytykowali buddyzm tybetański uznając dakinię za psychologiczny "cień", boską wybawicielkę bądź uprzedmiotowiony produkt patriarchalnych rojeń.
Judith Simmer-Brown podchodzi do tego zagadnienia z pozycji nie tylko zachodniego badacza, ale również doświadczonej adeptki buddyjskiej tantry, dowodząc, że dotychczasowe interpretacje dakini są błędne.
Autorka w nakreślonej na łamach swojej książki duchowej podróży poprzez nasycony niezwykłymi wizjami świat tantrycznych rytuałów, z naukową wnikliwością przedstawia dakinię jako symbol różnych poziomów osobistego urzeczywistnienia buddyjskich prawd, takich jak: sacrum kobiecego i męskiego ciała, poczucie głębokiej jedność ciała i umysłu osiągane w medytacji oraz podobna przestrzeni fundamentalna właściwość samego umysłu.
Judith Simmer-Brown jest profesorem w Katedrze Studiów Religijnych na Uniwersytecie Naropa i wybitną buddyjską uczoną. Była uczennicą Czogjama Trungpy Rinpocze, a w tradycji buddyzmu Szambali pełni rolę starszego nauczyciela buddyzmu (aćarja).
Dandzan Rawdżaa (1803-1856), oficjalnie znany jako V Nojon Chutuchta, lama z pustyni Gobi, jest prawdopodobnie najbardziej uwielbianym joginem Mongolii. Czwarta inkarnacja wywołała tak wiele skandali, że cesarz mandżurski zakazał rozpoznawania kolejnych wcieleń w tej linii. Gdy odbyła się intronizacja młodego V Nojon Chutuchty, cesarz konsekwentnie rozkazał zabić chłopca oraz wszystkich, którzy byli z nim związani. Dziecko uratowano tylko dzięki osobistej interwencji IV Panczenlamy oraz listownemu poręczeniu od młodego IX Dalajlamy Luntoka Gjaco. Ich wysiłki nie poszły na marne, ponieważ chłopiec stał się jednym z najznamienitszych mistyków i twórczych geniuszy XIX-wiecznej Mongolii. Książka razem z płytą audio CD "Spirits" autorstwa King Lizzard, wydana pod patronatem honorowym Amabasadora Republiki Mongolii w Polsce. Książka to dociekliwy zapis życia i opis czasów tego niezwykłego człowieka. Książka zabiera czytelnika w podróż po mongolskiej historii, tybetańskim buddyzmie oraz tradycjach koczowniczej kultury, ukazując życie tego mistrza oraz wiele legend na jego temat. Historia ta trwa aż do dnia dzisiejszego – ludzie z Gobi wciąż pielęgnują tradycję, którą zapoczątkował Dandzan Rawdżaa.
Postać Patrula Rinpocze — buddyjskiego mistrza, uczonego i jogina wędrującego po dziewiętnastowiecznym Tybecie — ożywa i jaśnieje na łamach niniejszej książki. Zebrane tu historie, anegdoty i nauki gromadził przez ponad trzydzieści lat francuski mnich Matthieu Ricarda, pochodzą one z opowieści wielkich współczesnych nauczycieli buddyzmu, a także ze spisanych źródeł. Życie Patrula odsłania obraz wysoce urzeczywistnionej istoty, której każde działanie jest przekazywaniem Dharmy — tak prostym nomadom, jak i wielkim lamom. Patrul czynił to często w niekonwencjonalny sposób, raz z życzliwą surowością, raz z humorem, lecz zawsze towarzyszyła mu szczerość, która bez kompromisów odsłania ludzką hipokryzję oraz szaleństwo religijnych instytucji. To obowiązkowa lektura dla wszystkich, którzy chcą odkryć esencję buddyzmu tybetańskiego — Patrul Rinpocze jest wielce ceniony przez mistrzów ze wszystkich tybetańskich szkół. Matthieu Ricard, dobrze zapowiadający się genetyk z zespołu noblisty François Jacoba, ponad czterdzieści lat temu porzucił karierę naukowca i wybrał buddyzm jako swoją życiową drogę, wyjeżdżając z Francji w Himalaje, gdzie spotkał swoich pierwszych nauczycieli medytacji. Dziś jest aktywnym uczestnikiem naukowych programów badawczych w dziedzinie wpływu ćwiczeń medytacyjnych na funkcjonowanie mózgu, a także uznanym tłumaczem tradycyjnych buddyjskich tekstów. Mieszka w klasztorze Szeczen w Nepalu, gdzie angażuje się w projekty humanitarne stowarzyszenia Karuna-Shechen, dba o zachowanie dziedzictwa kultury tybetańskiej i poświęca się życiu kontemplacyjnemu. W Polsce ukazały się następujące książki, których jest autorem lub współautorem: Mnich i filozof, Nieskończoność w jednej dłoni, W obronie szczęścia, Sztuka medytacji.
Teksty z buddyjskich tradycji Therawady, Mahajany i Dzogczen. Ta książka ma trzy części i każda z nich odnosi się do tego, czym jest nasz umysł i jak on działa. Budda nauczał wielu różnych poglądów – lub, inaczej, sposobów reorientacji – mających nam pomóc rozluźnić nawykowe fiksacje. Był całkowicie świadomy różnorodności przekonań i temperamentów manifestowanych przez czujące istoty, są wszak one pod wpływem takich czynników jak zmieniające się zainteresowanie otoczeniem i dostęp do niego, stopień zmienności i impulsywności, poziom finezji i cielesnej mobilności i tak dalej. Przedstawić wprost jedną „prawdę” i mieć nadzieję, że każdy uzna ją za znaczącą – to nie był sposób Buddy. Jednocząc mądrość i współczucie, ukazał on tysiące ścieżek do spokoju i przejrzystości, rozluźnienia i kreatywności, głębi i połączenia.
Tak krótka książka jak ta może jedynie dotknąć pewnych kluczowych wątków. Jeżeli jednak pozwolimy im na to, mogą zadziałać jako zwierciadło, pozwalające nam ujrzeć bardziej przejrzyście, kim jesteśmy i w jaki sposób, bez udziału ukrywających tożsamości, które nawykowo przyjmujemy.
James Low po raz pierwszy zetknął się z buddyzmem w latach sześćdziesiątych.
Po ukończeniu antropologii na Uniwersytecie w Edynburgu, wyjechał do Indii, gdzie ukończył studia i otrzymał dyplom Stowarzyszenia Badań Ningma Centralnego Instytutu Studiów Wyższych.
Był to okres, w którym poznał hinduskich joginów, a później także buddyjskich lamów, takich jak Kalu Rinpocze, Czatral Rinpocze, Kandziur Rinpocze i Duddziom Rinpocze. Ostatecznie został uczniem Czime Rigdzina Rinpocze i zamieszkał na kilka lat w jego domu w Zachodnim Bengalu. W tym czasie służył Rinpocze, tłumaczył teksty tradycji Khordong oraz Dziangter, a także zrobił kilka krótkich odosobnień i odbył kilka pielgrzymek. W latach 70., po powrocie do Europy, podjął studia z zakresu psychologii klinicznej i związał się z Namkhai Norbu Rinpocze. Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę jako psychoterapeuta w szpitalu.
W roku 1976 Czime Rigdzin Rinpocze udzielił mu koniecznych przekazów i polecił nauczać. Obecnie James Low prowadzi prywatną praktykę psychoterapeutyczną, pisze książki i naucza na temat praktyki Dzogczen.
Życie i wizje Jeszie Tsogjal. Autobiografia Wspaniałej Królowej Mądrości. Skarb (terma) odkryty przez Drime Kungę.
Praca ta ukazuje wiele poziomów bohaterskiego życia najznamienitszej tybetańskiej dakini i mistrzyni – Jeszie Tsogjal. Ta terma, czy też „ukryty Skarb”, przełożona po raz pierwszy, na poziomie zewnętrznym jest narracją opisującą jej narodziny, życie rodzinne i trudności, jakim musiała stawić czoła w tradycyjnym, zdominowanym przez mężczyzn społeczeństwie Tybetu; na poziomie wewnętrznym stanowi relację z jej spotkań z wielkim mistrzem Padmasambhawą; zaś na poziomie tajemnym jest kroniką odosobnienia, jakie odbyła w Czimpu, oraz jej wizjonerskich podróży do Uddijany. Niniejsze tłumaczenie wzbogacone zostało pełnymi świeżości opisami wglądów sześciu współczesnych mistrzów buddyzmu tybetańskiego, co czyni przewodnik po życiu Jeszie Tsogjal bezcennym skarbem dla uczonych, jak również wszystkich, którzy zapragną podążać ścieżką do oświecenia i praktykujących.
Jeżeli Guru Rinpocze jest słońcem, to Jeszie Tsogjal jest – bez cienia wątpliwości – promieniami tego słońca.
—DZONGSAR DZIAMJANG KHJENTSE
Z duchowego punktu widzenia to inspirujący i święty tekst. Pokazuje on, jak wielu trudnościom musiała początkowo stawić czoła Jeszie Tsogjal, by z determinacją rozwijać palące pragnienie przebudzenia dla pożytku wszystkich istot – bodhiczittę.
—ANAM THUBTEN RINPOCZE
W tych zdegenerowanych czasach przepełnionych agresją i lękiem »Najbardziej tajemna biografia« obiecuje nam, że Matka Zwycięzców ze swym niezachwianym oddaniem, cichą odwagą i wszechogarniającym współczuciem jest zawsze obecna.
—ACZARJA JUDITH SIMMER-BROWN
Ścieżka praktyki trekchö (trekczie) jest metodą umożliwiającą gruntowne oraz bezpośrednie przedarcie się przez błędne koncepcje samsary. Jej celem jest nagie spoczęcie w pierwotnej czystości natury umysłu. Dilgo Khjentse Rinpocze objaśnia tę pełną mocy praktykę, komentując źródłowy tekst Patrula Rinpocze. Ten żyjący w XIX wieku mistrz przekazywał kluczowe instrukcje na temat praktyki dzogczen, atijogi.
Trzy stwierdzenia, które trafiają w sedno, oryginalnie pochodzą od Garaba Dordże. Mówi się o nich, że streszczają niezliczone, szczegółowe nauki dzogczen. Podstawą przeprowadzonego w książce dyskursu są zasadnicze instrukcje Patrula Rinpocze, znane jako Unikalne nauki Khepa Śri Gjalpo. Wyjaśniają one, że w dzogczen liczy się przede wszystkim pełne rozpoznanie faktu, iż całe zamieszanie samsary to nic innego, jak dynamiczna energia natury umysłu. Wielkiej pustki. Właśnie w niej samsara spontanicznie się rozpuszcza. Wyzwala się ona do stanu pierwotnej czystości samej podstawy naszego umysłu. Urzeczywistnienie jej jest niepohamowanym działaniem dla dobra wszystkich istot. Współczucie, które z niej powstaje jest całkowicie spontaniczne. Dilgo Khjentse w swej niezwykle głębokiej książce, bardzo pięknie to wszystko tłumaczy. Powinna ona zachęcić buddyjskich uczniów do zdobycia bezpośredniego doświadczenia tych nauk. Dopiero to bowiem pozwala w pełni je docenić.
DILGO KHJENTSE RINPOCZE (1910-1991) był wysoce urzeczywistnionym mistrzem medytacji, uczonym, poetą oraz głównym dzierżycielem linii nauk szkoły njingma. Dysponował niezwykłą głębią urzeczywistnienia, co sprawiało, że każdy kto go spotykał, w zamian otrzymywał życzliwość, mądrość i współczucie. Bardzo się angażował w bezstronny ruch rime, będąc samemu uznawanym we wszystkich buddyjskich szkołach. Był nauczycielem wielu bardzo ważnych lamów, nie wyłączając także Jego Świątobliwości XIV Dalajlamy. Przez całe życie niestrudzenie starał się zachować oraz rozpowszechniać nauki buddyjskie. Miał tysiące uczniów, którym udzielił przekazów i nauk. Ponadto publikował teksty oraz budował klasztory i stupy.
Oddanie do guru stanowi esencję i życiodajne soki wadżrajany. Ponieważ nauczyciel wykorzysta wszelkie dostępne mu środki, aby przebudzić nas ze snu niewiedzy, związek z nim będzie wymagał wyzbycia się najgłębszych przekonań i oczekiwań. Dzongsar Dziamjang Khjentse omawia zwłaszcza te aspekty głębokiej relacji z nauczycielem, wokół których narosło szczególnie dużo nieporozumień i udziela praktycznych porad na temat możliwie najlepszego wykorzystania tej drogocennej okazji do duchowej przemiany. Za pomocą opowieści i klasycznych przykładów pokazuje, w jaki sposób podążać ścieżką, mając oczy szeroko otwarte i jak dzięki wyostrzonym władzom krytycznego myślenia ocenić należycie naszego guru nim zdecydujemy się na ostateczny akt bezgranicznego zaufania.
Nowe wydanie rozszerzone o 24 nowe ilustracje!
UWAGA! Książka dla dorosłych +18.
Książka szczegółowo i przystępnie prezentuje sześćdziesiąt cztery sposoby uprawiania miłosnego kunsztu. Zawiera ona pełne tłumaczenie "Traktatu o namiętności" Gendyna Czopela, wielce kontrowersyjną postać buddyjskiego mnicha, który zrezygnował z życia w klasztorze. Jego podręcznik sztuki kochania jest bardziej sugestywny i przystępny niż hinduskie dzieła o tematyce erotycznej, takie jak Kamasutra. Autor udziela zmysłowych porad ułatwiających porzucenie zahamowań, szczegółowo opisuje akty seksualne, pokazuje jak wykorzystać rozkosz seksualną do pogłębienia duchowego wglądu i doradza, jak wzmagać rozkosz u kobiety.
Opierając się na etyce miłości Gendyn Czopel przekonująco opowiada się za równouprawnieniem kobiet, a także ukazuje seksualną ekstazę jako wrota do duchowego doświadczenia oświecenia, które przenika cały świat zjawisk.
Polskie wydanie książki zmysłowo zilustrowała serią ponad czterdziestu erotyków Agata Strzałka, artystka malarka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W nowym, rozszerzonym wydaniu znajdują się dodatkowe 24 ilustracje.
XVI Karmapa Rangdziung Rigpe Dordże (1924-1981) był jednym z największych nauczycieli buddyjskich i mistrzów medytacji swoich czasów. Był zwierzchnikiem szkoły karma kagju buddyzmu tybetańskiego oraz osobistością cenioną przez nauczycieli i uczniów ze wszystkich buddyjskich tradycji.
W roku 1959 z powodu sytuacji w Tybecie, okupowanym przez Chiny, Karmapa zdecydował się opuścić swój kraj. Uznał, że dobro buddyjskich nauk zyska najwięcej, kiedy uda mu się uwolnić z coraz mocniejszego uścisku komunistycznego najeźdźcy. Zarówno w swoim nowym domu w Indiach, jak i podczas późniejszych długich wypraw na Zachód, przyczynił się do ogólnoświatowego rozpowszechniania nauk Buddy w skali, jaka do tej pory nie miała miejsca w całej historii buddyzmu.
Dzięki ciepłu serca, duchowej mocy, a także niepohamowanemu humorowi, sprawiał że ludzie wykraczali poza wszelkie kulturowe i społeczne ograniczenia. Karmapa docierał do osób, które były zainteresowane wewnętrznym rozwojem i należały do różnych duchowych i religijnych tradycji, a nawet do tych, którzy byli niechętni religii. Jego promienne współczucie dotknęło wszystkich, którzy mieli szczęście go spotkać.
Każdy, kto szczerze pragnie uwolnić się od cierpień emocjonalnych oraz zaznać w życiu radości, mądrości i miłości, musi odkryć własny zasobny skarbiec i zamieszkującą go wyzwoloną naturę. Darem tym nie można się podzielić, ale wiedząc jak, można obdarować nim samego siebie. Istotą naszej świadomości jest niezmienna doskonałość, lecz uwikłani w swe myśli i historie nie zauważamy jej. W swojej książce autor przekazuje nie tylko wiedzę, ale także metody, które są dostępne dla każdego. Aby móc je zastosować, nie potrzeba żadnego przygotowania, którego tradycyjnie wymaga się w różnych tradycjach religijnych.
Jego Świątobliwość XIV Dalajlama uważany jest za czołowego buddyjskiego przywódcę naszych czasów. Jako przebywający na uchodźstwie duchowy zwierzchnik narodu tybetańskiego jest zarazem wyjątkowym nauczycielem, uczonym, laureatem pokojowej nagrody Nobla i autorem ponad stu książek.
To najobszerniejsza, a zarazem najbardziej szczegółowa praca ze wszystkich dostępnych publikacji poświęconych tematyce dzogczen. Nauki te dotyczą Wielkiej Doskonałości, esencji serca pradawnej tradycji njingma buddyzmu tybetańskiego. Podejmując ten ezoteryczny temat – po raz pierwszy w formie drukowanej – Jego Świątobliwość ukazuje czytelnikom tajniki jednego z najgłębszych i najdonioślejszych systemów buddyjskiej medytacji. Omawia przy tym filozoficzne podwaliny tego systemu oraz obecne na jego gruncie praktyki, uwzględniając podejścia różnych szkół i różnych nauczycieli.
W swojej pracy Jego Świątobliwość składa hołd wyjątkowości dzogczen i umieszcza te nauki w szerszym kontekście ogólnie pojętego buddyzmu tybetańskiego. Prezentuje również esencję praktyki dzogczen i udziela odpowiedzi na takie pytania jak to, dlaczego Wielka Doskonałość nazywana jest zwieńczeniem wszystkich pojazdów, jakie są jej szczególne właściwości i z jakimi podstawowymi zasadami innych ścieżek powinni być zaznajomieni adepci dzogczen.
Przedstawiona w niniejszej książce praktyka treningu umysłu jest łatwa do przyswojenia i użyteczna w każdej sytuacji. Zawiera wszelkie wskazówki potrzebne do medytacji. Trening umysłu, lodziong, jest wszechstronną praktyką odpowiednią dla wszystkich uczniów. Obejmuje pełną ścieżkę i nie zależy od tła kulturowego, w którym wyrastaliśmy, ani od przynależności religijnej. Pilne praktykowanie ćwiczeń wystarcza, aby pokonać całą ścieżkę aż do przebudzenia.
Moim celem jest wspieranie tej efektywnej, przemieniającej umysł praktyki, która jest niezależna od podziałów religijnych. Uznaję ten tekst za całkowicie zgodny z bez-stronnym duchem rime.
Współcześnie buddyzm tybetański zapuścił silne korzenie poza Tybetem i nie ma już pożytku z utrzymywania sztywnych podziałów na szkoły, co było charakterystyczne dla buddyzmu w Tybecie. Tybetańczycy mogą odnieść duchową korzyść, stając się mniej przywiązani religijnie, a nie-Tybetańczykom podziały tego rodzaju nie są do niczego potrzebne.
Rozwijanie wewnętrznego spokoju, doświadczenia, głębokiej koncentracji oraz pozostałych przymiotów – wszystkie te elementy zwykle należą do obiektów praktyki, ale urzeczywistnienie związane z błogosławieństwem mistrza, które wyłania się z wnętrza dzięki sile oddania – to coś nieporównanego.
- Lama Szang Rinpocze
Jak wykorzystać każdą chwilę na drodze do oświecenia? Najbardziej doświadczeni mistrzowie buddyjskiej medytacji na przestrzeni ponad dwóch tysiącleci udzielali kluczowych wskazówek w tej materii. Matthieu Ricard wybrał oraz opatrzył komentarzami najbardziej inspirujące i jasne instrukcje, pochodzące ze wszystkich wielkich ośmiu tradycji buddyzmu tybetańskiego. Dilgo Khjentse Rinpocze zachęcił Matthieu Ricarda do stworzenia tej antologii słowami: „Kiedy zaczynamy doceniać głębię poglądu ośmiu wielkich tradycji buddyzmu tybetańskiego, kiedy widzimy, że wszystkie te ścieżki prowadzą do tego samego celu, nie zaprzeczając sobie, rodzi się w nas myśl, że tylko niewiedza może prowadzić do stronniczych poglądów”.
Autorami zaprezentowanych w tej książce nauk są wielcy mistrzowie tradycji buddyjskiej z Indii i Tybetu, dawni i współcześni, tacy jak: Budda Siakjamuni, Nagardżuna, Guru Rinpocze, Szantidewa, Milarepa, Longczenpa, XIV Dalajlama, Dilgo Khjentse Rinpocze, Dudziom Rinpocze i wielu innych. Poruszają oni takie tematy jak natura umysłu, przyjmowanie schronienia, rozwijanie altruistycznego współczucia, zbieranie zasługi, podążanie za duchowym przewodnikiem, praca z poglądem, medytacją i działaniem oraz usuwanie przeszkód w miarę postępów na drodze do oświecenia.
Matthieu Ricard, dobrze zapowiadający się genetyk z zespołu noblisty François Jacoba, ponad czterdzieści lat temu porzucił karierę naukowca i wybrał buddyzm jako swoją życiową drogę, wyjeżdżając z Francji w Himalaje, gdzie spotkał swoich pierwszych nauczycieli medytacji. Dziś jest aktywnym uczestnikiem naukowych programów badawczych w dziedzinie wpływu ćwiczeń medytacyjnych na funkcjonowanie mózgu, a także uznanym tłumaczem tradycyjnych buddyjskich tekstów. Mieszka w klasztorze Szeczen w Nepalu, gdzie angażuje się w projekty humanitarne stowarzyszenia Karuna-Shechen, dba o zachowanie dziedzictwa kultury tybetańskiej i poświęca się życiu kontemplacyjnemu. W Polsce ukazały się następujące książki, których jest autorem lub współautorem: Mnich i filozof, Nieskończoność w jednej dłoni, W obronie szczęścia, Sztuka medytacji.
X Karmapa Czojing Dordże (1604–1674) był nie tylko zwierzchnikiem szkoły karma kagju buddyzmu tybetańskiego, ale również utalentowanym artystą. Żył w czasach, kiedy polityczny pejzaż Tybetu ulegał wyraźnym przekształceniom, sam jednak unikał angażowania się w działalność polityczną. Uważany za niekonwencjonalnego, a nawet ekscentrycznego nauczyciela często podróżował, udając biedaka, nosił długie włosy i ubierał się w świeckie szaty, a w jego najbliższym gronie nierzadko znajdowały się kobiety, których rola w ówczesnym – patriarchalnym – społeczeństwie tybetańskim była podrzędna w stosunku do roli mężczyzn. Życie tego wielkiego mistrza medytacji jest inspirującym przykładem wytrwałości, spokoju i czystej dobroci okazywanych w obliczu napotykanych trudności. W niniejszym dziele XIV Szamarpa przedstawił z wnikliwością historyka nie tylko burzliwe tło społeczno-polityczne czasów, w których przyszło żyć X Karmapie, ale też z wielką erudycją opracował biografię Karmapy, opierając się na kilku niezależnych źródłach, w tym także na pismach i kronikach, których do tej pory nie przetłumaczono na języki zachodnie.
XIV Szamarpa Mipham Czieki Lodro (1952–2014) w wieku czterech lat został rozpoznany przez XVI Karmapę jako czternaste wcielenie w linii Szamarpów – lamów, którzy od XIII wieku tradycyjnie zajmowali najwyższą po Karmapie pozycję w hierarchii szkoły karma kagju. XIV Szamarpa przez wiele lat był jednym z najbliższych uczniów XVI Karmapy, któremu wiernie towarzyszył również na uchodźstwie w Indiach. Po śmierci XVI Karmapy w 1981 roku Szamar Rinpocze kontynuował projekty rozpoczęte przez swojego mistrza, m.in. zakładając w New Delhi uczelnię buddyjską Karmapa International Buddhist Institute. W 1994 roku XIV Szamarpa odnalazł i rozpoznał siedemnastą inkarnację Karmapy – Trinleja Thaje Dordże. Wiele też podróżował po Azji, Ameryce i Europie, gdzie założył liczne ośrodki medytacyjne, działające w ramach międzynarodowej organizacji Bodhi Path. Był jednym z najbardziej znaczących mistrzów buddyjskich naszych czasów i jako indywidualista umiejętnie łączył tybetańską tradycję z wyzwaniami współczesnego świata.
Książka zawiera kolorową wkładkę z ilustracjami przedstawiającymi artystyczne prace autorstwa X Karmapy.?
CZYSTY POGLĄD
Choćbyś nie był w pełni wolny
od iluzorycznych przejawów samsary,
utrzymywanie czystego poglądu
uczyni cię podobnym do nieba.
Pojawienie się na niebie tęczy
nie schlebia mu w żaden sposób,
a wyłaniające się chmury
nie prowadzą do rozczarowania.
Wszystkiemu, co się wydarza,
towarzyszy głębokie poczucie zadowolenia,
i chichoczesz w duchu,
spoglądając na fasadę samsary i nirwany.
Dzięki właściwemu poglądowi
wszystko staje się zabawą,
a łagodny, wewnętrzny uśmiech
bezustannie rozpiera serce.
~ Dilgo Khyentse Rinpocze ~
Ten doskonały, przystępny poradnik stanowi zręczne połączenie ezoterycznej i egzoterycznej mądrości, przydatnej wszystkim, którzy próbują w pełni urzeczywistnić duchową wartość seksualnej rozkoszy - "Tantra Magazine". Książka szczegółowo i przystępnie prezentuje sześćdziesiąt cztery sposoby uprawiania miłosnego kunsztu. Zawiera ona pełne tłumaczenie "Traktatu o namiętności" Gendyna Czopela, wielce kontrowersyjną postać buddyjskiego mnicha, który zrezygnował z życia w klasztorze. Jego podręcznik sztuki kochania jest bardziej sugestywny i przystępny niż hinduskie dzieła o tematyce erotycznej, takie jak Kamasutra. Autor udziela zmysłowych porad ułatwiających porzucenie zahamowań, szczegółowo opisuje akty seksualne, pokazuje jak wykorzystać rozkosz seksualną do pogłębienia duchowego wglądu i doradza, jak wzmagać rozkosz u kobiety. Opierając się na etyce miłości Gendyn Czopel przekonująco opowiada się za równouprawnieniem kobiet, a także ukazuje seksualną ekstazę jako wrota do duchowego doświadczenia oświecenia, które przenika cały świat zjawisk. Polskie wydanie książki zilustrowała serią ponad czterdziestu erotyków Agata Strzałka, artystka malarka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. ?
Spotkanie dakini przez osobę praktykującą tantrę jest wolnym od wszelkich koncepcji żywym i poruszającym przeżyciem. Niniejsza, unikatowa praca, oparta na tego rodzaju osobistych doświadczeniach, zainspiruje każdego, niezależnie od płci, kto szczerze poszukuje duchowości i interesuje się tantryczną tradycją buddyzmu tybetańskiego. W buddyzmie tybetańskim głównym symbolem żeńskiej zasady jest dakini, "podniebna tancerka", pełna mocy kobieca forma, która ujawnia się w duchowych wizjach, snach i podczas medytacyjnych doświadczeń. Zachodni naukowcy i interpretatorzy będący pod wpływem czy to psychologii jungowskiej, czy współczesnych nurtów myśli feministycznej, krytykowali buddyzm tybetański uznając dakinię za psychologiczny "cień", boską wybawicielkę bądź uprzedmiotowiony produkt patriarchalnych rojeń. Judith Simmer-Brown podchodzi do tego zagadnienia z pozycji nie tylko zachodniego badacza, ale również doświadczonej adeptki buddyjskiej tantry, dowodząc, że dotychczasowe interpretacje dakini są błędne.
Niniejsza praca jest zbiorem wskazówek do medytacji i rozwoju duchowego, udzielonych przez tybetańskich lamów głównie ze szkół njingma i kagju. Prezentacja wszystkich poziomów ścieżki buddyzmu tybetańskiego: hinajany, mahajany i wadżrajany. Cytowani tu nauczyciele należą zarówno do starszego pokolenia, wykształconego jeszcze w wolnym Tybecie, którzy byli częścią pierwszej fali tybetańskich uchodźców na przełomie lat 50. i 60. XX wieku, jak też reprezentują drugą, a nawet trzecią generację buddyjskich mistrzów, wychowanych już w społecznościach uchodźców tybetańskich na całym świecie. Autorami nauk są mi.n.: Czagdud Tulku Rinpocze, Czieki Njima Rinpocze, Czogjam Trungpa Rinpocze, Dilgo Khjentse Rinpocze, Dudziom Rinpocze, Dzigar Kongtrul Rinpocze, Dzongsar Khjentse Rinpocze, Kalu Rinpocze, Khandro Rinpocze, Njoszul Khenpo Rinpocze, Sakjong Mipham Rinpocze, Tulku Urdzien Rinpocze i inni.
Praktyki medytacyjne buddyzmu tybetańskiego zwane Wielką Doskonałością (dzogczen) i Wielką Pieczęcią (mahamudra) prowadzą do pierwotnego stanu przejrzystej przytomności, wolnego od gonitwy codziennych myśli oraz intelektualnych konstrukcji. Marcia Schmidt, wieloletnia uczennica Tulku Urdziena Rinpocze, zebrała w niniejszym tomie nauki na ten temat w formie podręcznika przeznaczonego do studiowania przez osoby poważnie zainteresowane praktykowaniem buddyjskiej ścieżki. Autorami nauk są wybitni mistrzowie buddyjscy, tak współcześni, jak i historyczni.:
Tulku Urdzien Rinpocze, Czogjam Trungpa Rinpocze, Czieki Njima Rinpocze, Drubłang Tsokni Rinpocze, Dzongsar Khjentse Rinpocze, Patrul Rinpocze, Khenczen Thrangu Rinpocze, Szantidewa, Dziamgon Kongtrul Rinpocze, Padmasambhawa, Thinlej Norbu Rinpocze, Milarepa. ?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
