Kulisy serialu wszech czasów. Opowieść o „Ranczu” – obwołanym na Festiwalu Polskich Seriali Telewizyjnych serialem wszech czasów. Historia powstania, anegdoty z planu i wywiady z twórcami. Autorki starają się oddać niesamowity klimat panujący na planie, wspaniałą atmosferę towarzyszącą produkcji i emocje rzeszy fanów. Pierwszą serię „Rancza” w 2006 roku obejrzało ponad 4 mln widzów. Po wakacyjnej powtórce, kolejne serie przyciągały już dwukrotnie większą premierową widownię. Jak powstawał serial, który zgromadził setki tysięcy miłośników na Facebooku i miliony przed telewizorami? Co sprawiło, że do filmowych Wilkowyj, czyli Jeruzala, i innych miejsc, gdzie był kręcony, przyjeżdżają wielbiciele z różnych zakątków świata, a nieznana wcześniej wieś stała się obleganą atrakcją turystyczną? Jaką rolę odegrali Ranczersi, czyli najwierniejsi fani „Rancza”, którzy są doskonale zorganizowani, mają prężnie działające forum, gazetkę i własne zloty, a przez ekipę są traktowani jak starzy znajomi i na ekranie można ich zobaczyć tuż obok aktorów? To próba opisania fenomenu produkcji, która wciąż zdobywa nowych widzów, a premierowe odcinki i powtórki biją rekordy oglądalności. Reżyser, scenarzyści, aktorzy, producenci oraz członkowie ekipy zdradzają kulisy (również pikantne, jak mawiała Michałowa) powstawania kultowego serialu. Marta o „Ranczu” wie wszystko, pracowała przy serialu od początku, Ela jest fanką, która bywała na planie, poznała ekipę i trzy razy statystowała. Marta zna wszystko od podszewki, Ela bardziej z tej drugiej strony – widza, który zakochał się w serialu. Razem napisały książkę. Elżbieta Piotrowska – jej trzy miłości to teatr, radio i „Ranczo”. Pierwszą miłość ma udokumentowaną – skończyła teatrologię na Wydziale Kulturoznawstwa UŁ. Przez lata była asystentką Adama Hanuszkiewicza – z wielkim reżyserem przyjaźniła ponad ćwierć wieku. Słuchacze z całego kraju mogą usłyszeć jej pełne pasji relacje z Łodzi zakończone „Ela Piotrowska Radio Eska”. W serialu „Ranczo” zakochała się dopiero po 3. sezonie, ale zaległości nadrobiła z nawiązką. Codziennie choć na trochę przenosi się do serialowej rzeczywistości. Jeździła do Wilkowyj, zaprzyjaźniła się z Ranczersami i zanudzała znajomych relacjami, co słychać u Czerepacha, księdza i wójtowej. Wielu zaczęło podzielać jej fascynację. Prywatnie jest dumna z syna Adama i ma cztery koty.
Magia, miłość i walka z pradawnym złem. „Zatoka westchnień” to drugi po „Gwiazdach fortuny” tom trylogii „Strażnicy” autorstwa Nory Roberts. Zła bogini Nerezza za wszelką cenę pragnie zagarnąć trzy bezcenne gwiazdy, które w pradawnych czasach spadły na Ziemię. Kiedy je zdobędzie, zyska bezgraniczną władzę i unicestwi cały wszechświat. Sześcioro Strażników zjednoczyło siły, by udaremnić te plany. Odnaleźli już w Grecji Gwiazdę Ognia, a obecnie kontynuują swoją misję na malowniczej wyspie Capri. Syrena Annika i podróżnik Sawyer King wraz z czwórką towarzyszy szukają teraz tajemniczej Gwiazdy Wody. Muszą pokonać Nerezzę, która wysyła przeciwko nim groźnego przeciwnika, mającego zniszczyć całą szóstkę. Wydaje się, że takie okoliczności nie sprzyjają miłości ani pożądaniu, Annika jednak zakochuje się w dzielnym i lojalnym Sawyerze, który wszakże też ma swoje tajemnice. Sawyer wie, że jeśli odwzajemni jej uczucia, narazi swoją ukochaną na niebezpieczeństwo. Próbuje więc ją odtrącić - ale czyż można walczyć z prawdziwą miłością? Tymczasem ich podstępna przeciwniczka szykuje nową, niebezpieczną broń. Groźną i nieprzewidywalną. Jeżeli chodzi o prawdziwy romans, to nikt nie pisze ich lepiej niż Nora Roberts.
„Booklist” Nora Roberts jest autorką ponad 200 romantycznych powieści. Pod pseudonimem J.D. Robb pisze również bestsellerowe kryminały futurystyczne. Wydrukowano ponad 500 milionów egzemplarzy jej książek. „Gwiazdy fortuny” to pierwszy tom nowej trylogii romansów.
Po raz pierwszy w Polsce!
Trzyosobowa amerykańska rodzina, pan Dosson z dwiema córkami, Delią i Francie, przyjeżdża do Paryża zakosztować wielkiego świata. Podczas rejsu poznają George’a Flacka, młodego korespondenta amerykańskiej gazety, który na wylot zna to miasto i oferuje się zostać ich przewodnikiem, nie kryjąc przy tym zauroczenia jedną z córek. Któregoś dnia los stawia na ich drodze Gastona Proberta, który zakochuje się z wzajemnością w wybrance dziennikarza i prosi ją o rękę. Ale pan Flack ma swoje plany i próbuje pokrzyżować im szyki…
„Echo”, niewydana dotąd w Polsce nowela Henry’ego Jamesa, po raz pierwszy ukazała się w odcinkach w „Macmillan’s Magazine” w 1888 roku. To pełna uroku komedia sytuacyjna, kąśliwa satyra na snobizm europejskich wyższych sfer, przedstawiony na tle naiwnej, bezpretensjonalnej postawy głównej bohaterki, która nieświadomie pakuje się w kłopoty, skuszona wizją zaistnienia w wielkim świecie.
Lekkość narracji u Jamesa kroczy ramię w ramię z powagą i aktualnością tematu.
„The Nation”
Czapki z głów dla kunsztu pana Henry’ego Jamesa. (…) Misternie utkany świat, świat pełen niuansów, cieni i rozmigotanych plam światła. Przed pisarzem tej miary nie uchowa się żaden sekret. Każdy odsłoni – z właściwą sobie wprawą i wdziękiem.
Joseph Conrad
(…) Nie jest pisarzem na dawną modłę, ani żadną modłę, a twórcą jedynym w swoim rodzaju.
William Dean Howells
Spektakularny sukces pana Jamesa… dopracowana w każdym calu kunsztowna miniatura.
„Literary World” (Boston)
Europejska perełka… zachwycająca.
William James
Nosi wszelkie znamiona prawdziwego geniuszu.
„The Spectator”
Henry James (1843–1916) – wybitny amerykański pisarz, krytyk i teoretyk literatury, reprezentant realizmu psychologicznego. W swoich znakomitych powieściach zgłębiał mentalność Amerykanów, zderzając ją z kulturą europejską.
Perła troszczy się o smutek, przeszłość i dobro. Stusia odpowiada za radość, przyszłość i zło.
Jest rok 1944, bliźniaczki Perła i Stusia Zamorskie wraz z matką i dziadkiem trafiają do Auschwitz. Siostry szukają siły i ucieczki od ponurego obozowego świata w swojej bliskości, w języku im tylko znanym, w grach wyuczonych we wczesnym dzieciństwie.
Jako część eksperymentu populacyjnego, mającego na celu badanie dzieci urodzonych z ciąż mnogich, znanego jako Zoo Mengelego, dziewczynki doświadczają cierpień i przywilejów nieznanych innym więźniom, zostają okaleczone psychicznie i fizycznie, odarte ze wspólnej osobowości. Ich tożsamość zmienia się pod brzemieniem bólu oraz poczucia winy.
Zimą, w czasie koncertu zorganizowanego przez Mengelego Perła znika, a Stusia pogrąża się w żałobie, lecz wciąż nie traci nadziei, że bliźniaczka żyje.
Po wyzwoleniu obozu przez Armię Czerwoną rusza na poszukiwania siostry wraz z przyjacielem, Feliksem – chłopcem, który straciwszy brata, pragnie zemsty – przez Polskę zniszczoną w czasie drugiej wojny światowej.
Jak przeżyć traumę, co zrobić, by przetrwać, jak pozostać sobą i zachować w pamięci to, co było piękne w tradycji rodzinnej, jak odnaleźć się w nowej rzeczywistości po wyzwoleniu?
„Mischling czyli kundel” autorstwa Affinity Konar jest odważnie napisaną opowieścią o odwadze, skromną i piękną, trzymającą w napięciu i rozdzierającą serce. Miałem ogromną chęć jak najdłużej pozostać na każdej stronicy, ale równocześnie musiałem szybko dowiedzieć się, co dalej. Ta powieść to wzorcowy przykład historii rewelacyjnie spisanej od pierwszej do ostatniej strony.
David Wroblewski, autor bestsellera „New York Timesa”, „Historia Edgara”
Tym, co najbardziej porusza w książce Konar, jest umiejętność przedstawienia przez autorkę piekła Auschwitz oraz jednoczesne uchwycenie siły więźniów i więźniarek. Tego, jak kurczowo trzymają się nadziei i jak potrafią wydobyć z siebie pokłady empatii w obliczu ogromu cierpienia. Jest to portret ludzi w nieludzkim świecie.
„New York Times”
Konar misternie utkała wzruszającą opowieść o bliźniaczkach, których nie rozdzieli nic, nawet najokrutniejszy los. To proza mistyczna, z nutką poezji. Autorka wykorzystuje swoje niezaprzeczalne zdolności do opowiedzenia wciągającej historii o harcie ducha. Brawo.
Lucette Lagnado, autorka „Children of the Flames”
Poruszająca lektura. Z pewnością najbardziej wstrząsająca książka roku. O bliźniaczkach, które starają się przetrwać koszmar drugiej wojny światowej.
Anthony Doerr
„Mischling czyli kundel” to powieść napisana z wielką wirtuozerią. Proza jest olśniewająca, a historia bliźniąt porusza jak powieści największych mistrzów.
Chigozie Obioma, autor „The Fishermen”
Affinity Konar urodziła się w Kalifornii. Tytuł magistra otrzymała na Uniwersytecie Columbia. Pracowała jako copywriter, redaktor materiałów edukacyjnych dla dzieci. Obecnie mieszka w Los Angeles ze swoim psem, Linusem.
Po raz pierwszy w jednym tomie! Zbiór „Rybak znad Morza Wewnętrznego” jest doskonałym uzupełnieniem dwóch poprzednich tomów Ursuli K. Le Guin, jednej z najlepszych i najczęściej nagradzanych autorek SF i fantasy. W skład zbioru wchodzą: „Wszystkie strony świata”, „Rybak znad Morza Wewnętrznego”, „Cztery drogi ku przebaczeniu”, „Urodziny Świata”, „Opowiadanie Świata”. Autorka ponownie odwiedza stworzony przez siebie wszechświat Ekumeny oraz świat Ziemiomorza, ale nie tylko. Zbiór „Rybak znad Morza Wewnętrznego” ukazuje się w Polsce po raz pierwszy! Tematyka zawartych w nim opowiadań rozciąga się od codzienności po krańce doświadczenia, gdzie kwantowe niepewności przestrzeni i czasu znajdują rozwiązanie jedynie w głębi ludzkiego serca. Zbiór zaskakuje różnorodnością i siłą wyrazu, świadczącą zarówno o mistrzostwie wybitnej pisarki, znajdującej się u szczytu możliwości twórczych, jak i o humanizmie dojrzałej artystki, która stawia czoło światu, nie utraciwszy nic ze swojego daru zachwycania się nim i zdumiewania. Dowcipne, satyryczne i zabawne (…), jej opowiadania zawsze traktują o ludziach, a nie o technice, i to ta perspektywa oraz znakomita proza autorki nadają temu zbiorowi tak wielką klasę i wartość. „Publishers Weekly” Elegancka pisarka, z wprawą operująca poezją języka. „Philadelphia Inquirer” Przez wiele lat czytałam tylko fantastykę naukową autorstwa Ursuli K. Le Guin. Teraz już nie czytam fantastyki naukowej, ale na pewno nie przegapiłabym żadnej książki Le Guin. Wyszła poza granice tego gatunku i stała się tym, co było jej pisane: naszą wróżką, naszą wizjonerką, pisarką o nieograniczonych możliwościach tematycznych i sile wyrazu (…) Ta kobieta potrafi wszystko! Niech jeszcze długo kontynuuje swoje dzieło. Carolyn Kitzer Proza Ursuli Le Guin tchnie inteligencją i światłem. Autorka potrafi wynieść beletrystykę do poziomu poezji i ścisnąć ją do gęstości alegorii. Jonathan Lethem Ursula K. Le Guin urodziła się 21 października 1929 r. w Berkeley. Jej książki stały się klasyką - nie tylko fantastyki. To już kanon literatury pięknej, analizowany i badany nie tylko przez znawców literatury, ale i w ujęciu antropologicznym oraz psychoanalitycznym. Pisze dla dorosłych, młodzieży i dzieci. Jest autorką scenariuszy filmowych i esejów oraz tekstów piosenek. Została uhonorowana wszelkimi możliwymi nagrodami przyznawanymi twórcom science fiction i fantasy, z Nebulą, Hugo i World Fantasy Award na czele. Amerykańska Biblioteka Kongresu określiła ją mianem Żyjącej Legendy wśród pisarzy. Od 1958 roku mieszka w Portland w stanie Oregon. Nakładem Prószyński i S-ka ukazał się jej bestsellerowy cykl „Ziemiomorze” oraz „Sześć światów Hain”.
Co mogą mieć ze sobą wspólnego ciemna materia i dinozaury? Zdaniem prof. Lisy Randall, bardzo wiele. Wydaje się, że to ciemna materia może być pośrednio odpowiedzialna za kataklizm, który 66 milionów lat temu spowodował wyginięcie dinozaurów. Jeśli podczas przejścia Słońca przez płaszczyznę Drogi Mlecznej Układ Słoneczny natrafił na dysk gęstej ciemnej materii, jego przyciąganie grawitacyjne wybiło komety z odległych orbit. Niektóre z takich błąkających się komet zostały wyrzucone z naszego układu planetarnego; inne skierowane w stronę jego środka, gdzie mogło dojść do katastrofalnego zderzenia z Ziemią. Badania związane z takim hipotetycznym scenariuszem stały się dla Lisy Randall pretekstem do snucia przenikliwych rozważań na temat kosmologii, astrofizyki, a przede wszystkim wciąż tak mało znanej, ciemnej strony naszego Wszechświata. Profesor Lisa Randall prowadzi badania teoretyczne z zakresu fizyki cząstek elementarnych i kosmologii na Uniwersytecie Harvarda. Jest wybitną popularyzatorką nauki oraz jednym z najczęściej cytowanych i najbardziej wpływowych fizyków teoretyków na świecie.
Maribeth Klein to wiecznie zabiegana pracująca matka. Wszystko co wiąże się z domem, z mężem i z dziećmi spoczywa na jej barkach – nawet w czasie rekonwalescencji po zawale zwolniona jest jedynie od obowiązków zawodowych. W Maribeth Klein cząstkę siebie odnajdzie każda kobieta, której zdarzyło się kiedykolwiek pomyśleć, że zamiast wracać do domu i robić obiad, wolałaby uciec na koniec świata. Cząstkę siebie odnajdzie w niej każdy, kto kiedykolwiek zapragnął wsiąść do pociągu i pojechać gdzieś, gdzie nikt nie oczekiwałby od niego nieustannego usługiwania. W okresie rekonwalescencji Maribeth nabiera przekonania, że nie jest w stanie sprostać wymaganiom wszystkich wokół, decyduje się więc na krok zupełnie nie do pomyślenia. Pakuje się i wyjeżdża. Jak to jednak często w takich przypadkach bywa, po przybyciu w nowe miejsce zaczyna patrzeć na swoje życie z innej perspektywy. Z dystansu może inaczej ocenić oczekiwania swoich bliskich, a także swoje życie zawodowe. Dzięki wsparciu nowych przyjaciół udaje jej się odkryć w sobie tajemnice, które dotychczas skrywała nie tylko przed rodziną, ale nawet przed samą sobą. „Zostaw mnie” to intrygująca książka o lękach, przed którymi wszyscy staramy się uciekać. Gayle Forman przedstawia nam fascynujących bohaterów – mężów, żony, przyjaciół i kochanków – którym zdarza się popełnić błąd i się potknąć, ale którzy stają się dzięki temu lepszymi ludźmi i uczą się przebaczać. Tym samym dowodzi, że jest wnikliwą obserwatorką ludzkiej natury. Jej książka to wciągająca analiza współczesnego macierzyństwa wraz ze wszystkimi jego niejednoznacznościami, a także próba odpowiedzi na pytanie: co się dzieje, gdy dojrzała kobieta porzuca dom? Jak stworzyć siebie na nowo, gdy przestajemy rozpoznawać się w lustrze? Czy można wiedzieć, dokąd się zmierza, jeśli się nie wie, skąd się przybyło? Na te pytania próbuje sobie odpowiadać rozemocjonowana Maribeth, złożona i fascynująca główna bohaterka książki „Zostaw mnie”. W swojej pierwszej powieści dla dorosłych Forman przypomina czytelnikom, że znalezienie odpowiedzi na te pytania wymaga wnikliwych poszukiwań.
Jodi Picoult, autorka bestsellerowej książki „Już czas” „Zostaw mnie” to pogodna i momentami zabawna opowieść o tym, że czasem trzeba porzucić wszystko, co się kocha najbardziej, żeby na nowo odnaleźć drogę do własnego świata. To poruszające świadectwo potęgi miłości i uzdrowicielskiej mocy przebaczenia”.
Tayari Jones, autorka książki „Silver Sparrow” Wznoszę toast za kobiety prowadzące skomplikowane życie oraz pisarki, które o nich opowiadają. Gayle Forman przedstawia bohaterki w różnym wieku, niezmiennie jednak dowodzi niezwykłej wnikliwości w obserwacji niuansów życia kobiety”.
Gabrielle Zevin, autorka powieści „Między książkami” Gayle Forman to wielokrotnie nagradzana autorka powieści dla starszej młodzieży. Za powieść „Jeśli zostanę” otrzymała dwie nagrody: 2009 NAIBA Book of the Year Award oraz 2010 Indie Choice Honor Award, a fabuła książki stała się kanwą dla filmu, który trafił na ekrany w 2014 roku. Forman zajmuje się również dziennikarstwem, a jej teksty pojawiają się między innymi w „Seventeen”, „Cosmopolitan” oraz „Elle”. Autorka odwiedziła już ponad czterdzieści krajów, a swoje podróże opisała w książce podróżniczej „You Can’t Get There from Here: A Year on the Fringes of a Shrinking World”. „Zostaw mnie” to jej debiut w świecie literatury dla dorosłych. Mieszka w nowojorskim Brooklynie wraz z mężem i dwiema córkami.
Paul Kidby, doborowy grafik sir Terry'ego Pratchetta, stworzył ilustracje do „Ostatniego bohatera”, od roku 2002 projektował okładki powieści ze świata Dysku, a także jest autorem znakomitego albumu „Sztuka Świata Dysku”. Jeśli pióro Terry'ego Pratchetta powołało jego postaci do życia, to pędzel Paula Kidby'ego pozwolił im je przeżywać. „Świat Dysku Terry’ego Pratchetta do kolorowania” zawiera czarno-białe rysunki oparte na jego niezwykle popularnych obrazach, a także oryginalne prace, stworzone wyłącznie dla tej książki. Pojawiają się tu takie ikoniczne dyskowe osobowości jak babcia Weatherwax, Sam Vimes, nadrektor Ridcully, Rincewind, Tiffany Obolała i oczywiście ŚMIERĆ. „Świat Dysku Terry’ego Pratchetta do kolorowania” to obowiązkowa... lektura?... dla wszystkich fanów Świata Dysku.
Monika Jaruzelska dała się poznać czytelnikom jako wrażliwa obserwatorka. Jej kolejne książki pełne były trafnych spostrzeżeń, budziły duże emocje. „Zmiana” to opowieść o tym, że żyjemy w świecie ciągłych rewolucji, które przestaliśmy dostrzegać. Nasze życie, relacje, sposób porozumiewania się, a nawet stroje ulegają codziennym metamorfozom. Ma to swoje konsekwencje w obyczajowości, a przede wszystkim – w myśleniu. To też opowieść o intymnym odbiorze tego, co serwuje nam dynamika naszych czasów.
Autorka konfrontuje swoje przemyślenia z czterema wybitnymi specjalistami: psychiatrą, medioznawcą, stoikiem i coachem.
Bo nawet kiedy wydaje się nam, że coś jest stałe, musimy uwierzyć, iż jedyną pewną rzeczą w życiu jest zmiana.
– O czym piszesz? – pyta szarolubna z niedbałą nadwagą.
– O depresji w borderline – odpowiada płowogłowa w mdłych okularach.
– Suuuper! – rozkwita w uśmiechu aparat ortodontyczny, próbując rozsadzić po kątach desperacko wysuwające się przed szereg dwójki.
Zamawiają ciastka, herbatę, kanapki. Zanurzają się w psychologię głębi i beztrosko nabierają kilogramów. Chyba studentki z klinicznej. Patrzę na nie z czułością. Jak mało w nich narcyzmu. Sernik i dopamina.
Przy stoisku „Psychologia biznesu” wręcz przeciwnie. Szczupły brunet w typie młodego Tomasza Kamela. Modny. Czarne, monochromatyczne, najbardziej new z wszystkich newbalansów. Ciemny szalik precyzyjnie oplata szyję, szykownie chroni gardło, które pewnie za chwilę spróbuje którejś z technik efektywnej sprzedaży głosu w komunikacji społecznej lidera.
Jestem w księgarni Psyche Books & Cafe, która należy do Uniwersytetu SWPS. Przychodzę tu po zajęciach, które prowadzę dla II roku. Przeglądam książki i próbuję odgadnąć, na jakim wydziale studiują ludzie przebywający w księgarni.
Fragment książki
Monika Jaruzelska (ur. 1963) – publicystka, antropolog mody. Absolwentka polonistyki UW, studiowała również psychologię. Jedna z pierwszych polskich stylistek. Kierowała działem mody i stylizacji w magazynie „Twój Styl”, współpracowała również z innymi pismami kobiecymi. Założycielka Szkoły Stylu, były członek zarządu i dyrektor artystyczny firmy jubilerskiej W. Kruk oraz luksusowej marki Deni Cler. Wykładowca Uniwersytetu SWPS. Autorka bestsellerowych książek „Towarzyszka panienka”, „Rodzina” i „Oddech”.
Kolejny album historyczny z przygodami Tytusa, Romka i A’Tomka. Baczność! Czapki z głów! Zdejm perukę lub kapelusz dziś jest hymnu jubileusz! – dodał Tytus. Słusznie, bo w 2017 roku mija 90 lat od urzędowego zatwierdzenia „Mazurka Dąbrowskiego” jako hymnu narodowego Polski i 220 lat od jego powstania. W roku 1797, po rozbiorach, przy wojskach Bonapartego powstały Legiony Polskie we Włoszech, których celem było odzyskanie niepodległości ojczyzny. Józef Wybicki, współorganizator Legionów, pod wrażeniem maszerujących żołnierzy, w natchnieniu poetyckim napisał w lipcu 1797 roku sześciozwrotkowy tekst pt. „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”, pod znaną ówcześnie melodię ludową mazurka. Aktualne wówczas słowa i łatwa melodia przyjęły się do śpiewania dla całego narodu pod nazwą „Mazurka Dąbrowskiego”. Nie każdy Polak potrafi zaśpiewać wszystkie cztery zwrotki i refren, które stały się hymnem narodowym, a jeszcze mniej osób zna historię powstania hymnu. Korzystając z popularności komiksu „Tytus, Romek i A’Tomek”, Papcio wykorzystał swoich bohaterów do spopularyzowania hymnu. Melodia utworu jest atrakcyjna, ale tekst może niezbyt już pasujący do dzisiejszych wydarzeń. Może należałoby go zmienić, uwspółcześnić. Ale co poradzić – historia, zabytek, choć z usterkami, ma swoje prawa. Więc śpiewajmy dalej na uroczystościach państwowych i szkolnych, wesoło i patriotycznie, o zapłakanym ojcu, jego Basi i o wojakach bijących w tarabany. Henryk Jerzy Chmielewski (Papcio Chmiel) to najpopularniejszy autor komiksów w Polsce, grafik, rysownik i publicysta, nestor i mistrz polskich twórców komiksów. Urodził się 7 czerwca 1923 roku w Warszawie. Był uczestnikiem Powstania Warszawskiego. Karierę graficzną rozpoczął w 1947 roku jako rysownik w „Świecie Przygód”, a następnie w „Świecie Młodych”. Największą popularność przyniosła mu ukazująca się od 1957 roku seria komiksów „Tytus, Romek i A’Tomek”, która wyznaczyła poziom komiksowej narracji, warsztatu i humoru w twórczości dla młodszych czytelników. Henryk Jerzy Chmielewski był wielokrotnie nagradzany za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej oraz za osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju polskiej kultury; został odznaczony m.in. Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (w 2009 roku podczas uroczystości z okazji 65. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego). Jest Kawalerem Orderu Uśmiechu. Mieszka i pracuje w Warszawie. Czytelnicy, którzy wychowali się na jego twórczości, z nostalgią witają dzisiaj wznowienia znanych książeczek, kupują je swoim dzieciom i niecierpliwie czekają na nowe przygody ukochanych bohaterów z dzieciństwa.
Wiersze i piosenki prawie wszystkie.
Andrzej Poniedzielski przez najbliższych nazywany jest „logo listopada”, sam o sobie mówi: „nevergreen” i „deklaracja niemłodości”. Jego niespieszne wywody wzbudzają wielki aplauz widowni i dowodzą, że jest w nas potrzeba błyskotliwego humoru i poetyckiego spojrzenia na świat. „Dla duszy – gram” to najpełniejsze wydanie wierszy i piosenek Andrzeja Poniedzielskiego – poety, artysty niosącego niezmącony spokój, inteligencję, wrażliwość i precyzję słowa. Andrzej Poniedzielski jest artystą, który nie potrzebuje tego, żeby o Nim pisać. On sam się pisze. I warto Go poczytać. Artur Andrus Za bardzo dobrego poetę, który czasem reprezentuje swoje utwory w formie kabaretowej, uważam Andrzeja Poniedzielskiego. Innych wymienić nie potrafię. Wojciech Młynarski Poniedzielski pozwala poczuć przyjemny posmak wspaniale ponurego pogodzenia się ze światem. Kiedy czytam te wiersze, słyszę jego głos w każdym słowie. I jego milczenie w przerwach między słowami. Jerzy Bralczyk Andrzej Poniedzielski – poeta, autor tekstów piosenek, twórca scenariuszy, reżyser, konferansjer i humorysta. Laureat wielu festiwali oraz przeglądów piosenki autorskiej i studenckiej. Od marca 2007 roku kierownik literacki „Sceny na dole” Teatru Ateneum w Warszawie. Odznaczony srebrnym medalem Gloria Artis, tytułami Mistrza Mowy Polskiej i Ambasadora Polszczyzny 2015.
Najpiękniejsze i najważniejsze książki Marii Nurowskiej w nowym wydaniu.
Miłość i śmierć, wina i zagubienie oraz poszukiwanie własnej tożsamości.
Opowieść o niezwykłym dążeniu, o rozpaczliwych próbach kogoś, kto – by uniknąć śmierci – musi stać się kimś innym. Historia miłości w czasach nienawiści i barbarzyństwa.
Elżbieta Elsner pod fałszywym nazwiskiem stworzyła sobie nowe życie. Tłumaczy się z tego w listach do Andrzeja.
W wieku 16 lat poszła dobrowolnie za ojcem do getta warszawskiego, gdzie została prostytutką, by ocalić ich oboje. Po ucieczce z getta przyjmuje nową tożsamość i staje się Krystyną Chylińską. Żyje jednak w nieustannym lęku, że ktoś mógłby ją rozpoznać i zniszczyć jej egzystencję.
W końcu przeszłość ją dopada i słyszy: „Krystyna Chylińska nie jest twoim prawdziwym nazwiskiem...”.
Maria Nurowska zaliczana jest do najważniejszych pisarzy współczesnej literatury polskiej.
Jej „Listy miłości” zasługują na uwagę. Autorka świadoma jest tradycji, w której pisze – jej bohaterka Krystyna Chylińska ma w sobie coś z Anny Kareniny, książka przypomina także Początek Andrzeja Szczypiorskiego.
„Frankfurter Allgemeine Zeitung”
Maria Nurowska – jedna z najwybitniejszych i najpopularniejszych polskich pisarek. Jej powieści podbijają serca kolejnych pokoleń czytelników. Najbardziej znane to: „Mój przyjaciel zdrajca”, „Sprawa Niny S.”, „Nakarmić wilki”, „Drzwi do piekła”, „Dom na krawędzi”. Książki Marii Nurowskiej przetłumaczono na szesnaście języków.
W wieku jedenastu lat był świadkiem, jak biali ludzie mordują jego ojca. Od tego dnia Indianin Lolla-Wossiki stał się żałosnym pijakiem. Jego brat, Ta-Kumsaw, chciałby przepędzić Białych z kontynentu. Ale gubernator Bill Harrison snuje o wiele okrutniejsze plany wobec Indian. Kiedy zaczyna je realizować, mimowolnie doprowadza do spotkania Alvina Millera – wyjątkowego białego chłopca, obdarzonego potężną mocą magiczną – z Lollą-Wossiky i Ta-Kumsawem. I tak rozpoczyna się kolejny etap edukacji Alvina. Orson Scott Card (ur. 1951) – jeden z najbardziej popularnych autorów science fiction. Zadebiutował w wieku 26 lat opowiadaniem „Gra Endera”; zostało ono później rozbudowane do rozmiarów powieści, która zapoczątkowała jeden z najpopularniejszych cykli powieściowych autora – Sagę o Enderze. Równie popularną i powiązaną z nią fabularnie serią jest Saga Cienia. „Czerwony prorok” to drugi tom cyklu Opowieści o Alvinie Stwórcy, wznowienia kolejnych części w nowej szacie graficznej ukażą się wkrótce nakładem Prószyński i S-ka.
Miłość potrafi spaść z siłą żywiołu. Nie ma przed nią ucieczki nawet dla… księdza. Bez względu na przeciwności, bez względu na cenę, jaką przyjdzie płacić przez resztę życia. Czy było warto? Gruby brulion w kartonowych okładkach, z mocno pożółkłymi kartkami, zapisywanymi atramentem przez długie wieczory i noce. Dzieje wielkiej, zakazanej miłości, która narodziła się przeszło sto lat temu. Czy to takie niezwykłe? Owszem, gdy bohaterem tej historii i autorem pamiętnika jest ksiądz. To opowieść o młodym duchownym, od początków jego drogi kapłańskiej, poprzez rozterki i walkę z przymusem dochowania celibatu. O próbach opuszczenia Kościoła i powrotach przed ołtarz. Czy miłość do kobiety przezwycięży autentyczne powołanie do służby Bogu? Autorzy powieści odwiedzili wszystkie miejsca, gdzie toczy się akcja tej opowieści, a jest ich sporo – Królestwo Polskie, Ukraina, Wołyń, Podole, stary Paryż i daleka Ruś. Udało im się przywołać tamtą atmosferę, dawne klimaty wiejskich plebanii i magnackich posiadłości, wielkie bale i tupot końskich kopyt na bruku miasteczek o znajomo brzmiących nazwach, gdzie jeszcze z rzadka słychać język polski. A do tego pojawia się pewna tajemnica, którą tropią współcześni bohaterowie, podążający śladami księdza i jego ukochanej. Dodatkową inspiracją dla prowadzonych z niemałym trudem poszukiwań stał się fakt, że gdyby pewien dziesięcioletni chłopiec sto lat temu nie postanowił uciec z domu, to współautorki tej książki nie byłoby na świecie… Maria Ulatowska – autorka powieści obyczajowych (m.in. trzytomowej serii o Sosnówce, „Kamienicy przy Kruczej”, „Domku nad morzem”). Jacek Skowroński – autor książek sensacyjnych („Był sobie złodziej”, „Mucha”, „Zabić, zniknąć, zapomnieć”). Obydwoje urodzeni w Warszawie i choć nosi ich po świecie i czasami chcieliby zostać gdzieś w zielonej głuszy, jednak wiedzą, że swojego miasta nigdy na stałe nie opuszczą. Pomimo całkiem innych charakterów i zainteresowań: ona – wielbicielka zwierząt, przyrody i książek, niepoprawna romantyczka o duszy dziecka; on – kochający wyzwania, otworzy każdy zamek, wędzi mięsiwa, kosmopolita z zamiłowania i kryminalista z wyboru; od pewnego czasu piszą w duecie („Autorka”, „Pokój dla artysty”).
Ruth Cole, opuszczona w wieku czterech lat przez matkę, robi zawrotną karierę literacką. Jej sukcesy zawodowe nie idą jednak w parze ze szczęściem osobistym. Kolejne nieudane związki potęgują tylko uczucie goryczy i samotności, towarzyszące wziętej autorce od wczesnego dzieciństwa. Wybawienie może przynieść tylko książę z bajki, zdolny zatriumfować nad przeszłością...Powieść Irvinga to przede wszystkim pełna śmiałej erotyki i brawurowego komizmu historia miłosna, po raz pierwszy u tego pisarza opowiedziana głównie z perspektywy kobiety. To również wzruszająca, tchnąca ciepłem opowieść o przezwyciężaniu bólu i o afirmacji życia.John Irving (ur. 1942) - jeden z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy. Debiutował w 1968 roku powieścią ""Uwolnić niedźwiedzie"", a jego czwarta książka, ""Świat według Garpa"", przyniosła mu rozgłos na skalę światową, została też z sukcesem sfilmowana. Jest znany i podziwiany na całym świecie, a jego powieści zostały przełożone na kilkadziesiąt języków.
Porywająca saga rodzinna. Cztery pokolenia, miłość i tajemnice, których świadkiem jest tylko urzekająca mała wyspa.
Lekarz Amedeo Esposito, podrzutek z Florencji, przyjeżdża na Castellamare w poszukiwaniu pracy. Nieoczekiwanie znajduje tam przyjaciół, dom, rodzinę i swoje miejsce na ziemi, gdzie czas odmierza coroczna procesja świętej Agaty, patronki wyspy.
Amedeo otwiera bar w Domu na Skraju Nocy. Choć miejscowi uważają ten budynek za przeklęty, właśnie to miejsce stanie się sercem wyspy. Tutaj urodzi się czwórka dzieci Amedea i Piny, a później ich wnucząt i prawnucząt.
Castellamare wraz z czterema pokoleniami energicznych Espositów żegluje przez burzliwe stulecie, poddając się zmianom niesionym przez wojnę, recesję i… turystów. Zmieniają się reżimy, wychodzą na jaw zdrady, zawiązują się nieoczekiwane przyjaźnie, a Dom na Skraju Nocy trwa niezmiennie pośród szumu morza.
Oszałamiający debiut Banner, młodej brytyjskiej autorki, w dorosłej literaturze budzi nieuniknione porównania z „Powrotem do Missing” i „Domem duchów”, przenosząc nas do świata zakotwiczonego zarazem w realności i w micie, zaludnionego przez cudownie oryginalne postaci, ze wspaniale złożoną fabułą.
„Kirkus”
Ostatnia książka Catherine Banner to mistrzowskie osiągnięcie sztuki pisarskiej, przesycone cudownością, a zarazem zachowujące subtelną równowagę między tym, co wytłumaczalne, a tym, co niewyjaśnione. Przez pryzmat życia pojedynczego człowieka – w oczach świata niewartego uwagi – oraz jego rodziny, Banner porusza kwestie tak szerokie, jak wspólnota oraz znaczący wpływ wielkiej historii na życie jednostek i społeczeństw. I podobnie jak owe globalne sprawy wpływają na prywatne, tak styl Banner stanowi odbicie treści książki: „Dom na skraju nocy” jest wciągający i podany w pięknej formie.
Sara Gruen, autorka „U brzegu”
„Dom na skraju nocy” to błyskotliwe uzupełnienie długiej, eklektycznej tradycji powieści wyspiarskiej. Catherine Banner stworzyła bogaty świat fikcyjnej wysepki Castellamare, kunsztownie skondensowany i cudownie skomplikowany – osiągnięcie zarezerwowane dla najgenialniejszych i obdarzonych największą intuicją pisarzy. Fakt, że jest to pierwsza powieść Catherine Banner dla dorosłych czytelników, czyni je tym bardziej niezwykłym.
Nicholas Christopher, autor „A Trip to the Stars”
Czytelnicy, zostaniecie urzeczeni cudownie napisaną, dynamiczną i czarowną historią pełną wyrazistych postaci. „Dom na skraju nocy” porównywano z „Czekoladą” Joanne Harris i „Kapitanem Corellim” Louisa de Bernieresa; książka Banner śmiało może stanąć na półce obok tych powieści, ponieważ również ona przenosi nas w magiczny i fascynujący świat.
„Independent Ireland”
Błyskotliwy hołd złożony włoskiej tradycji gawędziarskiej… Książka, od której nie sposób się oderwać, splatająca w jedną wspaniałą opowieść romans, rywalizację i zawiłości rodzinnych oczekiwań. W pisarstwie Banner pobrzmiewają – pełne podziwu i uczucia – echa utworów Itala Calvina. Czytając „Dom na skraju nocy”, czujemy, jakbyśmy trafili do fantastycznego świata, gdzie czas stoi w miejscu, lecz zmiany następują w niewyobrażalnym tempie.
„Minneapolis Star Tribune”
Mistrzowska fabuła.
„Irish Examiner”
Catherine Banner urodziła się w Cambridge w 1989 roku. Pisać zaczęła już jako czternastolatka, jej pierwszą książką była sagą fantasy dla młodzieży. Na jakiś czas przerwała karierę pisarską i zajęła się pracą nauczycielki w szkole średniej w hrabstwie Durham. Zaintrygowana brakiem informacji o tym, w jaki sposób kryzys gospodarczy z 2008 roku wpłynął na zwykłych ludzi, postanowiła to przedstawić w swojej pierwszej powieści dla dorosłych. Tak powstał „Dom na skraju nocy”. Skala, rozmach, ale też psychologiczna głębia postaci znacznie wykraczają poza to, czego można by oczekiwać od debiutantki – i to tak młodej. Obecnie mieszka z mężem w Turynie.
Ktoś porywa małego chłopca. Prowadzone w tej sprawie śledztwo utknęło w martwym punkcie. Cztery lata później w lesie znaleziono ludzki szkielet. Posterunkowa Sanela Beara ma przekazać ojcu chłopca straszną wiadomość. Jednak spotkanie z przystojnym Darko Tudorem, który pracuje w leśnej stacji badawczej zajmującej się życiem wilków, rodzi w niej wątpliwości. Czy to rzeczywiście było porwanie? A może doszło do niego przez pomyłkę? Niestety, wszystkie osoby związane z tą sprawą milczą. Beara dochodzi do wniosku, że tylko w jeden sposób może dojść do prawdy: pod przybraną postacią zatrudnia się w willi zamożnej rodziny Reinartzów, w której matka porwanego chłopca pracowała wcześniej jako pomoc domowa. Beara zostaje wciągnięta w gmatwaninę nienawiści, pożądania i pogardy, co doprowadza ją do granic wytrzymałości…
Elisabeth Herrmann urodziła się w Marburgu w 1959 roku. Wiele lat pracowała jako dziennikarka w telewizji RBB. Jej powieści są bardzo popularne i często służą za scenariusze filmowe. Elisabeth Herrmann otrzymała nagrodę Radio Bremen Crime oraz niemiecką nagrodę Crime Fiction 2012. Mieszka z córką w Berlinie.
Idealna żona i matka, perfekcyjna pani domu, kobieta nie do zdarcia – oto Marta, pięćdziesięcioletnia polska męczennica. Za komuny wystawała godzinami w kolejce po skrawek schabu dla swoich mężczyzn, a dziś kupuje sól himalajską i cukier z Barbadosu, żeby ratować męża przed zawałem. Zawsze przyświecał jej jeden cel – służyć rodzinie – ale gamoniowaty mężuś i rozpieszczony jedynak nigdy tego nie doceniali. Niespodziewana wizyta dawnego przyjaciela rodziny w towarzystwie odzianej w chabrowe cekiny narzeczonej wywraca życie Marty do góry nogami. Kilka awantur później Marta zostaje rozwódką, oskarżaną przez wszystkich o rozpad małżeństwa. Jest gotowa na wszystko, żeby udowodnić swoją niewinność. Izabela Pietrzyk (ur. 1966) – autorka poczytnych powieści „Babskie gadanie”, „Wieczór panieński”, „Histerie rodzinne” i „Rodzinny park atrakcji”, jest filologiem, wykłada język rosyjski na uniwersytecie w Szczecinie, swoim rodzinnym mieście. Ma dorosłą córkę, jak mówi: ładną po ojcu i mądrą po matce. Dziękuję Ci Boże, że stworzyłeś mnie kobietą, brzmi motto życiowe pisarki.
Każde naukowe osiągnięcie Franka Wilczka opierało się na przekonaniu, że Wszechświat jest ucieleśnieniem pięknych struktur przejawiających się w postaci symetrii – harmonii, równowagi, proporcji – i oszczędności środków. Na tym polega głęboka logika Wszechświata. Mając za przewodnika laureata Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, możemy śmiało udać się w odkrywczą podróż do granic współczesnej wiedzy, by odkryć, że równania opisujące atomy i światło są niemal dosłownie takie same jak równania wyjaśniające działanie instrumentów muzycznych i rozchodzenie się dźwięku, a cząstki subatomowe, dzięki którym uzyskujemy większość naszej masy, można opisać za pomocą prostych, geometrycznych symetrii. Odnosimy wrażenie – stwierdza Wilczek – że sam Wszechświat pragnie być ucieleśnieniem struktur pełnych piękna i elegancji. Być może wynika to z czystej elegancji liczb, a może jest dziełem jakiejś istoty wyższej – niewykluczone też, że prawda leży gdzieś pośrodku. Tak czy inaczej, świat jest dziełem sztuki, a jego najgłębsze prawdy przemawiają bezpośrednio do naszych odczuć, jak gdyby były wyryte w naszej duszy. „Piękne pytanie” to inspirująca książka, która scala odwieczne poszukiwanie piękna i dążenie do prawdy w fascynującą syntezę. Mamy przed sobą błyskotliwe, ważne dzieło jednego z najwybitniejszych współczesnych myślicieli, którego subtelne poczucie humoru i zaraźliwe zaciekawienie światem ożywiają każdą stronę książki. Frank Wilczek snuje błyskotliwe rozważania na temat rzeczywistości, które odkrywają przed nami cudowną syntezę prawdy, piękna i głębokich praw Wszechświata.
Brian Greene, autor „Piękna Wszechświata” i „Ukrytej rzeczywistości” „Piękne pytanie” umożliwia zrozumienie sukcesów współczesnej fizyki i stojących przed nią wyzwań. To naprawdę wspaniała książka. Polecam ją każdemu, kogo interesuje, dokąd zmierza nauka.
Lee Smolin, autor książek „Czas odrodzony” i „Kłopoty z fizyką” W tej wspaniałej i niezwykle przystępnej książce Frank Wilczek traktuje kosmos jak dzieło sztuki, odkrywając przed nami ukryte piękno na wszystkich poziomach, od królestwa galaktyk po mikroskopowy świat cząstek subatomowych. Jego dar dostrzegania tego, co umyka uwadze innych, sprawia, że jest fascynującym przewodnikiem nie tylko dla uczonych, ale także dla artystów i wszystkich ludzi obdarzonych ciekawością świata.
Max Tegmark, autor książki „Nasz matematyczny Wszechświat” Frank Wilczek jest profesorem w Massachusetts Institute of Technology. W 2004 roku został laureatem Nagrody Nobla, przyznanej za prace, które przeprowadził w wieku 21 lat, w trakcie studiów doktoranckich. Znany jest między innymi z odkrycia swobody asymptotycznej, wkładu w rozwój chromodynamiki kwantowej, odkrycia aksjonów i badań nad nowymi rodzajami statystyk kwantowych. W Polsce ukazały się jego książki „W poszukiwaniu harmonii” i „Lekkość bytu. Masa, eter i unifikacja sił”.
Podczas koncertu w klubie muzycznym Solitude Creek w Monterey dochodzi do tragedii. Widzowie – zaalarmowani o wybuchu pożaru – wpadają w panikę i próbując uciec, tratują się nawzajem. Są ofiary śmiertelne i wielu rannych.
Kathryn Dance, agentka biura śledczego Kalifornii, przeprowadza kontrolę dokumentów ubezpieczeniowych w Solitude Creek i dowiaduje się, że nie było tam żadnego pożaru – ktoś chciał wzbudzić w ludziach strach, nad którym nie sposób zapanować. Komuś zależało, by oszalały z przerażenia tłum, w którym każdy walczy o życie, sam dla siebie stanowił zagrożenie.
Okazuje się, że sprawca na tym nie poprzestał i nikt na półwyspie Monterey nie może się czuć bezpiecznie – wchodząc do kina, restauracji czy nawet windy.
Kathryn Dance postanawia odnaleźć i powstrzymać przebiegłego przestępcę, który nie zostawia śladów. W prowadzonym przez funkcjonariuszy służb stanowych wielowątkowym śledztwie musi ona polegać przede wszystkim na swoich umiejętnościach wykrywania kłamstw oraz intuicji.
Deaver jest mistrzem manipulacji. Jego historie są tak umiejętnie skonstruowane, że praktycznie niemożliwe do rozwiązania i diabelsko trudne do śledzenia. Czyli takie jak lubimy najbardziej.
„New York Times Book Review”
Deaver jest mistrzem suspensu!
„Crimespree Magazine”
Deaver jest geniuszem ... Ta historia to Deaver w najlepszym wydaniu!
„Huffington Post”
Jeffery Deaver – z wykształcenia dziennikarz i prawnik. Przez kilka lat współpracował z dziennikami „New York Times” i „Wall Street Journal”. Był także doradcą prawnym jednej z większych firm na Wall Street. Zaliczany jest do grona najbardziej poczytnych pisarzy amerykańskich. Światową sławę przyniósł mu „Kolekcjoner Kości” – pierwsza powieść, w której pojawiła się para detektywów: Lincoln Rhyme i Amelia Sachs. Książkę zekranizowano, a w głównych rolach wystąpili Denzel Washington i Angelina Jolie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
