Anna Wojdecka (z domu Tomkowicz), urodzona we Frysztaku na Rzeszowszczyźnie. Od 1972 roku mieszka na Śląsku. Laureatka paru konkursów ogólnopolskich i regionalnych.
Czy mieliście kiedyś nierealne marzenia? Takie trudne do spełnienia?Jeśli tak, to ta książka jest właśnie dla Was. To historia Soni, zwykłej dziewczyny, która zapragnęła mieć własne gospodarstwo agroturystyczne, nie miała jednak odpowiedniego zaplecza. Łono natury, zwierzęta, zieleń sprzyjają też romantycznym uniesieniom. Kilku mężczyzn sprawi, że w życiu głównej bohaterki będzie miłość, będzie trochę śmiesznie, a trochę powieje grozą i dramatem. Zawsze jednak będzie mogła liczyć na pomoc Krystiana, jej wieloletniego przyjaciela. Czy Sonia znajdzie sposób, by spełnić swoje marzenie? Czy przy okazji spotka upragnioną miłość? Przekonajcie się sami.
Magdalena Tecław - wieloletni nauczyciel w szkołach podstawowych i średnich w Polsce oraz Wielkiej Brytanii. Absolwentka Wydziału Zarządzania oraz Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego, ukończyła także studia z zakresu edukacji w University College London, East London University oraz St Mary's University. Na Wydziale Edukacji University of York otrzymała tytuł MA, a obecnie kontynuuje studia na University of Oxford, gdzie zajmuje się tematem oceniania. Na co dzień pracuje w szkole średniej w hrabstwie Oxfordshire jako koordynator zespołu. Jest mężatką i mamą czwórki dzieci.
"Pallad" - druga z cyklu powieści, które łączy postać Horsta Blankenburga oraz jego współpracowników, rozgrywa się niemal współcześnie. Na rynku surowców strategicznych drożeje pallad będący obiektem spekulacji. Skomplikowana intryga zatacza szerokie kręgi od zachodniej Europy, przez Polskę, Rosję, aż po południową Afrykę. Horst Blankenburg i jego zespół starają się zniweczyć plany destabilizacji międzynarodowej gospodarki i pokrzyżować działania świetnie zorganizowanych i należących do społecznych elit aferzystów. Podobnie jak w poprzedniej powieści nie zabraknie też wątku melodramatycznego, gdyż równolegle do opisanych machinacji obserwujemy uczuciowe perypetie głównego bohatera.Boudewijn Wilkins od kilku tygodni realizował plan nakreślony pewnej nocy w rezydencji swojego teścia niedaleko Hildesheim. Zadanie było skomplikowane, a jego skala przewyższała wszystko, co Wilkins robił w świecie finansów do tej pory. Najpierw musiał dość dyskretnie i rozkładając działania w czasie, spieniężyć część papierów wartościowych należących do Lukasa-Albrechta von Osterode, swojego teścia. Należało to robić małymi transzami, aby nie wzbudzać nadmiernego zainteresowania na rynkach finansowych. Te małe transze, czyli transakcje zazwyczaj opiewające na sto, dwieście lub nawet trzysta tysięcy dolarów lub euro, przeprowadzał na różnych giełdach, w kilkunastu krajach, przez różne banki, których klientem był Lukas-Albrecht. Jako makler mający stałe pełnomocnictwo od teścia ograniczał się po prostu do wydawania dyspozycji sprzedaży, a czasem - dla niepoznaki - kupował też niewielkie pakiety akcji czy obligacji. Wilkins działał na tyle skutecznie, że po dwóch miesiącach operacji na wydzielonych subkontach dysponował już kwotą ponad pięćdziesięciu milionów dolarów w kilkunastu bankach, w tym czterech szwajcarskich. Największą kwotę - ponad dwadzieścia osiem milionów dolarów denominowanych we frankach szwajcarskich - umieścił w Bankverein Zwirgl."Wartka akcja thrillera, która toczy się na wielu płaszczyznach, przykuwa uwagę. I choć każda z książek z cyklu jest samodzielną powieścią, to już polubiliśmy powracających głównych bohaterów".Anna Szulc
"Eliksir. . The Elixir" - tomik wierszy w trzech językach: po polsku, ukraińsku i angielsku - jest jak magiczny napój, który rozlewa się w naszych sercach i duszach, dając nadzieję, napawając otuchą i napełniając nas miłością. Bezlitosny najeźdźca okrutnie przerwał spokojne życie mieszkańców Ukrainy, rozdzielił rodziny, osierocił dzieci, zburzył miasta. Ale świat nie pozostał obojętny na tę zbrodnię, zjednoczył się i stanął po stronie udręczonej Ukrainy. Te skrajne i niewyobrażalne uczucia przebrzmiewają też w utworach. Autorka podkreśla, że Ukraińcy się nie poddadzą, dobrzy ludzie zwyciężą, a sprawiedliwość zatriumfuje. Pisze o miłości do ojczyzny, do matki, wspomina dzieciństwo i zwykłą codzienność. To właśnie ta normalność, optymizm, miłość i wdzięczność są jak lekarstwo na zbolałe serca. Zwycięży dobro, zatriumfuje miłość - zdaje się krzyczeć Autorka, pełna nadziei i wiary w ludzką solidarność i empatię.
Pomysł napisania tej książki był mój, jednakże Duch Święty przypominał mi sceny i zdarzenia z mojej przeszłości, jednocześnie wybierając te właściwe do napisania tej lektury. Pomagał mi w opisywaniu zdarzeń minionych i ilekroć gubiłem wątek, tylekroć wtedy podążałem za Jego głosem, wypełniając brakujące luki. Zastanawiałem się nad celowością Jego pomocy i odpowiedź dostałem tuż pod koniec spisywania tych pięknych historii z mojego życia, kiedy to usłyszałem wyraźnie zdanie, w którym oznajmił mi: "Zakończenie należy do Mnie!". Przeżyłem piękną przygodę podczas pisania tej książki, którą polecam wszystkim poszukiwaczom Bożej obecności.
Alicja Szczypiorska ukończyła dziennikarstwo na UW, negocjacje i mediacje na SWPS, produkcję filmową na Uczelni Łazarskiego. Studiowała też w Instytucie Krajów Rozwijających się oraz w Instytucie Psychologii Stosowanej. Pracowała w telewizji TVN jako kierownik produkcji, dziennikarz i reporter. W firmie szkoleniowej była szefową działu eventów. Przez te wszystkie lata szukała swojej unikalnej drogi zawodowej- pracy z sensem, a także poczucia wolności i szczęścia na co dzień. Swoje doświadczenia i przemyślenia opisała w niniejszej książce.Prywatnie szczęśliwa żona i mama. Kocha podróże i uważa, że życie na własnych warunkach to podstawa naszego spełnienia i dobrostanu.Każda osoba jest niepowtarzalna, wyjątkowa i każda ma swoją unikalną drogę. Dopóki jej nie znajdziemy, nie odkryjemy, nie będziemy tak do końca zadowoleni z tego, jak wygląda nasze życie. Tak długo, jak nie zaakceptujemy swojej przeszłości i siebie ze swoimi wadami, słabościami, nawykami, nie stworzymy szczęśliwych, zdrowych relacji z innymi. Kiedy weźmiemy pełną odpowiedzialność za swoje wybory i przestaniemy być ofiarami ludzi i okoliczności, wygramy nasze życie i wszystko będzie prostsze."Ja jestem OK, Ty jesteś OK" to efekt licznych lektur, kursów, szkoleń, spotkań i rozmów z wieloma osobami w poszukiwaniu przepisu na szczęście, zdrowie, spełnione i dostatnie życie. Autorka stara się krok po kroku pokazać, jak stać się człowiekiem wolnym, spełnionym, szczęśliwym, zdrowym i zadowolonym ze swojej sytuacji życiowej. I rzeczywiście, podczas lektury tego poradnika wszystko wydaje się prostsze i możliwe.Ta książka jest adresowana przede wszystkim do młodzieży, ale każda osoba, która gdzieś tam w środku czuje się młoda albo wie, że nie dała jeszcze z siebie wszystkiego, na pewno z tej lektury skorzysta.Być może również dla Ciebie będzie to nowy początek?Albo nowy rozdział dla kogoś z Twoich bliskich lub przyjaciół?Wyobraź sobie życie na własnych warunkach, bez martwienia się, lęku, żalu, stresu, złości, choroby. To absolutnie możliwe, tylko trzeba zaryzykować i spróbować.Daj się zabrać w tę podróż i wybierz życie w szczęściu, w zgodzie ze sobą i całym światem.
Jeśli chcesz się dowiedzieć, jak zakończył się rejs pana hipopotama po jeziorze, spacer krokodyla w kapeluszu lub gdzie podział się letni wietrzyk, przeczytaj wierszyki zebrane w książeczce pt. "Gdzie jest wietrzyk?". Przeniosą Cię one w uroczy świat zwierząt i ich rozmaitych przygód. Wzbogacone pięknymi ilustracjami wierszyki opowiadają ciekawe oraz zabawne historyjki, które wywołają niejeden uśmiech.Lektura książeczki "Gdzie jest wietrzyk?" to doskonały sposób na miłe spędzenie czasu oraz kontakt najmłodszych z literaturą dziecięcą. Wiersze mają też walor edukacyjny i rozwijają empatię wobec zwierząt. Ta książeczka to także idealny prezent dla dzieci w wieku od 2 do 8 lat.Anna Gościniak ur. w 1971 roku w Krakowie, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, nauczycielka jęz. angielskiego, miłośniczka literatury pięknej, przyrody i zwierząt, a zwłaszcza psów. Posiadaczka kilku psiaków adoptowanych ze schronisk oraz aktywistka szukająca domów dla bezdomnych zwierząt.
Aforyzmy podobno wyszły już z mody, ale może warto znów do nich wrócić, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z ich satyryczną formą. Bez poważnego zadęcia i silenia się na ponadczasowe mądrości zatrzymajmy się na chwilę i pobawmy z autorem, żonglując słowami i ich opacznym znaczeniem.Zapraszamy do dobrej zabawy! W krótkiej satyrycznej oprawie aforyzmy mogą zyskać nowe znaczenie i dać nam szansę na odczytanie na nowo znanych na co dzień słów, przysłów czy zwrotów.
Uciekłem z Polski komunistycznej w 1971 roku, mając dwadzieścia trzy lata, podobnie jak tysiące ludzi uciekało w tym czasie z Polski przede mną i po mnie. Dziesięć lat później napisałem ten tekst i zatytułowałem go "Ucieczka", po czym umieściłem go w szufladzie biurka, gdzie przeleżał ponad czterdzieści lat. Kiedy ostatnio odnalazłem go i przeczytałem, wydał mi się interesujący. Dlaczego? Ponieważ sam w dużej części zapomniałem, jak przebiegała moja ucieczka na Zachód. Zdecydowałem się więc go przepisać z kilkoma niewielkimi poprawkami.Wydaje mi się, że niezbędne jest pisanie o tych wydarzeniach po to, żeby pozostał po nich jakiś ślad. Nie tylko nowe pokolenia nie znają tych faktów, ale nawet starsi ludzie, a obecnie moi rówieśnicy, nie mają pojęcia, na czym mogła polegać taka ucieczka. A nawet jeśli ja przeżywałem te wydarzenia z dużą dozą optymizmu, dla wielu kolegów i przyjaciół, którzy mi w tym czasie towarzyszyli, mogła to być bardzo bolesna przeprawa. Bo nie wszystkim się powiodło i nie wszyscy mieli ten przysłowiowy łut szczęścia w momencie, kiedy był on potrzebny.Okres, o którym mowa, dotyczy roku 1971, czyli dwadzieścia lat przed upadkiem reżimu komunistycznego. W tym czasie nikt jeszcze nie wątpił w wyższość systemu komunistycznego, mimo wypadków grudniowych na Wybrzeżu i na Pomorzu Zachodnim, które można było uważać wtedy za przypadkowe lub bardziej jako tymczasowe konsekwencje niewłaściwych decyzji podjętych przez ówczesne władze.Ale moje opowiadanie dalekie jest od rozważań politycznych, ponieważ moim głównym celem było wyjechanie w szeroki świat i poznanie go. Tym bardziej że mieszkałem w Polsce w dość dużym, ale prowincjonalnym mieście i poza kilkoma wizytami w bratnich krajach pozostała część świata była dla mnie całkowicie nieznana i tajemnicza, dla jej odkrycia byłem gotowy podjąć największe ryzyko.
Ta historia, którą mogę opowiedzieć poprzez ilustracje, jest jak "widzenie smoka osobiście". Mimo że budzi mieszane uczucia fascynacji i szczęścia, a także strachu i niepewności, jest jednocześnie piękna i niezwykła. Niczym Gucio i jego rodzina odbywamy podróż pełną przygód, w której nie brakuje lęków, chwil grozy, ale też zabawy i uśmiechu. To było niesamowite doświadczenie móc uczestniczyć w tym projekcie i powołać do życia te wspaniałe postaci. Miesiące pracy, podczas których robiliśmy wszystko, aby ta historia była jak najlepiej i najpiękniej opowiedziana, znajdują odzwierciedlenie na kartach tej publikacji.Rafael M. Rosolen"Straszne i urocze opowieści smocze" to wspaniała przygoda nie tylko dla młodych pasjonatów niezwykłych historii z jeszcze bardziej niezwykłymi postaciami, ale również dorosłych pragnących oderwać się od rzeczywistości i zanurzyć w niesamowitym świecie, w którym nie brakuje znanych motywów literackich, które są jednak - za sprawą bogatej wyobraźni Autora - przedstawione w nowatorski sposób, niepozbawionych poczucia humoru postaci, zaskakujących rozwiązań i niecodziennych wyzwań. To historia, która nie tylko wciąga, ale również pobudza proces twórczy: zachęca do rozwijania poszczególnych wątków, zagłębiania się w świat przedstawiony i dopingowania ulubionych bohaterów, którzy mogą inspirować - i nierzadko właśnie inspirują! - do przekraczania własnych granic i spełniania marzeń. Wyjątkowa treść wzbogacona pięknymi ilustracjami.Sylwia Mosińska
Elżbieta Dudkowska, absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, mieszkała w Chicago od 1981 do 2018 roku. Po opanowaniu języka angielskiego i ukończeniu w college'u kursu twórczego pisania beletrystyki należała do grupy pisarzy amerykańskich działających w Schaumburgu, przedmieście Chicago. Korzystając z sugestii kolegów pisarzy, wydała na emigracji książkę "Starting Over in a New Country". Ostatnio przetłumaczyła tę książkę na język polski, wprowadziła nieco zmian w tekście i zmieniła tytuł na "Dwie ojczyzny".Polscy małżonkowie Joanna i Michał przybywają do Chicago w 1988 roku i jako imigranci podejmują wiele wyzwań - szukanie pracy, mieszkania, uczenie się języka, zmagania z chorobą i ze studiami. Z biegiem czasu asymilują się z amerykańskim społeczeństwem, ale nie odwracają od polskiego dziedzictwa. Znajdują przyjaciół i ustalają najważniejsze wartości w życiu człowieka, z których jedną z ważniejszych jest miłość, to najwspanialsze uczucie. Powieść jest pochwałą rodziny.Polscy imigranci, którzy przybyli w fali solidarnościowej po 1981 roku, i ci, którzy są tu dłużej, kochają dwie Ojczyzny. Kultywują polskie tradycje narodowe i chrześcijańskie.Książka "Dwie ojczyzny" to skarbiec wiedzy o polskiej historii oraz teraźniejszości w Krakowie i w Ameryce.
"Wszyscy jesteśmy ubekami?" to krzyk rozpaczy i niemocy nad chorobą społeczną, jaką jest nienawiść i pogarda dla drugiego człowieka, zwaną dezubekizacją. Jest to część programu partii PiS i nie tylko jej, gdyż zakorzenił się ten termin i u zwolenników innych ugrupowań. Partia PiS jednak wprowadziła go w życie jako system, który nie widzi konkretnej osoby, a metodami jest bardzo podobny do systemu, który stosowało UB, tylko działania są już bardziej wyrafinowane i dopracowane. Autor pyta więc ustami bohatera książki, a nawet stawia tezę, czy aby nie wszyscy jesteśmy ubekami? Czy w nas samych nie ma tyle nienawiści i podłości, by tak łatwo dawać się podjudzać partii rządzącej do takich zachowań.Książka składa się z dwóch części, jedna jest o dezubekizacji i zmaganiu się z nią, a druga o walce z nie mniej destrukcyjną chorobą Parkinsona. Autor z autopsji opisuje zmagania z tą podstępną chorobą i radzi chorym, by się nie poddawali, bo w tej chorobie jest tak, że raz czujemy się bardzo źle i wydaje się, że to już koniec, po chwili zaś wszystko mija i znów mamy wrażenie, jakby jej nie było.
"Opowieści małej Zosi" to wzruszająca bajeczka o rezolutnej dziewczynce, która od zawsze mieszka w domu dziecka. Dziewczynka wszystkie radości i troski dzieli z przyjaciółką Jolą, którą kocha jak siostrę. Zosia ma jedno wielkie marzenie, pragnie, żeby znalazła się rodzina, która pokocha ją i Jolę i stworzy dla nich obu prawdziwy dom.Książeczka uczy empatii i wskazuje, jakie wartości są najcenniejsze w życiu każdego człowieka... Miłość i przyjaźń to tylko niektóre z nich. Pokazuje też, że bez względu na wiek warto spełniać marzenia i zawsze w nie wierzyć.Mam nadzieję, że moja bohaterka skradnie niejedno dziecięce serduszko.Życzę przyjemnego czytania!Autorka
To, co przychodzi, niszcząc i paląc, często robi tylko miejsce czemuś lepszemu. Tak jak treść tej książki pali ludzkie przywiązanie do podążania za szarym tłumem ludzi pozbawionych indywidualności, by zrobić miejsce dla idei bycia kimś więcej niż tylko wyblakłą częścią systemu. Miejsce dla bycia sobą i stawania się w tym coraz lepszym. Pływając wśród tych, którzy nie chcą odbiegać od schematu, według którego żyje większość, przebywając wśród ludzi, którzy niczym zaprogramowane na popełnianie ciągle tych samych błędów maszyny skazują się zawsze na to samo cierpienie, w końcu zaczynamy tonąć w efektach ich oddziaływania na nasze procesy myślowe. Stajemy się podobnymi do nich, wypłukanymi ze swojego oryginalnego koloru, nieszczęśliwymi istotami. Zapominamy o elementach składających się na naszą wyjątkowość, nie wiedząc, gdzie włożyć ręce, czym się zająć, by choć na chwilę poczuć się sobą.Życie powinno polegać na ciągłym samodoskonaleniu, ale nie można się rozwijać, nie wiedząc, kim się jest w środku. Jeśli nie znamy siebie naprawdę, cały włożony wysiłek poświęcamy osobie, którą nie jesteśmy. Przeczytaj tę książkę i dowiedz się, jak przeciwdziałać temu, co oddala cię od oryginalności w postępowaniu i szczerości wobec siebie. Poznaj wiedzę, dzięki której pojedyncze jednostki żyją "bardziej" od innych. Odkryj tajemnice mentalnej siły ludzi pozostających wiernymi sobie, siły pozwalającej im osiągać szczyt tego, czego naprawdę chcą, i obudź w sobie energię pozwalającą ci taką siłę zyskać.
Autor książeczki jest doktorem nauk technicznych o wielostronnych zainteresowaniach. Napisał m.in. książkę "Drogi, rozdroża i bezdroża" wydaną przez WYDAWNICTWO POLIGRAF w 2021 roku. Przekroczył 81 rok życiaDla kogo jest ta książeczka? Kto znajdzie w niej coś dla siebie?Jest to lektura polecana zarówno dla osób "za młodych na sen" i wkraczających w dorosłe życie, jak i dla tych już "za starych na grzech" (parafrazując R. Rynkowskiego). Jest to publikacja promująca branie na siebie odpowiedzialności za zdrowie, profilaktykę i samoopiekę.Dobre zdrowie jest największym darem i szczęściem. Nie marnuj tego skarbu, dbaj o nie sam(a), korzystaj z niego rozsądnie. Ta książeczka podpowie Ci, jak je utrzymywać bez polegania wyłącznie na "niezdrowej" ostatnio służbie zdrowia, jak to wdrażać, jak nie powiększać ryzyka utraty zdrowia i skrócenia życia.Ostatnia pandemia wywarła ogromny wpływ na wiele aspektów życia społecznego, w tym zwłaszcza na opiekę zdrowotną. Tradycyjne wizyty lekarskie zostały bardzo ograniczone i spłycone; etyka lekarska nie zawsze jest przestrzegana. Regulacje rządowe i medyczne powodują, że osobisty kontakt z lekarzem staje się w praktyce bardzo utrudniony. Okresowe badania fizyczne całego organizmu pacjenta (podstawa profilaktyki) należą obecnie do rzadkości.Wprowadzono konsultacje (wizyty) wirtualne jako istotną część opieki lekarskiej - niby dla "wygody" pacjenta (?) Nowa normalność. Ten trend jest wzmacniany postępem technologicznym. Do diagnostyki i terapeutyki lekarskiej zaczyna się wkradać sztuczna (ang. artificial) inteligencja, która - jak na razie - jest raczej powierzchowną (ang. superficial) inteligencją. W tej sytuacji trzeba liczyć bardziej na siebie niż na służbę zdrowia.Trzymaj pod ręką tę osobliwą książeczkę zdrowia. Jej zawartość pomoże Ci w pogłębieniu ogólnej wiedzy na temat zdrowia i jego zagrożeń na różnych etapach życia. Zachęci Cię też do sensownego holistycznego podejścia do Twojej osobistej/domowej ochrony zdrowia, nakłoni do wyboru i stosowania zdrowych nawyków - ku poprawie Twego samopoczucia i satysfakcji. Rejestruj w niej na bieżąco wyniki badań, zmiany i symptomy schorzeń, pobierane leki itp.
Władysława Magiera - historyczka, mężatka, matka dorosłego syna. Mieszka w Cieszynie, jej rodzina jednak pochodzi z obu stron granicznej rzeki Olzy. Zajmuje się promowaniem kobiet zasłużonych dla Śląska Cieszyńskiego- jest autorką pięciu książek biograficznych opisujących dorobek ponad stu Ślązaczek zapomnianych przez oficjalną historię. W roku 2022 wydała powieść historyczną "Wspomnienia Zofii". To zbeletryzowana opowieść o niezwykłym życiu jednej z setek wyjątkowych kobiet Śląska Cieszyńskiego, opisująca życie Zofii Kirkor-Kiedroniowej. Jako przewodniczka turystyczna Władysława Magiera opracowała Cieszyński Szlak Kobiet. Pisuje również do prasy i kalendarzy, nagrywa audycje radiowe, działa w wielu organizacjach i wszędzie popularyzuje wiedzę o zasłużonych postaciach ze swojej małej ukochanej ojczyzny. Ciągle tworzy, a w pracy zawsze towarzyszą jej ulubione koty.W roku 2022 otrzymała medal "Zasłużony dla Kultury Polskiej" oraz "Śląski Szmaragd", a w 2023 roku nagrodę indywidualną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Dlaczego "W ramionach samotności"? Dlatego, że jesteśmy sami. Owszem na świecie żyje niemal osiem miliardów ludzi, ale każdy z nich jest oddzielną samoistną jednostką. Nawet dziecko wyjęte z łona matki nie jest matką. Każdy sam żyje, myśli, umiera Mimo to dobrze, że możemy być obok siebie, kochać, i wierzyć. Dobrze, że możemy podziwiać ten piękny świat, niestety czasami zepsuty przez mniej pięknych ludzi. W każdym razie pragnę wierzyć, że kiedyś świat będzie jeszcze piękniejszy, a ludzie staną się lepsi.
"50 szczęść" to debiut literacki, który jest zbiorem postów umieszczanych przez autorkę na prowadzonej przez nią stronie internetowej dla kobiet. Życiowe, pełne emocji i przemyśleń wpisy zawierają opis jej świadomej przemiany - z kobiety potrzebującej usilnie bliskości w kobietę świadomą i szczęśliwą.Pisana prostym, bezpośrednim językiem książka jest skierowana nie tylko do kobiet, lecz także do tych, którzy chcą kobiety zrozumieć. Najważniejszy wniosek to: nigdy nie jest za późno, aby zacząć od początku świadomie kształtować swoje życie.Elżbieta Kraśniewicz, rocznik 73, posiada niemal 30-letnie doświadczenie w pracy w korporacjach. Jest absolwentką Wydziału Psychologii SWPS oraz mentorką dla liderów biznesu i osób, które chcą przejść zmianę w karierze. Mama i babcia.
"Zapukaj do moich drzwi" to wycinek z życia Anny i jej przyjaciółek. Kobiety przekroczyły czterdziestkę i jedyny rodzaj magii, jaki je spotkał na tym, wydaje się, zaczarowanym etapie, to bardziej świadome przeżywanie porażek i przechodzenie nad nimi do porządku dziennego. W drodze do osiągnięcia szczęścia czy w relacjach z płcią przeciwną kobiety popełniają umyślnie i nieumyślnie mnóstwo błędów, ale ich działania nacechowane są niewątpliwie tym specyficznym żeńskim pierwiastkiem. Losy Anny, Igi i Elizy to perypetie nie tylko kobiet, ale też historie ich partnerów oraz najbliższych. Nigdy bowiem nie jesteśmy pozostawieni sami sobie, gdyż otaczają nas ludzie i jesteśmy jednostkami społecznymi. Potrzebujemy innych do prawidłowego funkcjonowania i rozwoju emocjonalnego. A wszystko zależy od tego, kto zapuka do naszych drzwi
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
