Siedemdziesiąt pięć lat po założeniu NATO. Dwadzieścia pięć lat po przystąpieniu do niego Polski. Dominika Ćosić i jej rozmówcy – byli sekretarze generalni NATO Jens Stoltenberg i Anders Fogh Rasmussen oraz Oana Lungescu (była rzecznika prasowa NATO), Andrew Michta (ekspert ds. polityki międzynarodowej), Robert Pszczel (wieloletni wysoki rangą urzędnik NATO i dyplomata) i Paul Taylor (dziennikarz, były szef biura Reutersa w Brukseli) – rozważają przeszłość, teraźniejszość i przyszłość Sojuszu Północnoatlantyckiego.
„Świeże spojrzenie i perspektywa autorki otwierają unikalne drzwi do historii NATO, jego znaczenia i do umysłów przywódców, którzy je ukształtowali”. Nic Robertson (CNN)
„[…] podstawowy cel NATO się nie zmienił. Jest on dziś dokładnie taki sam, jak wtedy, gdy Pakt powstawał w 1949 roku. Oznacza to, że atak na jednego sojusznika wywoła reakcję całego sojuszu. «Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego». Kryje się za tym idea zapobiegania konfliktom, a nie ich prowokowania. Wysyła jasny sygnał każdemu potencjalnemu przeciwnikowi, że jeśli zaatakujecie jednego sojusznika, będziecie musieli rozprawić się z całym sojuszem, a wysyłając to przesłanie odstraszające tak wyraźnie, zapobiegamy wojnie i zachowujemy pokój dla sojuszników z NATO. […] kraje NATO reprezentują pięćdziesiąt procent światowej potęgi militarnej i pięćdziesiąt procent światowej potęgi gospodarczej, zatem dopóki będziemy trzymać się razem, pozostaniemy bezpieczni”. Jens Stoltenberg
„[…] dzisiaj jest dla wszystkich jasne, że to NATO jest kamieniem węgielnym europejskiego i północnoatlantyckiego bezpieczeństwa. Putin osiągnął skutek odwrotny niż zamierzony przez niego cel. Chciał mniej NATO, a skończyło się na więcej NATO, z większą liczbą członków, z większymi inwestycjami w obronność i silniejszą obecnością na wschodzie, włączając w to kraje graniczące z Rosją. Tak więc dziś mamy o wiele silniejsze NATO, także, paradoksalnie, dzięki Putinowi”. Anders Fogh Rasmussen
Pierwsze polskie wydanie jednej z najważniejszych książek o historii idei. Od opublikowania w 1975 r. inspiruje ona dyskusje o tradycji republikańskiej oraz źródłach i ewolucji nowożytnej i współczesnej myśli politycznej. John Greville Agard Pocock (1924-2023) – nowozelandzki historyk, czołowy przedstawiciel nurtu intelektualnego i naukowego znanego jako szkoła Cambridge – ukazuje w niej przełom, który przyniosła w refleksji o polityce twórczość Machiavellego i innych wpływowych autorów włoskiego Renesansu. Analizuje ich dorobek jako odpowiedź na wyzwania czasów, w których tworzyli – związane zwłaszcza z kryzysem i niestabilnością ówczesnych republik. Pokazuje, jak idee czerpane z tej tradycji zostały później twórczo rozwinięte, zwłaszcza w Anglii doby wojny domowej i Ameryce okresu walk o niepodległość. Tym samym wskazuje na ciągłość refleksji o polityce, ale i na czynniki zmiany, za sprawą których stare idee zyskują w innych realiach nowe oblicze i zaktualizowane praktyczne formy – a zatem na konieczność uwzględniania w ich analizie kontekstu czasów, w jakich powstawały bądź były adoptowane.
Książka o ideach, poglądach, obserwacjach i sporach Czesława Miłosza. Portret intelektualny słynnego poety i analiza jego napiętych i frapujących relacji z polskością.
„Krzysztof Kloc nie tylko wychodzi daleko poza najczęściej przywoływaną przez badaczki i badaczy Wyprawę w Dwudziestolecie, odwołując się do wielu nieznanych lub marginalizowanych wypowiedzi noblisty, ale także daje dowód znakomitej znajomości epoki, swoistego zmysłu historycznego, pozwalającego mu umieszczać losy swojego bohatera w wcale nieoczywistych kontekstach, dokonuje ciekawych porównań np. zestawiając postaci Józefa Mackiewicza, Jerzego Stempowskiego z Czesławem Miłoszem. Choć tekst, jak zastrzega Autor, nie jest pełną intelektualną biografią Miłosza, stanowi jednak, to moje dopowiedzenie, ważny głos w dyskusji o jego miejscu w kulturze polskiej, w jej różnych, korespondujących ze sobą wymiarach”.
prof. dr hab. Rafał Stobiecki, Uniwersytet Łódzki
„Krzysztof Kloc zastrzega, że jego książka jest skromnym, niecałościowym zbliżeniem: jest to wyraz uczciwości intelektualnej i pokory, stanowi ona bowiem – oryginalną formalnie – z prawdziwego zdarzenia biografię intelektualną (gatunek u nas raczej mało popularny). Niby ramy to Dwudziestolecie, niby nie mówi się w książce o poezji Miłosza – a jednak: mamy tu Miłosza z krwi i kości. Do tego pokazanego bezkompromisowo i świeżo, uczciwie”.
dr Jacek Hajduk, Uniwersytet Jagielloński
„To naukowy esej, rzeczowy i treściwy, zarazem bardzo przyjazny czytelnikowi. Język wykładu w każdym miejscu pozostaje wzorcowy, świadomie podarchaizowany, podobnie składnia, jak u starych mistrzów, ale bez wpadania w przesadę. Książka do wielokrotnego czytania i powrotów. Nie jest to pieśń pochwalna ku czci, ale może rozkochać w Miłoszu. Można też Poetę po tej lekturze znienawidzić”.
dr Robert Spałek, Instytut Pamięci Narodowej
Spis treści
Od autora
1 Polska, Polacy, Polskość
2 Wilno: ni to Polska, ni to nie Polska, ni to Litwa, ni to nie Litwa
3 Piłsudski i państwo
4 Dmowski i nacjonalizm
5 Inteligencja i intelektualiści
6 Katastrofizm i marksizm
Bibliografia
Krzysztof Kloc (ur. 1989), historyk, profesor w Instytucie Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Interesuje się historią Polski XX w., ze szczególnym uwzględnieniem dziejów Dwudziestolecia i obozu piłsudczykowskiego, losami polskiej inteligencji i historią środowiska „Kultury” Jerzego Giedroycia oraz biografistyką tego okresu. Autor m.in. wielokrotnie nagradzanej biografii ambasadora Michała Sokolnickiego (2018) oraz wydanej w Ośrodku Myśli Politycznej książki Piłsudski. Studium fenomenu Komendanta (2021). Edytor i wydawca źródeł.
Wybór pism wybitnego poety i myśliciela, rozważającego stan duchowy, kulturowy i polityczny Europy, analizującego naturę polityki rosyjskiej, przenikliwie przestrzegającego przed zagrożeniem komunistycznym. W tomie znalazły się najważniejsze teksty, listy i memoriały polityczne Krasińskiego, jego relacje ze spotkań z Napoleonem III oraz wybrane dzieła poetyckie, w których wyrażał swe stanowisko ideowe, czyniące go jednym z najbardziej wpływowych polskich myślicieli swoich czasów.
Książka czołowego ideologa ruchu narodowo-demokratycznego, rozważającego zagadnienia cywilizacji i narodu w perspektywie polskiej tradycji, zwłaszcza romantycznej (szczególnie wpływów twórczości Adama Mickiewicza i Maurycego Mochnackiego) oraz w obliczu przemian politycznych, społecznych i kulturowych pierwszych dekad XX wieku, analizującego znaczenie w polskim życiu inteligencji i konserwatyzmu ludowego, wskazującego na zagrożenie bolszewickie i rozwijającego swą koncepcję idei demokratyczno-narodowej i płynącego z niej programu działania.
Wybór mów politycznych wygłaszanych przez słynnego polityka, dyplomatę, byłego ministra spraw zagranicznych Rosji za panowania Aleksandra I, prezesa Rządu Narodowego podczas powstania listopadowego, twórcę emigracyjnego obozu politycznego Hotel Lambert, w których dokonywał on analizy polityki europejskiej w dobie jej kryzysów wywoływanych Wiosną Ludów, wojną krymską i wojną austriacko-francuską 1859 r., rozważał naturę tejże polityki oraz przedstawiał swą wizję tego, jakie cele powinni stawiać sobie w tych realiach Polacy i jak je osiągać.
Antoine de Rivarol (1753-1801) był jednym z najciekawszych francuskich myślicieli schyłku XVIII wieku. Zyskał sławę, stając w intelektualne szranki z tuzami epoki oświecenia. Wyróżniał się błyskotliwością umysłu i bezkompromisowością pióra. Należał do grona najgłośniejszych krytyków rewolucji francuskiej. Kładł podwaliny pod myśl konserwatywną tego burzliwego okresu, choć z czasem został w dużej mierze niesłusznie zapomniany. Jego postać przypomniał po ponad 150 latach czołowy pisarz dwudziestego stulecia Ernst Jünger (1895-1998). Odnalazł on w dorobku Rivarola – także w prezentowanych w tym tomie jego maksymach – nie tylko wielką literacką klasę, ale i aktualność rozważań o postawie konserwatywnej w przełomowych czasach. Pisząc o nim, Jünger przedstawiał zarazem także swoje własne idee i przekonania. Dzieło to jest zatem ważną prezentacją myśli dwóch wybitnych i wciąż inspirujących autorów.
„Osobliwość idei Rivarola nie zasadza się na ich nowości ani na zaskakującym charakterze rozwiązań. Są raczej ideami wykształconego Europejczyka tamtej epoki. W wielu jej najlepszych umysłach i najbardziej odpowiedzialnych duchach odnajdziemy, jak u Rivarola, życzenie, aby zachować więź z przeszłością i budować dalej na podstawowych konturach dawnej kultury. To życzenie ożywia się coraz bardziej wraz z rozwojem sił rewolucyjnych i wraz z obserwacją wydarzeń paryskich. Tu zaznacza się ssący wir, który zdaje się prowadzić ku bezgraniczności, być może ku barbarzyństwu. Koncentracja jest tak przemożna, że da się przewidzieć ogromne eksplozje, wielkie zniszczenia. Swój cień rzucają już przyszłe wojny narodowe. W tym chaosie załamania, ale i początków, w których uwalniają się idee teologiczne, filozoficzne, narodowe, społeczne, romantyczne, próbując tworzyć systemy, klasyczna postawa należy do tych, które w najmniejszym stopniu liczyć mogą na namiętną akceptację. W swoim dążeniu do zachowania równowagi między więzią a wolnością musi narazić się zarówno lewicy, jak i prawicy".
Przekładu dokonał i epilogiem opatrzył prof. Wojciech Kunicki.
Wybór pism czołowego publicysty politycznego i krytyka literackiego II RP, twórcy jednego z najważniejszych pism drugiej połowy lat trzydziestych tygodnika Prosto z Mostu, na którego łamach kariery zaczynali między innymi Jerzy Andrzejewski, Konstanty Ildefons Gałczyński i Jerzy Waldorff, autora związanego z ruchem narodowo-demokratycznym, ale poszukującego własnej formuły dla myśli polskiej w obliczu gwałtownych sporów ideowych okresu międzywojennego, napiętej sytuacji wewnętrznej w Polsce, narastającego zagrożenia ze strony ZSRS i Niemiec, a następnie po klęsce wrześniowej 1939 roku zniewolenia Polski przez Niemcy i Sowietów. Teksty Piaseckiego to kronika tych burzliwych czasów i wciąż dający do myślenia wyraz obaw i nadziei jednego z największych polskich talentów publicystycznych, którego życie przedwcześnie przerwali niemieccy okupanci, rozstrzeliwując go 12 czerwca 1941 roku w podwarszawskich Palmirach.
Wybór pism polityka i poety, jednego z najważniejszych uczestników sporów ideowych i artystycznych między klasykami a romantykami oraz ważnych wydarzeń politycznych doby Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. W tomie znalazły się między innymi jego wspomnienia i rozważania dotyczące życia politycznego lat 1815-1830, powstania listopadowego i ważnych postaci tego okresu (cara Aleksandra I, gen. Józefa Zajączka, księcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego i Joachima Lelewela), a także pisma z 1812 roku związane z wyprawą na Rosję Napoleona I oraz ody poświęcone wielkości i upadkowi francuskiego cesarza.
Rozmowy Macieja Mazurka z Bronisławem Wildsteinem o kulturze, cywilizacji, literaturze, ideach, losach i postawach.
„Gdy ktoś płynie pod prąd dominującej ideologii, zaczyna być atakowany i to wcale nie wyłącznie, a nawet nie głównie na merytorycznym poziomie. […] Przede wszystkim takiego człowieka się dezawuuje. Nie rozmawia się z nim, nie przeciwstawia argumentów, nie słucha ich, tylko potępia się go, a w najlepszym wypadku diagnozuje, a jego poglądy uznawane są za syndrom choroby, nerwicy najczęściej. To zwalnia z obowiązku rzeczowej polemiki. […] ci, którzy mówią o otwartości, odmawiają jej, odmawiają otwarcia na inne niż własne argumenty. Tacy, którzy mówią o tolerancji, odmawiają jej innym niż swoje poglądom. Ci, którzy mówią dużo o racjonalności, odmawiają odwołania się do niej w debacie. To charakterystyczne dla tego systemu, który jest dokładnym zaprzeczeniem deklarowanych haseł”.
Bronisław Wildstein pisarz i publicysta, stale publikuje w tygodniku „Sieci”. Działacz opozycji antykomunistycznej, współtwórca Studenckiego Komitetu Solidarności (1977), zaangażowany w tworzenie Solidarności i NZS. W latach 80. współzałożyciel i redaktor naczelny emigracyjnego miesięcznika „Kontakt”. Po powrocie do Polski m.in. dyrektor Radia Kraków, zastępca redaktora naczelnego dziennika „Życie”, prezes TVP (2006-2007), twórca i redaktor naczelny TV Republika (2012-2014). Autor licznych artykułów oraz programów radiowych i telewizyjnych. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego, nagrodą im. Lecha Kaczyńskiego i Laurem SDP. Uznaje się przede wszystkim za pisarza. Opublikował siedem powieści (dwie zostały sfilmowane, a jedna zaadaptowana do teatru), trzy tomy opowiadań, dramaty i dziesięć książek publicystycznych oraz eseistycznych. Laureat m.in. Nagrody Kościelskich i Józefa Mackiewicza. Tłumaczony na wiele języków.
Maciej Mazurek, dr, publicysta, malarz, poeta, krytyk sztuki. Pracował w TVP Kultura oraz w redakcji „Arteonu” i „Sztuk Pięknych”, redaktor naczelny pisma „Arttak-Sztuki Piękne”, prezes Radia Poznań (w zawieszeniu). Autor kilku książek i tomików poetyckich.
Roztargniona psia psychoterapeutka, kiczowata wróżka pijaczka i nieco szalona zawodowa płaczka pogrzebowa, która najbardziej lubi rzucać się do grobu za trumną. Trzy nietuzinkowe kobiety, których losy w jeszcze dziwniejszy sposób łączą się ze sobą i przeplatają. I czwarta, nieco ukryta bohaterka Bruksela, w której akcja się toczy, a którą poznajemy nie przez pryzmat instytucji unijnych, ale cmentarzy i parków. Dużo czarnego humoru, tyle samo surrealizmu, lekkiej złośliwości i elementów kryminalnych plus celne obserwacje społeczne. Powieść, która pozwala oderwać się od codzienności i problemów. I która bawi. Dominika Ćosić: z pochodzenia Polka i Serbka, z wykształcenia slawistka, z zawodu dziennikarka i publicystka. Z pasji podróżniczka. Od 2005 r. jest korespondentką polskich mediów w Brukseli. BRuxELles to jej piąta książka, a druga powieść w dorobku.
Wybór pism ważnego uczestnika dyskusji politycznych i ideowych ostatnich lat Pierwszej Rzeczypospolitej, oskarżyciela w najsłynniejszym procesie politycznym tamtych czasów (z oskarżonym Adamem Ponińskim), ideologa republikańskiego, obrońcy wolnej elekcji, przeciwnika tronu dziedzicznego, polemisty m.in. Hugona Kołłątaja, autora głośnego zamieszczonego w tomie wystąpienia przed rewolucyjnym Konwentem, którym chciał pozyskać wsparcie Francji dla chylącej się do upadku Polski.
Wybór pism polityka narodowo-demokratycznego, aktywnego w autonomicznej Galicji i II RP. Zawiera dwadzieścia tekstów i mów poświęconych m.in. zagadnieniu etatyzmu, polityce polskiej w realiach państwa zaborczego, kwestii granic i konstytucji odrodzonej Polski, przyczynom i sposobom usunięcia drożyzny w Polsce, kryzysowi gospodarczemu i politycznemu lat 20-tych, sprawie ukraińskiej na Ziemi Czerwieńskiej.
Wybór pism polskiego myśliciela politycznego i pisarza, który stał się czołowym uczestnikiem życia intelektualnego Francji. Tom zawiera tytułową analizę wydarzeń Wiosny Ludów i dwa nietłumaczone dotąd na język polski teksty poświęcone ideom politycznym i praktycznej polityce schyłku lat 40-tych i lat 50-tych XIX wieku. Pisma Chojeckiego są wartką opowieścią o wydarzeniach tego burzliwego okresu o wielkim znaczeniu dla dalszego biegu politycznych spraw Europy. Ukazują, jak nadzieje wiązane z rewolucyjnym zrywem we Francji i kilku innych krajach Europy także na ziemiach polskich zostały skonfrontowane z rzeczywistością walk frakcyjnych zwolenników gruntownych zmian społecznych i politycznych oraz oporem zwolenników porządków przedrewolucyjnych.
Wybór pism czołowego myśliciela socjalistycznego schyłku okresu zaborów i II RP, ukazujący główne wątki jego refleksji politycznej i społecznej.
„Ludwik Krzywicki do dziś pozostaje […] myślicielem niepokornym. Kiedyś rewolucyjność jego myśli skierowana była przede wszystkim przeciw siłom zachowawczym, które hamowały postęp społeczny, nie chcąc wziąć na swe sztandary postępowych haseł walki o poprawę bytu najuboższych. Dziś jego niepokorność może drażnić zarówno bezkrytycznych prawicowych zwolenników wolnego rynku, jak i sympatyzujących z lewicą zwolenników polityki tożsamości, która silne przekonanie o istnieniu obiektywnych faktów społecznych, dominacji kwestii bytowych nad tożsamościowymi czy esencjalizm płciowy uznaje za przejaw myślenia archaicznego”.
Wybór pism wykładowcy Politechniki Lwowskiej i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, uczestnika toczonych w II RP dyskusji o ideach politycznych i ustroju. Znajduje się wśród nich jego najważniejsze dzieło Państwo antyczne i jego renesansy. Analizuje w nim cechy państw starożytnych – zwłaszcza greckich państw-miast oraz republiki rzymskiej i cesarstwa rzymskiego – i późniejszą ewolucję zasad i praktyk ustrojowych aż po ich oblicze z międzywojennej Europy. Pokazuje, jak idee starożytne powracały w różnych formach w kolejnych dwóch tysiącleciach i przedstawia czynniki, które determinowały kolejne ustrojowe przemiany. Tom uzupełniają teksty o centralizmie, samorządzie oraz dylematach politycznych i ustrojowych II RP.
Książka o zmaganiach Polaków z Rosją w XIX i na początku XX wieku – i o próbach porozumienia się z nią. Studium przypadków, ukazujących polskie myślenie i działanie polityczne w zderzeniu z myśleniem i działaniem politycznym Rosjan – analiza konfrontacji polsko-rosyjskiej na polu idei i praktyki politycznej, której dzieje wciąż dają wiele do myślenia.
„Nie możecie przeszkodzić, by was nie połknęli [potężni sąsiedzi] – postarajcie się przynajmniej, by nie mogli was strawić. [...] Jeżeli potraficie dokonać tego, by Polak nigdy nie mógł zostać Rosjaninem, ręczę, że Rosja nigdy nie ujarzmi Polski" – te słowa Jana Jakuba Rousseau, zawarte w jego Uwagach o rzą?ie Polski, skierowanych do konfederatów barskich, są nieraz przytaczane dla opisania głównego dylematu, który stanął przed kolejnymi generacjami Polaków epoki Wielkiej Niewoli. Rosja i wybór strategii wobec niej pozostawały przez trzy wieki kluczowym wyzwaniem dla polskiej polityki. Stanowiły także centralny wątek sporów o tożsamość i szanse przetrwania na obszarze Międzymorza. Zamieszczone w tym tomie studia są próbą zarysowania przynajmniej części z tych dylematów i zarazem najważniejszych z dokonywanych w tej kwestii wyborów. Klamrą tematyczną łączącą te teksty jest zatem zagadnienie wyboru strategii oraz postaw Polaków, które pozwoliły im „nie dać się strawić" imperium". (ze Wstępu)
Henryk Głębocki – historyk, wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracownik Instytutu Pamięci Narodowej oddział w Krakowie, badacz Europy Środkowej i Wschodniej, zwłaszcza historii Polski i Rosji, autor m.in. książek Fatalna sprawa: kwestia polska w rosyjskiej myśli politycznej (18561866) (2000), Policja tajna przy robocie. Z dziejów państwa policyjnego PRL (2005), Kresy Imperium: szkice i materiały do dziejów polityki Rosji wobec jej peryferii (XVIIIXXI wiek) (2006), „Diabeł Asmodeusz" w niebieskich binoklach i kraj przyszłości: hr. Adam Gurowski i Rosja (2012).
Książka o konserwatywnych ideach, ich źródłach i ewolucji w tradycji anglosaskiej, o pożytkach z twórczego nawiązywania do dziedzictwa i potrzebie pracy, by nie zostało ono zaprzepaszczone oraz o konserwatywnym życiu. Jej autor należy do czołowych współczesnych myślicieli politycznych. Ukazuje on dawne sukcesy konserwatystów w USA i Wielkiej Brytanii i wskazuje, dlaczego w ostatnich kilkudziesięciu latach znaleźli się oni (nie tylko) tam w defensywie, nawet jeśli czasem znajdują się w głównym nurcie zachodniego życia politycznego i intelektualnego. To zarazem książka o współczesnych sporach o ideologię, politykę i kulturę, w których konserwatyzm jeśli będzie poważnie traktowany przez samych świadomych swych korzeni konserwatystów wciąż może stanowić skuteczną alternatywę dla dominujących obecnie w wielu krajach Zachodu nurtów lewicowo-liberalnych. [] w tych samych latach, kiedy amerykańscy i brytyjscy konserwatyści licznie zajmowali stanowiska we wszystkich gałęziach rządu, często pojawiali się w głównych mediach i napisali wiele bestsellerowych książek tradycje polityczne i religijne, które przez wieki zapewniały stabilność i ciągłość tym krajom, zostały poważnie nadszarpnięte lub całkowicie zniszczone. Owo szokujące unicestwienie anglo-amerykańskiego dziedzictwa kulturowego pociągnęło za sobą stłumienie lub napiętnowanie wielu najważniejszych idei i instytucji, wokół których zbudowano życie w Wielkiej Brytanii i Ameryce, w tym między innymi Boga i Pisma, narodu i wspólnoty, małżeństwa i rodziny, mężczyzny i kobiety, szacunku i lojalności, szabatu i świętości. W dużej mierze było to możliwe dlatego, że na każdym nowym etapie trwającej rewolucji kulturalnej znajdowali się samozwańczy konserwatyści, którzy byli gotowi szybko ogłosić przegraną bitwę i zachęcić swoich kolegów do zaakceptowania nowego porządku i pójścia dalej. Nie wynikało to wyłącznie z nadmiernego pragmatyzmu politycznego lub słabości charakteru, choć odegrały one pewną rolę. W tym kontekście pojawia się również zdumiewający stopień ignorancji. Wielu konserwatystów o dobrych intencjach naprawdę nie wie już, dlaczego należałoby zachować i wzmocnić pewne idee i instytucje. [] W niniejszej książce przedstawiłem argumenty przemawiające za anglo-amerykańskim konserwatyzmem w moim rozumieniu. Skontrastowałem ten rodzaj konserwatyzmu z ideami, które uważam za jego głównych rywali w dzisiejszym demokratycznym świecie: oświeceniowym liberalizmem i odnowionym marksizmem. (fragment książki) Yoram Hazony, filozof, badacz Biblii, teoretyk polityki, absolwent uniwersytetów Princeton i Rutgers, przewodniczący Edmund Burke Foundation i prezes Herzl Institute, czołowy przedstawiciel nurtu narodowego konserwatyzmu, autor m.in. głośnej książki The Virtue of Nationalism (2018), uznanej w 2019 r. konserwatywną książką roku przez Intercollegiate Studies Institute. Mieszka w Jerozolimie z żoną i dziećmi.
Wybór pism jednego z czołowych publicystów i dziennikarzy zajmujących się w II RP Rosją sowiecką, znanego też pod pseudonimem Otmar, korespondenta prasowego w Moskwie i w czasie wojny fińsko-sowieckiej. W tomie znalazły się trzy jego książki o tej tematyce: Nowa Rosja, Kreml na biało i Sowieckie zbrojenia moralne oraz inne jego teksty o sowieckiej polityce zagranicznej i sytuacji wewnętrznej w ZSRS w latach 30. oraz o wojnie Sowietów z Finami. To wszechstronny obraz ówczesnej rzeczywistości i złudzeń, jakie sytuacja w Związku Sowieckim wywoływała u części obserwatorów, w tym także, choć przejściowo, u samego Bersona.
Tom zawierający wielki międzynarodowy bestseller gwiazdy literatury II RP Ferdynanda Ossendowskiego słynną powieściową biografię wodza bolszewików, a także osiem innych tekstów tego zagorzałego antykomunisty, który pisał w nich nie tylko o rzeczywistości sowieckiej, ale i o degenerujących świat prądach ideowych, których komunizm w wydaniu sowieckim był najbardziej zbrodniczym wyrazem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
