Niejednokrotnie wydaje się nam, że wiele przeczytaliśmy już na ten temat, oglądaliśmy filmy, nauczyliśmy się na lekcji historii, a jednak za każdym razem książka poświęcona tej tematyce porusza nas do głębi, wstrząsa, zmusza do współprzeżywania i namysłu nad złem, okrucieństwem i ludobójstwem […].
Książka ukazuje los dzieci w KL Auschwitz-Birkenau, przypomina, wstrząsa, daje świadectwo zagłady – nie tylko fizycznej, ale i moralnej. Jak wskazuje autorka, ten temat nie był wcześniej socjologicznie problematyzowany. Z dokumentów, zapisów, różnorakich źródeł nie wydobywano podmiotu jakim było dziecko i jego socjalizowanie się w warunkach obozowych; nie poświęcano mu odrębnej, dogłębnej, wielozakresowej analizy. Autorka bazuje na źródłach zastanych, m.in. na wydanych wspomnieniach Ocalonych Dzieci Oświęcimia oraz własnych badaniach prowadzonych z Ocalonymi. Po latach dociera do bezpośrednich świadków, przeprowadza z nimi wywiady, które pozostają w archiwum Muzeum.
Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Slany
Jest to prawdziwa opowieść socjologiczna, wykorzystująca narracje i pokazująca jednocześnie rolę i dylematy badacza w procesie poznania. Badacza, który odkrywa świat znaczeń i jednocześnie w tych znaczeniach ?uczestniczy?. W książce pokazano [?] całą złożoność różnych światów i różnych tożsamości w kontekście życia i śmierci, starości i cielesności, a także instytucjonalne zróżnicowanie tych sytuacji. Z recenzji prof. dra hab. Jacka Leońskiego Książka mogłaby zainspirować uczonych i studentów, bowiem praca ta ma potencjał ?otwierania? na ważne zjawiska [?]. Autorka nie znajdując właściwego języka i gotowych kategorii buduje sposób narracji, który oddaje szczególność stanu liminalnego, zawieszenia między życiem a śmiercią i szczególność przypadku Polski, gdzie splatają się tradycja ? nowoczesność ? późna nowoczesność. Jest to propozycja języka warta kontynuowania i rozwijania. Z recenzji prof. dr hab. Anny E. Kubiak
Mimo wzrastającego w ostatnich latach zainteresowania metodą biograficzną w naukach społecznych, brak jest na polskim rynku wydawniczym publikacji prezentującej teksty socjologiczne związane z podejściem biograficznym. Ostatni i w zasadzie jedyny zbiór tekstów, "Metoda biograficzna w socjologii" pod red. Jana Włodarka i Marka Ziółkowskiego (bardzo wartościowy i do dzisiaj wykorzystywany), ukazał się w 1990 roku i jest dziś trudno dostępny. Niniejsza antologia jest zatem próbą przynajmniej częściowego wypełnienia tej luki przez przedstawienie polskiemu Czytelnikowi wybranych tekstów z obszaru metody biograficznej, powstałych na przestrzeni ostatnich lat poza socjologią polską. Stojąc przed wyborem między różnorodnością wręcz lawinowo narastających badań i tekstów biograficznych, teoretyczną ?wielobarwnością? metody biograficznej, a ?monograficzną? prezentacją wybranego sposobu uprawiania badań biograficznych, zdecydowałam się na tę ostatnią strategię. Wybór i prezentacja tekstów podporządkowana została określonej perspektywie związanej z tradycją socjologii interpretatywnej. W kontekście badań biograficznych perspektywa ta wydaje się najbardziej empirycznie i intelektualnie spójną i płodną, zarówno w przeszłości, jak i współcześnie. Jest ona najlepiej teoretycznie skonceptualizowana, widać w niej wyraźnie ciągłość tradycji myśli socjologicznej ? niektóre współczesne podejścia w badaniach biograficznych bazując na założeniach socjologii interpretatywnej zarazem twórczo ją rozwijają. Wszyscy autorzy wybranych prac reprezentują rzetelny warsztat metodologiczny, wsparty konkretnymi założeniami teoretycznymi, są uznanymi badaczami w dziedzinie metody biograficznej. Kaja Kaźmierska
W odróżnieniu od wielu innych badaczy, autorka nie podąża za moda, nie ulega egzaltacji okruchami codzienności, lecz – zafascynowana koncepcją Eliasa – szuka regularności określających późnonowoczesny porządek społeczny. Miłość erotyczna, choć zabrzmi to cokolwiek dziwacznie, to pretekst do solidnej roboty teoretycznej, podpartej znajomością piśmiennictwa […]. Nieczęsto zdarza się, aby ktoś umiał odnosić teorie do tego, co na pozór płynne i ulotne.
Z recenzji prof. dra hab. Aleksandra Manterysa
Goldberg rozumiał, że niekończący się łańcuch wojny, chaosu i zniszczenia, obecny w historii, nie wynika z jakiejś ludzkiej ułomności, lecz z niedoskonałości samego boga. „Konstrukcja świata”, będąca podłożem zarówno natury, jak i historii, nie jest w żadnym wypadku wynikiem stworzenia jej przez jednego (monoteistycznego) boga, lecz stanowi dzieło wielu bogów. Jednym z głównych celów Rzeczywistości Hebrajczyków jest właśnie stwierdzenie, że istniało i istnieje wielu bogów — tak wielu, jak wiele było pierwotnych ludów — a wyłączne panowanie jednego boga pojawi się dopiero w perspektywie eschatologicznej, po rozstrzygającej walce tych bogów.
(z wprowadzenia Manfreda Voigtsa, s. CI)
Skoro społeczeństwo nowoczesne faktycznie zmierza w kierunku coraz większej racjonalności funkcjonalnej, proces ten wiąże się z problemami na dwóch poziomach: ulokowaniem indywidualnego poczucia sensu i przynależności, oraz konfliktem między kontrolą i wartościami zbiorowymi a autonomią i wartościami osobistymi. Osobiste poczucie sensu zostaje nie tylko zepchnięte do sfery prywatnej, lecz także osłabione przez dominującą racjonalność innych sfer. […] Jednostka, próbująca odnajdywać sens we własnych doświadczeniach znajduje się na gorszej pozycji w stosunku do potężnych instytucji, dla których indywidualne poczucie sensu jest bez znaczenia. Sam ten fakt mówi nam, że socjologia religii to coś więcej, niż tylko badania nad kościołem, członkostwem w kościele i wiarą religijną. Prowadzi nas ona raczej do rdzenia procesów społecznych kształtujących późną nowoczesność.
fragment
Przymus sensu, wywierany na wszystkie procesy systemów psychicznych i społecznych, posiada także konsekwencje dla stosunku między systemem a środowiskiem. Nie wszystkie systemy przetwarzają złożoność i autoreferencję w formie sensu; niemniej te, które to czynią, mają tylko tę jedną możliwość. Dla nich sens staje się formą świata, a zatem przekracza różnicę między systemem a środowiskiem. Także środowisko dane im jest w formie sensu, zaś granice ze środowiskiem są granicami sensu, odnoszą się bowiem zarazem do tego, co wewnątrz, i tego, co na zewnątrz.
Fragment
Proponowany przez Władysława Piwowarskiego wybór tłumaczeń jest obszernym wprowadzeniem w teoretyczną przestrzeń socjologii religii. Obejmuje zarówno klasyczne teksty socjologii religii, jak i prezentacje koncepcji współczesnych. Stanowi tym samym doskonałą prezentację ewolucji socjologicznych teorii religii oraz wskazuje na najważniejsze zjawiska i procesy, które znajdują się w centrum jej pola badawczego: sekularyzację, instytucjonalizację religii, nowe ruchy religijne czy alternatywną religijność współczesną.
Polska suburbanizacja ma swoje cechy specyficzne, warte analizy. Książka Katarzyny Kajdanek została przejrzyście skonstruowana, napisana ciekawie, dobrym językiem, czyta się ja z przyjemnością. Autorka chyba najwięcej uwagi poświęca obojętności, jaka cechuje nowych mieszkańców podmiejskich wsi, obojętności wobec siebie i wobec zasiedziałych mieszkańców wiosek, oraz towarzyszącej temu zjawisku wzajemnej niechęci mieszkańców i lokalnych liderów. Ewidentnie nie ma mechanizmów, które mogłyby zachęcać do tworzenia nowych wspólnot.
Wielką zaletą pracy jest, że sporo miejsca poświęca sie w niej dzieciom, których potrzeby są uwzględniane jedynie w niewielkim stopniu przez dorosłych przenoszących sie na wieś. Trzeba o tym pisać i dobrze, ze ten watek pojawia sie w książce.
Z recenzji prof. dra hab. Zdzisława Macha
Często czyniono generalizujące uwagi odnośnie do nieuniknionego procesu stopniowej transformacji sekt w denominacje lub kościoły. Jest niewątpliwie prawdą, iż wiele nowych ruchów religijnych (NRR) stało się mniej oddzielonych od społeczeństwa i pod wieloma względami występuje pomiędzy nimi mniejsze napięcie socjokulturowe niż dawniej. […] Warto jednak podkreślić, że mimo znacznych różnic w rozwoju poszczególnych NRR, istnieją procesy, z którymi każdy ruch musi się zmierzyć. Można paradoksalnie stwierdzić, iż ruchy te muszą się zmieniać, by mogły dalej „pozostać takie same”.
Eileen Barker, październik 2012
Ogólna kategoria pamięci obejmuje bardzo wiele fenomenów mnemonicznych, włącznie z zapominaniem tak spontanicznym, jak i intencjonalnym. Przywrócenie i uwypuklenie perspektywy kulturowej skłania do przemyślenia i precyzacji pojęć tak podstawowych, jak pamięć zbiorowa i pamięć społeczna, oraz do podejmowania wysiłków tworzenia bardziej precyzyjnych kategorii analitycznych i dążenia do większej spójności teoretycznej w badaniach nad pamięcią.
Perspektywa kulturowa w badaniu pamięci otwiera nowe horyzonty dzięki zorientowaniu na procesy komunikacji i różne symboliczne formy reprezentowania przeszłości, w tym te, które umożliwia kultura nowych mediów.
Kulturowo zapośredniczona pamięć autobiograficzna jest warunkiem konstruowania tożsamości osobistej. Podobnie też wiązano pamięć zbiorową z tożsamością zbiorową. W centrum zainteresowania pozostawały wspólnoty pamięci, nie tylko posiadające wspólną przeszłość, ale także razem ją upamiętniające. Jakkolwiek ważna i istotna jest taka forma manifestacji pamięci zbiorowej, szczególnie w odniesieniu do grup etnicznych i wspólnot narodowych, a także państwa narodowego i jego polityki pamięci, to nie może ona przesłaniać daleko szerszego spectrum problemów pamięci i kultury.
W tekstach składających się na książkę Kultura jako pamięć Autorzy poruszają zarysowaną wyżej problematykę teoretyczną i metodologiczną badań nad pamięcią w różnych kontekstach społeczno-kulturowych. Jednocześnie kwestie pamięci tworzą soczewkę dla oglądu przemian współczesności w wymiarze czasu i temporalności – ich znaczenia i wartościowania.
(fragment z Przedmowy)
Teorie socjologiczne interpretują i wyjaśniają ogólne procesy społeczne w oparciu o różne modele świata ludzkiego. W serii Współczesne Teorie Socjologiczne publikujemy najważniejsze dzieła reprezentujące te wizje rzeczywistości społecznej, które okazały się szczególnie znaczące po II wojnie światowej, i które uważamy za istotne do dzisiaj. Interesują nas również koncepcje socjologiczne będące przedmiotem debaty na przełomie XX i XXI wieku. To właśnie współczesna klasyka socjologiczna pozwala nam lepiej zrozumieć dzisiejszy i przyszły świat.
Janusz Mucha
Prezentowana tutaj teoria łączy perspektywę analityczną i historyczną: obejmuje analizę aktywności i jej składników oraz zbiór hipotez na temat okoliczności historycznych, w jakich społeczeństwa czy subspołeczeństwa (grupy etniczne, klasy) zdobywają rozmaite stopnie samokontroli. Jako koncepcja analityczna, społeczeństwo aktywne to model, z jakim można porównywać rzeczywistą strukturę rozmaitych społeczeństw i subspołeczeństw, i za pomocą którego mogą one zostać poddane szczegółowej analizie. Historycznym kontekstem, w jakim pojawia się opcja aktywna, a więc i kontekstem dla niniejszej pracy, jest współczesna cywilizacja oraz jej przemiany.
Teorie socjologiczne interpretują i wyjaśniają ogólne procesy społeczne w oparciu o różne modele świata ludzkiego. W serii Współczesne Teorie Socjologiczne publikujemy najważniejsze dzieła reprezentujące te wizje rzeczywistości społecznej, które okazały się szczególnie znaczące po II wojnie światowej, i które uważamy za istotne do dzisiaj. Interesują nas również koncepcje socjologiczne będące przedmiotem debaty na przełomie XX i XXI wieku. To właśnie współczesna klasyka socjologiczna pozwala nam lepiej zrozumieć dzisiejszy i przyszły świat.
Janusz Mucha
Teorie socjologiczne interpretują i wyjaśniają ogólne procesy społeczne w oparciu o różne modele świata ludzkiego. W serii Współczesne Teorie Socjologiczne publikujemy najważniejsze dzieła reprezentujące te wizje rzeczywistości społecznej, które okazały się szczególnie znaczące po II wojnie światowej, i które uważamy za istotne do dzisiaj. Interesują nas również koncepcje socjologiczne będące przedmiotem debaty na przełomie XX i XXI wieku. To właśnie współczesna klasyka socjologiczna pozwala nam lepiej zrozumieć dzisiejszy i przyszły świat.
Janusz Mucha
Wyznaczające obszar dociekań poznawczych pojęcia „tożsamości”, „stereotypów”, „nowoczesności” różnią status ontologiczny i zakresy semantyczne. Najszersza znaczeniowo jest „nowoczesność” (używana przez autorów zamieszczonych tekstów również w formułach późnej, zradykalizowanej nowoczesności czy ponowoczesności), która stanowi, mniej lub bardziej wyraźnie zaznaczony, kontekst społeczno-kulturowy większości rozważań. Nowoczesność w omawianym ujęciu jest więc pojmowana zarówno jako zjawisko o charakterze przestrzenno-czasowym, posiadającym określone właściwości, ale także jako pewna rama konceptualna, przez pryzmat której dokonuje się opisu i analizy problemów społecznych. Z oczywistych względów refleksja obecna w tomie dotyczy głównie dynamiki przeobrażeń tożsamościowych obserwowanych aktualnie w życiu społecznym, choć wątek ten nie wyczerpuje spektrum zjawisk identyfikowanych ze współczesnością.
fragment Wstępu
Socjologii pojednania w konwencjonalnych podręcznikach nie odnajdziemy, ale praca nad pojednaniem zwaśnionych stron jest jednym z głównych zadań przywódców politycznych i duchowych ludzkości. Tak jak antagonizm i konflikt są zjawiskami społecznymi, tak też proces pojednania ma swój wymiar socjologiczny, którego przedstawienie jest celem niniejszej książki.
Socjologowie z Polski, Czech, Ukrainy i Łotwy szukają odpowiedzi na pytania o doktrynę i praktykę pojednania, a ich zainteresowania są szerokie ? od nauczania Jana Pawła II do piłki nożnej, od sytuacji na Zaolziu, przez relacje polsko-ukraińskie, do sytuacji w wielonarodowych dawnych polskich Inflantach. Zarysowana na wstępie historia tolerancji w Europie znajduje rozwinięcie w szczegółowych analizach pojednania religijnego, a następnie pojednania między zwaśnionymi narodami i grupami etnicznymi w naszej części Europy, z uwzględnieniem grup bezpośrednio pokrzywdzonych, jak środowiska polskich przesiedleńców ze Wschodu. W trakcie lektury przedstawione są konkretne problemy pojednania polsko-niemieckiego, polsko-czeskiego, polsko-ukraińskiego, ale też pojednania między katolikami i ewangelikami oraz między katolikami i mariawitami.
Książka prezentuje ważną część dorobku badawczego Zakładu Antropologii Społecznej Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego w zakresie prowadzonych w ciągu ostatnich kilku lat badań nad problematyką etniczną. Są to prace zarówno magistrantów i doktorantów, jak i pracowników zakładu. Większość artykułów opiera się na materiale zebranym podczas długotrwałych badań za granicą; niektóre dotyczą zbiorowości kulturowo odmiennych od większości społeczeństwa polskiego. Książka podnosi kwestię przeobrażeń etniczności we współczesnym świecie, a także pojawiania się nowych etniczności i regionalizmów.
Doświadczenia terenowe młodych oraz wytrawnych badaczy realizują jeden z najgłębszych celów badań antropologicznych. Łączą w sobie umiejętność dostrzeżenia problemu badawczego, pobyt w terenie, metodologię i analizę danych właściwą dla antropologii oraz wykorzystanie zaplecza teoretycznego do interpretacji badanych zjawisk.
Biografia ks. Stefana Bieguna, w której jak w kropli wody odbijają się historyczne losy prawosławia w Polsce międzywojennej i po II Wojnie Światowej. Prawosławie nie zawsze, ale w dużym jednak stopniu nakłada się na identyfikację z mniejszościami narodowymi i etnicznymi: białoruską, ukraińską, łemkowską czy tzw. wschodniosłowiańską. Osobiste losy ks. Bieguna, a także członków parafii w których pełnił posługę, są wyrazem losów doświadczeń owych mniejszości, w tym szczególnie następstw akcji "Wisła". Książka przygotowana przez Kazimierza Urbana zawiera obszerny wstęp autora oraz archiwalne zdjęcia i dokumenty.
W książce Autor przedstawia problematykę dewiacyjnych systemów wierzeń i praktyk, do których zalicza heterodoksalne nurty religijne, duchowe i magiczne. Te ?podziemne? (underground) nieortodoksyjne nurty kultury przenikają do nurtu wiodącego, by z czasem zająć w nim poczesne miejsce. Kasperek stawia pytanie, jak to jest możliwe, że to co pierwej nielegalne, heterodoksalne, z upływem czasu staje się równoprawnym elementem kultury i elementem panoramy życia religijnego (duchowego) w społeczeństwie (po)nowoczesnym? Kluczem wyjaśnienia staje się kwestia wolności, zwłaszcza wolność wyboru w sferze światopoglądowej. [...]
Pracę czyta się z przyjemnością. Napisana jest ładnym, komunikatywnym, literackim, ale i naukowym językiem. Na podkreślenie zasługuje umiejętność korzystania z dorobku literatury ? bardziej światowej niż rodzimej.
Z recenzji prof. dr hab. Marii Libiszowskiej-Żółtkowskiej
Autorka w szerokim kontekście historycznym i kulturowym rekonstruuje strategie badawcze Franza Boasa oraz jego wpływ na rozwój poznania antropologicznego. Był on nie tylko ?ojcem założycielem? tej dyscypliny, ale przede wszystkim nauczycielem całego pokolenia badaczy, którzy tak jak on próbowali zrozumieć siebie poprzez poznanie Innego.
Z recenzji prof. dr hab. Marii Flis
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
