W książce zrekonstruowany został mechanizm budowania tożsamości przez kobiety zatrudnione w agencjach towarzyskich. Autorka opowiedziała się za teorią ugruntowaną i wywiadem pogłębionym. […]„Praca” w agencji towarzyskiej jest ramą, w której badane kobiety realizują siebie. W tej ramie organizują swoje życie i doświadczają rzeczywistości. […] Wysoko oceniam uzyskany przez autorkę materiał badawczy oraz jego analizę.
Z recenzji prof. dr hab. Marii Flis
Mamy do czynienia z książką, która powinna wejść do kanonu lektur obowiązkowych nie tylko psychologów, zwłaszcza psychologów klinicznych, ale też (a może przede wszystkim) do kanonu lektur psychiatrów, lekarzy pierwszego kontaktu i pielęgniarek. W związku ze wzrastającą wielokulturowością naszego społeczeństwa reprezentanci tych zawodów muszą uzyskać wiedzę odnośnie do różnorodności postaci i przyczyn zaburzeń psychicznych, z jakimi zgłaszają się do nich pacjenci. W obecnym programie kształcenia lekarzy takiej wiedzy brak niemal całkowicie, w kształceniu psychologów występuje ona w pewnym stopniu – raczej bardzo wybiórczym. Książka ta niewątpliwie będzie również bardzo wartościową lekturą dla studentów religioznawstwa i socjologii.
Z recenzji prof. dr hab. Haliny Grzymała-Moszczyńskiej
Autorka podejmuje wysiłek zidentyfikowania czynników kulturowych w postrzeganiu, przebiegu i leczeniu zaburzeń psychicznych. W tym celu buduje model pojęciowy, w którym dookreśla pola semantyczne takich pojęć jak: choroba psychiczna, globalizacja, migracja i związek przyczynowy. [...] Celem wiodącym książki jest przedstawienie kulturowego zróżnicowania zaburzenia psychicznego oraz ukazanie roli kultury w kształtowaniu myślenia o chorobie umysłowej, [...] a nade wszystko znaczenia kultury w leczeniu jednostek zaburzonych.
Z recenzji prof. dr hab. Marii Flis
Książka jest syntetycznym omówieniem wielu kluczowych kwestii, związanych z relacją trzech sfer zjawisk: psychologicznych, społecznych i kulturowych. […] Należy do prac, które mają szerokie zastosowanie; potrzebna może być zarówno w dydaktyce na różnych kierunkach studiów, jak i dla poszerzenia wiedzy i ogólnego rozwoju studentów i specjalistów różnych dyscyplin, w tym zwłaszcza socjologii, antropologii, kulturoznawstwa i last but not least – psychologii.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Nowickiej
Książka jest pracą zbiorową o charakterze interdyscyplinarnym: jej autorami są literaturoznawcy, religioznawcy i filozofowie. Powzięli oni zamiar zbadania w jaki sposób tradycja gnozy lub jej kategorie odzwierciedlają się w dziełach literackich wybranych twórców XIX i XX wieku. Przesłanką do powyższych rozważań było przekonanie o swego rodzaju pokrewieństwie pomiędzy dążeniami gnostyka, pragnącego zgłębić istotę świata duchowego, a głęboką potrzebą pisarza i poety, by zdobyć wiedzę o tym, „co tajemnicze, nienazwane, niewyrażalne” – by nawiązać do słów Marii Podrazy-Kwiatkowskiej.
W niniejszym tomie badacze analizują utwory m.in.: Zygmunta Krasińskiego, Stanisława Przybyszewskiego, Tadeusza Micińskiego, Jerzego Hulewicza i Aleksandra Wata, a spośród twórców obcojęzycznych: Mary Shelley, Gustava Meyrinka, Brunona Goetza, Hermanna Hessego, Michaiła Bułhakowa, Imre Kertésza oraz Philipa K. Dicka.
Część ściśle literaturoznawcza została poprzedzona trzema artykułami odnoszącymi się bezpośrednio do zagadnień starożytnego gnostycyzmu, takich jak nauka św. Pawła czy manicheizm.
Przedmiotem recenzowanej publikacji jest problematyka małżeństwa i rodziny w Polsce, ujęta wieloaspektowo, z kilku różnych perspektyw teoretycznych i badawczych, z uwzględnieniem wielu kontekstów i korelatów. Zagadnienia analizowane w publikacji są bardzo ważne tak w wymiarze teoretycznym, jak i społecznym, zaś duża część wniosków sformułowanych przez Autorów poszczególnych opracowań ma wyraźnie walor aplikacyjny.
Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Firlit
De Martino postawił sobie za cel przedyskutowanie obiektywności zjawisk paranormalnych dokonywanych zarówno przez prymitywnych szamanów, jak i przez media oraz podmioty badań parapsychologicznych. We fragmencie swojej książki wspomina słusznie, że polemiczne zachowanie, tj. stanowcze odrzucanie zjawisk paranormalnych, o ile miało swoje uzasadnienie historyczne w dość niedalekiej jeszcze przeszłości, obecnie całkowicie się zmieniło.
Fragment
Projekt tomu zbiorowego Gnoza, gnostycyzm, literatura jest przedsięwzięciem naukowym o charakterze interdyscyplinarnym. Biorą w nim udział literaturoznawcy, religioznawcy i filozofowie. Jego celem jest poszukiwanie i wskazanie realnych związków pomiędzy szeroko rozumianą gnostyczną tradycją (gnostycyzm, neognostyczna teozofia i antropozofia) a literacką praktyką.
Moim celem jest teoria umożliwiająca obserwację – obserwację wyspecjalizowaną, której uwaga obejmuje wszystkie zakresy i poziomy. Organizacja społeczna jest nieuporządkowana i oporna, bardziej przypomina bałagan, aniżeli kryształ […]. Nie ma tu żadnego schludnego atomu ani świata o jasnej i czytelnej konstrukcji, a jedynie skomplikowane warstwy i długie sznury, które ulegają reptacji niczym w polimerowej mazi. Tak więc moje podejście kwestionuje zdroworozsądkowe konstrukty osoby i społeczeństwa, aby wychwycić samopodobieństwo organizacji społecznej, zgodnie z którym podobne procesy zachodzą wciąż na nowo na przestrzeni różnych poziomów i zakresów.
Fragment książki
Teoria rytuałów interakcyjnych jest zagadnieniem kluczowym dla mikrosocjologii, z kolei mikrosocjologia stanowi punkt wyjścia dla wielu koncepcji o szerszym zasięgu. Interakcja twarzą-w-twarz, o małej skali, zachodząca tu-i-teraz, jest sceną oraz terenem działania aktorów społecznych. Jeżeli chcemy odnaleźć sprawczą podmiotowość (agency) życia społecznego, to znajduje się ona właśnie tutaj. W niej tkwi energia ruchu i zmiany, spoiwo solidarności oraz konserwatyzm zastoju. To tu lokują się intencjonalność i świadomość, tu także jest miejsce dla istnienia emocjonalnych i nieświadomych aspektów ludzkiej interakcji.
Jestem uczniem Alaina Touraine?a i zostałem ukształtowany zgodnie z idea głoszącą, że sercem życia społecznego, tym co jest w nim decydujące i centralne, są ruchy społeczne. A więc tym, co dobre, jest ruch społeczny. Tymczasem zdałem sobie sprawę, że znaczna część moich prac, choć nie wszystkie oczywiście, odnosi się do przeciwieństwa dobra. Jestem socjologiem zła lub nieszczęścia, rasizmu, antysemityzmu, przemocy, terroryzmu. Gdybym miał więc zdefiniować najsilniejsze aspekty mojej pracy, to byłaby to refleksja nad złem jako przeciwieństwem dobra, gdyż jestem oczywiście po stronie dobra.
fragment wywiadu z Michelem Wieviorką, s. XV
Próbując zrozumieć procesy biorące udział w pojawieniu się stanu mistycznego, James stanął przed złożonym problemem. Z jednej strony zdawał sobie sprawę, że istnieje „fizjologiczna strona” zagadnienia, do której z zasady miał stosunek sceptyczny jako do sfery znajdującej się w zasięgu „materializmu lekarskiego”, z drugiej – widział także inne przyczyny „świadomości kosmicznej lub mistycznej”. Po pierwsze – techniki jej „metodycznego uprawiania jako pierwiastka życia religijnego” w wielu tradycjach religijnych (James wymienia hinduizm, buddyzm, islam i chrześcijaństwo), po drugie – sensy przeżywane w tych doświadczeniach. Jak pisze: „owoce muszą mieć wartość życiową. Gdy człowiek wychodzi z Samâdhi, […] staje się «oświeconym, mędrcem, prorokiem, świętym; cały jego charakter uległ zmianie, życie jest zmienione, rozjaśnione»”. Konkluzja jest jasna: mistycyzm jest metodą dochodzenia do prawdy i dokonania się przemiany omawianej wcześniej jako nawrócenie. To w takim stanie do człowieka dociera bezpośrednia wiedza o transcendencji: „…po doświadczeniach mistycznych pozostaje wrażenie niezawodne stykania się z objawieniem, z nowymi głębiami prawdy”.
fragment z Przedmowy Pawła M. Sochy
Recenzowana książka to tekst, na który się rzadko trafia, szczególnie w polskich naukach społecznych. Jest sprawozdaniem z badań terenowych zrealizowanych przez Autora we wsi zamieszkałej przez dwie grupy Macedończyków wyznających prawosławie i islam. Ich celem był opis i wyjaśnienie mechanizmu funkcjonowania granic społecznych, wyznaczanych przez wyznawaną wiarę (przynależność do dwóch odrębnych wspólnot religijnych). [?] Autor spędził w badanej wsi wiele miesięcy, obserwując praktyki społeczne (w niektórych uczestnicząc) i prowadząc wywiady.
Z recenzji prof. dra hab. Mariana Niezgody
Nowością książki jest prezentacja problematyki komunikowania i zarządzania na tle nowych relacji społecznych i organizacyjnych, związanych z ewolucją struktury od systemu industrialnego do systemu społeczeństwa informacyjnego z jego "uniwersum" jakie stanowi technologia teleinformatyczna, komputer czy Internet.
Z recenzji prof. zw dra hab. Kazimierza Perechudy
Sadzę, że mocny program socjologii, którego podwaliny położone zostały w tej książce, jest jedyną systematyczną teoretyczną próba, by uczynić znaczenia czymś centralnym dla makrosocjologii nowoczesności. Nie sadzę jednak, by nie było innych, bardzo poważnych i bardzo twórczych wysiłków w tym samym kierunku. William Sewell, Jr, Viviana Zelizer, Robin Wagner-Pacifici i Michele Lamont to tylko najbardziej wybitne postaci spośród tych, które zapoczątkowały równoległe wysiłki zbadania względnej autonomii głębokich znaczeń, podtrzymujących życie wewnętrzne tak zwanych materialnych struktur społecznych w dzisiejszych czasach. Ponieważ wysiłki te czerpią z tych samych źródeł ? prac Clifforda Geertza, Mary Douglas, Emile?a Durkheima i Talcotta Parsonsa ? istnieje wiele znaczących homologii pomiędzy naszymi wspólnymi staraniami.
z Wprowadzenia Jeffreya C. Alexandra, s. X
Wielu autorów przekonuje nas, że to, co wydawałoby się być jakąś uniwersalną prawdą o człowieku i jego ognistych uczuciach, wśród których "największa jest miłość", w istocie da się zrozumieć w sposób bez mała matematyczny jako wynik biologicznego funkcjonowania organizmu, genetycznego wyposażenia człowieka, systemu hormonalnego bądź dążenia do przetrwania, wreszcie - symulacji. Na dziesięciu autorów tej tematycznie zwartej propozycji - taką perspektywę poznawczą proponuje połowa. I dowiadujemy się wielu naprawdę ciekawych rzeczy.
Szczególnie symboliczną architekturą i przestrzenią w mieście są świątynie, kaplice, cmentarze, przyuliczne kaplice i krzyże. Wyróżnia je spośród innych budowli i przestrzeni symbolicznych to, że należą do sacrum, są wyłączone z jakichkolwiek form użyteczności, dają wiele do myślenia tym, którzy na nie patrzą lub do nich wchodzą. Są symbolem czegoś ważnego i świętego, trwałego niezniszczalnego.
Czytelnik otrzymał w niniejszym tomie bardzo bogaty materiał do refleksji na temat sacrum w dzisiejszym mieście. Zawarte w nim opracowania pobudzają do myślenia nad tym, co dla oczu niewidzialne.
Z Posłowia o.prof. Leona Dyczewskiego
Książka porusza bardzo istotny, a przy tym mało zbadany, problem obecności seniorów w przestrzeni publicznej. Punktem wyjścia analiz są obserwowane we współczesnym zachodnim świecie dwie tendencje ? powrót religii do sfery publicznej oraz starzenie się społeczeństwa. Tendencje te wpływają na procesy społeczne, a przez to na przyszłość nas wszystkich. Przedmiotem badań są zbiorowe działania prowadzone przez polskich seniorów we wspólnotach, ruchach i stowarzyszeniach, zarówno kościelnych, jak i wyznaniowych usytuowanych na pograniczu Kościoła katolickiego i trzeciego sektora. W pracy przeprowadzono analizę zaangażowania ludzi starszych w życie społeczne z wykorzystaniem danych jakościowych zgromadzonych z zastosowaniem takich technik, jak: obserwacja, wywiady pogłębione oraz wywiady grupowe. W ich opracowaniu posłużono się teorią ugruntowaną w wersji konstruktywistycznej.
[?] przedłożę w skrócie ów zdumiewający, olbrzymi, nieskończony ocean nieprawdopodobnego obłędu i szaleństwa: morze pełne mielizn i skał, piasków, zatok, przesmyków i przeciwstawnych prądów, pełne odrażających potworów, dziwacznych kształtów, ryczących fal, nawałnic i syreniego ukojenia, bezwietrznych wód, niewysłowionego cierpienia, takich komedii i tragedii, tak absurdalnych i śmiesznych, zgubnych i opłakanych spazmów, że nie wiem, czy godniejsze są politowania czy wyśmiania, i wątpiłbym czy można dać im wiarę, gdybyśmy nie oglądali tego samego na co dzień, praktykowanego niezmiennie w naszych czasach. Są to nowe przykłady, nova novitia, nowe postaci cierpienia i obłędu, który wciąż i wszędzie odnosi się do nas, w domostwie naszym, wewnątrz nas, w naszej piersi.
(fragment książki, s. 9-10)
Od pierwszych słów oraz pierwszych pytań tej rozprawy byłem przekonany, że mamy do czynienia z rzeczą wyjątkową ? niepowtarzalną i w samym zamyśle, i w jej realizacji. [...] Mamy tu do czynienia z pracą skonstruowaną nader klarownie i logicznie, o czytelnym i konsekwentnym układzie, doskonale spełniającym wszelkie rygory naukowego ?śledztwa w sprawie?. Autorka umiejętnie i uważnie wędruje przy tym we wnętrze pojęć, odkrywając i ujawniając zawarte w nich sensy. Nie można w tym nie widzieć pewnej filozofii języka, bliskiej na przykład Michaiłowi Bachtinowi, zakładającemu, że słowa mają swą dziejowość i że dziejowość ta nie wygasa, a choć ukryta, ?pracuje? ciągle w kulturze, w życiu duchowym i społecznym.
Z recenzji dra hab. Zbigniewa Mikołejko
Autor przybliża czytelnikowi fenomen szkół nowej ewangelizacji w Kościele rzymskokatolickim i ich rolę w duszpasterstwie parafialnym. Opracowanie jest tym bardziej interesujące ? poznawczo i praktycznie ? że w Polsce nie ma jednej szkoły nowej ewangelizacji Redemptoris Missio, lecz każda z nich jest autonomiczna, podlega kompetentnej władzy kościelnej na swoim terenie, ma własną strukturę i zasady formacji członków. [?] Książka ukazuje wewnętrzne zróżnicowania w Kościele rzymskokatolickim i jego zmodyfikowaną działalność w warunkach postępującej modernizacji społecznej i nieuniknionej globalizacji we współczesnym świecie. Z recenzji ks. prof. dra hab. Franciszka Drączkowskiego
Podstawowym celem książki Gender w społeczeństwie polskim jest dostarczenie polskim Czytelniczkom i Czytelnikom złożonej, wielowymiarowej i intersekcjonalnej wiedzy na temat płci kulturowej, osadzonej głęboko w kontekście polskich problemów, przy jednoczesnym odniesieniu tej problematyki do ustaleń badań zagranicznych. Takie porównawcze podejście pokazuje z jednej strony obecny stan rozwoju studiów genderowych w Polsce, ich osiągnięcia, podejmowane tematy, ich specyfikę, z drugiej zaś międzykulturowe i ponadkulturowe podobieństwo zagadnień dotyczących płci.
Jednak niezależnie od intersekcjonalnych wymiarów różnic między kobietami, których sytuacja stanowi główny obszar polskich analiz naukowych dokonywanych z perspektywy genderowej, i które tworzą zaskakująco złożoną rzeczywistość społeczną, można wysnuć wniosek oparty na licznych badaniach naukowych, że istnieją pewne wspólne doświadczenia kobiet. Należą do nich między innymi: nierówności ekonomiczne, segregacja płacowa i zawodowa, szklany sufi t, nieodpłatna praca w domu, dyskryminacja rodzajowa, przemoc ze względu na płeć, utowarowienie ciała, przypisanie pracom reprodukcyjnym, niżej ewaluowanym społecznie, nieobecność w sferze polityki i władzy. ?Wspólnota? owych doświadczeń nie jest przyjmowana przez badaczki i badaczy a priori, a stanowi raczej wynik wieloletnich badań nad wielowymiarowymi konstruktami płci. [?]
Przygotowana książka dzięki wysiłkowi i wsparciu tak wielu akademiczek i akademików zajmujących się interesującą nas problematyką z pewnością będzie pomocna w prowadzeniu zajęć z zakresu gender studies, socjologii oraz studiów feministycznych, a także w prowadzeniu poszczególnych segmentów zajęć dydaktycznych w szeroko pojętych naukach humanistycznych i społecznych. Książka może stać się także swoistym drogowskazem dla społecznych inicjatyw podejmowanych w celu budowania społeczeństwa obywatelskiego opartego na zasadach równości i sprawiedliwości płci.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
