Współczesne problemy nauczania matematyki to monografia wydawana od 2008 r. przez dydaktyków matematyki przeznaczona przede wszystkim dla młodych adeptów dydaktyki matematyki prowadzących badania związane z nauczaniem matematyki. Zawiera publikacje teoretyczne, przeglądowe oraz sprawozdania z badań.
Poruszana w publikowanych pracach tematyka związana jest z:
* procesem nauczania matematyki – kształtowaniem pojęć, prowadzeniem rozumowań, rozwiązywaniem zadań, kształtowaniem języka;
* warsztatem nauczyciela matematyki;
* zastosowaniem nowoczesnych środków dydaktycznych (kalkulatorów, kalkulatorów graficznych, programów komputerowych, Internetu, e-learningu);
* problemami dotyczącymi kształcenia nauczycieli matematyki.
Autobiografia prof. dr hab. Wojciecha Łączkowskiego została ujęta w niezwykłą formę literacką – wewnętrznego dialogu. Na tle panoramy polskich dziejów w wieku XX i XXI, Profesor opowiada historię swojego życia, odnosząc ją do dokonujących się równocześnie przemian społecznych, gospodarczych i ustrojowych. Towarzyszy temu ocena wskazująca, jakie znaczenie w życiu każdego człowieka ma rodzinny dom oraz wartości w tym domu kształtowane i uzupełniane przez kolejne pokolenia. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i jego Wydział Prawa, uniwersytecka wspólnota, uniwersyteckie indywidualności stanowią nić przewodnią wspomnień Profesora, będących autentycznym dokumentem minionej epoki, utrwalających pamięć o historii Uniwersytetu.
Monografię tworzy dziesięć tekstów związanych z historią polskiej kultury muzycznej końca XVIII, XIX oraz XX wieku. Ich tematyka jest różnorodna, ale scala je jeden istotny aspekt - dotyczą wyłącznie faktów i zjawisk związanych z dziejami kultury muzycznej na terenach historycznych ziem polskich oraz z dziejami kultury muzycznej Polaków działających za granicą.
Przesilenie, wynikające z głębokich przemian kulturowych i zagrożeń egzystencjalnych, przynosi wraz z sobą pytanie o status nauki w ogóle, a pedagogiki w szczególności. Momenty przełomowe w rozwoju współczesnego świata nasilają zapotrzebowanie na naukowo rzetelną wiedzę o szeroko rozumianej edukacji, ale jej tworzenie, gromadzenie i systematyzacja wciąż przebiegają w sposób dość daleki od ustalonych i ujednoliconych reguł budowania nauki. Wprawdzie edukacja, w całym bogactwie jej form i procesów, coraz częściej jest przedmiotem badań, zaznacza się jednak brak teoretycznej i metodologicznej dla nich bazy, którą mogłaby być odrębna dyscyplina naukowa dysponująca nie tylko własnym przedmiotem badań, ale także własną problematyką, własnym systemem pojęć, a więc językiem, własnymi regułami budowania wiedzy o edukacji. Chociaż wielu badaczy edukacji uznaje naukową autonomię pedagogiki, to jednak silny jest również pogląd, że badania nad edukacją mogą w sposób wyczerpujący być prowadzone jedynie przez rozwinięte wcześniej i w pełni dojrzałe dyscypliny naukowe, takie jak psychologia, socjologia, historia czy filozofia.
Każda zmiana, także ta w obszarze edukacji, niesie za sobą pewien potencjał rozwoju i postępu.
Publiczny dyskurs towarzyszący wprowadzanym zmianom może służyć uwalnianiu owego potencjału, staje się bowiem przestrzenią i kontekstem dla dialogów o wprowadzanych zmianach. Takie spojrzenie na edukację skłania do postawienia szeregu pytań odnoszących się do tego, co dzieje się w praktyce edukacyjnej i polskiej myśli pedagogicznej.
Dyskurs dotyczący badań nad edukacją oraz jej problemów był treścią Zjazdu Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, który odbył się w Poznaniu w dniach 20–22 września 2022 r., pod hasłem „Przesilenie. Budujmy lepszy świat w sobie i pomiędzy nami” i był kontynuacją pięknych oraz długich tradycji organizowania spotkań naukowych polskiego środowiska pedagogicznego. Efektem prac w zróżnicowanych tematycznie sekcjach jest kilka publikacji wieloautorskich, w tym niniejszy tom, który odzwierciedla wielowymiarowy, teoretyczno-praktyczny charakter zjazdowych dyskusji. Uczytelniamy tu relacje występujące między teorią a praktyką, między ustalonymi, w wyniku analiz teoretycznych i badań empirycznych, prawidłowościami opisującymi rzeczywistość edukacyjną a działaniami, które je przekształcają. Relacje, o których mowa, mogą być rozpatrywane jako wpływ teorii na praktykę lub wpływ zdiagnozowanych stanów praktyki na teorię.
W prezentowanym tomie mamy do czynienia z różnorodnymi narracjami i rozmaitymi formami interpretacji zjawisk dotyczących edukacji i kultury. Treści mają walory interdyscyplinarne, filozoficzne, artystyczne, ale też pragmatyczne. Obok pytań o to, jak i co badać, pojawiają się pytania zasadnicze: czym jest, a jaka winna być edukacja, kultura, sztuka? Dzięki temu rozważania zawarte w monografii same stają się cząstką przestrzeni oraz kontekstów szeroko rozumianej edukacji.
Zasygnalizowane problemy i postawione pytania znalazły wyraz w tekstach składających się na publikację. Wyodrębniono w niej dwie części: pierwszą – poświęconą kontekstom teoretycznym i drugą – zawierającą doniesienia z badań. Zatem spełniony wydaje się postulat komplementarności nauki budowanej zarówno na prezentacji wyników uzasadnionych teoretycznie badań, jak i na opracowaniach przeglądowych przedstawiających indywidualne poglądy, stanowiska i podejścia zarysowujące panoramę problemów współczesnej pedagogiki i innych dyscyplin społeczno-humanistycznych.
Czternaście artykułów tworzy dopełniający się układ treściowy, pozostający w logicznym związku ze stawianymi pytaniami badawczymi. Zastrzec tu jednak należy, iż zgromadzony materiał nie pretenduje do miana usystematyzowanej wiedzy o edukacji. Jest przede wszystkim prezentacją poglądów na ten temat przedstawicieli różnych orientacji pedagogicznych, filozoficznych, stanowi interesującą poznawczo płaszczyznę wymiany poglądów, inspirującą do własnych poszukiwań badawczych.
Choć balet obecny jest w polskiej kulturze od XVI wieku, dostrzec można, że na polskim rynku wydawniczym opracowań dotyczących kształcenia artystycznego w zakresie tańca nadal jest niewiele, a sam taniec, a w szczególności taniec klasyczny, nie zajmuje należnego mu miejsca w pedagogicznej teorii wychowania estetycznego. Książka Edukacja tancerzy klasycznych w polskich szkołach baletowych – sytuacja, dylematy, wyzwania i innowacje uzupełnia tę lukę.
Opracowanie stanowi propozycję zwrócenia uwagi na wybrane, jednak szczególnie istotne w opinii autorek, aspekty edukacji baletowej, wśród których można wymienić: bezskuteczne apele o reformę kształcenia artystycznego, w tym także baletowego; niski status społeczny zawodu tancerza, krótką karierę sceniczną, wysoki poziom kontuzjogenności, niedopasowanie kształcenia do wymagań na rynku pracy, konkurencję ze strony zagranicznych tancerzy czy likwidacja wcześniejszych emerytur; wieloletnią marginalizację sztuki w szkolnictwie powszechnym, której konsekwencją jest niesatysfakcjonujący poziom społeczny uczestnictwa w kulturze wysokiej.
Monografia zatytułowana Ekspresje buntu. O wyznaniach poetek została pomyślana jako swoista kontynuacja czy też kolejna odsłona badań nad współczesną literaturą kobiecą, których pierwsza część została opublikowana w tomie Pasja przemijania, pasja utrwalania. O dziennikach pisarek (2019).
Prezentowane prace dotyczą tych wymiarów kobiecego buntu przeciw rzeczywistości, które pozornie nie naruszają społecznych porządków, a jednak w ostatecznym rozrachunku ukazują z wielu perspektyw wszelkie ich ułomności i niedogodności. Szczegółowemu rozpoznaniu poddane zostały wyznania Anny Świrszczyńskiej, Haliny Poświatowskiej i Justyny Bargielskiej, poetek przynależących do różnych epok literatury współczesnej, a w dodatku prezentujących swą buntowniczą postawę wobec świata na różnych etapach biografii. Ogląd ich strategii lirycznych oraz wyłaniającego się z nich przesłania pozwala prześledzić zarówno różnice w sposobach wyrażania niezgody na rzeczywistość, jak i podobieństwa buntowniczych ekspresji. Bezkompromisowe odsłanianie własnej podmiotowości i skrajnie indywidualistyczny ogląd otaczających poetki realiów to cechy wspólne i charakterystyczne dla ich twórczości – pozwalają one przy badaniu literackich wyznań poszerzyć poszczególne interpretacje o konteksty kulturowych i obyczajowych przemian w XX i XXI wieku.
Proponowana uwadze czytelnika książka stanowi pierwszy polski przekład z opracowaniem traktatu Ambrożego z Mediolanu O wdowach (De viduis). Ambroży z Mediolanu (340–397) to jeden z najwybitniejszych łacińskich pisarzy chrześcijańskich, Doktor Kościoła, zwany również Doktorem Dziewictwa z powodu wyjątkowo wartościowych pism ascetycznych, w których ukazał ideał życia chrześcijańskich dziewic, a także wdów. Mediolańczyk uważa chrześcijańskie wdowy za osoby powołane do wyjątkowo zażyłej relacji z Chrystusem oraz do szczególnego poświęcenia na rzecz Kościoła. Ukazuje im ideał świętości, wyrastający z tradycji biblijnej i kościelnej oraz nawiązujący do najszlachetniejszych przekonań o godności wdowieństwa, które wypracował świat pogański. O wdowach to dzieło szczególnie ważne również dlatego, że wdowieństwo konsekrowane dynamicznie odradza się we współczesnym Kościele.
Podręcznik składa się z dwóch części. Inspiracją do napisania pierwszej z nich – Dźwięków muzyki stały się dwa wykłady prowadzone od wielu lat w ramach studiów II stopnia (magisterskich) na kierunku akustyka na Wydziale Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu: Akustyka muzyczna oraz Akustyka środowiska. W Dźwiękach muzyki znajdziemy opis zjawisk towarzyszących powstawaniu tzn. generacji fal niosących dźwięki muzyczne.
Powstanie drugiej części książki – Dźwięków wojny związane jest z wybuchem wojny rosyjsko-ukraińskiej, kiedy 24 lutego 2022 r. syreny alarmowe i wybuchy zastąpiły szum wiatru i plusk morza. Ten fragment dotyczy zjawisk towarzyszących przenoszeniu tzn. propagacji fal niosących dźwięki wojny.
Książka Anny Horniatko-Szumiłowicz Twórca odzyskany. Życie i piśmiennictwo Wasyla Tkaczuka bada biografię, działalność literacką w ramach lwowskiego ugrupowania „Dwunastka” oraz nowelistyczną twórczość zapomnianego ukraińskiego pisarza lat 30. XX w., dowodząc, iż w pełni zasługuje on na przywrócenie pamięci o nim i o jego spuściźnie. Książka zawiera unikatowe wywiady, cenne fotografie, a także kilkanaście nowel i szkiców pisarza dotąd niepublikowanych w formie książkowej.
Jakie były źródła Perraultowskiej Oślej skórki i Grimmowskiej Wieloskórki? W jakie kożuszki ubierały się bohaterki polskich wariantów bajki ATU 510B? Na czym polegają i z czego wynikają różnice pomiędzy francuskimi, niemieckimi i polskimi realizacjami tego wątku? W monografii Ośla Skórka, Wieloskórka i Mysi Kożuszek - baśniowe siostry. Studia nad wątkiem bajkowym ATU 51OB można znaleźć odpowiedzi na te i wiele innych pytań. Autorki proponują opowieść o baśni wyjątkowej, dotyka ona bowiem takich zagadnień jak kulturowe tabu, zachowania przemocowe czy nierówności społeczne. Jest to historia o dziewczynie, która uciekała przed własnym ojcem i ukrywała swą tożsamość dzięki nietypowemu odzieniu. Historia o wielu zakończeniach i znaczeniach.
Monografia stanowi pierwsze w Polsce studium nad wybranym wątkiem bajkowym ATU 51OB (zgodnie z klasyfikacją Aarnego, Thompsona i Uthera), które traktować można w kategorii swoistego baśniowego silva rerum. Badaczki proponują opowieść o wątku ATU 51OB, odwołując się do perspektyw reprezentowanych przez siebie filologii i koncentrując się na tekstach ludowej proweniencji, utworach literackich i towarzyszących im paratekstach, a także złożonych i warunkowanych wieloma czynnikami świadectwach odbioru. Za najważniejsze bohaterki opracowania należy uznać Oślą Skórkę, Wieloskórkę i Mysi Kożuszek - baśniowe siostry, których losy śledzą autorki, odwołując się do francuskich, niemieckich i polskich kontekstów literackich i kulturowych.
Obraz w historii i poza historią to czwarty w cyklu, po tomach Tło i powierzchnia obrazu (2022), Obraz jako obiekt teoretyczny (2020), Obrazy mocne – obrazy słabe (2018), zbiór artykułów poświęcony teorii i historii badań nad sztuką. Monografia jest poświęcona problematyce zogniskowanej wokół dychotomii między historycznym a estetycznym rozumieniem dzieła sztuki.
Autorami artykułów w tomie są przedstawiciele wiodących ośrodków badawczych historii sztuki w Polsce, m.in. Maria Poprzęcka (Uniwersytet Warszawski), Anna Markowska (Uniwersytet Wrocławski), Ryszard Kasperowicz (Uniwersytet Warszawski), Piotr Juszkiewicz (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), Mariusz Bryl (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), Stanisław Czekalski (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu).
Trudno znaleźć poetkę, która nie popełniłaby wiersza autotematycznego. Większość z nich wypowiada się na temat procesu twórczego, rozumienia i zadań sztuki słowa, relacji poezji wobec rzeczywistości czy roli piszącej kobiety. Metapoetycka refleksja w tekstach kobiet nie tyle służy problematyzowaniu poetyckiego medium i języka, ile nakierowuje na wzmacnianą wierszem i zakorzenioną z osobistym, psychocielesnym doświadczeniu rzeczywistość – ów świat pojawiający się „na końcu języka". Metarefleksja sprzyja także samopoznaniu piszącego „ja" i jego kondycji, zagrożonej przez przemijanie, tryby historii, chorobę czy śmierć. Stąd propozycje „znikopisania" jako arspoetyki Urszuli Kozioł, metapoetyckiego opisu Joanny Pollakówny czy autotematyzmu „out of blue" Julii Hartwig. W interpretacyjnych zbliżeniach przedstawione zostają także metapoetyckie projekty Wisławy Szymborskiej (w dialogu ze Stanisławem Barańczakiem), Anny Kamieńskiej, Julii Poświatowskiej, Bogusławy Latawiec, Marzanny Bogumiły Kielar czy Julii Fiedorczuk (w zestawieniu z Julianem Przybosiem), a także wielu innych poetek współczesnych.
Pierwsze tego typu opracowanie w polskim kontekście glottodydaktycznym na poziomie akademickim. Zawiera omówienie koncepcji coachingu w nauce języków obcych jako formy współpracy ze studiującymi języki obce, która pomaga uczestnikom w pełniejszym zrozumieniu ich celów, zasobów, potrzeb i strategii, a także zachęca do aktywnego i świadomego zarządzania własnym rozwojem językowym. Zarządzanie to jest możliwe dzięki zyskaniu przez uczących się samoświadomości, którą rozumieć można również jako zintegrowanie wiedzy o sobie. Uczestnicy opisują je również jako moment „Aha" lub wgląd (ang. insight), od którego nie ma już odwrotu. Jedna z uczestniczek badania ujmuje to tak: „Taki moment, to było na pierwszej sesji może, takie odkrycie, że ja tak naprawdę to wszystko miałam w głowie i nie zdawałam sobie tylko z tego sprawy, i ta sesja to wszystko wycignęła ze mnie i poukładała".
Wnioski zawarte w monografii opierają się na analizie autentycznych dialogów coachingowych (ponad 36 godzin nagrań) i wywiadów ewaluacyjnych. Pozycja kompleksowo prezentuje doradztwo i coaching w nauce języków obcych jako współczesny, innowacyjny trend w dydaktyce obcojęzycznej, a także obiecujący obszar badań glottodydaktycznych.
Przesypiamy prawie jedną trzecią naszego życia, a jednak – jak pisał Adam Mickiewicz – „dlaczego śpią ludzie, żaden z nich nie bada”.
Sen jest niezbędny dla regeneracji i przywrócenia sprawności organizmu. Pozwala oszczędzać ograniczone zasoby energii, uchronić nasze ciała przed wczesnym zużyciem, stanowi antidotum na stres. Zgoła inny jego aspekt ukazują nam marzenia senne, które chętnie opowiadamy, a przeżycia z nimi związane fascynują nas bądź niekiedy przerażają. Ta dwojaka natura snu czyni go interdyscyplinarnym przedmiotem badań.
Książka jest kolejnym już efektem współpracy naukowej Centrum Badań im. Edyty Stein z Katedrą Nauk Społecznych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu oraz Szpitalem Klinicznym Przemienienia Pańskiego w ramach projektu transdyscyplinarnego namysłu nad istotnymi fenomenami egzystencji ludzkiej i „budowania mostów” między humanistyką i naukami społecznymi a naukami medycznymi.
Czy milczenie może być gestem artystycznym? W jaki sposób niewypowiedziane znaczenia i przekonania manifestują się w dziełach awangardowych? Odpowiedzi na te pytania czytelnicy znajdą w monografii Milczenie awangardowe. Gesty, znaki, obrazy, która zgłębia fenomen milczenia w sztuce XX wieku i jej kontynuacjach. Autorzy tekstów eksplorują różnorodne aspekty tego zjawiska – od poezji minimalnej po kino eksperymentalne. W kolejnych artykułach analizie poddano nie tylko milczenie jako temat, lecz także jego funkcję jako gestu semantycznego, wyrazu rezygnacji i pustki czy świadectwa protestu lub akceptacji dla pewnych konwencji artystycznych. Poprzez pryzmat nowatorskich odczytań dzieł literackich, filmowych, muzycznych, plastycznych i performatywnych, czytelnik jest zaproszony do głębokiej refleksji nad znaczeniem milczenia w kontekście sztuki awangardowej. Skupiając się na dziełach i praktykach artystycznych, autorzy i autorki tomu ujawniają bogactwo znaczeń i wartości związanych z milczeniem w awangardzie. Ukazanie fenomenu milczenia oświetla granice i możliwości sztuki, jak również przyczyny jej rozwoju poprzez eksplorację tego, co nieuchwytne i niewyrażalne.
Książka została poświęcona problematyce socjalizacji, eksponując podmiotowy, jednostkowy obraz procesu lub jego społeczno-kulturowe konteksty. W prezentowanych artykułach Autorzy ujawniają autentyczną, pedagogiczną troskę o wzmacnianie społecznego zaangażowania w chronienie socjalizacji asocjacyjnej doświadczanej przez pokolenia, jak również w osłabianie lub eliminowanie z tych procesów zdarzeń, sytuacji i konsekwencji ich dysocjacyjnego wzbudzania i kontynuowania.
O przedmiocie badań informatyki. Studium filozoficzne to spojrzenie na informatykę okiem filozofa. Jest próbą zdefiniowania informatyki jako nauki przez pryzmat badanych przez nią obiektów. W książce przedstawiono analizę filozoficzną zagadnień związanych z komputerami, programami komputerowymi oraz informacją.
Today, gender equality between women and men is a necessary condition for the existence of a democratic culture. Political and economic activity of women in the twentieth and twenty-first century is of landmark proportions. For many women now, private space is becoming public and public space is becoming private space. (...)This publication presents examples of women active in both public and private sectors. I hope that the articles presented will contribute to a lively debate in academic circles on the participation of women in the world of public policy.In this collective paper, the situation of women in different dimensions of political and economic development is analyzed, taking into account other influences or social norms specific to their gender in society. Given the above, please note that the subject has been treated interdisciplinarily.The work is addressed in particular to the academic circles and also to all audiences interested in the myriad issues related to the broad scope of the activities of women in today's society. I want to heartily thank all the authors for their patience, collaboration and atmosphere in the process of creating it.- fragment WstępuPublikacja w języku angielskim.
Problem rozwoju demokracji jest przedmiotem rozważań i analiz przede wszystkim politologów. Ma on jednak charakter interdyscyplinarny z uwagi na wielowymiarowość pojęcia demokracja. Wskazywanie na deficyt demokracji ma zawsze charakter subiektywny, uwarunkowany punktem odniesienia, a także specyfiką kulturową, która w decydującej mierze wpływa na pojmowanie demokracji. Inaczej definiują demokrację i pojęcie z nią związane takie, jak wolność, np. społeczeństwa zdominowane przez wyznawców islamu, a inaczej społeczeństwa żyjące w kulturze chrześcijańskiej. Można przyjąć, że w kulturze europejskiej pojmowanie demokracji jest zasadniczo zbliżone.Całość opracowania zawiera 10 artykułów, które można podzielić na trzy grupy. Pierwsza zawiera charakterystyki uwarunkowań kulturowo-historycznych, świadczących o integralności europejskiej białoruskiego społeczeństwa. Do drugiej grupy zakwalifikować można artykuły prezentujące sytuację społeczną i gospodarczą Białorusi w świetle stosunków z Polską i z Rosją. Trzecia grupa opracowań dotyczy tożsamości oraz aktywności społeczno-politycznej emigracji białoruskiej na tle polskiego i europejskiego pojmowania poszanowania praw człowieka.- fragment Wstepu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
