Rynek pracy jest kategorią ekonomiczną, która stanowi jeden z kluczowych elementów decydujących o rozwoju gospodarki rynkowej. Badania rynku pracy sprowadzają się do wieloaspektowej analizy poszczególnych determinantów jego funkcjonowania. Analiza politologiczna koncentruje się głównie na badaniach: zasad i efektywności funkcjonowania poszczególnych modeli rynku pracy w świetle teorii; analizie skuteczności polityki przeciwdziałania bezrobociu; badaniu stosunków pracy, a w szczególności polityki płac.- fragment Wstepu
Niniejsza praca powstała w ramach sfinansowanego przez Narodowe Centrum Nauki projektu pt. ""Podstawowa literatura przedmiotu a kształt współczesnej politologii. Political Science, Politische Wissenchaft i Politologija w ujęciu porównawczym"" (nr DEC-2012/05/B/HS5/00597). Starano się zarysować w niej - w sposób z natury rzeczy punktowy - kształt instytucjonalno-merytoryczny badań nad polityką oraz wyższej edukacji politologicznej w przestrzeni kultury anglosaskiej, niemieckiej oraz rosyjskiej. Książka zawiera trzy rozdziały prezentujące stan obecny oraz perspektywy rozwoju nauki o polityce w Wielkiej Brytanii, Niemczech oraz Federacji Rosyjskiej. Przywołane kwestie ukazano na tle syntetycznego obrazu historii oraz aktualnej kondycji brytyjskiego, niemieckiego oraz rosyjskiego świata akademickiego.- fragment Wstępu
Siły zbrojne mogą być skierowane do udziału w misjach „niższej klasy”, potocznie nazywanych operacjami „z dolnej półki”, prowadzonymi w ograniczonym zakresie i stosunkowo krótkim czasie, które w przyszłości będą przebiegały w podobny sposób jak np. operacja „Just Cause”, dlatego amerykańskie doświadczenia szczególnie z interwencji w Panamie w 1989 r. mogą wyjaśnić niektóre z kluczowych czynników odgrywających nadal istotne znaczenie w przebiegu operacji tego rodzaju. Pod koniec zimnej wojny operacyjne aspekty pracy sztabów zaczęły być drugorzędne w stosunku do logistyki. Szczególnie uwidoczniły to konflikty o niskiej intensywności inaczej nazywane konfliktami o małym natężeniu, w których aktywnie uczestniczyły wydzielone siły amerykańskie odpowiednio przygotowane do misji prowadzonych poza granicami kraju. W latach 1798–1993 uczestniczyły one w 234 zagranicznych interwencjach zbrojnych, z tego w pięciu przypadkach były to oficjalnie wypowiedziane wojny.
Opis stanowi fragment Wstępu.
Profesor zw. dr hab. Jerzy Babiak (profesor nauk humanistycznych, doktor habilitowany nauk ekonomicznych) urodził się 27 maja 1943 r. w Kępnie. Szkołę Podstawową ukończył w 1957 roku w Krążkowach. Uczęszczał do Technikum Kolejowego w Ostrowie Wlkp. w latach 1957?1962, gdzie uzyskał maturę. Studia wyższe odbył w latach 1963?1968 w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu (WSE, a obecnie Uniwersytet Ekonomiczny) uzyskując stopień zawodowy magistra ekonomii. Stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych nadała mu w 1974 r. Rada Wydziału Ekonomiki Produkcji WSE w Poznaniu. Natomiast stopień naukowy doktora habilitowanego nauk ekonomicznych uzyskał w 1990 r. w tej samej uczelni.Opis stanowi fragment Przebiegu kariery Profesora zw. dr. hab. Jerzego Babiaka.
Na prezentowany tom składają się prace autorów z Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu Adama Mickiewicza, którzy uczestniczyli w poprzednich częściach Na obrzeżach polityki historyków, medioznawców i politologów, spośród których nie brakuje wieloletnich członków zespołu badań nad kulturą polityczną. Zespół ten kształtował się przez kilka dziesięcioleci, obejmując swym zasięgiem również przedstawicieli innych polskich ośrodków humanistycznych, którzy uczestniczyli w konferencjach organizowanych przez Zakład Dziennikarstwa, a następnie Zakład Kultury Politycznej i publikowanych przez nie w ramach Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa prace zbiorowe.Z biegiem czasu wytworzył się stały zespół o charakterze międzynarodowym, w ramach którego zasadnicze znaczenie nabierał udział osób badaczy historii kultury politycznej i prawnej, w tym związanej z polskimi kresami. Część dwunasta zawiera teksty badaczy z Wilna, Pragi i Rzymu, w tym dotyczące pogranicza politologii i prawa (Henryka Malewskiego z Wilna). Specjalne miejsce zajmuje studium historyczne Stanisława Nicieji, wieloletniego rektora Uniwersytetu Opolskiego, autora kilkudziesięciu książek kresowych, a także rozpraw dotyczących historycznych zbiorów rzymskich.Końcowe teksty przypominają 100-lecie Uniwersytetu Poznańskiego (1919-2019) i bogaty jego dorobek rocznicowy.- z Wprowadzenia
Praca podejmuje problematykę kontestacji współczesnej globalizacji. Książka, pisana z perspektywy doświadczeń antropologicznych, sytuuje się w szerokim nurcie zainteresowań nauk społecznych tak zwanymi nowymi ruchami społecznymi. Prezentuje ona alterglobalizm przez pryzmat wartości i działań społecznych podejmowanych przez zwolenników "alternatywnej" globalizacji. To właśnie dynamika społeczna staje się kluczem do opisu buntu i oporu wobec kultury globalnego kapitalizmu. W tym wypadku działania społeczne są polem rozpowszechniania ideologii, krytyki hegemonicznego systemu i kreowania wiedzy.
Takie podejście badawcze wiąże się ściśle z antropologicznym poszukiwaniem specyfiki ruchu, który niezbyt trafnie kilka lat temu okrzyknięty został mianem ruchu "antyglobalnego". Społeczni aktorzy, którzy kontestują porządek świata oparty na neoliberalnej logice, proponują raczej różne alternatywy dotyczące rozwiązań palących problemów współczesności. Rozprawa przedstawia zjawisko alterglobalizmu na szerokim tle kulturowym, jak i w specyficznie polskim kontekście. Kilkuletnie badania terenowe w polskich środowiskach stanowiących część globalnego "ruchu ruchów" (wywiady, rozmowy, obserwacje uczestniczące) oraz analiza dostępnych materiałów takich jak literatura przedmiotu, artykuły prasowe, dokumenty pisane, strony internetowe czy filmy stanowią naukową podstawę do zrozumienia poczynań i wizji świata proponowanych przez alterglobalistów.
Książka stanowi doskonały przykład analizy relacji pomiędzy nowymi technologiami cyfrowymi a materialnymi wymiarami ludzkiego działania. W szczególności odnosi się ona do zmian zachodzących na polu edukacji, pracy i stylów życia. Autor podejmuje w niej wielowątkową refleksję na temat społecznych skutków cyfryzacji kolejnych obszarów życia publicznego, a także codziennego doświadczenia interakcji z cyfrowymi rozwiązaniami i algorytmami sztucznej inteligencji. Umieszcza je odpowiednio w kontekście analogowej mobilności, strategii przeżycia oraz fotografii. Dzięki temu zyskujemy wgląd w rozmaite formy tzw. kultur analogowych. Stanowią one w dużym uproszczeniu nowe formy wspólnotowości i relacji społecznych oparte na idei technologii analogowej, aczkolwiek twórczo wykorzystujące cyfrową rzeczywistość.
Przesilenie, wynikające z głębokich przemian kulturowych i zagrożeń egzystencjalnych, przynosi wraz z sobą pytanie o status nauki w ogóle, a pedagogiki w szczególności. Momenty przełomowe w rozwoju współczesnego świata nasilają zapotrzebowanie na naukowo rzetelną wiedzę o szeroko rozumianej edukacji, ale jej tworzenie, gromadzenie i systematyzacja wciąż przebiegają w sposób dość daleki od ustalonych i ujednoliconych reguł budowania nauki. Wprawdzie edukacja, w całym bogactwie jej form i procesów, coraz częściej jest przedmiotem badań, zaznacza się jednak brak teoretycznej i metodologicznej dla nich bazy, którą mogłaby być odrębna dyscyplina naukowa dysponująca nie tylko własnym przedmiotem badań, ale także własną problematyką, własnym systemem pojęć, a więc językiem, własnymi regułami budowania wiedzy o edukacji. Chociaż wielu badaczy edukacji uznaje naukową autonomię pedagogiki, to jednak silny jest również pogląd, że badania nad edukacją mogą w sposób wyczerpujący być prowadzone jedynie przez rozwinięte wcześniej i w pełni dojrzałe dyscypliny naukowe, takie jak psychologia, socjologia, historia czy filozofia.
Każda zmiana, także ta w obszarze edukacji, niesie za sobą pewien potencjał rozwoju i postępu.
Publiczny dyskurs towarzyszący wprowadzanym zmianom może służyć uwalnianiu owego potencjału, staje się bowiem przestrzenią i kontekstem dla dialogów o wprowadzanych zmianach. Takie spojrzenie na edukację skłania do postawienia szeregu pytań odnoszących się do tego, co dzieje się w praktyce edukacyjnej i polskiej myśli pedagogicznej.
Dyskurs dotyczący badań nad edukacją oraz jej problemów był treścią Zjazdu Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, który odbył się w Poznaniu w dniach 20–22 września 2022 r., pod hasłem „Przesilenie. Budujmy lepszy świat w sobie i pomiędzy nami” i był kontynuacją pięknych oraz długich tradycji organizowania spotkań naukowych polskiego środowiska pedagogicznego. Efektem prac w zróżnicowanych tematycznie sekcjach jest kilka publikacji wieloautorskich, w tym niniejszy tom, który odzwierciedla wielowymiarowy, teoretyczno-praktyczny charakter zjazdowych dyskusji. Uczytelniamy tu relacje występujące między teorią a praktyką, między ustalonymi, w wyniku analiz teoretycznych i badań empirycznych, prawidłowościami opisującymi rzeczywistość edukacyjną a działaniami, które je przekształcają. Relacje, o których mowa, mogą być rozpatrywane jako wpływ teorii na praktykę lub wpływ zdiagnozowanych stanów praktyki na teorię.
W prezentowanym tomie mamy do czynienia z różnorodnymi narracjami i rozmaitymi formami interpretacji zjawisk dotyczących edukacji i kultury. Treści mają walory interdyscyplinarne, filozoficzne, artystyczne, ale też pragmatyczne. Obok pytań o to, jak i co badać, pojawiają się pytania zasadnicze: czym jest, a jaka winna być edukacja, kultura, sztuka? Dzięki temu rozważania zawarte w monografii same stają się cząstką przestrzeni oraz kontekstów szeroko rozumianej edukacji.
Zasygnalizowane problemy i postawione pytania znalazły wyraz w tekstach składających się na publikację. Wyodrębniono w niej dwie części: pierwszą – poświęconą kontekstom teoretycznym i drugą – zawierającą doniesienia z badań. Zatem spełniony wydaje się postulat komplementarności nauki budowanej zarówno na prezentacji wyników uzasadnionych teoretycznie badań, jak i na opracowaniach przeglądowych przedstawiających indywidualne poglądy, stanowiska i podejścia zarysowujące panoramę problemów współczesnej pedagogiki i innych dyscyplin społeczno-humanistycznych.
Czternaście artykułów tworzy dopełniający się układ treściowy, pozostający w logicznym związku ze stawianymi pytaniami badawczymi. Zastrzec tu jednak należy, iż zgromadzony materiał nie pretenduje do miana usystematyzowanej wiedzy o edukacji. Jest przede wszystkim prezentacją poglądów na ten temat przedstawicieli różnych orientacji pedagogicznych, filozoficznych, stanowi interesującą poznawczo płaszczyznę wymiany poglądów, inspirującą do własnych poszukiwań badawczych.
Anne of Green Gables L.M. Montgomery ukazała się po raz pierwszy w Polsce pod koniec roku 1911 w tłumaczeniu R. Bernsteinowej jako Ania z Zielonego Wzgórza. Przez około osiemdziesiąt lat ten przekład był jedynym polskim tłumaczeniem powieści, zyskując status kanonicznego i znacząco wpływając na polską recepcję opowieści o Anne Shirley. Przez kilka dekad mało kto wiedział jednak, że Bernsteinowa wprowadziła w tekście wiele zmian, tak by dostosować go do ówczesnych konwencji obowiązujących w literaturze dla młodych czytelników. W ciągu ostatnich dwudziestu lat powieść doczekała się kilkunastu przekładów na język polski, w tym tłumaczenia Anny Bańkowskiej, które przywróciło jej oryginalny kanadyjski kontekst. Kolejną falę zainteresowania, także badawczego, wywołała adaptacja serialowa Anne with an E, której twórcy dokonali reinterpretacji historii Anne Shirley. Nowe tłumaczenia i adaptacje Anne of Green Gables – a przede wszystkim jej miejsce w kulturze polskiej po stu dziesięciu latach – stanowią główną oś monografii. Artykuły w niej zebrane są świadectwem interdyscyplinarnych dialogów, namysłu nad odczytaniem Anne of Green Gables w różnych perspektywach badawczych – socjologicznej, historycznej, literaturoznawczej, przekładoznawczej, skupiającej się na recepcji (również światowej), adaptacjach czy na kwestiach obyczajowych i emancypacyjnych – a tom oddawany w ręce Czytelników stanowi istotny wkład w rozwój badań nad twórczością L.M. Montgomery w Polsce.
Trudno znaleźć poetkę, która nie popełniłaby wiersza autotematycznego. Większość z nich wypowiada się na temat procesu twórczego, rozumienia i zadań sztuki słowa, relacji poezji wobec rzeczywistości czy roli piszącej kobiety. Metapoetycka refleksja w tekstach kobiet nie tyle służy problematyzowaniu poetyckiego medium i języka, ile nakierowuje na wzmacnianą wierszem i zakorzenioną z osobistym, psychocielesnym doświadczeniu rzeczywistość – ów świat pojawiający się „na końcu języka". Metarefleksja sprzyja także samopoznaniu piszącego „ja" i jego kondycji, zagrożonej przez przemijanie, tryby historii, chorobę czy śmierć. Stąd propozycje „znikopisania" jako arspoetyki Urszuli Kozioł, metapoetyckiego opisu Joanny Pollakówny czy autotematyzmu „out of blue" Julii Hartwig. W interpretacyjnych zbliżeniach przedstawione zostają także metapoetyckie projekty Wisławy Szymborskiej (w dialogu ze Stanisławem Barańczakiem), Anny Kamieńskiej, Julii Poświatowskiej, Bogusławy Latawiec, Marzanny Bogumiły Kielar czy Julii Fiedorczuk (w zestawieniu z Julianem Przybosiem), a także wielu innych poetek współczesnych.
Pierwsze tego typu opracowanie w polskim kontekście glottodydaktycznym na poziomie akademickim. Zawiera omówienie koncepcji coachingu w nauce języków obcych jako formy współpracy ze studiującymi języki obce, która pomaga uczestnikom w pełniejszym zrozumieniu ich celów, zasobów, potrzeb i strategii, a także zachęca do aktywnego i świadomego zarządzania własnym rozwojem językowym. Zarządzanie to jest możliwe dzięki zyskaniu przez uczących się samoświadomości, którą rozumieć można również jako zintegrowanie wiedzy o sobie. Uczestnicy opisują je również jako moment „Aha" lub wgląd (ang. insight), od którego nie ma już odwrotu. Jedna z uczestniczek badania ujmuje to tak: „Taki moment, to było na pierwszej sesji może, takie odkrycie, że ja tak naprawdę to wszystko miałam w głowie i nie zdawałam sobie tylko z tego sprawy, i ta sesja to wszystko wycignęła ze mnie i poukładała".
Wnioski zawarte w monografii opierają się na analizie autentycznych dialogów coachingowych (ponad 36 godzin nagrań) i wywiadów ewaluacyjnych. Pozycja kompleksowo prezentuje doradztwo i coaching w nauce języków obcych jako współczesny, innowacyjny trend w dydaktyce obcojęzycznej, a także obiecujący obszar badań glottodydaktycznych.
Przesypiamy prawie jedną trzecią naszego życia, a jednak – jak pisał Adam Mickiewicz – „dlaczego śpią ludzie, żaden z nich nie bada”.
Sen jest niezbędny dla regeneracji i przywrócenia sprawności organizmu. Pozwala oszczędzać ograniczone zasoby energii, uchronić nasze ciała przed wczesnym zużyciem, stanowi antidotum na stres. Zgoła inny jego aspekt ukazują nam marzenia senne, które chętnie opowiadamy, a przeżycia z nimi związane fascynują nas bądź niekiedy przerażają. Ta dwojaka natura snu czyni go interdyscyplinarnym przedmiotem badań.
Książka jest kolejnym już efektem współpracy naukowej Centrum Badań im. Edyty Stein z Katedrą Nauk Społecznych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu oraz Szpitalem Klinicznym Przemienienia Pańskiego w ramach projektu transdyscyplinarnego namysłu nad istotnymi fenomenami egzystencji ludzkiej i „budowania mostów” między humanistyką i naukami społecznymi a naukami medycznymi.
Książka stanowi kontynuację wcześniejszych badań autora nad hiszpańską piłką nożną w kontekstach historyczno-kulturowych i polityczno-medialnych. W odróżnieniu od dwóch poprzednich części, które dotyczyły męskiej piłki nożnej, niniejsza w całości poświęcona jest kobiecej piłce nożnej, ściślej historii jej zerwania z patriarchalnym paradygmatem, silnie zakorzenionym w hiszpańskim społeczeństwie. Analizując piłkę nożną kobiet na tle historycznego rozwoju Hiszpanii oraz przemian w rozumieniu kryterium płci w ramach dyskursu władzy, autor ukazuje trudną drogę, jaką piłkarki, sędzie, trenerki, dziennikarki i komentatorki przebyły ze sfery prywatnej (domowej), w której zamknął je męski dyskurs władzy w XX wieku, do sfery publicznej, w której w XXI wieku zyskały taką pozycję, że stały się zdolne do wytworzenia kontrnarracji względem dominującego dyskursu.
Socjoterapia jako grupowa forma pomocy psychologiczno-pedagogicznej jest powszechnie realizowana w Polsce w różnych obszarach działalności pomocowej. Jest ona skierowana głównie do dzieci i młodzieży z grup zwiększonego ryzyka powstawania zaburzeń lub takich, które już doświadczają problemów w funkcjonowaniu psychospołecznym. Szczególnymi miejscami, w których odbywa się socjoterapia, są placówki wsparcia dziennego.
Celem projektu opisanego w książce było uzyskanie obrazu funkcjonowania świetlic socjoterapeutycznych (diagnoza społeczna), a następnie wypracowanie rekomendacji dla ich funkcjonowania (oddziaływanie). W monografii scharakteryzowano sposób funkcjonowania świetlic socjoterapeutycznych w trzech miastach: Gdańsku, Katowicach i Poznaniu oraz opisano branding usług prowadzonych przez te świetlice (lub w ich imieniu) na stronach internetowych i w serwisach społecznościowych. Ponadto, ponieważ badania były prowadzone w czasie pandemii COVID-19, scharakteryzowano sposób funkcjonowania świetlic socjoterapeutycznych w sytuacji zagrożenia epidemiologicznego, co pozwala przyjrzeć się sposobom adaptacji do nagłych, kryzysowych wydarzeń.
Publikacja jest pierwszym polskojęzycznym ujęciem historii edukacji filozoficznej w dawnych Indiach. Tytułowy problem zasługuje na szczególną uwagę – sięga bowiem do wspaniale udokumentowanych źródeł tego zjawiska i początków samej hinduskiej myśli filozoficznej, ujawniając korzenie jakże dzisiaj popularnej jogi. Książka, chociaż ma charakter naukowy, to adresowana jest do szerokiego grona odbiorców interesujących się kulturą hinduską. Pokazuje, jak rodziło się zjawisko edukacji filozoficznej i jak w swoich początkach było głęboko zakorzenione w pierwotnych strukturach inicjacyjnych. Omawia zagadnienia związane z (1) właściwym celem edukacji, koncentrując się na problematyce cierpienia człowieka, wyzwolenia od niego, przeszkód, jakie stoją na drodze do osiągnięcia tego celu, i wreszcie potencjału poznawczego człowieka; (2) doborem przedmiotu edukacji, w tym zagadnieniami mitycznych początków, problematyką poznania, atmanem i brahmanen, stanami świadomości i kwestią tożsamości czy prawem karmana; (3) metodami pracy edukacyjnej, uwzględniając problematykę inicjacyjną i kwestię bezpośredniego doświadczenia o charakterze mistycznym, rolę słów w procesie dydaktycznym czy początki tradycji jogi. Z narracji wyłania się bogaty świat poszukiwań filozoficznych, pełen zapału i afirmacji życia oraz wiar w możliwość osiągnięcia niczym nieuwarunkowanego szczęścia. Świat szanujący tradycję, ale i odważnie szukający nowych dróg do jak najlepszego wykorzystania własnego potencjału.
Monografia prezentuje wyniki najnowszych badań muzykologicznych przeprowadzonych nad twórczością i działalnością muzyczną Josepha Ignatza Schnabla (1767–1831) – niemieckiego kompozytora, dyrygenta i pedagoga. Praca składa się z części historycznej, analitycznej oraz z ujęcia krytycznego. Uzupełnienie treści głównej stanowią aneksy, zawierające m.in. najnowszy katalog tematyczny dzieł Schnabla oraz kalendarium życia kompozytora. W monografii po raz pierwszy w sposób całościowy i syntetyczny omówiono styl muzyczny Schnabla, zinterpretowano także jego dzieła w świetle norm stosowanych w muzyce liturgicznej na przełomie XVIII i XIX wieku.
W tytule książki pojawia się istotne rozróżnienie na dawniejsze i nowe metafory Internetu. Nie chodzi tu o dychotomiczne przeciwstawienie jednych drugim, lecz o dostrzeżenie różnicy, która dzieli Sieć z czasów jej XX-wiecznych początków i Sieć w postaci tak zróżnicowanej i technologicznie zaawansowanej, z jaką mamy do czynienia współcześnie, w trzeciej dekadzie XXI wieku.
Jedne i drugie odkrywają i potwierdzają, że fenomen Internetu jako nowoczesnego medium – będącego od kilku dekad jednym z kluczowych składników życia społecznego i elementów kultury współczesnej – ma nie tylko swą bieżącą teraźniejszość, lecz również coraz dłuższą, z roku na rok nawarstwiającą się przeszłość.
Autor stawia tezę, iż będące tematem tej książki metaforyczne określenia Internetu są w gruncie rzeczy niczym innym, jak przybierającymi najróżniejsze formy przejawami społecznego dyskursu, który trwa od lat i permanentnie wokół niego się toczy.
Monografia skupia się na relacji między folkloryzmem a ochroną niematerialnego dziedzictwa kulturowego na przykładzie weselnych widowisk obrzędowych w Wielkopolsce. Jej celem jest rozpoznanie funkcji widowisk w lokalnym krajobrazie kulturowym na przykładzie działalności wybranych widowisk i wykonujących je zespołów folklorystycznych. Książka umocowana jest w paradygmacie antropologii folkloru i folklorystyki antropologicznej i stanowi próbę antropologicznej odpowiedzi na pytanie, czy weselne widowiska obrzędowe, postrzegane jako zjawisko należące do kategorii folkloryzmu, stanowią formę ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Monografia przedstawia motywacje i konsekwencje podejmowania tego typu działań przez członków badanych zespołów folklorystycznych, sposoby rozumienia folkloru, odtwarzanie i zarządzanie elementami dziedzictwa oraz ich wykorzystanie do celów społecznych, ekonomicznych i politycznych. Studia przypadku stanowią: Wesele szamotulskie, Wesele przyprostyńskie i Wesele biskupiańskie. Chociaż powstały naukowe opracowania poszczególnych widowisk weselnych, w literaturze etnologicznej brakuje monografii poświęconej procesualnej i holistycznej analizie porównawczej tego zjawiska. Na obszar problemowy książki składają się: (1) rola folkloryzmu na przykładzie weselnych widowisk obrzędowych w lokalnym i regionalnym krajobrazie kulturowym; (2) motywacje i doświadczenia związane z ich praktykowaniem przez członków lokalnej społeczności; (3) wpływ polityki i systemu ochrony niematerialnego dziedzictwa UNESCO na funkcjonowanie folkloru tradycyjnego i folkloryzmu oraz (4) sposoby postrzegania folkloru i folkloryzmu oraz wynikające z nich sposoby ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Publikacja przedstawia proces, na skutek którego widowiska stały się istotnym elementem lokalnych i regionalnych krajobrazów kulturowych, trwale wpisując się w życic ich mieszkańców.
Autorzy książki proponują spojrzenie na film, literaturę, fotografię (ujmowane także relacyjnie, z perspektywy korespondencji sztuk) jako na nośniki pamięci i nostalgii. Poddają analizie artystyczne próby utrwalenia, zapisania w różnych mediach i za pomocą różnych kodów obrazów tego, co ze swej natury ulotne, przemijające, impresyjne. Wśród przygotowanych tekstów można znaleźć takie, które za punkt wyjścia obierają wizualność, sensualność obrazu, pamięć, nostalgię, melancholię, stylizacje retro oraz kategorie temporalne.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
