Jacek Malczewski, Witold Pruszkowski, Juliusz i Wojciech Kossakowie, Artur Grottger prace m.in. tych artystów można oglądać na otwartej 30 października 2018 w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie wystawie Niepodległość. Wokół myśli historycznej Józefa Piłsudskiego. Od innych ekspozycji o tematyce niepodległościowej różni się ona związkiem z postacią Józefa Piłsudskiego twórcy Legionów, architekta niepodległości, ale także publicysty, wnikliwego analityka historii Polski, stratega.Ekspozycja nieprzypadkowo prezentowana jest w Krakowie mieście, z którym Józef Piłsudski był silnie związany. Tu mieszkał w latach 19001917, zakładał Związek Strzelecki, stąd wyruszał na wojnę przeciwko Rosji, tu spotykały go hołdy po dymisji z Legionów Polskich, tu wielokrotnie po wojnie wracał i spoczął po śmierci w podziemiach tutejszej katedry.Wystawie towarzyszy erudycyjny i monumentalny (800-stronicowy) katalog. Jego rozdziały powtarzają układ ekspozycji, a glosy do poszczególnych obiektów pozwalają poznać lepiej nie tylko ich wartość artystyczną, ale także kontekst historyczny.
Zbiór judaików Muzeum Narodowego w Krakowie nie był dotychczas nigdy publikowany w całości.Ukazujące się w 2018 roku opracowanie, poprzedzone historią tworzenia kolekcji judaików w MNK, prezentuje zabytki rzemiosła artystycznego w podziale na kilka grup tematycznych, zgodnie z przyjętym porządkiem omawiania tradycyjnej kultury żydowskiej. W pierwszym rozdziale zaprezentowano zatem zabytki kultu synagogalnego i wyposażenia synagog, w drugim te związane ze świętami rodzinnymi, zaś w trzecim używane podczas innych rytuałów świątecznych. W kolejnym rozdziale ujęto stosunkowo nieliczne druki i rękopisy, a w następnym wybór monet, banknotów i medali. W ostatnim znalazły miejsce przedmioty niewpisujące się do wymienionych wcześniej grup oraz takie, których kwalifikacja jako judaika była problematyczna. W sumie publikacja zawiera 388 not zabytków, które w wielu przypadkach poza podstawowym opisem zostały opatrzone rozbudowanymi glosami. W tym miejscu należy zaznaczyć, że wiele z nich publikowanych jest po raz pierwszy. Ponadto za wyjątkiem druków i rękopisów (składających się na dosyć przypadkowy zespół) oraz variów (zbyt różnorodnych, by poprzedzić je syntetycznym wprowadzeniem) pozostałe grupy obiektów opatrzono wstępami omawiającymi poszczególne zagadnienia i charakteryzującymi kontekst powstania zabytków, a także sposób, w jaki funkcjonowały one w kulturze żydowskiej. Opracowanie opatrzono wyjątkowo bogatym materiałem ilustracyjnym liczącym ponad 600 fotografii, ukazujących również wybrane detale zabytków oraz znaki złotnicze i sygnatury.Całość tekstu uzupełniają: wykaz inskrypcji hebrajskich widniejących na zabytkach rzemiosła wraz z ich tłumaczeniami; wykaz miejscowości, z których pochodzą eksponaty uwzględnione w opracowaniu wraz z podstawowymi danymi demograficzno-statystycznymi, dotyczącymi niegdyś mieszkających w nich społeczności żydowskich; aneks z wykazem zakupów zabytków z lat 19351939, tj. niezwykle istotnego okresu kształtowania kolekcji; wykaz skrótów bibliograficznych oraz indeks osobowy. Wydawnictwo spełnia zatem wszystkie wymogi publikacji naukowej z aparatem krytycznym, stając się pomocą dla badaczy tej dziedziny sztuki.Dzięki swej różnorodności kolekcja krakowska pozwala na dość dokładne poznanie rytuału świąt i obrzędów obchodzonych w synagodze i domu żydowskim, a tym samym jej publikacja otworzy dalsze pola badawcze żydowskiej tradycji w kulturze polskiej.Podstawowym celem będzie wprowadzenie do współczesnego obiegu naukowego kilkuset, dotychczas szerzej nieznanych, zabytków kultury żydowskiej.
Był piątkowy, mroźny wieczór. Krakowskie ulice niemal zupełnie opustoszały. (...) wyjątkowo dzielny okazał się mały chłopiec, który właśnie wtedy się urodził. (...) całkiem malutki (...) dlatego od początku wszyscy się bali o jego zdrowie. Tylko Księżyc wiedział - nie pytaj skąd - że ten chłopiec, Stanisław Wyspiański, w przyszłości poradzi sobie z wieloma przeciwnościami losu i zostawi ślad w sercach i myślach wielu ludzi... Trochębajki to opowiadania adresowane do Czytelników i małych, i dużych, którzy ukrytym w sobie dzieciom nie pozwolili całkiem dorosnąć. Świat wyobraźni przeplata się w nich ze światem rzeczywistym. Jest więc sam Staś Wyspiański i Dziad Proszalny spod kościoła Mariackiego, duch króla Kazimierza, i nawet piec z bronowickiej chaty. A w każdej historii kryje się ziarnko prawdy...
Album ten jest próbą ukazania roli książki w życiu i twórczości Stanisława Wyspiańskiego.
Opowiada o młodzieńczych fascynacjach dziełami sztuki światowej, które Wyspiański pieczołowicie przerysowywał na licznych kartkach szkicowników.
Przybliża autorskie wydania dramatów, jak i kolejne numery czasopisma „Życie”, arcydzieła polskiej typografii i grafiki użytkowej. Prezentuje księgozbiór artysty oraz niezwykły zbiór reprodukcji i pojedynczych kart wydzieranych z książek, swoisty skarbiec ikonograficznych wzorów.
Pojedyncze lektury wskazują tropy literackie, które inspirowały do powstania tak pięknych dzieł, jak ilustracje do „Iliady” Homera czy projekt witraża „Apollo. System Kopernika”.
Odrębna część katalogu opowiada o licznych i często niełatwych kontaktach Wyspiańskiego z krakowskimi drukarzami, księgarzami i wydawcami.
Książkę otwiera wstęp Pana Dyrektora Andrzeja Betleja, po nim następują eseje dotyczące fascynacji czytelniczych w życiu i twórczości artysty („Żyjąc wśród książek” autorstwa Łukasza Gawła i Magdaleny Laskowskiej) oraz historii księgozbioru własnego malarza i poety („Biblioteka Stanisława Wyspiańskiego w Muzeum Narodowym w Krakowie” autorstwa Haliny Marcinkowskiej).
Na publikację składają się, obok wymienionych wyżej tekstów wstępnych, noty katalogowe wraz ze zdjęciami do kilkuset obiektów, spis księgozbioru prywatnego Stanisława Wyspiańskiego oraz bibliografia.
Jako pierwsi zaczęli bić monety prawdopodobnie Lidyjczycy, lud zamieszkujący zachodnią Azję Mniejszą. Stało się to najpóźniej w trzeciej ćwierci VII w. p.n.e. Obyczaj produkcji i używania monety szybko przyjęli Grecy, którzy doprowadzili do jego rozpowszechnienia w świecie śródziemnomorskim. Po podboju Lidii zaadaptowali ją Persowie.Najwcześniejsze monety bito z elektronu - stopu złota i srebra. Monety złote i srebrne jako pierwszy zaczął bić władca Lidii Krezus (561-546 p.n.e.). Poza nielicznymi wyjątkami moneta złota była domeną władcy, najpierw Krezusa, następnie perskich Achemenidów i władców macedońskich - Filipa II (359-336 p.n.e.) oraz Aleksandra Wielkiego (336-323 p.n.e.) i jego następców. Władcy wielkich imperiów bili również monety srebrne, a od czasów Filipa II także brązowe. Obok królów produkcję własnych monet prowadzili ponadto satrapowie i inni przedstawiciele króla, władcy pomniejszych królestw, lokalni dynaści oraz miasta.Ten skomplikowany obraz mennictwa od czasów państwa Achemenidów (ok. 550-330 p.n.e.) po królestwa hellenistyczne (ok. 323-30 p.n.e.) prezentuje ekspozycja przygotowana przez Muzeum Narodowe w Krakowie i Muzeum Narodowe w Warszawie. Obok obiektów ze zbiorów organizatorów na wystawie pokazano także monety z wiodących kolekcji publicznych i prywatnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
