Ogorzały od saharyjskiego suchego i gorącego wiatru wywołującego burze piaskowe, Ossendowski przemierza bezkresy Afryki Północnej. Wnikliwym okiem opisuje kultury arabskie, obyczaje wyznawców Mahometa w Algierii i Tunezji. Świat, który odmalowuje, przeraża i zachwyca, odstręcza i fascynuje, nie pozostawia czytelnika obojętnym.
Wydana w 1935 r. praca "O wielości cywilizacji" to jedna z najistotniejszych i najbardziej znanych publikacji prof. Feliksa Konecznego. Krakowski uczony, opierając się o badania historyczne, etnograficzne i antropologiczne, zawarł w niej prezentację swej oryginalnej teorii cywilizacji. Profesor pisał: "Na wewnętrzną stronę duchową życia składają się pojęcia Dobra (moralności) i Prawdy, na cielesną zdrowia i dobrobytu; nadto istnieje kategoria Piękna, wspólna ciału i duszy. Nie ma takiego przejawu życia, który by nie pozostawał w jakimś stosunku do którejś z tych kategorii".
"Rozwój moralności", praca napisana przez prof. Feliksa Konecznego w 1938 r., dotyczy wpływu etyki na funkcjonowanie najważniejszych dziedzin życia zbiorowego w rozmaitych cywilizacjach. "Do szczęścia opartego o radosną zbożność i o kulturę czynu zgodnego z etyką katolicką, do szczęścia polegającego na przechodzeniu do kłopotów coraz wyższego rzędu, a zatem na wykształceniu coraz wyższym wszystkich zdolności - do takiego dążyć szczęścia jest wprost obowiązkiem, albowiem stanowi ono zbliżanie się do ideału podobieństwa na obraz i podobieństwo Boże" - pisał prof. Koneczny.
Tom XII "Dzieł zebranych" Feliksa Konecznego obejmuje prace Profesora z lat 1935-1938. Wśród nich można znaleźć książkę "O wielości cywilizacji", jedną z najistotniejszych publikacji krakowskiego uczonego. Zawarł w niej zasadniczy trzon swej nauki o cywilizacji, sformułował także quincunx, czyli zbiór pięciu kategorii ludzkiego istnienia, obejmujący pięć sfer aktywności człowieka: "Na wewnętrzną stronę duchową życia składają się pojęcia Dobra (moralności) i Prawdy, na cielesną zdrowia i dobrobytu; nadto istnieje kategoria Piękna, wspólna ciału i duszy. Nie ma takiego przejawu życia, który by nie pozostawał w jakimś stosunku do którejś z tych kategorii". Koneczny rozwinięciem i uzupełnieniem tez zawartych w książce "O wielości cywilizacji" zajął się w kolejnym swym ważnym dziele - publikacji "Rozwój moralności". Jest to praca dotycząca wpływu etyki na funkcjonowanie religii, kultury i prawa, a także rozmaitych poglądów na zdrowie, dobrobyt, naukę czy sztukę w różnych cywilizacjach. Z rozważań Profesora wyłania się jeden wniosek - to cywilizacja łacińska gwarantuje wszechstronny moralny rozwój człowieka stworzonego na Boży obraz i podobieństwo. Ponadto w XII tomie "Dzieł zebranych" można odnaleźć między innymi pierwszy tom książki "Święci w dziejach narodu polskiego", jak również artykuły "Różne typy cywilizacji" czy "Napór Orientu na Zachód".
Ksiądz generał Stanisław Brzóska dowodził ostatnią partią powstańczą, która w latach sześćdziesiątych XIX wieku stawiała nieugięty opór wobec rosyjskiego zaborcy. Za swoją niepodległościową postawę zapłacił cenę najwyższą. Pamięć o nim trwa nie tylko w Sokołowie Podlaskim, gdzie go powieszono, ale symbolizuje kres Powstania Styczniowego w wymiarze ogólnopolskim.
Książka „Ostatni” zawiera beletryzowaną opowieść o postaci ks. Stanisława Brzóski.
W tomie X „Dzieł zebranych”, zawierającym prace Feliksa Konecznego z lat 1922-1927, można wyróżnić trzy najważniejsze obszary zainteresowań Profesora. Koneczny kontynuował badania nad dziejami Rosji, a w sposób szczególny nad relacjami litewsko-moskiewskimi w XV wieku. Artykuły „Rzekoma koalicja Litwy z Tatarami przeciwko Moskwie w r. 1480” czy „Sprawy z Mengli-Girejem 1473-1504”, a także szereg innych, pomniejszych opracowań, były efektem pracy naukowej prowadzonej przez Konecznego w Katedrze Historii Europy Wschodniej na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Profesor w latach dwudziestych w swoich artykułach skupiał się również nad zagadnieniem historii administracji i postulował prowadzenie pogłębionych studiów w tej dziedzinie. „Bez administracji nie ma państwa. Jest zaś administracja wskaźnikiem jego stanu, siły lub słabości narodu” – pisał. W niniejszym tomie można znaleźć niezwykle istotną pracę „Dzieje administracji w Polsce w zarysie”. Ponadto Feliks Koneczny systematycznie kontynuował badania nad cywilizacjami, co zaowocowało powstaniem takich tekstów jak „Do metodologii nauki o cywilizacji”, „Różnolitość cywilizacyjna Słowiańszczyzny”, „Religie a cywilizacje” czy „Bizantynizm niemiecki”. Wśród znajdujących się w X tomie prac warto wyróżnić także, nieznany dotychczas, artykuł napisany z okazji koronacji obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej, oraz tekst „Czterdzieści tez zasadniczych” zamieszczony na łamach „Trybuny Narodu”, stanowiący swoisty manifest przekonań polityczno-ustrojowych Profesora.
Mały bociek Łobuz od wyklucia rósł szybciej niż jego rodzeństwo. Przez swoją buntowniczą naturę często wymykał się z gniazda i szukał przygód, zapłacił za to jednak zranionym skrzydełkiem, przez które nie mógł odlecieć wraz z innymi bocianami do ciepłych krajów. Ambitny Łobuz nie zamierza się jednak poddawać i zimować w Polsce na własne zatracenie – wyrusza z opóźnieniem, sam, bez przewodników i pomocy, z wciąż nie do końca zagojonym skrzydłem, i stawia czoła morderczej podróży na południe.
Czytając tę opowieść, zmierzymy się z gwałtownymi górskimi burzami, jesiennym sztormem na Morzu Śródziemnym i gorącym słońcem Sahary, poznamy sekrety przetrwania w afrykańskiej dżungli oraz doświadczymy na nowo pierwotnej ciekawości świata, tęsknoty za swoją ojczyzną, a także pierwszej miłości i wzajemnej troski, które niektórym zwierzętom są tak samo bliskie, jak ludziom!
„Nie sztuka wiedzieć, że zaznamy rozmaitości, przenosząc się z miejsca na miejsce. Ale nie każdemu wiadomo, że można mieć nie mniejszą rozmaitość, przenosząc się myślą w rozmaite czasy tego samego miejsca. Historia jest takim podróżowaniem po rozmaitych czasach”. Książka ta jest jedną z najważniejszych prac popularyzatorskich Feliksa Konecznego. Doczekawszy się licznych wznowień, zachęcała kolejne pokolenia Polaków do zainteresowania się ojczystymi losami, a także uczyła gorącego patriotyzmu. Mamy nadzieję, że doskonała opowieść o historii Polski będzie przyciągała także współczesne dzieci i młodzież wzrastające w coraz bardziej zglobalizowanym świecie.
Tom VIII „Dzieł zebranych” obejmuje prace Feliksa Konecznego z lat 1917-1918. W tym czasie wydana została publikacja „Dzieje Rosji. Tom I (do roku 1449)”, napisana podczas Wielkiej Wojny, która stała się podstawą do uzyskania przez Konecznego habilitacji. Recenzenci, wśród nich prof. Władysław Konopczyński, ocenili pracę pozytywnie: „Dzieło dra Konecznego posiada niepospolitą wartość informacyjną, autor objął swym wykładem wszystkie strony życia politycznego, ustrojowego, gospodarczego, kulturowego, interpretuje wypadki i ich wzajemny związek w sposób nader inteligentny”. W trakcie I wojny światowej Feliks Koneczny przygotował również książkę „Tadeusz Kościuszko. Życie – czyny – duch” wydaną w stulecie śmierci Naczelnika. W pracy tej zaprezentował biografię Kościuszki na tle zmagań europejskich mocarstw, w których Rzeczpospolita z chwiejnym monarchą i obozem zdrady była drugorzędnym aktorem. Kościuszko piórem Konecznego został przedstawiony jako bohater idealny, ucieleśnienie cnót wojskowych, obywatelskich i osobistych. W niniejszym tomie znalazły się również cztery artykuły Feliksa Konecznego pochodzące z publikacji „Polska w kulturze powszechnej” opracowanej pod jego redakcją, która miała w sposób syntetyczny zaprezentować wkład polskiej kultury do dziedzictwa całej ludzkości. Koneczny analizował wpływy polskie w zachodniej Słowiańszczyźnie, w sposób szczególny na polu literatury, opisywał dzieje gospodarcze Polski, a także porozbiorową pracę kulturalną polskich elit.
W dzisiejszym postępowym i zsekularyzowanym świecie istnieje prawdziwa potrzeba uzmysłowienia człowiekowi potrzeby powrotu do Boga. Częsta Komunia św. jest więc koniecznym pokarmem i lekarstwem dla dusz, jest prawdziwym „trwaniem w Bogu”.
Bp Louis-Gaston de Ségur, autor niniejszej książki, był biskupem, apologetą i pionierem dzieł charytatywnych we Francji w XIX w. Zorganizował pierwszy formalny Kongres Eucharystyczny w Lille, na którym zgromadził czterdzieści tysięcy osób.
W VII tomie „Dzieł zebranych” zamieszczone zostały prace Feliksa Konecznego z lat 1909-1917. Koneczny do roku 1914 kontynuował redagowanie miesięcznika „Świat Słowiański”, w którym postulował współpracę słowiańskich narodów Europy Środkowo-Wschodniej wobec niebezpieczeństwa germanizmu wspieranego przez Węgry oraz wynaturzonej przez Rosję idei słowiańskiej. Wiele miejsca poświęcił także relacjom polsko-czeskim. Końcem 1912 r. w Krakowie utworzone zostało Towarzystwo Słowiańskie, co do którego Koneczny miał nadzieję, że będzie prezentowało polskie interesy narodowe w opozycji do prorosyjskich idei neoslawistycznych. Przedstawiał tę myśl na łamach obszernego artykułu „Słowianoznawstwo a słowianofilstwo”. Z kolei w tekście „Teoria Grunwaldu” referował oryginalnie polską ideę polityczną piętnastego stulecia. Warto wymienić także cykl artykułów „O pajdokracji”, w których przestrzegał przed przesadnym zaangażowaniem młodego pokolenia w sprawy polityczne. Szczególnie interesującą pracą jest również pisany u progu Wielkiej Wojny tekst „Stosunki religijne na Bałkanach”. Tom zamyka książka „Oświęcimskie niemieckie czy też Cieszyńskie polskie?” z roku 1917, w której z całą wyrazistością wybrzmiewa publicystyczna walka o granice odradzającej się Polski.
Ferdynand Antoni Ossendowski w swojej najsłynniejszej książce „Ludzie, zwierzęta, bogowie” zarysował legendę zasłyszaną od buddyjskich mnichów w Mongolii o mądrej i szlachetnej brance z dalekiej Polski, która wniosła dobroć oraz pragnienie pokoju do serc dzikich koczowników, a z sobą przywiodła pobożnego i uczonego mnicha.
W powieści „Brat Walenty” Ossendowski obudowuje tę historię. Oto w wyniku najazdu mongolskiego w jasyr zostaje wzięty cysters, rycerze polscy, czescy i węgierscy, dwie piękne niewiasty oraz tysiące jeńców. Prowadzeni w głąb Azji postanawiają nie być marionetkami w rękach nieokrzesanych wodzów mongolskich, ale sprawnością intelektualną i fizyczną stopniowo zdobywają sobie u nich szacunek i posłuch. Czy bratu Walentemu uda się nawrócić na wiarę chrześcijańską tysiące Mongołów? Czy chan Gundżur zdoła na trwałe zaprowadzić pokój wśród swoich ludów? Jaką rolę spełni w tej historii piękna i pobożna Krystyna?
Dzieło to zostało napisane przez krakowskiego archiprezbitera ks. Hieronima Powodowskiego na początku XVII wieku w czasach zagrożenia herezją protestantyzmu, ale też stanowiąc odpowiedź na wątpliwości wielu katolików czym w istocie jest Msza święta, jakie są jej cele i jak chrześcijanin powinien przeżywać Najświętszą Ofiarę. Te pytania pozostają aktualne również teraz, a zatem w czasach, gdy zanika w Kościele wiara w rzeczywistą obecność Ciała i Krwi pod postaciami chleba i wina.
Ks. Hieronim Powodowski: „Pan Jezus Chrystus to Swoje kapłaństwo i ofiarowanie, które po Prawicy Boga niewidocznie sprawuje, tu w wojującym jeszcze Kościele wykonuje przez kapłanów śmiertelnych, którym przy Ostatniej Wieczerzy rozkazał, aby tę oto Ofiarę pod postaciami chleba i wina odprawiali, aż do przyjścia Swojego, to znaczy, że do końca świata”.
Z wprowadzenia Redaktora: „Wszechobecne nadużycia, których dopuszczają się nawet biskupi, używanie słabej jakości szat liturgicznych, dowolne modyfikowanie świętych czynności, upraszczanie obrzędów ze względu na człowieka, aż wreszcie redukowanie wszelkich znaków wskazujących na misterium Najświętszej Ofiary sprawiają, że już nie tylko wierni świeccy, ale także sami kapłani zadają sobie pytanie: »Czym jest Msza Święta?«”.
Pierwszy od wielu lat wydany w języku polskim modlitewnik do św. Kajetana stanowi zbiór koronek, litanii oraz nowenn i godzinek ku czci tego patrona. Nie zapomniano również o tekstach własnych obchodów liturgicznych wspomnienia św. Kajetana przypadającego 7 sierpnia.
Św. Kajetan jest patronem bezrobotnych, poszukujących pracy i starających się o jej utrzymanie. Dziełem jego życia była troska o odnowę moralną duchowieństwa. Polecajmy jego wstawiennictwu swoje kłopoty i nadzieje, by prosił Opatrzność Bożą o liczne dla nas łaski.
„Boże, Ty udzieliłeś świętemu Kajetanowi, kapłanowi, łaski naśladowania życia Apostołów, spraw, abyśmy za jego przykładem i wstawiennictwem zawsze pokładali ufność w Tobie i nieustannie szukali Twojego Królestwa”.
Warto przypatrzyć się z bliska mniszej republice Athosu, jej różnym monasterom, skitom, kelliom, kaliwom, metochionom, rozsiadłym na pierwszym z trzech półwyspów Chalcydyki, wglądnąć do wnętrza prastarych budowli, kryjących nader cenne archiwa, a o ile się da, i do duszy athoskiego mnicha w jej zewnętrznych objawach. Lecz wpierw uzbrójmy się w cierpliwość i pewną dozę odwagi do znoszenia rozmaitego rodzaju niewygód, bo mamy się udać w świat mnichów żyjących tradycjami co najmniej średnich wieków.
Na piąty tom „Dzieł zebranych” Feliksa Konecznego składają się prace opublikowane przez krakowskiego historyka w latach 1903-1905.
Znajdziemy wśród nich książkę „Dzieje Polski za Jagiellonów”, w której w sposób przystępny przedstawił losy Polski w czasach panowania litewskiej dynastii. Warto zwrócić szczególną uwagę na broszurę „Geografia historyczna”.
Koneczny syntetycznie przedstawił w niej historię ziem Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego, usiłując tym samym pobudzić rodaków do szerszego spojrzenia na sprawy polskie. Tom zawiera również ostatnie recenzje sztuk teatralnych wystawianych na deskach krakowskiego teatru, a także „Nowiny z historiografii polskiej”, gdzie prezentował swój punkt widzenia na rezultaty ówczesnych badań historycznych.
W roku 1905 Feliks Koneczny został redaktorem naczelnym „Świata Słowiańskiego”.
Miesięcznik miał na celu propagowanie idei słowiańskiej wśród Polaków oraz nawiązywanie stosunków kulturalnych z elitami pobratymczych narodów. W niniejszym tomie można odnaleźć artykuły Konecznego z pierwszego rocznika tego czasopisma.
W karpackim lesie, na Huculszczyźnie, o którym miejscowi powtarzają wiele mrocznych pogłosek, poznają i zakochują się w sobie Polak i Hucułka. Ich miłość nie rozwija się jednak harmonijnie, a na przeszkodzie stają marzenia mężczyzny… Otrzymawszy powołanie do wojska wyjeżdża do tętniącej życiem towarzyskim Warszawy dwudziestolecia międzywojennego, gdzie swoją uwagę skupia na służbie i… pannie Stefani. Cały czas jednak w jego sercu odzywa się myśl o pozostawionej w górach ukochanej, której przyobiecał ożenek. W końcu musi podjąć decyzję dotyczącą życia uczuciowego oraz stawić czoła żołnierskim przeciwnościom.
Rosja na wojnie w Azji. Rosja ogarnięta wirem rewolucji. Rosja przegrywająca konflikt z teoretycznie słabszą Japonią. Rosja tracąca flotę, a wraz z nią szacunek. Rosja swoją klęską budząca drzemiącą dotąd i dającą się kolonizować Azję. Ferdynand Ossendowski w swojej książce pt. „Od szczytu do otchłani” (będącej niejako kontynuacją książki “W ludzkiej i leśnej kniei”) zabiera nas w podróż po świecie pełnym politycznych intryg i społecznego wrzenia pierwszej dekady XX wieku, a jego życiowe doświadczenia – w tym pobyt w carskim więzieniu – w połączeniu z niepowtarzalnym talentem do budowania napięcia sprawiają, że powieść czyta się z zapartym tchem!
My, Polacy, chętnie podkreślamy, że lepiej od narodów Zachodu znamy i rozumiemy Rosję wraz z jej stepową mentalnością. Mamy ku temu powody. Wszak to nasi rodacy byli więźniami, ale też urzędnikami i naukowcami pracującymi na Syberii. Jeden z nich – Antoni Ossendowski – swoje wspomnienia z przełomu wieków XIX i XX zebrał w książce „W ludzkiej i leśnej kniei”. Dzięki tym relacjom możemy poznać fakty nieznane publikacjom historycznym i trudno dostępne etnografom (np. nanajski pogrzeb polegający na wieszaniu nieboszczyka na drzewie czy kirgiskie ofiarowanie w prezencie własnej siostry jako… niewolnicy). Autor dzieli się z nami także głębokimi refleksjami dotyczącymi np. przemijania cywilizacji.
W książce przedstawione są nieznane karty drugiej konspiracji na terenach od Babiej Góry, poprzez Maków Podhalański i okolice, gminę Budzów, okolice Woli Radziszowskiej, Radziszowa, Wielkich Dróg nad Wisłą w gminie Skawina aż po Myślenice. To portret zbiorowy oddziałów i jednocześnie każdego z żołnierzy. Książka zawiera około 450 biogramów. Struktura oddziałów oraz podległość nie została dotychczas w odpowiednim stopniu zbadana. Chaos i mętlik pojęciowy wywołują częste zmiany nazw, struktur, brak relacji, brak wyraźnych podziałów, mylne przypisywanie akcji oraz ludzi. Pamiętajmy, że była to struktura typowo partyzancka z dużą zmiennością.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
