Trojka to tryptyk, a zarazem powieść czytana od lewej do prawej. Morska podejmuje wyzwanie napisania kobiecej i kvirowej historii Europy Wschodniej, w której wszystkie bohaterki to wspaniałe banitki.Łotewska biolożka w podmoskiewskim rządowym ośrodku zmienia plan badań, bo spotkała na swej drodze czarnego kota. Nawiązując ludzko-zwierzęcą więź, stara się wyjaśnić tajemnicę zniknięcia polskiego naukowca.Grupa petersburskich tancerek na przemian pogrąża się w żałobie, odcina się, lub próbuje rozwiązać sprawę okrutnego morderstwa ich koleżanki i nauczycielki kvir tango.Wielbiona przez studentów i czytelników osiemdziesięcioletnia słoweńska profesorka literatury układa sobie życie prywatne, licząc na to, że romans w późnym wieku będzie dla niej nagrodą za wieloletnią pracę. Cena za szczęście jest wysoka, lecz miłość okazuje się silniejsza od śmierci.W centrum wszystkich trzech historii znajduje się Rosja w chwili, gdy pogrzebane zostały nadzieje na demokratyczny zwrot.Izabela MorskaIzabela Morska, jedna z najbardziej wyrazistych postaci życia literackiego w niezależnej Polsce.W latach dziewięćdziesiątych jedna z pierwszych nauczycielek twórczego pisania; autorka przewodnika do prowadzenia takich zajęć Twórcze pisanie dla młodych panien (1999) oraz przewodnika po polskiej niezgodzie ze sobą i światem Kultura obrażonych (2003). Jako poetka, autorka dwóch tomów poezji, Madame Intuita (2002) i 1983. Maszynopisy (2023). Jej wiersze ukazują się w międzynarodowych antologiach.Jako naukowczyni, autorka Obszarów odmienności (2006) o polskich dylematach modernistycznych i monografii Glorious Outlaws (Wspaniali wygnańcy) (2016), gdzie rozważa dług jako narzędzie narracyjne we współczesnej powieści postkolonialnej.Jako prozaiczka, autorka kultowej powieści trójmiejskiej Absolutna amnezja (1995), powieści gotyckiej Alma (2003) i dziennika z podróży do ciemnej krainy systemu medycznego Znikanie (2019), a także właśnie wydanej Trojki (2024)Pracuje na stanowisku profesora UG w Instytucie Anglistyki Amerykanistyki; jako kulturoznawczyni zajmuje się narracjami marginalizacji i głosami wywłaszczonych z perspektywy postkolonialnej i kwirowej.Jej międzynarodowe afiliacje obejmują ISEES i Beatrice Bain Research Center przy University of California-Berkeley (USA), Hawthornden (Szkocja) i Uniwersytet im. Szołochowa (Rosja). Wystąpiła na ponad 50 konferencjach naukowych i festiwalach literackich.Jest stypendystką Yaddo (2011), Rezydencji Wyszehradzkich (2021) i OSA Archivum (2022) w Budapeszcie. W 2018 roku otrzymała Nagrodę im. Juliana Tuwima za całokształt twórczości; w 2020 roku Pomorską Nagrodę Literacką.Mieszka w Gdańsku od 2013 roku, zaś od 2009 roku wykłada konteksty historyczne i kulturowe literatury amerykańskiej w Instytucie Anglistyki i Amerykanistyki na Uniwersytecie Gdańskim.Pisarka, eseistka, komparatystka. Felietonistka portalu Gdańsk Miasto Literatury. Aktywistka wyobraźni.
Sarma rozstaje się z mężem. Z dnia na dzień zostaje sama z dwójką małych dzieci: z karmieniem piersią, odprowadzaniem do przedszkola, chorobami, rachunkami, gotowaniem, sprzątaniem i śpiewaniem do snu ulubionej kołysanki dziesięć razy z rzędu. Jednocześnie czuje w sobie ogromną potrzebę miłości – tej duchowej i tej fizycznej. Presja społeczna wymusza na niej bycie „matką doskonałą”. To oraz brak akceptacji samej siebie sprawia, że w jej głowie pojawia się… Skarbeniek.
Kim jest?
Wewnętrznym głosem, alter ego, a może najlepszym przyjacielem, który nie pozwala Sarmie się poddać?
Na pewno jest głosem, który stara się znaleźć formę wyrazu dla tego, co zwykle nazywamy feminizmem.
Inspirację do książki stanowiły monologi ze słynnego łotewskiego “Stand-upu kobiet”, którego Gaile jest współzałożycielką.
Jak to jest zamieszkać po drugiej stronie globu?
Jak to jest na co dzień używać języka obcego i opowiadać w nim swoją historię?
Bohaterka Litwinka rusza wraz z mężem Kanadyjczykiem w samochodową podróż w głąb Australii. Po drodze układa prywatny słownik, opisujący jej doświadczenia migrantki, miłości, podróży, utraty. To książka przepełniona tęsknotą za miastem, z którego pochodzi, ale też zachwytem nad australijską przyrodą i przerażeniem, że ta przyroda umiera. Ta książka jest jak album ze zdjęciami – oglądamy fotografie przydrożnych moteli, kolorowych papug, olśniewających zachodów słońca, bezgranicznego pustkowia, ale też obrazy płonącego buszu.
Ta książka zostaje w nas na długo po skończonej lekturze.
Słownik języka angielskiego został wyróżniony prestiżową Nagrodą im. Jurgi Ivanauskaite, przyznawaną za „swobodę, otwartość i odwagę wypowiedzi artystycznej”, zaliczony przez krytyków litewskich do tuzina najoryginalniejszych książek roku, zdobył pierwsze miejsce w konkursie Książka Roku i w plebiscycie portalu 15min.lt.
Czy to równoległy świat, inny wymiar, a może obca planeta? Dlaczego oni?
Jest ich czworo: Rick, Matylda, Anna i Dan. Pamiętają tylko to, że zasnęli, a teraz budzą się w obcym lesie, zdezorientowani. Pozornie nic ich nie łączy – pochodzą z różnych miejsc i różnych czasów. Wkrótce okazuje się, że to spotkanie nie jest przypadkowe…
Wspólnie próbują dociec, jakie są punkty styczne ich historii. Muszą przetrwać w nieprzyjaznym świecie, w którym słońce tkwi w zenicie cały dzień, a nocą po niebie wędrują dwa błękitne księżyce…
To trzymający w napięciu thriller społeczny, w którym strach wzbudza przede wszystkim człowiek i jego ciemna strona.
Najbardziej przeraża to, że każde z nas może pewnego dnia obudzić się w podobnym lesie…
Agatha Rae (Joanna Bogusławska)
Zadebiutowała w 2013 roku anglojęzyczną powieścią Oenone. W 2019 roku ukazała się jej pierwsza polska powieść Psychopomp, wyróżniona nagrodą główną XX Costeriny. W jej dorobku znalazły się: zbiór wywiadów Polki i Polacy w pracy (2021), nowela The Belt (2023), a także tłumaczenia książek Wszyscy kochają nasze miasto. Historia grunge’u z pierwszej ręki Marka Yarma oraz Witamy w Polsce Laury Klos-Sokol. Jej artykuły ukazywały się m.in. w „Kinie”, „Metal Hammerze”, „Top Guitar” czy serwisie muzyk.pl. Fanka Kanady i hokeja, prowadzi bloga o kanadyjskiej kulturze popularnej Maple Corner i współpracuje z największymi hokejowymi serwisami w Polsce: hokej.net i NHLw.PL.
Powieść Styczne ukazała się wcześniej na rynku anglojęzycznym (Tangents) i szwedzkim (Förlorad i tidens grepp).
Gdzie w Gdańsku był Dom Bociana? Jakie kolory mają witraże w oknach na Mariackiej? Jak szuka się zaginionych studni z czasów napoleońskich? Czy w Gdańsku uprawiano kawę? Którymi uliczkami chadzał Stanisław Fiszer, ulubiony adiutant Kościuszki, realizując swoje szpiegowskie misje?
Andrzej Januszajtis zaprasza nas na spacer po Gdańsku. To będzie podróż przez wieki: zajrzymy do pracowni Heweliusza, „popatrzymy” przez lunety Biskupiej Górki, zrobimy zakupy w średniowiecznym Gdańsku, spojrzymy na projekty budowy dworca i posłuchamy bicia zegara w Gimnazjum Akademickim. Nie zabraknie też wspomnienia o Prezydencie Pawle Adamowiczu.
Nikt nie pisze o Gdańsku tak jak Andrzej Januszajtis, który z losów jednego zakątka, domu, placu potrafi wysnuć fascynującą opowieść o miejscu i ludziach. Ta książka to hołd oddany ulicom Gdańska – niemym świadkom historii miasta.
Andrzej Januszajtis
Fizyk, muzyk, historyk i niestrudzony popularyzator wiedzy o Gdańsku. Urodził się w 1928 r. w Lidzie, od 1948 r. mieszka na Wybrzeżu. Od 1967 r. publikuje książki poświęcone historii miasta i angażuje się w odrestaurowanie zabytków. W latach 1990-1994 przewodniczący Rady Miasta Gdańska. Za swoją działalność odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz tytułem Honorowego Obywatela Gdańska. Jego książki oraz wykłady od lat cieszą się niesłabnącą popularnością wśród osób zainteresowanych historią stolicy Pomorza.
Wróżka, biskup i kasety wideo to podróż w czasie do lat 90., której paliwem jest pasja autora do odkrywania zakurzonych mitów, wymieszana z nostalgią lat młodości.
Kiedy kapitalizm raczkował, przepisy nie nadążały za zmianami społecznymi, a przerażeni nadmiarem możliwości ludzie angażowali się w ezoterykę i słuchali bezkrytycznie słów Kaszpirowskiego, w gdańskiej dzielnicy powstała Sky Orunia – jedna z pierwszych pirackich telewizji w kraju. To tutaj prezenterzy-amatorzy czytali wiadomości w kapciach, pracownicy otrzymywali wynagrodzenie w telewizorach, a bohaterem programu został człowiek dzwoniący do studia z zaproszeniem: „Wpadnijcie, mam świetną papugę”.
Książka Grzegorza Bryszewskiego pełna jest anegdot i wspomnień, w które czasem trudno uwierzyć, ale stanowi kalejdoskop wydarzeń z historii Gdańska lat 90.
Bryszewski pokazuje nam też dlaczego założenie tak popularnej, nielegalnej telewizji mogło się udać tylko w latach 90.
I tylko na Oruni
Tę książkę czyta się jak najlepszy western z Dzikiego Wschodu lub opowieść przygodową o skarbach piratów. Polska lat 90. czyli wzburzone morze pełne biedy, inflacji, początków kapitalizmu, a wśród nich pasjonaci i pionierzy sąsiedzkiej telewizji, którzy bez pieniędzy stworzyli coś, co przeszło do legendy.
Krzysztof Skiba, piosenkarz
Grzegorz Bryszewski
Orunianin, dziennikarz, geograf, przewodnik lokalny. Pracował w pomorskich gazetach lokalnych. W wydawnictwach branżowych zajmował się hotelarstwem i gospodarką morską, publikował w pismach literackich i biznesowych. W Teatrze Gdynia Główna opiekował się mediami społecznościowymi, a nawet zagrał samego siebie w jednym ze spektakli. Laureat konkursu na wiersz kulinarny, inspirowany twórczością Stanisława Lema, współautor antologii Magia i cała reszta (MBP w Rumi, 2019) i zbioru Kaszubajki (MBP w Rumi, 2020). Jeden z autorów trójmiejskiej antologii opowiadań Cymelium. Tom 1 (Gdańsk, 2022). Dumny członek grupy “Mafia literacka”.
Pasjonat dobrych książek, złych filmów i średnich lodów pistacjowych.
Milde to mieszkanka Skrajów – miejsca, gdzie pozbawione praw matki i córki żyją w trudnych warunkach poza społeczeństwem. Niemile widziane w mieście, zostają deportowane w rejon przygraniczny. W Milde narasta jednak bunt wobec tej sytuacji. Ma siedemnaście lat, kiedy wraz z przyjaciółkami rozpoczyna zamieszki w nadmorskim kurorcie i zostaje aresztowana. Dostaje wybór: egzekucja bądź zgoda na udział w locie badawczym prosto w czarną dziurę.
Milde wybiera kosmiczną wieczność…
Horyzont zdarzeń to poruszająca powieść o ucisku, emigracji, solidarności, traumie i stracie. Balsam Karam tworzy własny język, żeby opisać niezachwianą wiarę młodej kobiety w lepszy świat i jej opór przed koniecznością podporządkowania się.
Balsam Karam – urodziła się w 1983 roku. Ma kurdyjskie korzenie, ale od dziecka mieszka w Szwecji. Jest pisarką i bibliotekarką. Debiutowała w 2018 roku dobrze przyjętym przez krytyków Horyzontem zdarzeń – książka była nominowana do nagrody Katapult Prize. W 2021 roku w Szwecji ukazała się jej druga powieść Singulariteten.
Agata Teperek – rocznik 1988, tłumaczka literatury szwedzko- i niemieckojęzycznej, absolwentka skandynawistyki (BA) na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie i interdyscyplinarnych studiów rejonu Morza Bałtyckiego (MA) na Uniwersytecie w Turku. Stypendystka S. Fischer Stiftung. Na polski przełożyła ze szwedzkiego m.in. Karin Smirnoff, Elin Annę Labbę, Ingmara Bergmana i Fredrika Backmana. Z urodzenia warszawianka, z wyboru nomadka przemieszczająca się między Niemcami, Finlandią, Szwecją i Estonią. Ostatnio odkryła też Norwegię.
Ion to skromny urzędnik szóstego rzędu, który w Muzeum Historycznym zajmuje się odtwarzaniem roślin z cudem zachowanych fragmentów okazów i starych zielników. W Mieście Numer Pięćset Czternaście panuje przekonanie, że tym sposobem uda się przywrócić życie na Ziemi w formie, w jakiej istniało, zanim zniszczył je człowiek. Mieszkańcy wierzą także, że są jedynymi istotami ocalałymi po katastrofie klimatycznej.Własną opowieść o życiu na Ziemi snuje Gaja. Główną rolę odgrywają tutaj kobiety, strażniczki trwania, a przeszłość i przyszłość przeplatają się ze sobą.W poszukiwaniu odpowiedzi na pytania o sedno istnienia, warto wsłuchać się w głos Gai.
Barbara Piórkowska – pisarka i poetka, współtwórczyni spektakli poetyckich. Prowadzi warsztaty twórczego pisania i spacery zielarsko-literackie. Autorka tekstów piosenek na płycie „Piórko” Natalii Grzebały, czterech tomów poetyckich, prozy „Utkanki” oraz trzech powieści: „Szklanka na pająki”, „Gaja. Historia prawdziwa” i „Kraboszki”. Na motywach tej ostatniej powstał spektakl „Rodzanice” w Teatrze Gdynia Główna w reżyserii Ewy Ignaczak z udziałem grupy śpiewaczek z Akademii Głosów Tradycji.
Kontynuacja powieści Niebieska łódka.
Co tym razem przyniesie lato w Jastarni?
Julia i Zygi zaczynają pracę w ośrodku „Na Fali” jako opiekunowie kolonijni. Obydwoje są w szczęśliwych związkach i wydaje się, że mają przed sobą najlepsze wakacje w życiu.
Jednak gdy Zygi odnosi pierwsze sukcesy jako muzyk, Julia przeżywa porażkę w konkursie malarskim i pogłębiającą się chorobę alkoholową ojca. Nikt z przyjaciół nie zauważa, że z Julią dzieje się coś złego. Dopiero nowy w towarzystwie Damian dostrzega narastający problem dziewczyny. Czy Julia da sobie pomóc?
Lucyna Leśniowska – pisarka, absolwentka kursów kreatywnego pisania i Górnośląskiej Wyższej Szkoły Handlowej w Katowicach. Mieszkanka Śląska, zauroczona polskim Wybrzeżem. Publikuje opowiadania w miesięczniku społeczno-kulturalnym „Śląsk”. Debiutowała w 2021 roku wydaniem powieści Niebieska łódka, która doczekała się kontynuacji w postaci Ruchomych piasków (2023). Lubi podróże i sztukę.
Oparta na losach prawdziwej pułkownikowej powieść o Finlandii w kleszczach kilku wojen. Faszyzm zatacza w Europie coraz szersze kręgi. Główna bohaterka jest młodą dziewczyną, w której rośnie fascynacja systemowym porządkiem i sporo starszym wojskowym. Gdy zaczyna romans – i z nazizmem, i z pułkownikiem – zdawać by się mogło, że pełen pasji związek i fińskie sukcesy wojenne będą trwać wiecznie. Rosa Liksom, uznana w Finlandii i Europie pisarka, tworzy romantyczną historię, w której losy jednostek stają się uosobieniem losu zniszczonego wojnami kraju.
Rosa Liksom – ekspertka od ludzi żyjących w niekonwencjonalnych warunkach, na pograniczu kultur. Urodzona w Laponii w Finlandii, córka rolników i hodowców reniferów. W wieku 17 lat wyjechała do Helsinek, a potem podróżowała po Europie, mieszkając w squotach i komunach. Jest pisarką, fotografką, filmowczynią, dla której sztuka jest sposobem na życie. Laureatka Nagrody Literackiej Finlandia (2011), jej książki przetłumaczono dotychczas na 18 języków.
Artur Bobotek – pianista po warszawskiej Akademii Muzycznej, przez lata uczył gry na fortepianie w Finlandii. Po powrocie do Polski zajął się tłumaczeniem tekstów użytkowych i literackich; od czasu warsztatów dla tłumaczy literatury zorganizowanych przez FILI i STL w 2018 roku przekładem literackim zajął się zawodowo. Jest członkiem Kolektywu Tłumaczy Literatury Fińskiej KIRJA. W 2020 roku dostał wyróżnienie w Konkursie Translatorskim 16. Międzynarodowego Festiwalu „Opowiadania” za przekład prozy Petriego Tamminena. W przekładzie dużych form debiutował „Pułkownikową” Rosy Liksom (Marpress 2023).
Tina, Olivia, Claudia, Elle, Gala, Marie Claire, Brigitte, Joy, Grazia – bohaterki tej powieści noszą imiona zaczerpnięte z tytułów popularnych czasopism, utrwalających stereotypy na temat kobiet i mężczyzn. Jednak w tej książce stają się bohaterkami, które próbują ułożyć sobie życie wbrew patriarchalnemu systemowi. Dla każdej z nich zapalnikiem zmian staje się inna sytuacja: wdowieństwo, nieplanowana ciąża, nowa miłość, niepłodność, zaręczyny, spadek czy przypadkowe spotkanie z inną kobietą. Z niemałą dozą sarkazmu autorka pokazuje, w jaki sposób jej bohaterki uczą się rozpoznawać własne pragnienia i stawiać granice, aby wreszcie podążać wytyczoną przez siebie drogą. Czy każdej z nich uda się osiągnąć zamierzony cel?
Jovana Reisinger – urodziła się w 1989 roku w Monachium, gdzie mieszka do dziś; dorastała w Austrii. Jest pisarką, felietonistką, filmowczynią i artystką wizualną. Jej filmy krótkometrażowe były pokazywane na licznych festiwalach w Niemczech oraz między innymi w Pekinie. Jest laureatką nagrody Bayern 2-Wortspiele za debiutancką powieść „Still halten” (2017). Za powieść „Czempionki” otrzymała nominację do Bawarskiej Nagrody Literackiej (2021).
Zofia Sucharska – tłumaczka literatury niemieckojęzycznej. Stypendystka europejskiego programu TransStar Europa i uczestniczka licznych warsztatów, kilkukrotnie zdobyła wyróżnienia w ogólnopolskim konkursie na najlepszy przekład z języka niemieckiego. Przełożyła między innymi tom esejów Esther Kinsky „Obcowanie z obcym” (wspólnie ze Sławą Lisiecką, Od Do 2021) oraz powieści „W sztucznym świetle” Deniz Ohde (Marpress 2022) i „Gość” Ariane Koch (Drzazgi 2022). Gdańszczanka, mieszka w Berlinie.
Maria, dilerfrau, miota się między pragnieniem miłości i bliskości a związkiem z lekceważącym ją dilerem. Allan, były narkoman naznaczony tragicznym wypadkiem, z którego ledwo uszedł z życiem, próbuje zacząć nowe życie z dala od dragów. Thomas-Diazepol radzi sobie z rzeczywistością tylko dzięki byciu na permanentnym haju.Oraz ich rodzice, nauczyciele, wrogowie i przyjaciele, których drogi nieustannie przecinają się na ulicach Aalborga. Powieść „Nordkraft” to portret ludzi z pokolenia dorastającego na początku lat dziewięćdziesiątych. W poszukiwaniu sposobu na życie trafili w ślepy zaułek. Nie wszyscy wyszli na prostą.
O autorze i tłumaczu:
Jakob Ejersbo (1968–2008) – dziennikarz i pisarz. Dorastał w Aalborgu w Danii oraz w Tanzanii w Afryce. Wydana w 2002 roku powieść „Nordkraft” szybko stała się bestsellerem i przetłumaczono ją na inne języki. Autor otrzymał za nią prestiżową duńską nagrodę literacką Złoty Laur. W 2005 roku powieść została zekranizowana. Następnej książki Ejersbo nie zdążył ukończyć przed śmiercią. „Afrykańską trylogię” wydano pośmiertnie w 2009 roku jako zbiór opowiadań i dwie powieści: „Eksil”, „Revolution” i „Liberty”.
Maciej Bobula – autor książek wierszem („wsie, animalia, miscellanea”, „pustko”) i prozą („Szalejów”, „Franciszka, Maryśka i ja”). Laureat kilku nagród, m.in. Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za najlepszy debiut poetycki, Złotego Środka Poezji, Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny; nominowany do Nagrody im. Witolda Gombrowicza, Nagrody Conrada, Nagrody im. Wisławy Szymborskiej oraz Nagrody Literackiej m. st. Warszawy. Tłumacz z języka duńskiego („Po słońcu” Jonasa Eiki, „Nordkraft” Jakoba Ejersbo). Chciałby żyć w idealnym świecie, w nim zaś być jak Misia Troskliwe Serce z „Troskliwych misiów”, serwować tęczę.
Bohaterkami tej książki są gdańszczanki. Niektóre z nich znamy z imienia i nazwiska, jak Annę Renatę Breyne, Almę Richter czy Johannę Schopenhauer. Inne możemy poznać jedynie zbiorowo jako członkinie grup społecznych: zakonnic, służących, proszarek czy położnych.Obok mieszkanek Gdańska bohaterkami książki są również wybitne postaci swoich czasów, które gościły w mieście: angielska mistyczka Margery Kempe, niemiecka aktorka Karoline Bauer, kilka polskich królowych, pruska królowa Luiza. Oficjalnie nie sprawowały władzy i nie mogły samodzielnie decydować o swoim losie, ale ich wpływ na politykę, kulturę czy religię jest bezsprzeczny.Dzięki książce Proszarki, celebrytki i święte historia Gdańska po raz kolejny zostaje uzupełniona o perspektywę herstoryczną. O autorze:Michał Ślubowski absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Gdańskiego, przewodnik po Górze Gradowej i Oliwie, pracownik Hevelianum. Autor książek poświęconych gdańskiej herstorii: Czarownice, mieszczki, pokutnice (2020) oraz Proszarki, celebrytki i święte (2023). Twórca strony Gedanarium oraz współtwórca (z żoną Alicją) podkastów Makabreski i Historia Gdańska dla każdego. Współpracuje z wieloma instytucjami kultury w mieście. Mieszka na Strzyży, jest opiekunem psa Lucka.
Rok 1992 w Chochmie, nadmorskim kurorcie na zachodzie Łotwy. Na placu Akacjowym zbierają się wszyscy mieszkańcy, by obejrzeć, jak z piedestału jest strącany pomnik Lenina.
Tak zaczyna się opowieść o fikcyjnym miasteczku snuta ustami jej mieszkańców. Chochmy nie ma na mapie, a jednocześnie jest wszędzie tam, gdzie postkomunistyczna historia odcisnęła swoje piętno. Tutaj może zdarzyć się nawet najbardziej absurdalna rzecz, a przy tym wszystko jest prawdziwe i można by o tym przeczytać w codziennej prasie.
Zebrane w tej książce historie to osobne opowiadania, jednak razem tworzą one zaskakującą powieść.
Svens Kuzmins – pochodzi z łotewskiej Rzeżycy, z rodziny artystycznych dysydentów. Rocznik 1985. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych Łotwy oraz słuchacz kierunków artystycznych w Manchester Metropolitan University. W 2019 roku opublikował Hohmę, a w 2021 roku ukazała się powieść Disagio, nagrodzona Łotewską Nagrodą Literacką. Obecnie pracuje nad powieścią historyczną o łotewskim ruchu dekadenckim podczas rewolucji 1905 roku. Pisze również opowiadania, współpracuje z redakcją czasopisma „Rīgas Laiks” i od czasu do czasu prowadzi literacki talk show w łotewskim Radio 1.
Agnieszka Smarzewska – tłumaczka literatury łotewskiej i litewskiej, prozaiczka, redaktorka i publicystka „Przeglądu Bałtyckiego”. Ukończyła Bałtystykę na Uniwersytecie Warszawskim, a także kursy językowe na Uniwersytecie Wileńskim i Uniwersytecie Łotwy. Członkini Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Przekłada zarówno prozę, jak i poezję. Tom wierszy Ingi Gaile Wielkanoc w jej tłumaczeniu nominowany był do nagrody Europejski Poeta Wolności 2020. Mieszka w Warszawie.
Tajemniczy telefon od wujka Hirka sprowadza Sonię i jej mamę do Gdańska. Na miejscu okazuje się, że wujek zaginął. Pozostały zrobione przez niego zdjęcia miasta, które naprowadzają Sonię i jej nowego kolegę Piotrka na trop. Podwodny świat wkrótce pochłonie i dzieci...
Miasto z marzeń, stepowego pyłu i morskiej bryzy. Miasto handlu i sztuki. Ukraińskie, rosyjskie, żydowskie, francuskie, włoskie – swoje własne, odeskie.
W poszukiwaniu tropów po nieżyjącym ojcu narratorka prowadzi nas przez ulice i historię Odessy. Wędrujemy z nią od ociekających złotem plaż i cerkwi po katakumby, które latami były królestwem półświatka. Przytacza dowcipy, ogłoszenia z lokalnych gazet i rozmowy z odesytami i odesytkami. Wydeptuje swoje trasy na rynkach, w urzędach, na cmentarzach, w kościelnych archiwach.
W efekcie powstaje portret Odessy, zanim przez miasto kolejny raz przetoczyła się historia i zmieniła jego oblicze.
Aleksandra Majdzińska – pochodzi z małej miejscowości Stara Dąbrowa. Pisarka, scenarzystka, tłumaczka, wieloletnia nauczycielka polonijna na Wschodzie. Za scenariusz do filmu Mleczny brat w reżyserii Vahrama Mkhitaryana zdobyła nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Złota Morela w Erywaniu i została nominowana do Nagrody Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego. Debiutowała w 2019 roku zbiorem Morkut i inne opowiadania.
Jak to jest zapuszczać włosy, które nigdy nie rosną tak szybko, jak by się chciało?
Co to znaczy, że ma się jedyną w mieście koszulkę Obituary, cudem zdobytą w lumpeksie?
Jak bardzo boli fanga w nos od łysego prześladowcy?
Co się robi, gdy walkman wciągnie ulubioną kasetę?
I czego się nie robi, by pójść na koncert ukochanego zespołu black metalowego?
O tym wszystkim opowiada Jānis, który tuż po śmierci Kurta Cobaina zaczyna interesować się grunge’em. Wkrótce potem trafia na miłość swojego nastoletniego życia – metal.
Jełgawa ʼ94 to powieść o fascynacji muzyką, która pozwoliła bohaterowi przetrwać niełatwy czas dorastania.
Jānis Joņevs
Urodził się w 1980 roku w Jełgawie. Debiutował powieścią Jełgawa ’94, która przyniosła mu uznanie oraz Nagrodę Literacką Unii Europejskiej w 2014 roku. Następnie wydał zbiór opowiadań Tīģeris wyróżniony najważniejszą łotewską nagrodą literacką LALIGABA. W przygotowaniu jest powieść Decembris z gatunku true crime.
Związek Niklasa i Iny się rozpada. Ina przeżywa żałobę po stracie ojca, Niklas zaś po raz pierwszy zastanawia się, co chce robić w życiu. W poszukiwaniu swojej drogi zaczyna pisać powieść oraz ucieka w przygodny seks i używki. Wikła się też w niebezpieczną grę z nacjonalistycznym bojówkarzem. Działania Niklasa wywołują efekt domina, a jego nieumiejętność przewidywania ich konsekwencji doprowadza do tragedii.
Powieść lekarska to portret mężczyzny w średnim wieku, który chcąc zmienić swoje życie, dokonuje samych błędnych wyborów.
Powieść lekarską zdobyła Nagrodę Literacką Unii Europejskiej w 2010 roku.
O autorze i tłumaczu:
Riku Korhonen – pisarz, nauczyciel języka fińskiego oraz kreatywnego pisania. Urodził się w 1972 roku, studiował literaturę na Uniwersytecie w Turku. Autor powieści, opowiadań, wierszy i esejów. Jest zafascynowany twórczością Witolda Gombrowicza, którą się inspiruje. Zdobywca nagród literackich, w tym Nagrody Literackiej Unii Europejskiej w 2010 roku. Poza czytaniem jego ulubioną rozrywką jest jazda na rowerze po Archipelagu Turku.
Sebastian Musielak – rocznik 1970, absolwent filologii fińskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował z Finami w fabryce autobusów we Wrocławiu i stoczni Aker Yards w Helsinkach, a od lat zajmuje się literaturą. Tłumaczy z języka angielskiego oraz z fińskiego, dotychczas były to między innymi: powieści Sofi Oksanen, Wierzyliśmy jak nikt Rebekki Makkai (2020), Rok zająca Arto Paasilinny (2020) i Polowanie na małego szczupaka Juhaniego Karili (2021). Wyróżniony nagrodą „Literatury na Świecie” i nagrodą państwową Ministerstwa Kultury Finlandii.
Kiedy na progu antykwariatu w Viljandi staje zmartwychwstały Nikołaj Gogol, Arkasza Siewiernyj przewraca się z wrażenia.
Mistrza pod swoją opiekę biorą antykwariusz, barmanka, złodziej kieszonkowy i miłośnik Beatlesów. Wśród takich osobowości wszystko może się zdarzyć, szczególnie, że Estonia znów nie z własnej woli znalazła się pod panowaniem Imperium Rosyjskiego.
Czy sztuka, muzyka i literatura mogą stać się zapalnikami rewolucji?
Gogolowe disco zdobyło Nagrodę Literacką Unii Europejskiej w 2016 roku.
O autorze i tłumaczce:
Paavo Matsin – rozpoczął karierę literacką od wydawanych samodzielnie eksperymentalnych tomów poetyckich, następnie przeszedł do bardzo naturalistycznej prozy. W swej twórczości luźno miesza historię i fikcję, fakty i fantazję, alchemię i ezoterię z ironicznym, ale ciepłym humorem. Dotychczas opublikował 6 powieści, za które otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia. W 2016 r. zdobył Nagrodę Literacką Unii Europejskiej za powieść Gogolowe disco.
Anna Michalczuk-Podlecki – opolanka, tłumaczka literatury estońskiej, członkini Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. W pracy realizuje swoje największe fascynacje: język, literaturę i Estonię. Często powraca do ulubionego kraju, odwiedzając estońskich przyjaciół i księgarnie. W jej przekładzie ukazały się dotąd powieści Andrusa Kivirähka Człowiek, który znał mowę węży (2020) i Listopadowe porzeczki (2021), Paavo Matsina Gogolowe disco (2022), esej Jaana Kaplinskiego Ojcu (2016) oraz liczne książki dla dzieci.
„Na początku wszystko było proste jak drut” – zaczyna swoją opowieść Asger.
Potem sprawy zaczęły się komplikować: utrata pracy, rozstanie z dziewczyną, długi, alkohol. W akcie desperacji Asger odpowiada na ogłoszenie o poszukiwaniu asystenta osoby niepełnosprawnej. Tak poznaje młodego, ale znudzonego życiem i zgorzkniałego Waldemara. Mężczyzna porusza się na wózku inwalidzkim, mieszka na kopenhaskim blokowisku, pali skręty i cały dzień ogląda telewizję. Asger jest jedyną osobą, która potrafi znaleźć z Waldemarem wspólny język, bo sam też nie ma już nic do stracenia.
Ich znajomość okaże się tym, na co obydwaj czekali całe swoje życie.
Powieść Śmierć jeździ audi nagrodzono Europejską Nagrodą Literacką w 2013 roku.
Kristian Bang Foss – urodził się w 1977 roku, jest absolwentem szkoły pisarskiej. Jego dwie pierwsze powieści, wydane w latach 2004 i 2008, zdobyły uznanie prasy w Danii. Jako trzecia ukazała się Śmierć jeździ audi, za którą autor otrzymał Europejską Nagrodę Literacką w 2013 roku.
Agata Lubowicka – szczecinianka, tłumaczka i badaczka literatury duńskiej. W 2014 roku na Uniwersytecie Gdańskim obroniła na doktorat z literaturoznawstwa poświęcony relacjom z ekspedycji polarnych. Tłumaczy od 2015 roku, w jej dorobku znajduje się ponad 30 tytułów, m.in. Ulica dzieciństwa Tove Ditlevsen (2021). Często pracuje w duecie z Justyną Haber-Biały. Jej zainteresowania skupiają się na literaturze duńskiej pierwszej połowy XX wieku, choć lubi tłumaczyć także prozę współczesną. Uwielbia wycieczki rowerowe i podróże na Północ, zwłaszcza tę najdalszą.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
