Zdyszany gazeciarz zdziera sobie głos, wołając: Sensacja! Sensacja! W kopalni Guido zawodu górnika uczy się perski książę. Wincenty Pstrowski zaczepnie woła: Kto wyrąbie więcej ode mnie?, a uratowany Alojzy Piątek łamiącym się głosem pyta: Jak grał Górnik? Serce kapitana drużyny Stanisława Oślizło nigdy nie biło tak szybko. Dwukolorowy żeton obraca się w powietrzu. Czerwony, zielony, czerwony Zielony! Górnik w finale europejskich rozgrywek pucharowych!Czas wydziera kolejne kartki z kalendarza. Jest 5 listopada 1985 roku. Zbigniew Religa i jego kardiochirurdzy przeprowadzają pierwszą w kraju udaną transplantację serca. Tego dnia cały świat usłyszał o Zabrzu. Na ulicach, w parkach, kawiarniach i domowych zaciszach szczęśliwi zabrzanie opowiadają sobie legendę o podziemnej drodze wodnej Pewnej nocy grupa śmiałków schodzi do podziemi niedaleko ulicy Miarki. W ciemności ich oczy odnajdują Główną Kluczową Sztolnię Dziedziczną! Na autobanie panuje ruch, kierowcy spieszą się na koncert Krystiana Zimermana lub na premierę do kina Roma. Niektórzy jeszcze pamiętają wycieczki tramwajem przez granicę. Na gości czeka elegancki Admiralspalast gotowy odkryć znaczenie pięciu głów na swych bocznych elewacjach.Jeśli chcesz się dowiedzieć, czy to prawda, że w stalowym domu nie wbijesz nawet gwoździa, dlaczego zawalił się wiadukt nad torami kolejowymi przy ulicy 3 Maja, gdzie był kręcony Piłkarski poker i co Zabrze ma wspólnego z Bałkanami, ta książka jest właśnie dla Ciebie!
Życie towarzyskie w Krzyżach kwitnie na przystani pana Szczupakiewicza, przy grze w kości i makao, w przydomowych gankach. Są i romanse! A jakże! Na całych jeziorach Ty... szepnie zarumieniona Osiecka do ucha Przybory. Podczas wczasów pracowniczych w „Perle Jezior” nie jedna para utonie w miłosnym uścisku, zapominając o codziennych problemach. Nagle krzyk, plusk i Nóż w wodzie. Polański z Niemczykiem płyną Christine po Oscara! Po takich stresach odpocząć można tylko w Sztynorcie. „Zęza” zaprasza: szanty, mocne trunki i tańce do rana. Lecz noc uwalnia też duchy... Piękna Christa z żalu za utraconym majątkiem snuje się po romantycznych zakamarkach pałacu w Karnitach i nawet Zbigniew Nienacki nie jest w stanie odgadnąć jej prawdziwej historii. Może podpowiedziałby mu Karol Małłek w zaciszu jednej z sal Mazurskiego Uniwersytetu Ludowego, jest jednak zajęty pogawędką z Johnem Steinbeckiem. Bolesław Bierut spieszy się na polowanie w „łańskim imperium”, ale na kolejnych stronach niespodziewanie następuje zupełna cisza, nadjeziorna, przedburzowa flauta. Noc przychodzi w środku dnia i wielu nie wypuści już ze swych objęć. Na wszystko posępnie spogląda skryty za olsztyńskim zamkiem Kopernik – może jest zazdrosny o iławski pomnik Żeromskiego? Na moście w Giżycku ktoś woła, że i tak wszystkie drogi prowadzą do Mrągowa, ale Piękna Pani z Dzieciątkiem na miejsce Swojego objawienia wybiera jednak Gietrzwałd. Czy usłyszała wołanie więzionego w Stoczku kardynała Wyszyńskiego?
Między Sekretami Opola dumnie kroczy Edward Gierek. Nie mogło go zabraknąć na centralnych dożynkach wśród fajerwerków i tancerzy w strojach ludowych. Z pewnością chciałby dostać zaproszenie na after party Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w słynnym lokalu Pod Pająkiem, gdzie razem z artystami wypiłby jedną kolejkę, potem następną i jeszcze jedną Na to wszystko patrzy zdegustowany Edmund Osmańczyk, przez te hałasy odciągnięty od swojej Encyklopedii spraw międzynarodowych i ONZ. Franz Waxman upomina go, żeby nie zadzierał nosa, bo przecież to on współpracuje z samym Hitchcockiem! Jacek Zejdler przypomina im cichutko, że prawdziwymi bohaterami tej książki są członkowie załogi Daru Opola, bo to oni pokonali Wrota Piekieł! Zupełnie nie zgadzają się z nim Lidka i Gustlik, wykrzykując na stadionie Gwardii, że to ich kochają tłumy i basta! Wówczas na Górę Świętej Anny wkracza, cały na biało, Jan Paweł II i wszystkie oczy zwrócone są już tylko ku Niemu. Nikogo nie rozproszyła nawet latająca maszyna w kształcie cygara ani znikające sprzed Białego Domu obiekty. Zrobiło się późno. Zegar na wieży bił już dziewięć razy. Straszliwy huk wstrząsnął oknami mieszkań przy Rynku i wieża ratusza runęła. Gdy dym opada, miasto odpoczywa pogrążone w lekturze Hrabiego Damiana.Nie zwlekaj i rozpocznij własną podróż z Sekretami Opola!
Ogniste, egzotyczne oczy Gabrieli Zapolskiej zapłonęły gniewem, gdy doktor Tarnawski nakazał jej dla zdrowia złapać za łopatę, biegać nago po rosie i na zawsze wyrzec się alkoholu. Jeśli go posłucha, różnorakie wódki, likiery, rosolisy i nalewki ze sklepu Baczewskiego już nigdy nie zakołyszą się w jej kieliszku podczas jednego z wytwornych lwowskich przyjęć. Na wyborne menu z restauracji Atlas z pewnością skusi się zachwycony pobytem w hotelu George szach perski Muzaffer-ed-Din. Sielankowy nastrój opowieści przerywa skandal. W towarzystwie wszyscy szepczą o romansie basa wszech czasów Adama Didura z Liną Cavalieri o anielskim głosie. Bez ostrzeżenia miasto zostaje przejęte przez fałszerzy pieniędzy, przedsiębiorca Zygmunt Zehngut bankrutuje i nie chce zdradzić, gdzie należy szukać 10 milionów! Brukowanymi uliczkami mknie królewska karoca z kryształowymi szybami. Ci, którzy nie znają pana Kurkowskiego, będą zaskoczeni, że to karawan! Na kolejnych stronach szalony wyścig dookoła miasta trwa w najlepsze, kibice podążają ulicą Stryjską, by przekonać się, kto wygra tym razem Pogoń czy Czarni, ale to wizyta Jana Pawła II przyciągnęła największe tłumy. Trzy strzały oddane w kierunku Piłsudskiego budzą strach, jednak Lwów zaprasza ponownie. Jest jak dawniej: gościnnie, gwarno i niezwykle tajemniczo! Bo jak się bawić, to się bawić, czapkę sprzedać, pas zastawić, ale nie pić nic innego, tylko wódki Baczewskiego. Oczywiście we Lwowie!Zapraszamy do lektury drugiej części bestsellerowej książki Jurija Smirnowa.
Czy Tyrmand mógłby istnieć bez Warszawy jako pisarz? Nie sposób sobie tego nawet wyobrazić. Spędził w tym mieście czterdzieści lat, czyli niemal dwie trzecie z sześćdziesięciu pięciu, jakie dane mu było przeżyć. Większa część jego twórczości przesycona jest warszawskością. Stolica stanowi tło rozważań i perypetii niezwykłej menażerii wykreowanych przez niego postaci, a nierzadko sama staje się główną bohaterką, dominantą i motywem przewodnim opowieści. To dzięki jego sugestywnej prozie tak wiele osób odkrywa dziś na nowo klimat Warszawy tużpowojennej, miasta stojącego w pół kroku między chlubną przeszłością a niepewną przyszłością wytyczaną przez narzucony reżim.
Grzegorz Sołtysiak, autor książki Nie taka zła. Przewodnik po Warszawie Leopolda Tyrmanda, skatalogował i opisał miejsca najdobitniej związane z osobą pisarza, w których ten chętnie bywał i które wprowadzał do swoich utworów. Możemy zatem – zaopatrzeni w niezbędne wskazówki zawarte w przewodniku – na własną rękę odkrywać ślady tamtego miasta. Możemy sami się przekonać, czy pod płaszcz współczesności ostało się coś z jego dawnego klimatu. Sprawdźmy, ile w Warszawie dzisiejszej zostało Warszawy Tyrmanda. Grzegorz Sołtysiak, historyk, wykładowca akademicki, dziennikarz i publicysta specjalizujący się w tematyce okresu PRL-u i varsavianistyce. Twórca i współtwórca audycji telewizyjnych (m.in. Kulisy PRL-u, Półkowniki TVP), autor i współautor licznych artykułów i książek (m.in. Księga listów PRL-u, Modny PRL, Filmowy przewodnik po Warszawie).
Białystok to miasto wyjątkowe, ze stosunkowo krótką, ale bogatą, wielokulturową i skomplikowaną przeszłością. We współczesnym mieście trudno znaleźć dowody na prawdziwość tego twierdzenia. Aby to uczynić i lepiej zrozumieć historię Białegostoku, musimy poznać miasto, którego już nie ma wybrać się na spacer po dawnych ulicach, przyjrzeć się nieistniejącym już domom i nieobecnym mieszkańcom, poznać charakter i unikatowość jego zabudowy, przekształcanej, niszczonej i odbudowywanej na przestrzeni trzech stuleci.Białystok, którego nie ma to album, dzięki któremu możemy to uczynić. Na zebranych w nim fotografiach, utrwalających ulotne chwile z życia miasta, ujrzymy Białystok zarówno sprzed ponad stu lat, jak i ten, który zniknął całkiem niedawno. W miejscu brukowanych ulic pojawiły się nowe arterie, dawne kamienice ustąpiły miejsca powojennym blokom mieszkalnym, a drewnianą zabudowę wyparło nowe budownictwo. Nie ma już dzielnic żydowskich, wiele historycznych obiektów uległo przekształceniu i modernizacji, a z przestrzeni miasta zniknęły znane i rozpoznawalne miejsca, kojarzone tylko z Białymstokiem.Z albumem w ręku wybierzmy się we wspólną podróż po nieistniejącym mieście, by lepiej je zrozumieć, poczuć jego niepowtarzalny klimat, odkryć zapomniane miejsca i przywrócić o nich pamięć.
Książka Tunele kolejowe w Polsce w obecnych granicach, wybudowane do 1945 roku prezentuje historię budowy i eksploatacji tuneli kolejowych na terenie obecnej Polski. Zagadnienia dotyczące budowy 25 tuneli (z czego siedemnaście powstało w Prusach, sześć w Galicji, jeden w Królestwie Polskim i jeden w odrodzonej Polsce) przedstawiono na tle problematyki XIX-wiecznego budownictwa tunelowego w regionie alpejskim.W książce opisano zarówno budowę dwóch najtrudniejszych tuneli w Rydułtowach oraz w Łupkowie, które powstawały odpowiednio pięć i sześć lat, jak i demontaż tunelu w Wałbrzychu pod górą Brzezinka w latach 30. XX wieku. Przedstawiono również budowę najdłuższego górskiego tunelu w Polsce (1605 m) pod Małym Wołowcem w Wałbrzychu, gdzie zastosowano nowoczesne szwajcarskie wiertarki hydrauliczne systemu Brandta. Opisano także tunele powstałe na kolei szerokotorowej w Uniejowie-Rędzinach koło Miechowa, jak i wąskotorowy tunel w Szklarach koło Rzeszowa.Obok tuneli budowanych metodami górniczymi zaprezentowane zostały również tunele miejskie, budowane metodami odkrywkowymi, w Bielsku-Białej, Toruniu i tunel kolei średnicowej w Warszawie.Książka powstała głównie na podstawie materiałów źródłowych zdeponowanych między innymi w archiwach w Berlinie, Warszawie i Wiedniu. Tekst uzupełniają liczne ilustracje i plany sytuacyjne omawianych obiektów.
Na krakowskiej Krowodrzy znika dziewczyna. W tym samym czasie w mieście trwa festiwal poświęcony seryjnym mordercom. Czy te dwie sprawy się łączą?Dziennikarz śledczy Kornel Rączy, dzięki nadnaturalnym zdolnościom córki, trafia na trop zaginionej studentki. Przyjdzie mu się zmierzyć zarówno z biurokracją policji, jak i fanatyzmem wytrawnego gracza, który pragnie obmyć we krwi nie tylko młode, kobiece ciało.Janusz Mika w swojej najnowszej powieści Osiem dni Erzsbet prowadzi czytelnika w świat faktów, które połączył ze współczesną historią detektywistyczną, gdzie odkrycie tożsamości sprawcy zbrodni jest równie istotne, co próba zrozumienia sekretów ludzkiej psychiki i motywacji.
Lato 1942 roku. Trzecia Rzesza jest u szczytu potęgi. We wcielonej do Niemiec Łodzi, przez hitlerowców przemianowanej na Litzmannstadt, panuje okrutny, wszechogarniający terror. Prawa Polaków są skrajnie ograniczone, a resztki wolności, sprawiedliwości i człowieczeństwa brutalnie deptane przez zbrodnicze zapędy najeźdźców. Strzępów nadziei trzyma się garstka straceńców próbująca walczyć z nazistowską machiną śmierci. Kto mówi prawdę, kto gra na dwa fronty, kto dał się sprzedać, a kto pozostał wierny? I jaka jest cena wierności?Wierni Piotra Sowińskiego to opowieść o trudnych wyborach moralnych w skrajnie niemoralnych czasach. Bohater, komisarz policji, prowadzi śledztwo związane z serią wyłudzeń. Jako pół Polak, pół Niemiec próbuje odnaleźć swe miejsce w nowej rzeczywistości. Podążając tropem intrygi, wkracza w świat łódzkiej konspiracji, by odkrywać tajemnice niezwykle odważnych działań wymierzonych w Trzecią Rzeszę. Powieść garściami czerpie z prawdziwych wydarzeń, ukazując heroiczną walkę łódzkiego podziemia w ramach Akcji N i niebezpośrednie, ale bardzo kreatywne i ryzykowne metody walki z okupantem. Tłem dla opowieści są rozgrywki podziemnego Widzewa, rekordzisty w ilości rozegranych meczy w konspiracyjnej lidze piłkarskiej walka o godność miała i takie oblicze.
Łódź, początek XXI wieku. Miastem wstrząsa słynna afera łowców skór, skala zbrodni jest porażająca. Wśród prawdopodobnych ofiar zwyrodnialców znajduje się bezdomny, którego okoliczności śmierci ma wyjaśnić komisarz Tadeusz Kostecki. Ciężko doświadczony przez życie, wypalony gliniarz liczy, że sprawa nie zajmie mu dużo czasu, ale okazuje się, iż poszczególne elementy układanki w ogóle do siebie nie pasują. Dlaczego łowcy skór mieliby zamordować bezdomnego? Kim są tajemniczy Czyściciele? I czy Kostecki powinien się bać o własne życie?Łowcy Piotra Sowińskiego to czarny kryminał z trafnie nakreślonym tłem społecznym. Wraz z prowadzącym śledztwo bohaterem czytelnik zagląda do rozpadających się kamienic, w zakamarki ruin po tętniących niegdyś życiem zakładach przemysłowych i poznaje burzliwe losy związanych z nimi osób. Opierając się na własnych doświadczeniach zawodowych, autor stworzył przejmujący obraz miasta dotkniętego skutkami transformacji ustrojowej.
Lwów jako jedno z najważniejszych miast Austro-Węgier i II Rzeczpospolitej doczekał się wielu opracowań historycznych, a także szczegółowych rozpraw na temat niektórych instytucji miejskich związanych z gospodarką komunalną. Tyle szczęścia nie miały natomiast lwowskie tramwaje. Niniejsza publikacja jest pierwszą tak obszerną próbą uporządkowania historii tego środka transportu, który na stałe wpisał się w krajobraz miasta.5 maja 1880 roku we Lwowie towarzystwo Societa Triestina Tramway z Triestu uruchomiło pierwsze tramwaje konne. Osiem lat później pojawiły się plany budowy sieci tramwajów parowych, lecz ostatecznie zrezygnowano z nich na rzecz tramwajów elektrycznych. Zamiar budowy sieci tramwajów elektrycznych spowodował zrozumiały sprzeciw właścicieli kolei konnej, który przekształcił się w otwarty spór z władzami miejskimi i znalazł swój finał w sądzie polubownym. Ostatecznie ruch tramwajów elektrycznych, będących symbolem nowoczesności i oznaką statusu Lwowa, zainaugurowano 31 maja 1894 roku, na kilka dni przed uroczystym otwarciem Powszechnej Wystawy Krajowej.Publikacja zawiera bogaty opis różnych aspektów działalności lwowskich przewoźników tramwajowych od spraw organizacyjnych poprzez zagadnienia eksploatacyjne, handlowe, techniczne i personalne. Autorzy zwracają uwagę na to, że tramwaje lwowskie zajmowały szczególne miejsce w życiu codziennym mieszkańców miasta, trafiły także na karty dzieł literackich. W książce znalazły się anegdoty, sentymentalne wspomnienia związane z tramwajami oraz liczne ilustracje i cytaty z unikatowych źródeł, które oddają atmosferę Lwowa schyłku XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku
Zdzisław Kowalczyk zabiera nas w kolejną podróż po Azji. Tym razem pokazuje nam północne stany Indii i Dolinę Katmandu w Nepalu schyłku XX w. Zaprasza nas na spacer zatłoczonymi uliczkami Delhi i jazdę słoniem do pałacu-twierdzy Amber, oprowadza po stolicach Wielkich Mogołów – Fatehpur Sikri i Agrze – oraz mieście naukowców, pielgrzymów i żebraków, czyli Waranasi. Zabiera nas na wycieczkę po barwnym Katmandu, a także na obchody święta Bhajrawy w Bhaktapurze. Wspólnie zwiedzamy forty, pałace, świątynie, miejsca kultu, ghaty, a przy okazji poznajemy historię kraju i wierzenia jego mieszkańców. „Indie posiadają bombę atomową, programy kosmiczne, najlepszych informatyków, wielką gospodarkę i za moment największą populację świata. Z drugiej strony kraj ten wciąż przeraża ubóstwem, a prastary system społeczny niewiele zmienił się przez ostatnie kilka tysięcy lat. Indie są sprzeczne, jednocześnie fascynują i przerażają, przecudnie pachną i okropnie śmierdzą, rodzą się i umierają na ulicy, odurzają przybysza wielością wszystkiego: religii, wierzeń, sposobów myślenia, lecz także smaków, kolorów czy strojów. »Poznać się ich nie da, bo zwariujesz« – jak pisał klasyk. Ale spróbować można. […] Książka Pana Zdzisława Kowalczyka jest próbą uzupełnienia »indyjskiej luki« na polskim rynku wydawniczym. Jest to zapis podróży Autora do Indii, których już częściowo nie ma. Książka ma dwie twarze. Z jednej strony Autor barwnym językiem opowiada o swoich przygodach, doświadczeniach i przemyśleniach związanych z podróżowaniem po Republice Indii. Z drugiej, choć nie jest to książka naukowa, czytelnik znajdzie tu mnóstwo informacji faktograficznych dotyczących historii, architektury czy religii, podanych w sposób zwięzły i łatwy do przyswojenia. Jest to lektura »pierwszego kontaktu« dla wszystkich, którzy mają ochotę spróbować smaku curry, a także podróżników marzących o indyjskim oriencie. Serdecznie polecam opracowanie Pana Zdzisława Kowalczyka […]”. fragment recenzji dr. hab. Grzegorza Bywalca, prof. UŁ Katedra Studiów Azjatyckich, WSMiP UŁ
Odwaga, ryzyko, widowiskowość? Żużel elektryzuje setki tysięcy kibiców. Niestety, oprócz emocjonujących zmagań i niezapomnianych zwycięstw ma swoją czarną stronę. Memoriał Bronisława Idzikowskiego i Marka Czernego to jedna z najstarszych cyklicznych imprez żużlowych w naszym kraju. Ponad pięćdziesięcioletnia historia tych zawodów obfituje w niezwykłe wydarzenia, a niejeden żużlowy talent został odkryty właśnie podczas tej szlachetnej rywalizacji, upamiętniającej dwóch zmarłych żużlowców. Nie można również zapominać, że na turniej poświęcony pamięci obu zmarłych żużlowców nierzadko wpływ miała sytuacja geopolityczna. Prezentowana książka stanowi próbę ocalenia od zapomnienia bohaterów tych wyjątkowych zawodów. Autor, Bartłomiej Jejda, zebrał w niej wyniki wszystkich edycji turnieju memoriałowego oraz odtworzył kolejność każdego rozegranego wyścigu. Całość dopełniają opisy kolejnych turniejów, wypowiedzi bohaterów i relacje prasowe. Memoriał jest ściśle związany z historią miasta, a także klubu Włókniarz Częstochowa. Zapraszamy w podróż po wspaniałej żużlowej tradycji.
Bydgoskie Przedmieście to dzielnica mieszkaniowa miasta twierdzy położona wzdłuż traktu w kierunku Bydgoszczy, o wyjątkowym charakterze, bo od końca XIX wieku kształtowana planowo. To także dzielnica wojskowa z koszarami, portem wojennym, halą aeronautyczną, lotniskiem, portowa z portem handlowym, kulturalno-rozrywkowa, z infrastrukturą ważną dla całego miasta (elektrownia, tramwaje, wodociągi, szpital) i enklawą zieleni (park miejski). Choć zakłady wytwórcze były tu rzadkością, to właśnie na Bydgoskim rozpoczęła się historia nowoczesnego przemysłu precyzyjnego.Przestrzeń Bydgoskiego kreowała wielkomiejska architektura od domów szkieletowych po style historyzujące, secesję, modernizm, a także gmachy użyteczności publicznej. Najcenniejsza zabudowa powstała w okresach ożywionego rozwoju Torunia (18901910, 19201939), a zespół budynków z czasów II Rzeczypospolitej jest najliczniejszy w mieście. To jedyne w Toruniu przedmieście wpisane do Rejestru Zabytków (wraz z Rybakami).Genius loci tego miejsca sprawił, że Bydgoskie szybko stało się dzielnicą elit: architektów i budowniczych, przedstawicieli wolnych zawodów, urzędników i wojskowych, artystycznej bohemy to o nich jest ta opowieść: mieszkańcach i twórcach dzielnicy. Bogato ilustrowana książka zawiera wiele nowych ustaleń i niepublikowane wcześniej fotografie.
Katowice najczęściej kojarzone są z węglem, kopalniami i hutami. Owszem, panował tu niegdyś przemysł ciężki, lecz to tylko część bogatej historii stolicy Górnego Śląska. Miasto jest również największym ośrodkiem kulturalnym regionu, pełnym muzeów, kin, teatrów oraz galerii sztuki. Przechadzając się jego ulicami, nie zobaczymy już huty, zamku, ani Pałacu Ślubów. Latem nie zasiądziemy w restauracji Grünfelda, a zimą nie udamy się na Torkat. Zapraszamy na spacer po Katowicach, których już nie ma. Zobaczmy, jak zmieniło się miasto i odkryjmy je na nowo.
Kożdy myśli, co Katowice to ino wongel, gruby i huty. Prowda, hań downo tak było i nojwiyncy my samkej mieli bergmonow kerzi musieli bakać coby wykustować familjo. A do tyjatrow i kinow łaziyły byamtry i bogoce. Ale to ino konsek prowdy, bo proste ludzie, same z siebie, malowały łobrozy, robiyły se tyjater, ucyli sie śpiywkow i cytali buchy. Terozki kożdy może se lajstnońć bilet do kina abo na muzyka, a niykere fajery som za darmo. Trocha żol, że kej szpacerujymy po Katowicach, niy widać grubow, zomkow ani chałpy kaj modzioki sie żyniyły. Zaś coby se dychnońć, niy zicnymy se już w gasthałzie u Gruenfelda ani w Caffe Otto. No i niy pokełzomy se w zima na ajsplacu kery sie mianowoł Torkat. Toż zaproszomy Wos na szpacer po Katowicach kerych już niy ma. Bydzie tak choćby pokazowali nom je nasze starziki. Książka wydana w jezyku polskim i śląskim.
O architekturze PRL pisze się coraz więcej. Odkrywa się przed czytelnikiem kolejne etapy budownictwa tamtych lat, które tylko na pozór wydają się ujednolicone, niezmienne i mało interesujące. Tym ważniejsze wydaje się, by pogłębiać wiedzę dotyczącą modernizmu socjalistycznego i tworzyć nową świadomość. Po 1945 r. budownictwo w Polsce zostało skierowane na nowe drogi rozwoju, zmieniając mecenat z prywatnego na państwowy, wykorzystując nowe technologie, a także dynamizując prace budowlane, wprowadzając pojęcia normatywów oraz mechanizacji. Łódzkie biuro projektów Miastoprojekt-Łódź łączyło w swojej działalności wszystkie te potrzeby i oczekiwania.Autor tej książki pragnie zwrócić uwagę czytelnika na zagadnienia różnorodności budownictwa mieszkaniowego, reprezentacyjnych centrów miasta powstałych przy ul. Traugutta i wysokościowców w strefie biuro-handlowej przy ul. Głównej (ob. al. Piłsudskiego). Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa, łódzki Manhattan góruje nad główną arterią miasta, al. Piłsudskiego, łączącą wschodnie i zachodnie osiedla miasta. Architekci Miastoprojektu-Łódź nadali Łodzi charakter miasta akademickiego, realizując plany urbanistyczne dzielnicy akademickiej, projektując pierwsze gmachy. Konkursy architektury mieszkaniowej (Złota Kielnia) angażowały nie tylko projektantów, ale całe społeczeństwo, które wybierało najlepszy wizualnie i funkcjonalnie obiekt mieszkaniowy.Miastoprojekt-Łódź swojemu miastu. Projekty, realizacje, konkursy to książka, która podejmuje niełatwą próbę ukazania architektury łódzkiej w innym, nowym, korzystnym świetle, uciekając od polityki historycznej. Jej zadaniem jest udowodnienie, że architektura Łodzi po 1945 r. oraz prace architektów czerpią wiele z estetyki i tradycji architektonicznej, a pojęcie modernizmu socjalistycznego nie jest wytworem sztucznym, pozbawionym sensu i wartości.
Międzynarodowe Święto Pracy 1985 roku. Tadeusz Kostecki, porucznik milicji, który przed kilkoma miesiącami zakończył śledztwo na południu Polski, przybywa na miejsce zbrodni, by rozpocząć kolejne dochodzenie. Tym razem sprawa dotyczy brutalnego zabójstwa jednego z łódzkich notabli. Podczas meczu Polska Belgia ginie emerytowany podpułkownik MO, zasłużony budowniczy Polski Ludowej. Na miejscu osobiście stawia się szef łódzkiej milicji, a o sprawie natychmiast zostaje poinformowany Kiszczak śledztwo w jednej chwili otrzymuje status priorytetowego. Przeszłość ofiary i sprofanowane przez mordercę zwłoki zmuszają śledczych do podjęcia dwóch wątków sprawy politycznego i erotycznego.Najniższy krąg piekła to powieść kryminalna o Łodzi drugiej połowy lat osiemdziesiątych. O mieście, w którym głosy obywateli i towarzyszy mieszają się we wspólnym krzyku na stadionach ŁKS-u i Widzewa, a w podziemiach komendy na Lutomierskiej milicja okłada pałkami przedstawicieli prywatnej inicjatywy. Sowiński kreśli pełnokrwiste i wiarygodne postaci, niepokojąco dobrze przystosowane do funkcjonowania w strukturach złowrogiego miasta. Żaden stołek nie gwarantuje jednak bezpieczeństwa, gdy w łódzkich kręgach grasuje niebezpieczny zabójca.
A może byśmy tak, Drodzy Czytelnicy, znów wpadli na dzień do Tomaszowa? Tym razem Andrzej Kobalczyk, szukając tajemniczych miejsc, niezwykłych ludzi i zapomnianych zdarzeń, dotarł też do Opoczna. Te dwa miasta udowadniają, że jeszcze nie wszystko zostało odkryte. Przenieśmy się w czasie kolejny razZnajdziemy tam ślady z przeszłości: zamek Kazimierza Wielkiego, dom Esterki, kościół z dywanem od Jana III Sobieskiego. A co słychać w fabrycznym Tomaszowie? Tam snują dalekosiężne plany statkiem czy tramwajem z Tomaszowa do Łodzi?Zmęczeni trudami wyruszmy nad Zalew Sulejowski. Dołączmy do wczasowiczów odpoczywających w luksusowych niewiadowskich przyczepach, zatańczmy z Mazowszem polkę tramblankę. W nagrodę dla wszystkich płytki z Opoczna bez stania w kolejce i sztućce z drzewickiego Gerlacha, o których kiedyś można było tylko marzyć.Dnia zabrakło? Z pewnością! Za to sekretów w książce pod dostatkiem. Zapraszamy!
Powszechna Wystawa Krajowa zorganizowana w 1929 roku była wydarzeniem nie tylko największym w międzywojennej historii miasta, ale także wyjątkowym w skali całego kraju. Obejmowała całokształt osiągnięć pierwszego dziesięciolecia II Rzeczypospolitej w dziedzinie przemysłu, rolnictwa i handlu, opieki społecznej, higieny i sportu oraz dokonań w sferze nauki, kultury i sztuki, nie pomijając działalności rządu i samorządów. Była również wielkim projektem propagandowym, ukazującym bogaty dorobek gospodarczy i kulturowy oraz różnorodność Polski międzywojennej.Wielorakie oblicze PWK zostało ukazane w publikacji na tle wcześniejszych poznańskich ekspozycji. Wiele uwagi poświęcono formule urbanistycznej wystawy z uwzględnieniem związanych z nią założeń ogrodowo-parkowych oraz charakterystyce pawilonów wystawienniczych na tle panujących w pierwszej dekadzie XX wieku tendencji stylistycznych pomiędzy ariergardą a awangardą, od neoklasycyzmu poprzez art dco po funkcjonalizm. Nie pominięto także Poznania, miasta, które na przyjęcie PWK odmieniło swój wizerunek, a po jej zakończeniu zaczerpnęło inspirację do dalszego rozwoju.O wyjątkowości opracowania świadczy również bogaty materiał ikonograficzny: zdjęcia, mapy oraz dokumenty, pozyskane ze zbiorów Archiwum Międzynarodowych Targów Poznańskich, Biblioteki Uniwersyteckiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Muzeum Historii Miasta Poznania i Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków.Publikacja powstała we współpracy z Międzynarodowymi Targami Poznańskimi, które są sukcesorem zachowanego dziedzictwa oraz kontynuatorem wielkiej tradycji wystawienniczej w Poznaniu.
Jest takie miasto, do którego w 1945 roku przyjechała Triller, Eugenia Triller, i ocaliła je od zapomnienia. O godzinie 11.45 podają tam obiad składający się z błękitnego pstrąga górskiego i tzw. śląskiej bomby, a w eleganckich kieliszkach kołysze się wino Karkonoszy. Miłośnicy wycieczek wyruszają tramwajem z placu Zamkowego do Sobieszowa i dalej pieszo wędrują na zamek Chojnik. Kinomani szturmują salę teatralną Apollo ze szklanym świetlikiem na suficie. Wciąga ich zaczarowany świat sztukmistrzów, klaunów i zespołów akrobatycznych. Na ławce w jednym z jeleniogórskich liceów siedzi zaczytany Stanisław Bareja. Alina i Czesław Centkiewiczowie już stukają w maszynę do pisania, tworząc kolejną niezapomnianą polarną historię, a koreańskie dzieci wesoło biegają po fabryczce zabawek Zorka. Jednak o godzinie 12.55 dyżurny telefonu alarmowego Milicji Obywatelskiej odbiera zgłoszenie przerażony głos informuje go o makabrycznym wydarzeniu Czy ma to coś wspólnego z ciekawską kobietą wędrującą podziemnymi korytarzami? A może to już zupełnie inna historia?Ivo Łaborewicz złamał wszystkie pieczęcie broniące tajemnic Jeleniej Góry. Nie czekaj, poznaj sekrety tego wyjątkowego miasta!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
