Autor w swoim komentarzu próbuje wyjaśnić znaczenie modlitwy różańcowej i zgłębić jej tajemnicę. Czasem może nam się wydawać, że ta modlitwa jest tak prosta, że już nic więcej nie potrafimy z niej zrozumieć czy nauczyć się - po prostu ją odmawiamy.
Tak jak każdy z nas borykała się z problemami związanymi z naturą ludzką i musiała znaleźć na nie sposób. Tym sposobem była miłość. Teresa nauczyła się kochać ludzi takich, jakimi byli, a nie jakimi chciałaby ich widzieć. „Mała droga” była dla niej środkiem prowadzącym do świętości, a także pozwoliła jej pozostać przy zdrowych zmysłach.
"To dobra książka dla każdego, kto chce dowiedzieć się, co naprawdę dzieje się dziś w Afryce, na kontynencie, który - nie mam co do tego wątpliwości – „ułoży” nam, reszcie świata, dwudziesty pierwszy i dwudziesty drugi wiek."
Szymon Hołownia
Tłumaczenie komentarza św. Teresy od Jezusa do księgi Pieśni nad Pieśniami jest kolejnym dziełem Marty Szafrańskiej-Brandt, która w precyzyjny sposób śledzi subtelne myśli i uczucia autorki, przenosząc polskiego odbiorcę w odległy od nas geograficznie, kulturowo i czasowo świat.
Bóg i moja dusza jest ostatnim, gdyż napisanym pod koniec życia, a jednocześnie najbardziej dojrzałym tekstem spośród duchowych dzienników brata Rafaela.
Nie umiemy kochać Boga, ponieważ nie wiemy, że Bóg kocha nas. A nie wiemy, że Bóg nas kocha, bo sami Go nie kochamy. Objawienie próbuje wyrwać nas z tego błędnego koła. Żywot człowieka spowija wiele ciemności.
Milczenie jest językiem Boga. Siostra Marie-Aimee od Jezusa tłumaczy, w jaki sposób nauczyć się tego języka i coraz lepiej chłonąć ciche słowa, które Bóg codziennie kieruje do każdego człowieka.
Karol Wojtyła, późniejszy Jan Paweł II, należy do duchowych olbrzymów w społeczności świętych. W jego portrecie naszkicowanym przez rzeszę biografów dostrzegamy człowieka uczącego się rozpoznawać miłość Stwórcy i wyznaczone przezeń życiowe zadania. Dostrzegamy geografi czne miejsca, ponadnarodowe wydarzenia, kapłaństwo, biskupią i papieską posługę. Dostrzegamy rzesze współczesnych mu ludzi, a także świętych minionych pokoleń, z dorobku których czerpał. Dostrzegamy krzyż Chrystusa, bez którego nie pojawi się na świecie żaden święty. Dostrzegamy teatr, poezję, głębię teologicznej myśli i nabożeństwo maryjne, wiodące Wojtyłę od karmelitańskiego szkaplerza do całkowitego zawierzenia się Matce Chrystusa, czego wyrazem była papieska dewiza Totus Tuus – Cały Twój.
Edyta Stein, interpretując dzieła św. Jana od Krzyża, rozwija swoją koncepcję „wiedzy Krzyża” jako teologię Krzyża oraz jako naukę życia w znaku Krzyża. Studium to jest zarówno znakomitym wprowadzeniem w dzieło Ojca Zakonu Karmelitańskiego, jak i świadectwem głębokiego doświadczenia wewnętrznego i jasności myślenia Autorki. Co więcej, śledząc życie i naukę św. Jana od Krzyża, Edyta Stein odsłania własną drogę i wykazuje, że krzyż nie jest symbolem śmierci, lecz żywym znakiem mistycznej rzeczywistości.
W Dziejach pewnej rodziny żydowskiej Edyta Stein kreśli barwny obraz swego dzieciństwa, lat szkolnych i młodości. Z epickim rozmachem, pewną dozą nostalgii i humoru opisuje życie rodzinne we Wrocławiu, wędrówki z siostrami i przyjaciółmi po Sudetach, czasy studenckie na uniwersytetach wrocławskim i getyńskim, środowisko filozoficzne skupione wokół Edmunda Husserla, służbę sanitarną w szpitalu polowym w Hranicach na Morawach podczas I wojny światowej oraz egzamin doktorski we Fryburgu.
„Droga do nieba”, do której przejścia Bóg „wzywa wszystkich” – i która jako cel ukazuje wyzwolenie „od wszystkich rzeczy tego świata” – właśnie tym jest Droga doskonałości. Tym jest ludzkie życie. Drogą, podróżą, ponieważ jest to proces, poszukiwanie, trwanie w określonym czasie, zdobywanie pewnej wiedzy. Jak samo życie. A drogą „do nieba”, drogą boską, ponieważ nie pokonujemy jej sami: zawsze obecny jest Bóg – przyjaciel, towarzysz.
Droga doskonałości jest jednak nade wszystko „drogą do pełni”. Człowiek musi dojrzeć, musi nauczyć się być osobą. My, ludzie, jesteśmy, w sensie metaforycznym, naczyniami, które mogą mieć wrażenie pełni albo pustki. Otóż właściwa modlitwa św. Teresy (medytacja świadoma, modlitwa skupienia i modlitwa kontemplacyjna) ukazuje się jako droga do pełni tego, co ludzkie. Jako podróż, której celem jest napełnić się Bogiem – albo raczej pozwolić, by Bóg napełnił nas swoją miłością i swoją prawdą.
WPROWADZENIE [fragment]:Pośród przygnębiającej wojennej zawieruchy a mimo to uskrzydlona filozoficzną ambicją i zainteresowaniem politycznym Edyta Stein napisała pod koniec I wojny światowej dwie rozprawy na temat fenomenologicznej analizy osoby. Między lutym 1918 a październikiem 1919 roku powstały rozprawy, ukazujące się tutaj w trzecim wydaniu: ""Przyczynowość psychiczna"" oraz ""Jednostka a wspólnota"" z powiązaną {z nimi} częścią końcową, {wydane pod wspólnym tytułem} ""Beitrge zur philosophischen Begrndung derPsychologie und Geisteswissenschaften"" {""Filozofia psychologii i humanistyki"", w skrócie: ""Przyczynki""}, które miały posłużyć jako jej praca habilitacyjna.Wstęp i opracowanie: Beate Beckmann-ZllerTłumaczenie: Piotr Janik SJ, Marcin Baran SJ, Jolanta Gaca
Jeśli dotąd nie przeczytałeś całej Biblii, a nosisz w swoim sercu to pragnienie, niniejsza książeczka może Ci pomóc zrealizować je w ciągu jednego roku. Zawiera ona plan systematycznej lektury, która nie zajmie Ci więcej niż piętnaście minut dziennie.
„Oto stoję u drzwi i kołaczę. Jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną" (Ap 3, 20).
Miłośnikom wysokich gór i odważnych wypraw - także duchowych - przekazujemy do lektury nową pozycję ojca Mariana, odkrywającą przed nami tajemnice mniej znanych miejsc biblijnych, a zwłaszcza jednej z najbardziej niesamowitych gór Ziemi Świętej. Góra Hermon jest niezwykła z dwóch powodów: po pierwsze, niebo jest nad nią najpiękniejsze, po drugie - cyrkulacja powietrza wytrąca delikatną, ale soczystą rosę.
Wnikanie w duchowe znaczenia metafor jest rzeczą ludzi wypływających na głębiny Ducha. Życzymy lektury; która obudzi w nas wyobraźnię, a ta - popchnie na Boże szlaki. Amatorzy wysokich gór, miłośnicy Karmelu, znajdą dla siebie kolejne przestrzenie do zdobycia i oswojenia.
Publikacja Ancilii to naprawdę wielkie wydarzenie w polskiej teologii duchowości małżeństwa i rodziny. Istnieje ku temu wiele poważnych racji. Najpierw, jest to najprawdopodobniej pierwszy polski tekst z tej dziedziny. Po wtóre, powstał on w czasie, gdy nie tylko nie mówiło się o duchowości życia małżeńskiego, ale nawet teologia duchowości miała sie dopiero wyodrębnić i zaistnieć w systemie nauk teologicznych. Jeszcze cenniejsze jest to, że gdy mówiąc o życiu małżeńskim i rodzinnym, zwykło się zwracać uwagę niemalże wyłącznie na jego wymiar moralny, Autorka buduje teologię duchowości. Przekonana, zgodnie z ówczesnym przepowiadaniem i duszpasterstwem, że jedynym ,,stanem doskonałości" jest życie zakonne, spogląda na duchowość małżeńska w perspektywie duchowości zakonnej. Czyni to jednak w wyjątkowo głęboki i oryginalny sposób. Pewnie patrząc realistycznie na własne życie małżeńskie i rodzinne, drogę świętości małżeńskiej przedstawia jako wydarzenie prawdziwie ludzkie, a więc prawdziwie cielesne i prawdziwie duchowe
„Noc ciemna” stanowi nieunikniony etap w drodze do Boga. Każdy z nas, jeżeli traktuje swoją wiarę na serio, musi przejść przez noc. Jna od Krzyża uznaje się za eksperta od „nocy ciemnej”. Między innymi z racji tych kompetencji zyskał on popularność w naszych czasach. Jan od krzyża uczy, że żadna przepaść nie jest tak głęboka, żadne wzniesienie tak wysokie, by nie mogło stać się drogą.
Małżeństwo Martin ukazuje nam ponadczasowe cechy wspaniałych małżonków i rodziców: ich cierpienie i codzienny trud, które są wpisane w ludzkie życie, wskazują poprzez codzienność drogę do świętości. Książka może stać się pomocna dla wielu współczesnych małżonków w podejmowaniu życiowych decyzji.
Biografię św. Rafała Kalinowskiego czyta się jak powieść. Ojciec Sykstus Adamczyk żywym, potoczystym językiem odmalował przed naszymi oczyma portret jednej z najbardziej niezwykłych postaci polskiego Kościoła czasów nowożytnych. Z jednej strony osadził ją w realiach historycznych opisywanej epoki, z drugiej zaś ukazał w wymiarze duchowości chrześcijańskiej, bez której bohater książki pozostałby niezrozumiały. Nad jego życiem bowiem nieustannie czuwa dłoń Niewidzialnego, której lekkie muśnięcia czujemy, zagłębiając się w kolejne strony tej pasjonującej lektury.
Grzegorz Górny, dziennikarz, publicysta,
redaktor naczelny miesięcznika „Fronda”
Sykstus Antoni Adamczyk urodził się 20 listopada 1916 roku w Brańkówce.
Wstąpił do Zakonu Karmelitów Bosych w 1934 roku, gdzie po odbyciu rocznego nowicjatu złożył zakonną profesję na ręce bł. Alfonsa Mazurka OCD, przeora
klasztoru w Czernej. W 1944 roku przeniósł się do Warszawy, do nowego
klasztoru na Mokotowie. Tam przeżył powstanie, angażując się w pomoc poszkodowanym. W 1946 roku rozpoczął studia z zakresu historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego.
W latach 1952–1957 pracował w Lublinie, gdzie podjął się opracowania popularnej biografii Rafała Kalinowskiego, wtedy jeszcze kandydata na ołtarze. Materiał biograficzny zawarty w jego pracy obejmował wszystkie najważniejsze obszary XIX-wiecznego świata (kultura, polityka, religia, obyczaje). W 1983 roku Wydawnictwo Karmelitów Bosych wydało po raz pierwszy Niespokojne serce z okazji
uroczystej beatyfikacji Rafała Kalinowskiego.
Sykstus Adamczyk OCD zmarł 4 lipca 1991 roku w klasztorze św. Józefa w Poznaniu, lecz jego Niespokojne serce pozostaje nadal niezwykle wciągającym sposobem na poznanie świętego żołnierza, wychowawcy, powstańca, sybiraka, zakonnika i kapłana.
Damian Sochacki OCD, redaktor naczelny „Głosu Karmelu“
"Teresa od Dzieciątka Jezus to najmłodsza pośród Doktorów Kościoła, ale jej żarliwe życie duchowe jest świadectwem tak wielkiej dojrzałości, a intuicje wiary zawarte w jej pismach są tak rozległe i głębokie, że pozwalają jej zająć miejsce pośród wielkich mistrzów duchowości."
Jan Paweł II
Na Dzieje duszy składają się Rękopisy A, czyli wspomnienia św. Teresy obejmujące czas od wczesnego dzieciństwa do wstąpienia do Karmelu i złożenia pierwszej profesji (1895-1896), Rękopis B stanowiący podsumowanie rekolekcji, napisany w formie listu do Jezusa (8 IX 1896) i poprzedzony listem do s. Marii od Najświętszego Serca; Rękopis C z ostatnich miesięcy życia, który jest zapisem rozważań i obserwacji z życia w Karmelu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
