Torty, ciastka i czekoladki   Przepięknie wydany poradnik z praktycznymi wskazówkami i podstawowymi technikami cukierniczymi każdemu pozwoli cieszyć się niezwykłymi czekoladowymi przysmakami. Od pysznego ciastka z kremem po klasyczny budyń, od niezapomnianego tortu Sachera po najsmaczniejsze pralinki – w książce przedstawiono wiele tajemnic związanych z przygotowywaniem wielkich czekoladowych deserów. Czekoladowa kremówka Ciastka syberyjskie Tort Boneur Bavarese z białą czekoladą Profiterole Czarne trufle Cremino kawowe Zupa czekoladowa z lodami imbirowymi. Ta książka może być także wspaniałym prezentem na wiele okazji. Odbiorcy: miłośnicy czekolady, zwłaszcza ci lubiący samodzielnie przygotowywać pyszne słodkości osoby szukające niezobowiązującego upominku. Dlaczego warto przeczytać tę książkę:  zawiera podstawowe informacje o czekoladzie i kakao, pozwalające jak najlepiej wykorzystać ich walory smakowe i uniknąć błędów w przygotowywaniu czekoladowych deserów proponowane przepisy są proste, a jednocześnie zaskakują wyrafinowanym efektem staranne opracowanie edytorskie sprawia, że książka od pierwszego spojrzenia rozbudza w czytelniku chęć oddania się kulinarnym przyjemnościom  

Zdaniem Porębskiego, aby zrozumieć i właściwie odczytać Stary Testament, należy posiadać odpowiednią wiedzę. Należy poznać środowisko, w której była redagowana Biblia, zwyczaje i mentalność Żydów, ich historię, prawo żydowskie, żydowską literaturę, gatunki, formy literackie, źródła zapożyczone od sąsiednich narodów, sposób formułowania myśli przez mówców, autorów, proroków, itp. Autor komentuje wszystkie księgi Starego Testamentu wedle współczesnej wiedzy. Wprowadził do tekstu wiele własnych przemyśleń, takich jak ontologiczny dowód istnienia Boga, dla którego punktem wyjścia jest autookreślenie, a także sposób przebóstwienia istot człekopodobnych na bazie ewolucji człowieka.

Na podstawie Nowego Testamentu. Głównym celem książki jest przybliżenie czytelnikowi Jezusa jako Istoty człowieczej, a zarazem Syna Bożego. Obecnie większości ludzi nie wystarczają suche formuły teologiczne – chcą być jak najbardziej świadomi swej wiary. Autor stara się swą pracą tę świadomość pogłębić i uza-sadnić. Proponuje nowe spojrzenie na wiele zdarzeń Biblijnych Nowego Testamentu, zgodnie ze współczesną wiedzą przyrodniczą i teologiczną. Propaguje wiarę rozu-mną, która nie byłaby w konflikcie z prawami przyrody. Racjonalne podejście do spraw religijnych umiejętnie łączy z duchowym przeżywaniem sacrum.

Książka adresowana jest do tych, którzy poszukują prawdy, a nie mają czasu na studiowanie bogatej, obszernej literatury rozrzuconej w naukach przyrodniczych, filozoficznych i teologicznych. Autor chciałby trafić szczególnie do ludzi zagubionych i wątpiących. Być może potrzeba im jedynie wsparcia słownego - jednego argumentu? Od wielu lat zastanawiałem się nad światem, który mnie otacza. Skąd się wziął, dlaczego jest taki, jaki jest? Jaki jest sens jego istnienia i rola człowieka we Wszechświecie? Źródłami moich poszukiwań były nauki przyrodnicze, filozofia i teologia. W głębokim przekonaniu, że prawda istnieje, choć odbierana jest subiektywnie, oczekiwałem zgodności pomiędzy wymienionymi naukami. Nie rozczarowałem się. Tę zgodność odnalazłem, choć z małymi wyjątkami. Główna teza spójności nauk jest widoczna i zgodna z nauczaniem Jana Pawła II, który w encyklice Fides et ratio (1998) stwier-dził: „Wiara i rozum (fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy [...] Nie ma więc powodu do jakiejkolwiek rywalizacji między rozumem a wiarą: rzeczywistości te wzajemnie się przenikają, każda zaś ma własną przestrzeń, w której się realizwe". Obecna nauka mówi, że czas i przestrzeń są atrybutami materii. Ta teza daje możliwość wytłumaczenia wielu zjawisk fizycznych, ale jest przeciwna zagadnieniom teologii. Pozwoliłem sobie inaczej spojrzeć na substancję materii oraz na definicję stwarzania. To z kolei zmusiło mnie do rewizji całego światopoglądu. Szukając i analizując, wiązałem ze sobą informacje i tak powstawała „budowla" o dość stabilnej konstrukcji. Oczywiście, dalej pozostają niejasne zagadnienia ad deliberandum (do rozważenia), ale jedno wiem: nic generalnie nie może zburzyć mojej „budowli" wiary. Tą refleksją i radością wiary chciałem się z czytelnikami podzielić. Ponieważ moja świadomość ściśle przekłada się na życie i sposób życia, wprowadziłem do opracowania zagadnienia etyczne oraz aktualne problemy, którymi żyje człowiek. Zbierając przez lata informacje i robiąc odręczne notatki (na podstawie których powstało to opracowanie), rzadko wykonywałem przypisy. Dzisiaj tego żałuję. Proszę więc przyjąć, że oprócz kilku własnych uwag, wszystko to są myśli cudze. Do niektórych się przychylam i akceptuję, a do innych odnoszę krytycznie. Pogrubioną kursywą zaznaczam te myśli, które wypływają z własnych przemyśleń i są moją propozycją. Być może nie jestem pierwszym autorem tych myśli, ale chcę lu ten sposób wystawić się na krytyczną dyskusję czytelników gdyż „tylko oczyma drugich możemy dostrzec własne błędy" (przysłowie chińskie). Być może będę musiał zrewidować swoje własne przekonania. Wiele mądrych zdań tu zawartych ma swoich anonimowych autorów. Zależało mi na przekazanw wszystkiego, co uznałem za ciekawe i mądre. Niektóre zagadnienia poddaję mojej ocenie i krytyce. Zapraszam do przygody intelektualnej tych, którzy mają potrzebę zbudowania sobie własnej „budowli" wiedzy i ewentualnie wiary. „Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie" (I Tes 5,21). „I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli" (J 8,32). Chciałbym trafić szczególnie do ludzi zagubionych i wątpiących, bo być może potrzeba im jedynie jednego argumentu - wsparcia słownego. Zazdroszczę tym, którzy „nie widzieli", „nie badali", a uwierzyli, gdyż oni są błogosławieni (zob. J 20,29). „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom" (Mt 11,25; por. Łk 19,21). Prawdy można szukać, ale można też przyjąć jak np. z modlitwy apostolskiego Credo: „Wierzę u) Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi". Ci „prostaczkowie" najlepiej odbierają misteria mszy, rnimo że nie wmwą pojęciowo teologicznego sensu Liturgii. Łączy ich czysta miłość i potrzeba całkowitego oddania się Bogu. Lubię patrzeć na rozmodlone twarze ludzi. Udziela mi się ich błogostan. Tekst ten ze względu na tematykę i stosowane pojęcia może być trudny w odbiorze, choć staram się, gdzie mogę, wyjaśniać użyte przez siebie pojęcia. W PS (Pismo Święte) napisano „Nie ma, bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć" (Mt 10,26; por. Łk 12,2; J 4,22). Gdzie mogę, cytwę słowa Pisma Świętego. Chcę, przy tej okazji pokazać bogactwo myśli, jakie kryje ta jedyna i niepowtarzalna Księga. Zapewniam, że prawie na każdy temat można znaleźć w PS jakieś uwagi, odniesienia, nauki. Zachęcam do zapoznania się z PS, a zwłaszcza z Nowym Testamentem. Stary Testament bowiem, który jest teologicznym i epistemologicznym wprowadzeniem do Nowego Przymierza można odczytać opacznie i zupełnie błędnie bez odpowiedniego przygotowania. Pismo Święte inaczej odczytwe się po pogańsku, a inaczej z wiarą. Kościół prawie do XX wieku niechętny był udostępnianiu Starego Testamentu (patrz: konstytucja Pawła IV Dominici gregis custodiae z 24 marca 1564 roku), dlatego też tekst ten długo nie był tłumaczony na języki narodowe. Kościół uważał bowiem, że wierni nie są jeszcze do tego właściwie przygotowani i jest ryzyko, że zamiast znajdować w Piśmie Świętym Słowo Boże, będą szukali potwierdzenia dla usprawiedliwienia swoich nędznych uczynków. Uważam podobnie. Przy pomocy wyrywkowych zdań z Biblii, wyrwanych z kontekstu, można usprawiedliwić każdą zbrodnię. Szkoda, że na religii nie uczą egzegezy biblijnej (objaśnianie filologiczne tekstów, interpretacja i komentowanie tekstów biblijnych). Nowy Testament nie wymaga tak ogromnej wiedzy towarzyszącej, dlatego zachęcam do rozpoczęcia lektury Pisma Świętego właśnie od tej części Biblii. Każde następne czytanie jest głębsze od poprzedniego. Z Biblii można bez prze-rwy czerpać nowe pokłady luiedzy religijnej, ale nie jest to księga przeznaczona do pośpiesznego czytania. Żadna filozofia nie jest na tyle fałszywa, aby nie zawierała odrobiny prawdy. Opiera się ona na naturalnym świetle rozumu (intelligibile - to, co jest poznawalne tylko rozumomo). Jest to wiedza naturalna. Nie odwołuje się ona do wiary, objawienia czy innych pozarozumowych czynników. Warto zapoznać się z poglądami filozofom, skorzystać i odnieść się do ich irartościowych myśli, odkryć, sugestii czy sentencji, np. „Zastanawiaj się nad słomami wychodząc od rzeczy, a nie nad rzeczami wychodząc od słów" (Miso-nos z czasów jeszcze przedsokrateńskich). W stwierdzeniu tym chodzi o to, aby abstrakcyjnych teorii nie wprowadzać u; świat rzeczywisty, lecz odwrotnie. Rzeczy są takie, jakie są, a nie takie, jakie byśmy chcieli. Nie wolno naginać rzeczywistości do teorii abstrakcyjnych. Staram się pisać krótko i rzeczowo (łac. magnum in parvo - wiele w małym). Sam osobiście nie znoszę długich dywagacji na tematy, które można wiązać kilku zdaniach. „Jeżeli nikt mnie o to nie pyta, wiem. Jeżeli pytającemu usiłuję wytłumaczyć, nie wiem" (stu. Augustyn z Hippony 354 - 430). Wiele tematów ma charakter wywoławczy (np. masoneria, dzieci). Na każdy z nich można napisać osobne, grube tomy. Ja wmwę te zagadnienia tylko encyklopedycznie, aby pokazać problem jako ciekawy z punktu widzenia całości opracowania. Zachęcam tym samym do dalszych poszukiwań, refleksji i reasumpcji (ponowne rozpatrzenie) poglądom Ważną rzeczą dla mnie jest efekt końcowy tej lektury. Jeżeli czytelnik u; swoim sercu odkryje i uzna, że jest Przyczyna Sprawcza (a jest to pierwszy, wielki krok) to należy być konsekwentnym i pójść dalej. Jeżeli jest, to na pewno czegoś od nas oczekuje. Nieroztropnością byłoby nie zainteresować się tym. Tu chodzi przecież o nasze życie i to życie wieczne. „Zacząć jest łatwo, wytrwać jest sztuką" (przysłowie niemieckie). Przyjęte prawdy winny rzutować na postawę człowieka. W przeciwnym razie ziarno może i zakiełkowało, ale na skalistym gruncie „Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, zaraz się załamie" (Mt 13,21). Gdyby nie cierpliwość i wsparcie mojej drogiej żony Krystyny oraz wiary we mnie ukochanej matki, książka ta nigdy by nie powstała. Pragnę złożyć podziękowanie ks. prof. dr. hab. Danielowi Olszewskiemu za życzliwą, bezinteresowną recenzję oraz cenne uwagi dotyczące zagadnień teologicznych. Szczególnie jestem wdzięczny za przeprowadzone rozmowy, które utwierdziły mnie - „reprezentanta współczesnego pokolenia wierzących" w sens podejmowania tej tak aktualnej problematyki. Szczególne wyrazy podziękowania należą się pani mgr Ewelinie Mączyńskiej za korektę stylistyczną tekstu oraz własne, bardzo cenne uwagi merytoryczne. Jej tempo pracy, wyczucie problematyki i języka zyskały sobie mój niekłamany podziw. Podziękowania należą się również ks. Leszkowi Skorupie, dyrektorowi wydawnictwa „Jedność" i jego pracownikom za życzliwe podejście i pomoc w wydaniu tej książki. Wstęp do książki Rzeczywistość w świetle nauki filozofii i wiary Spis treści: Wstęp 1. Dialog nauk przyrodniczych i teologii 2. Ontologia - nauka o bytach 2.a. Materia 3. Postać świata 4. Świat duchowy 4.a. Byt duchowy 4.b. Bóg - Jahwe - Adonaj - Elohim Chrystus, Duch Święty Łaska Boża, Dar Boży Sprawiedliwość Boża 4.c. Anioł 4.d. Szatan 5. Człowiek 5.a. Dusza ludzka 6. Epistemologia 6.a. Panteizm 6.b. Ewolucjonizm, ewolucja 6.c. Reinkarnacja, inkarnacja 7. Wiara 7.a. Biblia - Pismo Święte 7.b. Modlitwa 7.c. Mistyka 7.d. Cuda 8. Kościół, wierzenia 8.a. Kościół katolicki 8.b. Kapłaństwo 8.c. Celibat 9. Etyka chrześcijańska 9.a. Miłość 9.b. Cierpienie 9.c. Dzieci 9.d. Grzech 9.e. Spowiedź 9.f. Judasz 10. Aktualne zagadnienia 10.a. Sposób życia 10.b. Rzeczywistość wirtualna, telewizja, gry komputerowe 10.c. Ekumenizm 10.d. Scjentyzm, sekty scjentologiczne 10.e. New Age 10.f. Teologia wyzwolenia 10.g. Masoneria (wolnomularstwo) 10.h. Antropozofia 10.i. Świadkowie Jehowy 10.j. Bogoiskatielstwo, bogotworiczestwo 10.k. Christian Science 11. Podsumowanie Spójność nauk Idealizm energetyczny Stworzenie Świata Subiektyiuny ogląd Świata Piękno Świata Możliwości poznawcze Świata Wiara Droga do Boga Człowiek Troska o Kościół Aktualne niebezpieczeństwa Pogląd na życie we wszechświecie 12. Właśnie inaczej, antynomie, paradoksy, aforyzmy 13. Nazwiska występujące w tekście 14. Literatura

W tym jednym, wspaniale ilustrowanym tomie jest ponad 200 poruszających historii ze Starego i Nowego Testamentu, które mówią o Objawieniu Bożym i Bożej obietnicy zbawienia ludzkości. Autor połączył swoją wiedzę o Biblii i miłość do niej z wielką umiejętnością opowiadania, aby wprowadzić młodych czytelników w dramat, tajemnicę i cud tej niezwykłej Księgi. Jego wciągające opowieści, dotyczące biblijnej historii i głoszenia Ewangelii Chrystusowej, pisane są językiem trafiającym do wyobraźni dzieci i dającym im radość z lektury. W książce nie zabrakło również cytatów z Psalmów oraz pochodzących ze Starego Testamentu przepowiedni i słów mądrości. W ten sposób powstała zwarta całość, uzupełniona ponadto o indeks osób i miejsc, mapy oraz pożyteczny słowniczek niektórych pojęć związanych z Pismem Świętym. Stylowe, barwne ilustracje - pełne szczegółów i wymowne - wprowadzają w klimat odległych czasów i pozwalają lepiej zrozumieć ludzi, którzy wtedy żyli, zaś nowoczesna szata graficzna całej książki daje poczucie obcowania ze sztuką współczesną. Ta Biblia dla dzieci zachęca do częstego sięgania po nią z uwagi na piękny tekst i szczególne wrażenia estetyczne.

Ileż to razy rodzice słyszeli słowa: ?Ja się nudzę!?. Postanowiliśmy powiedzieć stop! i raz na zawsze wyeliminować to zdanie z dziecięcego słownika. No cóż, w tym celu zmuszeni byliśmy... zabić nudę! Wcale nie wstydzimy się tego postępku, co więcej, jesteśmy z niego dumni. Ponadto jesteśmy pewni, że podziękują nam za to nie tylko dzieci, ale i rodzice, którzy odetchną z ulgą, wiedząc, że ich pociechom nuda nie grozi, że nie tylko świetnie się bawią, ale także rozwijają umysł, ćwiczą pamięć, koncentrację i spostrzegawczość. Ta książka to pokaźny zbiór szarad, gier logicznych, krzyżówek, kwizów i łamigłówek. To skuteczny sposób odpędzenia nudy i wspaniała intelektualna zabawa. Odbiorcy: ? dzieci, które będą rozwijać swój intelekt i świetnie się bawić, rozwiązując rozmaite łamigłówki i zadania logiczne. ? rodzice, którzy zapewnią dzieciom intelektualną rozrywkę. Dlaczego warto nabyć tę książkę ? to wspaniała propozycja na odpędzenie nudy, pokaźny pakiet zabaw rozwijających spostrzegawczość i koncentrację, gier intelektualnych, łamigłówek i wykreślanek słownych. ? to książka, którą dzieci mogą wykorzystać w domu lub zabrać w podróż, to sposób na samodzielną zabawę i miłe chwile w gronie przyjaciół. ? to świetna zabawa na wiele długich godzin.

Maniacy kontroli, tyrani, nieudacznicy… Każdy z nas zna osoby, które potrafią podnieść ciśnienie już pierwszym słowem, ledwie otworzą usta. Czasem jest to pod szef tyran, czasem agresywny kolega, czasem koleżanka potrafiąca doskonale manipulować innymi. Zmagamy się z nimi mniej lub bardziej regularnie. Dobra wiadomość jest taka, że bez względu na to, co robią, nie musimy się godzić z taką sytuacją. Poradnik ten zawiera praktyczne wskazówki pomagające radzić sobie z najczęściej spotykanymi przyczynami irytacji. Autor w prosty, jasny sposób tłumaczy, jak oddzielać to, co robią inni, od tego, jak sami reagujemy. Każdy, kto przeczyta tę książkę, prawdopodobnie już nigdy więcej nie da się nikomu wyprowadzić z równowagi. Kto powinien sięgnąć po książkę: - każdy, kto nie boi się szukać prawdy o sobie i innych, a przede wszystkim stara się świadomie kształtować własne relacje międzyludzkie, - osoby zajmujące stanowiska kierownicze, terapeuci, psychologowie, trenerzy interpersonalni. Dlaczego warto przeczytać tę książkę? - jej autor współpracował z Albertem Ellisem w pierwszych latach rozwoju terapii racjonalno-emotywnej (REBT), a jego kilkudziesięcioletnie doświadczenie zawodowe jest najlepszą gwarancją skuteczności udzielanych porad i wskazówek, - wnioski płynące z kilku typowych przykładów, przytoczonych i dokładnie przeanalizowanych w tej książce, każdemu pomogą lepiej ułożyć sobie relacje z osobami wyzwalającymi zazwyczaj wściekłość i pozwolą uczynić swoje życie spokojniejszym. Fragment książki Jak radzić sobie z ludźmi którzy doprowadzają nas do wściekłości Wstęp Oto ja, z piórem w dłoni, piszący wstęp do tej książki, choć poprzysiągłem sobie, że nigdy jej nie napiszę. To samo przyrzekałem przy dwóch poprzednich, ale znowu ogarnęło mnie dręczące przeczucie, że bez względu na moje deklaracje, w tym temacie jest coś głębokiego. Mam do powiedzenia coś zbyt ważnego, żebym zabrał to ze sobą do grobu. Czy brzmi to patetycznie, zarozumiale, chełpliwie? Mam nadzieję, że nie. Jestem od tego daleki, ponieważ otrzymałem wszystkie zaszczyty i honory, na jakie mogłem liczyć jako psycholog, pisarz i wykładowca. To prawda, nie jestem powszechnie rozpoznawany, ale w środowiskach profesjonalistów i grup cieszę się poważaniem, które wykracza daleko poza moje marzenia. Nie, to nie ma nic wspólnego z podróżą ego. Napisałem tę książkę nie dlatego, że chciałem, ale dlatego, że czułem taki przymus. Pisanie to wyczerpujące doświadczenie. Pozostawia niewiele miejsca na lektury lekkie, łatwe i przyjemne. Kiedy myślę o książce, nie jestem w stanie czytać niczego, co wykracza poza moją dziedzinę. Kiedy pogrążam się w myślach o tytule rozdziału, o jego zawartości oraz o przykładach, których powinienem użyć, aby wyjaśnić mój punkt widzenia, to zapewniam was, że czasami wpadam w rodzaj transu i może się wydawać, że uczestniczę w rozmowie, ale w rzeczywistości nie widzę mojego rozmówcy i nie słyszę ani słowa. Moja żona nieraz już kłóciła się ze mną o to, że wciąż przynoszę do domu sprawy zawodowe. To cena, jaką pisarz płaci za tworzenie książki. Tego procesu nie może wyznaczać zegar, on toczy się kapryśnie jak rzeka, we własnym rytmie i w nieoczekiwanych kierunkach. Dobrym przykładem jest pisanie przeze mnie tego wstępu. Początkowo zamierzałem zrobić z tego tekstu początek pierwszego rozdziału. Nagle jednak, w tajemniczy i niezrozumiały dla mnie sposób, zadecydowałem o umieszczeniu go we wstępie. Wróćmy jednak do początkowego pytania o to, dlaczego zdecydowałem się napisać moją piętnastą książkę? Odpowiedź jest prosta: uważam, że należy wyraźnie pokazać, jak skomplikowana i bolesna jest ludzka natura. Co więcej, słabo tę naturę rozumiemy i kiepsko sobie z nią radzimy. Zatem w tej książce, prawdopodobnie już ostatniej w moim życiu, chcę zmierzyć się z tą problematyką w otwarty i odważny sposób, w jaki jeszcze nie pisano o ludziach zwanych przeze mnie „wyzwalaczami wściekłości". Jak się wkrótce dokładniej przekonacie, tacy ludzie są wszędzie, a gdziekolwiek się pojawią, wywołują problemy, i - co najgorsze - w pewnych kręgach są nie tylko tolerowani, lecz wręcz admirowani. Wszyscy od czasu do czasu bywamy ofiarami wyzwalaczy wściekłości. Zdarza się też, sami się nimi stajemy. Celem tej książki jest uświadomienie wam tego stanu, sposobów i form jego funkcjonowania oraz oddziaływania, a także skutecznych metod radzenia sobie z nim.[...]. Kim są ci ludzie? Niosą ze sobą wszystkie poziomy zaburzeń. Niektórzy są nieszkodliwymi flejtuchami, którzy nigdy po sobie nie sprzątają i ustawiają w zlewach sterty brudnych naczyń. Możecie sobie wyobrazić, co się dzieje z ich partnerami. Powaga sytuacji wzrasta, kiedy przyjrzymy się smarkaczom, potem nieudacznikom, maniakom kontroli, a na koniec najgorszym ze wszystkich wyzwalaczy wściekłości - tyranom. Będzie o nich mowa dokładniej na kolejnych stronach, choć w odwrotnej kolejności. Wyzwalaczy wściekłości spotykamy wszędzie. W każdej firmie jest nieznośny szef, kierownik albo dyrektor. Mogą też być waszymi sąsiadami. Najgorzej jednak, gdy znajdziecie ich we własnych domach. Wyzwalaczami wściekłości mogą być wasi partnerzy, rodzice albo dzieci. Nie ma znaczenia płeć, wiek, poziom wykształcenia czy klasa społeczna. Są wszędzie. Nie zapominajcie jednak, że od czasu do czasu stajemy się nimi i ja, i wy. Z oczywistych przyczyn nie mogę opisać wszystkich typów wyzwalaczy wściekłości; powstałaby księga tak wielka, że na pewno nikt z was by jej nie przeczytał. Skupię się na kilku typach osobowości, które są tak powszechne i tak wkurzające, że powinniście wiedzieć, jak je rozpoznawać i z nimi sobie radzić. To ludzie, którzy nauczyli się pewnych zachowań w okresie dorastania i tak się z nimi zżyli, że bardzo trudno ich zmienić. To przede wszystkim ich można nazwać wyzwalaczami wściekłości, a nie tych, którzy nie mają stałego nawyku wyprowadzania z równowagi swoich partnerów. Są sztywni, zadufani i nie dbają o to, co inni o nich myślą. Skąd się biorą wyzwalacze wściekłości? Osobowość rozwija się na dwa sposoby: poprzez uczenie się oraz poprzez fizyczne i/albo psychiczne wyposażenie. Pierwszy sposób to wszystko to, czego nauczyli nas rodzice w procesie wychowania. Część z nas miała rodziców, którzy ciężko pracowali, rozsądnie wydawali pieniądze, byli życzliwi i odpowiedzialni. W efekcie ta grupa wyrosła na dojrzałych i zrównoważonych dorosłych - stała się taka dzięki modelowaniu. Jak powiadają: „Niedaleko pada jabłko od jabłoni". W powszechnym rozumieniu przysłowie to oznacza, że uczymy się, nie zdając sobie z tego sprawy. Nauczyliśmy się schludności, uprzejmości, szczerości i odpowiedzialności, ponieważ często je widzieliśmy i zaadaptowaliśmy na własne potrzeby. W taki sposób uczymy się posługiwać językiem naszych opiekunów. Czy choć przez chwilę jesteście w stanie wyobrazić sobie dorastające we Włoszech dziecko włoskich rodziców, które mówi tylko po rosyjsku? Skoro jednak pozytywne cechy zdobywamy poprzez uczenie się, to tak samo nabywany cechy negatywne. Rodzice, którzy rozwiązują każdy problem krzykiem i wyzwiskami, tego samego uczą swoje dzieci. Dzieci z takich domów, już jako dorośli, fizycznie nękają współmałżonków i dzieci, a także okazują gniew za każdym razem, gdy są sfrustrowani. Kiedy taki proces uczenia się zachodzi w okresie wczesnego dzieciństwa i jest intensywny, można mieć pewność, że tego rodzaju nawyki będą niemal nie do usunięcia. Dlaczego tak ich nazywamy? Nasze rozumienie szaleństwa czy obłędu, jak chcą je nazywać profesjonaliści, zmienia się w zależności od czasu i miejsca. W niektórych społeczeństwach uznają was za obłąkanych, jeśli oznajmicie, że otrzymaliście wiadomość od Boga poprzez odbiornik telewizyjny; inne uznają was za świętych, gdy opowiecie o wizji Maryi Dziewicy. W początkach mojej kariery zawodowej pracowałem jako szef zespołu psychologów w stanowym szpitalu psychiatrycznym. Dzięki temu widziałem praktycznie każdy rodzaj skrajnie zaburzonych zachowań. Wszystkie pasowały do stereotypów wyobrażeń o zachowaniach obłąkanych ludzi - mówili niezrozumiale i cierpieli z powodu manii wielkości. A tak przecież powszechnie rozumiemy obłęd. W znacznej mierze to rozumienie jest prawdziwe. Jednak słowo „szalony" zyskało szersze znaczenie za sprawą jego wejścia do języka potocznego, objęło bowiem zachowania irracjonalne, a nawet ewidentnie dziwaczne. Z tego powodu przestaliśmy używać terminu „szalone" na określenie zachowań wyraźnie sprzecznych ze zdrowym rozsądkiem. Tym niemniej to określenie jest przydatne do opisania ludzi wysoce denerwujących, z którymi trudno wytrzymać, pomimo że są inteligentni, pracowici, towarzyscy i mają rodziny. Nie myślcie jednak, że moje podejście do tego typu osób jest przesadzone. Pokażę wam, dlaczego uważam sięganie po takie terminy za w pełni uzasadnione. Skoro na przykład zachowania takich wyzwalaczy wściekłości można łatwo znaleźć niemal w każdym podręczniku psychiatrii, czy przyniesie wam jakąkolwiek ulgę spojrzenie na te osoby jak na szaleńców? Jeśli nie, to co wam pomoże? Jak się wkrótce przekonacie, cztery typy wyzwalaczy wściekłości, które opisuję na kolejnych stronach, zdecydowanie potrzebują pomocy psychiatrycznej. Właściwie ci ludzie nie są obłąkani, ale im dłużej ich znacie, tym mocniej wam się wydaje, że owszem, są. Jak radzić sobie z ludźmi którzy doprowadzają nas do wściekłości Spis treści: Podziękowania Wstęp 1. Niewłaściwy klient 2. Maniacy kontroli 3. Tyrani 4. Smarkacze 5. Nieudacznicy 6. Flejtuchy, czyściochy i szkodnicy. Uwagi końcowe

Hazard staje się coraz powszechniejszą formą rozrywki, ale „rozrywka” ta czasem zaczyna przekraczać dozwolone granice, stając się zwyczajem, z którym bardzo trudno zerwać. Jednak można to zrobić. Jeśli komuś się wydaje, że oddaje się hazardowi częściej, niż by chciał, jeśli ktoś jest świadomy, że powinien zmniejszyć rolę hazardu w swoim życiu lub zupełnie go porzucić, jeśli ktoś chce pomóc bliskiej osobie, która przestała panować nad swoją fascynacją grami losowymi – powinien koniecznie sięgnąć po tę książkę. Pozwala ona wyznaczyć sobie realistyczne cele i krok po kroku pokazuje, jak je osiągnąć, dokonując pozytywnych zmian w swoim życiu. Kogo zainteresuje ta książka: osoby, które obawiają się, że dotknął ich problem hazardu i pragną go przezwyciężyć terapeuci i wszyscy ci, którzy pragną pomóc w wychodzeniu z uzależnienia swoim bliskim. Dlaczego warto przeczytać tę książkę? pozwala zrozumieć, w jaki sposób hazard uzależnia umożliwia dokonanie rzeczowej oceny wpływu hazardu na relacje z bliskimi, pracę, własny stan emocjonalny pokazuje, jak wykorzystać tę ocenę do zbudowania w sobie motywacji potrzebnej do zmiany swojego życia zawiera praktyczne wskazówki dla rodzin osób uzależnionych od gier losowych

Podręcznik do nauki religii dla dzieci pięcioletnich.

Każdy z nas żyje w przestrzeni sytuacji celowych, zaplanowanych, przemyślanych czasem w najdrobniejszych szczegółach oraz tych przypadkowych, zaskakujących nas, które zesłał los. Sytuacje tworzone celowo jako sytuacje wychowawcze znalazły swoje miejsce w szerokiej literaturze, natomiast sytuacjom niezamierzonym, sytuacjom przez uczestnictwo, sytuacjom życiowym w literaturze pedagogicznej nie poświęcono dotychczas należytej uwagi, choć przecież są również znaczące wychowawczo. Mają charakter efemeryczny, ale efekty są stałe, a niektóre przetrwały wieki: przypadkowe sytuacje stały się przecież źródłem odkryć światowych. Brak znaczącego miejsca dla tego typu sytuacji w literaturze pedagogicznej oraz ich aksjologiczne znaczenie w życiu człowieka uzasadnia podjęcie tych zagadnień. Główny problem badawczy prezentowanej publikacji zawiera się w pytaniu: W czym wyraża się moc wychowawcza przypadkowych zdarzeń w świetle introcepcji wartości?

Są takie podróże, których nigdy się nie zapomina. Są takie miejsca, których nie można nie odwiedzić. Kraina Biblii ? te wszystkie historyczne miejsca, święte miejsca... Niechaj wszystkie dzieci czują się zaproszone w niezwykłą podróż. Dzięki niej dowiedzą się, gdzie nauczał Jezus, gdzie mieszkali Jego uczniowie, gdzie rozgrywały się te wszystkie ważne wydarzenia, o których czytamy w Biblii. Czy zastanawialiście się kiedyś, gdzie dokładnie leży Betlejem, Kana Galilejska, Jerycho, Nazaret. Zapewne jesteście też ciekawi, jak żyli ludzie mieszkający na tych terenach ? czym się trudnili, w co się ubierali, jakim językiem się posługiwali. Bez tej podstawowej wiedzy nie sposób zrozumieć biblijnego przesłania, nie sposób powiązać historycznych faktów i wreszcie nie sposób rozkochać się w Biblii. Wspaniała wyprawa do krainy Biblii... Wyruszcie z nami już dziś!

Tysiące lat temu starożytni Grecy opowiadali sobie historie o bogach, potworach, herosach i bohaterach. Mity były przekazywane przez kolejne pokolenia aż do współczesności. Opowieści przywołane w naszej księdze sięgają zatem samych początków czasu... Dowiecie się z nich, jak powstały niebo i ziemia, poznacie panteon greckich bogów. Przeczytacie o ludzkich uczuciach i namiętnościach, silnych i niezmiennych, w których przejrzeć się może każdy z nas. Zobaczycie, jak Zeus ciska swoje potężne gromy, jak Afrodyta wyłania się z morskiej piany, jak dzielny Herakles wykonuje swoich dwanaście prac. Spotkacie się oko w oko z potworami: Hydrą, Cerberem, harpiami, ale i usłyszycie przecudny śpiew syren i muzykę Orfeusza, zdolną wyprowadzić nawet zmarłych z krainy cieni. Czy jesteście gotowi na tę wyprawę? Wyprawę na drugą stronę czasu, na drugą stronę nas. Starożytna Hellada czeka...

Miłość gruntownie odmienia życie każdego, kto jej doświadcza. Nie tylko osobę, która kocha, lecz także tę, która jest kochana. Miłość to energia, która czyni szczęśliwym. By dotrzeć do jej źródła, trzeba zaufać tęsknocie swego serca i śmiało za nią kroczyć. Prowadzi ona zawsze głęboko do wnętrza człowieka, otwierając jednocześnie na rzeczywistość wykraczającą poza naszą codzienność. Miłość czyni w nas miejsce dla wieczności. Anselm Grün, ur. w 1945 r., doktor teologii, benedyktyn, zarządza opactwem w Münsterschwarzach. Doradca duchowy, prowadzi kursy medytacji uwzględniające psychoterapię, kontemplację i post. Zajmuje się także interpretacją snów opartą na psychologii głębi. W Wydawnictwie ?Jedność? ukazały się m.in. następujące książki jego autorstwa: Mała książeczka o prawdziwej radości życia, Mała książeczka o prawdziwym szczęściu, I co tu zrobić? Poradnik dla zmagających się z codziennością, Jak przezwyciężyć smutek życia? Duchowe spojrzenie na depresję, Księga odpowiedzi na trudne pytania dotyczące życia.

Biblia to niezwykła księga, która na przestrzeni dziejów wpłynęła na życie wielu ludzi i to często w zaskakujący sposób. Nawet małe dzieci mogą zrozumieć wielkie prawdy, jakie niesie, jeżeli im się je przedstawi prostymi słowami, w formie opisowej narracji - tak jak właśnie to czyni ta, składająca się z dwóch tomów publikacja. Przynosi ona barwną, przemawiającą do dziecięcej wyobraźni opowieść o stworzeniu świata i historii Przymierza Boga z ludem Izraela w pierwszej części oraz przybliża ziemskie dzieje Jezusa i Jego orędzie o zbawieniu - w drugiej. Opowiadaniom towarzyszy wspaniała warstwa ilustracyjna (rysunki, reprodukcje dzieł sztuki, zdjęcia Ziemi Obiecanej) oraz współczesny komentarz ułatwiający zrozumienie realiów starożytnego świata. Biblia opowiedziana dzieciom to dzieło szczególnie ważne dla duchowego wzrostu i kultury dziecka, które pozwala mu poznać przesłanie świętych tekstów i zachęca do lektury samego Pisma Świętego - dziedzictwa ludzkości.

Pan Jezus po raz pierwszy w naszych serduszkach zagościł, dlatego wśród nas dzisiaj tyle jest szczęścia, radości. Wyjątkowa pamiątka Pierwszej Komunii Świętej. Na pewno każda dziewczynka i każdy chłopiec nie raz, nawet po wielu latach, z radością sięgną na półkę po ten album, by przypomnieć sobie wzruszające wydarzenia z przeszłości.

""Jeżeli chcecie, aby wasze dzieci były zdolne i inteligentne, opowiadajcie im bajki. Jeżeli chcecie, by były genialne, opowiadajcie im więcej bajek"". To słowa Alberta Einsteina, ale podpisują się pod nimi także autorzy niniejszej książki. W baśniach, na różnych poziomach, spotyka się ze sobą warstwa słowa i obrazu, mądrość pokoleń i wyobraźnia czytelnika, filozofia miesza się ze wzruszeniem. Stąd baśń jest najlepszym narzędziem do wszelkich działań związanych z arteterapią i biblioterapią. Ta książka zachęca nauczycieli do zastosowania baśni w codziennej pracy z dziećmi, podsuwa wiele pomysłów zabaw - plastycznych, teatralnych, językowych i relaksacyjnych. Podpowiada, jakie obszary można stymulować u dzieci (m.in. wyobraźnię, etykę, filozofię, język), zapraszając je do świata baśni. I dzieciom, i nauczycielom życzymy niezapomnianych, baśniowych wrażeń. Dlaczego warto zakupić tę książkę, ponieważ:- proponuje niezwykle ciekawe spojrzenie na literacki świat baśni, oparte na wnikliwej analizie psychologicznej - przedstawia inspirujące scenariusze zabaw - plastycznych, teatralnych, językowych i relaksacyjnych - profesjonalna pomoc w twórczej pracy z dziećmi - skarbnica niebanalnych pomysłów dydaktycznych. Patronat medialny:  Wychowanie w przedszkolu, Bliżej Przedszkola, Literka.pl, Doradca Nauczyciela Przedszkola

Wędrówka przez historię sztuki, aby pokazać oblicza świętości.W kalendarzu nie ma dnia, w którym nie wspominamy świętych. To oni nadali smak i barwę chrześcijaństwu, pociągając swoim przykładem rzesze ludzi. Ten przepiękny album to prawdziwa galeria sztuki, w której znajdziemy wizerunki najznakomitszych świętych Kościoła, przedstawionych przez wielkich mistrzów malarstwa wszystkich czasów, między innymi: Caravaggia, Tycjana, Fra Angelica, Leonarda da Vinci, Antonella da Messina, Filippino Lippiego, Lorenza Lotto, Andrei Mantegni, Tiepola, Giotta. Wspaniałym płótnom, mozaikom czy freskom towarzyszą bardzo ciekawe prezentacje świadków wiary inspirowane Złotą legendą Jakuba de Voragine - trzynastowiecznym dziełem, które znacząco wpłynęło na ikonografię osób wyniesionych na ołtarze. Album został podzielony na trzy tematyczne rozdziały: pierwszy poświęcono apostołom i ewangelistom; drugi męczennikom, a trzeci ojcom i doktorom Kościoła oraz założycielom zakonów.

Lis, kot, sroka i mysz, niezwykle sympatyczne i rezolutne zwierzęta, opowiedziały wszystkim dzieciom wspaniałe historie. To nie byle jakie opowieści, bo są to opowieści biblijne! Wszystkie zwierzątka towarzyszyły Panu Jezusowi w ważnych wydarzeniach z Jego życia. Lis spotkał maleńkiego Jezusa w szopce betlejemskiej, kot uczestniczył w pierwszym cudzie Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej, sroczka wraz z Jezusem udała się w odwiedziny do celnika Zacheusza. A mała mysz aż spociła się ze strachu i chyba schowała pod miotłę, kiedy na Jeziorze Galilejskim rozpętała się straszliwa burza. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło, bo Pan Jezus w porę uciszył nawałnicę. Koniecznie musicie przeczytać te historie... wasze ulubione historie biblijne.

Książka ta jasno i z kompetencją ukazuje współczesny problem niepełnosprawności. Przedstawiając stronę prawną zagadnienia, uświadamia niepełnosprawnych, że są pełnosprawnymi obywatelami społeczeństwa. Częste odwołania do badań socjologicznych i do przykładów z życia niepełnosprawnych pokazują, że niepełnosprawność jest zjawiskiem masowym. Narodowy Spis Powszechny przeprowadzony w 2002 roku w Polsce, wykazał, iż niepełnosprawni w naszym kraju stanowią 14,3% całego społeczeństwa, a dane z 2011 r. pozwalają sądzić, że ten wskaźnik wzrósł. Główną myśl publikacji można zamknąć w stwierdzeniu, że nikt nie powinien przechodzić obojętnie obok człowieka w jakiś sposób ograniczonego, gdyż obserwując codzienne życie i zachodzące wydarzenia należy pamiętać, że pełnosprawność jest krucha ? często jak bańka mydlana.

Niezwykła opowieść o poszukiwaniu wartości i sensu życia. O wewnętrznej przemianie i pokonaniu własnych słabości. To historia każdego z nas. Bo życie jest jak maraton? Na dno rozpaczy zepchnęła powieściowego Radka miłość. Kobieta, którą kochał, odeszła, ujawniając nieznaną mu wcześniej cechę: okrucieństwo. Gdy wali się świat, trudno powiedzieć sobie: mogę. A jednak... W maratonie trzydziesty kilometr to punkt krytyczny (tzw. ?ściana?) i dla Radka, bohatera powieści, przyszedł czas, by się z nim skonfrontować zarówno w biegu, jak i w życiu. Młody pediatra znalazł się na egzystencjalnym zakręcie: stracił pracę, nagle porzuciła go ukochana, z którą zamierzał założyć rodzinę. Z depresji wyrywa go przyjaciel, skłaniając, by pobiegł z nim w Cracovia Maraton oraz by skorzystał z pomocy psychologa. Trzymiesięczne ciężkie treningi w połączeniu z psychoterapią stają się dla Radka okresem szczególnej edukacji, kluczem do samopoznania. Pokonując własną słabość na 30 kilometrze, wygrywa siebie?