"W domu i w świecie" z wierszem opisała Marya Konopnicka z 17 litografiami H. Benneta, wydanie drugie Reprint oryginału z 1892 roku, wydany przez M. Arcta w Warszawie, druk w drukarni L. Idzikowskiego, ze złoconym tytułem. Tytuł udostępniony przez Muzeum Książki Dziecięcej w Warszawie. Piękne, kolorowe litografie sprzed 100 lat cudownie komponujące się z wierszami dla dzieci M. Konopnickiej.
KALENDARZ NA 2023 ROK! Ale wciąż pragnie się przydać będąc np. zeszytem! Kalendarz zawiera: 168 stron (z czego ostatnie kilka to miejsce na notatki gdzie nie ma rysunków), układ 2 strony = tydzień zwykle 1 tydzień = 1 rysunek, ale czasem =2 rysunki!!! poza jakimiś dwoma obrazkami co kiedyś były na blogu SAM NOWY MATERIAŁ woo treści takie hehe motywacyjne niby bułczane znaki zodiaku! gościnnie Guślarka z Dziady cz. V, którą ilustrowałam! czerwona wstążka do zaznaczania stron.
J.H. Głóg, zajmujący się od szeregu lat medycyną hermetyczną, opracował niniejszy podręcznik dla poszukujących ratunku wśród naszych najwierniejszych przyjaciół, jakimi są i pozostaną zioła lecznicze. Dla wytrawnych zielarzy, obznajomionych z botaniką okultystyczną, zasadniczą wartość mają jedynie zioła, zbierane według wskazań astrologii herbalnej. Aby i amatorom dać w pewnych granicach możność czynienia doświadczeń w tej dziedzinie, autor poza omówieniem najelementarniejszych zasad, obowiązujących zawsze przy zbieraniu, konserwowaniu i uprawie ziół przeszedł do omówienia w ogólnych zarysach zasad astrologii herbalnej.
Danuta M. Piekut-Brodzka, pracownik naukowy (profesor warszawskich i pozastołecznych uczelni), znana jest z licznych publikacji poświęconych tematyce warunków życia różnych grup społecznych i udzielanego im wsparcia socjalnego. Od wielu lat interesuje się problematyką dworu polskiego jako zjawiska gospodarczego, społecznego, historycznego i kulturowego. Zwłaszcza pasjonuje ją świat ogniskujący się w mianie: "dwór polski - wiejski". Zgromadzone przez nią materiały źródłowe (antykwaryczne i współczesne), stare dokumenty, ryciny, rękopisy, zdjęcia - przybrały postać opracowania książkowego. Autorka przedstawia w nim świat dworu widziany w dwóch perspektywach: sfery mentalnej i materialnej. Podkreśla to, co nie wybrzmiało w dotychczasowych publikacjach o dworach i dworkach: dwór polski, to dwór wiejski. Na kartach tej książki ożywa, poprzez myśli i fakty charakterystyczne dla epoki dworów, świat miniony. Jest to świadectwo życia codziennego mieszkańców dworu i zespolonego z nim otoczenia wiejskiego, miejscami sentymentalne, ale równocześnie zakorzenione w konkrecie ówczesnej rzeczywistości. Życie we dworze skupiało się wokół prac folwarcznych, pozostających pod rządami praw przyrody. Przepojone było tożsamością szlachecką, eschatologią, religijnością, identyfikacją z mikrokosmosem rodowego majątku.
Pięknie ilustrowany przewodnik po Tatrach, zawierający malownicze opisy gór, ludoznawcze opisy górali oraz ciekawe historie i tradycje rozpowszechniane wśród rodzimych górali.St. Witkiewicz swym życiem i rozległa twórczością - jako malarz, teoretyk i krytyk sztuki, pisarz, twórca stylu zakopiańskiego, działacz społeczny w Zakopanem itd. wywarł wielki wpływ na współczesnych sobie artystów, pisarzy, dziennikarz, regionalistów, na kulturę Podhala. Z tych powodów nadal budzi zainteresowanie historyków literatury, sztuki i architektury, etnografów i krajoznawców. Zwłaszcza jego prace literackie i plastyczne odnoszące się do Podhala i tatrzańskich górali są nadal cenione i czytane. Wśród nich najsłynniejsza jest publikacja Na przełęczy, nazwana "Ewangelią Tatr". To była i jest obowiązkowa lektura dla wszystkich tych, którzy fascynują się Tatrami i góralami, historią literackich i malarskich przedstawień Karpat, dziejami etnograficznych i artystycznych odkryć góralszczyzny, powstawaniem regionalistycznych programów i ruchów.
Reprint z oryginału, który ukazał się w Krakowie w 1900 roku, wydanie szóste. Podręcznik dla miłośników Tatr, obejmujący m.in. plan Zakopanego i mapę Tatr, uwydatniającą rzeźbę gór czy gościńce naokoło Tatr na początku XX wieku. Reprint wydania szóstego, wzbogacony mapą Tatr, aktualnymi na początek XX wieku informacjami o miejscowych stosunkach i zmianach, jakie zaszły pod koniec XIX wieku oraz 68-ma illustracjami i planem Zakopanego. Malował olejno i akwarelą - widoki zabytków Krakowa i większe kompozycje o tematach historycznych (np. Żółkiewski pod Cecorą, Obrona Krakowa przed Szwedami, Wjazd Jana III do Wiednia).
Stroje Ludowe Narodu Polskiego z wiernym opisaniem jego obyczajów, zwyczajów, i sposobu bycia
Leon Zienkowicz
Praca Leona Zienkiewicza jest jednym z pierwszych opracowań dotyczących polskiego stroju ludowego (wcześniejsze są prace Łukasza Gołębiowskiego czy Jana Matejki), w którym obok rycin prezentujących strój danego regionu, znalazło się miejsce na krótkie etnograficzne charakterystyki regionów.
Wyjątkowość dzieła Zienkowicza polega na tym, że zostało wydane we Francji przybliżając czytelnikowi zagranicznemu (francuski był wówczas lingua franca) część ludowej kultury polskiej, która dla romantyków w Europie stanowiła wówczas inspirację, wypełniając lukę jaka istniała w prezentacji strojów ludowych Europy (na Zachodzie wcześniej wydano podobne opracowania). Ważnym elementem dzieła było to, że zawierało kolorowe ilustracje, co dziś daje szansę na prześledzenie nie tylko zmian form, ale także upodobań estetycznych i symboliki kolorów używanych w strojach. Współcześnie obserwujemy renesans zainteresowań strojem ludowym, nie tylko na fali nostalgii, za „pierwotnymi formami" rodzimej kultury, czy chęcią zachowania materialnego dziedzictwa kulturowego, ale także w związku z tym, iż strój jest traktowanym jako szczególny wyróżnik regionu i w związku z tym element jego wielowymiarowej promocji.
Praca stanowi ważne źródło wiedzy o polskiej kulturze ludowej XIX wieku, wartościowe nie tylko dla szerokiego grona odbiorców, ale i dla specjalistów z zakresu historii kultury, etnografii czy historii sztuki.
Podręcznik dla ogrodników i amatorów, 245 rysunków z tekstem objaśniającym zebrał, ułożył i rysował Wincenty Bielski.
Wincenty Bielski, dyplomowany ogrodnik, architekt-pejzażysta, na prośbę swoich klientów, uczniów, ogrodników i amatorów, napisał i wydał w 1908 r. w języku polskim podręcznik z zakresu ogrodnictwa ozdobnego.
W przedmowie pisze:
"Mając na uwadze przede wszystkim praktyczność niniejszego podręcznika, unikałem rozległych teorii, a ograniczyłem się do uwag najogólniejszych o tyle, aby należycie objaśnić rysunki i wskazać krótki i łatwy sposób obsadzania kwietników.
Obsadzenie ogrodu kwiatami musi być zastosowane do danego ogrodu, otoczenia, położenia, pory roku etc. Sposób użycia kwiatów może być różny, stosownie do rodzaju roślin, jakich użyć mamy i innych okoliczności. Nie każda roślina da się jednakowo zastosować, czy to ze względu na porę kwitnięcia, wzrost, barwę, ulistnienie, kwiat czy też wreszcie owoc.
W podręczniku niniejszym znajdzie każdy deseń odpowiadający jego gustowi, tudzież wskazówki jak go wykonać, jak go obsadzić itp.
W poniżej przytoczonych przykładach starałem się wybrać klomby, postępując od najskromniejszych stopniowo do najbardziej skomplikowanych, biorąc wzory osobiście zebrane z ogrodów publicznych, naszych i zagranicznych, jak również ze swej praktyki zdobytej w ogrodach prywatnych".
Wznowienie na podstawie oryginału z 1892 roku. 600 praktycznych przepisów kucharskich z własnego doświadczenia, jako to: przepisy smacznych a tanich potraw, smażenia konfitur, przysmaków i ciast, przyrządzania lodów, kremów, galaret, deserów, konserwów i wędlin, oraz sekreta gospodarskie etc. etc.
Maria Śleżańska – publicystka, autorka książek kucharskich pisanych w końcu XIX i na początku XX wieku.
Reprint wydania oryginału z 1620 roku. Dzieło praktyczne o hodowli koni, dla ziemianina i żołnierza na polu. Autor, przywiązując wagę do starannej szaty graficznej, zamówił miedziorytowe ilustracje u znanego radziwiłłowskiego sztycharza, Tomasza Makowskiego, popierając w ten sposób twórczość rodzimą. Grafik ten wykonał w Nieświeżu, na podstawie własnych rysunków, kartę tytułową i 44 tablice, w tym 24 plansze wyobrażające figury koni na tle krajobrazów. Te ostatnie ryciny są kopiami sztychów z serii Equile Joannis Austriaci Caroli V Imp. Pozostałe miedzioryty Makowskiego przedstawiały krajobrazy i zamki. Hippika, urozmaicona cytowanymi wierszami Wergiliusza, zawierała pierwszorzędne informacje o hodowli koni i przez długie lata była najpopularniejszym w tej mierze podręcznikiem, kasując konkurencyjną Hippikę Krzysztofa Pieniążka z 1607 r. Krzysztof Mikołaj Dorohostajski herbu Leliwa, o przydomku Monwid (1562 – 1615), marszałek wielki litewski, pan na Dorohostajach na Wołyniu oraz Oszmianie Murowanej w województwie wileńskim, zaprzyjaźniony z Radziwiłłami, był postacią znaną, zarówno na królewskim dworze, jak i wśród braci szlachty. źródło: www.wilanow-palac.pl/biblioteka_jana_iii_sobieskiego_dzielo_dorohostajskiego.html
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
