Powieść Pepeteli – uczestnika walk zbrojnych o niepodległość Angoli i wykładowcy socjologii – to pasjonująca saga ukazująca panoramiczny obraz wydarzeń, które ukształtowały Angolę od XIX-wiecznej kolonii karnej, poprzez niewolnictwo, powstania Afrykańczyków i wywłaszczenie rdzennej ludności z ziemi. Po tym, jak ojciec głównego bohatera, skazany za morderstwo, zostaje przesiedlony z Portugalii do Angoli, rodzina Semedo z każdym pokoleniem coraz bardziej splata swoje losy z Czarną Angolą. Kolejom ich życia, wojnom i narodzinom nowego narodu przygląda się czujnie Yaka – mityczna statua jednego z ludów rdzennych, której wolę Alexandre Semedo usiłuje za wszelką cenę rozszyfrować. Powieść Pepeteli – nagrodzona w 1986 roku Angolską Narodową Nagrodą Literacką – po mistrzowsku obnaża swą polifoniczną narracją mechanizmy kształtowania się narodów, obrazuje, wokół jakich elementów tożsamości oraz rzeczywistości społecznej mogą się one skupiać.
Wykorzystując sagę rodzinną jako strategię narracyjną, Pepetela przeprowadza analizę społeczeństwa kolonialnego i reinterpretuje historię Angoli, oddając głos wszystkiemu, co zostało przemilczane i przesłonięte przez oficjalną historiografię portugalską.
Donizeth Aparecido dos Santos, „Organon”
„Yaka” to prawdziwe ćwiczenie etnohistoryczne, ponieważ przekazuje i reinterpretuje wspomnienia i mity, pozwalając społeczności wyobrazić sobie swoją przeszłość i wykorzystać ją do aktualizowania i wzmocnienia swojej tożsamości.
Alexandra Santos, „Oxford Research Encyclopedia of African History”
Doskonałe studium mentalności kolonisty i jego walki o zrozumienie i stanie się częścią nowego świata. Świetnie napisane i bardzo wnikliwe dzieło.
Eugene M. Baer, „Humanities and Social Sciences”
Co robisz, gdy świat się rozpada, a ty akurat jesteś na głodzie? Wraz z młodą, zbuntowaną Iranką ruszamy w trwającą dwadzieścia cztery godziny podróż po ogarniętym chaosem Teheranie w poszukiwaniu dawki narkotyków. Powieść Mahsy Mohebali zaczyna się od trzęsienia ziemi, a dalej napięcie tylko rośnie. „Nie ma co” to mroczne i zjadliwe – lecz nie pozbawione humoru – spojrzenie na autorytarne państwo, pogrążone w kryzysie społeczeństwo i dysfunkcyjną rodzinę; to wstrząsający portret współczesnego Iranu. Dzieło Mohebali zostało nominowane do National Translation Award 2022 (USA) oraz New Yorker Best Book of 2022, a także uhonorowane w 2010 roku najbardziej prestiżową nagrodą literacką w Iranie – Literacką Nagrodą Houszanga Golsziriego. Niniejsza książka doczekała się w kraju rodzinnym kilkunastu wznowień i osiągnęła sprzedaż stu tysięcy egzemplarzy.
Powiedzieć, że ta książka jest radykalna, to nic nie powiedzieć.
– Anna Learn, „Electric Literature”
Błyskotiwe spojrzenie na dumny kraj, który od wielu lat jest stygmatyzowany i izolowany. Mahsa Mohebali bardzo umiejętnie stworzyła antybohaterkę, która łamie konwencje i wystrzega się utartych schematów, ale nie odkryła jeszcze, czym je zastąpić. (...)Z pewnością ta książka stawia więcej pytań niż daje odpowiedzi, a czytelnik ma wrażenie, jakby właśnie wpadł do króliczej nory w „Alicji w Krainie Czarów” lub został rzucony na kolejkę górską, która wypadła z torów.
– Mandy Brauer, „The Litro Magazine”
Książka Mahsy Mohebali to błyskotliwa, oryginalna powieść w stylu romansu łotrzykowskiego. (…) „Nie ma co” to mocna krytyka współczesnego Iranu, zarówno pod kątem problemu uzależnienia od narkotyków, jak i nierówności społecznych. (…) Szalona podróż po Teheranie i pociągająca, skomplikowania bohaterka sprawiają, że książkę tę trudno zapomnieć.
– Benjamin Woodard, „Words Without Borders”
„Do takich miejsc jak to, przyjeżdżają ci, co się uważają za pisarzy, a wyjeżdżają jako postaci z książek” – pomyślała Mona Tarrile-Byrne, młoda peruwiańska pisarka. Krążąc po orbicie kalifornijskich narkotyków i erotycznych zatraceń, Mona ląduje na szwedzkiej wsi wraz z niedużą grupą kolegów nominowanych do prestiżowej Nagrody Basske-Wortza. W tym granicznym miejscu – na krańcach obszaru podległego kulturze, zanim zapadnie ciężka arktyczna noc – odkrywa tajemnicze i niezrozumiałe dla niej ślady przemocy.
Przybyli z całego świata pisarze są wobec siebie przyjaźni i podejrzliwi, oceniają się i uwodzą. Pośród zmysłowych i umysłowych przygód głównej bohaterki oraz dyskusji o awangardach, ideologiach i rynku – od TED Talks po borgesowskie orgazmy – Pola Oloixarac kreśli ironiczny portret hipsterskiego kręgu zmyślonej Weltliteratur, porywający thriller idei, przytłaczającą nas aktualnością satyrę na skrywaną brutalność w kulturowych elitach, mroczną refleksję nad potęgą języka w przekształcaniu świata.
Znachodź – wkrótce Tytuł: Znachodź Autor: Alan Garner Format: Książka papierowa lub Ebook (PDF, ePub, Mobi) Tłumaczenie z języka angielskiego: Katarzyna Byłów Projekt okładki: Gabriela Mendes | @boemastudio Rok wydania: 2023 ISBN: 978-83-67503-10-5 Kategorie: Książki, literatura piękna, literatura piękna obca, powieść, Zapowiedzi Tagi: Nagroda Bookera, Wielka Brytania Alan Garner (ur. w 1934 r.) - wybitny pisarz angielski o bogatym dorobku literackim, laureat wielu prestiżowych nagród, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego, członek elitarnego Royal Society of Literature. W początkowym okresie twórczości kojarzony z nurtem dziecięcej literatury fantasy, uznawany za „najważniejszego brytyjskiego pisarza fantasy od czasów Tolkiena”. Jego późniejsze pisarstwo koncentrowało się wokół dziejów i folkloru rodzinnego hrabstwa Cheshire. Główne nagrody literackie: Carnegie Medal for Writing (1967), Guardian Children's Fiction Prize (1968), Lewis Carroll Shelf Award (1970), Phoenix Award (1996), nominacja do Nagrody Bookera za powieść „Znachodź” (2022, najstarszy pisarz nominowany do tej nagrody). Najważniejsze dzieła: „The Weirdstone of Brisingamen: A Tale of Alderley” (1960), „The Moon of Gomrath” (1963), „Elidor” (1965), „The Owl Service” (1967), „Red Shift” (1973), „The Stone Book” (1978), „Strandloper” (1996), „Thursbitch” (2003), „Boneland” (2012). OPIS INFORMACJE DODATKOWE Nominowany w 2022 r. do Nagrody Bookera Znachodź to zanurzona w brytyjskim folklorze, baśniowo-filozoficzna przypowieść wpisująca się w tradycję filozoficznych zagadek literackich. Bohaterem książki jest chłopiec, Joe Coppock, którego dom pewnego dnia odwiedza przedziwny wędrowiec, przedstawiający się jako Znachodź. Wzorem dawnych wędrownych szmatników, mówiący zagadkami przybysz proponuje Joemu wymianę starych ubrań i kości na maść o nazwie „przyjaciel każdego biedaka” – specyfik, który przypadkowo zaaplikowany na oczy, daje chłopcu zdolność widzenia podwójnej natury świata: codziennej i mitycznej. Zaglądamy w świat przesycony magią, którego nasze codzienne doświadczenia wydają się być jedynie nietrwałym przebłyskiem. – „Daily Telegraph” Więcej pomysłów i wyobraźni niż większość pisarzy jest w stanie wykrzesać z siebie w ciągu całej kariery. – „Observer” Istny cud. Oto prawdziwa magia. – Erica Wagner, „New Statesman”
Parodia kryminału „Inspektor Wołeczek i żar Czungpalarmy” opowiada o śledztwie kontrowersyjnego Analityka Praktyk Wątpliwych w tajemniczej stolicy egzotycznego zbytku i globalnej konspiracji, rządzącej się prawami ograniczonymi jedynie potencjałem języka i wyobraźni. Fantasmagoryczna Czungpalarma nasycona jest nonsensownym poczuciem humoru i postaciami równie groteskowymi, co groźnymi. Choć prym wiedzie Malaniama, mącicielka wyglądająca jak milion dolarów w świecie, w którym płaci się centami, w śledztwo zamieszany jest też podrzędny łobuz ze Szlajanek Rubaszny Romek, przywódczyni ciemiężonych studentów-robotników Hesia Mejerowna czy profesor Wezyr, kapitalistyczny tyran wyzyskiwacz. Równie ważne są szczury szalejące z ontoaktywnymi krokietami pod marmurowym obliczem olimpijskich bożków i stojąca na straży tradycji i porządku, wiecznie szczerząca się Bezpieka.
Czy jesteście gotowi na lekturę, która wywróci do góry nogami Wasze dotychczasowe doświadczenia literackie? „Hałaśliwa, rozpasana, przegięta, efekciarska, barwna i – choćbyśmy nie chcieli tego przyznać – zabawna powieść Graula to «krzyk 7», paw króla, dzikie mięso języka. Dla tych, którzy lubią mutacje, monstrualność, kumulacje. Nie ma tu miejsca na oddech, powagę i dystynkcję. Zakładamy kombinezon i dajemy się zbryzgać farbkami z paintballa”
Agnieszka Wolny-Hamkało
„Wszystkich nas dopada od czasu do czasu nieodparta chęć, by wrzucić jakąś nieprzypadkową osobę do filmu noir i popatrzeć, jak sobie tonie, spychana w mrok przez napotkanych po drodze rosłych współplemieńców oraz niegrzeczne koleżanki. Andrzej Graul właśnie to zrobił. Oczywiście mam na myśli osoby pozyskane z fikcji typu powieść czy komiks, bo osoba rzeczywista pozyskana z ulicy nie przeżyłaby w świecie tej prozy nawet kwadransa – to świat naprawdę niebezpieczny, dokładnie zaminowany i do tego bardzo polski”.
Darek Foks
„Inspektor Alojzy Ildefons «Blef. El Profesionalista. Loco» Wołeczek giba się troszkę, bo lubi i nie wie, skąd się wziął. Dla swojego dobra nie myśl tu o nikim jako małpiszonie – również o nim. Bohater Kiepsco Elysium, Leslie Borewicz, Lynchański okrutnik wciągnie was w kampowe śledztwo pełne wyrobów kulinuklearnych, metametrowych szczurów, Bezpieki, konfliktów klasowych i zbyt spokojnego głaskania psa. W oparach tożsamości skują nas oszałamianty i cienkie piwo. Bo domyślam się (blef?) skąd wziął się Andrzej Graul. Z surrealnych suteren, gatunkowych rewolwerów na kiszone kapiszony, z jowialnego stonera i P D B Ę G! Sorry, kończę, Wezyr mnie goni po Szlajankach i sczytuje mi z głowy patorealizm magiczny! Niech Was pożre Żar Czungpalarmy!”
Patryk Kosenda
Młoda Japonka po kilkunastu latach pracy w jednym miejscu decyduje się na zmianę i szuka nowego zatrudnienia. Dotychczasowy stres, zmęczenie i wypalenie kierują ją w całkowicie nowe rejony zawodowe, przy czym przyświeca jej jedno postanowienie: chce mieć mniej obowiązków, jak najmniej odpowiedzialności, a najlepiej, jeśli nowa praca nie będzie wymagać od niej żadnego wysiłku. Próbuje zatem swych sił przy wymyślaniu haseł reklamowych, rozwieszaniu plakatów czy w biurze monitoringu. Rzeczywistość szybko jednak rozwiewa jej iluzje i dostrzega, że nawet najprostsza, pozornie niestresująca praca rodzi problemy, frustracje oraz wątpliwości.Choć powieść Kikuko Tsumury niesie ze sobą lekkość, humor i dystans do naszego życia zawodowego, skrywa też przygnębiający obraz współczesnego społeczeństwa japońskiego i zatarcia granic między tym, co prywatne, a tym, co służbowe. Każdy, kto sięgnie po tę książkę, szybko dostrzeże, że losy bohaterki i jej współpracowników odzwierciedlają perypetie ludzi z całego świata. Nieważne, czy ktoś dopiero wkracza na rynek pracy, czy ma już za sobą kilkunastoletnie doświadczenie - historia Tsumury opowiada o uniwersalnych problemach i stanowi zarówno refleksję, jak i drogowskaz.***Zgryźliwy komentarz do wartości zatrudnienia.- "New York Magazine"Niepokojący geniusz narratorki stworzonej przez Tsumurę polega na tym, że pomimo podejmowanych przez nią nudnych i żmudnych prac, to właśnie w jej opisach najbardziej widać, jak mogłoby wyglądać prawdziwie dobre życie - w którym czas poświęca się na poszukiwanie jadalnych kasztanów i owoców chlebowca w lesie, długie spacery po mieście, poszukiwanie niezwykłości w codzienności.- "The Atlantic"Surrealistyczne, a często także prześmieszne.- "The Boston Globe"
Powieść Krzywym pługiem opowiada historię dwóch sióstr żyjących w brazylijskiej hacjendzie Água Negra, gdzie rytm życia wyznacza niekiedy bezlitosny dla ich upraw klimat oraz wieczornice jare, na których w ciała wiernych wstępują duchy „nieziemskich”, by tańczyć pośród swych wyznawców.
Bibiana i Belonizja są potomkiniami zniewolonych w epoce kolonialnej Afrykańczyków kultywującymi tradycje przodków na drugim brzegu oceanu. Krzywym pługiem odmalowuje trudy i uroki życia codziennego ich wspólnoty, jej wyjątkową kosmogonię, a także obnaża mechanizmy niesprawiedliwości społecznych (od przemocy domowej po rasizm strukturalny i współczesne niewolnictwo), jakim stawiają czoła połączone niezwykłą siostrzaną więzią córki uzdrowiciela Zeki Kapelusznika.
Książka Itamara Vieiry Juniora jest prawdziwym fenomenem brazylijskiej literatury współczesnej. Po niecałych czterech latach od premiery ponad 700 tysięcy egzemplarzy znalazło swych czytelników w coraz szybciej rosnącej liczbie krajów. Na podstawie dzieła powstał również spektakl teatralny, a HBO Max wykupiło prawa do ekranizacji w postaci serialu. Ponadto nagrodzono je najbardziej prestiżową w Brazylii nagrodą Premio Jabuti, Premio Oceanos oraz portugalską Prémio Leya.
Blurby Portret Brazylii głębokiej, z którym zaznajomić się powinien każdy.
– Luiz Inácio Lula da Silva, prezydent Brazylii
Wiodący głos wśród czarnoskórych pisarzy, którzy wstrząsnęli w ostatnich latach brazylijskim środowiskiem literackim dzięki mocnym, pełnym inwencji twórczej dziełom, które zdobyły zarówno sukces komercyjny, jak i uznanie krytyków.
– New York Times
Uderza niczym objawienia, które spotykają świętych i wywracają ich życie do góry nogami. Jej bohaterowie są gigantami – osiągają wielkość uciemiężonego ducha tej ponurej diaspory, z której zrodził się lud Brazylii.
– Daniela Thomas
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
