Stefan Weinfeld zapisał się w historii polskiego komiksu jako scenarzysta hitów takich jak Czarna róża, Figurki z Tilos czy Hernán Cortés i podbój Meksyku. Ten niezwykle płodny twórca był również pisarzem science-fiction i popularyzatorem nauki, autorem blisko trzydziestu książek oraz około tysiąca artykułów. Weinfeld to także posiadacz niebanalnego życiorysu, w którym znalazło się miejsce nie tylko na ucieczkę z okupowanej przez Niemców ojczyzny, tułaczkę po wschodnich kresach Związku Radzieckiego i służbę w wojsku, zakończoną w stopniu podpułkownika, ale nawet przejęcie cudzej tożsamości.
Mało kto wie, że urodził się pod zupełnie innym nazwiskiem i w innym mieście niż te, które do końca życia podawał w oficjalnych biogramach!
Choć jednak Stefan Weinfeld pisał nieustannie, nigdy nie znalazł czasu i ochoty, by napisać o sobie. Jego syn, Roman, wypełnił tę lukę, na nowo odkrywając losy ojca i prezentując niepublikowane wcześniej szkice, opowiadania, artykuły, listy oraz notatki z rodzinnego archiwum. Powstała niebanalna książka przypominająca i przybliżająca czytelnikom postać autora, na którego historiach wychowało się całe pokolenie fanów fantastyki naukowej i komiksu.
Katalog wystawy Wystawie Tadeusz Baranowski. Śmieszy, tumani, przestrasza towarzyszy katalog zorganizowany od A do Z. Każdej literze alfabetu towarzyszy hasło (czasem kilka), a wszystkie one tworzą prawdziwą encyklopedię meandrów życia, wątków, motywów i bohaterów zamieszkujących światy Baranowskiego. Objętość katalogu: 150 stron w kolorze i twardej oprawie. Autorzy tekstów: Adam Rusek, Wojciech Wawszczyk, Adam Radoń, Błażej Moder (przedmowy); Joanna Birek-Fita, Piotr Kasiński, Bartłomiej Kluska, Katarzyna Tośta Katalog zawiera plansze oryginalne wykorzystane na wystawie ze zbiorów Tadeusza Baranowskiego i prywatnych kolekcjonerów, a także materiały z produkcji filmu Smok Diplodok udostępnione przez Human Film.
"Książka ta nie jest wyczerpującym opisem stylistycznej historii kina. Jej tematem jest historiografia stylu wizualnego. Pytania w niej postawione brzmią: W jaki sposób wpływowe osoby piszące o kinie w Europie i Stanach Zjednoczonych pojmowały zmiany w tym, jak kino wygląda? Które aspekty sztuki filmowej znalazły odbicie w ich koncepcjach oraz wyjaśnieniach?
Moim zamiarem było pokazanie, że w czasie względnie krótkiej historii kina medium to prowokowało wielu inteligentnych ludzi do całkiem wyrafinowanych rozważań o stylistycznych prawidłowościach i przemianach, ich przyczynach i skutkach. Chociaż gros piszących na ten temat nie uważało się za akademików, ich wysiłki zbudowały pewną tradycję badawczą. To z kolei wpłynęło na nasz sposób myślenia o filmie i jego odziaływaniu na nasz. Jednym z celów książki było zatem pokazanie, jak na przestrzeni XX stulecia rozwinął się spólny zestaw poglądów co do kina".
"Kino Kresów. Kultura filmowa na ziemiach wschodnich II Rzeczpospolitej" to katalog wystawy przygotowanej przez Narodowe Centrum Kultury Filmowej.
Kresy Wschodnie – źródło mitu i tęsknoty. Dla kolejnych pokoleń kwintesencja nostalgii i sentymentu. Cel pielgrzymek do magicznego świata budowanego bardziej wyobraźnią niż pamięcią świadków.
Na stulecie niepodległości Narodowe Centrum Kultury Filmowej wraca na wschód II Rzeczypospolitej. Do Wilna, gdzie powstała pierwsza prywatna szkoła filmowa; do Lwowa, gdzie na Uniwersytecie Jana Kazimierza Roman Ingarden, Bolesław W. Lewicki i Zofia Lissa snuli plany założenia akademickiego filmoznawstwa; do grodzieńskich iluzjonów, których właściciele jeździli do Ameryki po komedie Chaplina.
To właśnie z żywiołu wielokulturowego Polesia Michał Waszyński wywiódł niepowtarzalny klimat fantasmagorycznego Dybuka – naszego blockbustera w Stanach Zjednoczonych. Od Zaleszczyk po Druskieniki działały kina dla letników, wydawano gazety filmowe i rozwijała się krytyka. Kwitła także kinofilia – ileż powstawało wtedy albumów z listami do aktorów, pocztówek z gwiazdami, a nawet wierszy zapisujących emocje towarzyszące filmom! Kino było w tych czasach oknem na świat, ale też rejestratorem życia, emocji, obyczajów i ludzi, stanowiąc dziś bezcenny dokument epoki. Takie są wydobyte z archiwów dokumenty, plakaty, afisze, zdjęcia, amatorskie próby filmowe i recenzje – świadectwa,z jak dynamicznym i fascynującym żywiołem na styku wielu kultur mieliśmy do czynienia. Wystawa „Kino Kresów” odsłania ten utracony świat, będąc zaledwie początkiem pięknej przygody z kinem zza Buga i znad Niemna.
"Natura i wynalazek" to inna niż wszystkie książka o Leonardo da Vinci. Rewelacyjny merytorycznie i przepiękny wizualnie album oprowadza nas po mniej znanych aktywnościach najwybitniejszego przedstawiciela Renesansu.
Narodowe Centrum Kultury Filmowej to wyjątkowe miejsce dla wszystkich zainteresowanych światem filmu i kulturą audiowizualną; centrum wiedzy, kultury i spotkań. Wciągająca historii realizacji marzeń o ruchomym obrazie zaprezentowana w niezwykłej przestrzeni zrewitalizowanej elektrociepłowni EC1 - w sercu Nowego Centrum Łodzi.
Powstaną tu 3 wystawy stałe: Mechaniczne oko (wystawa poświęcona technologicznemu i społecznemu wymiarowi filmu), Materia kina (poświęcona kolejnym fazom realizacji filmu) i Kino Polonia (to w zamierzeniu pełna rozmachu opowieść o historii kultury filmowej na ziemiach polskich).
Antologia "Zawrót głowy" gromadzi 266 utworów 121 poetek i poetów polskich XX i XXI wieku. Najstarszy zamieszczony w niej wiersz pochodzi z 1909 roku, najmłodszy prezentowany w niej twórca urodził się w roku 1995. To najpełniejsza z dotychczasowych prób ukazania związków poezji polskiej z filmem. Na ogół te mniej lub bardziej intensywne relacje w poszczególnych tekstach są oczywiste, niekiedy jednak zostały przez autorki i autorów po mistrzowsku zaszyfrowane. Po uważnej lekturze i złamaniu kodów można zauważyć, że wzajemne oddziaływanie obu sztuk, wyraźnie widoczne już w chwili narodzin kina, wciąż nabiera mocy. Jednocześnie wszystko wskazuje na to, że rewolucyjne zmiany w definicjach poezji i filmu są dopiero przed nami, dlatego – z całym szacunkiem dla tradycji – ten wybór stara się zrobić duży krok w kierunku rozszerzenia pojęcia „wiersz filmowy”.
Darek Foks – poeta, prozaik, scenarzysta. Studiował scenariopisarstwo oraz organizację produkcji filmowej i telewizyjnej w Szkole Filmowej w Łodzi. W ostatnich latach opublikował "Historię kina polskiego" (2015), "Wołyń Bourne’a" (2016) i "Café Spitfire" (2018). Laureat Nagrody TVP Kultura za książkę "Co robi łączniczka" (wspólnie ze Zbigniewem Liberą, 2006). Nominowany do Paszportu Polityki (2000, 2004), Nagrody Literackiej Gdynia (2006, 2013, 2014), Nagrody Literackiej Nike (2014) i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2011, 2013, 2017), którą otrzymał za całokształt twórczości w 2014 roku. Przygotowuje książkę "Być jak Robert Bresson. Unieruchomienie i wyciszenie historii w kinie minimalistycznym" i towarzyszący jej film "Zrzut".
"Incepcja", "Memento", "Mulholland Drive", "Szósty zmysł", "Zagubiona autostrada" – oto filmy, których skomplikowana narracja pozostawia widzów w poczuciu niepewności. Co zdarzyło się naprawdę? Kim był bohater? Jakie jest filmowe zakończenie? – pytania tego typu zaprzątają głowy widzów po seansie mind-game films. Barbara Szczekała opisuje jeden z najciekawszych fenomenów kina współczesnego z perspektywy odbioru, w szczególności doświadczania dziwnego i labiryntowego filmowego świata. Mind-game films, przez fanów zwane „mózgotrzepami” (mind-fuck movies), wyróżniają się na tle współczesnego kina niejasną fabułą, logicznymi niemożliwościami i bohaterami o patologicznych umysłach. Filmy tego typu przyprawiają widzów o odbiorczy zawrót głowy. Skłaniają nas do wysiłku sensotwórczego oraz oszałamiają nadmiarem tropów i sprzeczności. Niniejsza książka poświęcona jest jednemu najbardziej pasjonujących filmowych nurtów, który od przełomu tysiącleci igra z umysłami kinomanów na całym świecie.
Barbara Szczekała – doktor nauk o sztuce, absolwentka filmoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, zastępczyni redaktora naczelnego Czasopismo EKRANy. Zajmuje się różnorakimi zjawiskami kina współczesnego, szczególnie ceniąc przedrostek post- w ich nazewnictwie. Pisała m.in. o postironii, kinie postfabularnym, filmach postlynchowskich i narracji postklasycznej oraz o melodramacie i kinowej retromanii. Z romantyczną pasją i pozytywistyczną misją zajmuje się edukacją audiowizualną młodzieży w krakowskich kinach.
"Fotosy: Renata Pajchel" jest monograficznym albumem podsumowującym twórczość wybitnej polskiej fotosistki Renaty Pajchel. Nie jest zatem opowieścią o reżyserach i filmach, lecz o szczególnym zawodzie fotosisty, który dokumentując pracę ekipy na planie filmowym i uwieczniając w formie fotosów plastyczną esencję filmowych scen, wpłynął na naszą pamięć o poszczególnych dziełach rodzimej kinematografii. Album jest wyborem najlepszych prac Renaty Pajchel, pochodzących z kilkudziesięciu filmów – od Wszystko na sprzedaż aż po Samotność w sieci. Autorka zdjęć towarzyszyła największym reżyserom: Wajdzie, Żuławskiemu, Morgensternowi i Piwowarskiemu, podniosła zawód fotosisty do rangi sztuki i nadała swym fotografiom autonomiczny i artystyczny charakter. "Fotosy: Renata Pajchel" jest zatem wizualną wędrówką po historii kina, ale również opowieścią o samym fenomenie fotosu i werku – o czym traktuje wstęp autorstwa Rafała Syski.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
