„Przestrzeń życia społecznego jest wypełniona codziennymi spotkaniami z drugim człowiekiem. Drugim, Innym człowiekiem, wobec którego pozostajemy w jakiejś relacji. Inny to każdy nie-ja, jak definiuje to pojęcie Elżbieta Dubas, to każdy człowiek, niebędący mną, bez względu na dystans, jaki nas dzieli. […] Rzeczywistość życia codziennego dzielimy z innymi, których możemy doświadczać na wiele różnych sposobów. Najważniejszy jest kontakt osobisty: spotkanie twarzą w twarz. Ten napotkany inny, jak piszą Peter L. Berger i Thomas Luckmann, staje przede mną w namacalnej dostępności, podzielanej przez nas obojga. Dzięki spotkaniu z Innym, drugim, niebędącym mną powstaje doświadczenie jego jestestwa. W spotkaniu doświadcza się drugiego człowieka i jego różnicy, próbując nadać temu znaczenie”.
Ze Wstępu
„Doświadczenia niepełnosprawności to udana próba spojrzenia na Innego. […] Dzięki zręczności kompozycyjnej i przejrzystości strukturalnej mamy oto lekturę o zawartości merytorycznie uzasadnionej, z niebanalnym podziałem treści zachęcającym do namysłu nad poruszanymi wątkami. Wątkami jawiącymi się atrakcyjnie nie tylko na gruncie semantycznym, lecz także dzięki kreśleniu osobliwych ścieżek poznania skoncentrowanych na doświadczeniach spotkań z Innym w przestrzeni życia społecznego. […] Książka ta wnosi wiele ciekawych poznawczo i atrakcyjnych naukowo wątków do tematycznej dyskusji, stanowiąc zarazem rozszerzenie dyskursu o jednostkowym, ale też społecznym nachyleniu w sferze doświadczeń/relacji/spotkań każdego z nas z Innym”.
prof. Sławomir Przybyliński
Książka Agnieszki Woynarowskiej podejmuje problem stosunkowo mało eksploatowany w polskiej pedagogice specjalnej. Praca osób z niepełnosprawnością stanowiła wprawdzie już przedmiot badań w latach dwutysięcznych, jednak problematyka ta ze względu na dynamikę zmian na rynku pracy wymaga ciągłej aktualizacji. [...] Monografię Woynarowskiej na tle podobnych opracowań wyróżnia obszerna i pogłębiona analiza teoretyczna zagadnienia. Wychodząc od rozważań aksjologicznych na temat sensu i wartości pracy, omawia ewolucję znaczeń z nią związanych, od wczesnego kapitalizmu po współczesny konsumpcjonizm. Autorka dobrze wyjaśnia powstanie stereotypu nieproduktywności i jego następstw dla osób z niepełnosprawnością. Jednocześnie wskazując na konsumpcjonizm współczesnego neoliberalizmu pokazuje ryzyka wykluczenia ze środowiska osób pracujących i tożsamościowe znaczenia tego procesu. [...] To jedno z najbardziej kompletnych opracowań na temat zatrudniania osób z niepełnosprawnością intelektualną. Największą wartością monografii jest wyjście poza prosty ogląd rynku pracy oraz nadanie zjawisku zatrudniania osób z niepełnosprawnością intelektualną kontekstów podmiotowych i emancypacyjnych.
Rozważania podjęte w tej publikacji zmierzają do odpowiedzi na pytanie jak we współczesnym społeczeństwie polskim „mówiona” jest niepełnosprawność intelektualna w dyskursach uruchamianych w sytuacjach publicznych i prywatnych oraz ukazują konfrontację indywidualnej i społecznej wizji niepełnosprawności. W swoich rozważaniach autorka kwestionuje istniejącą w społecznych konstrukcjach „oczywistość” niepełnosprawności intelektualnej i pewną „naturalność” sytuacji egzystencjalnej w jakiej są owe osoby i ich rodziny społecznie lokowane. Ta „oczywistość” niepełnosprawności intelektualnej i „naturalność” miejsc świata życia tych osób jest ukazana w książce jako efekt dyskursywnej konstrukcji. Postawiona w publikacji teza, że rzeczywistość społeczna jest konstruowana przez dyskurs (rozumiany jako użycie języka i działanie społeczne), który jest kluczowym czynnikiem w społecznej konstrukcji życia społecznego i ważnym elementem relacji władzy, pozwala autorce spojrzeć na język i jego zniewalającą moc, jako na narzędzie dominacji i wykluczania lub emancypacji. W części teoretycznej niepełnosprawność intelektualna została osadzona w kontekście szeroko rozumianej inności, ukazane zostały również mechanizmy wykluczania Obcego (m.in. koncepcje Z. Baumana, M. Foucaulta, E. Goffmana). Pojęcie dyskursu autorka umiejscowiła w perspektywie poststrukturalnych teorii (m.in. M. Foucaulta, P. Bourdieu, E. Laclau). Zaprezentowany w książce projekt badawczy osadzono w jakościowej strategii badań, zastosowana została krytyczna analiza dyskursu i metoda biograficzna. Krytycznej analizie dyskursu autorka poddała m. in. treści wypowiedzi osób publicznych, zawartość popularnych periodyków, które potraktowała jako nośniki i jednocześnie narzędzia konstruowania dyskursu publicznego. Analizom poddane zostały także narracje rodziców, terapeutów i dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną.
Poruszane w książce problemy, dotyczące konfrontacji osobistej i społecznej wizji niepełnosprawności intelektualnej są niezwykle ważne w pedagogice specjalnej, zwłaszcza gdy odnosi się je do aktualnego kontekstu społecznego, aktualnej sytuacji zmiany ponowoczesnej, globalizacyjnej, systemowej. Ważnymi elementami książki są także: ukazanie interdyscyplinarnego spojrzenia na problematykę ról społecznych osoby z niepełnosprawnością intelektualną, wyszczególnienie nurtów dyskursu niepełnosprawności intelektualnej, przyjęte metody badawcze (krytyczna analiza dyskursu i metoda biograficzna) i zwrócenie uwagi na społeczno-kulturową konstrukcję niepełnosprawności, na fakt konstruowania niepełnosprawności intelektualnej przez dyskurs publiczny.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
