Tytuł książki nie jest oryginalny. Pitaval to nie tylko nazwisko słynnego prawnika francuskiego, który w roku 1734 zapoczątkował w Paryżu serię słynnych wydawnictw pod tytułem Causes célčbres et intéressantes, obejmującą opisy głośnych procesów karnych. To także wywodząca się z czasów tego właśnie wydawcy potoczna nazwa zbioru opisów procesów karnych. Tytuł nie jest oryginalny jeszcze z innego powodu. W Polsce opublikowano już liczne pitavale pióra Stanisława Szenica, Wandy Falkowskiej, Kazimierza Larskiego, Barbary Seidler, Mieczysława Szerera, by wymienić tylko niektóre. Pitaval krakowski jest nawiązaniem do tej serii. Opisane zostały sprawy rozpatrzone tylko do 1939 r. Decydowała o tym konieczność zachowania dystansu czasowego. Są jednak – zdaniem autorów – pewne różnice dzielące tę książkę od innych pitavali. Chodzi przede wszystkim o dobór tematu. Zamierzeniem autorów było zebranie takich spraw sądowych, które w pewnym okresie były najgłośniejsze, które – choć czasem nie przedstawiały zagadek kryminalnych – świadczyły o ówczesnym układzie stosunków społecznych i stopniu rozwoju kultury społeczeństwa. Jest to zbiór spraw krakowskich, a więc tych, które rozegrały się w mieście Krakowie i które były rozpoznawane w zasadzie przez sądy krakowskie. W obręb pracy weszły tylko procesy kryminalne. Tak się już bowiem utarło, że pitavale to zbiory takich właśnie procesów. Opisywane procesy sądowe zostały przedstawione na tle środowiska krakowskiego, połączone z ówczesnymi wydarzeniami i ukazane w scenerii starego Krakowa. W związku z tym nieuniknione stało się niekiedy wyrażenie własnego poglądu krytycznego na dotychczasowy sposób interpretacji historycznej lub prawniczej opisywanych zdarzeń.
Wspomnienia jednej z najbardziej znanych postaci świata nauki. Prof. Waltoś to niezwykła osobowość - prawdziwy erudyta, człowiek renesansu. Autorytet z zakresu postępowania karnego i historii sztuki. Na jego podręczniku "Proces karny. Zarys systemu" wychowały się pokolenia prawników. A Muzeum Collegium Maius, którego był dyrektorem w latach 1977–2011, odwiedziły miliony turystów. Na książkę składa się 9 esejów, w których ze swadą i humorem opisuje swoje wspomnienia z różnych obszarów życia prywatnego i naukowego.
Czyta Stanisław Biczysko
Kto na najwyższych szczeblach władzy nazistowskiej podjął decyzję o wywiezieniu ołtarza Wita Stwosza z Krakowa do Berlina w 1939 roku? Hitler czy tylko Himmler, a może Heydrich w porozumieniu z Himmlerem? Próba udzielenia odpowiedzi na to pytanie podjęta w tej książce opiera się na gruntownej analizie źródeł historycznych, na tle dobrze dzisiaj znanego mechanizmu funkcjonowania systemu Trzeciej Rzeszy, a zarazem upodobań i cech osobowości jej władców. Takich pytań i prób udzielenia odpowiedzi na nie jest tu więcej, np.: kto i w jakich okolicznościach podjął decyzję w 1939 r. o rozebraniu ołtarza i wywiezieniu rzeźb do Sandomierza, zamiast znalezienia dla nich schronienia w pobliżu Krakowa? Kto zdradził esesmanom miejsce ich ukrycia? Kto przekonał Hitlera, ze ołtarz powinien trafić do Norymbergi i jaki był mechanizm podejmowania tej decyzji? Dlaczego Frank nie chciał wyrazić zgody na wywiezienie do Niemiec ołtarza? Dlaczego nikt ze sprawców grabieży nie został po wojnie pociągnięty do odpowiedzialności karnej? "(...) prezentowana praca prof. Waltosia (...) będzie znaczącą pozycją w zdobywającej coraz więcej czytelników literaturze dotyczącej grabieży wojennych i rewindykacji dzieł sztuki, porządkujacą wiedzę nie tylko w zakresie dziejów ołtarza, lecz także osób i spraw dziejących się wokół w tym trudnym czasie". z recenzji dr. Tadeusza Zadrożnego
Książka stanowi zbiór siedmiu esejów autorstwa Stanisława Waltosia, które są zarówno wspomnieniami, jak i przemyśleniami profesora m.in. na temat tradycji akademickich, chochlików drukarskich, jubileuszy, jubilatów i wręczaniu ksiąg jubileuszowych, przechodzenia na emeryturę, jak również o tym, czy w Polsce istnieją jeszcze szkoły naukowe oraz czy profesor powinien mieć psa.,,Autor prowadzi nas (...) po różnych krużgankach akademickiego świata, krakowskimi uliczkami otaczającymi jego ukochane Collegium Maius i, o ile wiem, tę pasjonującą podróż w czasie i przestrzeni sam określa w prywatnych rozmowach mianem dywagacji starego profesora. (...) Dywagacje starego profesora? Nie wierzcie samokrytycznej skromności Autora. Po pierwsze - nie dywagacje, lecz głębokie i mądre refleksje na temat uroku najlepszych akademickich tradycji, po drugie - słowa czułego narratora (...) zatroskanego o przyszłość idei universitas, po trzecie wreszcie - profesora tak młodego duchem, jak żaden inny ze znanych mi wielkich uczonych"". Ze wstępu, Prof. dr hab. Jerzy ZajadłoPosiadanie psa w świecie nauki nie jest obowiązkowe, ale jest dobrze widziane. Szczególnie przez studentów i asystentów. Gdy tylko wieść o posiadaniu przez profesora psa przeniknie do świata zewnętrznego - profesor staje się kimś bardziej ludzkim, schodzi z piedestału, obraz jego osobowości wyraźnie się uczłowiecza, powstaje okazja do jeszcze jednej anegdoty uniwersyteckiej. Autor
Wspomnienia jednej z najbardziej znanych postaci świata nauki. Prof. Waltoś to niezwykła osobowość - prawdziwy erudyta, człowiek renesansu. Autorytet z zakresu postępowania karnego i historii sztuki. Na jego podręczniku ""Proces karny. Zarys systemu"" wychowały się pokolenia prawników. A Muzeum Collegium Maius, którego był dyrektorem w latach 19772011, odwiedziły miliony turystów. Na książkę składa się 9 esejów, w których ze swadą i humorem opisuje swoje wspomnienia z różnych obszarów życia prywatnego i naukowego
W publikacji zaprezentowano wyzwania, przed którymi staje prawo regulujące sferę kultury i sztuki. Autorzy poruszają zagadnienia kodeksów etycznych, dziedzictwa kulturowego, digitalizacji i udostępniania dorobku kulturowego, a także opisują bardziej szczegółowe problemy, takie jak promocja kultury i sztuki czy opodatkowanie artystów. Wspólnym mianownikiem wszystkich tekstów jest szeroko rozumiana problematyka kultury i sztuki oraz niektóre aspekty polityki kulturalnej państwa.
W monografii omówiono m.in.:
- europejską perspektywę digitalizacji i udostępniania w internecie dorobku kulturowego,
- ochronę dóbr kultury,
- twórczość artystyczną jako dobro osobiste,
- wykorzystywanie utworów w przestrzeni publicznej,
- promocję kultury i sztuki w radiu i telewizji,
- prawo do dziedzictwa kulturowego w orzecznictwie trybunałów w Strasburgu i Luksemburgu.
Prezentowana publikacja jest jedną z niewielu na rynku wydawniczym, które w tak kompleksowy i gruntowny sposób omawiają zagadnienia związane z karierą naukową w Polsce. Interdyscyplinarne podejście w opisie zjawisk związanych z awansem naukowym pozwoliło na uchwycenie wielu determinujących czynników zarówno o charakterze prawnym, jak i społecznym, ekonomicznym czy historycznym. Dodatkową zaletą opracowania jest umiejscowienie polskiej nauki w szerszym, międzynarodowym kontekście.
Autorzy omawiają najbardziej istotne zagadnienia związane z rozwojem naukowym, w tym m.in.:
najnowszą nowelizację prawa o szkolnictwie wyższym,
bariery w modelowaniu kariery naukowej w Polsce,
aspekty społeczno-ekonomiczne kariery naukowej - status zawodów związanych z działalnością naukową,
warunki rozwijania przedsiębiorczości wśród kadry naukowej w Polsce.
Adresaci:
Książka skierowana jest do wszystkich osób zainteresowanych praktyczną realizacją kariery naukowej w naszym kraju, osób ze środowisk polskich szkół wyższych oraz obecnych i przyszłych pracowników instytutów naukowych i jednostek naukowo-badawczych. Z jednej więc strony publikacja będzie praktycznym przewodnikiem dla młodych adeptów nauki, z drugiej natomiast będzie stanowić kompetentne źródło wykorzystywane przez doświadczonych naukowców w dyskusji na temat kondycji i kierunków rozwoju polskiej nauki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
