W tym sektorze polecamy wartościowe książki psychologiczne o emocjach i uczuciach, zarówno tych poztytywnych jak i tych negatywnych, które towarzyszą nam od dziecka. Żyjemy w świecie pełym lęku, niepokoju i praktycznie każdego dnia walczymy ze stresem. Tutaj nasz czytelnik znajdzie poradniki, które pomogą mu uwolnić się od lęku i żyć pełnią życia. Dzięki licznym publikacjom i podręcznikom nauczycie się tworzyć użyteczne prognozy zamiast fantazji lękowych, podejmować działania i pokonacie w sobie skłonność do unikania, akceptowania i przekierowywania myśli lękowych. Polecamy książkę Joela Mindena pt. Ty tu rządzisz. Jak ujarzmić lęk i przestać się zamartwiać prowadzi ona Czytelnika przez praktyczne fazy akceptacji i radzenia sobie z emocjami.
Książka stanowi merytorycznie kompletną całość, którą rozpoczyna ogólna charakterystyka okresu starości. Następnie opisano i wyjaśniono przebieg wybranych procesów poznawczych u ludzi starych. Omówiono również regulacyjne znaczenie rezerwy poznawczej w jesieni życia. Ostatni rozdział zaś zawiera pogłębioną refleksję nad diagnostyczną przydatnością hipotetycznych predyktorów tzw. pomyślnego starzenia się. Ich poznanie ma duże znaczenie praktyczne, przy czym jest ono szczególnie ważne z punktu widzenia samych seniorów, poszukujących sposobów zaradzenia rozmaitym niedomogom typowym dla starości, która nie musi i nie powinna obniżać subiektywnie odczuwanej jakości życia. Nie bez powodu więc starzenie się i starość, jako swoiste zadanie rozwojowe w życiu człowieka, zajmuje w książce bardzo eksponowane miejsce. Autorka wykazuje się nie tylko szeroką wiedzą z zakresu psychologii rozwoju człowieka, psychologii ogólnej, psychologii klinicznej i wreszcie neuropsychologii, lecz również diagnostycznie cenną umiejętnością trafnego i teoretycznie wyważonego wnioskowania, które sprzyja rozwojowi badań interdyscyplinarnych. Takiego właśnie podejścia wymaga współczesna praktyka ogólnospołeczna, prowadzona z myślą o ludziach starszych.
Z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Jodzio
Nowoczesne podejście do okresu starości człowieka ma na celu wykreowanie nowego wizerunku osoby starszej - twórczej, zmotywowanej do codziennej aktywności, co jest warunkiem współpracy międzygeneracyjnej. Nowy "portret " seniora zaprzecza stygmatyzującemu stereotypowi starości, która to "nie udała się Panu Bogu", niesprawnej, smutnej, biernej, roszczeniowej. Całożyciowe uprawianie ars senecendi, sztuki starzenia, prowadzi do wypracowania wizerunku seniora jako mistrza - autorytetu - pięknego umysłu, pięknego człowieka, który wzrasta wewnętrznie do ostatniego oddechu.
(fragment wstępu)
O książce:
Często traktujemy sen jak przeciwnika, który zabiera nam czas. Złości nas, gdy domaga się swoich praw, nie licząc się z naszymi pomysłami i kalendarzem zobowiązań. Skoro
na dłuższą metę i tak racja będzie po jego stronie, może lepiej dogadać się z nim? Potraktować go jak troskliwego opiekuna, który ma nam wiele do zaoferowania? Wsłuchać się, co ma nam do powiedzenia na temat naszego życia, sposobu naszej pracy, odżywiania, zmęczenia, przepracowania, naszego zdrowia? Nie zapominajmy, że sen jest tą dziedziną naszego życia, na którą możemy mieć realny i natychmiastowy wpływ.
Książka Dobry sen przynosi teksty specjalistów z różnych dziedzin, oparte na najnowszych wynikach badań i opisujące w różnych aspektach problematykę związaną z jakością snu. Zadbaliśmy o aspekt praktyczny i pokazanie, jak dużo sami możemy zdziałać, aby spać lepiej, a dzięki temu pełniej i efektywniej funkcjonować.
Sen chce twojego dobra. Abyś był wypoczęty, pełen energii i pomysłów. Abyś się nie zamartwiał. Abyś odpoczywał, by pracować z radością. Abyś lepiej żył.
Zaprzyjaźnij się ze swoim snem.
Ze skrzydełek:
Sen ma podstawowe znaczenie dla naszego funkcjonowania, dlatego powinniśmy traktować go jak przyjaciela i zadbać o jego jakość. Stosowanie melatoniny, fototerapii, odpowiedni rytm posiłków – to wszystko oddziałuje na rytm okołodobowy, a przez to wpływa na jakość naszego snu. Natomiast aktywność fizyczna i skracanie czasu przebywania w łóżku wzmacniają homeostatyczne zapotrzebowanie na sen. Im bardziej jesteśmy aktywni fizycznie i im krócej po takim wysiłku odpoczywamy, tym łatwiej powinniśmy zasypiać, gdyż wówczas nasza potrzeba snu rośnie. Analogicznie rzecz się ma z aktywnością umysłową, wymagającą czuwania i koncentracji uwagi. Jeśli w ciągu dnia dużo pracujemy umysłowo, zapewniając „fitness” strukturom mózgu odpowiedzialnym za uwagę i za czuwanie, musimy zadbać też o to, by dać im w nocy odpocząć. Dlatego najlepiej wieczorem przestać je stymulować. Wtedy mamy znacznie większą szansę na porządne wyspanie się. Jeśli o to nie zadbamy i do późnej nocy będziemy angażować uwagę, np. przenosząc aktywność zawodową na aktywność w mediach społecznościowych, które często angażują mocniej niż praca, to nie mamy co liczyć na dobry sen. A warto być wyspanym.
(z rozmowy z Adamem Wichniakiem)
Fragmnety:
Małgorzata Hołda: Ranek jest mądrzejszy od wieczora
Masz problem? Prześpij się z nim!
Jest oczywiste, że dobry sen wpływa na koncentrację uwagi, koordynację wzrokowo-ruchową i ogólną sprawność psychofizyczną – człowiek wyspany znacznie lepiej niż zmęczony radzi sobie z różnego rodzaju zadaniami poznawczymi, wymagającymi skupienia, zręczności czy refleksu. Coraz więcej danych wskazuje jednak, że rola snu nie sprowadza się wyłącznie do „usuwania zmęczenia”. Sen ma ogromne znaczenie dla konsolidacji śladów pamięciowych, a sprawność naszych procesów zapamiętywania i uczenia się zależy nie tylko od tego, czy jesteśmy wyspani, ale również od tego, czy zapewnimy sobie odpowiednią ilość snu już po zakończeniu procesu uczenia. Zależność tę zaobserwowano zarówno w przypadku uczenia się umiejętności (pamięć proceduralna), jak i typowo „szkolnego” przyswajania wiedzy (pamięć deklaratywna).
Nie możesz zabronić ptakom smutku, by latały nad twoją głową, ale możesz zabronić im, by uwiły gniazdo w twoich włosach.
Sophie Daull, napisała przejmującą książkę, która jest pożegnaniem z jedynym dzieckiem. Camille odeszła nagle w wigilię Bożego Narodzenia po czterech dniach niespodziewanej gorączki. Pisała, żeby nie zapomnieć Camille, jej „szczerego, prostego, jasnego” spojrzenia, chwil bliskości, wspólnego śmiechu, kłótni. Pisała, żeby utrzymać się na powierzchni, żeby każdego dnia przeżyć jeszcze kilka godzin w towarzystwie dziecka, które odeszło. Wspomnienia Sophie nie są jednak lamentem matki pogrążonej w żałobie. Humor przeplata się w tu ze smutkiem i bardziej niż grobowiec przypomina „rozległy taras, z którego ja i Camille możemy jeszcze, razem, radosne, przyglądać się światu”.
Sophie Daull, francuska aktorka teatralna. Camille, moja ptaszyna to jej debiut. Kolejną książkę La suture (Szew, 2016) – napisała o swojej matce, zmarłej w tragicznych okolicznościach w 1985 roku.
Miliony ludzi sięga po leki lub psychoterapię aby złagodzić objawy nerwicy i depresji, ale jak dowodzą najnowsze badania naukowe, istnieją metody, które są bardziej skuteczne i przynoszą wymierne, trwałe korzyści zdrowotne. Ta książka oferuje przegląd alternatywnych technik leczenia, dzięki którym można uwolnić wrodzony potencjał do samouzdrawiania, który drzemie w każdym z nas. Mamy do niego naturalne prawo i możemy zaprzestać polegania na lekach, zabiegach chirurgicznych czy technologicznych manipulacjach.
Autor zdobywał swoją wiedzę na czołowych uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Francji, jak również pod okiem tybetańskich i indiańskich uzdrowicieli. Udało mu się wypracować rozwiązania, które okazały się skuteczne. Ten wielokrotnie nagradzany psychiatra i neurobiolog przedstawia siedem naturalnych metod leczenia depresji, których skuteczność została potwierdzona naukowo. Bazują one na naturalnej więzi między ciałem i umysłem. Przynoszą błyskawiczne rezultaty i prowadzą do długotrwałej poprawy samopoczucia.
Samodzielnie przeprowadzony trening regulujący rytm serca złagodzi stres i poprawi Twój nastój. Aktywność fizyczna, dieta wzbogacona w niezbędne kwasy omega-3 oraz metoda EMDR pomogą wyeliminować traumatyczne przeżycia z przeszłości. Nauczysz się tak przeprogramować mózg, żeby przestał skupiać się na bolesnych wspomnieniach i dopasował się do obiektywnej rzeczywistości.
Pokonaj najczęstsze schorzenia XXI wieku.
Celem książki ojca Louisa OSB jest próba odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce powinien zająć język ciała w budowaniu związku.
Czy dokonujący się we współżyciu seksualnym dar ciał może ukazać swoje prawdziwe znaczenie, jeśli jest on przeżywany w okresie przygotowywania do małżeństwa?
Czy pomaga we wzajemnym lepszym poznaniu się i rozeznaniu, czy do siebie pasujemy?
Czy jest uprzywilejowanym językiem miłości w jej pierwszym etapie, miłosnej namiętności, kiedy jesteśmy młodzi i pełni życia? Wiele par niespecjalnie się tą kwestią przejmuje i sypia ze sobą przed ślubem. Dlaczego więc Kościół upiera się przy nauczaniu zasad moralnych, które wydają się przestarzałe i całkiem nieprzystosowane do dzisiejszej mentalności?
Książka nie zadowala się półprawdami, jest wymagająca i nie ulega atmosferze współczesnego świata. Pokazuje zarazem, że zawsze możliwa jest zmiana, pójście naprzód, jeżeli wybierzemy dziś – z pewnością stromą, ale jakże piękną – drogę czystości.
Według Olivera Burkemana niepohamowane dążenie do szczęścia i sukcesu może przysparzać nam nieszczęść. Autor proponuje zatem koncepcję, że tylko godzenie się na porażkę, stratę i doświadczanie większej ilości negatywnych emocji lub przynajmniej nauczenie się zaprzestania tak usilnej od nich ucieczki, oraz analizowanie ich sprawi, że staniemy się od nich wolni.
Ta książka to perełka. Dyskretnie wywrotowa, pięknie napisana, przekonująca i głęboka. Zachęca do myślenia i niezwykle podnosi na duchu.
Przecząc poradnikowej tradycji, zgodnie z którą pozytywne myślenie zbyt często zastępuje po prostu myślenie, Oliver Burkeman kieruje naszą uwagę ku kilku głębszym tradycjom filozoficznym, a robi to lekką ręką i z gorzkim poczuciem humoru.
Oto książka, która przynosi pociechę i ukojenie wszystkim tym, którzy boją się zestarzeć. Napisana z niezwykłą delikatnością i wyczuciem, obdarza nas mnóstwem głębokich, oświecających wglądów i refleksji. „Los Angeles Times” W swoim wielkim bestsellerze, Kod duszy, James Hillman ukazał w cudowny sposób centralną rolę i znaczenie, jaką w naszym duchowym i emocjonalnym życiu w dzieciństwie i młodości, odgrywa nasz charakter i osobowość. Tym razem, w tej oto wspaniałej książce, [74-letni] Hillman uzupełnia swoją analizę ludzkiego charakteru o niezwykle głębokie i rewolucyjnie odkrywcze refleksje odnoszące się do drugiej połowy życia człowieka. „Aby w pełni się wykształcić i rozwinąć, charakter potrzebuje wielu dodatkowych lat – stwierdza Hillman – Ostatnie lata naszego życia stanowią potwierdzenie i spełnienie naszego charakteru”. Nagromadzenie wielu różnych doświadczeń nie osłabia ani nie przytępia naszego „ja” lecz przyczynia się do skoncentrowania esencji naszej istoty, ujawnienia, ukazania w jaśniejszym świetle naszej indywidualnej tajemnicy oraz unikalnej świadomości życia. Hillman prezentuje nam i objaśnia archetypy i mity, które rządzą procesem urealniania się i utwierdzania naszego „ja” w końcowych latach naszego życia. W książce Siła charakteru Hillman zabiera nas w fascynującą i niezwykle wzbogacającą wewnętrznie podróż przez trzy etapy starzenia się człowieka – trwanie, czyli pogłębienie istnienia, jakie następuje wraz z wieloma przeżytymi latami; odchodzenie czyli przygotowywanie się do odejścia oraz pozostawianie za sobą i jednocześnie po sobie czyli wyjątkowa spuścizna, jaką przekazujemy tym, którzy przychodzą po nas. Po drodze zapoznajemy się ze znaczeniem oraz często ukrytymi zaletami następujących w nas w miarę starzenia się fizycznych i emocjonalnych zmian, takimi jak osłabienie i utrata pamięci, zaburzenia dawnego rytmu snu i czuwania czy tajemnicze rozbudzanie się i intensyfikowanie wyobraźni erotycznej. Pełna ponadczasowej życiowej mądrości, przesycona wglądami Hillmana uzyskanymi pod wpływem lektury wielkich tekstów filozoficznych, poetyckich i religijnych, napisana w wyjątkowo jasny i przejrzysty sposób, Siła charakteru jest książką, która, potwierdzając wartość długiego życia, może zmienić nastawienie do jego przeżywania każdego, kto ją przeczyta. James Hillman (1921–2011) – amerykański psycholog, jeden z najwybitniejszych współczesnych myślicieli, uczeń C.G. Junga, dyrektor programowy Instytutu C.G. Junga w Zurychu uważany za najoryginalniejszego „heretyka” szkoły jungowskiej, twórca tzw. psychologii archetypowej; wykładał na Yale University, Syracuse University, University of Chicago i University of Dallas (na którym był współzałożycielem Dallas Institute for the Humanities and Culture); autor ponad dwudziestu książek.
Przemoc w rodzinie uznawana jest za najbardziej "demokratyczne zjawisko", które może dotknąć każdego, bez względu na wiek, płeć, pochodzenie czy status społeczno-zawodowy. Różne badania i analizy statystyczne dowodzą, że jej ofiarami stają się nierzadko osoby "słabe", bierne, bezradne, a więc takie, które nie mogą skutecznie obronić się przed agresorem, stąd też częściej jej ofiarami bywają kobiety, dzieci, a także osoby starsze i niepełnosprawne.
Niniejsza publikacja wpisuje się w nurt dyskursu nad złożoną istotą zjawiska przemocy domowej, i obejmuje rozważania z zakresu filozofii, socjologii, prawa, polityki społecznej i pracy socjalnej. Do jej współtworzenia zaproszono przedstawicieli różnych środowisk naukowych w naszym kraju. Autorzy zgromadzonych w niej artykułów podeszli do tytułowego zagadnienia w sposób wieloaspektowy i interdyscyplinarny, uwzględniając szerokie spektrum problemów leżących w obszarze pogłębionej analizy tytułowego zjawiska.
O autorce:
Michaela Haas (ur. 1970 r., Erding - Niemcy) jest reporterką, wykładowcą i konsultantką. Uzyskała tytuł doktorski w zakresie studiów azjatyckich. Wykłada na University of California w Santa Barbara, na University of the West oraz w amerykańskich i europejskich centrach badawczych. Od szesnastego roku życia pracuje jako dziennikarka i reporterka dla znaczących europejskich dzienników, magazynów oraz stacji telewizyjnych. Założyła
i prowadzi „HAAS live!”, międzynarodową firmę coachingową specjalizującą się
w doradzaniu mediom oraz w szkoleniach z zakresu treningu uważności. Od ponad 20 lat praktykuje buddyzm. W pracy pisarskiej łączy dar opowiadania z wiedzą naukową oraz duchową głębią. Dzieli czas między Malibu w Kalifornii i Monachium.
Z okładki:
Generał, która była w irackiej niewoli; nastolatka, która nie odczuwa bólu; biznesmen, który umierał na raka; specjalistka od zachowań zwierząt, która walczy z autyzmem i atakami paniki; muzyk, który w Auschwitz grał w orkiestrze jazzowej. Co łączy bohaterów tych niezwykłych opowieści? Wszyscy potrafili wykorzystać dramatyczne wydarzenia do rozwoju, do odkrywania w sobie zdumiewających pokładów odporności i witalności.
W „Niezniszczalnych” – książce, która już stała się międzynarodowym bestsellerem – Michaela Haas opowiada o takich ludziach. Dowodzi, że najbardziej nawet dramatyczne zdarzenia kryją w sobie niezwykłe potencjały: rozwoju, dojrzewania, przemiany, przekraczania własnych granic.
Michaela Haas wie, o czym mówi. Sama po wielu miesiącach z trudem podniosła się
z choroby, ale musiała pogodzić się z licznymi ograniczeniami. One jednak pozwoliły jej odkryć w sobie możliwości, których istnienia nawet nie podejrzewała. Michaela Haas nie wątpi, że każdy z nas je ma. I pokazuje, jak do nich dotrzeć i jak je wykorzystać dla własnego dobra.
Fragmenty:
Aby zrozumieć zagadkę rozwoju pourazowego, spotykam się z Richardem Tedeschim
i Lawrencem Calhounem, naukowcami, którzy ukuli ten termin. (…)
Tedeschi i Calhoun nie stworzyli wymyślnej teorii, żeby potem próbować ją udowodnić badaniami; było odwrotnie. Konsultowali się z osobami, które przeżyły traumę, na początku
z osieroconymi rodzicami, potem z ludźmi, którzy stracili bliskich, lub zostali poważnie zranieni, a także z osobami, które przeżyły raka, z weteranami i z więźniami. Ludzie stale dzielili się zaskakującym spostrzeżeniem: nie byli szczęśliwi z powodu tego, co im się przydarzyło, ale, jednocześnie, czuli, że wyciągnęli cenne lekcje z tego doświadczenia i lekcje te w końcu zmieniły ich życie na lepsze. Stali się lepszymi rodzicami, partnerami
i wrażliwszymi przyjaciółmi; odkryli nowy cel w życiu.
Jeden z pacjentów powiedział: „Cieszy mnie to, że jestem sparaliżowany”.
„Naprawdę?”, z niedowierzaniem zapytał Tedeschi. Zorientował się, że natrafił na coś znaczącego. Jeden po drugim, pacjenci mówili, że na początku byli załamani, jednak później uświadomili sobie, że teraz odczuwają zadowolenie: „Jestem lepszą osobą niż wcześniej. Nie sądzę, że żyłabym w ten lepszy sposób, gdyby mi się to nie wydarzyło, więc biorąc wszystko pod uwagę, było to dla mnie korzystne”.
Jak doszli do takiego myślenia? Zaburzenie psychiczne czy ekspresja człowieczeństwa?
Zapewne tak jak długo interesuje nas fenomen narodzin człowieka, tak też fascynuje nas od pokoleń zagadnienie śmierci. W historii pojawiała się ona w różnych kontekstach kulturowych. Można założyć tezę, że miarą poziomu cywilizacyjnego był stosunek człowieka do śmierci. [...] Obrzędy związane z tradycją chowania zmarłych bardzo mocno związane są z przekonaniem, że życie na ziemi jest tylko etapem istnienia człowieka. [...] U wielu ludów i kultur pamięć była sposobem na przedłużenie ziemskiej obecności zmarłego wśród żywych. We współczesnym świecie dostrzegamy wiele takich znaków pamięci [...].Fragment
Każdemu z nas zdarza się śnić. I jeśli nawet odnosimy się z dystansem do przepowiedni i wróżb, to w przypadku snów zastanawiamy się, czym są - ułudą czy wskazówką. A wyjaśnienie tego dylematu nie jest takie trudne! Nasze sny to po prostu skarbnica wiedzy o nas samych. "Opowiedz mi, o czym śnisz, a powiem Ci, kim jesteś, czego się lękasz i o czym marzysz!" - zdaje się wołać autorka oddawanego właśnie w ręce Czytelników Sennika. Symbole i marzenia. Jest to książka wyjątkowa, może bowiem każdemu z nas dać niezwykłą wiedzę i władzę - zdolność wyjaśniania konkretnych marzeń sennych. Marlena Krzyżostaniak przedstawiła w niej różne interpretacje rozmaitych symboli, sformułowane już przez starożytnych Greków, Rzymian, Egipcjan czy Słowian. Wykorzystała też teorie Zygmunta Freuda czy Carla Gustava Junga. A wszystko to urozmaiciła jeszcze odnośnikami do szeroko rozumianej kultury - literatury, malarstwa, muzyki itd.
Tematem niniejszej książki jest demencja oraz związane z nią problemy. Słowo "demencja" jest używane do określenia wielu sygnałów ostrzegawczych pojawiających się wtedy, gdy mózg przestaje poprawnie funkcjonować. Demencję stwierdza się tylko wówczas, gdy objawy te się nasilają, a z czasem powodują stałą degradację.
W monografii Mityczni obcy. Dzieci i starcy w polskiej kulturze ludowej przełomu XIX i XX wieku Tomasz Kalniuk przygląda się mitowi organizującemu kulturę ludową w życiu codziennym i świątecznym jej przedstawicieli, koncentrując uwagę na dzieciach i starcach. Wybór ten jest nieprzypadkowy. W kulturze ludowej traktowano ich bowiem w sposób najbliższy ujęciu mitycznemu, rodzącemu postawy ambiwalentne charakteryzujące świat „obcych”. Z jednej strony byli oni typowymi przedstawicielami własnej społeczności, z drugiej natomiast jednostkami wyróżnionymi spośród „swoich”. Ich społeczna i gospodarcza marginalizacja, m.in. ze względu na nieproduktywny wiek, spotykała się z mityczną – sakralizującą waloryzacją. Dzieci i starcy umieszczeni w grupie „obcych” ilustrują wówczas zasady funkcjonowania światopoglądu mitycznego przypisywanego chłopstwu z przełomu wieku XIX i XX, a rozpiętego pomiędzy „swoim” i „obcym”.
Złość to naturalne uczucie, które towarzyszy każdemu z nas. Tego, jak nad nią panować, uczymy się przez całe życie. Autorzy wnikliwie omawiają proces pojawiania i uzewnętrzniania się złości – już od momentu narodzin. Przekonują przy tym, że najważniejsze jest to, by poznać jej prawdziwe powody. A może być ich dużo, miedzy innymi niezaspokojone potrzeby, pojawienie się młodszego rodzeństwa, zła atmosfera między rodzicami czy napięcia wśród rówieśników. Ten napisany z humorem poradnik doskonale uczy, jak zrozumieć gniew swojego dziecka i jak sobie z nim poradzić.
Dzięki tej książce dowiesz się:
jakie są przyczyny wybuchów gniewu u dziecka,
dlaczego twoje dziecko reaguje w taki, a nie inny sposób,
jak radzić sobie z agresją najmłodszych,
jak nauczyć dziecko rozładowywać złość,
jak wspomagać dziecko w pokonywaniu czekających je wyzwań,
jak panować nad gniewem w codziennych sytuacjach
Doświadczenie śmierci jako przedmiot poznania przekracza […] dyscyplinarne granice. Śmierć, umieranie, żałoba, strata bliskiego wpisana jest w życie człowieka w naturalny sposób. To egzystencjalne doświadczenia, które ukierunkowują myślenie nad przemijaniem, skłaniają do refleksji nad wartością, celem i sensem ludzkiego życia. […] Stąd opis, wyjaśnienie i rozumienie egzystencjalnej problematyki śmierci, przemijania i straty bliskich osób angażuje zarówno badaczy, jak i praktyków różnych nauk – filozofów, teologów, socjologów, pedagogów, psychologów, lekarzy, terapeutów, duszpasterzy, nauczycieli, wychowawców czy też pracowników socjalnych. Zmierzenie się z tanatologiczną problematyką jest ważne poznawczo i społecznie, aczkolwiek trudne, zwłaszcza gdy celem jest próba całościowego ujęcia i pokazanie panoramy zagadnień i zróżnicowanych zjawisk.
Składana w ręce czytelników książka jest pokłosiem niezwykłego wydarzenia, które miało miejsce we wrześniu 2015 r. w Lublinie. Po raz drugi w historii działalności uniwersytetów trzeciego wieku w Polsce odbyło się tu spotkanie zarządu AIUTA – Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów Trzeciego Wieku.
Celem prezentowanego zbioru opracowań skupionych wokół idei edukacji ustawicznej jest ukazanie istotnego związku między ref leksjami teoretycznymi, przykładami badań empirycznych dotyczących zagadnień starości i starzenia się a praktycznymi rozwiązaniami i podejmowanymi przez konkretne podmioty oraz instytucje działaniami na rzecz osób starszych. Dzięki refleksji wielu znakomitych autorów z różnych środowisk i krajów czytelnik ma możliwość zapoznania się z różnymi perspektywami teoretycznymi, a także rozwiązaniami praktycznymi. Przyjęte przez redaktora tomu zestawienie tekstów i ich układ z jednej strony służy wskazaniu przykładowych innowacyjnych rozwiązań z różnych stron świata w dziedzinie aktywności edukacyjnej osób starszych, z drugiej zaś strony przybliża niezwykle interesujący i wielopłaszczyznowy świat refleksji teoretycznej nad starością.
Oby oddany do rąk czytelnika tom był zachętą do oglądu zmieniającej się rzeczywistości społecznej, do spojrzenia na proces uczenia się przez całe życie z innej niż polska perspektywy, a także do poszukiwania odpowiedzi na wciąż otwarte pytania: Na ile znamy i rozumiemy sytuację osób starszych? W jakim stopniu społeczna i profesjonalna odpowiedź na potrzeby edukacyjne i na inne rodzaje aktywności osób starszych jest adekwatna i skuteczna?
Monika Dorota Adamczyk
To zbiorowe opracowanie daje przegląd podejmowanych zagadnień oraz ujawnia zróżnicowanie metodologiczne (wywiady, ankiety, skale, testy, listy) w badaniach nad okresem późnej dorosłości. Na przełomie XX i XXI wieku ukazało się wiele opracowań dotyczących wieku senioralnego, zwykle prezentujących głosy specjalistów z różnych dziedzin, a mianowicie z medycyny, socjologii, pedagogiki, filozofii. Niniejsza monografia jest pierwszym całościowym, a zarazem analitycznym ujęciem problematyki starości z psychologicznego punktu widzenia. [] Zawiera teksty o różnym poziomie teoretycznego nasycenia, empirycznego uzasadnienia czy też wskazań praktycznych. Ta rozmaitość sprawia, że monografia może być interesująca dla wszystkich podejmujących studia i działania praktyczne związane z okresem starości. Lektura zgromadzonych tekstów nie tyle przynosi odpowiedzi na różne pytania dotyczące procesu starzenia się, co pokazuje zakres zagadnień, ujawnia rozmaitość możliwych pytań i wątpliwości oraz proponuje ścieżki poszukiwania odpowiedzi i wyjaśnień.
Z Wprowadzenia prof. dr hab. Marii Kielar-Turskiej
Od lat niewielki naród duński przoduje w rankingach najszczęśliwszych społeczeństw. Jak to możliwe, skoro przez dziewięć miesięcy w roku żyje w chłodzie, w zimie od trzeciej po południu nie ogląda słońca i musi płacić jedne z najwyższych podatków na świecie? Chodzi nie tylko o hygge, to również, a może przede wszystkim, kwestia współżycia społecznego. O tym jest ta książka. Autorka w przystępny sposób opowiada o dziesięciu powodach, dla których Duńczycy czują się tacy szczęśliwi. Zaufanie, szacunek do innych, skromność, równość szans nie są dla nich pustymi hasłami, lecz realnymi i przestrzeganymi wartościami.
Światło na końcu tunelu – czy tak wygląda śmierć?
Co nas czeka po śmierci? Czy faktycznie oznacza ona definitywny koniec życia? Czy można pozbyć się lęku przed tym, co nieuniknione?
Wielu paraliżuje świadomość końca ziemskiego życia. Myśląc o umieraniu, zastanawiamy się nad tym, co nas może czekać, gdy już ostatecznie zamkniemy oczy.
Chcąc poznać prawdę o wielkiej zagadce końca życia, znakomity francuski badacz i katolik, dr Patrick Theillier pochylił się nad tym, co nazywamy doświadczeniem z pogranicza śmierci. Zebrał on wstrząsające i pełne tajemnic świadectwa ludzi, którzy znaleźli się na granicy życia i śmierci, a następnie skonfrontował je z naukowymi twierdzeniami oraz nauką Kościoła. Co zobaczyli świadkowie śmierci? Czy mamy dowód na istnienie innego świata po „tamtej stronie”? A jeśli tak, to jak on wygląda? Odpowiedzi, które uzyskał Theillier, zaskakują, zmieniają całkowicie nasze spojrzenie na to, co nazywamy „końcem życia”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
