Tożsamość polskich kobiet możemy postrzegać jako konglomerat niekiedy sprzecznych cech, jako ruchomą układankę różnorodnych elementów, jako "tożsamość puzzlową", w której znajduje się również miejsce, na przykład, na obniżenie prestiżu wzoru Matki-Polki na rzecz kobiety asertywnej.
Dzieje się tak dlatego, że temu "postmodernistycznemu tyglowi tożsamości" towarzyszy stabilna treść oczekiwań skierowanych pod adresem kobiet i częściowo przez nie akceptowanych.
Tak więc tożsamość kobiet "uwięziona" w familiocentrycznym indywidualizmie, "zawieszona" między nieodpłatną pracą w gospodarstwie domowym a "szklanym sufitem" jest wyłącznie efektem osobistych rozstrzygnięć, ponieważ nie ma szans na wsparcie, którym mogłoby być zaistnienie tożsamości grupowej kobiet.
W gospodarstwie domowym zdecydowaną większość codziennych czynności wykonują kobiety. (...) Zakres świadczonej przez nie nieodpłatnej pracy wykazuje silny związek z ich statusem zgodnie z kierunkiem - im niższa pozycja w strukturze społecznej, tym większy zakres nieodpłatnej pracy świadczonej przez kobiety. (...)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?