Twórczość Juliana Józefa Antoniszczaka analizowano dotąd w wąskim kontekście animacji bezkamerowej, skupiając się na rozstrzygnięciach formalnych i zagadnieniach technicznych. Rausz kinetyczny Ewy Borysiewicz wpisuje dorobek artysty w zupełnie nowe ramy teoretyczne, w których drobiazgowa rekonstrukcja metody twórczej Antonisza jest jedynie punktem wyjścia do dalszych rozważań.
Odnosząc się zarówno do tradycji kina non-camerowego, jak i ustaleń współczesnych teoretyków kultury (Todd McGowan, Jacques Ranciere), Borysiewicz rozpoznaje twórczość Antonisza jako głęboko i świadomie polityczną. W tym ujęciu non-camera jest narzędziem kontestacji, środkiem kwestionującym zasady widzialności i niewidzialności narzucone przez komunistyczne władze.
Celem Antonisza – pisze autorka – stało się rozbicie reguły pozoru i ujawnienie istnienia fałszywej wspólnoty poprzez artystyczną aktywizację wyobcowanego widza i zaoferowanie mu możliwości przeobrażenia życia codziennego. Zamierzone przez artystę upowszechnienie animacji bezkamerowej oznaczałoby nie tylko renesans kina w jego esencjalnej formie, ale również odrodzenie intymnej, cielesnej więzi między dziełem a publiką.
W pejzażu artystycznym Polski lat 70. i 80. ubiegłego wieku byłaby to iście rewolucyjna idea.
Andrzej Wróblewski to jeden z najwybitniejszych polskich malarzy XX wieku, wielka osobowość, postać tragiczna, człowiek dokonujący fundamentalnych wyborów, świadek dwóch totalitaryzmów. Ale Wróblewski to także (a może przede wszystkim) twórca, który przez ostatnie półwiecze inspirował kolejne pokolenia artystów. Autorzy rozmawiają z artystami reprezentującymi różne style i generacje: Wojciechem Fangorem, Jerzym Lewczyńskim, Mirosławem Bałką, Jarosławem Modzelewskim, Markiem Sobczykiem, Ryszardem Woźniakiem, Wilhelmem Sasnalem, Wojciechem Bąkowskim, Piotrem Bosackim, Różą Litwą i Jakubem Julianem Ziółkowskim. Tom zamyka pierwszy opublikowany wywiad z Martą Wróblewską, córką malarza.
Tadeusz Kantor miał powiedzieć, że "w Polsce nie było surrealizmu, bo był katolicyzm". W obszernym wprowadzeniu omawiającym postawy surrealistyczne w sztuce polskiej XX wieku pogląd ten kwestionuje Agnieszka Taborska, konstruując tym samym ramę dla rozważań o surrealizmie XXI wieku.
Lukier - spektakularne budynki, modne pracownie, głośni architekci. Mięso - architektura, z którą obcujemy na co dzień, tysiące budynków, placów i pomników, w polskich miastach i miasteczkach. Lukier przyciąga, dużo się o nim mówi i pisze, a jeszcze więcej fotografuje, ale to tylko wierzchnia warstwa. Co jest pod spodem? Jaki jest stan posiadania polskiej architektury niemal po ćwierć wieku po upadku komunizmu? Przed jakimi wyzwaniami stoimy? Co się udało, a co jest naszą porażką??
Wydanie II rozszerzone
Książka Klary Czerniewskiej to pierwsze teoretyczne opracowanie twórczości Gabriela i Hanny Rechowiczów. "Gaber i Pani Fantazja" - zachowując rygor i sumienność pracy naukowej - nie jest jednak zimną dysertacją przeciwnie: to biografia napisana żywym, obrazowym językiem, uwodząca szeregiem anegdot i barwnych szczegółów. Jednocześnie jest to kompletna kronika życia i twórczości Rechowiczów: czytelnik poznaje nie tylko koleje losu tych niezwykłych artystów, ale także ich wszystkie realizacje i okoliczności ich powstania. Opisując kolejne mozaiki i wystawy, Czerniewska kreśli panoramę PRL-owskiego świata sztuki, w którym artyści musieli nieustannie poszukiwać kompromisu pomiędzy twórczym spełnieniem a polityczną rzeczywistością. Książka zawiera wykaz wszystkich realizacji i wystaw Rechowiczów oraz kilkadziesiąt barwnych ilustracji.
JAN STRAUS (ur. 1946) – kolekcjoner dawnej książki, jej historyk i bibliofil. Od 1974 roku członek Towarzystwa Bibliofilów Polskich w Warszawie [TBP]. Wygłosił szereg prelekcji na tematy związane z książką i ludźmi książki. Brał udział w większości wystaw zorganizowanych przez TBP w przeciągu ostatnich trzydziestu lat. Najpoważniejszą wystawą w jego dorobku jest monograficzna wystawa Sztuka polskiej książki literackiej 1918–1939 (Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, 1986). Cykl jego esejów poświęconych mało znanym faktom z pogranicza edytorstwa i literatury ukazuje się w roczniku TBP „Akapit”. Był współorganizatorem i współautorem katalogów kilku aukcji bibliofilskich o zasięgu ogólnopolskim. Książki z jego księgozbioru były eksponowane na wielu wystawach organizowanych przez państwowe instytucje takie jak np. Muzeum Literatury, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki czy Biblioteka Narodowa. Autor książki Przygoda z erratą (2012).
?Współczesna moda ? pisze Marcin Różyc ? jest obietnicą nieistniejącego i nieuchwytnego. Projektanci, producenci ubrań i twórcy modowej reklamy zapewniają, że mogą spełnić nasze pragnienie o byciu kimś innym: lepszym, prawdziwszym, ładniejszym czy nowocześniejszym?. Ale dzisiejsza moda wymyka się prostym podziałom: to nie tylko twór czysto wyobrażeniowy, iluzja i narzędzie konstruujące lub obalające społeczne i kulturowe podziały, ale także funkcjonalizm, styl i piękne, uwodzące przedmioty. Od mody nie da się uciec, nawet kontestacja czy ?zwykłe? ubranie jest konkretnym komunikatem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
