Książka Macieja Rajewskiego jest pierwszym w polskim piśmiennictwie naukowym opracowaniem poświęconym dokonaniom badaczy brytyjskich reprezentujących orientacje dyfuzjonistyczną w antropologii kultury. Bez wątpienia wypełnia ona istotna lukę w naszej wiedzy z zakresu historii myśli antropologicznej przełomu XIX i XX wieku. Autor podejmuje ambitna próbę krytycznej rehabilitacji trzech najwybitniejszych reprezentantów dyfuzjonizmu: Williama H. R. Riversa, G. Elliota Smitha i Williama J. Perry'ego, opierając się na całości ich dorobku obejmującego prawie 100 tekstów, w tym około 20 książek. Dokonuje też wnikliwego przeglądu krytycznych analiz dyfuzjonizmu pióra badaczy historii wiedzy. Przewodnią teza rozprawy jest założenie, iż dyfuzjonizm brytyjski wypracował pełną, dynamiczną, procesualną koncepcję rozwoju społeczno-kulturowego i w związku z tym powinien być postrzegany jako nurt bardziej naukowotwórczy pod względem metodologicznym i analitycznym niż dokonania przedstawicieli szkoły ewolucjonistycznej z tego samego okresu. Oryginalność podejścia autora wyraża się między innymi w wykorzystaniu koncepcji procesualizmu w ujęciu Dorothy Emmet dla celów wnikliwej, szczegółowej analizy interpretacji myśli dyfuzjonistycznej. Publikacja jest adresowana do szerokiego kręgu czytelników zainteresowanych kumulatywnym charakterem rozwoju wiedzy, inspiracjami przedstawicieli minionych pokoleń, które okazują się standardami we współczesnym myśleniu o uprawianiu nauki. Książka jest interesującą lekturą dla antropologów, socjologów i przedstawicieli innych nauk o życiu społecznym i kulturze. [ z recenzji dr. hab. Jacka Schmidta, prof. UAM]
W książce zaprezentowano zmieniający się na przestrzeni wieków oraz widoczny na różnych obszarach kulturowych stosunek państw i społeczeństw do osób z zaburzeniami psychicznymi - zarówno chorych psychicznie, jak i upośledzonych umysłowo.Autor skupił się przede wszystkim na nadużyciach, często bardzo drastycznych, jakich w majestacie prawa dopuszczano się i nadal dopuszcza się wobec takich osób. Wskazuje także jakie rozwiązania prawne wobec takich osób przewidywały państwa reprezentatywne dla poszczególnych kultur. Publikacja odnosi się także do czasów współczesnych poruszając m.in. zagadnienia prawnej możliwości profilaktycznego, przymusowego pozbawienia wolności osoby chorej psychicznie, która nie popełniła żadnego czynu zabronionego.Adresaci:Opracowanie będzie pomocne w pracy prawników praktyków: adwokatów, radców prawnych, sędziów, prokuratorów, ale także lekarzy psychiatrów, psychologów, pracowników naukowych. Zainteresuje także studentów takich kierunków jak historia, socjologia, psychiatria i psychologia.
Publikacja nawiązuje do interesującej, ważnej we współczesnym dyskursie naukowym koncepcji imaginariów społecznych w ujęciu Charlesa Taylora. W zamyśle redaktorów prezentowanego tomu oraz autorów poszczególnych artykułów książka ukazuje wyobrażenia ludzi dotyczące ich społecznego otoczenia, pojawiających się teorii normatywnych, a także wspólnego, prawomocnego rozumienia i praktykowania spraw społecznych.
Zbiór zgromadzonych tekstów odzwierciedla obecny poziom wiedzy teoretycznej i praktycznej z zakresu komunikacji w świecie realnym i wirtualnym - zarówno w strukturach i instytucjach społecznych, jak też w przestrzeni mediów (w szczególności cyfrowych).
Czym jest kapitalizm i skąd się wziął? Porywająca opowieść o systemie, który na naszych oczach odchodzi w przeszłość.
Czy nowoczesność, indywidualizm i miejskość są rzeczywiście europejskimi wynalazkami? Czy kapitalizm powstał wraz z brytyjską rewolucją przemysłową? Czy rok 1989 faktycznie był przełomowy, a Amerykanie wygrali zimną wojnę? W którym momencie ludzie zamieszkujący tereny współczesnej Polski wkroczyli w nurt globalnych dziejów? Najczęstsze odpowiedzi na tego rodzaju pytania prowadzą nas w te same miejsca. Ze względu na to, że nasza zbiorowa uwaga była przez długi czas skierowana na Zachód, przez jego pryzmat patrzyliśmy na samych siebie. Ta książka pozwala spojrzeć na nas samych z nowej, globalnej perspektywy.
„Autor odkrywa przed nami nieznaną, zaskakującą historię kapitalizmu, a w konsekwencji także alternatywne dzieje pieniądza, przemysłu, własności, pracy, chłopów i miasta. Nie otrzymujemy kolejnej wersji «moralnej krucjaty» przeciw kapitalizmowi; stawką bowiem jest próba ukazania jego mechanizmów i skomplikowanej (poli)genezy. Autor pracy pewnie prowadzi nas przez pajęczynę bardzo różnych miejsc, takich jak Kalahari i Kurpie, Detroit i Giecz, Dubaj i Łódź. Śledzi ich powiązania, czasem bardzo dyskretne. Przekonujemy się, że kapitalizm wynajdywano wielokrotnie i to bynajmniej nie w ramach «starego świata», ale gdzie indziej, w przestrzeni cywilizacji chińskiej i arabskiej, dla której Europa była regionem peryferyjnym, ubogim, niezbyt atrakcyjnym. Znaczącym walorem książki jest i to, że została napisana dobrą, komunikatywną, a czasem też piękną polszczyzną”.
prof. Waldemar Kuligowski
Upadek cywilizacji zachodniej to narracja historyka z przyszłości, który próbuje objaśnić marazm XXI stulecia oraz przyczyny braku działań na rzecz polityki niskoemisyjnej. Narrator pyta: dlaczego doszło do upadku, skoro ludzie wiedzieli, co się dzieje? Dlaczego nie potrafili oni zamienić swej wiedzy w potęgę?Książka przedstawia dramatyczną historię Ery Półcienia (Penumbral Age), która trwała na Ziemi w latach 1988-2093. Era Półcienia to epoka wyparcia i zaprzeczeń. Oreskes i Conway posługują się w tym kontekście określeniem "cienia ignorancji". XXI stulecie to epoka drugich Wieków Ciemnych na Ziemi, podzielona na okres Wielkiego Upadku i dramatyczną erę Masowych Migracji (które trwały w latach 2073-2093).Narrator eseju The Collapse of Western Civilization omawia kolejne, trudne wydarzenia XXI stulecia.Jak mówi Oreskes w wywiadzie dołączonym do eseju, jako historyczka nauki nie umiała ona inaczej poradzić sobie z pytaniem o przyczyny zbiorowego fiaska działań na rzecz ochrony klimatu, z którym mamy współcześnie do czynienia. Fikcyjna perspektywa przyszłości pozwoliła jej nabrać dystansu do opisywanego tematu. Należy jednak podkreślić, że esej Oreskes i Conwaya jest dobrze udokumentowany danymi dotyczącymi współczesnego stanu klimatu oraz polityki klimatycznej. Szkicowane w nim katastroficzne przewidywania bazują na najnowszych ustaleniach nauk empirycznych.Informacja o autorze/ redaktorze:
Wspaniała książka. Przezabawna, a jednocześnie przeraźliwie niepokojąca. Tenenbom to pisarz szalony, bystry, sarkastyczny, ujmujący, mocny, oskarżycielski, krytyczny do bólu, świetny!
National Review
Jeszcze do niedawna tematy związane z zagadnieniem funkcjonowaniem ludzi starych rzadko były podejmowane przez badaczy społecznych. Sytuacja zaczęła się zmieniać w ostatnich dekadach [?]. Nie wszyscy jednak socjologowie nadążają za dynamizmem przeobrażeń, które wokół nich się dokonują. [?] Nie każdemu jest dana wrażliwość śledzenia ważnych przemian domagających się opisu, wyjaśnienia, często także rozwiązania, które okazują się kluczowe z punktu widzenia spraw globalnych. Autorka książki wykazała się taką wrażliwością, podejmując się zgłębiania tematu starości i przemocy wobec ludzi starych. [?] Szczególnie należy podkreślić fakt, że poruszane w tej książce wątki zostały naświetlone z wielu punktów widzenia: osób pracujących z ludźmi starszymi, głównych bohaterów ? ofiar przemocy oraz samej autorki wykorzystującej wiedzę zdobytą z najróżniejszych opracowań. Taka wielowektorowa analiza pozwala właściwie wyważyć interpretację i zająć w miarę bezstronne stanowisko, co jest jednym z ważniejszych wymogów stawianych przed naukowymi ekspertyzami.prof. Mariusz Zemło
Książka łączy rozważania teoretyczne dotyczące oddziaływań socjoterapeutycznych z programami zajęć przeznaczonych dla konkretnych grup dzieci i młodzieży, borykających się na co dzień z różnego rodzaju trudnościami, które utrudniają funkcjonowanie psychospołeczne.W części teoretycznej Czytelnik znajdzie tekst dotyczący etyki praktyki zawodowej, która jest wyznacznikiem profesjonalizmu osób zajmujących się pomaganiem dzieciom i młodzieży oraz materiał związany z prowadzeniem oddziaływań socjoterapeutycznych.Część empiryczną książki rozpoczyna rozdział autorstwa Marty Witkowskiej przeznaczony dla uczniów klas pierwszych, którzy przejawiają trudności adaptacyjne w odniesieniu do nowej sytuacji (rozpoczęcie nauki w szkole) oraz grupy rówieśniczej. Program socjoterapeutyczny został wzbogacony o wybrane ćwiczenia z Metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne.Rozdział autorstwa Anny Kowy i Joanny Warakomskiej przeznaczony jest dla dzieci w młodszym wieku szkolnym (67 lat) przejawiających trudności w funkcjonowaniu społeczno-emocjonalnym. Autorki w szczególności zwróciły uwagę na rozwijanie umiejętności związanych z rozpoznawaniem, nazywaniem i wyrażaniem własnych emocji i potrzeb w tym celu bohaterem każdych zajęć uczyniły postać Marsjanka, który towarzyszył dzieciom podczas wszystkich spotkań.Ostatni z rozdziałów, którego autorkami są Dorota Niedźwiecka i Agnieszka Sybilska, adresowany jest do dzieci 1012-letnich, przebywających w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym, które mają trudności w rozwiązywaniu konfliktów oraz radzeniu sobie z agresją w konstruktywny sposób. Motywem przewodnim programu socjoterapeutycznego Autorki uczyniły mieszkańców Zwierzogrodu.Publikacja ma umożliwić Czytelnikom znalezienie odpowiedzi na nurtujące ich pytania dotyczące etyki pracy socjoterapeutycznej (oraz grupowej). Ponadto ma wskazać na znaczenie superwizji dla osoby socjoterapeuty oraz stać się inspiracją do pracy z dziećmi i młodzieżą dla pedagogów, psychologów, nauczycieli, wychowawców z różnego typu placówek.
Publikacja jest bogato ilustrowana i zawiera wiele ciekawych i zróżnicowanych pod względem stopnia trudności ćwiczeń. Większość ćwiczeń skonstruowanych jest tak jak ćwiczenia rozwiązywane na egzaminie kończącym etap szkoły gimnazjalnej.
Tomasz Szlendak i Krzysztof Olechnicki z przeciwległych biegunów opisują życie kulturalne Polaków po 1989 roku. Pierwszy przez pryzmat świata festiwali – wielozmysłowej kultury iwentu, drugi z perspektywy zamkniętych enklaw czy też subświatów internetu. Efektem jest fascynujący reportaż socjologiczny nie tyle o uczestnictwie Polaków w kulturze, ile o Polakach jako społeczeństwie potransformacyjnym.
Autorzy widzieli krańce internetu i byli wszędzie, gdzie gromadzą się Polacy w poszukiwaniu rozrywki. Odwiedzilli m.in. Przystanek Woodstock, Off Festiwal, Air Show, IX Borzęckie Święto Grzyba, Mazurską Noc Kabaretową czy Festiwal Filmu i Sztuki Dwa Brzegi.
Jak wyglądają Polacy widziani z tych biegunków?
Z badań – szczegółowo i barwnie w książce opisanych – wynika, że potransformacyjne polskie społeczeństwo nie istnieje.
Nowe praktyki kulturowe Polaków to lektura obowiązkowa nie tylko dla socjologów ale również dla kulturoznawców, animatorów kultury a także tych, którzy odpowiadają za ofertę kulturalną.
Książka to mariaż traktatu teoretycznego z reportażem etnograficznym.
Wszystko to, co wyda się czytelnikom bliskie nieznośnemu wartościowaniu, nie wynika z chęci zaprezentowania i uwypuklenia klasowych przewag, jest natomiast efektem przyjętej tu konwencji spotkania z egzotyką. Zwraca ona uwagę na tezy o kulturze zastępującej strukturę.
Od Autorów
Tomasz Szlendak i Krzysztof Olechnicki z przeciwległych biegunów opisują życie kulturalne Polaków po 1989 roku. Pierwszy przez pryzmat świata festiwali - wielozmysłowej kultury iwentu, drugi z perspektywy zamkniętych enklaw czy też subświatów internetu. Efektem jest fascynujący reportaż socjologiczny nie tyle o uczestnictwie Polaków w kulturze, ile o Polakach jako społeczeństwie potransformacyjnym.Autorzy widzieli krańce internetu i byli wszędzie, gdzie gromadzą się Polacy w poszukiwaniu rozrywki. Odwiedzilli m.in. Przystanek Woodstock, Off Festiwal, Air Show, IX Borzęckie Święto Grzyba, Mazurską Noc Kabaretową czy Festiwal Filmu i Sztuki Dwa Brzegi.Jak wyglądają Polacy widziani z tych biegunków?Z badań - szczegółowo i barwnie w książce opisanych - wynika, że potransformacyjne polskie społeczeństwo nie istnieje.Nowe praktyki kulturowe Polaków to lektura obowiązkowa nie tylko dla socjologów ale również dla kulturoznawców, animatorów kultury a także tych, którzy odpowiadają za ofertę kulturalną.Książka to mariaż traktatu teoretycznego z reportażem etnograficznym.Wszystko to, co wyda się czytelnikom bliskie nieznośnemu wartościowaniu, nie wynika z chęci zaprezentowania i uwypuklenia klasowych przewag, jest natomiast efektem przyjętej tu konwencji spotkania z egzotyką. Zwraca ona uwagę na tezy o kulturze zastępującej strukturę.Od Autorów
Głównym celem, jaki przyświecał autorom publikacji Peryferie społeczne w teorii i badaniach empirycznych była wymiana wiedzy, poglądów, doświadczeń badawczych nt. sytuacji obszarów społecznych peryferii współczesnej Polski i Europy oraz przemian w nich zachodzących. Pojęcie peryferii społecznych już dawno przestało być postrzegane jedynie w kategoriach przestrzeni geograficznych; dziś coraz częściej pod tym hasłem rozumie się obszary zmagające się z różnymi problemami i trudnościami, związanymi m.in. z wysokim bezrobociem, sytuacją demograficzną, biedą i innymi. Publikacja skierowana jest do studentów, wykładowców, pracowników instytucji badawczych, a także środowisk teoretycznie lub praktycznie zaangażowanych w proces przeciwdziałania marginalizacji i wykluczeniu obszarów peryferyjnych.
Jedna z najważniejszych prac nurtu psychologii dobra i zła. Autor interesująco prezentuje analizę eksperymentu stanfordzkiego i wykazuje ścisły związek z tym, co później wydarzyło się w więzieniu w Abu Ghraib. Przedstawia mechanizmy i czynniki, które czynią ze zwykłego człowieka oprawcę i ofiarę systemu. Udowadnia możliwość zmiany lub zapobiegania niechcianym zachowaniom jednostki lub grupy, dzięki zrozumieniu, jakie siły, wartości i skłonności przez nie przejawiane są wnoszone w daną sytuację. Uważa, że można mieć większy wpływ na zredukowanie niepożądanych indywidualnych reakcji przez wiedzę, pokazuje, jak ich unikać lub je modyfikować.Zimbardo poszukuje wyjaśnienia dla stwierdzonych zależności, odwołując się do dotychczasowych badań nad jednostkowymi postawami (poczucie władzy, konformizm i posłuszeństwo), a także nad oddziaływaniami szerszego środowiska społecznego (odindywidualizowanie, odczłowieczenie i znieczulica). Książkę zamyka rozdział na temat oporu wobec niepożądanych nacisków ze strony sytuacji społecznych i analiza postawy heroicznej, którą autor uważa za remedium na grożące nam z różnych stron zło.
Publikacja jest wynikiem trzyletniego projektu badawczego zatytułowanego „Rodziny z wyboru w Polsce” dotyczącego życia rodzin nieheteroseksualnych. Sam termin „rodziny z wyboru” służy do nazwania różnorodności nieheteronormatywnych form związków intymnych i jest próbą upowszechnienia używanej na Zachodzie terminologii w odniesieniu do rodzin osób nieheteroseksualnych.
Jednym z podstawowych celów publikacji jest pokazanie złożoności i różnorodności konfiguracji rodzinnych i intymnych tworzonych przez osoby nieheteroseksualne oraz zrozumienie wyzwań, z którymi zmagają się w codziennym życiu. Zamiast z góry zakładać, jak żyją osoby nieheteroseksualne i uznawać, że nie tworzą one rodzin – co stanowi dominującą tendencję w większości polskich badań opinii publicznej i w wielu publikacjach polskiej socjologii rodziny, Autorka stara się zgłębić, jak osoby LGBT definiują swoje rodziny, w jaki sposób je tworzą i nadają znaczenie poprzez swoje codzienne aktywności oraz czego sami potrzebują i w jaki sposób chcieliby być społecznie i prawnie rozpoznani. To podejście teoretyczno-metodologiczne wpisuje się w nurt „nowych studiów nad rodziną” (New Family Studies) postulujących odrzucenie tradycyjnego pojęcia „rodziny” jako ideologicznie obciążonego. Nowe studia nad rodziną wzywają do kompleksowego rozumienia rodziny oraz podkreślają znaczenie rzeczywistych i codziennych praktyk dla dynamicznych przemian życia rodzinnego. Dzięki rozpoznaniu konfiguracji rodzinnych, które były dotychczas niewidzialne dla socjologii rodziny lub uznawane za odstępstwo od normy, zyskujemy nowe spojrzenie na rzeczywistość społeczną.
Autorka przygląda się, jak wygląda życie codzienne rodzinne osób nieheteroseksualnych w różnych jego obszarach (intymność, rodzicielstwo, jawność i dyskryminacja, relacje rodzinne i sieci wsparcia, trajektorie życiowe, etc.), jakie praktyki rodzinne są istotne dla poszczególnych obszarów, jakie strategie prezentowania własnej rodzinności w nich dominują. Ten dynamiczny, kontekstualny, wielowymiarowy obraz rodziny pozwala zupełnie inaczej niż w dotychczasowych debatach odpowiedzieć na pytanie, czy rodziny nieheteroseksualne są podobne (paradygmat asymilacji) czy inne (paradygmat różnicy, subwersji) od rodzin heteroseksualnych.
Książka Joanny Mizielińskiej może być ważnym głosem w debacie publicznej na temat związków partnerskich i sytuacji osób nieheteroseksualnych w Polsce. 53 wywiady biograficzne oraz badanie etnograficzne, którego materiał składał się z 129 wywiadów z parami i indywidualnych, około 651 notatek obserwacyjnych, ponad stu fotografii, 41 map rodziny, 21 map, gdzie zaznaczono miejsca ważne dla rodzin i 21 raportów etnograficznych – to potężny materiał badawczy i cenne źródło informacji dla wszystkich, którzy gotowi są zweryfikować obiegowe opnie na temat życia osób niehetroseksualnych w Polsce
Informacja o autorze/ redaktorze:
Dr hab. Joanna Mizielińska – kierowniczka projektu „Rodziny z wyboru w Polsce” (2013–2016) i profesorka nadzwyczajna w Instytucie Psychologii Polskiej Akademii Nauk. W latach 2006–2013 związana z Uniwersytetem SWPS, m.in. jako profesorka w Instytucie Socjologii (2009–2012) oraz Dyrektorka tego Instytutu (2011-2012). Jest autorką dwóch książek Płeć/ciało/seksualność (2007) i (De)konstrukcje kobiecości (2004) oraz współautorką Rodziny z wyboru w Polsce. Życie rodzinne osób nieheteroseksualnych (wraz z Martą Abramowicz i Agatą Stasińską) oraz Współpraca czy konflikt? Państwo, Unia i kobiety (wraz z Małgorzatą Fuszarą, Magdą Grabowską i Joanną Regulską). W 2011 roku z Robertem Kulpą zredagowała De-Centring Western Sexualities: Central and Eastern European Perspective. Jest też autorką wielu artykułów z dziedziny socjologii płci, rodziny i seksualności publikowanych między innymi w Studiach Socjologicznych, Societas/Communitas, Czasie Kultury, Dialogue and Universalism, Przeglądzie Kulturoznawczym.
Kim jestem, kiedy podróżuję?
O człowieku Zachodu i Wschodu, globalnej Północy i Południu, o granicach, które potrafią łączyć, a także miejscach, których nie można odwiedzić, piszą:
Olga Tokarczuk
Ćwiczenia z obcości
Andrzej Stasiuk
Najstarszy pejzaż
Natasza Goerke
Gościniec
Natalia Bloch
Relacje wzajemności
Mirosław Wlekły
Głównie dla podróży
Wolfgang Bauer w rozmowie z Błażejem Popławskim
Świat, którego nie ma w przewodniku
Andrzej Muszyński
Donikąd
Ponadto w numerze:
Pamięć o akcji „Wisła”. Tomasz Stryjek w rozmowie z Urszulą Pieczek
Prawa reprodukcyjne. Spór o antykoncepcję, przerywanie ciąży, in vitro i seksualność osób niepełnosprawnych. Głos Eleonory Zielińskiej i Michała Królikowskiego
O idolach, ciasnym rozumie i racjonalnej wierze. Jean-Luc Marion w rozmowie z Szymonem Łucykiem
Michał Paweł Markowski i Dobrosław Kot w nowym cyklu rozmów „Znaku” pt. Lek i trucizna
Stacja:Literatura: Opowiadanie Radki Franczak pt. Niewidzialni
Europa – instrukcja obsługi. Czy można stworzyć podręcznik dla uchodźców
i migrantów? Marcin Żyła
Każdy był kiedyś przybyszem. Jana Shostak w rozmowie z Szymonem Maliborskim
Niniejsza publikacja jest kolejnym tomem serii Edukacja-Kultura-Społeczeństwo, wydanej przez Zakład Dydaktyki Historii i WOS Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Książka stanowi pokłosie konferencji Młodzież w perspektywie edukacyjnej, społecznej i kulturowej. Zawiera piętnaście artykułów napisanych przez historyków, nauczycieli praktyków i doktorantów, połączonych w spójną całość przewodnim motywem, jakim jest analiza młodzieży z różnych perspektyw badawczych. Można w niej odnaleźć zarówno teoretyczne rozważania w obszarze dydaktyki (analiza reform oświatowych pod kątem podmiotowości ucznia) jak i praktyczne propozycje w zakresie pracy z młodzieżą (realizacja projektów studenckich, wykorzystanie zajęć pozalekcyjnych do pobudzania aktywności uczniowskiej, odwoływanie się w przekazywaniu wiedzy i kształtowaniu postaw do utworów muzycznych). Nie zabrakło również prezentacji wyników badań empirycznych dotyczących świadomości młodego pokolenia (w obszarze postrzegania szkoły, instytucji naukowych) oraz przedstawienia możliwości edukacyjnych młodych Polaków na emigracji.
Jubileusz ćwierćwiecza to odpowiedni czas na spojrzenie wstecz i zbilansowanie naukowych osiągnięć. Dokonania lubelskich socjologów zatrudnionych w Zakładzie Socjologii Zdrowia, Medycyny i Rodziny Instytutu Socjologii UMCS wpisują się w dorobek polskiej socjologii medycyny. Problematyka medykalizacji pojawiła się w socjologicznych rozważaniach w drugiej połowie XX wieku, jest to więc stosunkowo nowe spojrzenie na obecność medycyny w życiu społecznym. Rozwój wiedzy medycznej, trafność diagnoz antycypujących pojawienie się choroby, a także społeczne oczekiwania związane z zachowaniem zdrowia i długowiecznością stawiają nie tylko przed lekarzami nowe wyzwania. Rekomendowana przez mnie publikacja powinna zainteresować profesjonalistów z zakresu nauk społecznych i medycznych, ale również szerokie grono ludzi świadomie dbających o własną kondycję i stan zdrowia. [z recenzji wydawniczej prof. zw. dr hab. Marii Libiszowskiej-Żółtkowskiej, Uniwersytet Warszawski]
O serii PRZECIWKO ŻYCIUSkładająca się z czterech tomów seria wydawnicza Przeciwko życiu została poświęcona najbardziej fundamentalnym i nieustannie aktualnym problemom zagrożeń życia człowieka. Zagadnienie to dotyczy jednej z naszych podstawowych potrzeb: potrzeby bezpieczeństwa. Jej deprywacja uniemożliwia prawidłowy rozwój osobowy, emocjonalny i psychiczny. Jest zatem oczywiste, że kwestia zagrożeń ludzkiego życia nurtuje społeczności w skali globalnej, lokalnej, a także w wymiarze indywidualnym.W tomie 1 Autor przedstawa szeroki wachlarz perspektyw teoretyczno-badawczych ujęcia pro-blematyki życia i śmierci. W tomie 2 zostaną omówione zagadnienia dotyczące wojen i koniktów zbrojnych oraz terroryzmu. W tomie 3 Autor dokona analizy kwestii obejmujących działania jed-nostki przeciwko życiu innych (przestępczość przeciwko życiu, uwarunkowania sytuacyjne i kul-turowe). Tom 4 będzie dotyczyć problematyki armacji życia w wymiarze holistyczno-ekologicznym, biologiczno-medycznym, kulturowo-społecznym, interpersonalnym i intrapersonalnym.W części I tego tomu Autor analizuje zagrożenia życia człowieka z różnych perspektyw, m.in. biologicznej, medycznej, socjologicznej, psychologicznej, prawnej, lozocznej i religijnej. W części II zaś rozpatruje omawianą problematykę pod kątem dwóch obszernych kategorii czynników: zagrożeń w dużym stopniu niezależnych od ludzi, np. mikrobiologicznych, genetycznych czy klimatycznych, oraz zagrożeń, które wynikają z destruktywnej działalności człowieka zarówno wobec natury, jak i wobec własnej osoby.Autor podejmuje próbę dokonania integracji i syntezy wiedzy dotyczącej problematyki zagrożeń życia, co stanowi przedsięwzięcie, które nie zostało dotąd w tak szerokim zakresie podjęte ani w literaturze polskiej, ani obcojęzycznej.
Opis:Niewolnicy i panowie to zbiór esejów z antropologii i filozofii społecznej nowoczesności poświęconych kwestii emancypacji, rozumianej jako istota nowoczesnego projektu człowieka. Przyjmując za perspektywę punkt widzenia teraźniejszości, stanowiącej późne stadium historii nowoczesnego Zachodu, Dobrowolski stara się zdać sprawę z obecnej kondycji zachodniego człowieka, zdefiniowanej przez te schyłkowe okoliczności, w kontekście i w odniesieniu do źródeł, antynomii, psychospołecznych, ekonomicznych i psychopolitycznych uwarunkowań oraz perspektyw idei równej wolności dla każdego. Z jednej strony badania te mają charakter czegoś na kształt historii wyobraźni ludzkiej, literacko-filozoficzno-historycznej rekonstrukcji narracji, jakimi posługiwał się człowiek nowoczesny (i nowożytny) w swoich wyobrażeniach samego siebie. Z drugiej zaś strony czegoś, co ma dostarczyć autorowi i czytelnikowi narzędzi orientacji w jego/jej własnych okolicznościach. Mówiąc bardziej górnolotnie - dostarczyć, za pomocą sięgającej daleko wstecz genealogii tego, co aktualne, wstępnego zarysu ontologii bytu społecznego teraźniejszości (drugiej dekady XXI wieku).Już od starożytności pytanie o to "jak nie być niewolnikiem?" kształtowało rozumienie tego, czym było bycie wolnym obywatelem. Zwłaszcza jednak w nowożytności emancypacja nie może być kompletna bez zniesienia niewolnictwa, a nowoczesne, oświecone myślenie zawsze chciało uwierzytelniać się w oczach publiczności i odbiorców tym właśnie hasłem promocyjnym: "natura wszystkich ludzi jest równa i wolna". Ze względu na ten postulat nowoczesność w ogóle może być atrakcyjniejsza niż inne propozycje spoza jej kręgu ideologicznego (tradycjonalne czy antynowoczesne). Emancypacja jest obietnicą wspólnoty wolnych, racjonalnych podmiotów-panów, a nie tylko uwolnienia z kajdan. Jednak bez zniesienia niewolnictwa, nowoczesność nie mogłaby rościć żadnych pretensji do moralnej wyższości; na ile pretensjom tym możemy jeszcze ulegać, na ile musimy je podtrzymywać, choćby bez wiary? Jak to się dzieje, że projekt ukonstytuowania nowej ludzkiej wspólnoty - społeczna modernizacja - często w nowoczesności dewiował w stronę nieprzewidywalnych, antyracjonalnych i moralnie odrażających formacji wspólnotowych o charakterze wojowniczo agresywnym?Kolejna ważna pozycja w dorobku Jacka Dobrowolskiego.
Czy totalitaryzm to już tylko historia? Tak, ale tylko wtedy gdy uznamy, że istotą totalitaryzmu jest terror. Tymczasem to nie terror, ale absolutna równość stanowi istotę totalitaryzmu. Gdy terror zostanie uznany za absolutne zło, będzie można bezkarnie innymi metodami (ironia) dokonywać dzieła wykorzenienia jednostki, czyli wyrwania jej ze świata (likwidacja różnic), do którego zmierza wynaturzona ideologia emancypacji traktowana dziś jako nauka. Sztandarowym przykładem brawurowej śmiałości, z jaką ponowoczesność lansuje dziś wbrew zdrowemu rozsądkowi ideał równości, jest ideologia gender. Ale swój kulminacyjny punkt zdaje się osiągać w projekcie trans- i post-humanizmu, według którego człowiek to ktoś, kogo należy dopiero stworzyć. Projekt ten roztacza wizję jednostki, którą będzie można leczyć w nieskończoność poprzez wymianę organów i doskonalenie mózgu, a więc zapewnić jej nieśmiertelność stanowiącą produkt zastępczy w stosunku do chrześcijańskiego zbawienia.
Chantal Delsol, uczennica Hannah Arendt, jest profesorem filozofii politycznej i dyrektorem Ośrodka Studiów Europejskich na Uniwersytecie Marne-la-Vallée w Paryżu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
