To książka dla każdego, kto martwi się o świat.Czym jest życie publiczne i etyka życia publicznego?Jak rozmawiać uczciwie?I czy postęp moralny istnieje?W swojej najnowszej książce Jan Hartman, uznany filozof i etyk, zaprasza czytelników do wspólnego namysłu. Nie poucza i nie oferuje żadnej koncepcji moralności publicznej ani nie opowiada się za takim bądź innym stanowiskiem w spornych kwestiach życia społecznego. Prezentuje natomiast filozoficzną refleksję nad moralnymi kategoriami kształtującymi sferę publiczną, takimi jak prawdomówność i odwaga cywilna, odpowiedzialność i dojrzałość, rządy prawa, sprawiedliwość i wolność. Mierzy się też z postępującym zawłaszczaniem świadomości etycznej przez psychologię oraz innymi nieobojętnymi moralnie zjawiskami nowej epoki, u której zarania przyszło nam żyć.Etyka życia publicznego to idealna pozycja zarówno dla filozofów i pasjonatów filozofii oraz etyki, jak i dla wszystkich zainteresowanych debatą publiczną, politologią oraz sprawami społecznymi.Wolność społeczna i wolność jednostki przynależą do siebie, nawet jeśli doktryna liberalna wpycha jednostkę w niewidoczną za zamkniętymi drzwiami prywatność, a doktryna konserwatywna dla odmiany wyprowadza ją z całą rodziną w te miejsca, gdzie może porzucić swoją prywatność dla swojskiego bytowania we wspólnocie. Między ekstremami apolitycznej prywatności i organicznej wspólnoty rozciąga się wielka przestrzeń życia publicznego, w której każdy człowiek działa w sposób do pewnego przynajmniej stopnia wolny i musi brać odpowiedzialność za swoje uczynki oraz zaniechania.fragment książki
Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak to możliwe, że dokonująca się na naszych oczach zbrodnia ludobójstwa na Palestyńczykach odbywa przy aprobacie i wsparciu najważniejszych zachodnich państw i instytucji oraz obojętności większości zachodniej opinii publicznej. Zdaniem autora taka postawa jest przejawem tworzonej od dekad kultury, w której pewne rodzaje ludobójstwa zostały znormalizowane i nie budzą już etycznego odruchu. Analizując poszczególne warstwy "kultury eksterminacji", Paweł Mościcki sięga do historii i filozofii, czerpie z dyskusji dotyczących spuścizny Shoah i kolonializmu, polityki międzynarodowej i badań nad nowoczesnymi technologiami. Przede wszystkim zaś konfrontuje nas ze skutkami instrumentalizacji hasła "nigdy więcej" i konkretnymi - ideologicznymi, medialnymi i politycznymi - formami zachodniego współudziału w zagładzie Strefy Gazy.
„Kolejny tom naukowej serii pt. Prasa Narodowej Demokracji 1893–1939. Tytuły prasowe, wydawcy i dziennikarze, motywy publicystyczne wnosi nowe ustalenia na temat komunikacji politycznej obozu narodowego. Wypełniają go artykuły hasłowe, zawierające dane osobowe, rzeczowe, tematyczne. Dostarczają cennych wiadomości na temat funkcji prasy obozu narodowego. Artykuły hasłowe są to swoiste mikromonografie poszczególnych, ułożonych alfabetycznie, zagadnień, związanych z czasopismami narodowymi i ich twórcami. W pewnym stopniu stanowią niezależne od siebie kompendia wiedzy o mechanizmach działania endeckiego systemu prasowego. W sposób niezwykle rzetelny autorka tomu ustaliła kryteria doboru periodyków, podkreślając znaczenie dzienników, tygodników i miesięczników w procesie upowszechniania i popularyzacji narodowego programu politycznego”.
Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Książka „Zapomniany świat. Klęska głodu w świecie konsumpcjonizmu. Czy jesteśmy skazani na bezradność?” autorstwa psychologa Tomasza Trzcińskiego opowiada o problemie głodu w Afryce, Ameryce Południowej i Azji. Autor bardzo obszernie pisze o skali i przyczynach tej największej w dziejach człowieka klęski humanitarnej. Problem głodu na świecie został dzisiaj niemal całkowicie wyparty z debaty publicznej i medialnej, tymczasem dotyka on około miliarda ludzi. Wbrew panującym stereotypom, istnienie na świecie klęski niedożywienia nie jest wynikiem działania czynników naturalnych, takich jak na przykład susze. Problem głodu jest problemem sztucznym, wykreowanym przez człowieka. Pojawia się on tam, gdzie wybuchają wojny, gdzie dyskryminuje się kobiety, gdzie szaleje korupcja lub dewastowane jest środowisko naturalne. Na istnienie problemu głodu na świecie mają też wpływ czynniki ekonomiczne. Współczesna, zglobalizowana ekonomia dobrze sprawdza się w Europie i w Ameryce Północnej. Jednocześnie jednak przyczynia się ona do trwania ogromnej zapaści gospodarczej w krajach Globalnego Południa. Książka „Zapomniany świat” zawiera dokładne informacje, dotyczące tego, jak my możemy skutecznie pomagać ofiarom głodu. Czytelnik znajdzie w niej opisy projektów i dane kontaktowe kilkunastu organizacji humanitarnych, niosących pomoc ofiarom niedożywienia.
3 zł od każdego sprzedanego egzemplarza będą przekazane Polskiej Akcji Humanitarnej. Pieniądze te posłużą wspieraniu projektów, mających na celu przywracanie bezpieczeństwa żywnościowego w Somalii, Syrii i Iraku.
Spis treści:
Wstęp. Czy problem światowego głodu jest naszym problemem?
Rozdział 1. Dane statystyczne na temat głodu na świecie
Rozdział 2. Wojny i konflikty zbrojne a problem głodu
Rozdział 3. Głód a choroby
Rozdział 4. Brak wody i infrastruktury sanitarnej w krajach rozwijających się
Rozdział 5. Krótka historia badań nad problemem głodu
Rozdział 6. Dyskryminacja kobiet a problem głodu na świecie
Rozdział 7. Stereotypy, które hamują działanie
Rozdział 8. Wielkie korporacje żywnościowe i maklerzy giełdowi – władcy jedzenia, panowie życia milionów
Rozdział 9. Problem głodu i nędzy a degradacja przyrody na świecie
Rozdział 10. Biopaliwa: wybawienie świata czy masowa zbrodnia?
Rozdział 11. Nieskuteczna pomoc humanitarna
Rozdział 12. Czy globalizacja zagraża światu?
Rozdział 13. Epoka kolonialna a współczesne problemy humanitarne w krajach Globalnego Południa
Rozdział 14. Więc jaka naprawdę jest Afryka?
Rozdział 15. Sposoby na rozwiązanie problemu światowego głodu
Rozdział 16. Biotechnologia – wielka szansa czy wielkie zagrożenie?
Rozdział 17. Czas na nowe rolnictwo i ekologię
Rozdział 18. Czy filantrokapitalizm może uratować świat?
Rozdział 19. Głód – problem moralny
Rozdział 20. Co możesz zrobić, jeśli masz władzę?
Rozdział 21. A co Ty możesz zrobić, ,,zwykły” Człowieku?
Dodatek 1. Lista organizacji, które pomagają ofiarom głodu
Dodatek 2. Scenariusze lekcji dotyczących problemu głodu adresowane do przedszkolaków oraz uczniów: szkół podstawowych i szkół średnich
A. Scenariusz zajęć dotyczących problemu głodu na świecie w przedszkolu dla dzieci pięcio- i sześcioletnich
B. Scenariusz zajęć dotyczących problemu głodu na świecie dla uczniów klas: I-III szkoły podstawowej
C. Scenariusz lekcji dotyczącej problemu głodu na świecie dla klas: IV-VI szkoły podstawowej
D. Scenariusz zajęć dotyczących problemu głodu na świecie dla uczniów klas: VII i VIII
E. Scenariusz zajęć dotyczących problemu głodu na świecie dla uczniów szkół średnich
Tytuł publikacji (…) wskazuje (…) na mało eksplorowany obszar związany z dziecięcą piosenką. Punkt ciężkości położony jest nie tyle na przegląd dziecięcych piosenek i ich metodyczne wykorzystanie, co na analizę piosenek dla dzieci pod kątem tworzonego w nich językowego obrazu świata, odzwierciedlającego określone sposoby postrzegania świata, a także utrwalającego je. W ten sposób Autorka książki w piosence dziecięcej upatruje narzędzie ingerencji w dziecięcy sposób widzenia świata, a nawet intencjonalnej manipulacji nim. Nie spotkałam dotychczas wśród polskich badaczy z obszaru wczesnej edukacji tak postawionego problemu badawczego i sposobu jego eksplorowania.
Z recenzji dr hab. Agnieszki Nowak-Łojewskiej, prof. AMW
W XXI wieku dzięki nowoczesnym technologiom piosenki docierają do dzieci w różny sposób (...), nie zawsze ich treść i znaczenia są weryfikowane przez dorosłych. Dorośli z otoczenia najmłodszych zazwyczaj nie podejmują namysłu nad tym, o czym są piosenki adresowane do dzieci, jaki przekaz niosą, jaki świat kreują (...). Małgorzata Pilecka podejmuje wysiłek naukowego oglądu wybranych piosenek dziecięcych oraz podejmuje udaną próbę rekonstrukcji obrazu świata w nich zawartego.
Z recenzji prof. UAM dr hab. Kingi Kuszak
Seria wydawnicza "Przywrócić Pamięć" ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911-1939.Reprint wydania z 1923 r.: WILCZĘTA IZamiast wstępu.Każdy chłopiec, podobnie jak każdy młody wilczek, ma setny "spust". Tu oto Stary Wilk podsuwa wilczętom "żarcie".Jest w nim soczyste "mięso" do spożycia, są i twarde "kości" do zgryzienia.A jeżeli każdy wilczek zabierający się do tej "uczty" popracuje nad "kośćmi", nie poprzestając na spożyciu "mięsa" i dobierając się do "szpiku", można być pewnym, że zaczerpnie z każdego "kąska" siły i mieć będzie niebylejaką "labę".R. B. - P.Aby wytrzymać konkurencję innych narodów w walce zbrojnej oraz w codziennej pracy budowania, Polska winna mieć obywateli, odznaczających się nietylko zdolnościami i rozumem, lecz zarazem zdrowiem i dzielnością.Dotychczas wielkim brakiem wychowania domowego i publicznego w Polsce było zaniedbanie kultury fizycznej, która powinna być szeroko uwzględniona. By ożywić w społeczeństwie zainteresowanie w tym kierunku oraz poprzeć wysiłki Harcerstwa, uważaliśmy za konieczne stworzenie i udostępnienie ogółowi odpowiedniej literatury; w tym celu powstała w Warszawie spółka z ogr. odpow. "Książnica harcerstwa i kultury fizycznej - W. Niklewicz, Sedlaczek, Glass i S-ka".Wychowanie fizyczne nie da u nas dodatnich znaczniejszych rezultatów, o ile Polska nie będzie posiadała wykwalifikowanych kierowników tego działu wychowania, jakimi pochwalić się mogą przodujące nam dzisiaj pod tym względem narody. To też niezbędne jest istnienie na ziemiach polskich wzorowo urządzonej Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego.
Porywająca podróż przez mitologię, literaturę i psychologię w poszukiwaniu istoty męskości Fascynująca opowieść o istocie męskości i męskiej inicjacji, ale także o problemach i wyzwaniach w życiu współczesnego mężczyzny. Jest nowoczesną, a zarazem bardzo starą wizją tego, co nazywamy męskością. Potwierdza siłę mitów i tradycji w przypominaniu i utrwalaniu odwiecznych prawd. Robert Bly jest poetą, gawędziarzem, tłumaczem i wykładowcą. Za swoje poezje uzyskał wiele nagród, m.in. National Book Award oraz Robert Frost Medal w USA. Po premierze Żelazny Jan przez wiele miesięcy zajmował pozycję nr 1 na prestiżowych listach najpoczytniejszych nowości. MĘSKI ODPOWIEDNIK BIEGNĄCEJ Z WILKAMI
Ważna i aktualna książka laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 2024 roku, w której autorzy dokonują odważnej reinterpretacji dziejów postępu technicznego i starają się odpowiedzieć na pytanie: Dlaczego rozwój technologii zbyt często przynosił korzyści wyłącznie elitom i jak możemy to zmienić? Zmiany technologiczne tradycyjnie są postrzegane jako pozytywny czynnik, prowadzący do wzrostu dobrobytu całego społeczeństwa. Jednak w rzeczywistości rozwój technologii zazwyczaj służył wąskiej grupie elit, pomagając im osiągnąć jeszcze większe bogactwo i władzę. Reszta społeczeństwa musiała zadowolić się iluzją postępu. Pod tym względem niewiele się zmieniło od wieków: zarówno średniowieczne usprawnienia w rolnictwie, jak i rewolucja przemysłowa oraz fenomenalny rozwój technologii cyfrowych ostatnich lat wzbogaciły nieliczne grono potentatów, nie przekładając się na wzrost dochodów reszty społeczeństwa. Daron Acemoglu i Simon Johnson obalają główne tezy współczesnego technooptymizmu i zwracają uwagę na niebezpieczeństwo obecnego kierunku rozwoju technologii, który podważa demokrację i prowadzi do koncentracji władzy i bogactwa w rękach niewielkiej grupy elit, marginalizując większość. Przekonują też, że możemy zmienić ten schemat i skierować rozwój technologii na ścieżkę, prowadzącą ku wspólnemu dobru.
Prowokująca i błyskotliwie napisana książka autora bestsellerowej Przedziwnej śmierci Europy. W swojej najnowszej książce Douglas Murray zajmuje się najbardziej spornymi problemami XXI wieku: seksualnością, płcią, technologią i rasą. Ujawnia zdumiewające wojny kulturowe toczone w miejscach pracy, szkołach i domach w imię sprawiedliwości społecznej i polityki tożsamości. Żyjemy w epoce ponowoczesnej, po załamaniu się wielkich narracji: religii i ideologii politycznej. W ich miejsce pojawiło się dążenie do walki o naprawienie domniemanych krzywd przy użyciu broni w postaci tożsamości, wzmocnione przez nowe formy mediów społecznościowych i informacyjnych. Hierarchię celów coraz bardziej podzielonego społeczeństwa determinują wąskie grupy interesów – a ofiar, jak pokazuje Murray, przybywa. Czytelnicy niezależnie od swych przekonań politycznych docenią mistrzowsko napisaną i prowokacyjną książkę Murraya, który stara się wprowadzić nieco sensu do dyskusji o najbardziej złożonych sprawach obecnego pokolenia. Kończy żarliwym wołaniem o wolność słowa, wspólnotę wartości i zdrowy rozsądek w czasach masowej histerii.
Światy mogą się kończyć na różne sposoby. Czasem stary świat przegrywa z modernizacją, szutrowe drogi kapitulują przed asfaltem, a dawne zwyczaje zmiata globalizacja. I nie zawsze jest to złe. Bywa, że Wschód pakuje manatki i rusza na Zachód, ale sił starcza mu tylko na połowę drogi. Albo ludzie odchodzą w poszukiwaniu lepszego losu, za nimi zostają puste miasta i martwe domy. A czasem odwrotnie - boimy się, że koniec świata nadciągnie wraz z tłumami uciekinierów przekraczających nasze granice. Albo kiedy atakuje wirus: nie ochronią nas wtedy celnicy ani opuszczone szlabany. Koniec świata może nadjechać wraz z kolumną czołgów, ogłosić się alarmem przeciwlotniczym. Albo nadejść, kiedy Słowianin zacznie się zastanawiać, czy przypadkiem nie jest Niemcem. To też koniec świata, chociaż w innym sensie.Ziemowit Szczerek wędruje po obrzeżach naszego świata, od Gruzji, Armenii i Górskiego Karabachu, przez Bułgarię, Grecję, Serbię, Chorwację, Czechy i Słowację, po Ukrainę. I patrzy, jak wszystko się zmienia. A tam, gdzie koniec, zawsze jest też początek.Dużo narzekamy na Zachód, bo ma wiele za uszami. Ale to nadal najlepszy z możliwych światów. Przynajmniej dla mnie. Pod wieloma względami. Kocham go. I mam potrzebę go bronić. Tylko zawsze fascynowało mnie pytanie: gdzie kończy się Zachód? Czy na Łabie? Czy na Odrze? Na Bugu, Zbruczu, Dnieprze, za Charkowem? A może jeszcze dalej? Co z krajami, które uparcie na ten Zachód szły? Bo może Zachód kończy się na Kaukazie? I czy Zachód chce w ogóle kończyć się na Kaukazie?A co z jego dziedzictwem? Kolonializm, tak. Ale co, gdy ludzie, którzy walczą z autokracją Chińskiej Republiki Ludowej w niegdyś brytyjskim Hongkongu, wznoszą sztandar swojej dawnej kolonialnej metropolii jako sztandar wolności i demokracji?Zachód to również moja ojczyzna. A ta książka jest o tym, jak przyglądam się jego granicom.Autor
Wszyscy jesteśmy artystami, choć często brakuje nam odwagi, byrealizować swoje marzenia.Julia Cameron, była żona reżysera Martina Scorsese, scenarzystka, pisarka, kompozytorka, reżyserka i dziennikarka, od dwudziestu lat uczy ludzi na całym świecie, jak pozbyć się twórczych blokad i robić to, co się naprawdę kocha. Jej autorska metoda, 12-tygodniowy kurs odkrywania własnej kreatywności, pomogła przebudzić twórcze ja nie tylko wielu wątpiącym w siebie artystom, ale również tysiącom niezwiązanych ze sztuką osób, które po prostu chcą żyć z pasją.W sierpniu 2013 roku Droga artysty znalazła się na liście 32 Książek, Które Mogą Zmienić Twoje Życie opublikowanej przez opiniotwórczy portal BuzzFeed, obok między innymi Stu lat samotności, Z zimną krwią i Zbrodni i kary. Znajduje się również na liście 100 Najważniejszych Poradników Wszech Czasów. Została przetłumaczona na trzydzieści sześć języków i sprzedała się w ponad czterech milionach egzemplarzy.
Krytyka czystego rozumu została wydana po raz pierwszy w 1781 roku. Jest uważana za jedną z najważniejszych prac w historii filozofii. Obok Krytyki praktycznego rozumu i Krytyki władzy sądzenia tworzy krytyczną filozofię Kanta, w której starał się on badać filozoficzne podstawy ludzkiego poznania. Podstawowym celem Krytyki czystego rozumu jest odpowiedź na pytanie, czy metafizyka jest możliwa i jakie są granice ludzkiego poznania. Odpowiada na to pytanie, badając poszczególne władze poznawcze człowieka. Książka przez dłuższy czas nie była znana poza środowiskami akademickimi, stopniowo jednak zdobywała rozgłos. Stała się jednym z podstawowych dzieł niemieckiego idealizmu filozoficznego.
Moje Nalewki to pełna uroku opowieść o dorastaniu w warszawskiej dzielnicy żydowskiej przełomu XIX i XX wieku. Scenki z życia żydowskiej Warszawy oddają atmosferę miasta z jego gwarem, zapachami i przede wszystkim niepowtarzalnymi mieszkańcami.
Obfitość realiów, podsuwanych przez usłużną pamięć, talent wydobycia wymownego szczegółu i świetna obserwacja socjologiczna sprawiają, że scenki te są żywe, że je widzimy i słyszymy, a równocześnie mają w sobie duży ładunek poznawczy, doskonale wprowadzają w swoisty i skomplikowany układ stosunków życia na Nalewkach. Coś jak studium socjologiczne w migawkach. Cheder, bożnice, kantory i warsztaty, bogaty dom chasydzki, kawiarnie i herbaciarnie, przekupki na Muranowie, targ na Wołówce, służące i mamki, stróże i policja, pokątni doradcy i lekarze – aż dziw, że tak dużo treści dało się zamknąć na stronach tej książki. […]
[Singer] chciał przede wszystkim ocalić od zapomnienia świat swego dzieciństwa i młodości, z którego dzisiaj – najdosłowniej – kamień na kamieniu nie pozostał.
z recenzji Wiktora Waintrauba, „Kultura” 1960, nr 4/150.
Za banałem rewolucji sztucznej inteligencji (AI) kryją się obietnice, lęki i marzenia o nirwanie końca ułomności dziennikarstwa i bogactwie możliwości. Dziennikarstwo algorytmiczne, dziennikarstwo danych, burzy fundamenty modeli biznesowych i zarządzania mediami, tożsamości i ról zawodowych oraz dziennikarskiej ideologii. Obiecuje wiele, destabilizuje wszystko. Zapowiada egalitaryzm, oferuje niespotykaną historycznie dominację. To opowieść o tym, co nauka ma do powiedzenia o maszynach "płynnych bzdur" i chatbotach nie tylko w roli "służalczych kretynów". O schyłku hegemonii dziennikarstwa, o kreatywności i wiarygodności sztucznej inteligencji w dziennikarstwie, stereotypach na temat dezinformacji i powszechnym zastępowaniu i uzupełnianiu dziennikarza w jego zadaniach. O autorytecie algorytmicznym oraz szkoleniu sztucznej inteligencji i treściach nie do odróżnienia od dzieł dziennikarzy. O inwazji "obcych" na jedną z najbardziej pasjonujących profesji, pożytkach teorii ludowych i teorii spiskowych. Także o tym, czym jest prawda sztucznej inteligencji. Wreszcie o przyszłości, oporze algorytmicznym i sensie wykonywania zawodu dziennikarza na świecie i w Polsce. Książka prof. Jana Krefta DZIENNIK(AI)RSTWO. Jak sztuczna inteligencja zmienia najciekawszą profesję na świecie jest niewątpliwie skazana na sukces, podejmując problematykę tzw. sztucznej inteligencji, która stała się obecnie tematem o pierwszoplanowym charakterze i jest rozpatrywana w różnych kontekstach: prawnym, ekonomicznym, społecznym. Entuzjazm i jednocześnie niepokój, jakie wywołuje, można porównać do podobnej gorączki, która towarzyszyła rozwojowi Internetu pod koniec lat 90. Książka, która podejmuje ten temat, wpisuje się natychmiast w gorącą atmosferę oczekiwań i lęków, co z pewnością przełoży się na jej popularność, a także [] będzie wyznaczać przyszłe tory refleksji, definiować podstawowe pole analizy czy podsuwać główne pojęcia z tą refleksją związane. Z recenzji prof. Rafała Maciąga, Uniwersytet Jagielloński Prof. dr hab. Jan Kreft - wieloletni dziennikarz i korespondent zagraniczny, menedżer zarządzający firmami mediów i nowych technologii. Szef Zakładu Zarządzania Algorytmicznego (Politechnika Gdańska). Autor kilkunastu książek, między innymi: Władza algorytmów, Władza platform, Za fasadą społeczności, Koniec dziennikarstwa, jakie znamy oraz Władza misjonarzy. Zmierzch i świt świeckiej religii w Dolinie Krzemowej.
Praca Margaret Ohii-Nowak będzie czytelnika bezustannie zmuszać do wiwisekcji: jaka jest moja postawa wobec rasizmu, czy mam tu czyste sumienie, czy jednak istnieją we mnie pokłady ukrytej, obciążonej kulturowo, czasami/zwykle niechcianej, a jednak głęboko mentalnie tkwiącej postawy przyzwalającej na myślenie rasistowskie. Uważam, że książka Margaret Ohii-Nowak jest wyjątkowym osiągnięciem naukowym, o ogromnym potencjale przekazywanej wiedzy, ale także współczesnym głosem kobiety i Afropolki w sprawie rasizmu, nietolerancji i agresji językowej; jest nie tylko wywodem badaczki języka i kultury, całościowym ujęciem tych zagadnień, ale nade wszystko doniosłym apelem o tolerancję. Ostrzegam też, że podczas lektury czytelnik może poczuć się po prostu złapany na gorącym uczynku. Bo problem rasizmu językowego, nietolerancji, dyskryminacji oczywiście istnieje w świecie, którego jesteśmy częścią. Pokazują to badania Autorki. I nie wyłania się z tych badań korzystny, ale raczej wstydliwy dla białych Polaków wizerunek. Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Warchali,Uniwersytet Śląski w Katowicach Monografia jest interdyscyplinarnym vademecum antyczarnego rasizmu. To pierwsze tego typu opracowanie, w którym opisane są najważniejsze kategorie, pojęcia i mechanizmy antyczarnego rasizmu w Polsce. Autorka odpowiada w nim na pytanie, jak rozumiana jest rasa i czarność w polszczyźnie i jak przebiegają procesy antyczarności, antyczarnego rasizmu i urasawiania osób czarnych pochodzenia afrykańskiego. Margaret Ohia-Nowak bada te procesy przez semantyczną, pragmatyczną i multimodalną analizę językowych i dyskursywnych mechanizmów urasawiania we współczesnej polskiej komunikacji publicznej i prywatnej.
Autorzy wyjaśniają, także w perspektywie diachronicznej, procesy funkcjonowania rodzin polsko-niemieckich w szerszej społeczności w Polsce i w Niemczech. Przybliżają praktyki codzienne, kultywowane tradycje, związki z religią, odczuwane przejawy dyskryminacji, rodzaje manifestowanych tożsamości i wpływ rodzin na bagaż tożsamościowy jednostek. Uwagę przykuwają stanowiące podstawę tej książki badania własne, rzetelnie przeprowadzone i świetnie opracowane.
Prof. dr hab. Krystyna Slany
Badania dotyczące wyjazdów Polaków do Niemiec koncentrują się zwykle na migracjach (ich historycznym kontekście, mechanizmach wyjazdów, polityce migracyjnej itd.), a nie na migrantach. Oni sami bardzo rzadko dopuszczani są do głosu. W efekcie zdecydowanie brakuje pogłębionych badań i opracowań na temat różnych aspektów odnajdywania się Polaków w niemieckiej codzienności, problemów związanych z ich adaptacją, długotrwałą integracją, przy tym badań uwolnionych od „metodologicznego nacjonalizmu”, dotyczących zwykłych ludzi. Ta książka właśnie im jest poświęcona.
Należy docenić wnikliwą analizę kluczowej kwestii konstytuującej każdą mniejszość, w tym także niemiecką w Polsce – kształtowania się złożonej tożsamości tworzących ją osób, w zróżnicowanych warunkach polityczno-gospodarczo-społecznych. (…) Książka wypełnia lukę w badaniach nad tzw. drugim pokoleniem migrantów i szerzej nad ludźmi wychowanymi w rodzinach interkulturowych.
Dr hab. Agnieszka Szczepaniak-Kroll
Kiedy algorytmy przejmują kontrolę, co zostaje z naszej wolnej woli?
Brytyjska poetka, dostawca jedzenia z Pittsburgha, indyjski lekarz i chiński aktywista na wygnaniu pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego. Łączy ich jedno - brutalna ingerencja sztucznej inteligencji w ich życia.
W cieniu AI pokazuje, jak systemy oparte na algorytmach zmieniają nasze życie. Od technologii wskazującej dzieci jako potencjalnych przestępców, przez wszechobecną inwigilację na ulicach, aż po aplikacje umożliwiające diagnozowanie chorób na odległość. AI już teraz odgrywa znaczącą rolę w naszej rzeczywistości - jest wszechobecna w internecie, w chatbotach lub mediach społecznościowych. Ale wpływa też na relacje międzyludzkie, edukację naszych dzieci, pracę, finanse, usługi publiczne, aż po prawa człowieka. Sztuczna inteligencja ingeruje w nasze życia, czy tego chcemy, czy nie.
Oddając głos zwykłym ludziom, daleko od wygodnego świata Doliny Krzemowej, Madhumita Murgia bada wpływ nowoczesnych technologii na jednostki i całe społeczeństwa. Pisze również o tym, że jako ludzie powinniśmy wspólnie uzgodnić jakie wartości i zasady chcemy zakodować w tych systemach oraz jakie ograniczenia na nie nałożyć.
Porywająca opowieść o tym, co to znaczy być człowiekiem w świecie zmienionym przez sztuczną inteligencję.
Kapitalizm nie jest niczym innym niż systemem zaprzęgania natury również natury ludzkiej! do darmowej lub bardzo nisko płatnej pracy. Kapitalistyczne prawo wartości to, czemu i w jaki sposób kapitalizm nadaje priorytet w sieci życia zawsze było prawem Taniej Natury. (Tak, to absurd! Natura bowiem nigdy nie jest tania). Dziwny i dynamiczny proces zaprzęgania natury do pracy tanim kosztem stał u podstaw osiągnięć epoki nowoczesnej jej łaknienia i zdolności pozyskiwania Czterech Tanich Dóbr: pożywienia, energii, surowców i ludzkiego życia. Zdolności te właśnie się wyczerpują. Sprzeczności kapitalizmu, podsycane przez niestabilność biosfery, ujawniają, że osiągnięcia epoki nowoczesnej opierały się na aktywnej i postępującej kradzieży: naszego czasu, życia planetarnego, przyszłości naszej i naszych dzieci. Oryginalna, anglojęzyczna wersja książki Antropocen czy kapitałocen? ukazała się w 2016 roku nakładem wydawnictwa PM Press. Zawiera poza wstępem napisanym przez Jasona W. Moorea siedem szkiców. Ich autorkami i autorami są: Eileen Crist, Donna Haraway, sam Moore, Justin McBrien, Elmar Altvater, Daniel Hartley oraz Christian Perenti. Badacze ci podejmują dyskusję z najważniejszą teoretyczno-historyczną koncepcją środowiskową naszych czasów, czyli z dyskursem antropocenu. Z jednej strony doceniają termin antropocen jako nazwę nowej epoki geologicznej, w której człowiek osiągnął sprawczość równą wielkim siłom przyrody i zaczął kształtową geologię planety Ziemia, czego najdobitniejszym, ale nie jedynym, dowodem są postępujące zmiany klimatu. Z drugiej strony autorzy i autorki szkiców zauważają, że koncepcja antropocenu, przeniesiona na grunt nauk społecznych i humanistycznych, przynosi więcej szkód niż pożytków. Antropocen bowiem naturalizuje ludzki wpływ na Ziemię, nie różnicując samych sprawców współczesnych zmian planetarnych i traktując człowieka jako ich zbiorczego agenta. W koncepcji antropocenu nie są widoczne ani nierówna odpowiedzialność poszczególnych ludzi za kryzys ekologiczno-klimatyczny, ani nierówności w obrębie ludzkich społeczeństw, ani też historyczne przyczyny dzisiejszego stanu planetarnego. Zdaniem autorów i autorek warunkiem możliwości wszystkich tych zmian był ustanowiony w XVI wieku system kapitalistyczny, w którego logikę od początku wpisana była ideologia Taniej Natury traktowanie natury (w tym natury ludzkiej) jako dostarczycielki tanich zasobów, a także jako przestrzeni zewnętrza, do której eksternalizować można koszty środowiskowe działalności kapitalistycznej. Akumulacja kapitału stoi jednak w radykalnej sprzeczności z biologicznymi podstawami życia na Ziemi, a doświadczany przez nas dziś kryzys ekologiczno-klimatyczny ujawnia, że sprzeczności tej nie da się już dłużej ignorować. Dlatego autorzy i autorki proponują alternatywną wobec antropocenu nazwę epoki, w której żyjemy kapitałocen.
Wspaniałe źródło wiedzy dla obecnych i przyszłych rodziców, miłośników Zwierząt i każdego, komu zależy na życiu w zgodzie z Naturą Czy wiesz, że wszystkie Słonice w stadzie asystują przy porodzie i witają nowonarodzone Słoniątko, głaskając je delikatnie? Że Pingwiny Cesarskie dzielą obowiązki związane z opieką nad jajem między samca i samicę, a wychowanie potomstwa, podobnie jak u Wielorybów, jest zadaniem wspólnym całej grupy? Że Wilczyce opiekują się młodymi w stadzie na zmianę? Psycholożki Darcia Narvaez i Gay Bradshaw opisują różne formy współpracy, empatii i wzajemnego wsparcia w wychowaniu młodych różnych gatunków. Te przykłady ze świata Zwierząt inspirują do zweryfikowania tego, jak opiekujemy się dziećmi, jak rozumiemy ich potrzeby oraz w jaki sposób troszczymy się o dzieci i o siebie nawzajem. To pierwsza książka, która w tak piękny i jednocześnie rzetelny sposób opowiada o ewolucyjnej historii rodziny – najsilniejszej więzi, jaka może nas łączyć. Ta pełna erudycji, przenikliwości i zadziwiających obserwacji ze świata nauki książka to prawdziwy skarb. Dzięki niej zrozumiemy, jakie są nasze podstawowe potrzeby od chwili poczęcia i czego musimy się nauczyć od naszych przodków, zarówno ludzi, jak i zwierząt. Gabor Maté
Edward L. Bernays (1889-1995), uważany oficjalnie za twórcę public relations, jedna z najważniejszych szarych eminencji XX wieku. Doradca rządu USA i największych amerykańskich korporacji, człowiek, za którego ucznia uważał się sam Joseph Goebells, był jednym z teoretyków i praktyków totalitarnych metod formatowania świadomości i precyzyjnego kontrolowania jednostek za pomocą propagandy medialnej, a jego wpływ na naszą cywilizację jest porównywalny z tym, jaki mieli najgłośniejsi twórcy systemów totalitarnych, tacy jak Lenin, Trocki, Hitler czy Stalin.PROPAGANDA, to najgłośniejsza i najbardziej wpływowa praca Bernaysa, w której prostym językiem opisane są mechanizmy formowania świadomości mas. Demokratyczne społeczeństwo to, zdaniem Bernaysa, pierwotnie nieuformowana i mało rozgarnięta masa, pozbawiona trwałego spoiwa, której powinna przewodzić garstka inteligentnych nadzorców. Nadzorcy ci, korzystając z naukowych badań nad psychologią jednostki i psychologią tłumu, a także z rozmaitych metod indoktrynacji i manipulowania ludzkimi pragnieniami, powinni ustalać system wartości i główne cele społeczne, popychając ludzi w tę czy inną stronę. Pokazując ludziom pewne pomysły jako naukowo udowodnione, postępowe, demokratyczne czy emancypacyjne, powinni sterować ich zachowaniem, osiągając własne cele.Mniejszość odkryła potężne narzędzie, pomagające jej wywierać wpływ na większość. Okazało się, że jest możliwe kształtowanie umysłu tłumów tak, że swoją nowo nabytą władzę skierują we wskazanym kierunku. Obecna struktura społeczna sprawia, że praktyka ta jest nieunikniona. Jeśli robi się cokolwiek, co ma społeczne znaczenie, czy dotyczy to polityki, finansów, przemysłu, rolnictwa, dobroczynności, edukacji, czy innych obszarów, trzeba to robić przy pomocy propagandy. Propaganda stanowi władzę wykonawczą niewidzialnego rządu [].Starałem się opisać przyczyny, sposoby i osoby, za pomocą których niewidzialny rząd, nadzorujący nasze myślenie, kieruje naszymi uczuciami i kontroluje nasze działania.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
