Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Każdy, kto chce poznać zasady komunikacji międzykulturowej i zwiększyć swoje kompetencje w tym zakresie (w pracy i poza nią), uzna informacje zawarte w tej książce za pomocne i inspirujące.
W książce przedstawiona jest współczesna kondycja szamanizmu i sytuacja jego przedstawicieli w położonej na południu Syberii, przy granicy z Mongolią, Republice Buriacji. Podjęte zostały w niej próby odpowiedzi na pytania: kim są współcześni szamani i jak się stali szamanami, a więc w jakim stopniu szamanizm kształtuje ich tożsamość? Jak żyją i z czego się utrzymują? W jaki sposób praktykowanie szamanizmu wpływa na ich życie codzienne: więzi rodzinne, edukację, pracę zarobkową, sytuację finansową, kondycję psychiczną itp.? Jak postrzegają i interpretują otaczający świat w świetle własnych wyobrażeń religijnych i jak widzą w nim siebie samych? Jak godzą praktykowanie zasad religii uznawanej przez religioznawców za archaiczną z wymogami (społecznymi, ekonomicznymi, technologicznymi itp.) współczesnej rzeczywistości? Jak oceniają obecną sytuację i perspektywy rozwojowe swojej religii?
Zakres przedstawionych w książce analiz ograniczony został do regionu Ułan Ude i jego najbliższych okolic – dotyczą więc one szamanizmu w mieście lub wręcz szamanizmu miejskiego, wyrosłego i funkcjonującego w przestrzeni zurbanizowanej i zindustrializowanej. Ta postać szamanizmu, po przeszło już dwudziestu latach funkcjonowania, wykształciła swój odmienny od form tradycyjnych charakter. Jego rzetelne, a równocześnie barwne i przystępne przedstawienie odnajdujemy w monografii Bartosza Jastrzębskiego.
Niniejsza książka zatytułowana "Media mniejszości, mniejszości w mediach" prezentuje wszechstronną analizę tematu mediów mniejszości narodowych i etnicznych w Polsce na tle europejskim, ma także skłonić do refleksji nad obecnością problematyki mniejszościowej w mediach „większościowych” oraz obrazem mniejszości w tych mediach.
Celem monografii jest próba spojrzenia na pamięć zbiorową z punktu widzenia językoznawstwa i folklorystyki. Praca podejmuje problem, zdaniem autorki, kluczowy dla funkcjonowania tekstów folkloru w obiegu społeczno-kulturowym. Podstawę materiałową monografii stanowią zróżnicowane gatunkowo teksty ustne, w tym prozatorskie teksty folkloru: bajki (magiczne, zwierzęce, nowelistyczne), podania (wierzeniowe i historyczne), legendy, opowieści wspomnieniowe, anegdoty, legendy miejskie oraz wierszowane: ballady, pieśni dziadowskie, nowiniarskie, historyczne, kolędy, pieśni weselne, pogrzebowe i inne.
Obywatelki. Kobiety w przestrzeni publicznej we Francji przełomu wieków XVIII i XIX
Autor: Tomasz Wysłobocki
Rok wydania: 2014
ISBN: 97883-242-2391-6
Liczba stron: 380
Format: B5 (150x235)
Okładka: miękka ze skrzydełkami
Tomasz Wysłobocki zaprasza czytelnika do fascynującej podróży po wydarzeniach rewolucji francuskiej widzianych z perspektywy kobiet oraz myślicieli francuskiego oświecenia, którzy się nad „kwestią kobiecą” pochylali. Na podstawie tekstów z epoki (wspomnień, raportów, traktatów, „kajetów skarg” ) od 1789 roku aż do uchwalenia Kodeksu Cywilnego (1804), Autor ukazał inne, mało znane oblicze tego burzliwego okresu historii Francji. Na kartach tej książki, napisanej ze znawstwem i swadą, ożywają kobiece postaci – obok znanych, jak Maria Antonina i pani Roland, wyłaniają się z cienia pierwsze francuskie wojujące feministki, jak Olympe de Gouges i Théroigne de Méricourt. Dla polskiego czytelnika jest to niepowtarzalna okazja zanurzenia się w ten wyjątkowy rozdział historii.
Tom poświęcony jest fenomenowi Krakowa – miasta o statusie utrwalonym w polskiej kulturze narodowej, a jednocześnie przeżywającego obecnie gwałtowną transformację. Współczesna rzeczywistość Krakowa to: metropolizacja i globalizacja oraz nieuchronnie z nimi związany napływ i przepływ ludności; festiwalizacja miasta sprowadzonego do spektakularnej marki, o wartości której decydują reguły przemysłu turystycznego; próby odzyskiwania „prawdziwej”, niesymulowanej istoty miasta, za pomocą nadawania rangi marginalnym dotychczas osobom i miejscom oraz przez rezygnację z marketingowych „odczytań” miasta, a zarazem zgodę na jego nieczytelność. Inaczej niż w przypadku miasta-palimpsestu, Kraków komunikuje nie tylko w paradygmacie możliwego do odszyfrowania znaku, ale też poprzez mniej oczywiste ślady, uskoki w tektonice miasta, metaforyczne tunele, bramy i luki, za sprawą których miasto co prawda nie może być już rozumiane, ale za to może i musi być przeżywane, doświadczane, aktualizowane. Analizując z wielu różnych perspektyw mit krakowski, autorzy sytuują Kraków pomiędzy symbolem, przeszłością i teraźniejszością. Przedstawiają rozmaite sprzeczności miasta heterotopijnego, topicznego i atopicznego, ukazują ewolucję jego symboliki, by następnie zainteresować się ponowoczesnym praktykowaniem miasta i zidentyfikować aktualne problemy Krakowa i jego tekstów.
Autorka analizuje wybrane role trzech wielkich aktorek na szerokim tle społecznym, politycznym i kulturalnym, umieszczając każdą z ról w odpowiednim kontekście: utworów artystycznych, wydarzeń historycznych oraz przemian społecznych. Główny materiał badawczy stanowią receznje omawianych spektakli, które Dorota Sosnowska analizuje nie tylko pod kątem rekonstrukcji przedstawienia i wybranej roli, ale także używanych przez recenzentów skojarzeń, metafor i kontekstów.
Książka jest skierowana zarówno do środowiska teatralnego - badaczy i widzów niejednokrotnie pamiętających jeszcze trzy wybitne aktorki, jak i do szerokiej grupy czytelników zainteresowanych epoką PRL. Książka ma charakter naukowy, jednak poruszana tematyka i metodologia sprawiają, że jest przesycona także narracją biograficzną, wartką opowieścią o czasach PRL, ówczesnym teatrze i jego twórcach.
Technologia informacyjno-komunikacyjna zawsze miała silny wpływ na organizacje i społeczeństwo. Prawdziwą rewolucję przyniósł jednak Internet, bowiem umożliwił funkcjonowanie w cyberprzestrzeni organizacji, które coraz chętniej przenoszą pewne obszary swojej działalności do wirtualnego świata.
Zaprezentowane w książce Anny Gaweł badania teoretyczne i empiryczne koncentrują się wokół fenomenu zdrowia, które jest nieodłącznie związane z rozwojem człowieka w okresie jego dojrzewania i zarazem warunkuje przebieg tegoż rozwoju.
Autorka podejmuje próbę rozpoznania podmiotowych zasobów zdrowotnych oraz zasobów środowiskowych tkwiących w ekosystemie szkoły, które współtworzą potencjał zdrowotny uczniów w wieku gimnazjalnym. Przyjęta w pracy perspektywa ekologicznego, systemowego i salutogenetycznego ujmowania zjawisk w obszarze zdrowia umożliwia poszukiwanie odpowiedzi na pytania dotyczące możliwości kształtowania tych zasobów w procesie wychowania do zdrowia, stanowiącym nieodłączny składnik całościowego procesu edukacji służącej harmonijnemu rozwojowi człowieka jako istoty biopsychospołecznej.
Publikacja jest adresowana do środowiska naukowego pedagogów i psychologów zdrowia, studentów nauk społecznych oraz pedagogów szkolnych i nauczycieli będących realizatorami edukacji zdrowotnej.
Peter L. Berger - znany socjolog amerykański - w błyskotliwy sposób odpowiada na pytania: na czym właściwie polega socjologia oraz w czym tkwi swoistość socjologicznego spojrzenia na ludzki los. Zaprasza do socjologii jako pewnego sposobu myślenia i rozumienia rzeczywistości społecznej. Książka łączy walory popularyzatorskie ze ściśle naukowymi. Uznawana jest za jedno z najlepszych wprowadzeń do podstawowych zagadnień socjologii.
Pozycja zalecana wszystkim zajmującym się socjologią, studentom pierwszych lat nauk społecznych oraz innych kierunków, na których poznają oni jedynie jej podstawy.
Olena Kowalenko – doktorantka na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu
Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Absolwentka Wydziału Humanistyki Akademii Kijowsko-Mohylańskiej (Ukraina) i Studiów Wschodnich na Uniwersytecie Warszawskim.
Zajmuje się sowietologią, antropologią kultury i semiotyką miasta.
Moskiewska olimpiada to dla Polaków przede wszystkim „gest Kozakiewicza” – i gdyby przeprowadzać terenowe badania nad obecnością igrzysk 1980 roku w polskiej pamięci, gest ten zapewne zdominowałby wszelkie inne treści. Niektórzy pamiętaliby olimpijskiego misia, niektórzy – śmierć i pogrzeb Włodzimierza Wysockiego. Zapewne mało kto byłby w stanie wymienić to, co w igrzyskach winno się wydawać najistotniejszym – sukcesy sportowców. Oczywiście poza złotem samego Władysława Kozakiewicza, o którym pamiętamy dzięki słynnym kadrom jego triumfu i wyzywającej konfrontacji z nastrojami nieprzychylnie nastrojonej publiczności.
Dzięki pracy Oleny Kowalenko dowiadujemy się, w jaki sposób olimpiada wryła się w pamięć moskwian: dostępnością kiełbasy, dżinsów i Fanty w szklanych butelkach. To jednak tylko – choć fascynujący – margines jej książki, poświęconej głównie badaniu miejsca radzieckiej stolicy w radzieckim dyskursie olimpijskim. Autorka opisuje fenomen Moskwy olimpijskiej – czyli specyficznego systemu tekstów i specyficznej semiosfery konkretnego wydarzenia o olbrzymim wymiarze propagandowym.
Moskwa olimpijska. Studium semiotyczne to nade wszystko wnikliwa analiza miejskich narracji i metanarracji epoki breżniewowskiej. Praca pozwala zrozumieć, w jaki sposób o sobie, o ZSRR i o komunizmie opowiadała ówczesna Moskwa.
Z recenzji dra hab. Jakuba Sadowskiego
Kształtowanie współczesnej przestrzeni miejskiej to trzeci tom cyklu poświęconego współczesnej przestrzeni miejskiej (dwa poprzednie dotyczyły percepcji i wartościowania miasta), prezentujący interdyscyplinarny przegląd badań w tej dziedzinie podejmowanych głównie w ciągu ostatnich 10 lat. Autorami zamieszczonych w nim tekstów są zarówno praktycy (planiści, architekci, urbaniści, prawnicy), jak i akademicy (geografowie, socjologowie, historycy, ekonomiści, kulturoznawcy, etnografowie), reprezentujący najważniejsze ośrodki naukowe w Polsce. Zebrane w tej książce teksty obejmują szeroką problematykę: od interpretacji śladów przeszłości miast do współczesnej rewitalizacji ich przestrzeni, od użytkowania domeny konsumpcji do miejskiego kapitału społecznego, od planowania ulicznego detalu architektonicznego do urbanistycznego planowania strategicznego, od społecznej ewaluacji środowiska zurbanizowanego do konfliktów przestrzennych w mieście, od partycypacyjnych scenariuszy współdecydowania o zamieszkiwanym środowisku do zintegrowanego zarządzania w ramach świadomej polityki miejskiej. Czytelnik znajdzie w niej opracowania zarówno syntetyczne i przeglądowe (m.in. próby rekapitulacji dorobku historycznego, poświęconego fenomenowi miasta), jak i analityczne studia przypadku – zwłaszcza miast europejskich. Publikacja jest adresowana przede wszystkim do przedstawicieli dziedzin zajmujących się badaniami terenów zurbanizowanych oraz studentów tychże dyscyplin uniwersytetów, politechnik i wyższych szkół ekonomicznych, a także wszystkich zainteresowanych miastem i współczesnymi przeobrażeniami jego przestrzeni.
Zasadniczą kwestią publikacji są pytania: jak na przestrzeni między Narwią a Bugiem pojawiła się w latach 90. ubiegłego stulecia potrzeba deklaracji ukraińskiej tożsamości, jakie były tego powody, jak została ona społecznie zobiektywizowana, nade wszystko zaś – jakie były społeczne i biograficzne przesłanki osób, które w tym czasie zadeklarowały tożsamość ukraińską? Wnikliwa lektura książki zdaje się wskazywać, iż badana przez autora wspólnota jest stanem pośrednim między grupą etniczną, a narodem (kulturowym). Ukraińcy na Podlasiu posiadają dość wyraźnie zarysowaną świadomość, kim nie są, gorzej jednak z odpowiedzią na pytanie: kim są?
Z recenzji prof. dra hab. Włodzimierza Pawluczuka
Zebrany i przeanalizowany przez autora materiał empiryczny daje dokładny wgląd w to, jak ukraińscy respondenci z Podlasia definiują siebie i swoją grupę narodową, jak postrzegają swoje społeczne otoczenie, w jaki sposób interpretują strukturę etniczną i narodową społeczeństwa regionalnego oraz jak konstruują własną tożsamość grupową w odniesieniu do regionu i innych narodowości oraz Ukraińców spoza Podlasia.
Z recenzji dra hab. Dariusza Wojakowskiego, prof. AGH
Przyjęta interpretatywna perspektywa teoretyczna oraz zastosowana strategia metodologiczna umożliwiła nie tylko rekonstrukcję wzorów interakcji, ale także znaczeń związanych z podejmowanymi przez podopiecznych działaniami i strategiami (…). Autor dąży do indukcyjnego wykrycia wzorów interakcji pojawiających się w zebranych danych - nie uległ łatwej (w przypadku badanej problematyki) pokusie epatowania czytelnika jakimiś „egzotycznymi” czy „szokującymi” ciekawostkami. Dobrze świadczy o jego kompetencjach badawczych dążenie do wykrycia reguł rządzących badanym obszarem zjawisk. Praca Piotra Chomczyńskiego jest zarazem argumentem na rzecz przydatności interakcjonistycznej perspektywy teoretycznej, w świetle której ludzie zamieszkujący opisywane przez badacza światy jawią się jako osoby „z krwi i kości”, podejmujące aktywne działania w ramach ograniczeń, na jakie natrafiają. Pokaźny fragment pracy poświęcony jest socjologicznej analizie emocji i sposobów radzenia sobie z negatywnymi emocjami przez wychowanków instytucji korekcyjnych. Jest to problematyka relatywnie nowa na polskim gruncie. Wprowadzenie kategorii emocji znacznie wzbogaca prezentowany przez autora obraz zjawisk i pozwala przekonująco uporządkować sporą część danych. Analiza interakcji, strategii interakcyjnych oraz sposobów radzenia sobie z negatywnymi emocjami związana jest z próbą uchwycenia aspektu strukturalnego: statusów i zbioru ról możliwych do przyjęcia przez wychowanków badanych instytucji. Koncentracja na działaniach i interakcjach wychowanków nie spowodowała jednak zawężenia pola eksploracji do działań w obrębie murów placówki. Zaletą prezentowanych analiz jest prześledzenie ścieżek oddziaływań na kształt zachowań mających początek w szerszych kontekstach społecznych. Z recenzji dr. hab. Marka Gorzko, prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego
Antologii tekstów poświęconych problematyce kobiecej z przełomu XIX i XX wieku, za tytuł posłużyło pytanie, które nigdy nie straci na aktualności: „Czego chce współczesna kobieta?” - artykuł, w którym próbowano rozstrzygnąć to zagadnienie ukazał się w „Kurierze Łódzkim” z 1908 r. W artykule tym kobiety zażądały prawa do pracy, rozporządzania swoim majątkiem, wolności, równości, szacunku. Podkreślano w nim, że kobiety są twórcami kultury i bez nich nie dokonają się przemiany cywilizacyjne, a Polska nie odzyska niepodległości.
Bezrobocie równowagi jest złożoną koncepcją teoretyczną mającą swoje rozwinięcie w szkołach głównego nurtu ekonomii - szkole monetarystycznej i nowej szkole keynesowskiej. Wielkość bezrobocia równowagi jest bezpośrednio trudno mierzalna, dlatego powstaje problem oszacowania jego wielkości. Istnieje kilka sposobów obliczania poziomu bezrobocia równowagi, różniących siępodstawami teoretycznymi i wykorzystywanymi formułami matematycznymi. Stosowanie odmiennych metod pomiaru powoduje często dosyć rozbieżne wyniki. Dokładność tych szacunków ma istotne znaczenie dla polityki makroekonomicznej, a w szczególności polityki pieniężnej. Im wyższy jest poziom bezrobocia równowagi, tym wyższe są koszty społeczne prowadzenia polityki antyinflacyjnej.
W publikacji, którą oddajemy Czytelnikowi do rąk, poruszone zostały najważniejsze dylematy, jakie dziś wiążą się z szeroko rozumianym światem pracy. W swych rozważaniach autorzy, których teksty zamieściliśmy w książce, koncentrują się m.in. na zagadnieniach dotyczących różnych form partycypacji pracowniczej. Mimo że na gruncie dyskursu neoliberalnego za główny cel funkcjonowania przedsiębiorstwa uznano generowanie zysku, a wszelką aktywność prospołeczną traktowano jako zbędną, to okazuje się, że ta wizja działalności gospodarczej jest nazbyt uproszczona. Pojawia się coraz więcej dowodów, że istnieje koherencja między podmiotowym traktowaniem pracowników, włączaniem ich w decyzje podejmowane przez firmę a osiągnięciami przedsiębiorstwa. Sama partycypacja zaś pozostaje kolejną próbą realizacji w życiu społecznym wartości, które są głęboko zakorzenione w kulturze Zachodu. Dziś, zapewne w większym stopniu niż w przeszłości, owa próba może skończyć się powodzeniem. Istnienie coraz lepiej wykwalifikowanej kadry wpływa na poziom dystansu władzy w przedsiębiorstwach. Na rynku - zwłaszcza w krajach rozwiniętych - coraz częściej spotyka się firmy, w których struktura organizacyjna jest względnie płaska. To zaś sprzyja temu, aby głos pracowników w większym stopniu niż dotychczas brany był pod uwagę przy podejmowaniu decyzji gospodarczych.
Mediewalizm wobec zjawisk audiowizualnych i nowych mediów podejmuje zagadnienie średniowieczności rozumianej jako sposób uobecniania się średniowiecznych dyskursów kulturowych w różnych kategoriach widowiskowości i audiowizualności kultury współczesnej. Odwołując się do imagologii i antropologii kulturowej, tematyka książki oscyluje wokół współczesnych zjawisk społeczno-kulturowych, udostępnianych odbiorcy przede wszystkim poprzez przekaz audiowizualny lub przez inne formy widowiskowe, w których elementem konstytutywnym staje się kategoria atrakcji rozumiana jako realizacja średniowiecznych konstrukcji, mechanizmów, dyskursów, symboli. Autor stara się pokazać jak dużo we współczesnych rytuałach życia zbiorowego, widowiskach i dyskursach publicznych, narracjach audiowizualnych i nowych mediach pozostałości po wiekach średnich, a tym samym zadaje pytanie o świadomość bądź nieświadomość recepcji średniowiecza w kulturze współczesnej, oraz o pojawiające się fantazmaty tegoż średniowiecza, jego klisze, makiety, kalki uobecniane na różnych poziomach i w różnych przestrzeniach dyskursu kulturowego. Podjęta analiza pozwala lepiej zrozumieć sytuację dzisiejszego człowieka w zglobalizowanej i zmedializowanej rzeczywistości, określić jego tożsamość i czynniki ją kształtujące. Wpisuje się w myśl Giambatisto Vico, który jako pierwszy dostrzegł prawidłowość polegającą na powtarzalności paradygmatów historyczno-kulturowych w kolejnych epokach, oraz w dyskusję na temat znaczenia recepcji w dalszym rozwoju kulturowym, jej dynamikę „niedokładnego” powtórzenia.
W rozprawie podjęto rozważania nad obecnością filmu w badaniach socjologicznych, nie unikając odniesień do innych nauk społecznych, gdyż trudno wskazać jednoznaczne granice między poszczególnymi dziedzinami wiedzy. Autor przedstawiając własną koncepcję filmu socjologicznego jako formy wypowiedzi naukowej, próbuje odpowiedzieć na pytanie, na ile film może być narzędziem uprawiania nauki i na ile może być jednym ze sposobów wypowiedzi naukowej, co prowadzi też do pytań o kryteria naukowości i samo pojęcie nauki. Dyskusyjną kwestią jest naukowa pełnowartościowość przekazu wideo. Wydaje się jednak, iż przykład filmu etnograficznego udowodnił, że za pomocą innego medium aniżeli słowo również można uprawiać naukę i komunikować wyniki badań naukowych – dlatego też omówiono w pracy możliwości użycia filmu w antropologii kulturowej oraz, co jest ważnym zadaniem tej książki, przedstawiono w sposób uporządkowany sposoby użycia filmu i wideo w socjologii.
Nastanie logiki wolnego rynku, a wraz z nią zdominowanie życia publicznego przez zasadę konkurencji miało – zgodnie z założeniami liberałów gospodarczych – skutkować różnorodnością nie tylko ofert konsumpcyjnych, ale także idei, stylów życia, religii, koncepcji politycznych i wreszcie modeli kulturowych. Konkurencja nie prowadzi wcale do różnorodności, lecz często kończy się standaryzacją obecnych w społecznym obiegu ofert, widać to wyraźnie na przykładzie programów telewizyjnych. W innych dziedzinach życia społecznego jest podobnie – partie polityczne, które niby się kłócą, a właściwie ich oferta programowa niewiele się różni; programy informacyjne mówiące tym samym głosem; repertuar kin lansujących te same filmy; muzyczne przeboje, które są takie same we wszystkich stacjach radiowych. Rynek zazwyczaj oferuje takie towary, na które jest największe zapotrzebowanie. W ramach logiki rynkowej „mniejszościowe” oferty stają się po prostu nieopłacalne. Proces eliminacji z rynku ofert mniej komercyjnych i mniej popularnych można nazwać cenzurą rynkową. W takich warunkach pewne poglądy, style życia czy wartości nie mogą się przebić do szerszej publiczności. Wszystkie zawarte w tej książce artykuły mogą nie tylko pobudzić „wyobraźnię socjologiczną” i ukazać możliwą różnorodność zachowań kulturowych w społeczeństwie zdominowanym przez standardowe schematy postępowania, ale także ułatwić spojrzenie z dystansem na oficjalne normy i wzory kulturowe. Dlatego kierowana jest ona nie tylko do socjologów, kulturoznawców i innych badaczy życia społeczno-kulturowego, ale także do wszystkich tych osób, które chcą wyjść poza codzienny świat pozornie oczywistych praktyk. Ze wstępu Piotra Żuka i Pawła Żuka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
