Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Parafrazując znane powiedzenie, odnoszące się pierwotnie do prasy, można powiedzieć, że nic tak nie ożywia przekazu medialnego jak trup… W dobie komercjalizacji mass mediów oraz traktowania informacji wyłącznie w kategorii towaru i zysku, sensacja oraz rozrywka stały się swoistym paradygmatem wszelkich przekazów medialnych. W świecie mediów, jak i w innych wymiarach rzeczywistości, dokonuje się obecnie zmaganie między – najogólniej mówiąc – dwoma koncepcjami dziennikarstwa oraz przekazu medialnego. Pierwsza, inspirowana w decydującej mierze przez chrześcijańską etykę i hierarchię wartości wynikających z Dekalogu oraz ideałów Ewangelii, za fundamentalne przesłanie odnoszące się do mediów uważa prawdę, dobro i piękno; zdobywanie i przekazywanie informacji służyć powinno człowiekowi, który ma prawo do prawdy, oraz dobru
wspólnemu, by społeczeństwo, zwłaszcza w procesie globalizacji, poszukiwało dróg jedności i tworzenia wspólnoty ogólnoludzkiej. Swoistym przeciwieństwem tak pojmowanych fundamentów dziennikarstwa oraz przekazu medialnego jest sprowadzenie ich wyłącznie do poziomu przedsięwzięć biznesowych.
Parafrazując znane powiedzenie, odnoszące się pierwotnie do prasy, można powiedzieć, że nic tak nie ożywia przekazu medialnego jak trup… W dobie komercjalizacji mass mediów oraz traktowania informacji wyłącznie w kategorii towaru i zysku, sensacja oraz rozrywka stały się swoistym paradygmatem wszelkich przekazów medialnych. W świecie mediów, jak i w innych wymiarach rzeczywistości, dokonuje się obecnie zmaganie między – najogólniej mówiąc – dwoma koncepcjami dziennikarstwa oraz przekazu medialnego. Pierwsza, inspirowana w decydującej mierze przez chrześcijańską etykę i hierarchię wartości wynikających z Dekalogu oraz ideałów Ewangelii, za fundamentalne przesłanie odnoszące się do mediów uważa prawdę, dobro i piękno; zdobywanie i przekazywanie informacji służyć powinno człowiekowi, który ma prawo do prawdy, oraz dobru wspólnemu, by społeczeństwo, zwłaszcza w procesie globalizacji, poszukiwało dróg jedności i tworzenia wspólnoty ogólnoludzkiej. Swoistym przeciwieństwem tak pojmowanych fundamentów dziennikarstwa oraz przekazu medialnego jest sprowadzenie ich wyłącznie do poziomu przedsięwzięć biznesowych.
Przedmiotem zainteresowania niniejszego zbioru esejów i artykułów, powstałych na przestrzeni dwunastu lat jako teksty okolicznościowe, są przede wszystkim ludzie – to, jak żyli, jak działali w świecie i jak oddziaływał na nich czas historyczny. Zebrane w tym tomie osoby są uderzająco różne i nietrudno sobie wyobrazić, że gdyby mogły zabrać głos w tej kwestii, oponowałyby przeciwko zgromadzeniu ich, by tak rzec, w jednym pokoju. Nie łączą ich bowiem talenty ani poglądy, zawody ani środowiska; poza jednym wyjątkiem ludzie ci prawie nie wiedzieli nawzajem o swoim istnieniu. Ale choć reprezentowali różne pokolenia, byli sobie współcześni – oczywiście poza Lessingiem, który jednak w eseju wprowadzającym traktowany jest jako współczesny. Łączy ich zatem czas, w którym wypadło im żyć, świat pierwszej połowy XX stulecia – z jego katastrofami politycznymi, klęskami moralnymi oraz zdumiewającym rozwojem nauki i sztuki. Niektórych z nich to stulecie zabiło, na życie i pracę innych zaś wywarło decydujący wpływ, na kilku nie wpłynęło prawie wcale, a już o nikim z tego grona nie można powiedzieć, by został przez nie uwarunkowany. Czytelnicy szukający przedstawicieli epoki, wyrazicieli Zeitgeist, propagatorów Historii (przez duże H) nie znajdą tutaj tego, co ich ciekawi. […] To, że nawet w najmroczniejszych czasach mamy prawo oczekiwać światła i że może ono pochodzić nie tyle z teorii i idei, ile raczej z drżących, niepewnych, często słabych płomieni, jakie niektórzy ludzie w swoim życiu i pracy są w stanie wzniecić niezależnie od okoliczności i oświetlać nimi przestrzeń czasu, jaki został im dany na ziemi – to właśnie przekonanie stanowi nieujęte w słowa tło niniejszych portretów. Oczy tak przyzwyczajone do mroku jak nasze z trudem rozpoznają, czy światło danej osoby przypomina wątły płomyk świecy, czy oślepiający blask słońca. Tego rodzaju obiektywna ocena wydaje mi się jednak kwestią drugorzędną, którą spokojnie można pozostawić do rozstrzygnięcia potomnym. Hannah Arendt
Autorka przedstawia w swojej książce ciekawą interpretację „sztuki ulicy” jako formy debaty publicznej, prowadzonej spontanicznie, bez instytucjonalnych i politycznych uwikłań. Jednocześnie analizuje przyczyny dotychczasowych niepowodzeń tej próby odbudowy więzi społecznych i ducha obywatelskiego. Wielką zaletą książki jest osobiste doświadczenie autorki, która uczestniczyła w najważniejszych streetartowych imprezach w Polsce i na świecie, np. w organizacji międzynarodowej wystawy Urban Affairs w Berlinie. Praca dobrze zapełnia przestrzeń między socjologią przestrzeni miejskiej, takiej jak streetart czy też starsze grafitti, a teorią politycznej demokracji, w której różne działania dawniej traktowane jako margines polityki nabierają znaczenia pierwszorzędnego.
Zbiór lokuje się na przecięciu kilku perspektyw - perspektywy antropologii i socjologii obyczajów, socjologii moralności oraz gender studies. Autorzy, podejmując w sposób naukowy dyskusję nad kontrowersyjnymi, niejednokrotnie nowymi zjawiskami w kulturze współczesnej (nie zawsze są to zjawiska historycznie nowe, lecz raczej dotąd w nauce nie analizowane), pozwalają także praktykom społecznym lepiej zrozumieć często kłopotliwą i zaskakującą rzeczywistość. Każdy z tych tekstów mógłby być opublikowany osobno, ale wówczas nie byłoby wyraźne to, co jest wyraźne w zbiorze - mianowicie że omawiane w nich zjawiska są objawem pewnej ogólnej tendencji, jaką jest eksponowanie w ostatnich dziesięcioleciach cielesności i, jak zwraca na to
uwagę redaktor tomu Jacek Kurczewski, pozornego wyzwolenia prywatnego ciała, które wystawione we wszystkich swoich, nawet najbardziej intymnych przejawach na widok publiczny, podlega społecznemu ukształtowaniu i społecznej interpretacji.
prof. Małgorzata Fuszara
Praca Zbigniewa Klocha, składająca się z kilkunastu esejów o zróżnicowanej tematyce, poświęcona jest analizie zjawisk znakowych i prezentuje obraz kultury, jaki wyłania się w ostatnich dziesięcioleciach w codziennych kontaktach współczesnego Polaka z poszczególnymi sferami życia codziennego, interpretowanymi jako nośniki znaczeń i wiązanymi z różnymi wartościami czy ideologiami. Cechą wyróżniającą współczesnej kultury jest powszednie uczestnictwo nadawców i odbiorców w procesach wytwarzania znaków i obcowania z przekazami znakowymi. Ten powszechny dyskurs kulturowy determinuje świadomość społeczną, co znajduje wyraz w zachowaniach i wyobrażeniach poszczególnych osób i całych grup społecznych. W badaniach kulturoznawczych ostatnich lat obserwuje się coraz większe zainteresowanie codziennością jako tym aspektem indywidualnej i społecznej egzystencji, który jest doświadczany przez każdego człowieka. Codzienność ta ujmowana bywa jako układ znaczący - jako konglomerat zjawisk indeksalnych i intencjonalnie wytworzonych przekazów znakowych. Jedne i drugie wymagają interpretacji, to zaś umożliwia funkcjonowanie w świecie i uczestnictwo w działaniach zbiorowości.
W pracy Autor mocno podkreśla, że świadomość społeczna jest kształtowana przede wszystkim poprzez uczestnictwo we wspólnocie językowej i udział w dyskursie potocznym, także w jego odmianie publicznej. Zbigniew Kloch ukazuje determinujący wpływ publicystyki i reklamy, oddziaływanie mody i partycypacji w różnych rytuałach środowiskowych. Jak wynika z analiz przedstawionych w książce, kulturę opartą na tych mechanizmach semiozy cechuje uproszczona wizja świata; jej wytworami są stereotypy i formuły językowe, a zasadniczą praktyką - determinowanie pojęciowej i aksjologicznej wartości przedmiotów i zjawisk poprzez nakładanie na te obiekty siatki etykiet językowych. Świadomość zbiorowa jest kształtowana w znaczącym stopniu przez obrazowe środki przekazu, stąd też w zbiorze znalazły się interesujące szkice poświęcone interpretacji fotografii, filmu i wizualnych tekstów reklamowych.
Obserwowany "zwrot kulturowy" w naukach humanistycznych i społecznych, a wraz z nim procesy antropologizacji tych nauk stały się przyczyną podjęcia w 2 tomie Kultury w stosunkach międzynarodowych kolejnych wątków, ogniskujących się wokół pułapek kultury. Autorzy piszący o pułapkach kultury wskazują zatem na „zasadzki” i „podstępy” w pogoni za kulturą w praktyce życia społecznego, także przeniesionego na poziom systemu międzynarodowego.
Zmagania z kulturą zostały uporządkowane w trzech częściach, przedstawiających najważniejsze tematy: problem kulturyzacji stosunków międzynarodowych i polityzacji kultury (część I), wyzwania w świecie różnorodnym kulturowo (część II) oraz perspektywy regionalne i lokalne, ukazujące praktyczne przejawy funkcjonowania kwestii kulturowych na przykładach z całego świata: Polski, Izraela, Indii, Azji Południowo-Wschodniej, Ameryki Łacińskiej (część III).
Zawarte w antologii teksty traktują o konsekwencjach rozwoju medycyny i genetyki, o medykalizacji i sposobach radzenia sobie z nią w codziennym życiu, o negocjowaniu znaczeń związanych z nowoczesnymi technologiami medycznymi przez ludzi chorych i zdrowych, o ich nadziejach i lękach, wizjach przyszłości i opowieściach o przeszłości.
Rozwój genetyki wpływa na kształtowanie tożsamości zbiorowych i indywidualnych, na definiowania ?ja? i miejsca w relacjach społecznych. Terminy takie jak DNA, gen, komórki macierzyste pojawiają się dziś także w potocznych dyskursach. Coraz częściej uznaje się, że gen - potoczna definicja genu nie musi być równa definicji naukowej - jest odpowiedzialny za jakość i kształt naszego życia. Odwoływanie się do genu może budować nowe struktury odpowiedzialności i powodować zmianę relacji społecznych, w tym rodzinnych.
Książka zainteresuje nie tylko etnografów, antropologów czy socjologów medycyny, ale także bioetyków i lekarzy, dla których człowiek jest czymś więcej niż tylko maszyną czekającą na naprawę, a ciało ludzkie jest realną sferą doświadczenia ludzkiego, podstawowym wymiarem człowieczeństwa.
Książka stanowi pierwszy w Polsce podręcznik systematyzujący podstawy wiedzy z socjotechniki, objaśniający podstawowe pojęcia i zależności. W odróżnieniu od nastawienia dominującego w publikacjach z zakresu teorii polityki, socjologii polityki oraz socjotechniki politycznej w książce Autor wyraźnie podkreśla, że realistyczne i praktycznie użyteczne badanie, nauczanie oraz wdrażanie socjotechniki w oddziaływaniach politycznych nie może ograniczać się do uprawnień i narzędzi działania formalnych lub nawet nieformalnych ośrodków władzy, organów kierowniczo-decyzyjnych. Co więcej, że nawet nie powinno się od tego zaczynać. Dowodzi, że kluczowym dla zrozumienia i dla praktycznego współtworzenia oraz przekształcania życia politycznego jest pojęcie wpływu, a nie władzy. Zaś wpływ wywierają w życiu politycznym siły społeczne i podmioty o bardzo różnym statusie i potencjale.
Książka Małgorzaty Flig ma szansę stać się podręcznikiem akademickim dla studentów rosjoznawstwa i filologii rosyjskiej, dla filmoznawców i politologów, kulturoznawców i dziennikarzy, a także źródłem wiedzy dla wszystkich czytelników zainteresowanych nowym widzeniem procesów zachodzącym kiedyś w ZSRS i kładących się potem głębokim cieniem na historii i kulturze naszego kraju.
Prof. dr hab. Grażyna Stachówna
Przedstawione w tej pracy materiały wskazują na rozległość i złożoność badanego zagadnienia. Podstawową trudnością była konieczność dokonywania selekcji informacji z punktu widzenia ich ważności. Zabieg ten wywołał wiele wątpliwości, gdyż większość informacji wydawała się istotna, a ich odrzucenie mogło spowodować luki w ciągłości omawianego procesu. Wykorzystanie obszernej literatury pozwoliło na przynajmniej zarysowe przedstawienie tła społecznego i naukowego kształtujących się poglądów, sytuacji rodziny ubogiej i przestępczości młodzieży.
Problem dzieci i rodzin w gorszej sytuacji społecznej życiowej i materialnej w XVI–XX wieku był podejmowany przez czynniki kościelne, społeczne i państwowe. Silniejszy rozwój poglądów i inicjatyw społecznych w tym zakresie zaznaczył się już w XIX wieku, ale przede wszystkim po I wojnie światowej, w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Ewolucja tych poglądów wiąże się w zasadzie z rozwojem pedagogiki naukowej i wyodrębnieniem się z filozofii wielu dyscyplin naukowych, takich jak psychologia czy socjologia.
Książka jest wynikiem udziału autorek w projekcie pilotażowym, którego celem było wypracowanie metodologii umożliwiającej analizę medialnych wizerunków mniejszości narodowych, etnicznych i religijnych w różnych państwach członkowskich UE. Publikacja wpisuje się w niemal nieobecny w Polsce nurt opracowań metodologicznych dotyczących badań szczegółowych czy też zawężonych do konkretnych obszarów tematycznych. W tym sensie mogłaby stanowić interesujące uzupełnienie znakomitego tomu The Handbook of Comparative Communication Research (red. F. Esser, T. Hanitzsch, Routledge, New York–London 2012). Książka Agnieszki Szymańskiej i Agnieszki Hess jest ważnym opracowaniem dla każdego, kto w swoich planach naukowych zakłada realizację międzynarodowych badań porównawczych w zakresie nauki o mediach.
Z recenzji dr hab. Doroty Piontek, prof. UAM
Z dostępnych na naszym rynku pozycji, poruszających problem nagości i związanych z nią obyczajów nudystycznych, opracowanie Florkowskiego wyróżnia się korzystnie poziomem, znajomością obszernej literatury oraz stosownym obiektywizmem, w tej sferze zagadnień niełatwym do utrzymania. Autor nie ukrywa co prawda swych sympatii do naturyzmu, ani faktu wykorzystania własnych, bezpośrednich obserwacji i doświadczeń w tym zakresie, potrafi jednak spojrzeć na ruch naturystyczny z bezpiecznego, chłodnego, tylko teoretycznie zaangażowanego dystansu. Książka nie jest zatem tendencyjnym poradnikiem, ani popularnym przewodnikiem po tematyce zbiorowej nagości. Ma ambicje naukowe, mieszczące się na pograniczu socjologii, historii obyczajów i teorii kultury, dotykając również z lekka problematyki pedagogicznej i psychologicznej. Z recenzji prof. dra hab. Józefa Lipca
Monografia stanowi swoistą syntezę badań, dotyczących zarządzania procesami w przedsiębiorstwach medialnych, możliwości i barier występujących w tym zakresie w praktyce gospodarczej.
Może być użyteczna dla tych czytelników, którzy są zainteresowani problemami zarządzania współczesnymi przedsiębiorstwami oraz poprawą skuteczności i efektywności ich działania.
Autorka, uwzględniając zróżnicowane przyczyny pojawienia się problemu starzejących się zasobów ludzkich organizacji, postawiła pytanie: „jak można efektywnie zarządzać wiekiem z punktu widzenia kluczowych interesariuszy, jakimi są dojrzali pracownicy i same organizacje”. Odpowiedź na nie stała się celem rozprawy. (…) wartość zamiaru badawczego jest duża, na miarę rozprawy habilitacyjnej, o nie do przecenienia wartościach aplikacyjnych.
Sformułowany przez Autorkę cel opracowania wymagał szerokich studiów literatury przedmiotu polskiej i obcej, analizy zrealizowanych projektów tematycznych, przemyślanych badań empirycznych i na tej podstawie – autorskiej koncepcji zarządzania pracownikami w różnych grupach wyróżnionych ze względu na wiek w organizacji.
Sposób dojścia do celu, szczególnie jego fragment empiryczny, powstał z wykorzystaniem różnych metod i technik badawczych jakościowych i ilościowych i jest szczególnie mocną stroną rozprawy. (…)
Jest pozycją wyróżniającą się zarówno pod względem podejmowanej problematyki, jak i zastosowanej metodologii badawczej. Wypełnia lukę w wiedzy i wskazuje obszary koniecznej refleksji.
Z recenzji dr hab. Alicji Miś, prof. Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie
Zbiór esejów metropolity lubelskiego z lat 2003 i 2004 publikowanych na łamach "Rzeczpospolitej". Autor podejmuje w nich podstawowy problem samotniczego wyboru wartości we współczesnym świecie. W kulturze epoki liberalizmu wielkie wartości kulturowe niezmiennie odgrywają ważną rolę, wyznaczając horyzont ludzkiego sensu.
Zawód: reporter(ka?). Cel: Stworzenie raportu o gender w Polsce. Pierwszego, gruntownego, opartego wyłącznie na faktach, niestronniczego. Metoda: operacyjna. Przeniknąć do środowiska, wziąć udział w zajęciach dydaktycznych, warsztatowych i kulturalnych, poznać metody finansowania, opisać wysiłki legislacyjne. Efekt: niniejsza publikacja. W Raporcie znajdziesz m.in.: wykłady Gender Studies IBL Polskiej Akademii Nauk - relacja uczestnika, opis genderowych imprez kulturalnych, Genderowe pomysły edukacyjne, zmiany prawa w Polsce i Europie wdrażane za przyczyną genderystów, wykaz uczelni prowadzących zajęcia z gender, źródła finansowania ruchu gender, słownik terminów genderowych.
Prezentowana publikacja to wielowątkowe studium wykorzystujące między innymi wyniki NSP 2002. Zawiera opis sytuacji osób niepełnosprawnych i ich rodzin w społeczeństwie polskim w kontekście zmian prawno-instytucjonalnych mających miejsce w Polsce okresu przełomu. Dane spisów powszechnych są od dawna uznawane za jedyne w miarę wyczerpujące źródło informacji o rozmiarach zjawiska niepełnosprawności w skali kraju. Posttransformacyjny wzrost poziomu pauperyzacji społeczeństwa, wycofywanie się Państwa z pełnienia funkcji opiekuńczych i niewydolność systemowa służby zdrowia - skutkujące pojawieniem się wielu nadużyć - stawiają przed nimi kwestię pełnej wiarygodności NSP 2002 jako źródła danych o niepełnosprawności. Temu właśnie zagadnieniu został poświęcony obszerny rozdział wprowadzający. Kolejne teksty dotyczą między innymi roli aktywności ekonomicznej w życiu niepełnosprawnych, warunków bytowych ich rodzin, analizy szans edukacyjnych niepełnosprawych dzieci i niepełnosprawnej młodzieży, społecznej kondycji rodzin zmagających się z niepełnosprawnością. Znaczące miejsce znajduje też tematyka szeroko rozumianych form wsparcia, świadczonych osobom niepełnosprawnym i ich rodzinom przez organizacje rządowe i pozarządowe. Na końcu zbioru znalazł się artykuł dotycząćy postaw społecznych wobec osób niepełnosprawnych.
Tom jest pokłosiem konferencji na temat języka mediów zorganizowanej przez Zakład Leksykologii i Pragmatyki Instytutu Filologii Polskiej UMCS w 2005 roku, której kluczowym pojęciem uczyniono kreatywność językową. Kreatywność językowa jest niewątpliwie jednym z kluczowych pojęć współczesnego językoznawstwa. Pojawia się w rozmaitych koncepcjach i metodologiach lingwitycznych, ale bywa też w nich rozumiana niekiedy zupełnie odmiennie. Czy w ogóle możliwe jest znalezienie wspólnej płaszczyzny, na której różnorodne sposoby rozumienia i ujmowania kreatywności nie tylko się stykają, ale także wzajemnie dopełniają i warunkują?
Zamieszczone w publikacji opracowania dotyczą teoretycznych i praktycznych problemów wsparcia społecznego w rehabilitacji osób z niepełnosprawnością i resocjalizacji nieprzystosowanych społecznie. Łączy je wszystkie wielka troska o właściwą organizację i prowadzenie działań wspierających realizację zadań pedagogiki specjalnej, a tym samym przyczyniających się do poprawy jakości życia osób niepełnosprawnych i nieprzystosowanych społecznie. Adresatem książki są przede wszystkim studenci pedagogiki, zwłaszcza pedagogiki specjalnej, i psychologii. Kierowana jest ona również do czynnych pedagogów, psychologów, a także do rodziców i opiekunów osób potrzebujących oddziaływań rehabilitacyjnych lub resocjalizacyjnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
