Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Książka "Współczesna szkoła w następstwie przemian społeczno-kulturowych. Studia i refleksja socjopedagogiczne" pod redakcją Agaty Rzymełki-Frąckiewicz zawiera bogaty wybór tekstów oświetlających szkołę poprzez pryzmat różnych problemów, które pojawiają się w obszarze jej społeczno-pedagogicznego działania. Zostały one ujęte w cztery części: 1) Szkoła w perspektywie przemian systemu edukacji, 2) Szkoła w aspekcie współczesnych przemian społecznych - konteksty dyskusyjne, 3) Uczeń w sytuacji szczególnej - wybrane konteksty, 4) Potrzeby i praktyka działań kompensacyjnych i profilaktycznych w środowisku szkolnym. Znaczenie tego edytorskiego wydarzenia podkreśla w recenzji wydawniczej dr hab. Inetta Nowosad, profesor Uniwersytetu Zielonogórskiego. Czytamy w niej: "Zaprezentowane w recenzowanym tomie rozważania w dużej mierze opisują niepożądane zjawiska w obrębie współczesnej szkoły, jej środowiska wewnętrznego i bezpośrednio z nią powiązanego, jak: rodzina uczniów czy najbliższa społeczność lokalna. Każda inicjowana świadomie zmiana społeczna rodzi oprócz skutków zamierzonych także szereg niepożądanych zjawisk, które zazwyczaj - ze względu na słabość nauk humanistycznych, społecznych i ekonomicznych oraz złożoność materii - trudno jest precyzyjnie przewidywać, zwalczać i kontrolować. Prezentowane teksty ujawniają zagrożenia, niedostatki, problemy do rozwiązania - przez co książka stanowić może impuls do szerszej społecznej dyskusji nad stanem i kondycją współczesnej polskiej szkoły". W sentencji recenzji prof. I. Nowosad zaś stwierdza: "W rezultacie recenzowana publikacja jest bardzo wartościowym i poprawnym metodologicznie materiałem poznawczym. Jest to interesujące opracowanie szczególnie dla jednostek i instytucji, dla których funkcjonowanie współczesnej szkoły jest przedmiotem rozważań na gruncie czysto teoretycznym, ale również w wymiarze praktycznego zastosowania"
Rozprawa stanowi autorską, oryginalną, interdyscyplinarną analizę motywacji konkretnych osób z konkretnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego współczesnej Łodzi. Konceptualizuje najgłębsze pokłady społecznej wrażliwości i obywatelskiej odpowiedzialności, które determinują jakość naszego życia w przestrzeni publicznej.
Prof.zw. dr hab. Zbigniew Rau
Wielowymiarowość idei społeczeństwa obywatelskiego oraz występująca w jej ramach immanentna łączność pomiędzy teorią i sferą praxis czyni zeń przedmiot interesujących dociekań teoretycznych i badań empirycznych, interesujących tak dla filozofa polityki, prawnika, jak i socjologa i psychologa. Wieloaspektowość ta sprawia równocześnie, że dla opisu tego, właściwego zachodniej tradycji, fenomenu niewystarczające staje się instrumentarium z każdej ze wspomnianych wyżej dziedzin nauki. By móc się z nim rozprawić i wyjść poza wąskie prawnicze tylko, filozoficzne czy socjologiczne jego analizowanie sięgnąć należy do narzędzi, które dostarczają wszystkie wspomniane dziedziny. Zabieg taki, przyznać należy od razu, jest tyleż kuszący, co niebezpieczny, wskazuje na niebywałą odwagę Autorki, która postanowiła sprostać temu metodologicznemu wyzwaniu. Efekt jej dociekań jest więcej niż zadowalający, stanowiąc unikalną i co najważniejsze niebywale inspirującą intelektualnie próbę empirycznej analizy społeczeństwa obywatelskiego przy odwołaniu do filozoficznego dziedzictwa Vaclava Havla i Jana Pawła II – dwóch wielkich XX-wiecznych obrońców ludzkiej wolności.
dr hab. Tomasz Tulejski, prof. UŁ
W monografii przedstawiono koncepcję zrównoważonego rozwoju oraz relacji między nim a rozwojem gospodarczym, polityką, kulturą, dziedzictwem kulturowym i zarządzaniem zasobami oraz omówiono strategie jej wdrażania w rozwijających się krajach Ameryki Łacińskiej. Autorka opisuje programy modernizacji rolnictwa, zmiany funkcjonalne zachodzące na wsi i problemy wynikające z wprowadzania na wieś nowych, nierolniczych funkcji. Zwraca przy tym uwagę na czynniki oraz uwarunkowania społeczne, ekonomiczne i środowiskowe utrudniające zrównoważone gospodarowanie zasobami wsi. W pierwszej części monografii dokonano przeglądu problemów charakterystycznych dla krajów tego kontynentu, występujących: w Peru, Meksyku, Boliwii, Wenezueli, Kolumbii, Urugwaju, Kostaryce, Argentynie, Brazylii, Ekwadorze, Paragwaju i Chile. W części drugiej, empirycznej, poddano analizie dane z trzyletnich badań, prowadzonych w trzech dystryktach peruwiańskiego regionu Sierra: we Frias, Viques i Surco.
Książka skierowana jest przede wszystkim do środowisk akademickich, a także jako podręcznik dla studentów i wykładowców takich kierunków, jak geografia, ekonomia, socjologia, antropologia, politologia i historia, na których prowadzone są wykłady poświęcone kwestiom niedorozwoju i ubóstwa oraz dróg i koncepcji wychodzenia z tej sytuacji, uwzględniających możliwości operacjonalizacji zasad zrównoważonego rozwoju. Z pewnością będzie to także interesująca lektura dla przedstawicieli agencji rządowych i organizacji pozarządowych, zaangażowanych w przygotowywanie strategii oraz tworzenie programów rozwojowych.
Otwierająca uszy i głowy analiza jednej z namiętności rządzących naturą człowieka!
Daniel J. Levitin, niegdyś muzyk rockowy, a dziś neurobiolog, analizuje związek między muzyką – jej wykonaniami, kompozycją, sposobami słuchania i tym, co sprawia, że się nam podoba – a mózgiem człowieka. Wykorzystując najnowsze badania i przykłady muzyczne, od Mozarta, Elli Fitzgerald i U2, po Schönberga i Metallicę, Levitin pokazuje, dlaczego odczuwamy więź emocjonalną z muzyką, której słuchaliśmy, będąc nastolatkami, i jak kompozytorzy wykorzystują to, w jaki sposób nasz mózg racjonalizuje świat. Dochodzi też do niezwykłych wniosków – to 10 000 godzin ćwiczeń – a nie tylko talent – decyduje o tym, że możemy zostać wirtuozami!
Polska – wielki niewielki kraj. Jaką ma osobowość, jakie problemy, marzenia i pragnienia? Okładka skrywa teksty osób, które Polska fascynuje i inspiruje do myślenia, dla których jest wyzwalaczem obywatelskiej refleksji i różnych emocji. Czytając je, można się fascynować, oburzać, złościć, ale także wzruszać czy odczuwać dumę. Piszemy o polskiej rzeczywistości, w której jak w lustrze odbijają się wartości. Czy są wspólne dla wszystkich, możemy się przekonać tylko poprzez rozmowę. Zapraszamy zatem tą książką do wspólnego myślenia, a potem do rozmów, może nie na kozetce, ale wśród bliskich i mniej bliskich. Bo my razem to właśnie ta nasza Polska.
Anna Zajenkowska w tej ciekawej pracy zebrała wypowiedzi grona wybitnych naukowców, psychologów, terapeutów, psychoanalityków i myślicieli. W tym wyjątkowym wydawnictwie masz szansę zapoznać się między innymi z głosami i opiniami: Halina Brunning, Helena Janet Grzegołowska-Klarkowska, Andrzej Leder, Bogdan de Barbaro, Zbigniew Lew-Starowicz, Maciej Stolarski i Philip G. Zimbardo.
Czy Polska jest szczególnym krajem, najstraszniej w historii doświadczonym przez los, a Polacy to naród heroicznych bohaterów, nigdy niesplamionych żadnym poważniejszym działaniem krzywdzącym przedstawicieli innych narodów? A może Polska to po prostu jeden z europejskich krajów, a nasza historia jest, zasadniczo rzecz biorąc, podobna do historii innych narodów, z tym że oprócz powodów do uzasadnionej dumy mamy też powody do wstydu?
Książka „Polska na kozetce” pod redakcją Anny Zajenkowskiej to dzieło składające się z siedemnastu rozdziałów (w tym wstępu pióra znakomitego dziennikarza Jacka Żakowskiego). I choć tematyka tej książki jest bardzo zróżnicowana, to jednak przy pewnym uproszczeniu, praca ta może być potraktowana jako konfrontacja tych dwóch wielkich postaw, które w ostatnich dziesięcioleciach z jednej strony spolaryzowały polską scenę polityczną, a z drugiej – stały się powodem kłótni i sporów, które poróżniły przyjaciół, zakończyły wiele zażyłych niekiedy znajomości, a czasem skonfliktowały współmałżonków, rodzeństwo, czy też dzieci z rodzicami lub z dziadkami. Konflikty światopoglądowe i polityczne nigdy chyba w Polsce nie były tak wyraźne i zarazem tak dla Polaków ważne, tak bardzo wpływające na tożsamość społeczną i indywidualną.
Z recenzji profesora Dariusza Dolińskiego
Teoria kozła ofiarnego należy do najbardziej obiegowych wyjaśnień antysemityzmu: w tej perspektywie Żydzi byliby ofiarami przebłagalnymi za całą zbiorowość znajdującą się w kryzysie. Teoria, która upatruje źródeł przemocy wobec Żydów w kryzysach, pomija fakt, że był antysemityzm bez sytuacji kryzysowych i kryzysy bez antysemityzmu. Idea, zgodnie z którą Żydzi służyliby jako ofiary przebłagalne z powodu swojej „inności”, nie daje się obronić; różnica nie jest bowiem przyczyną nienawiści, lecz jej skutkiem.
Teoria kozła ofiarnego to obrona katów. Mechanizm ów przemienia przestępców w ofiary popędu, nad którym nie panują. Wbrew temu, co głosi ta koncepcja antysemityzmu, mordercy wiedzą, co robią. I dlatego możemy analizować racje, które doprowadziły zwykłych ludzi do popełnienia niewyobrażalnych zbrodni.
Do teorii kozła ofiarnego odwoływali się tacy wielcy myśliciele, jak Durkheim, Freud, Braudel, Sartre czy René Girard, którzy na jej gruncie próbowali wyjaśnić zjawisko przemocy wobec Żydów. Łączy ich jedno – że interpretują antysemityzm jako przejaw irracjonalności człowieka. Odsłaniając ułomności stanowisk teoretycznych tego rodzaju, Guillaume Erner pokazuje zarazem ograniczenia pewnego sposobu uprawiania nauk społecznych. Skoro bowiem socjologia może wyjaśnić antysemityzm, to antysemityzm może nam pomóc zrozumieć socjologię.
Guillaume Erner wykłada socjologię na paryskim wydziale nauk politycznych (Sciences-Po).
Książka ta podejmuje ważny aspekt społecznej edukacji dzieci. Swoją treścią udziela głosu dzieciom, które wypowiadając się na tak zwane trudne tematy, odsłaniają dorosłym fragment swojego świata, obcowania z nim i myślenia o nim. Ich inter pretacje są szczególnie ważne dla szukania języka porozumienia z dziećmi, czerpania z ich doświadczeń i pomagania im w odkrywaniu tego, co jeszcze stanowi dla nich tajemnicę.
Tom 29. Serii Media początku XXI wieku wydawanej we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Twórcy opiniowanej monografii podjęli się zadania zarówno pasjonującego, jak też niezwykle trudnego, zwłaszcza jeśli zakładać spójność stanowisk metodologicznych i perspektyw badawczych w obrębie jednej publikacji. Już na wstępie wypada zauważyć, że próba stworzenia koncepcji interdyscyplinarnego badania zjawiska narracji nie powiodła się, niemal każdy z artykułów prezentuje bowiem nie więcej niż jedną metodę analizy różnorodnie w dodatku rozumianego pojęcia wskazanego w tytule. Niewykonalne staje się jednak zaletą, gdy przedrostek inter- zastąpić multi- i dostrzec w proponowanej mozaice możliwości potencjał wielorakiego ujmowania wciąż niedostatecznie objaśnionego fenomenu potrzeby snucia opowieści, tworzenia historii, posługiwania się narracją jako narzędziem poznawczym, traktowania tejże jak czynnika integrującego wspólnotę i wchodzącego w interakcje z kulturą, pamięcią, językiem i osobowością.
prof. Robert Cieślak, UW
Recenzowana książka daje użyteczny przekrój aktualnego stanu refleksji nad szeroko rozumianą „narracją”. W ostatniej dekadzie lub dwóch na świecie i w Polsce bibliografia prac o najrozmaiciej rozumianej „narracji” spiętrzyła się niebywale. Recenzowana pozycja w dziedzictwie tym znajdzie swoje wartościowe miejsce.
dr hab. Marian Płachecki, Uniwersytet SWPS
Od pewnego czasu daje się zauważyć w Polsce wzrost zainteresowania eugeniką, także tzw. nową eugeniką, jej genezą, ideologią, a przede wszystkim konsekwencjami w sferze polityki zdrowotnej. Ta swego rodzaju moda na eugenikę ma kilka powodów. Są to przede wszystkim obawy przed skutkami rozwoju biotechnologii medycznej, która wprowadzając nowe metody, na przykład w sferze medycznie wspomaganego rozrodu, wkracza w dziedzinę niesłychanie wrażliwą moralnie i społecznie, jaką jest spełnianie fundamentalnego prawa każdego człowieka do posiadania potomstwa. Lęki budzi także inne wielkie osiągnięcie genetyki, jakim jest ustalenie w 2000 r. sekwencji genomu człowieka (w ramach amerykańskiego programu Human Genome Project). Zdaniem części bioetyków, a także wielu obywateli jego znajomość może być wykorzystywana nie tylko w formie poradnictwa genetycznego, ale także w celu eliminacji potomstwa dziedzicznie obciążonego, co narusza zasadę prawa do życia wszystkich istot ludzkich. Jest to według zwolenników etycznej zasady świętości życia ludzkiego działanie eugeniczne, bowiem prowadzi do eliminacji (poprzez aborcję) osób genetycznie obciążonych, zaś w przypadku dzieci urodzonych skutkuje genetyczną stygmatyzacją bądź wykluczeniem z życia społecznego1. Z drugiej jednak strony postęp w dziedzinie genetyki molekularnej daje duże nadzieje, na przykład w sferze poszerzenia możliwości eliminacji przy pomocy terapii genowej niektórych wrodzonych chorób, a także może przyczynić się do podniesienia jakości życia osób dotkniętych tymi defektami. (...)
Celem kolejnego tomu Kontekstów społeczno-kulturowych zdrowia i medycyny jest ukazanie niektórych aspektów funkcjonowania myśli eugenicznej w Polsce i na świecie. Publikację otwiera interesujący artykuł Anety Bołdyrew poświęcony oddziaływaniu maltuzjanizmu i neomaltuzjanizmu na rozwój myśli eugenicznej w Polsce. Autorka, analizując prace kilku wybitnych ekonomistów polskich z końca XIX i początku XX w. (m.in. Zofii Daszyńskiej-Golińskiej, Ludwika Krzywickiego, Adama Krzyżanowskiego, Józefa Rostafińskiego), ukazała skalę recepcji idei Thomasa R. Malthusa na gruncie polskiej ekonomii i demografii; zastanawia się również nad pytaniem, na ile zainteresowanie ekonomistów polskich maltuzjanizmem i neomaltuzjanizmem mogło wpłynąć na obecność problematyki eugenicznej w ich opracowaniach.
Michał Musielak, Krzysztof Prętki
Książka ukazuje przemiany religijne w Polsce w kontekście szerszych zmian następujących w Europie Środkowo-Wschodniej w ostatnich dekadach, w szczególności w krajach sąsiednich: Białorusi - z dominującym prawosławiem i uwidaczniającym się po 1991 roku odrodzeniem religijnym, oraz Słowacji - z dominacją katolicyzmu, gdzie na przykładzie badań młodzieży można zauważyć żywotność religijnych zwyczajów.
Wymiar lokalny jest analizowany na przykładzie swoistych przejawów religii i religijności na Górnym Śląsku. Część II książki, dotycząca związków między religią, przeszłością i współczesną tożsamością mieszkańców Górnego Śląska, ukazuje fascynujący nie tylko dla socjologów religii fenomen kulturowy tego regionu.
Pejzaż religijny Polski, wyłaniający się z tej publikacji, jest zróżnicowany i wielobarwny. Dowiadujemy się zarówno o Kościele rzymskokatolickim, jak i subiektywnej religijności ogółu Polaków, która podlega pewnym przeobrażeniom (indywidualizacji, narastającej selektywności), a także o roli religii w podtrzymywaniu tożsamości przez członków rozmaitych mniejszości, wśród migrantów czy konwertytów. Znajdziemy też refleksje teoretyczne, na przykład na temat związków przemian religijnych z modernizacją, oraz rozdziały bazujące na przeprowadzonych badaniach empirycznych.
Zachęcamy do lektury!
Redaktorzy
Umieranie jest zorganizowanym społecznie procesem, nie zawsze uwzględniającym punkt widzenia umierającego. Można umrzeć społecznie będąc żywym biologicznie. Socjologia pokazując ten aspekt interakcji w kontekstach społecznych i organizacyjnych, odsłania i uświadamia nam wagę wzorów interakcji i wpływu społeczno-organizacyjnego na nie oraz ukazuje procesualność umierania. Do rozwoju takiej wiedzy właśnie przyczynia się książka „Świadomość umierania", która pod tym względem jest wyjątkowa i prekursorska.
Krzysztof T. Konecki
Glaser i Strauss pokazują w swojej mądrej, ponadczasowej książce marginalizację śmierci i umierania oraz przejęcie kontroli nad wiedzą pacjenta i procesem jego umierania przez służby medyczne. W przedostatnim rozdziale autorzy dają wskazówki jak teoria kontekstów świadomości może być praktycznie wykorzystana przez personel medyczny i rodziny umierających, a także przez tych wszystkich, którzy sami przeżywają doświadczenie terminalnej choroby lub towarzyszą w takiej chorobie bliskim osobom. Książkę Barneya G. Glasera i Anselma L. Straussa rekomenduję jako ważną pozycję humanistyczną, ogólnorozwojową, sprzyjającą rozumieniu ludzkiej kondycji i nieodzownie z nią związanego zjawiska śmierci.
Anna E. Kubiak
Uniwersalność doświadczenia umierania bliskiej osoby i nieraz trudne relacje rodziny z personelem medycznym powinny skłonić praktycznie każdą dorosłą osobę do sięgnięcia po tę lekturę. Nie bez znaczenia jest umocowanie prowadzonych analiz we własnym doświadczeniu Glasera, który niedługo przed napisaniem tej książki stracił ojca. Nadaje to narracji pewien ton osobistego zaangażowania. W odbiorze z pewnością pomocny też będzie znakomity styl pisarski; książka jest zrozumiała, nie narzuca nachalnie kategorii socjologicznych, lecz dyskretnie ukazuje je w drugim planie (dla specjalistów); żywe opisy, trafne cytaty z wywiadów, otwarte i taktowne stawianie najbardziej drażliwych kwestii, to dalsze cechy, które zapewnią książce szeroki krąg czytelników.
Grażyna Woroniecka
Książka dotyczy problematyki ważnej z teoretycznego i empirycznego punktu widzenia - ostatnie lata obfitują w wydarzenia społeczno-polityczne o znamionach protestu, a których jednoczesnym kontekstem i podmiotem są miasta. I choć, jak słusznie zauważa Autor, sam protest jest fenomenem wpisanym w życie społeczne jako takie, to treść i formy współczesnych protestów są tak dynamiczne i zróżnicowane, że potrzeba prac badawczych, które by ten ważny aspekt życia społecznego opisały i pozwoliły zrozumieć jego mechanizmy oraz konsekwencje. Książka Macieja Kowalewskiego w istotny sposób odpowiada na tę potrzebę.
Z recenzji dr hab. Marty Smagacz-Poziemskiej (UJ)
Książka Macieja Kowalewskiego wpisuje się w nurt rozważań dotyczących zachowań zbiorowych w przestrzeni publicznej. Autor podjął ryzykowną, ale udaną próbę opisu i wyjaśnienia zjawiska protestu miejskiego w kategoriach analiz socjologicznych. W swoich zniuansowanych, wielopoziomowych i pełnych interesujących konkluzji analizach Maciej Kowalewski umiejętnie porusza się w gąszczu wieloznacznych pojęć dotyczących ruchów społecznych, społeczeństwa obywatelskiego, partycypacji, samoorganizacji, sfery publicznej czy przestrzeni publicznej (...).W narracyjnym zamierzeniu autora miała to być próba wykazania związku protestu i podmiotowości politycznej mieszkańców miast. To przedsięwzięcie należy uznać jako w pełni udane.
Z recenzji dr hab. Wojciecha Misztala (UMCS)
Praca napisana jest „wysmakowanym” stylem co powoduje, że czyta się ją z zainteresowaniem. Interesującym zabiegiem są liczne cytaty z przeprowadzonych wywiadów. Uzupełniają i wzbogacają one autorską analizę.Praca stanowi nowatorską i interesującą próbę ukazania historycznych i współczesnych uwarunkowań wpływających na postawy Polaków wobec Litwy i Litwinów. W polskiej literaturze socjologicznej brak było dotychczas tego typu monografii, która byłaby oparta na tak szeroko zakrojonych badaniach socjologicznych[...].
Podstawowym walorem pracy jest umiejętność przenikliwej a jednocześnie krytycznej analizy z syntezą złożonych zjawisk społecznych, politycznych czy historycznych. Na podkreślenie zasługuje także dążność do maksymalnej obiektywizacji problemu badawczego. Narosłe po stronie litewskiej i polskiej urazy powodują, iż istnieje niebezpieczeństwo patrzenia na relacje polsko-litewskie w sposób jednostronny i emocjonalny. Autorzy na podstawie własnych badań starają się ukazać na ile dotychczasowe oceny dotyczące dwustronnych stosunków odpowiadają rzeczywistości i na ile opierają się na fenomenie długiego trwania. Niektóre partie pracy, szczególnie rozdziały sprawozdawcze z badań mają charakter erudycyjny i miejscami błyskotliwy. Praca napisana jest „wysmakowanym" stylem co powoduje, że czyta się ją z zainteresowaniem. Interesującym zabiegiem są liczne cytaty z przeprowadzonych wywiadów. Uzupełniają i wzbogacają one autorską analizę.
Z recenzji prof. dr hab. Andrzeja Saksona
Nigdy jeszcze nie ujawniono tak porażających dowodów zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości. W Syrii pewnemu człowiekowi udało się takie dowody zdobyć. Jego pseudonim to Cezar. To fotograf, zatrudniony przez syryjską policję wojskową, który ryzykował własnym życiem, przez 2 lata gromadząc zdjęcia i dokumenty więźniów torturowanych i zabijanych przez reżim. Ostatecznie udało mu się zebrać 53 tysiące fotografii. Nigdy nie ujawnił mediom swojej tożsamości.
W styczniu 2015 roku w amerykańskim czasopiśmie „Foreign Affairs” prezydent Syrii Baszar el-Asad zadeklarował, że taka osoba po prostu nie istnieje: „Kto zrobił te zdjęcia? Kim jest ten człowiek? Nikt tego nie wie. Te rzekome dowody nie zostały zweryfikowane. To tylko bezpodstawne oskarżenia”.
A jednak Cezar istnieje. Autorka tej książki spędziła z nim dziesiątki godzin. Jego świadectwo jest pod każdym względem wyjątkowe. Relację Cezara potwierdza śledztwo ujawniające sposoby funkcjonowania syryjskiej machiny śmierci. Poznając te dramatyczne fakty, zanurzamy się w sferze tego, co niewypowiedziane.
Ideą przewodnią pracy jest, jak się zdaje, próba syntetycznego przedstawienia współczesnej katolickiej myśli społecznej, jej całościowy uporządkowany wykład. To arcyważne (i niełatwe!) zadanie, gdyż nauka społeczna Kościoła na ogół prezentowana jest w ujęciu historycznym, współczesne encykliki społeczne papieży zaś analizowane są często jako niezwiązane z sobą i odseparowane od kontekstu dokumenty. Tymczasem Autor unika ryzyka dekontekstualizacji, starannie osadzając swą analizę nauczania Kościoła zarówno w historycznym kontekście katolickiej tradycji intelektualnej, jak i w aktualnym kontekście rzeczywistości społecznej. Jego praca ma charakter interdyscyplinarny: nie ogranicza się do akademickich rozważań nad Platońskim światem idei, ale konfrontuje je ze światem realnym, z wynikami badań innych dziedzin nauki. W rozdziałach pierwszym i ósmym możemy się więc zapoznać z odkryciami antropologicznymi, w rozdziale trzecim z badaniami socjologów, w rozdziale piątym z problematyką przyrodniczo-ekologiczną, we wszystkich zaś kontrapunktem dla historii idei jest nauka ekonomii.
Z recenzji dra hab. Jarosława Tomasiewicza
Rafał Łętocha – ur. 1973, politolog i religioznawca. Doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, kierownik Zakładu Historii Stosunków Państwo–Kościół w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, profesor i kierownik Zakładu Myśli Politycznej i Teorii Polityki w Instytucie Nauk Politycznych Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Rotmistrza Witolda Pileckiego w Oświęcimiu. Jego zainteresowania koncentrują się wokół historii idei oraz relacji pomiędzy religią a sferą polityczną. Autor książek: Katolicyzm a idea narodowa. Miejsce religii w myśli obozu narodowego lat okupacji (Lublin 2002), „Oportet vos nasci denuo”. Myśl społeczno-polityczna Jerzego Brauna (Kraków 2006) i O dobro wspólne. Szkice z katolicyzmu społecznego (Kraków 2010).
Jaka będzie przyszłość człowieka i społeczeństw? Na jakich fundamentach zostanie zbudowana? Wokół tych ogólnych pytań toczy się rozmowa znanej psychoanalityczki z jednym z najważniejszych myślicieli końca XX wieku. Zastanawiają się wspólnie nad: kulturowym dziedzictwem, w tym rewolucyjnym, różnorodnością poglądów i zwyczajów, przestrzenią wolności, a także homorodzicielstwem, prawami zwierząt, antysemityzmem, karą śmierci. Z tego wyjątkowego dialogu dwojga francuskich intelektualistów wyłania się obraz współczesności, która przepracowuje swoje problemy – niegdysiejsze zbrodnie, krzywdy czy lęki przed nieprzewidywalnym jutrem.
Jacques Derrida (1930–2004) – francuski filozof, twórca koncepcji dekonstrukcji. Urodził się i wychował w Algierii, studiował w Paryżu, gdzie rozpoczął karierę akademicką. Wykładał na całym świecie, szczególną sławę zdobył w USA. Jego idee miały ogromny wpływ na współczesne nauki humanistyczne i sztukę, a nawet na popkulturę. W Polsce znana jest głównie jego wczesna twórczość, m.in. O gramatologii (1967, wyd. pol. 1999) czy Marginesy wiedzy (1972, wyd. pol. 2002), ale także Widma Marksa (1993, wyd. pol. 2016). Autor kilkudziesięciu książek, w większości nieprzetłumaczonych na język polski.
Elisabeth Roudinesco (ur. 1944) – francuska psychoanalityczka i historyczka idei. Uczennica Gilles’a Deleuze’a, Michela de Certeau, Michela Foucaulta. Autorka cenionego na świecie Dictionnaire de la psychanalyse (z Michelem Plonem, 1997) i wielu innych dzieł, spośród których po polsku ukazały się: Jacques Lacan. Jego życie i myśl (1993, wyd. pol. 2005), Nasza mroczna strona. Z dziejów perwersji (2007, wyd. pol. 2009) oraz Po co psychoanaliza? (1999, wyd. pol. 2014).
Książka "Wychowanie jednostki i wspólnoty do wartościowego życia" nie jest typową antologią pokonferencyjną. Niewątpliwą zaletą tego zbioru rozpraw jest różnorodność prezentowanych podejść do zagadnienia życia wartościowego – zarówno w warstwie metodologicznej, jak i w zasadniczym stosunku do zagadnienia wartości w życiu. Dzięki temu otrzymujemy tom, który prowokuje do refleksyjnego i krytycznego spojrzenia na sprawę wartości obecnych zarówno w sposobie, w jaki prowadzimy poszukiwania badawcze, jak i w ogóle w życiu każdego z nas.
Książka "Wychowanie jednostki i wspólnoty do wartościowego życia" nie jest typową antologią pokonferencyjną. Niewątpliwą zaletą tego zbioru rozpraw jest różnorodność prezentowanych podejść do zagadnienia życia wartościowego – zarówno w warstwie metodologicznej, jak i w zasadniczym stosunku do zagadnienia wartości w życiu. Dzięki temu otrzymujemy tom, który prowokuje do refleksyjnego i krytycznego spojrzenia na sprawę wartości obecnych zarówno w sposobie, w jaki prowadzimy poszukiwania badawcze, jak i w ogóle w życiu każdego z nas.
W ostatnich dwudziestu latach ukazały się liczne przekłady i oryginalne prace polskich autorów dotyczące kwestii płci kulturowej. Pokazują one, że płeć jest ważnym elementem warunkującym tożsamość i sytuację społeczną, a bez wzięcia pod uwagę kulturowych uwarunkowań płci trudno opisać społeczeństwo i mechanizmy nim rządzące.
Książka wzbogaca wiedzę o ewolucji modeli rozumienia niepełnosprawności i metod jej badania […]. Znajdzie zapewne licznych odbiorców zarówno wśród badaczy problemów niepełnosprawności, studentów wielu kierunków nauk społecznych, a także wśród praktyków społecznych.
dr hab. Joanna Sikorska (z recenzji)
Praca jest wartościową analizą zmieniającej się tożsamości środowisk osób niepełnosprawnych i (w mniejszym stopniu) polityki rozwiązywania problemu niepełnosprawności, przedstawianych przez Autorkę w konwencji odchodzenia od medycznego modelu niepełnosprawności na rzecz modelu społecznego.
dr hab. Marek Rymsza (z recenzji)
Podstawowym celem tej monografii jest odtworzenie form i stopnia aktywności osób niepełnosprawnych w dzisiejszej Polsce. Kwestia ta będzie ukazana na tle ogólnych przemian dokonujących się współcześnie w kręgu państw zaliczanych do kultury europejskiej, które wpływają na sytuację osób niepełnosprawnych.
(ze Wstępu)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
