Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Godność każdej osoby, chociaż bezwarunkowo jest przypisana wszystkim ludziom, to jednak stopniowo jest przez człowieka rozpoznawana poprzez wychowanie i edukację. To właśnie te procesy wprowadzają człowieka w świat wartości, ukazując ich znaczenie i rolę w kształtowaniu stosunku zarówno do samego siebie, jak i relacji interpersonalnych w złożonej przestrzeni społecznej i transcendentnej.
prof. dr hab. Andrzej M. de Tchorzewski
PRAWDA O ŻYWYCH TRUPACH JEST DZIWNIEJSZA OD FIKCJI
Złowieszcze żywe trupy atakują z ekranów kin, telewizorów i komputerów. Uwielbiamy się ich bać. Myśl o tym, że nadejdą chwiejnym krokiem, zwiastując kres cywilizacji, pochłonęła miliony na całym świecie. Adam Węgłowski – człowiek, który zjadł zęby na zombie – udowadnia, że nie jest to wcale nowy fenomen. Ludzkość drżała ze strachu przed żywymi trupami już dwa tysiące lat temu. I miała ku temu doskonałe powody.
Autor wyrusza śladami zombie w podróż przez epoki i kontynenty. Przemierza Afrykę, Karaiby, Bliski Wschód i dziewicze puszcze średniowiecznej Polski. Zagląda do laboratoriów wybitnych biologów i analizuje czarnoksięskie księgi. Jego wnioski są zatrważające.
Od mrożących krew w żyłach rytuałów Haitańczyków, po polowania organizowane przez istniejących naprawdę polskich wiedźminów – walka z żywymi trupami trwa od najdawniejszych czasów. A współczesna nauka tylko potwierdza, że jest się czego bać.
Miles L. Patterson, światowej sławy badacz komunikacji niewerbalnej, udowadnia, że każdego dnia wielokrotnie wchodzimy w rozmaite interakcje z ludźmi, w których komunikacja niewerbalna odgrywa dominującą rolę. Ponieważ zachodzi ona w dużej mierze automatycznie, poza naszą świadomością, nie zdajemy sobie sprawy z tego, że wysyłamy i odbieramy tego typu komunikaty. Autor wyjaśnia, jak działa komunikacja niewerbalna i co leży u źródła jej skuteczności. Pokazuje, jak – często nieświadomie – stajemy się jej ofiarami, ale także jak możemy ją wykorzystać do osiągnięcia własnych celów.
Ile rzeczywistości jest w telewizji? Czy jest to rzeczywistość taka, jaką ją widzimy, czy też może inna, wypaczona? Jak w telewizji prezentuje się sama telewizja? Na te i inne pytania odpowiedzieć próbuje Marcin Sanakiewicz, autor Telewizji ponowczesnej. Posługując się metodologią badań performatywnych, bada efekty oraz relacje zachodzące pomiędzy telewizją, jej kreacjami, odbiorcami i społeczeństwem.
O konkursie:
Ogólnopolski Konkurs Medi@stery został zainicjowany w celu promowania najlepszych prac magisterskich napisanych przez absolwentów studiów dziennikarskich. Pomysłodawczyniami konkursu są dr Małgorzata Łosiewicz oraz dr Anna Ryłko-Kurpiewska, a organizatorem przedsięwzięcia jest kierunek Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna na Uniwersytecie Gdańskim.
Autor skupia uwagę na telewizji, podejmując próbę ujęcia jej jako systemu autopojetycznego, tworzącego i odtwarzającego siebie poprzez rekonstrukcję i rekombinację własnych elementów. Podejmuje przy tym oryginalny eksperyment myślowy, stosując do analizy aparatu telewizyjnego narzędzia hermeneutyczne i heurystyki zaczerpnięte z zasobów współczesnych badań performatycznych. […] Efektem jest ciekawa próba integracji kilku popularnych i poznawczo płodnych, a występujących zazwyczaj w oderwaniu od siebie, ujęć teoretycznych współczesnej kultury audiowizualnej.
Z recenzji dr hab. Małgorzaty Lisowskiej-Magdziarz,
Członka Kapituły Ogólnopolskiego Konkursu Medi@stery
Performatyczny klucz rozumienia telewizji rozpisany na kartach tekstu to zarówno świeże narzędzie poznawcze, jak i świetnie rozpisana „mapa drogowa” dla instytucji i kultur organizacyjnych stojących „po drugiej stronie szklanego ekranu”. Autor wskazuje na możliwości rozwoju, a nawet i poszerzenia formuły telewizji w cyfrowym otoczeniu, ale i nie boi się wskazywać na grożące jej problemy i mielizny, dla których zaleca niezbędne kuracje naprawcze. Tak pomyślany tekst można i należy traktować przynajmniej na dwa sposoby: jako wartościową pozycje? w najnowszej bibliografii studiów nad mediami, oraz jako rodzaj pogłębionego o rozważania teoretyczne guidebooka dla środowisk i instytucji telewizyjnych.
Z recenzji dr. hab. Piotra Celińskiego
Marcin Sanakiewicz (ur. 1980 r. w Krakowie) – medioznawca, dziennikarz, lektor radia i telewizji. Współpracował z Polskim Radiem Kraków, RMF FM, Radiem ZET, PR III, VOX FM, Radiem Plus, TVP i Discovery. W latach 2002–2013 dziennikarz i wydawca Telewizji Polskiej. Ukończył studia dziennikarskie na Wydziale Politologii UMCS w Lublinie (tytuł Najlepszego Absolwenta 2014 oraz Srebrny Medal UMCS). Stypendysta Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za Wybitne Osiągnięcia (2013), zdobywca Małego Akademickiego Lauru Dziennikarskiego (2015), laureat I. nagrody w I. edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Najlepszą Pracę Magisterską z Wiedzy o Mediach Medi@stery (2015). Autor książki „Poetyka telewizyjnych programów porannych: między informacją, tabloidem i autopromocją” (Scholar: Warszawa 2013) oraz artykułów naukowych. Obecnie doktorant w Zakładzie Filozofii i Socjologii Polityki UMCS.
Należy podkreślić, że bardzo ciekawy jest sam projekt publikacji. Autor postawił sobie za cel wniknięcie w perspektywę poznawczą samych osadzonych, szczególnie tę odnoszącą się do ich rozwoju osobowego. Takie podejście zasługuje na uznanie i świadczy o znajomości problemów penitencjarnych [...]. Praca jest cennym źródłem wiedzy dla naukowców i praktyków pracujących z osadzonymi i byłymi więźniami, a także dla wychowawców, rodziców, katechetów. Autor monografii poruszył problem bardzo ważny nie tylko w obszarze pomocy postpenitencjarnej, ale również istotny w procesie wychowania każdego człowieka.
Fragment recenzji dr hab. Anny Fidelus, prof. UKSW
Książka ta dotyczy istotnych i bardzo interesujących aspektów uwzględniających problematykę kształtowania się osobowości człowieka, jego odpowiedzialności i powinności, a także różnic w zachowaniach uwarunkowanych środowiskowo. [...] Jest oryginalna, interesująca, a przede wszystkim dotyka ważnego problemu, jakim jest funkcjonowanie rodziny w kontekście kształtowania powinności i odpowiedzialności u młodzieży oraz u osób pozbawionych wolności. [...] Zarysowane tu elementy koncepcji i wizji oraz zaprezentowane wyniki badań z pewnością przyczynią się do poszerzenia perspektywy badawczej pedagogiki resocjalizacyjnej.
Fragment recenzji dr hab. Anny Kieszkowskiej, prof. UJK
Prezentowana praca ma charakter empiryczny i sytuuje się w nurcie badań diagnostyczno-eksploracyjnych. W swej treści zawiera analizę literatury przedmiotu, która odnosi się do kształcenia pedagogów i badanych zmiennych, takich jak: wizji kariery zawodowej, wartości życiowych, wartości związanych z pracą i cenionymi jej aspektami, a ponadto obejmuje założenia metodologiczne badań własnych, a także analizę i interpretację uzyskanych wyników badań. Każdy rozdział empiryczny kończy podsumowanie. Klamrą spinającą prezentowane wyniki badań jest zakończenie.
W rozdziale pierwszym, zawierającym ogólne rozważania o zawodzie pedagoga, scharakteryzowano edukacyjne wyzwania współczesności i na tym tle określono role pedagoga, wskazując na potrzebę adekwatnego wyposażenia go w kompetencje profesjonalne i społeczne, aby w pełni sprostał społecznym oczekiwaniom w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości. Rozwinięcie tej problematyki znajduje swoje odbicie w teorii i praktyce kształcenia pedagogów w Polsce i na Ukrainie. Dostrzec tu można dużo punktów stycznych, ale nie brakuje też różnic wynikających z odmiennych narodowych doświadczeń i uwarunkowań społeczno-kulturowych. Podjęta problematyka edukacji pedagogów wskazuje na istotę przygotowania zawodowego młodzieży wybierającej tę odpowiedzialną profesję, stanowiącą swoistą misję społeczną. Jest to także istotne wprowadzenie do zaprojektowanych i zrealizowanych badań empirycznych. Analizy prowadzone w tym rozdziale uzupełnia przegląd badań empirycznych nad zawodem pedagoga w Polsce i na Ukrainie oraz zoperacjonalizowanie wizji kariery zawodowej przyszłych pedagogów.
Książka jest niezwykłą relacją z etnograficznych badań terenowych prowadzonych w latach 1978–1987. Jacek Olędzki, mieszkając przez wiele lat w Murzynowie, w sposób niemal perfekcyjny zrealizował postulat „obserwacji uczestniczącej”. Przedmiotem jego zainteresowań były wszelkie przejawy bycia i istnienia, analizowane w kontekście codziennego życia mieszkańców wsi. Praca może być pretekstem do dyskusji na temat znaczenia metody etnograficznej w badaniach społecznych, sposobu konstruowania opisu etnograficznego czy też przenikania się wiedzy teoretycznej i doświadczenia terenowego. Murzynowo jest ważną publikacją dla studentów oraz przedstawicieli nauk społecznych i humanistycznych, przede wszystkim antropologów, etnografów i socjologów.
academia
Kobieca odpowiedź na „Ginekologów” Jurgena Thornwalda.
Sheila Kitzinger (1929–2015) to międzynarodowej sławy edukatorka porodowa, antropolożka i feministka, jedna z najbardziej wpływowych postaci ruchu na rzecz praw reprodukcyjnych kobiet, ikona walki o ludzkie oblicze porodu.
W ukończonej krótko przed śmiercią autobiografii dostajemy barwny opis dorastania pod rządami matki (która była feministką, zanim jeszcze wynaleziono ten termin), studiów w kipiącym życiem Oksfordzie i zmagania się z murem skostniałych poglądów i przesądów w środowisku medycznym.
Kitzinger zabiera nas w niezwykłe podróże odbywane ze swoją nieprzeciętną rodziną (pięć córek!), podczas których w najodleglejszych zakątkach świata prowadziła badania nad historycznymi, społecznymi i kulturowymi aspektami porodu. Odkrywa przed nami świat mistycznych przeżyć zarówno kobiet w egzotycznych plemionach, jak i tych rodzących w najlepszych szpitalach na całym świecie.
Podczas trwającej kilkadziesiąt lat kariery Sheila Kitzinger zawodowej prowadziła pionierskie kampanie mające na celu radykalną zmianę w postrzeganiu porodu, przywrócenie wagi pracy położnych i kładzenie nacisku na dokonywanie przez kobiety świadomych wyborów. Jej niebywała pasja życiowa i ogromna ciekawość antropologiczna miały wpływ na miliony kobiet na całym świecie.
W książce dokonano próby skonfrontowania wybranych szkół myśli ekonomicznej z pewnym wycinkiem rzeczywistości gospodarczej – pracą kobiet. Pojęcie pracy wykracza tu poza wąską koncepcję zatrudnienia i obejmuje także nieodpłatne czynności wykonywane na rzecz gospodarstwa domowego oraz opiekę. Do analizy wybrano główny nurt ekonomii i jedną ze szkół heterodoksyjnych – szkołę feministyczną, która za podstawowy temat swoich rozważań przyjęła doświadczenia kobiet. Problematyka pracy kobiet jest w dużej mierze uwarunkowana rolami społecznymi odgrywanymi przez kobiety i mężczyzn, przy czym najbardziej determinująca jest rola matki i opiekunki. W rezultacie pozycja kobiet na rynku pracy jest uzależniona od innych czynników niż pozycja mężczyzn, a jeden z najważniejszych stanowi obciążenie pracą nieodpłatną dla gospodarstwa domowego. W takiej sytuacji ta nierówna pozycja kobiet i mężczyzn przekłada się na dalsze zróżnicowanie płci. Stosowanie instrumentów polityki gospodarczej, które są postrzegane jako neutralne ze względu na płeć, w rzeczywistości ma ogromne znaczenie dla kobiet, zwiększa bowiem lub utrwala istniejące nierówności.
Czy wiesz, co widzisz? Czy widzisz, co wiesz? Książka odpowiada na pytanie, jak radzi sobie odbiorca, widz i słuchacz w procesie komunikacji, podczas którego docierają do niego bodźce werbalne i niewerbalne. Autorka ukazuje procesy, które pozwalają nam wykorzystywać wszelkie środki znaczeniotwórcze (np. słowa czy gesty) do porozumiewania się, nawet wtedy, gdy robimy to poza świadomą kontrolą. Przywołane w książce koncepcje językoznawcze, neurobiologiczne, psychologiczne i filozoficzne stanowią podstawę tezy o nieuchronnym rozumieniu znaków niewerbalnych na równi z werbalnymi, a liczne badania eksperymentalne wnikliwie tu opisane są tego dowodami.
Głównym tematem książki jest gest i jego usytuowanie wśród werbalnych i obrazowych środków komunikacji; usytuowanie na równi z nimi. Autorka dowodzi, że gest nie tylko wzmacnia przekaz werbalny i jego np. perswazyjność, lecz także jest pełnoprawnym środkiem komunikacji «współtworzącym semantykę interakcji komunikacyjnej». Dowodząc, uruchamia nie tylko kontekst językoznawczy czy neurobiologiczny, lecz także filozoficzny, antropologiczny czy psychologiczny. Kiedyś, dawno temu, swego rodzaju rewolucji w językoznawstwie i teorii komunikacji dokonała książka Johna Austina How To Do Things With Words, pokazując, że komunikatu nie można oddzielać od szeroko pojętego kontekstu, składającego się na akt mowy. Książka Anety Załazińskiej poszerza ten kontekst (i akt mowy) o gest, który na nowo definiuje. Pod tym względem także ma charakter rewolucyjny.
Z recenzji Michała Rusinka
Książka w naukowy sposób obala wiele mitów dotyczących komunikacji niewerbalnej, a jednocześnie – wykorzystując najnowsze badania z zakresu komunikacji międzyludzkiej – udowadnia, że gesty i słowa stanowią nierozerwalny związek w procesie porozumiewania się ludzi.
Destygmatyzacja przestępców, będąca integralnym elementem właściwej resocjalizacji, może (i powinna) być odczytywana także jako integralny element realizacji fundamentalnych zasad życia społecznego, jakie zostały wskazane w nauczaniu Kościoła. Autor omawia kolejno te zasady jako określające poszczególne konteksty resocjalizacyjne, w których dokonuje się destygmatyzacja. Prezentację tę uzupełnia sugestiami odnoszącymi się do zadań duszpasterstwa więziennego oraz uwagami związanymi z kontekstem społeczno-prawnym i komunikacyjno-językowym destygmatyzacji, z myślą o włączeniu jej w proces resocjalizacji w warunkach zakładów karnych, poprawczych oraz wychowawczych.
W tej przełomowej książce autorka bestselleru ""No Logo"" opowiada, w jaki sposób amerykańskie strategie wolnorynkowe podbiły świat, wykorzystując to, że niektóre kraje i narody znajdują się w stanie szoku. Irak ogarnia wojna domowa. Korzystając z chaosu, amerykańska administracja wprowadza nowe przepisy prawa, które pozwalają koncernom naftowym takim jak Shell czy BP uzyskać kontrolę nad irackimi zasobami ropy naftowej. Zamachy z 11 września 2001 roku. Administracja Busha w tajemnicy zleca natychmiast firmom Halliburton i Blackwater prowadzenie ""walki z terroryzmem"". Potężne tsunami dewastuje wybrzeża Azji Południowo-Wschodniej. Zanim mieszkańcy otrząsną się z szoku, tamtejsze dziewicze plaże zostają wystawione na sprzedaż. Huragan Katrina wypędza z domów tysiące mieszkańców Nowego Orleanu. Kiedy próbują wrócić do swego dawnego życia, okazuje się, że nie będzie już mieszkań socjalnych, a państwowe szpitale i szkoły nie zostaną ponownie otwarte. Powyższe fakty są przykładami zastosowania w praktyce tego, co Naomi Klein nazywa doktryną szoku. Kiedy w wyniku potężnego, zbiorowego szoku, spowodowanego wojną, atakiem terrorystycznym czy klęską żywiołową, opinia publiczna wciąż jest zdezorientowana, wkrótce przeżywa kolejny szok, tym razem w postaci niepopularnych reform gospodarczych, często określanych mianem terapii szokowej. Jeżeli i to nie wystarczy, aby wyeliminować wszelki opór, sięga się po jeszcze jeden szok: elektrowstrząsy lub paralizatory. Badania historyczne oraz cztery lata wytężonej pracy dziennikarskiej w strefach dotkniętych katastrofami pozwoliły autorce na zebranie materiału, który w Doktrynie szoku służy do obalenia tezy, jakoby globalny kapitalizm zwyciężył w pełni demokratycznie. ""Kapitalizm kataklizmowy"" nie narodził się 11 września 2001 roku. Naomi Klein szuka jego intelektualnych korzeni u Miltona Friedmana, w jego pracach i działalności na wydziale nauk ekonomicznych Uniwersytetu Chicago jeszcze w latach pięćdziesiątych. Wpływy teorii tego amerykańskiego ekonomisty odczuwane są po dziś dzień. Autorka stara się wykazać związki polityki gospodarczej, kampaniami wojskowych typu ""Szok i przerażenie"" i finansowanych przez CIA tajnych prób z wykorzystaniem elektrowstrząsów oraz deprywacji sensorycznej. Prowadzone w latach pięćdziesiątych eksperymenty posłużyły do napisania podręczników tortur, wykorzystywanych obecnie w bazie Guantnamo. Książka Naomi Klein pokazuje, w jaki sposób doktryna szoku doprowadziła do zdarzeń, które odmieniły oblicze świata, od wojskowego zamach stanu Pinocheta w Chile w 1973 roku po masakrę na placu Tiananmen w 1989 roku i upadek Związku Radzieckiego w roku 1991. Jednak wywód Klein radykalnie różni się od tego, co zwykle słyszeliśmy na ten temat. Po raz kolejny Naomi Klein napisała książkę, która niewątpliwie zmieni kontekst naszych debat.
Najnowsza książka Naomi Klein, nad którą autorka pracowała od 2010 roku, w sposób wyczerpujący, świadczący o głębokiej znajomości tematu, a zarazem przystępny przedstawia zagrożenia związane z globalnym ociepleniem i innymi zmianami klimatu, umieszczając je w szerokim kontekście politycznym, ekonomicznym i społecznym. Podobnie jak w Doktrynie szoku autorka ukazuje ciemną stronę puszczonego na żywioł neoliberalnego kapitalizmu krótko mówiąc, jak wolnorynkowy fundamentalizm przyczynił się do zanieczyszczeń atmosfery zagrażających całej ludzkości i jak blokuje próby naprawy istniejącej sytuacji. Klein przedstawia ważniejsze ruchy obrońców środowiska, ich mocne i słabe punkty (demaskuje np. współpracę niektórych z nich z wielkim biznesem, którego działania bynajmniej środowisku nie służą). Ostrzega przed konsekwencjami ingerowania w klimat za pomocą tzw. geoinżynierii czyli modyfikacji pogody poprzez np. wprowadzanie do atmosfery aerozoli siarczanowych. Trzeźwo opisując zagrożenia i zdając sobie sprawę z ogromu problemów, z jakimi będzie się wiązać zmiana dominującej mentalności wolnorynkowej, odejście od fetyszyzacji wzrostu i nawyków konsumpcyjnych, autorka nie maluje wyłącznie czarnego obrazu, ale pozwala dostrzec nadzieję w funkcjonujących już inicjatywach lokalnych, coraz powszechniejszym korzystaniu z energii odnawialnej i nowych oddolnych ruchach obrony środowiska.
Wraz z No Logo i Doktryną szoku nowa książka Klein stanowi trylogię, w której autorka stawia diagnozę kryzysów naszego świata a przy tym ukazuje drogi ich przezwyciężenia.
Znany niemiecki eseista i badacz kultury Klaus Theweleit napisał jeden z najbardziej kontrowersyjnych komentarzy do transmitowanych współcześnie na cały świat mordów, nazywanych najczęściej „aktami terroryzmu”. Śmiech morderców poświęcony jest śmiechowi, rechotowi wręcz, towarzyszącemu oprawcom mordującym swoje ofiary. Omawiając rzeczy nie tak dawne (zbrodnie Wehrmachtu czy Waffen SS), jak i całkiem bieżące, takie jak masakra dokonana przez Breivika, egzekucje tzw. Państwa Islamskiego, wydarzenia w redakcji Charlie Ebdo czy Peschawarze, autor pozostaje wierny faktom i słowom – uważnie słucha tego, co oprawcy mają do powiedzenia. Słyszy jednak to czego sami bohaterzy książki powiedzieć nie chcieli – i to być może stanowi o niebywałej sile tej publikacji. Pozwala to Theweleitowi na wysuwanie takich wniosków czy budowanie takich osi symetrii (jak między Breivikiem a islamskimi fundamentalistami), które radykalnie burzą obiegowe opinie, utrwalone przez dyskurs dziennikarski, a tym samym zmuszają do głębszego przemyślenia otaczającego nas świata.
Klaus Theweleit (ur. 1942) – niemiecki literaturoznawca, pisarz, filozof, eseista, niezwykle oryginalny badacz współczesnej kultury. Jego pierwszą i do dziś najsłynniejszą książką są Męskie fantazje (wydanie polskie PWN 2015). W swoich pismach stosuje zróżnicowane metody badania kultury, nieświadomości i społeczeństwa, łącząc podejście psychoanalityczne i literaturoznawcze z medioznawstwem, socjologią oraz filozofią podmiotu. Jego późniejsze publikacje dot. m.in. „kompleksu Pocahontas”, a także filozofii muzyki oraz filozofii piłki nożnej.
Komunikacja społeczna według Benedykta XVI” to obszerna antologia tekstów Benedykta XVI na temat komunikacji, mediów oraz dziennikarstwa. Poprzez tę książkę poznajemy osobę papieża, wielkiego teologa przełomu wieków, z innej, dotąd mało znanej strony. Postrzegany jako papież stroniący od mediów wiele miał o nich do powiedzenia. Podejmuje temat komunikacji przez pryzmat człowieka, ale także Boga, co daje na nową i pełniejszą perspektywę, bardziej humanistyczną.
Komunikacja społeczna według Benedykta XVI”, obszerna i znakomicie zredagowana antologia wypowiedzi poprzedniego papieża dowodzi, iż śledził on uważnie procesy zachodzące w kulturze naszego wieku oraz potrafił je mądrze i odważnie komentować, a jeśli były tego warte – wspierać swym autorytetem. Mimo jasności i precyzji, myśli i poglądy Benedykta XVI nastręczają pewne trudności przy próbach prezentacji ze względu na ich okazjonalny charakter i konieczność uwzględniania szerokich kontekstów (a nie zawsze jest to w pełni możliwe). Trzeba zatem wystrzegać się zarówno wmówień i nadinterpretacji, jak i braku należytej uwagi i pomijania rzeczy istotnych. Na szczęście ilość, różnorodność, bogactwo tekstów uwzględnionych przez redaktorów antologii redukuje znacząco ryzyko mimowolnych interpretacyjnych nadużyć i wynikających z nieuwagi lub ignorancji przeoczeń i przemilczeń.
prof. dr hab. Jerzy Jastrzębski
Zaletą tej publikacji jest zebranie w jednym tomie nauczania Benedykta XVI na temat komunikacji społecznej w różnych jej aspektach. Jestem przekonana, że publikacja spotka się z zainteresowaniem teologów, medioznawców i wszystkich zainteresowanych nauczaniem papieża Benedykta XVI oraz współczesną doktryną medialną Kościoła katolickiego. Dlatego też, z pełnym przekonaniem, oceniam tę publikację jako bardzo dobrą i rekomenduję jej szybkie wydanie.
prof. nadzw. dr hab. Katarzyyna Pokorna - Ignatowicz
Tom wypowiedzi Benedykta XVI jest niezwykle cennym materiałem źródłowym tak dla medioznawców katolickich, jak i świeckich. (...). Książka powinna znaleźć się w bibliotekach uczelnianych instytutów teologii, dziennikarstwa, nauk o mediach i pokrewnych.
prof. dr. hab. Tomasz Goban-Klas
To antologia tekstów Benedykta XVI na temat komunikacji, mediów oraz dziennikarstwa. Poprzez tę książkę poznajemy osobę papieża, wielkiego teologa przełomu wieków, z innej, dotąd mało znanej strony. Postrzegany jako papież stroniący od mediów wiele miał o nich do powiedzenia.
Krzysztof Marcyński SAC, Małgorzata Laskowska
Dyskont słów to książka która w pewnym sensie napisała się sama. Jeśli w tym stwierdzeniu jest przesada, to tylko niewielka. To książka o porywającej przygodzie, jaką są nowe technologie i gwałtowna zmiana technologiczna i komunikacyjna, oraz o języku nowych mediów. Zmiany są tak szybkie, że czasami można mieć obawy, czy jeszcze wiemy, o czym mówimy i czy się rozumiemy. Słownik uzupełniają szkice pisane w latach 2006-2013. Nie są one wzorem chłodnego akademickiego dystansu, gdyż dotyczą gorących spraw.
Rwanda jest pupilkiem Zachodu. Nazywana latarnią postępu, otrzymuje rocznie miliardy dolarów od rządów Europy i Stanów Zjednoczonych. Jednak rzeczywistość kryjąca się za błyszczącą fasadą jest znacznie mniej kolorowa. Wszelkie krytyczne głosy są uciszane, a wolne media brutalnie tępione.
Kiedy Anjan Sundaram prowadził zajęcia dziennikarskie w Kigali, jego uczniowie byli prześladowani, więzieni, czasem nawet mordowani – chyba że zgodzili się przyjąć intratne propozycje i stać się narzędziem rządowej propagandy. Zaledwie kilkoro odważnych wciąż walczyło o prawdę.
Złe wieści to portret kraju w wyjątkowo niebezpiecznym momencie jego historii, to książka o tym, jak ważna jest wolność słowa i jak przerażające mogą być konsekwencje, jeśli jej zabraknie.
Autorka podejmuje tematykę coraz bardziej popularnej działalności sportowej, rekreacyjnej oraz hobbystycznej, jaką jest wspinanie. To sfera, która na tle innych aktywności fizycznych prezentuje się jako elitarna, niebezpieczna i bardzo wymagająca, dodatkowo wzbudzająca dyskurs etyczny na skutek upublicznianych w mediach relacji dotyczących himalajskich, alpejskich czy taternickich tragedii. Jednocześnie opisywana wspólnota „ludzi gór” jest tu pretekstem do pokazania pewnych ogólnych zjawisk i procesów społecznych, możliwych do uchwycenia przy pomocy teorii światów społecznych. Książka ukazuje złożone procesy tworzenia się i podtrzymywania światów społecznych na przykładzie analizy konkretnego społecznego świata – świata wspinaczki. Równocześnie stanowi prezentację efektywnych metod badania światów społecznych. Autorka stosuje cały zestaw strategii analityczno-badawczych – od etnografii, przez autoetnografię, elementy metody biograficznej, analizy dyskursu, po netnografię – podporządkowanych metodologii teorii ugruntowanej, by jak najpełniej opisać społeczny świat wspinaczy.
Bestseller New York Timesa!Superinteligencja. Czy cyfrowe umysły zagrażają człowiekowi?Ludzki mózg to dzieło idealne, najdoskonalszy twór w przyrodzie. Jego dominacją zachwiał komputer Deep Blue, który w 1997 roku pokonał w szachy mistrza świata, Garriego Kasparowa. Od tego czasu sztuczna inteligencja jest na ścieżce intensywnego rozwoju. Czy dominacja superinteligencji nad człowiekiem jest realną perspektywą naszej przyszłości? Czy ta przewaga skończy się kresem naszego gatunku?Niniejsza książka jest odważną i oryginalną próbą znalezienia odpowiedzi na te pytania. Możliwe kierunki rozwoju technologii cyfrowej i jego konsekwencje są trudne do przewidzenia, a rozstrzygnięcie związanych z tym kwestii jest prawdziwym intelektualnym wyzwaniem. Niemniej z niektórych szans i zagrożeń powinniśmy wszyscy sobie zdawać sprawę. Nick Bostrom, wybitny badacz sztucznej inteligencji i transhumanizmu, stara się jasno i klarownie przedstawić przyszłe konsekwencje coraz większego udziału maszyn w naszym życiu, opisuje możliwe komplikacje i strategie rozwiązania ewentualnych problemów. Lektura tej książki jest niesamowitą podróżą na krańce istoty człowieczeństwa, wyprawą do przyszłości inteligentnego życia i prawdziwie fascynującym doświadczeniem.Kluczowe zagadnienia ujęte w książce:dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie sztucznej inteligencji,superinteligencja i jej możliwe ścieżki rozwoju,zagłada ludzkości a rozwój superinteligencji,kontrola nad umysłem człowieka w przyszłości.
Człowiek, który wie bardzo dużo, wreszcie przerywa milczenie. Grzegorz Jankowski stworzył tabloid „Fakt” i kierował nim 11 lat. W tym czasie był jedną z najbardziej wpływowych postaci polskiego życia publicznego, choć sam unikał kamer i fleszy. O jego przychylność – czasem w żałosny sposób - zabiegali zarówno celebryci, jak i ministrowie. Inni mu grozili. Z książki wyłania się przygnebiający obraz polskiej elity politycznej i kulturalnej. Dowiadujemy się między innymi, jak w gabinecie Jankowskiego rozpoczęła się wojna polsko-polska, gdy w 2005 roku Donald Tusk z premedytacja oblał kawą Lecha Kaczyńskiego. Tylko po to, żeby podczas dyskusji wyprowadzić rywala z równowagi. Z tego co ujawnia można zbudować polskie House of Cards. To kawał mięsistej prawdy o Polsce.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
