Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Polska – wielki niewielki kraj. Jaką ma osobowość, jakie problemy, marzenia i pragnienia? Okładka skrywa teksty osób, które Polska fascynuje i inspiruje do myślenia, dla których jest wyzwalaczem obywatelskiej refleksji i różnych emocji. Czytając je, można się fascynować, oburzać, złościć, ale także wzruszać czy odczuwać dumę. Piszemy o polskiej rzeczywistości, w której jak w lustrze odbijają się wartości. Czy są wspólne dla wszystkich, możemy się przekonać tylko poprzez rozmowę. Zapraszamy zatem tą książką do wspólnego myślenia, a potem do rozmów, może nie na kozetce, ale wśród bliskich i mniej bliskich. Bo my razem to właśnie ta nasza Polska.
Anna Zajenkowska w tej ciekawej pracy zebrała wypowiedzi grona wybitnych naukowców, psychologów, terapeutów, psychoanalityków i myślicieli. W tym wyjątkowym wydawnictwie masz szansę zapoznać się między innymi z głosami i opiniami: Halina Brunning, Helena Janet Grzegołowska-Klarkowska, Andrzej Leder, Bogdan de Barbaro, Zbigniew Lew-Starowicz, Maciej Stolarski i Philip G. Zimbardo.
Czy Polska jest szczególnym krajem, najstraszniej w historii doświadczonym przez los, a Polacy to naród heroicznych bohaterów, nigdy niesplamionych żadnym poważniejszym działaniem krzywdzącym przedstawicieli innych narodów? A może Polska to po prostu jeden z europejskich krajów, a nasza historia jest, zasadniczo rzecz biorąc, podobna do historii innych narodów, z tym że oprócz powodów do uzasadnionej dumy mamy też powody do wstydu?
Książka „Polska na kozetce” pod redakcją Anny Zajenkowskiej to dzieło składające się z siedemnastu rozdziałów (w tym wstępu pióra znakomitego dziennikarza Jacka Żakowskiego). I choć tematyka tej książki jest bardzo zróżnicowana, to jednak przy pewnym uproszczeniu, praca ta może być potraktowana jako konfrontacja tych dwóch wielkich postaw, które w ostatnich dziesięcioleciach z jednej strony spolaryzowały polską scenę polityczną, a z drugiej – stały się powodem kłótni i sporów, które poróżniły przyjaciół, zakończyły wiele zażyłych niekiedy znajomości, a czasem skonfliktowały współmałżonków, rodzeństwo, czy też dzieci z rodzicami lub z dziadkami. Konflikty światopoglądowe i polityczne nigdy chyba w Polsce nie były tak wyraźne i zarazem tak dla Polaków ważne, tak bardzo wpływające na tożsamość społeczną i indywidualną.
Z recenzji profesora Dariusza Dolińskiego
Teoria kozła ofiarnego należy do najbardziej obiegowych wyjaśnień antysemityzmu: w tej perspektywie Żydzi byliby ofiarami przebłagalnymi za całą zbiorowość znajdującą się w kryzysie. Teoria, która upatruje źródeł przemocy wobec Żydów w kryzysach, pomija fakt, że był antysemityzm bez sytuacji kryzysowych i kryzysy bez antysemityzmu. Idea, zgodnie z którą Żydzi służyliby jako ofiary przebłagalne z powodu swojej „inności”, nie daje się obronić; różnica nie jest bowiem przyczyną nienawiści, lecz jej skutkiem.
Teoria kozła ofiarnego to obrona katów. Mechanizm ów przemienia przestępców w ofiary popędu, nad którym nie panują. Wbrew temu, co głosi ta koncepcja antysemityzmu, mordercy wiedzą, co robią. I dlatego możemy analizować racje, które doprowadziły zwykłych ludzi do popełnienia niewyobrażalnych zbrodni.
Do teorii kozła ofiarnego odwoływali się tacy wielcy myśliciele, jak Durkheim, Freud, Braudel, Sartre czy René Girard, którzy na jej gruncie próbowali wyjaśnić zjawisko przemocy wobec Żydów. Łączy ich jedno – że interpretują antysemityzm jako przejaw irracjonalności człowieka. Odsłaniając ułomności stanowisk teoretycznych tego rodzaju, Guillaume Erner pokazuje zarazem ograniczenia pewnego sposobu uprawiania nauk społecznych. Skoro bowiem socjologia może wyjaśnić antysemityzm, to antysemityzm może nam pomóc zrozumieć socjologię.
Guillaume Erner wykłada socjologię na paryskim wydziale nauk politycznych (Sciences-Po).
Książka ta podejmuje ważny aspekt społecznej edukacji dzieci. Swoją treścią udziela głosu dzieciom, które wypowiadając się na tak zwane trudne tematy, odsłaniają dorosłym fragment swojego świata, obcowania z nim i myślenia o nim. Ich inter pretacje są szczególnie ważne dla szukania języka porozumienia z dziećmi, czerpania z ich doświadczeń i pomagania im w odkrywaniu tego, co jeszcze stanowi dla nich tajemnicę.
Tom 29. Serii Media początku XXI wieku wydawanej we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Twórcy opiniowanej monografii podjęli się zadania zarówno pasjonującego, jak też niezwykle trudnego, zwłaszcza jeśli zakładać spójność stanowisk metodologicznych i perspektyw badawczych w obrębie jednej publikacji. Już na wstępie wypada zauważyć, że próba stworzenia koncepcji interdyscyplinarnego badania zjawiska narracji nie powiodła się, niemal każdy z artykułów prezentuje bowiem nie więcej niż jedną metodę analizy różnorodnie w dodatku rozumianego pojęcia wskazanego w tytule. Niewykonalne staje się jednak zaletą, gdy przedrostek inter- zastąpić multi- i dostrzec w proponowanej mozaice możliwości potencjał wielorakiego ujmowania wciąż niedostatecznie objaśnionego fenomenu potrzeby snucia opowieści, tworzenia historii, posługiwania się narracją jako narzędziem poznawczym, traktowania tejże jak czynnika integrującego wspólnotę i wchodzącego w interakcje z kulturą, pamięcią, językiem i osobowością.
prof. Robert Cieślak, UW
Recenzowana książka daje użyteczny przekrój aktualnego stanu refleksji nad szeroko rozumianą „narracją”. W ostatniej dekadzie lub dwóch na świecie i w Polsce bibliografia prac o najrozmaiciej rozumianej „narracji” spiętrzyła się niebywale. Recenzowana pozycja w dziedzictwie tym znajdzie swoje wartościowe miejsce.
dr hab. Marian Płachecki, Uniwersytet SWPS
Od pewnego czasu daje się zauważyć w Polsce wzrost zainteresowania eugeniką, także tzw. nową eugeniką, jej genezą, ideologią, a przede wszystkim konsekwencjami w sferze polityki zdrowotnej. Ta swego rodzaju moda na eugenikę ma kilka powodów. Są to przede wszystkim obawy przed skutkami rozwoju biotechnologii medycznej, która wprowadzając nowe metody, na przykład w sferze medycznie wspomaganego rozrodu, wkracza w dziedzinę niesłychanie wrażliwą moralnie i społecznie, jaką jest spełnianie fundamentalnego prawa każdego człowieka do posiadania potomstwa. Lęki budzi także inne wielkie osiągnięcie genetyki, jakim jest ustalenie w 2000 r. sekwencji genomu człowieka (w ramach amerykańskiego programu Human Genome Project). Zdaniem części bioetyków, a także wielu obywateli jego znajomość może być wykorzystywana nie tylko w formie poradnictwa genetycznego, ale także w celu eliminacji potomstwa dziedzicznie obciążonego, co narusza zasadę prawa do życia wszystkich istot ludzkich. Jest to według zwolenników etycznej zasady świętości życia ludzkiego działanie eugeniczne, bowiem prowadzi do eliminacji (poprzez aborcję) osób genetycznie obciążonych, zaś w przypadku dzieci urodzonych skutkuje genetyczną stygmatyzacją bądź wykluczeniem z życia społecznego1. Z drugiej jednak strony postęp w dziedzinie genetyki molekularnej daje duże nadzieje, na przykład w sferze poszerzenia możliwości eliminacji przy pomocy terapii genowej niektórych wrodzonych chorób, a także może przyczynić się do podniesienia jakości życia osób dotkniętych tymi defektami. (...)
Celem kolejnego tomu Kontekstów społeczno-kulturowych zdrowia i medycyny jest ukazanie niektórych aspektów funkcjonowania myśli eugenicznej w Polsce i na świecie. Publikację otwiera interesujący artykuł Anety Bołdyrew poświęcony oddziaływaniu maltuzjanizmu i neomaltuzjanizmu na rozwój myśli eugenicznej w Polsce. Autorka, analizując prace kilku wybitnych ekonomistów polskich z końca XIX i początku XX w. (m.in. Zofii Daszyńskiej-Golińskiej, Ludwika Krzywickiego, Adama Krzyżanowskiego, Józefa Rostafińskiego), ukazała skalę recepcji idei Thomasa R. Malthusa na gruncie polskiej ekonomii i demografii; zastanawia się również nad pytaniem, na ile zainteresowanie ekonomistów polskich maltuzjanizmem i neomaltuzjanizmem mogło wpłynąć na obecność problematyki eugenicznej w ich opracowaniach.
Michał Musielak, Krzysztof Prętki
Książka ukazuje przemiany religijne w Polsce w kontekście szerszych zmian następujących w Europie Środkowo-Wschodniej w ostatnich dekadach, w szczególności w krajach sąsiednich: Białorusi - z dominującym prawosławiem i uwidaczniającym się po 1991 roku odrodzeniem religijnym, oraz Słowacji - z dominacją katolicyzmu, gdzie na przykładzie badań młodzieży można zauważyć żywotność religijnych zwyczajów.
Wymiar lokalny jest analizowany na przykładzie swoistych przejawów religii i religijności na Górnym Śląsku. Część II książki, dotycząca związków między religią, przeszłością i współczesną tożsamością mieszkańców Górnego Śląska, ukazuje fascynujący nie tylko dla socjologów religii fenomen kulturowy tego regionu.
Pejzaż religijny Polski, wyłaniający się z tej publikacji, jest zróżnicowany i wielobarwny. Dowiadujemy się zarówno o Kościele rzymskokatolickim, jak i subiektywnej religijności ogółu Polaków, która podlega pewnym przeobrażeniom (indywidualizacji, narastającej selektywności), a także o roli religii w podtrzymywaniu tożsamości przez członków rozmaitych mniejszości, wśród migrantów czy konwertytów. Znajdziemy też refleksje teoretyczne, na przykład na temat związków przemian religijnych z modernizacją, oraz rozdziały bazujące na przeprowadzonych badaniach empirycznych.
Zachęcamy do lektury!
Redaktorzy
Umieranie jest zorganizowanym społecznie procesem, nie zawsze uwzględniającym punkt widzenia umierającego. Można umrzeć społecznie będąc żywym biologicznie. Socjologia pokazując ten aspekt interakcji w kontekstach społecznych i organizacyjnych, odsłania i uświadamia nam wagę wzorów interakcji i wpływu społeczno-organizacyjnego na nie oraz ukazuje procesualność umierania. Do rozwoju takiej wiedzy właśnie przyczynia się książka „Świadomość umierania", która pod tym względem jest wyjątkowa i prekursorska.
Krzysztof T. Konecki
Glaser i Strauss pokazują w swojej mądrej, ponadczasowej książce marginalizację śmierci i umierania oraz przejęcie kontroli nad wiedzą pacjenta i procesem jego umierania przez służby medyczne. W przedostatnim rozdziale autorzy dają wskazówki jak teoria kontekstów świadomości może być praktycznie wykorzystana przez personel medyczny i rodziny umierających, a także przez tych wszystkich, którzy sami przeżywają doświadczenie terminalnej choroby lub towarzyszą w takiej chorobie bliskim osobom. Książkę Barneya G. Glasera i Anselma L. Straussa rekomenduję jako ważną pozycję humanistyczną, ogólnorozwojową, sprzyjającą rozumieniu ludzkiej kondycji i nieodzownie z nią związanego zjawiska śmierci.
Anna E. Kubiak
Uniwersalność doświadczenia umierania bliskiej osoby i nieraz trudne relacje rodziny z personelem medycznym powinny skłonić praktycznie każdą dorosłą osobę do sięgnięcia po tę lekturę. Nie bez znaczenia jest umocowanie prowadzonych analiz we własnym doświadczeniu Glasera, który niedługo przed napisaniem tej książki stracił ojca. Nadaje to narracji pewien ton osobistego zaangażowania. W odbiorze z pewnością pomocny też będzie znakomity styl pisarski; książka jest zrozumiała, nie narzuca nachalnie kategorii socjologicznych, lecz dyskretnie ukazuje je w drugim planie (dla specjalistów); żywe opisy, trafne cytaty z wywiadów, otwarte i taktowne stawianie najbardziej drażliwych kwestii, to dalsze cechy, które zapewnią książce szeroki krąg czytelników.
Grażyna Woroniecka
Książka dotyczy problematyki ważnej z teoretycznego i empirycznego punktu widzenia - ostatnie lata obfitują w wydarzenia społeczno-polityczne o znamionach protestu, a których jednoczesnym kontekstem i podmiotem są miasta. I choć, jak słusznie zauważa Autor, sam protest jest fenomenem wpisanym w życie społeczne jako takie, to treść i formy współczesnych protestów są tak dynamiczne i zróżnicowane, że potrzeba prac badawczych, które by ten ważny aspekt życia społecznego opisały i pozwoliły zrozumieć jego mechanizmy oraz konsekwencje. Książka Macieja Kowalewskiego w istotny sposób odpowiada na tę potrzebę.
Z recenzji dr hab. Marty Smagacz-Poziemskiej (UJ)
Książka Macieja Kowalewskiego wpisuje się w nurt rozważań dotyczących zachowań zbiorowych w przestrzeni publicznej. Autor podjął ryzykowną, ale udaną próbę opisu i wyjaśnienia zjawiska protestu miejskiego w kategoriach analiz socjologicznych. W swoich zniuansowanych, wielopoziomowych i pełnych interesujących konkluzji analizach Maciej Kowalewski umiejętnie porusza się w gąszczu wieloznacznych pojęć dotyczących ruchów społecznych, społeczeństwa obywatelskiego, partycypacji, samoorganizacji, sfery publicznej czy przestrzeni publicznej (...).W narracyjnym zamierzeniu autora miała to być próba wykazania związku protestu i podmiotowości politycznej mieszkańców miast. To przedsięwzięcie należy uznać jako w pełni udane.
Z recenzji dr hab. Wojciecha Misztala (UMCS)
Praca napisana jest „wysmakowanym” stylem co powoduje, że czyta się ją z zainteresowaniem. Interesującym zabiegiem są liczne cytaty z przeprowadzonych wywiadów. Uzupełniają i wzbogacają one autorską analizę.Praca stanowi nowatorską i interesującą próbę ukazania historycznych i współczesnych uwarunkowań wpływających na postawy Polaków wobec Litwy i Litwinów. W polskiej literaturze socjologicznej brak było dotychczas tego typu monografii, która byłaby oparta na tak szeroko zakrojonych badaniach socjologicznych[...].
Podstawowym walorem pracy jest umiejętność przenikliwej a jednocześnie krytycznej analizy z syntezą złożonych zjawisk społecznych, politycznych czy historycznych. Na podkreślenie zasługuje także dążność do maksymalnej obiektywizacji problemu badawczego. Narosłe po stronie litewskiej i polskiej urazy powodują, iż istnieje niebezpieczeństwo patrzenia na relacje polsko-litewskie w sposób jednostronny i emocjonalny. Autorzy na podstawie własnych badań starają się ukazać na ile dotychczasowe oceny dotyczące dwustronnych stosunków odpowiadają rzeczywistości i na ile opierają się na fenomenie długiego trwania. Niektóre partie pracy, szczególnie rozdziały sprawozdawcze z badań mają charakter erudycyjny i miejscami błyskotliwy. Praca napisana jest „wysmakowanym" stylem co powoduje, że czyta się ją z zainteresowaniem. Interesującym zabiegiem są liczne cytaty z przeprowadzonych wywiadów. Uzupełniają i wzbogacają one autorską analizę.
Z recenzji prof. dr hab. Andrzeja Saksona
Nigdy jeszcze nie ujawniono tak porażających dowodów zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości. W Syrii pewnemu człowiekowi udało się takie dowody zdobyć. Jego pseudonim to Cezar. To fotograf, zatrudniony przez syryjską policję wojskową, który ryzykował własnym życiem, przez 2 lata gromadząc zdjęcia i dokumenty więźniów torturowanych i zabijanych przez reżim. Ostatecznie udało mu się zebrać 53 tysiące fotografii. Nigdy nie ujawnił mediom swojej tożsamości.
W styczniu 2015 roku w amerykańskim czasopiśmie „Foreign Affairs” prezydent Syrii Baszar el-Asad zadeklarował, że taka osoba po prostu nie istnieje: „Kto zrobił te zdjęcia? Kim jest ten człowiek? Nikt tego nie wie. Te rzekome dowody nie zostały zweryfikowane. To tylko bezpodstawne oskarżenia”.
A jednak Cezar istnieje. Autorka tej książki spędziła z nim dziesiątki godzin. Jego świadectwo jest pod każdym względem wyjątkowe. Relację Cezara potwierdza śledztwo ujawniające sposoby funkcjonowania syryjskiej machiny śmierci. Poznając te dramatyczne fakty, zanurzamy się w sferze tego, co niewypowiedziane.
Ideą przewodnią pracy jest, jak się zdaje, próba syntetycznego przedstawienia współczesnej katolickiej myśli społecznej, jej całościowy uporządkowany wykład. To arcyważne (i niełatwe!) zadanie, gdyż nauka społeczna Kościoła na ogół prezentowana jest w ujęciu historycznym, współczesne encykliki społeczne papieży zaś analizowane są często jako niezwiązane z sobą i odseparowane od kontekstu dokumenty. Tymczasem Autor unika ryzyka dekontekstualizacji, starannie osadzając swą analizę nauczania Kościoła zarówno w historycznym kontekście katolickiej tradycji intelektualnej, jak i w aktualnym kontekście rzeczywistości społecznej. Jego praca ma charakter interdyscyplinarny: nie ogranicza się do akademickich rozważań nad Platońskim światem idei, ale konfrontuje je ze światem realnym, z wynikami badań innych dziedzin nauki. W rozdziałach pierwszym i ósmym możemy się więc zapoznać z odkryciami antropologicznymi, w rozdziale trzecim z badaniami socjologów, w rozdziale piątym z problematyką przyrodniczo-ekologiczną, we wszystkich zaś kontrapunktem dla historii idei jest nauka ekonomii.
Z recenzji dra hab. Jarosława Tomasiewicza
Rafał Łętocha – ur. 1973, politolog i religioznawca. Doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, kierownik Zakładu Historii Stosunków Państwo–Kościół w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, profesor i kierownik Zakładu Myśli Politycznej i Teorii Polityki w Instytucie Nauk Politycznych Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Rotmistrza Witolda Pileckiego w Oświęcimiu. Jego zainteresowania koncentrują się wokół historii idei oraz relacji pomiędzy religią a sferą polityczną. Autor książek: Katolicyzm a idea narodowa. Miejsce religii w myśli obozu narodowego lat okupacji (Lublin 2002), „Oportet vos nasci denuo”. Myśl społeczno-polityczna Jerzego Brauna (Kraków 2006) i O dobro wspólne. Szkice z katolicyzmu społecznego (Kraków 2010).
Jaka będzie przyszłość człowieka i społeczeństw? Na jakich fundamentach zostanie zbudowana? Wokół tych ogólnych pytań toczy się rozmowa znanej psychoanalityczki z jednym z najważniejszych myślicieli końca XX wieku. Zastanawiają się wspólnie nad: kulturowym dziedzictwem, w tym rewolucyjnym, różnorodnością poglądów i zwyczajów, przestrzenią wolności, a także homorodzicielstwem, prawami zwierząt, antysemityzmem, karą śmierci. Z tego wyjątkowego dialogu dwojga francuskich intelektualistów wyłania się obraz współczesności, która przepracowuje swoje problemy – niegdysiejsze zbrodnie, krzywdy czy lęki przed nieprzewidywalnym jutrem.
Jacques Derrida (1930–2004) – francuski filozof, twórca koncepcji dekonstrukcji. Urodził się i wychował w Algierii, studiował w Paryżu, gdzie rozpoczął karierę akademicką. Wykładał na całym świecie, szczególną sławę zdobył w USA. Jego idee miały ogromny wpływ na współczesne nauki humanistyczne i sztukę, a nawet na popkulturę. W Polsce znana jest głównie jego wczesna twórczość, m.in. O gramatologii (1967, wyd. pol. 1999) czy Marginesy wiedzy (1972, wyd. pol. 2002), ale także Widma Marksa (1993, wyd. pol. 2016). Autor kilkudziesięciu książek, w większości nieprzetłumaczonych na język polski.
Elisabeth Roudinesco (ur. 1944) – francuska psychoanalityczka i historyczka idei. Uczennica Gilles’a Deleuze’a, Michela de Certeau, Michela Foucaulta. Autorka cenionego na świecie Dictionnaire de la psychanalyse (z Michelem Plonem, 1997) i wielu innych dzieł, spośród których po polsku ukazały się: Jacques Lacan. Jego życie i myśl (1993, wyd. pol. 2005), Nasza mroczna strona. Z dziejów perwersji (2007, wyd. pol. 2009) oraz Po co psychoanaliza? (1999, wyd. pol. 2014).
Książka "Wychowanie jednostki i wspólnoty do wartościowego życia" nie jest typową antologią pokonferencyjną. Niewątpliwą zaletą tego zbioru rozpraw jest różnorodność prezentowanych podejść do zagadnienia życia wartościowego – zarówno w warstwie metodologicznej, jak i w zasadniczym stosunku do zagadnienia wartości w życiu. Dzięki temu otrzymujemy tom, który prowokuje do refleksyjnego i krytycznego spojrzenia na sprawę wartości obecnych zarówno w sposobie, w jaki prowadzimy poszukiwania badawcze, jak i w ogóle w życiu każdego z nas.
Książka "Wychowanie jednostki i wspólnoty do wartościowego życia" nie jest typową antologią pokonferencyjną. Niewątpliwą zaletą tego zbioru rozpraw jest różnorodność prezentowanych podejść do zagadnienia życia wartościowego – zarówno w warstwie metodologicznej, jak i w zasadniczym stosunku do zagadnienia wartości w życiu. Dzięki temu otrzymujemy tom, który prowokuje do refleksyjnego i krytycznego spojrzenia na sprawę wartości obecnych zarówno w sposobie, w jaki prowadzimy poszukiwania badawcze, jak i w ogóle w życiu każdego z nas.
W ostatnich dwudziestu latach ukazały się liczne przekłady i oryginalne prace polskich autorów dotyczące kwestii płci kulturowej. Pokazują one, że płeć jest ważnym elementem warunkującym tożsamość i sytuację społeczną, a bez wzięcia pod uwagę kulturowych uwarunkowań płci trudno opisać społeczeństwo i mechanizmy nim rządzące.
Książka wzbogaca wiedzę o ewolucji modeli rozumienia niepełnosprawności i metod jej badania […]. Znajdzie zapewne licznych odbiorców zarówno wśród badaczy problemów niepełnosprawności, studentów wielu kierunków nauk społecznych, a także wśród praktyków społecznych.
dr hab. Joanna Sikorska (z recenzji)
Praca jest wartościową analizą zmieniającej się tożsamości środowisk osób niepełnosprawnych i (w mniejszym stopniu) polityki rozwiązywania problemu niepełnosprawności, przedstawianych przez Autorkę w konwencji odchodzenia od medycznego modelu niepełnosprawności na rzecz modelu społecznego.
dr hab. Marek Rymsza (z recenzji)
Podstawowym celem tej monografii jest odtworzenie form i stopnia aktywności osób niepełnosprawnych w dzisiejszej Polsce. Kwestia ta będzie ukazana na tle ogólnych przemian dokonujących się współcześnie w kręgu państw zaliczanych do kultury europejskiej, które wpływają na sytuację osób niepełnosprawnych.
(ze Wstępu)
Książka obejmuje badania współczesnych matek małych dzieci. Autorka za cel przyjęła udowodnienie, iż istnieje współzależność pomiędzy przekonaniami współczesnych matek na temat rozwoju i wychowania dzieci oraz wynikającymi z nich zachowaniami matek, a obserwowanymi przez matki u swoich dzieci wczesnymi zachowaniami o charakterze kompresji wiekowej. Przyczyn takich zachowań, jak użytkowanie przez małe dzieci technologii (np. telefonów komórkowych), wybieranie zabawek, pokarmów czy ubrań, upatruje w praktykach rodzicielskich, powiązanych z wiarą matek w mity wychowawcze, mianowicie: dziecko jest najważniejsze na świecie, a obowiązkiem rodzica jest zapewnić mu szczęśliwe dzieciństwo. Akcentując umiarkowaną powszechność zachowań rodzicielskich, składających się na projektowanie dzieciństwa, stara się określić ich psychospołeczne podstawy oraz opisać skutki w postaci obserwowanych obecnie, quasi-dorosłych zachowań dziecięcych.
Niniejsza publikacja została przygotowana z myślą o reprezentantach szerokiego grona praktyków identyfikowanych z obszarem wsparcia i pomocy społecznej, refleksyjnie zorientowanych teoretykach, których zainteresowania badawcze koncentrują się wokół problematyki wykluczenia oraz wsparcia, a także studentach i absolwentach kierunków humanistyczno-społecznych. Redaktorki publikacji pragną złożyć podziękowania Autorom prezentowanych artykułów za twórczy wkład w przygotowane narracje, stanowiące próbę kontynuacji dialogu, wymiany myśli, twórczej refleksji oraz wielowymiarowych doświadczeń wokół aktualnych i zróżnicowanych pod kątem optyki prezentowanych analiz – kwestii wykluczenia i możliwości wsparcia, umiejscowionych w interdyscyplinarnej perspektywie badawczej.
Tom Idee, wartości, słowa w życiu publicznym i reklamie jest zbiorem artykułów badaczy zajmujących się problematyką dyskursu publicznego w aspekcie lingwistycznym, etycznym i socjologicznym. […] Z prezentowanych prac wyłania się obraz dyskursu publicznego i reklamowego jako komunikacyjnego bytu, w którym nadawcy za pomocą środków werbalnych i niewerbalnych prezentują określone idee i wartości oraz starają się do nich przekonać swoich odbiorców.
„Trybuna Ludów”, „The Friend” czy „Phöbus” to tylko niektóre z tytułów prasowych powołanych do istnienia przez pisarzy doby romantyzmu. Niniejsza książka ukazuje niedocenione dotychczas przez historyków prasy i literatury związki europejskich twórców z niezwykle dynamicznie rozwijającą się wówczas prasą. Autorka odpowiada na pytanie, dlaczego tak wielu ówczesnych pisarzy, na przykład Mickiewicz, Norwid, Coleridge, Balzak, Heine, wiązało się z redakcjami czasopism. Opisuje narodziny pierwszej generacji prasy masowej w epoce „czucia i wiary”.
„Książkę Wieszczowie i gazeciarze. Europejska publicystyka epoki romantyzmu czyta się z dużym zainteresowaniem. Podjęty temat dobrze wpisuje się w lukę w badaniach nad historią mediów i genologią dziennikarską. Walorem samym w sobie jest interdyscyplinarność pracy, która powinna być doceniona zarówno przez medioznawców, jak i literaturoznawców oraz kulturoznawców. Imponuje rozległość tematu, wielość różnojęzycznych źródeł. Widać też – rzadkie w takim stopniu u młodego naukowca – wyczucie stylu naukowego i erudycję łączone z wartkością wywodu”.
Z recenzji dr. hab. Andrzeja Kaliszewskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
