Książka traktuje o obywatelstwie społecznym rozumianym jako status osób wynikający z faktycznych możliwości korzystania z instytucji welfare state. Ukazuje proces erozji obywatelstwa społecznego w sferze pracy, który dokonywał się w Polsce w latach 2008–2015, przypadających na okres europejskiego kryzysu gospodarczego. Wprowadzone wówczas zmiany prawa pracy i zabezpieczenia społecznego pracowników oraz osób bezrobotnych osłabiły ochronę socjalną obywateli. Towarzyszyła temu szeroko rozpowszechniona w debacie publicznej narracja promująca określony zestaw obowiązków pracownika, a szerzej – konieczność ponoszenia indywidualnych i zbiorowych wysiłków w czasach kryzysu.
Wśród polskich obywatelek i obywateli odczuwalny był rozdźwięk między retoryką Polski jako „zielonej wyspy”, wolnej od kryzysu gospodarczego a postulatami „zaciskania pasa” i nierozbudzania indywidualnych i zbiorowych potrzeb. Te sprzeczności w połączeniu z obniżającym się statusem niektórych grup pracowników przyczyniły się do rozpowszechnionego poczucia frustracji społecznej i osłabienia legitymizacji działania systemu politycznego w Polsce.
(z Zakończenia)
Teksty składają się na dobrze pomyślaną książkę o sprawach niezwykle istotnych, i choć dotyczą przede wszystkim Polski, oparte są na badaniach rzetelnie przeprowadzonych w kilku krajach. Warstwę informacyjną książki należy uznać za bardzo interesującą i pożyteczną, a dokonane analizy i wnioski (…) za godne akceptacji z metodologicznego i merytorycznego punktu widzenia.
(z recenzji prof. Krzysztofa Zagórskiego)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
