Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Człowiek do wszystkiego. Rozwiązania największych tajemnic świata.
Marek Piotr Gaszyński – polski dziennikarz i prezenter muzyczny, autor tekstów ponad 150 piosenek oraz autor książek o tematyce muzycznej. Znawca historii polskiej muzyki rozrywkowej. Absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Warszawskiego.
Monografia wieloautorska zawierająca teksty, które zostały wygłoszone podczas V Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej z cyklu "Kultura Komunikacji Językowej".
Książka Bożeny Majerek konstruktywnie wpisuje się w obecne [...] dyskusje na temat przemian kultury współczesnej i związanych z nimi rekonstrukcji tożsamości człowieka. [...] To publikacja stojąca na bardzo wysokim poziomie merytorycznym – i to zarówno w kontekście […] założeń teoretycznych i metodologicznych, narracji oraz argumentacji, jak i konkretnych rezultatów analitycznych. [...] Autorka dobrze porusza się w niej po „teoriach” i „rzeczywistościach” [...], a przeprowadzane narracje są mocno osadzone – w wyznaczonej przez tytułowy problem – logice pracy. [...] Bożena Majerek nie konfrontuje wyłaniających się z analiz obrazów teorii, myśli i rzeczywistości, czy wyników dociekań badawczych z jakimkolwiek obrazami „idealnymi” czy „postulowanymi”. [...] Literatura […] jest bardzo reprezentatywna dla badanego problemu; jej bogactwo i dogłębność wykorzystania stanowi bardzo ważną zaletę książki. Autorka wykazuje przy tym dużą wrażliwość na przemiany kultury współczesnej i przemiany tożsamości, potrafiąc je jednocześnie bardzo dobrze „skonceptualizować” oraz poddać wnikliwej analizie. Wykazuje się przy tym ogromną erudycją, a także umiejętnością myślenia w kategoriach interdyscyplinarnych (nauka o edukacji, socjologia kultury, psychologia itd.).
Fragment recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszko Melosika
Monografia zawiera analizę teoretyczną problemów internacjonalizacji o charakterze poznawczym i utylitarnym, a także prezentację badań przeprowadzonych w polskich i ukraińskich mikro, małych, średnich i dużych przedsiębiorstwach w związku ze sposobami ich internacjonalizacji. Oparcie rozważań na wynikach przeprowadzonych badań oraz zamieszczenie studiów przypadków daje możliwość konfrontacji dróg internacjonalizacji polskich i ukraińskich przedsiębiorstw ze znanymi w świecie modelami. Zasadniczą treścią publikacji jest opis i analiza internacjonalizacji przedsiębiorstw w kontekście jej modeli.
Autorka wychodzi poza konwencjonalny opis, dodając nowe zagadnienia i wątki, podkreślając rosnącą rolę procesu internacjonalizacji w zarządzani u przedsiębiorstwami oraz dla gospodarki. Zasadniczym atutem książki jest wypełnienie luki w zakresie prezentacji sposobów internacjonalizacji polskich i ukraińskich przedsiębiorstw z uwzględnieniem ich wielkości, a także przeanalizowanie problemu od strony biznesu, instytucji naukowych i samorządowych.
Opracowanie stanowi nowatorskie ujęcie problemu społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw (CSR). Podjęto w nim próbę kompleksowego spojrzenia na działalność organizacji społecznych, a w szczególności współpracę korporacji i organizacji pozarządowych służącą realizacji działań społecznie odpowiedzialnych w okresie międzywojennym, po II wojnie światowej iw XXI w. Celem książki jest analiza zjawiska społecznej odpowiedzialności organizacji, a w szczególności wskazanie motywów podejmowania przez korporacje działań filantropijnych. Osobną kwestią jest znaczenie i zakres ujawniania informacji dotyczących współpracy przedsiębiorstw i organizacji pozarządowych. Badano raporty CSR, raporty zintegrowane, a także sprawozdania organizacji pozarządowych. Zastosowano analizę literatury, kwerendy, analizę treści i przypadków oraz analizę statystyczną. W ramach badań historycznych przyjęto metodę indukcyjną, opierając się na danych źródłowych pozyskanych w Archiwum Państwowym w Łodzi.
Opracowanie może być wykorzystywane przez badaczy zainteresowanych szeroko rozumianą tematyką społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw.
Książka jest konsekwencją stwierdzenia, że przestrzeń miejska to społeczny produkt i jako taka jest zawsze ideologiczna. Pytania, jakie są w niej postawione, i wynikłe z nich rozważania odnoszą się do sposobów funkcjonowania oraz konsekwencji tej ideologiczności. Ideologia, jako główne pojęcie poddane reinterpretacji w tekście, widziana jest z perspektywy jej tworzenia w społecznych praktykach, związanych z życiem codziennym, infrastrukturą w mieście czy materialnością. Książka jest próbą praktycznego zastosowania „zwrotu przestrzennego” w naukach społecznych, co oznacza, że opiera się na zestawieniu i równoczesności, podstawionych w zamian tradycyjnie linearnej argumentacji. W nawiązaniu głównie do Lefebvre’a, Bourdieu i Boltanskiego wypracowuje koncepcje przestrzennej ideologii czy przemocy, wskazując zarazem możliwości opartej na przestrzenności krytyki społecznej w sytuacji, gdy „wszystko jest ideologiczne”.
Z przyjemnością czyta się książkę, która – eksplorując pogranicza kilku dyscyplin – nie rości sobie pretensji do interdyscyplinarności, przeciwnie – usiłuje znaleźć dla siebie miejsce na poziomie przestrzennie rozmieszczonych teorii wykorzystywanych w różnym trybie, także przez inne niż socjologia dyscypliny naukowe.
Książka Karola Kurnickiego jest bez wątpienia pracą inspirującą do przetestowania innych, nie mniej ważnych wniosków z badań dotyczących ideologii, ideologiczności, miejskości, miasta, uprzestrzennienia teorii oraz kilku jeszcze pojęć i zjawisk z powyższymi związanych. Zaproponowany w niej eksperyment przybliżania jest ciekawym zamierzeniem badawczym dla socjologów i filozofów, a szczególnie dla badaczy miast wychodzących od marksowskiej bazy, nadbudowy, ideologii i alienacji.
Fragment recenzji prof. zw. dr hab. Ewy Rewers
Kiedy rozmawiamy z dziećmi o zdrowiu, rozmawiamy o czymś więcej niż ciało, choroba, kondycja fizyczna. Próbując usłyszeć i zrozumieć to, co o zdrowiu mówią dzieci, uzyskujemy dostęp do ich sposobu rozumienia świata.Chcąc przekazać dzieciom, w jaki sposób zostały zrozumiane ich opowieści, autorki stworzyły wersję dla dzieci książki, która pierwotnie została przeznaczona dla dorosłych. A dzieci ją zilustrowały.Opowieści dzieci o zdrowiu, chorobie i cielesności mówią jednocześnie o tym, jak postrzegają one inne kategorie społeczne świata dorosłych kiedy na przykład dyskurs o zdrowym człowieku łączy się w dziecięcych opowieściach z dyskursem moralnym: człowiek zdrowy to człowiek dobry.Dyskurs publiczny, mimo deklaratywnych postulatów uznania wartości dzieci jako pełnoprawnych członków społeczności, w praktyce nieustannie sprowadza je raczej do biernych odbiorców dorosłej wiedzy, opieki i władzy. Prowadzenie badań z dziećmi w duchu childhood studies to obok etycznej uważności również kwestia przyjęcia perspektywy dziecięcego sprawstwa, uznania dzieci za kompetentnych aktorów społecznych, ekspertów w światach swoich codziennych doświadczeń, aktywnych w procesach nadawania znaczeń i eksplorowania społecznej rzeczywistości. Przyjęcie perspektywy childhood studies oznacza nie tylko wiarę w sprawczy potencjał dzieci uznanych za aktywnych aktorów społecznych, ale także idący za nią nakaz etyczny takiego prowadzenia badań, które dziecięce refleksje i doświadczenia stawia w centrum.Z recenzji Mai Brzozowskiej-Brywczyńskiej
Książka jest wynikiem wieloletnich prac nad teoretycznym i praktycznym modelem ewaluacji społecznej, która znajduje zastosowanie w edukacji; może być także prowadzona na wszystkich innych obszarach w stosunku do przedmiotów, które mogą być poddawane badaniom ewaluacyjnym. Zaproponowany model ewaluacji przez wiele lat był wdrażany i praktykowany przez autorkę w licznych podejmowanych przez nią badaniach ewaluacyjnych, wprowadzając do nich elementy uspołecznienia, dialogu i partycypacji różnorodnych grup społecznych, będących pośrednio bądź bezpośrednio uczestnikami badań ewaluacyjnych lub grup i instytucji zainteresowanych wynikami ewaluacji.
Książka jest próbą wskazania potencjałów ewaluacji w jej uspołecznionym modelu; jest także próbą nakreślenia potrzeb wdrożenia tego typu ewaluacji, który w swoich założeniach nawiązuje do doświadczeń pedagogicznych, m.in. pedagogiki społecznej, ale także pedagogiki krytycznej. W tym pierwszym odwołaniu ewaluacja nawiązuje do wartościowania, praktyczności i celowości. Badania ewaluacyjne mają także wiele wspólnych elementów z badaniami krytycznymi. Ich zbieżne przesłanki zawierają się np. w potrzebach dostrzegania zmienności rzeczywistości społecznej, usytuowaniu badacza wewnątrz badanej rzeczywistości, odwołaniu do kontekstu społecznego i podejmowaniu przez badacza krytyki zarówno w jej pozytywnym, jak i negatywnym kontekście.
Niniejsza książka ma za zadanie pokazać rozumienie, metodologię i możliwości wykorzystania ewaluacji społecznej w edukacji oraz drogę do wypracowania właściwej kultury ewaluacyjnej, jaka stanowi długofalowy cel jej stosowania.
Kulturowa monografia, w której autorka bada zależności między kobiecością, widowiskiem i pożądaniem w nowoczesnych społeczeństwach konsumpcyjnych, a zarazem przez pryzmat aktorki przygląda się instytucji i historii teatru, zwracając szczególną uwagę na „podłe gatunki” jak burleska czy rewia, których popularność zależy od ekspozycji kobiecej cielesności i seksualności.
Narracja skonstruowana jest tak, by ujawnić ambiwalencję fantazji o kobiecości glamour. Dostrzegając opresyjny i dyscyplinujący wymiar takiego modelu kobiecości, autorka dowodzi kluczowej, a wymazywanej przez historię roli, jaką kobiece ciało glamour odegrało w procesie emancypacji kobiet. Książka opowiada o jednej z najbardziej pociągających fantazji nowoczesności – fantazji o kobiecości glamour. Kino lat 50. XX wieku stworzyło jej ikonę – to Marilyn Monroe z przymkniętymi oczami, przytrzymująca białą sukienkę, rozwiewaną podmuchem z nowojorskiego metra. Marilyn wciela się tu w rolę bezimiennej dziewczyny – the Girl – a jej białe majtki, choć niepokazane na ekranie kinowym, utrwalone zostaną na niezliczonych fotosach. Glamour, kobiecość, widowisko jest więc nie tylko historią o pułapkach „kobiecości”, o niemych obiektach pożądania, o mackach wiedzy-władzy. Jest również historią o poszerzaniu definicji kobiecości oraz o zakulisowej lub przemilczanej władzy kobiecej. O zabawie w kobiecość, która bywa śmiertelnie poważna. Współwydawcą książki jest Instytut Teatralny
W Zerwanej genealogii Magdalena Grabowska proponuje nowe spojrzenie na polskie komunistyczne organizacje kobiece. W tej odważnej, a zarazem dogłębnej analizie Autorka sytuuje ich (zupełnie niedocenione) dokonania w historii feminizmu, będące efektem działań podejmowanych nie tylko w skali krajowej, lecz także międzynarodowej. Szuka również przyczyn marginalizacji organizacji kobiecych z czasów PRL-u we współczesnym polskim feministycznym archiwum oraz spuścizny komunizmu i socjalizmu w światowym ruchu na rzecz równych praw. W pracy wykorzystuje najnowszą literaturę przedmiotu z zakresu gender studies, historii kobiet i historii feminizmu, źródła prasowe oraz wyniki imponujących badań własnych, na które złożyły się zarówno wywiady pogłębione z byłymi działaczkami, jak również archiwalne zapisy posiedzeń organizacji kobiecych i dokumenty ONZ.
z recenzji dr hab. Agnieszki Kościańskiej
Dr Magdalena Grabowska – socjolożka, absolwentka wydziału Women’s & Gender Studies na Rutgers University, adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. W latach 2010–2014 stypendystka European Commission, Marie Curie International Reintegration Fellow na Uniwersytecie Warszawskim. Współzałożycielka Fundacji na rzecz Równości i Emancypacji STER. Bada głównie historię ruchów kobiecych i emancypacyjnych w Europie Wschodniej z perspektywy postkolonialnych i transnarodowych ruchów feministycznych. Zajmuje się również prowadzeniem studiów zaangażowanych, w tym poświęconych przemocy wobec kobiet, prawom reprodukcyjnym oraz równości kobiet w polityce. Autorka wielu publikacji naukowych zamieszczanych w różnych czasopismach i pracach zbiorowych.
Modele aktywności politycznej Polek to tom ciekawy i udany. Impulsem do jego powstania był Dzień Niepodległości, święto wprowadzone w Drugiej Rzeczypospolitej. 11 listopada wzbudził w autorkach i autorach prezentowanych tu tekstów nie tylko uznanie dla kilku generacji walczących szablą i piórem o suwerenność Polski, ale też potrzebę naświetlenia z różnych stron kontekstów i konsekwencji wiary w „patriotyzm”, „wolność”, „ojczyznę”. Zauważyli oni przede wszystkim dwuznaczność miejsca kobiet we wspólnocie narodowej, które z jednej strony są traktowane jako jej „normalni” członkowie, z drugiej zaś obejmują je specyficzne regulacje. W rezultacie kobiety stają się alegorią własnej wspólnoty lub alegorią „innego”. Zarazem, mimo że podlegają rozmaitym mechanizmom kontroli (nadzorowanym także przez inne kobiety), z racji przypisywanego im pierwiastka „inności” łatwiej przekraczają granice wytyczane przez dyskurs dominujący. Uczestniczki i uczestnicy szczecińskiego seminarium opisali zatem ogromną rozpiętość ról, pragnień, oczekiwań i wyobrażeń, jakie wspólnota narodowa czy obywatelska wiązała w przeszłości i nadal wiąże z kobietami (czyniąc to bądź za ich zgodą, ba, przy ich aktywnym udziale, lub przeciwnie – narzucając im wzorce zachowań).
Z recenzji dr hab. Moniki Bednarczuk
Dla Urianchajów Ałtaj jest nie tylko „zwyczajnym” miejscem zamieszkania, ale także potężną siłą przenikającą ludzkie życie. Ludzie, którzy żyją w Ałtaju na co dzień, po imieniu nazywają każdą rzekę, górę, jezioro czy dolinę. Swoją obecnością nadali mu wymiar duchowy. Zawierzyli górom kości swoich przodków, a błękitnemu niebu los potomków. W ten sposób w ciągu wieków wytworzył się szczególny dialog, w którym ludzie i Ałtaj uczestniczą na równych prawach.
Czym jest krajobraz?
Dla outsidera krajobraz jest tożsamy przede wszystkim z określonym widokiem i stanem, jaki wywołuje. Dla insidera jest złożonym procesem życiowym, opartym na doświadczeniu, lokalnej wiedzy i miejscowych sposobach działania. Krajobraz insidera nie jest chwilowym efektem, obrazem uchwyconym przez spojrzenie, ale obejmuje całość praktyki życiowej wynikającej z mieszkania w danym środowisku. Nie jest zapisem piktograficznym, ale społecznym procesem tworzenia się złożonych i różnorodnych relacji między ludźmi, ziemią, środowiskiem, podmiotami nie-ludzkimi, wynikającym z doświadczeń życiowych i działalności jednostek
Pytanie o możliwość nawiązania relacji między transcendentnym Bogiem a mocno zakorzenionym w świecie człowiekiem nie jest nowe. Metoda analizy zaproponowana przez o. Jana Strumiłowskiego uwzględnia jednak nową sytuację, w której znaleźli się ludzie żyjący w dobie ponowoczesności, w zsekularyzowanym i zateizowanym świecie, zmagający się z problemem zagubienia sensu i obarczeni współczesnym myśleniem, które wydaje się sprzeczne z myśleniem teologicznym.
Autor traktuje zagadnienie wielowymiarowo, swoim spojrzeniem obejmując jednocześnie różne płaszczyzny (m.in. trynitarną, chrystologiczną, epifanijną, antropologiczną i epistemologiczną). Czyni to nieco na przekór zjawisku fragmentaryzacji współczesności, tak właściwej postmodernizmowi, i otwarcie pisze o katastrofalnych skutkach rozdzielnego traktowania różnych dziedzin (szczególnie na gruncie religijnym). Skupia się na ujęciach wewnętrznym i zewnętrznym, z których pierwsze obejmuje analizę trynitarnego ustanowienia natury ludzkiej, czyniącym ją otwartą na relacje ze Stwórcą, oraz dynamikę tej relacji, drugie zaś – analizę relacji w kontekście dynamiki działania świata.
Jan Strumiłowski OCist. – dr teologii dogmatycznej, wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Katowicach-Panewnikach. Zajmuje się teologią piękna, teologią trynitarną i chrystologią oraz teologiczną teorią poznania, zwłaszcza w aspekcie egzystencjalnym i estetycznym, a także jej relacjami z filozofią współczesną oraz naukami empirycznymi.
Oswajanie cyfrowej rzeczywistości XXI wieku nie jest łatwe. Oczekiwania obywateli i przedsiębiorców w zakresie szybkości i łatwości dostępu do istotnych informacji wciąż stanowią problem mentalny i organizacyjny dla administracji publicznej. W książce ukazano, w jaki sposób technologie informacyjno-komunikacyjne wpływają na metody i możliwości komunikacji społecznej.
Autorzy omawiają interakcje jednostek samorządu terytorialnego z otaczającym je środowiskiem, ze szczególnym uwzględnieniem komunikacji społecznej jako elementu współpracy z mieszkańcami, technologii informacyjno-komunikacyjnych w realizacji zadań samorządu terytorialnego oraz roli tychże w budowie społeczeństwa informacyjnego.
Publikacja jest adresowana do władz jednostek samorządu terytorialnego (członków rad samorządów wszystkich szczebli, ale również ich władz wykonawczych), pracowników administracji samorządowej, studentów kierunków związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej i wszystkich zainteresowanych budową społeczeństwa informacyjnego w Polsce.
Szacuje się, że co 20 min z powierzchni Ziemi znika jeden gatunek roślin lub zwierząt, często zanim jeszcze zdążyliśmy go poznać. Wymierają geny, gatunki oraz ekosystemy, a tym samym zanika bioróżnorodność, która odgrywa tak istotną rolę w utrzymaniu równowagi życia na zamieszkiwanej przez nas wszystkich planecie.
Czy da się pogodzić postęp technologiczny z ochroną środowiska? W jakim stopniu nasze decyzje żywieniowe wpływają na zróżnicowanie gatunków? Jak docenić bioróżnorodność w swoim najbliższym otoczeniu?
Kto, co, do kogo, w jakim celu, z jakim skutkiem? — to odwieczne pytania badaczy mediów i komunikacji społecznej. Najnowszy numer czasopisma „Dziennikarstwo i Media” zaprasza w podróż do Izraela, by poznać tamtejszy system medialny, do klasztoru, by na własne oczy zobaczyć zakonnicę korzystającą ze Snapchata, czy do galerii obrazów, by zrozumieć ich wizualną wartość. Wśród kodów i strategii komunikacji znajdziemy teksty o discopolowych piosenkach i teksty o publikacjach przy wegańskim stole, dowiemy się też, co łączy lub dzieli dziennikarza i blogera oraz czym jest femvertising i dlaczego jest skuteczny.
"Ukazany w recenzowanym opracowaniu obraz wartości religijnych i moralnych studentów daje podstawę do wniosku, że praca z polską młodzieżą w drugiej dekadzie XXI wieku i w przyszłości nie będzie łatwa, a jej rezultaty mogą nie być na miarę oczekiwań. Nie znaczy to bynajmniej, że zmierzamy ku społeczeństwu bezreligijnemu i bez wartości. Przemiany wartości i norm religijno-moralnych w jednym, określonym kierunku nie są koniecznością deterministyczną czy jakimś wydarzeniem naturalnym. Można i trzeba na nie wpływać i je kształtować. Warunki socjalizacji religijno-moralnej w przejściu od tradycji do nowoczesności są utrudnione, ale nie usunięte czy niemal zerowe. Dla społeczeństwa zdolnego do przetrwania ważny jest nie tylko rozwój społeczno-ekonomiczny, ale i rozwój duchowy, w tym także rozwój religijno-moralny w ramach integralnego wychowania.(...) - ks. prof. zw. dr hab. Janusz Mariański
Problematyka, którą podjęła Autorka polecanej publikacji, związana z funkcjonowaniem grup religijnych określonych jako sekty czy kulty oraz ich uczestnikami, pozostaje w kręgu zainteresowania wielu doświadczonych badaczy. Materiał zebrany na półkach rodzimych księgarni, bibliotek i czytelni jest imponujący. Czy jednak wyczerpująco odpowiada na rodzące się pytania i nasuwające się wątpliwości?
Autorka doszła do wniosku, że niewystarczający poznawczo jest materiał odnoszący się do tożsamości indywidualnej (jednostkowej, osobowej) osób związanych z grupami religijnymi działającymi poza tradycyjnym Kościołem katolickim. Dlatego wyruszyła na poszukiwani w ramach zrealizowanych badań. Respondenci, dzieląc się swoim doświadczeniem zawartym w biograficznej narracji, wykazali się nie tylko umiejętnością (re)konstruowania przebiegu własnego życia, ale również jego analizy. Pozyskane (re)konstrukcje są nie tyle odtworzeniem ich drogi życiowej, ile również próbą argumentacji, uzasadniania dokonywanych wyborów i podejmowanych decyzji. Z dzisiejszej perspektywy mogłabym nazwać je „refleksyjnymi projektami Ja”. Możliwość podzielenia się osobistym doświadczeniem urzeczywistniła każdego z narratorów. Refleksyjne projekty Ja stały się świadectwem indywidualnego istnienia w świecie każdego z nich. Przeprowadzona (re)konstrukcja tożsamości nie była łatwa. Każdy badacz tworzy w pewnym sensie własny sposób poznawania i opisu przedmiotu badań.
Autorka traktując każdą opowieść w sposób głęboko zindywidualizowany, aby nie zatracić jej wyjątkowości i osobliwości, zrezygnowała z nastawienia na liczbę historii. Kwestie teoretyczne dotyczące tożsamości i religii: grup religijnych, ich uczestników oraz wyniki badań, tworzą sześć rozdziałów niniejszej książki. Pięć z nich ma charakter teoretyczny, natomiast rozbudowany rozdział szósty to analiza pozyskanego materiału empirycznego. Część przedstawionych treści pochodzi z dysertacji doktorskiej powstałej pod kierunkiem prof. dr hab. Ewy Kantowicz na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.
Przedkładana do rąk Czytelnika książka Mistrz i uczeń w cyberprzestrzeni jest już trzecim tomem serii „Cyberprzestrzeń – Człowiek – Edukacja”. Składa się z czterech części.
Książka ma charakter innowacyjny, twórczy i prognostyczny, prezentując najnowsze analizy dotyczące obszaru badawczego, jakim są nowe technologie informacyjno-komunikacyjne tworzące cyfrową przestrzeń.
Autorami poszczególnych rozważań są osoby o olbrzymim doświadczeniu i dokonaniach naukowych. W części pierwszej, zatytułowanej Mistrz i uczeń – istota relacji, swoją refleksją z wprawą dzielą się: Władysław Piotr Zaczyński, Andrzej Góralski oraz Małgorzata Jabłonowska i Katarzyna Korbecka. Część druga – pod tytułem Mistrz i uczeń w hybrydowym świecie – zawiera bardzo cenne poznawczo artykuły: Barbary Galas, Lecha W. Zachera, Jerzego Jastrzębskiego, Janusza Miąsy oraz Zbigniewa Łęskiego. Przedmiotem części trzeciej są problemy związane z obecnością Nauczyciela w cyfrowej szkole. Jego rolę w cyberprzestrzeni z głębokim namysłem opisują: Stanisław Juszczyk, Marta Wrońska, Beata Stachowiak oraz Zbigniew Ledóchowski. Na część czwartą, ostatnią, zatytułowaną Mistrz i uczeń – konteksty interpretacyjne, złożyły się trzy opracowania, w których osobiste, autorskie postrzeganie kontekstów, trafne przykłady oraz ich eksplikację przedstawili: Marek Jęrzejewski, Marta Trusewicz-Pasikowska, a także Izabela Tonkiel. Zakończenie napisane przez Sylwię Galanciak pięknie zamyka niniejszy tom.
Internet jest dla dzieci i młodzieży interaktywnym, fascynującym światem przygody, przeżyć i wolności, natomiast dla osób dorosłych - również polem aktywności, przestrzenią gry interesów i ludzkich namiętności. To tam chwyta się dzieci i młode dziewczęta, by sprzedawać je ku uciesze szaleńców, ludzi chorych i zwyrodnialców. To tam zaprasza się naiwnych, bezrozumnych lub po prostu bezkrytycznych nieszczęśników, by krajać ich na części zamienne czy wychowywać na janczarów, wykorzystywanych w wojnach planowanych w zbrodniczych umysłach bandytów. W cyberprzestrzeni mamiącej interaktywnością, bogactwem środków informacji, wielością kontaktów i pomieszczonych treści są dzieci i osoby dorosłe, są rzeczy, idee i ludzie, jest człowiek z całą swoją wielkością i bagnem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
