Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Niniejsza książka jest prezentacją problemu rozumienia Innego w wybranych perspektywach filozofii współczesnej: fenomenologii, hermeneutyce, filozofii dialogu czy teorii systemu. Z zaprezentowanych tu analiz wyłaniają się trzy zasadnicze paradygmaty rozumienia Innego: paradygmat egologiczny, relacyjny oraz pozaegologiczny. W perspektywie egologicznej Inny jest drugim Ja, alter ego. Max Scheler, przedstawiciel paradygmatu relacyjnego, zarzuci egologicznej próbie zrozumienia Innego narcyzm, przez który dostrzegamy w Innym tylko siebie. W paradygmacie relacyjnym Ja wyłania się ze wspólnego strumienia przeżyć, ale także z tradycji czy z języka. Współczesne prace psychologii rozwoju, głównie Michaela Tomasello, wydają się w empiryczny sposób potwierdzać śmiałe tezy fenomenologów, głównie Maxa Schelera, dotyczące emocjonalnie ufundowanej intencjonalności zbiorowej, fundamentu wspólnoty. Paradygmat pozaegologiczny, prezentowany przede wszystkim przez Lévinasa, ukaże Innego jako źródło naszej tożsamości wyłaniające się z pierwotnego odruchu odpowiedzialności. Uważne spotkanie z Innym zapoczątkowuje zarówno narodziny naszej tożsamości, jak i narodziny żywej wspólnoty, których cementem jest odpowiedzialność. Poznanie w odniesieniu do innego człowieka staje się majeutycznym współdziałaniem.
Jaromir Brejdak – profesor filozofii,absolwent Politechniki Wrocławskiej, doktor filozofii Uniwersytetu Ludwiga-Maximiliana w Monachium (Philosophia crucis. Heideggers Beschäftigung mit dem Apostel Paulus,Frankfurt 1996). Habilitacja w IFiS PAN na podstawie rozprawy Odcienie obecności. Próba analizy fenomenu, Kraków 2007. Inne publikacje książkowe:Słowo i czas. Problem rozumienia Innego w hermeneutyce i teorii systemu, Szczecin 2004; Cierń w ciele. Myśl Apostoła Pawła w filozofii współczesnej, Kraków 2010; Ewangelia Zaratustry, Warszawa 2014; The Thorn in the Flesh. The Thought of Apostle Paul in Modern Philosophy, Zürich 2017. Współtwórca Szczecińskich Dni Kultury Żydowskiej Adlojada.
Postępujący w ostatnich dekadach proces globalizacji wykreował wiele nowych rodzajów wyzwań wykraczających poza granice państw narodowych. Koronawirus, cyberprzestępczość, terroryzm, kryzysy finansowe, pranie brudnych pieniędzy – wszystkie one wywołały zapotrzebowanie na kolektywne działania społeczności międzynarodowej oraz koordynację polityk poszczególnych państw oraz innych aktorów stosunków międzynarodowych, w tym szczególnie organizacji międzynarodowych. Uświadomiły one także potrzebę lepszej integracji i wzajemnego dopasowania działań na poziomie lokalnym, regionalnym i tych podejmowanych w skali globalnej. W takim właśnie kontekście – narastających zagrożeń, nowych wyzwań i rosnącej świadomości kosztów zaniechań wykrystalizowała się koncepcja globalnych dóbr publicznych, których dotyczy niniejsza książka. Jej autorzy analizują problematykę globalnych dóbr publicznych w kontekście działalności dwóch kluczowych dla ładu międzynarodowego organizacji multilateralnych – Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Opracowanie wykorzystuje nie tylko podejście teoretyczne, ale bazuje na materiale empirycznym pozyskanym w trakcie wywiadów z prominentnymi urzędnikami i przedstawicielami różnych organizacji mających swoją siedzibę w Waszyngtonie (w tym Banku Światowego, MFW) oraz innych organizacji multilateralnych (IADB, WTO), a także wywiadami z przedstawicielami amerykańskich think-tanków.
Migracje są współcześnie zjawiskiem masowym, w którym Polska bierze aktywny udział – tradycyjnie jako kraj wysyłający. W XXI wieku zaczyna się jednak rysować także trend odwrotny – coraz większe grupy osób decydują się na przyjazd, czasowy lub stały do Polski. Wprawdzie na tle innych krajów Europy w Polsce udział migrantów w społeczności wciąż jest relatywnie niewielki, ich rola jednak rośnie. Autorzy publikacji zdecydowali się podjąć tematykę bardzo specyficznej grupy migrantów, osób, które do Polski przybywają z krajów odległych geograficznie i kulturowo – Dalekiego Wschodu.
Z recenzji prof. dr hab. Aldony Glińskiej-Neweś, Uniwersytet Mikołaja Kopernika
Badacze i obserwatorzy współczesnych fenomenów społecznych są zgodni co do konieczności nieustannego poznawania wyzwań migracji. To dynamiczne i wielowymiarowe zjawisko angażuje zarówno samych migrantów, społeczeństwa w których funkcjonują, jak również rządy państw do których migrują. Nie inaczej prezentuje się sytuacja w Polsce, gdzie imigranci stanowią ważną część populacji, której charakterystyka w obszarze przedsiębiorczości nie pozostała obojętna uwadze autorów monografii.
Z recenzji dr hab. Ewy Trojnar, prof. UJ, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
Drugi tom bogato ilustrowanej trylogii, opisującej dzieje ludzkiego ciała od renesansu aż po współczesność. Ciało fizyczne, materialne, które można dotknąć, poczuć, obejrzeć. Naukowcy manipulują nim i wnikają w nie. Mierzą jego masę, gęstość, objętość i temperaturę. Analizują, jak się rusza i jak pracuje. Ale to ciało anatomów, fizjologów i gimnastyków radykalnie różni się od ciała, które cierpi lub się cieszy, odczuwa przyjemność i ból. Autorzy tej książki próbują przywrócić równowagę między tymi dwiema perspektywami, kładąc akcent na takie aspekty ludzkiego ciała, jak narodziny nowoczesnej medycyny anatomiczno-klinicznej i anestezji, wpływ religii na stosunek do cielesności, powstanie seksuologii, rozwój gimnastyki, sportu i higieny czy wyniszczanie ciał robotników w dobie rewolucji przemysłowej i percepcja ciała ułomnego.
Od zarania dziejów, ludzie, determinowani różnymi powodami, przemieszczali się. Zawsze jednak, określane, zwłaszcza przez historyków, „wędrówki ludów”, były poszukiwaniem przyjaznego terytorium, bądź też ucieczką przed wrogiem, przed głodem, przed różnego rodzaju klęskami. Wspólnym mianownikiem dla wszystkich pokoleń była i jest konieczność ochrony życia.
Współczesne stosunki międzynarodowe, w których najważniejszymi podmiotami są państwa, nadal w sposób szczególny obarczone są sporami, konfliktami, i - niestety, mimo delegalizacji ius ad bellum - wojnami. Współczesny egoizm państw jest wielowymiarowy, stąd też istnieje obecnie zdecydowanie więcej powodów do konieczności porzucania swojego miejsca, swojego domu i szukania bezpiecznego schronienia, które pozwoliłoby w nim w miarę godnie żyć i mieć nadzieję na powrót.
Opuszczenie swojej małej ojczyzny nigdy nie było, nie jest i nie będzie łatwe. To się nie zmienia i nie zmieni. Ucieczka, to zawsze szczególne oderwanie siebie od korzeni, od rodzin, od sąsiadów, od tradycji, od grobów swoich przodków. Bycie uchodźcą to początkowo stan szoku, który spowodowany jest nagłą koniecznością bycia i współżycia z dotąd bliżej nieznanymi ludźmi, z „ich” kulturą, z „ich” tradycjami, z „ich” językiem. Niewątpliwie łatwiej uchodźcom jest wówczas, kiedy przyjmowani są ze zrozumieniem i sami również wykazują wolę asymilacji. Gorzej, gdy od samego początku uwidacznia się podział na „my” i „oni”, w którym to „oni” są synonimem „obcych” i „złych”. W tego rodzaju podziałach zawsze silniejszą stroną jesteśmy „my”, słabszą zaś „oni”. To zupełnie nieodkrywcze zdanie powinno wywoływać pogłębioną refleksję, prowadzącą w efekcie do szczególnego zrozumienia losów uchodźców i świadomego udzielania im niezbędnej pomocy.
Wiek XX w historii ludzkości często nazywany jest wiekiem tragicznym. Doświadczenia dwóch wojen światowych, to nieprawdopodobna liczba wojennych ofiar, zniszczeń, upadków państw, powstawanie nowych, to rewolucje, zmiany systemów społeczno-politycznych, ruchy migracyjne. Wszystko to pokazało z jednej strony, do czego może doprowadzić egoizm państw oraz „jedynie słuszne” ideologie, z drugiej zaś strony, owe koszmarne doświadczenia przyczyniły się do stworzenia w obrębie prawa traktatowego regulacji, które, między innymi po pierwsze nakazały pokojowe rozwiązywanie sporów, po drugie zaś, spowodowały określenie w miarę jednolitych standardów, odnoszących się do udzielania pomocy i ochrony uchodźcom."
ze Wstępu
„Tolerancja” podejmuje temat dyskryminacji, molestowania i mobbingu, ale w bardzo niecodzienny sposób. To nie są historie z rodzaju #metoo, to opis konfliktu, wzajemnie sprzecznych dążeń, chęci dominacji i tragedii. Autor, jak poprzednio, w fabułę wplata wątki publicystyczne, redagowane wyraźnie z pozycji konserwatywnych. Czytając „Tolerancję”, nie spodziewajcie się politycznej poprawności, oczekujcie kontrowersji. Pamiętajcie jednak, że wszystko, co przeczytacie, to fikcja.
Najkrótsza recenzja jednego z pierwszych czytelników: „Duża szansa na skandal!”.
Jarosław Kaczyński, rocznik 1972, żonaty, trójka dzieci. Ukończył Akademię Ekonomiczną we Wrocławiu. Pracuje jako dyrektor regionalny w ogólnopolskiej firmie handlowej. W roku 2013 wydał minipowieść political fiction „Zabijajcie polityków”.
Książka jest zbiorem socjologicznych esejów, w których zaprezentowano dwa sposoby postrzegania miast – ewolucję materialnej przestrzeni od pierwszych osad do współczesnych metropolii oraz zmiany w przestrzeni społecznej, stanowiącej pole aktywności wielu pokoleń ludzi. Połączenie tych perspektyw pozwala na pełniejszy opis czynników kształtujących w przeszłości i wciąż rozwijających miasta. Rozważania autora dotyczą sposobów analizowania miast, ich historii od najstarszych osad do współczesnych metropolii, odmian urbanizacji, głównych cech nowoczesnych miast, społeczności i ich współczesnych form, odzwierciedlenia miast w społecznej świadomości oraz ich dynamiki i ducha. W publikacji pojawiają się nawiązania do historii budowy miast i demografii, antropologii kulturowej czy teorii ekonomicznych. Jako główną perspektywę przyjęto socjologiczny punkt widzenia miast, od wieków odciskających piętno na mentalności ludzi, modyfikujących ich style życia i dyktujących różne formy działalności. Zakłada ona, że nie budynki, ale ludzie, ich życie społeczne oraz kultura są najważniejszymi aspektami funkcjonowania miast.
Monografia jest rezultatem studiów polskiej i obcej, niemal wyłącznie anglojęzycznej, literatury przedmiotu, a także wieloletniego doświadczenia uniwersyteckiej dydaktyki socjologii miasta. Autor jest przekonany, że niemal wszystkie przypisywane miastom destrukcyjne zjawiska mogą być naprawione lub usunięte pod warunkiem wdrożenia odpowiednich strategii odnowy. Książka może zainteresować studentów i wykładowców kierunków związanych z tematyką miast oraz praktyków zajmujących się na co dzień rozwiązywaniem miejskich problemów.
Even in our modern progressive world, it's not easy to be a gay man. While young men often come out more readily, even those from the most liberal of backgrounds still struggle to accept themselves and experience stigma, shame and difficulties with intimate relationships. They also suffer from ongoing trauma wrought by the AIDS epidemic, something that is all too often relegated to history.
Drawing on a lifetime's work as a clinical psychologist, Walt Odets uses the stories of his patients as well as those of his own deep relationships with other gay men to illuminate how these difficulties may be overcome. From a 74-year-old who only felt able to come out after his wife had died, to the boy raised in a strict religious family who worked his way to San Francisco, to the middle-aged defence lawyer who left everything behind to embrace a new life, the experiences here explore everything from grief to survival, childhood pain to the definition of gay itself. Out of the Shadows shows us how a new way forward is possible through learning to accept ourselves and others as they are, and independently inventing our own lives.
The past is forgotten, and the future is without hope. Dystopia has become a reality. This is the new normal in our apocalyptic politics - but if we accept it, our helplessness is guaranteed. To bring about real change, argues activist and political philosopher Srecko Horvat, we must first transform our mindset.
Ranging through time and space, from the partisan liberation movements of Nazi-occupied Yugoslavia to the contemporary culture, refugee camps and political frontlines of 21st century Europe, Horvat shows that the problems we face today are of an unprecedented nature. To solve them, he argues in this passionate call for a new radical internationalism, we must move beyond existing ways of thinking: beyond borders, national identities and the redundant narratives of the past. Only in this way can we create new models for living and, together, shape a more open and optimistic future.
- problemy i metody teorii wyboru społecznego - racjonalność i wybór społeczny - paradoksy agregacji preferencji - reguła większościowa - wprowadzenie do analizy procedur głosowania - głosowanie aprobujące - metody głosowania i systemy wyborcze - sprawiedliwość a informacyjna podstawa wyboru społecznego.
Partycypacja obywatelska wpływa na rozwój demokracji lokalnej, sprzyja rozwiązaniu problemów, daje możliwość wysłuchania opinii wszystkich zainteresowanych osób, niweluje konflikty, buduje kompromisy i porozumienia. Partycypować, czyli uczestniczyć, może każdy obywatel, mogą władze lokalne, organizacje pozarządowe.
Partycypacja obywatelska może przybierać różne formy w zależności od stopnia zaangażowania się obywateli w podejmowane decyzje. Począwszy od informowania, czyli przekazywania informacji obywatelom o decyzjach ich dotyczących, przez konsultowanie, podczas którego władze stwarzają możliwość wypowiedzenia się na temat przyszłych działań aż do współdecydowania polegającego na przekazaniu obywatelom kompetencji dotyczących podejmowania niektórych działań i decyzji. Partycypacji podlegają: zagospodarowanie przestrzenne, komunikacja, ekologia, bezpieczeństwo, wizja i przyszłość oraz niektóre problemy społeczne.
Gdy jesteśmy młodzi, chłoniemy zewsząd wiedzę, niezależnie od kanału, jakim jest przekazywana. Mamy jej głód, chcemy zrozumieć otaczającą rzeczywistość, by móc sobie w niej poradzić. Między innymi to właśnie muzyka jako medium służy za narzędzie do poznawania świata i uzyskania poczucia bycia we wspólnocie. Pełni funkcję nośnika, który utrwala poczucie zakorzenienia, buduje światopogląd i system wartości. Staje się dla młodych ludzi źródłem wsparcia psychicznego, siłą organizującą ich codzienne życie, a nierzadko i częścią tożsamości.
„Rola muzyki w dojrzewaniu młodzieży jest kolosalna. Autorzy opisują tę rolę w kategoriach praktyki kulturowej nasyconej znaczeniami. Ciekawie przedstawiają, jak konkretne przekonania światopoglądowe przekładają się na preferowane przez młodzież gatunki muzyczne, a sięgnięcie do figury idola pokazuje, na ile jest ona dziś – w dobie informacyjnego przeciążenia – aktualna i wzorcotwórcza” [z recenzji dr hab. Magdaleny Szpunar, prof. UJ]
Kryzys migracyjny zapoczątkowany w 2015 roku poddał państwa i narody europejskie nieoczekiwanym wyzwaniom. Na próbę zostały wystawione: relacje między poszczególnymi państwami, ich zdolność do współdziałania przy rozwiązywaniu następstw kryzysu, zdolność do brania na siebie współodpowiedzialności w tym zakresie. Państwa Europy Środkowej i Bałkanów nie były jednak celem tej „wędrówki ludów" z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Część z nich stała się jednak jednym z etapów na trasie do Europy Zachodniej, jawiącej się wędrującym jako oaza dobrobytu i spokoju. Nasilone procesy migracyjne niewątpliwie wpłynęły na politykę poszczególnych państw europejskich oraz na nastroje społeczne, stając się częstym źródłem napięć i poważnych konfliktów. Zwłaszcza, że w tym sporze, który nieco upraszczając, przebiegał między państwami Europy Zachodniej a państwami Europy Środkowej i Bałkanów (w sposób szczególny widoczny był on na forum unijnym między państwami starej i nowej Unii) okazało się, iż same narody środkowoeuropejskie również uczestniczą w tym procesie, korzystając z możliwości poszukiwania pracy i lepszych warunków do życia w państwach Europy Zachodniej, ale też przyjmując na swoje rynki pracy imigrantów ze Wschodu, głównie z Ukrainy, Białorusi i Mołdawii.
W niniejszej publikacji Autorzy, reprezentujący różne ośrodki akademickie i eksperckie z kraju i zagranicy, specjalizujący się w problematyce bałkańskiej i środkowoeuropejskiej, proponują spojrzenie na tytułowe zagadnienie z czterech perspektyw:
• historycznej - pozwalającej uchwycić wpływ procesów migracyjnych na kształtowanie polityki w poszczególnych państwach,
• politologicznej - koncentrującej się na źródłach, przebiegu i konsekwencjach politycznych kryzysu migracyjnego,
• geopolitycznej - wskazującej na region Bałkanów i Europy Środkowej jako ważny element europejskiej architektury bezpieczeństwa zbiorowego,
• społeczno-kulturowej - pokazującej wpływ kryzysu migracyjnego i migracji wewnętrznych na przemiany cywilizacyjne w regionie
Upowszechnianie wiedzy i kultury gerontologicznej jest zadaniem niezmiernie trudnym, wymagającym nie tyle środków, co determinacji, profesjonalizmu, zaangażowania i czasu oraz edukacji. Wymaga interdyscyplinarnych inicjatyw eksploracyjnych i ponadresortowych
działań nakierowanych na obalanie negatywnych stereotypów, na wzmacnianie kapitału społecznego i racjonalne gospodarowanie potencjałem tkwiącym w coraz liczniejszej populacji osób starszych. Wymusza powstawanie i rozwój nowych subdyscyplin gerontologii,
wzmacniając zapotrzebowanie na nową wiedzę o ostatniej fazie życia, o randze aksjologii, epistemologii oraz znaczeniu, granicach sfery sacrum i profanum w ludzkiej egzystencji. […] Pod względem merytorycznym [recenzowana] praca dobrze wpisuje się w aktualną, ważną
dyskusję nad poszukiwaniem optymalnego modelu przygotowania społeczeństwa do samodzielnej, zdrowej, aktywnej, późnej dorosłości, do nowych sposobów podnoszenia jakości coraz dłuższego życia. […] Praca potrzebna na rynku wydawniczym – zasługująca na upowszechnianie w środowisku akademickim: wśród studentów i dydaktyków; wśród teoretyków i praktyków – przedstawicieli nauki i szeroko rozumianych służb społecznych oraz zainteresowanych wielowymiarowością i niehomogenicznością życia w starości. Z uwagi na wielowątkowość i interdyscyplinarny charakter całości – to praca nowatorska.
Fragmenty recenzji wydawniczej prof. dr hab. Elżbiety Trafiałek
Spis treści
Adam A. Zych
Starość w drodze, czyli mądrość życiowa i los człowieka późnej
dorosłości
Część I
STUDIA I SZKICE
Bernadetta Janusz i Emilia J. Sitek
Żałoba za życia: przeżywanie niejednoznacznej utraty w kontekście
choroby otępiennej u najbliższej osóby
Zdzisław Markiewicz
Superwizja w całodobowych placówkach pomocowych dla osób
starszych
Anna Stanisławska
Gerontologopedia – mowa osób starszych przedmiotem
zainteresowania logopedii
Dariusz Włodarek
Żywienie osób starszych. Czy modyfikacje diety są konieczne?
Ks. Andrzej Zwoliński
Mądrość ludzi starszych
Adam A. Zych
Współczesna polityka senioralna: deklaracje i działania
Część II
DOBRE PRAKTYKI
Iwona Benek i Agnieszka Labus
Wskazanie kryteriów projektowych dla mieszkalnictwa
senioralnego. Czynniki sprzyjające adaptacji seniora w nowych
sytuacjach życiowych
Mariusz Dorot
Gerontopsychomotoryka jako forma towarzyszenia i/lub wspierania
osób starszych
Justyna Hołyst
Wsparcie kierowane do osób starszych z otępieniem. Na
przykładzie działu EMI: Staying at home w Anglii
Emilia Lewicka-Kalka
Rady seniorów w Polsce: bariery i wyzwania
Anna Stanisławska
Nie mówię, ale mam własne zdanie. Rola logopedy w Zakładzie
Opiekuńczo-Leczniczym w Ostrzeszowie
RECENZJE
Katarzyna Kaczorowska-Bray
Recenzja hasła gerontologopedia, ogłoszonego w pracy zbiorowej:
Encyklopedia starości, starzenia się i niepełnosprawności, pod red.
Adama A. Zycha
Waldemar Tłokiński
Młodość utracona, odkrywana starość – zbiór esejów i szkiców
z gerontologii
Adam A. Zych
Zamiast zakończenia: Wstrzymaj się chwilo – geragogika losu
i mądrości życiowej
Bibliografia
Filmografia
Netografia
Informacje o Autorach
Ze wstępu
… Etyka seksualna, ze względu na swoją wieloaspektowość, jest niezwykle złożonym zagadnieniem. Jej opis wymaga szerokiego spojrzenia, zawierającego w sobie aspekt biologiczny, a więc popęd seksualny i instynkt, aspekt psychologiczny, mający związek z potrzebami, uczuciami, emocjami i subiektywnymi doświadczeniami oraz aspekt metafizyczny, związany z wartościami, postawami i przekonaniami. Punktem wyjścia do jej scharakteryzowania jest analiza norm regulujących funkcjonowanie seksualne jednostki. Może to jednak wydawać się dość silną ingerencją w sferę wolności człowieka. Przeczy to bowiem prywatności i niedostępności dla innych osób tej sfery życia, w której niemal każdy chce być wolny i niekontrolowany przez nikogo. W takim kontekście wydaje się, że ten czysto prywatny aspekt funkcjonowania powinien pozostać poza zasięgiem nauki (Bader, 2010). Tym bardziej, że „płeć i seksualność są faktami biologicznymi, dlatego nie mogą podlegać ocenom moralnym. Zarówno ciało ludzkie jako całość, jak i poszczególne jego narządy – a w tym narządy płciowe – są moralnie obojętne” (Imieliński, 1984, s. 51).
Z drugiej jednak strony oceny moralne są uzasadnione w odniesieniu do zachowań seksualnych. Mogą one podlegać wartościowaniu normatywnemu, ponieważ mając miejsce w akcie seksualnym, są postacią stosunków społecznych. W ustalaniu norm nie chodzi zatem o wartościowanie i ocenę faktu popędliwości i seksualności człowieka w sensie biologicznym, lecz form i przejawów jej realizacji, gdyż „seksualność (..) uwikłana jest w kontekst społeczny i z tego tytułu podlega reglamentacji moralnej” (Imieliński, 1984, s. 51). Kryterium oceny moralnej powinien przy tym stać się z jednej strony – stopień, w jakim dana aktywność seksualna wzmacnia więzi międzyludzkie i podwyższa jakość życia, a z drugiej strony – poziom degradacji i cierpienia, które wywołuje.
Na truizm już zakrawa stwierdzenie, że upowszechnienie się Internetu w ostatnim dwudziestoleciu zmieniło oblicze świata. Jego rola dla rozwoju i funkcjonowania jednostek oraz społeczeństw jest istotnie niebagatelna, wykracza daleko poza bycie forum wymiany poglądów, poręczny sposób pracy i rozrywki, prowadzenie interesów czy też jedno z narzędzi codziennej komunikacji. Czym zatem jest dzisiaj Internet? Poniżej postaramy się wskazać kilka z najbardziej charakterystycznych jego cech.
Pierwszą mogłoby być wypieranie świata rzeczywistego przez świat wirtualny. To ekspansywne i niepowstrzymane medium doprowadziło wręcz do migracji życia społecznego, politycznego, gospodarczego i kulturalnego ze świata rzeczywistego do świata sieci. Nie musimy już organizować wystaw i koncertów, wydawać płyt ani książek, aby zaistnieć w świadomości odbiorców. Coraz częściej okazuje się, że wystarczy, jeśli zaprezentujemy swoją twórczość na współczesnej agorze i zadbamy o to, aby dostrzegło i „polubiło” ją jak najszersze grono osób. Ba, jeśli chcemy, aby jakiekolwiek przedsięwzięcie naukowe czy kulturalne organizowane w realnym świecie odniosło sukces, także staramy się je rozpowszechnić w Internecie. Skrajnym przykładem takiego postrzegania Internetu jest przekonanie o tym, że to, co nie zostało umieszczone na żadnej stronie www, po prostu nie istnieje.
A może to nie konkretne wydarzenie, lecz „rzeczywistość nie istnieje”? Pisał o tym w 1981 r. Jean Baudrillard w głośnej książce Simulacres et simulation,1 lecz dopiero pojawienie się światowej sieci nadało tym słowom nowego znaczenia. Internet nie tylko bowiem zaciera granice pomiędzy tym, co rzeczywiste i tym, co wyobrażone, lecz stwarza nową rzeczywistość, ową virtual reality jak chcą jedni czy virtual insanity, jak nazywają ją drudzy, rządzącą się odmiennymi prawami, a mimo to (a może właśnie dlatego) stanowiącą nieodłączną część naszej egzystencji. Jedną z reguł tego świata, wielokrotnie opisywanych przez badaczy, jest anonimowość, pozwalająca na wcielanie się w rozmaite postacie, którymi nie moglibyśmy się stać w rzeczywistym świecie; inną, równie popularną, jest otwartość cyberspołeczności, do których może dołączyć każdy.
Realną władzę ma nie nominalne centrum rządzenia, lecz logika globalna. To ona "wstrzeliła" instytucjonalną strukturę rynku dojrzałego w rynek "wschodzący" i narzuciła sekwencję liberalizacji "od końca", od sfery finansów - zgodnie z wymogami celu dojrzałego, postindustrialnego kapitalizmu.
We wcześniej wydanej książce (Uwarunkowania systemowe oraz kulturowe determinanty zachowań korupcyjnych w regionie podlaskim. Teoria, 2013) autor przedstawił teoretyczne ramy analizy zjawisk korupcyjnych. Wypracowany aparat analityczny, konceptualizacja podstawowych kategorii, zmiennych oraz relacji (historycznych i strukturalnych) między nimi stały się podstawa? do przygotowania badan´ empirycznych, których wyniki zawarte są w tym tomie. […]
Poza oczywistymi kwestiami metodologicznymi związanymi z badaniami tzw. zjawisk drażliwych, o których badani nie chcą mówić, a wręcz mogą? mieć zrozumiały interes w tym, aby wiedza o ich zachowaniach nie była przedmiotem naukowej analizy, autor ma świadomość również wielu innych aspektów wpływających na percepcje? badanego zjawiska, wykraczających daleko poza osobiste doświadczenia badanych, a związanych z pewna? podzielana? wiedza? (fałszywa? lub prawdziwa?) o danym aspekcie funkcjonowania systemu społecznego. Ta wiedza jest nie tylko istotna z punktu widzenia metodologii projektowania narzędzi badawczych, realizacji badania, ale przede wszystkim z punktu widzenia umiejętności trafnej interpretacji uzyskanych danych empirycznych. Pod tym względem praca zasługuje na wysoką ocenę merytoryczna?. Przeprowadzone badania empiryczne są znakomitym uzupełnieniem, rozwinięciem i ilustracja? zagadnień poruszanych w tomie teoretycznym.
Fragment recenzji dr. hab. Jana Poleszczuka, prof. UwB
Praca stanowi ciekawą pogłębioną próbę empirycznego zbadania zjawisk korupcyjnych i ich uwarunkowań. Autor stosuje zarówno jakościowe, jak ilościowe metody badawcze, co czyni podjętą analizę bardziej wszechstronną i ciekawą. Na uwagę zasługuje również lokalizacja badań w dwóch sensownie dobranych lokalizacjach. Autor poddaje oglądowi bardzo różne zależności, poszukując uwarunkowań zachowań korupcyjnych, ich społecznej percepcji. Zarówno w przypadku metody jakościowej, jak ilościowej autor wykazuje się dużą kulturą metodologiczną.
Fragment recenzji dr. hab. Wojciecha Łukowskiego
Zamiarem autorów tej książki jest interdyscyplinarne spojrzenie na kapitał ludzki i kapitał społeczny, a także na ich związki z rozwojem regionalnym. Określenia kapitał ludzki używają chętniej ekonomiści, kapitał społeczny jest natomiast domeną socjologów. Jednak przekonanie o istotnej roli czynników niematerialnych w pobudzaniu rozwoju gospodarczego i społecznego sprawia, że oba terminy wykroczyły już dawno poza granice swoich dyscyplin i są intensywnie eksploatowane zarówno przez naukowców, jak publicystów, polityków czy działaczy społecznych.
Nie jest możliwe ani celowe przeprowadzenie ścisłej linii demarkacyjnej oddzielającej pojęcia kapitał ludzki i kapitał społeczny w kontekście rozwoju regionalnego. Warto się jednak zastanowić nad różnicami w ich genezie, teorii i sposobach pomiaru. Autorzy dokonuj ą pełnego przeglądu podstaw teoretycznych obu form kapitału, zarówno z socjologicznego, jak i ekonomicznego punktu widzenia. Podejmuj ą także próbę oszacowania wpływu zasobów kapitału ludzkiego i społecznego na osiągane dochody oraz tempo wzrostu gospodarczego polskich regionów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
