Jean-Paul Sartre i Maurice Merleau-Ponty to najważniejsi francuscy przedstawiciele filozofii egzystencjalizmu. W 1945 r. obaj zakładają „Les Temps Modernes” – czasopismo mające być platformą dyskusji różnych nurtów radykalnej lewicy. W 1950 r. Merleau-Ponty wywołuje skandal, publikując esej „Humanizm i terror” komuniści oskarżają go o ogłoszenie paszkwilu na ZSRR, liberałowie o próbę usprawiedliwienia czystki Stalina z końca lat 30., w trakcie której wymordowano tysiące działaczy radzieckiej partii bolszewickiej. Wkrótce drogi obu filozofów ostatecznie się rozejdą. W 1953 r., w atmosferze powszechnej psychozy, że zimna wojna przekształci się w trzecią wojnę światową, Sartre udzieli bezwarunkowego poparcia komunistom, Merleau-Ponty zaś odejdzie z redakcji „Les Temps Modernes”, potępi sowieckie imperium łagrów, a chwilę później otwarcie zaatakuje swojego przyjaciela w eseju „Sartre i ultrabolszewizm”.
Dzieje owego sporu szczegółowo omawia prof. Jacek Migasiński, prezentując też najważniejsze teksty w debacie toczonej na łamach „Les Temps Modernes”. Czytelnik otrzymuje książkę o jednej z najważniejszych polemik politycznych pierwszej połowy lat 50., która w zasadniczym stopniu zaważyła na ewolucji ideowej lewicy w Europie Zachodniej.
Antoine Roquentin, an introspective historian, records the disturbing shifts in his perceptions and his struggle to restore meaning to life in a continuing present and without lies.
"Garcin : - Le bronze... (Il le caresse.) Eh bien, voici le moment. Le bronze est là, je le contemple et je com prends que je suis en enfer. Je vous dis que tout était prévu. Ils avaient prévu que je me tiendrais devant cette cheminée, pressant ma main sur ce bronze, avec tous ces regards sur moi. Tous ces regards qui me mangent... (Il se retourne brusquement.) Ha ! vous n'êtes que deux ? Je vous croyais beaucoup plus nombreuses.
(Il rit.) Alors, c'est ça l'enfer. Je n'aurais jamais cru... Vous vous rappelez : le soufre, le bûcher, le gril... Ah ! quelle plaisanterie. Pas besoin de gril : l'enfer, c'est les Autres."
The first volume in his Roads to Freedom trilogy, Jean-Paul Sartre's The Age of Reason is a philosophical novel exploring existentialist notions of freedom, translated by Eric Sutton with an introduction by David Caute in Penguin Modern Classics.
Set in the volatile Paris summer of 1938, The Age of Reason follows two days in the life of Mathieu Delarue, a philosophy teacher, and his circle in the cafés and bars of Montparnasse. Mathieu has so far managed to contain sex and personal freedom in conveniently separate compartments. But now he is in trouble, urgently trying to raise 4,000 francs to procure a safe abortion for his mistress, Marcelle. Beyond all this, filtering an uneasy light on his predicament, rises the distant threat of the coming of the Second World War.
Jean-Paul Sartre (1905-1980) was an iconoclastic French philosopher, novelist, playwright and, widely regarded as the central figure in post-war European culture and political thinking. Sartre famously refused the Nobel Prize for literature in 1964 on the grounds that 'a writer should not allow himself to be turned into an institution'. His most well-known works, all of which are published by Penguin, include The Age of Reason, Nausea and Iron in the Soul.
Being and Nothingness is without doubt one of the most significant books of the twentieth century. The central work by one of the world's most influential thinkers, it altered the course of western philosophy. Its revolutionary approach challenged all previous assumptions about the individual's relationship with the world. Known as 'the Bible of existentialism', its impact on culture and literature was immediate and was felt worldwide, from the absurd drama of Samuel Beckett to the soul-searching cries of the Beat poets.Being and Nothingness is one of those rare books whose influence has affected the mind-set of subsequent generations. Sixty years after its first publication, its message remains as potent as ever - challenging the reader to confront the fundamental dilemmas of human freedom, responsibility and action.
Following a Parisian philosophy teacher through the cafés and bars of Montparnasse over two days in the sweltering summer of 1938, Sartre's searing novel explores what it truly means to be free.
Genet był artystą niezwykłym, szokującym, wręcz mitycznym. Jednym z twórców owej legendy literackiej był Sartre, a jego książka stanowi właśnie źródło mitu. Krytycy spierają się, na ile obraz Geneta wyłaniający się z książki jest dziełem samego autora, a na ile jej bohatera. Innymi słowy: czy mamy tu do czynienia z Genetem, jakiego widział – lub chciał widzieć – Sartre, czy też raczej Sartre wiernie odwzorował taki wizerunek swojego bohatera, jaki uzyskał od samego Geneta. Z pewnością Genet odegrał przed Sartre’em ściśle określonego i nieprzypadkowego samego siebie; bez wątpienia Sartre tylko częściowo dał się zwieść, częściowo zaś sam zaczął zwodzić publiczność; z pewnością to właśnie działalność i książka Sartre’a wydobyły Geneta z mroku. Pewien obraz Geneta, określony i wzmocniony przez filozofa egzystencjalistę, zostawił swój ślad w historii literatury i żadne sprostowania już tego nie odmienią.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
