First published in 1945, Maurice Merleau-Ponty’s monumental Phénoménologie de la perception signalled the arrival of a major new philosophical and intellectual voice in post-war Europe. Breaking with the prevailing picture of existentialism and phenomenology at the time, it has become one of the landmark works of twentieth-century thought. This new translation, the first for over fifty years, makes this classic work of philosophy available to a new generation of readers.
Phenomenology of Perception stands in the great phenomenological tradition of Husserl, Heidegger, and Sartre. Yet Merleau-Ponty’s contribution is decisive, as he brings this tradition and other philosophical predecessors, particularly Descartes and Kant, to confront a neglected dimension of our experience: the lived body and the phenomenal world. Charting a bold course between the reductionism of science on the one hand and intellectualism on the other, Merleau-Ponty argues that we should regard the body not as a mere biological or physical unit, but as the body which structures one’s situation and experience within the world.
Merleau-Ponty enriches his classic work with engaging studies of famous cases in the history of psychology and neurology as well as phenomena that continue to draw our attention, such as phantom limb syndrome, synaesthesia, and hallucination. This new translation includes many helpful features such as the reintroduction of Merleau-Ponty’s discursive Table of Contents as subtitles into the body of the text, a comprehensive Translator’s Introduction to its main themes, essential notes explaining key terms of translation, an extensive Index, and an important updating of Merleau-Ponty’s references to now available English translations.
Also included is a new foreword by Taylor Carman and an introduction to Merleau-Ponty by Claude Lefort.
Jean-Paul Sartre i Maurice Merleau-Ponty to najważniejsi francuscy przedstawiciele filozofii egzystencjalizmu. W 1945 r. obaj zakładają „Les Temps Modernes” – czasopismo mające być platformą dyskusji różnych nurtów radykalnej lewicy. W 1950 r. Merleau-Ponty wywołuje skandal, publikując esej „Humanizm i terror” komuniści oskarżają go o ogłoszenie paszkwilu na ZSRR, liberałowie o próbę usprawiedliwienia czystki Stalina z końca lat 30., w trakcie której wymordowano tysiące działaczy radzieckiej partii bolszewickiej. Wkrótce drogi obu filozofów ostatecznie się rozejdą. W 1953 r., w atmosferze powszechnej psychozy, że zimna wojna przekształci się w trzecią wojnę światową, Sartre udzieli bezwarunkowego poparcia komunistom, Merleau-Ponty zaś odejdzie z redakcji „Les Temps Modernes”, potępi sowieckie imperium łagrów, a chwilę później otwarcie zaatakuje swojego przyjaciela w eseju „Sartre i ultrabolszewizm”.
Dzieje owego sporu szczegółowo omawia prof. Jacek Migasiński, prezentując też najważniejsze teksty w debacie toczonej na łamach „Les Temps Modernes”. Czytelnik otrzymuje książkę o jednej z najważniejszych polemik politycznych pierwszej połowy lat 50., która w zasadniczym stopniu zaważyła na ewolucji ideowej lewicy w Europie Zachodniej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
