Książki o różnych religiach: chrześcijaństwo, islam, judaizm, historia religii i teologia, księgi kanoniczne i teksty święcone, religie Dalekiego Wschodu, religie pierwotne i starożytne, sekty, sanktuaria i cmentarze. Praktyczne przewodniki odnośnie wiary, kazania dla dzieci. Ksiązki o Maryi, o świętych, pisma święte nowego i starego testamentu, ewangelie, śpiewniki - zapraszamy.
Dzienniczek zawiera osobiste zapiski siostry Faustyny, polskiej zakonnicy zmarłej w 1938 r., wizjonerki i mistyczki, której Jezus zlecił przekazanie światu orędzia o Bożym Miłosierdziu. Niezwykłe dzieło duchowe, zachwycające swą prostotą i mądrością. Kieruje ono do każdego z nas osobiste wezwanie do bezgranicznego zawierzenia Bogu, który jest „samym Miłosierdziem”.
Dzienniczek zawiera osobiste zapiski siostry Faustyny, polskiej zakonnicy zmarłej w 1938 r., wizjonerki i mistyczki, której Jezus zlecił przekazanie światu orędzia o Bożym Miłosierdziu. Niezwykłe dzieło duchowe, zachwycające swą prostotą i mądrością. Kieruje ono do każdego z nas osobiste wezwanie do bezgranicznego zawierzenia Bogu, który jest „samym Miłosierdziem”.
Dzieje Pawła z Tarsu"" są dziełem wielkiego erudyty, który nawet skomplikowane sprawy potrafił przedstawiać w sposób prosty, jasny, zrozumiały. ks. Roman Bartnicki Paweł z Tarsu, prześladowca chrześcijan, nawraca się w drodze do Damaszku. Co sprawia, że faryzeusz, człowiek wykształcony w Jerozolimie, przyjmuje chrzest, by ruszyć w podróż, która odmienia losy świata i Kościoła? Ks. Eugeniusz Dąbrowski, biblista i tłumacz Nowego Testamentu, przez długi czas był jedynym Polakiem posiadającym stopień doktora nauk biblijnych, który otrzymał z rąk kard. Eugenio Pacelliego, przyszłego Pius XII. W ,,Dziejach Pawła z Tarsu"", które były codzienną lekturą prymasa Stefana Wyszyńskiego w czasie jego internowania, ks. Dąbrowski autora listów do Rzymian pokazuje w świetle licznych odniesień do źródeł powstałych w trakcie życia Apostoła. Otrzymujemy w ten sposób opowieść o człowieku, Kościele, historii, polityce i literaturze. Opowieść o tym, jak wszystkie te elementy oddziaływają na siebie i wzajemnie się uzupełniają.
Książka jest poświęcona problematyce religijności ludzi świeckich w państwie zakonnym w Prusach, analizowanej i interpretowanej przez pryzmat oddziaływania obrazów na wiernych. Autorka skupia się na roli, jaką obrazy odgrywały zarówno we wspólnotowej, jak i indywidualnej praktyce religijnej, analizując ich treści i formę, ekspresję i retorykę, funkcje i miejsce w różnych przestrzeniach sakralnych dostępnych dla laikatu (ze szczególnym naciskiem na ikonosferę kościoła parafialnego). Uwzględniając przemiany ideologiczne i religijne, jakie zachodziły w państwie krzyżackim do połowy XV stulecia, poddaje interpretacji możliwości oddziaływania dzieł sztuki na poziom chrystianizacji oraz na religijne emocje w miejskich i wiejskich kręgach społeczeństwa państwa zakonnego. Dzieło sztuki sakralnej jawi się w tym ujęciu jako ważny środek nauczania i współczynnik pobożności, którego rola wzrosła szczególnie w dobie reformy Kościoła na przełomie XIV i XV wieku. Przedstawione analizy i refleksje nad obrazem – jako pomostem między dogmatem a wiarą: pomiędzy tym, co oficjalne i narzucone a tym, co wewnętrzne i przeżywane emocjonalnie – są propozycją nowego podejścia do roli sztuki w średniowiecznej religijności regionu.
Dr Monika Jakubek-Raczkowska pracuje w Zakładzie Historii Sztuki Średniowiecznej i Nowożytnej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Prowadzi badania nad wzajemnymi relacjami sztuki, duchowości, mistyki oraz nad średniowieczną rzeźbą regionu pokrzyżackiego w kontekście jej europejskich powiązań (z naciskiem na tzw. styl piękny około roku 1400). Jest autorką monografii poświęconej rzeźbie gdańskiej przełomu XIV i XV wieku, katalogu ekspozycji średniowiecznej rzeźby w Muzeum Narodowym w Gdańsku oraz artykułów naukowych na temat sztuki państwa zakonnego w Prusach. Prezentowana książka wpisuje studia nad sztuką regionu w nowoczesny nurt badań nad sztuką i religijnością późnośredniowiecznej Europy.
Umiłowanie przeszłości z jej legendarnymi akcentami, duchowa aura zakątka w widłach rzek Warty i Cybiny skłoniły mnie do przygotowania tej publikacji w o wiele szerszej prezentacji, niż to czyniłem w albumach o Poznaniu. Każda epoka wnosiła swą cząstkę do obrazu architektonicznego i duchowego Ostrowa Tumskiego. Dominującym akcentem
minionych stuleci pozostaje jednak katedra.
Zastanowić się wypada, jakie czynniki wpłynęły na to, że świątynia przetrwała nie tylko zmienne koleje losu, ale dziś należy do najprężniejszych ośrodków duchowych tego regionu – Wielkopolski. Zacznę od srebrnopiórego orła, jego postać stała się znakiem plemion, które utworzyły państwo polskie na rozległych, lesistych równinach w dorzeczach Wisły i Odry. Stara legenda, przekazywana z pokolenia na pokolenie o najstarszym przodku polskim Lechu tu też ma miejsce.
Kiedy w 1295 roku książę wielkopolski Przemysł II, dokonując kolejnej próby zjednoczenia ziem polskich, przywdział koronę królewską, kazał na swej majestatycznej pieczęci umieścić orła w koronie i napis głoszący, że „Zwrócił sam Najwyższy zwycięskie znaki Polakom”. To był prolog do tego, czego świadkami były kolejne pokolenia, tworzenia się państwa Polan i Rzeczypospolitej. Pracując nad albumem, obcowałem z epokami powstawania kolejnych dzieł sztuki sakralnej, którymi uposażano świątynię, były niszczone, ale i odtwarzane od nowa wielokroć. Wszystko co zostawiamy po sobie, staje się źródłem historycznym, które zawiera informacje o przeszłości. Moja prezentacja poświęcona jest tym akcentom z historii katedry, które godne są wyróżnienia i stałego miejsca w naszej pamięci.
Spacerując po Ostrowie Tumskim, myślałem, ile jeszcze tajemnic kryje ta uświęcona ziemia.
Zwiedzając katedrę, odnosimy wrażenie, że historia która zaczęła się tu setki lat temu, trwa do
dziś. Była ona świadkiem najważniejszych wydarzeń w dziejach naszego kraju. Mieszko I przygotował na przyjazd czeskiej księżniczki Dąbrówki nie tylko pałac, ale i kaplicę. Była to pierwsza świątynia na ziemiach polskich. Zbudowano też potężne baptysterium z misami chrzcielnymi dla ludu. W świątyni znajduje się wiele cennych dzieł sztuki, część z nich trafiła tu po 1945 roku, obfitość możemy zobaczyć w Muzeum Archidiecezjalnym – dawnej Akademii Lubrańskiego. Kościół katedralny był miejscem wielu wydarzeń historycznych. Do takich należały m.in. pogrzeby średniowiecznych królów i książąt. Świątynia jest najstarszą nekropolią władców z dynastii piastowskiej.
Prezentowany album to właśnie wynik spotkania z tymi, którzy na przestrzeni ponad tysiąca lat tworzyli to miejsce. Uważam, że nawet pośredni sposób obcowania ze sztuką sakralną przez oglądanie fotografii, przeczytanie paru zdań o architekturze, o rzeźbie i malarstwie, drewnie uszlachetnionym ręką artysty – w jakiś sposób wzbogaca naszą wiedzę historyczną i dostarcza niezapomnianych wrażeń.
Informacje o przedstawionych zabytkach mają formę zwięzłych not, obejmujących istotne dane każdego obiektu. Wszystkich, którzy uczestniczyli w tworzeniu tego albumu, będę wspominał z wielką sympatią. Szczególne podziękowania przekazuję Arcybiskupowi Metropolicie Stanisławowi Gądeckiemu, księdzu proboszczowi Ireneuszowi Szwarcowi, ks. Marianowi Lewandowskiemu, ks. Michałowi Maciołce, bratu Józefowi Przybyszowi za okazanie dobrej woli i pomocy przy gromadzeniu materiałów fotograficznych i merytorycznych.
Przy technicznym kształtowaniu wizerunku tej książki współpracował ze mną Bogusław Trybus.
Mam nadzieję, że ten album stanie się naszą wspólną radością.
Konrad Kazimierz Czapliński
Teksty mistyczne charakteryzują się wielkim bogactwem obrazów, poprzez które różni autorzy starali się przybliżyć prawa duchowego wzrostu. Chociaż każdy z nich wydaje się być inną historią, tak naprawdę wszystkie mówią o wyprawie w to samo miejsce – w głębię twej duszy. Za każdym razem jednak widzianej z innej perspektywy.
„O modlitwie” to tekst rekolekcji wygłoszonych przez o. Jorge Mario Bergoglio SJ w 1990 roku w La Plata zawiera cenne wskazówki na temat m.in. modlitwy w obecności Boga, modlitwy wstawienniczej i we wspólnocie, samotności przed Bogiem, ograniczeń i słabości modlitwy oraz różnic w modlitwie do Ojca, do Syna lub do Ducha Świętego.
Książka zawiera także praktyczna zachętę do modlitwy: „modlitwę pięciu palców”, która propagował arcybiskup Buenos Aires, obecnie Papież Franciszek. To prosty sposób, dostępny nawet dla dzieci, aby każdego dnia praktykować modlitwę za tych, którzy jej naprawdę potrzebują: za bliskich, za rodziców, nauczycieli, profesorów i katechetów, za przełożonych, sprawujących władze i stanowiących prawa, za pogrążonych w trudnościach, a na końcu – widząc już swoje problemy we właściwej perspektywie – za samych siebie. Warto stosować te metodę i rozpowszechniać ją wśród rodziny i znajomych oraz we wspólnotach. Dodatek stanowią modlitwy wypowiedziane publicznie przez Ojca Świętego.
Papież Franciszek jest człowiekiem wielkiej modlitwy. Jego siłą jest głębokie życie duchowe oraz doświadczenie duchowości ignacjanskiej, praktykowanej przez jezuitów. Oby „szkoła modlitwy” Papieża Franciszka sprawiła, że cała rodzina Kościoła przylgnie jeszcze bardziej do Chrystusa przez modlitwę.
Przedziwna legenda o kobiecie, która podstępem, udając mężczyznę, zdołała dostać się na tron Piotrowy, poczynając od połowy XIII w. pojawiała się w formie krótkich wzmianek w dziełach niektórych kronikarzy i autorów kolekcji kaznodziejskich przykładów. Z nastaniem reformacji postać Joanny (zwanej niekiedy również Gilbertą lub Agnieszką, zresztą lista różnych jej imion była dość długa) stała się argumentem nieustannie powracającym w protestanckich atakach na papiestwo. Jednym z takich właśnie polemicznych głosów jest Historyja o papieżu Janie tego imienia VIII, który był Gilberta biała głowa z Anglijej i o inszych wielu papieżoch, którzy przed nią i po niej byli, wydana w Brześciu nad Bugiem w roku 1560 polska adaptacja niewielkiej książeczki sławnego włoskiego biskupa apostaty Pier Paola Vergeria Młodszego.
Jego pierwsze słowa jako biskupa Rzymu, a także pamiętna prośba do wiernych o błogosławieństwo i modlitwę, zanim sam udzielił błogosławieństwa, rezygnacja z apartamentów papieskich, pochwała prostego stylu życia oraz wołanie o „Kościół ubogi dla ubogich” – to wszystko wyraża się w imieniu, które przybrał – Franciszek.
W obliczu wszystkich ran, które przysparzają cierpień dzisiejszemu Kościołowi, Ojciec Święty podkreśla na nowo odpowiedzialność osób świeckich, konieczność budowania „od samego dołu”, potrzebę wypełniania misyjnego posłania, by iść na peryferie świata i społeczeństwa, docierając aż do ludzi najuboższych – nie tylko w sensie materialnym, lecz także duchowym.
Przyjęcie przez papieża imienia św. Franciszka z Asyżu wskazało na rzeczywisty program tego pontyfikatu, a zarazem stało się zapowiedzią odnowy Kościoła. Co więcej, na Stolicę Piotrową po raz pierwszy został wybrany biskup z Ameryki Łacińskiej i jezuita, który w dodatku nie był wcześniej osobą powszechnie rozpoznawalną.
Kościół przetrwa i w dużej mierze będzie to zawdzięczał wysiłkowi, jaki wkłada w kształtowanie siebie jako wspólnoty naśladowców Chrystusa. Do tego też wzywa nas życiowa postawa pierwszego papieża z drugiej półkuli – papieża, któremu na imię Franciszek.
Hans Waldenfels (ur. 1931) – jezuita, profesor teologii fundamentalnej, teologii religii niechrześcijańskich i filozofii religii na Uniwersytecie w Bonn. Jest uznanym autorem wielu książek, wydanych także w Polsce.
Z okazji kanonizacji Jana XXIII ukazuje się jego biografia, napisana przez wybitnego znawcę jego postaci i dzieła, Giuseppe Alberigo, zasłużonego zwłaszcza w czasie przygotowywania dokumentów w związku z procesem beatyfikacyjnym (początek lat 90.). To opracowanie pokazuje, że przy bliższym poznaniu życia papieża Jana nie tylko staje przed nami wzorcowe doświadczenie chrześcijańskie, ale w jego drodze życiowej odnajdujemy klucze do odczytania i zinterpretowania przyspieszonej odnowy Kościoła, której korzenie w znacznej mierze tkwią w nowości, jaką św. Jan XXIII wniósł w historię papiestwa. Osoba i pontyfikat św. Jana XXIII wciąż bowiem stanowią istotny punkt odniesienia i nieodwracalny moment w rozwoju współczesnego chrześcijaństwa, a zwłaszcza katolicyzmu rzymskiego.
Z lektury duchowej biografii św. Jana XXIII wyłaniają się trzy zasadnicze elementy, które pozostaną stałymi punktami odniesienia w całym jego życiu. Przede wszystkim jest to jego nieustanne dążenie do uświęcenia, wierności łasce; następnie jego obserwacja wydarzeń zarówno małej, jak i wielkiej historii; trzecim elementem jest Kościół, najbliższy mu horyzont w całej jego egzystencji. Na tle pozornej „zwyczajności” jego gestów – w których ocenie zdarzało się, że mylono prostotę z powierzchownością, posłuszeństwo z biernością, pokorę z bezosobowością – wybija się jego świetlana postać „dobrego giganta”, zdolnego sprawić, by wszyscy ludzie bezpośrednio odczuli miłość Ojca.
Giuseppe Alberigo (1926-2007), profesor zwyczajny historii Kościoła na Uniwersytecie Bolońskim, przez prawie pięćdziesiąt lat był duszą i sekretarzem Instytutu Nauk Religijnych, a także redaktorem naczelnym czasopisma Cristianesimo nella storia. Uniwersytety w Monachium, Strasburgu i Münster przyznały mu doktoraty honoris causa z teologii. Współpracował w przygotowaniu dokumentacji do procesu beatyfikacyjnego Jana XXIII. Pod jego redakcją ukazała się Storia del Concilio Vaticano II (1959-1965) [Historia Soboru Watykańskiego II (1959-1965)] w 5 tomach, publikowana jednocześnie w 6 językach od 1996 roku.
Święty Ignacy Loyola (1491-1556), założyciel Towarzystwa Jezusowego, dzięki swojemu wewnętrznemu doświadczeniu duchowemu napisał książkę Ćwiczenia duchowne – jeden z najbardziej znanych i najważniejszych dla życia duchowego tekstów, umiłowany przez niezliczoną rzeszę kierowników duchowych i świętych. Tekst ten, od wieków uważany za podręcznik rozeznawania, żarliwości apostolskiej, a także świętości, zawsze przynoszący te same rezultaty, może być uważany za podstawowy tekst dla nowych zastępów księży, zakonników i świeckich, którzy chcą służyć ad maiorem Dei gloriam.
Wiele rodzin zakonnych czerpało natchnienie z duchowości św. Ignacego Loyoli albo korzystało ze współpracy z członkami Towarzystwa Jezusowego. Również Założyciel Księży Sercanów, o. Leon Dehon (1843-1925), inspirował się duchowością św. Ignacego i otrzymywał wsparcie członków Towarzystwa Jezusowego.
Ksiadz Gabriel Pisarek w swojej pracy ukazuje rolę, jaką ćwiczenia św. Ignacego odegrały w duchowości o. Dehona. Czyni to w sposób naukowy, kompletny i systematyczny, jednocześnie w bardzo przystępny sposób.
Jan XXIII był całe życie zupełnie normalnym człowiekiem, pochodził z przeciętnej rodziny, prowadził zwykłe życie kapłana i biskupa, w którym jednak musiał czasem rozwiązywać trudne, choć skądinąd całkiem prozaiczne problemy. Nie spotkamy u niego mistycznych przeżyć, nie był cudotwórcą, nie spędzał długich godzin w konfesjonale i nie miał stygmatów, nie nawrócił w swym życiu miriad pogan, ateistów i innowierców, wreszcie nie zginął męczeńską śmiercią, lecz umarł we własnym łóżku.
A i teraz wielu z przekąsem zauważa, że z cudami też się specjalnie nie popisał, skoro papież Franciszek zwolnił go z tego wymogu w trakcie procesu kanonizacji. A zatem po co nam taki święty? I skąd się nagle wzięło aż tylu ludzi żywiących do niego tak głęboką cześć, że Kościół zdecydował się obdarzyć go chwałą ołtarzy?...
Podręcznik do religii dla III klasy gimnazjum. Seria: W drodze do Emaus
Podręcznik dla ucznia dostępny w wersji tradycyjnej (papierowej) lub elektronicznej (na płycie DVD dołączonej do zeszytu dla ucznia).
Treści zawarte w podręczniku objaśniają istotę chrześcijańskiego rozumienia i wyrażania w życiu odpowiedzialności za siebie i swoje otoczenie. Autorzy położyli nacisk na to, by swoje wysiłki katechizowany łączył z pomocą niesioną mu przez Boga w sakramencie bierzmowania. Z tego powodu sakrament ten zostaje wyeksponowany jako działanie Jezusa Chrystusa mocą Ducha Świętego umacniające człowieka do "bycia odpowiedzialnym". W tym świetle zostaje objaśniana potrzeba ludzkiego wysiłku do rozwijania w sobie Bożego życia, które Jezus Chrystus ofiarowuje człowiekowi za pośrednictwem Kościoła i jego sakramentów. Ponieważ sam rozwój życia opartego na zasadach wiary może przyjmować bardzo różne postaci, zostają młodzieży podane charakterystyczne jego rysy, które nakreślił przed ludźmi w Modlitwie Pańskiej sam Jezus Chrystus.
Treści przyporządkowane zostały dziewięciu grupom tematycznym. Każdą z nich rozpoczyna jednostka lekcyjna, której celem jest przybliżenie młodzieży Bożego patrzenia na sprawy ludzkiego życia. Zetknięcie się ze słowem Bożym ma nieść jej pomoc w nabywaniu umiejętności religijnego interpretowania spraw ludzkiego życia, które komentują postaci ze świata nauki czy kultury.
Wiarygodności odpowiedzi udzielanych człowiekowi przez Pana Boga katechizowany może doszukiwać się w postaciach, które w swoim życiu odpowiedzialnie potraktowały Boga i Jego słowa.
Do podręcznika został przygotowany zeszyt ucznia.
Podręcznik zgodny jest z programem "Pójść za Jezusem Chrystusem" nr AZ-3-01/10. autorstwa Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski z 9 czerwca 2010 r.
Nr dopuszczenia podręcznika AZ-033-01/10-KR-2/14
Data dopuszczenia: 13 stycznia 2014 r.
"Tajemnica Graala. Śledztwo w sprawie Świętego Kielicha" to kolejna książka Grzegorza Górnego i Janusza Rosikonia z cyklu dziennikarskich dochodzeń tropami najważniejszych relikwii chrześcijaństwa. W trzecim tomie autorzy postanowili odnaleźć najbardziej poszukiwany przedmiot w dziejach świata, czyli Świętego Graala, a więc Kielich, którego miał użyć Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy, gdy ustanawiał Eucharystię. Autorzy wyruszyli śladami owej relikwii, która wiodła od Jerozolimy, poprzez Rzym, do Hiszpanii. Na Półwyspie Iberyjskim dotarli do wielu tajemniczych miejsc, w których Kielich ukrywany był przez muzułmańskimi najeźdźcami. W Pirenejach zwiedzali niedostępne górskie klasztory, które dawały początek średniowiecznym opowieściom o Graalu i Rycerzach Okrągłego Stołu. Spotykali się z historykami, dzięki którym mogli zrekonstruować dzieje Świętego Kielicha ze wszystkimi perypetiami. Rozmawiali również z archeologami, którzy badali ów przedmiot, potwierdzając jego pochodzenie z ziem Bliskiego Wschodu i z czasów Jezusa. Dotarli też do wyników wielu badań na ten temat. W efekcie doszli do wniosku, że naczynie z jerozolimskiego Wieczernika znajduje się dziś w katedrze w Walencji. Wynikiem ich podróży do Europie i wielomiesięcznego śledztwa stała się niemal 300-stronicowa, bogato ilustrowana książka reporterska "Tajemnica Graala" – pierwsze na świecie tak obficie udokumentowane kompendium wiedzy na temat Kielicha z Ostatniej Wieczerzy. To publikacja oddzielająca rzeczywistość od mitów i legend oraz prezentująca prawdziwe dzieje Świętego Graala.
Mało kto wie, że Ojciec Święty Jan Paweł II niemal co piątek odprawiał nabożeństwo Drogi Krzyżowej na… dachu Pałacu Apostolskiego. Znajduje się tam 14 stacji wykonanych na polecenie Pawła VI. Nikt tam nie fotografował naszego papieża – poza Adamem Bujakiem, który został tam raz dopuszczony – w 1987 r. Nic tak nie oddaje głębi wiary przyszłego Świętego, jak wspomnienie odprawianej przez Niego prywatnie modlitwy Drogi Krzyżowej; jest to wspomnienie przejmujące. Zdjęcia oddają pełnię dramatu, jaki przeżywał Jan Paweł II krocząc w rozmodleniu od stacji do stacji; artysta utrwalił na Jego twarzy cierpienie, zdaje się On osobiście uczestniczyć w Męce Chrystusa. Tylko przy tej okazji można było zobaczyć papieża ubranego na czarno – celowo, by nie mógł stać się łatwym celem dla snajperów…
W przededniu kanonizacji Jana Pawła II czytelnicy otrzymują całkowicie unikatową książkę składającą się ponadto z wielu innych nie publikowanych zdjęć polskiego Papieża z okresu Triduum Paschalnego. „Via Crucis” to jednak dzieło nie tylko artysty fotografika, ale w jeszcze większym stopniu samego Jana Pawła II, którego krótkie, ale jakże głębokie i poruszające rozważania Drogi Krzyżowej znajdują się także na kartach tej książki. Zachowały się teksty dwóch Dróg Krzyżowych autorstwa Karola Wojtyły – Jana Pawła II; jedna z roku 1976, druga z 2000. Obie znalazły się w „Via Crucis”. Premiera książki przypada na początek Wielkiego Postu i poprzedza 9. rocznicę śmierci polskiego Papieża.
Książka stanowi wyraz doświadczeń rekolekcjonisty i kierownika duchowego. Rozważania inspirowane fragmentami Ewangelii św. Marka zachęcają do wnikliwej medytacji Słowa Bożego. Publikacja może służyć jako podręcznik rekolekcyjny dla prowadzących i przeżywających rekolekcje lectio divina w grupach zamkniętych, ale także jako propozycja indywidualnej formacji w warunkach codzienności.
Jest to zapis wydarzeń – a zarazem towarzyszących im refleksji – jakie miały miejsce w Watykanie w związku z ustąpieniem papieża Benedykta XVI i wyborem kard. Jorge Mario Bergoglio na nowego papieża, który przyjął imię Franciszek. Autorem tego zapisu jest o. Antonio Spadaro SJ, jezuita, redaktor naczelny wpływowego miesięcznika „La Civilta Cattolica”, a zarazem konsultant Papieskiej Rady Kultury, który znany jest szerszej publiczności jako autor pierwszego wywiadu z papieżem Franciszkiem przedrukowanego później przez prasę na całym świecie. Książka ta w niczym nie przypomina zalewu publikacji, jakie się pojawiły zaraz po wyborze nowego papieża. Ukazuje ona bowiem ścisły związek, jaki zachodzi między ustąpieniem Benedykta i wyborem Franciszka. Stało się to możliwe za sprawą głębszej wiedzy płynącej z duchowego wnętrza autora, który tak jak papież jest jezuitą.
W Roku Wiary, w którym cały Kościół został zaproszony przez Benedykta XVI, aby wyznawać, celebrować, przeżywać i w modlitewnym spotkaniu z Bogiem pogłębić swoją wiarę, ks. Janusz Chyła, wicerektor pelplińskiego Wyższego Seminarium Duchownego, wygłosił cykl połączonych z nabożeństwem Gorzkich Żali kazań pasyjnych, w których przybliżał wiernym tajemnice zawarte w widzialnych znakach Bożej łaski, jakimi są sakramenty Kościoła.
Kalwaria Zebrzydowska – ukochane Sanktuarium Papieża Polaka.
Niezwykle ważne miejsce na mapie kultu Maryjnego w Polsce zajmuje Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej, nazywane także „polską Jerozolimą” .
Sanktuarium pasyjno-maryjne ojców bernardynów składa się z bazyliki, klasztoru i 42 kapliczek. W 1999 roku zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, jako tego typu miejsce, a w roku 2000 obiekt uznano za Pomnik historii Polski. Historia Sanktuarium sięga początków XVII wieku.
Wspomniane 42 kapliczki i kościoły tworzą tzw. dróżki Pana Jezusa i Matki Bożej, które są przemierzane od wieków przez pielgrzymów.
Jan Paweł II był wielokrotnym gościem w tym miejscu. Podczas jednej z ostatnich wizyt w Polsce wspominał: „Przychodziłem sam i wędrowałem po dróżkach Pana Jezusa i Jego Matki, rozpamiętywałem Ich najświętsze tajemnice. To jest zupełnie przedziwna rzecz — te dróżki... . Co tutaj człowieka stale pociąga na nowo? Tajemnica zjednoczenia Matki z Synem i Syna z Matką, opowiedziana jest plastycznie i szczodrze poprzez wszystkie kaplice i kościółki, które rozłożyły się wokół centralnej bazyliki”.
W prezentowanym modlitewniku znajdziemy m.in. modlitwę do Matki Bożej Kalwaryjskiej, Modlitwy Jana Pawła II.
Informacje historyczne a także te, dotyczące wielokrotnego pobytu Jana Pawła II w Kalwarii Zebrzydowskiej stanowią niewątpliwy atut naszego modlitewnika.
Modlitewnik poświęcony jest Matce Bożej Licheńskiej. Za wstawiennictwem Maryi możemy upraszać wszelkich łask, potrzebnych każdej rodzinie.
Oprócz modlitw, nowenny do Matki Bożej Licheńskiej znajdziemy tu także Modlitwę Jana Pawła II w intencji rodzin, a także Modlitwę Ufności oraz Zawierzenia do wspólnego odmawiania w rodzinie.
Proponowany Modlitewnik zawiera także historię objawień Matki Bożej oraz świadectwa ludzi, którzy otrzymali łaski za Jej wstawiennictwem.
Początek sanktuarium dały objawienia maryjne w I poł. XIX wieku, których świadkami byli Tomasz Kłossowski i Mikołaj Sikatka.
Warto wspomnieć, że Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej jest ośrodkiem kultu maryjnego nie tylko o znaczeniu ogólnopolskim, lecz także międzynarodowym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
