Kiedy dzwoni Francis Ford Coppola, wielki wizjoner kina, autor m.in. Ojca chrzestnego i Czasu apokalipsy, nie odkłada się słuchawki. Wojciech Kilar podjął więc współpracę z reżyserem i stworzył kultową dziś ścieżką dźwiękową do opowieści o potworze z Transylwanii, który kochał zbyt mocno. Po latach tę patetyczną i liryczną kantatę na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną wywracają na nice pianista Piotr Orzechowski i saksofonista Kuba Więcek.
Piotr Orzechowski nie bez powodu zwany jest Pianohooliganem – z satysfakcją demoluje granice pomiędzy dawnym i nowym, klasyką i jazzem. Natomiast Kuba Więcek to jeden z najbardziej wszechstronnych jazzmanów swojego pokolenia, który z upodobaniem znajduje dla swojej muzyki nowe konteksty, brzmienia i wyzwania. Ktoś powie, że Orzechowski i Więcek biorąc się za Kilara szargają świętość. Jednak to, co stworzyli, wznosi wariacje na temat muzyki filmowej Wojciecha Kilara na zupełnie nowy poziom.
Henryk Wieniawski (1835-1880) - polski kompozytor i światowej sławy skrzypek, nazywany "księciem skrzypków", "królem struny G", "czarodziejem skrzypiec", "ostatnim wirtuozem romantyzmu" - artysta, o którym można by dziś powiedzieć, że był celebrytą w najlepszym tego słowa znaczeniu. Jego spuścizna twórcza nie należy do obfitych, ale jej ranga w światowej literaturze skrzypcowej jest fundamentalna. Barwną biografię i niezwykłe koleje losów tej fascynującej postaci opowiada Mateusz Borkowski, który prowadzi Czytelnika śladami licznych tourne wirtuoza, koncertującego z intensywnością porównywalną do dzisiejszych gwiazd muzyki pop i rocka. Wirtuoza zarówno obdarzonego ogromnym temperamentem, jak i głęboko lirycznego. Jego imieniem opatrzono słynny poznański Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy i choć niemal każdy o konkursie słyszał, to nie każdy zna sylwetkę jego patrona. Aż dziw, bo biografia ta jest niczym atrakcyjny scenariusz filmowy - wciąga bez reszty.
Wolfgang Amadeus Mozart (17561791) austriacki kompozytor, jeden z trzech klasyków wiedeńskich, powszechnie uznawany za geniusza muzycznego i powszechnie też znany ze swych przebojowych utworów, o których nawet nie-melomani wiedzą, że wyszły spod jego pióra młodziana w peruce, znanego im choćby z czekoladowych kulek. Żywy, dowcipny, błyskotliwy, skłonny do żartów, kochający zabawy i grę w bilard. Jego sława jako cudownego dziecka z Salzburga rozchodziła się po Europie dzięki podróżom i popisom w roli skrzypka, klawiszowca, improwizatora i kompozytora tworzącego dużo i w szalonym tempie.Z właściwą sobie wyostrzoną optyką Danuta Gwizdalanka kreśli wyrazisty portret Mozarta i jego kariery. Daje szybki, lecz wnikliwy rzut oka na czasy, w których żył, na dzieła, które pisał, oraz z przenikliwością oddziela prawdę od mitów i legend powstałych wokół jego życia i przedwczesnej śmierci.
Zbiór 22 krótkich miniatur przygotowanych specjalnie dla dzieci przez polskich kompozytorów. Różnorodność stylistyczna utworów podnosi ich wartość dydaktyczną, pobudza dziecięcą wyobraźnię i ułatwia codzienną naukęUtwory w publikacji:DobranocDuży słońDyngus melodia ludowa z MazowszaKanonKołysankaKotekKumoszkiMały zajączekMarszMarszMarszMelodia ludowaMyszkaNa fujarcePiłkaPiosenka kurpiowskaRozmowaSmutna piosenkaSpacer żółwiaW młynieZabawaŻabki
Znaki zapytania"" to pierwotna wersja książki ""Notatki o muzyce i muzykach"" z 1961 roku pełna i bez cenzury.To nie tylko zbiór szkiców o muzyce, galeria twórców dawnych i nowych, ale przede wszystkim wyjątkowy zapis polskiej kultury przełomu politycznego lat 19551958. To niezwykły dokument epoki, kreślony piórem jednego z jej wnikliwych obserwatorów, wybitnego muzyka i pisarza, słuchacza, czytelnika i odważnego uczestnika tamtych wydarzeń - Zygmunta Mycielskiego
Bach - muzyk jest zdumiewającym geniuszem. Bach - człowiek jest rozczarowująco zwyczajny, pełen trywialnych wad, a w wielu aspektach wciąż dla nas niewidoczny. W istocie o jego prywatnym życiu wiemy mniej niż w przypadku jakiegokolwiek innego znaczącego kompozytora z minionych 400 lat. Nie pozostawił po sobie żadnej intymnej korespondencji z rodziną i niewiele faktów poza kilkoma anegdotami ocalało do naszych czasów, by pomóc nam w namalowaniu bardziej ludzkiego, wielowymiarowego portretu kompozytora: w dostrzeżeniu w nim choć przez chwilę syna, kochanka, męża, ojca. Być może istniał w nim samym jakiś organiczny opór przed odsłonięciem kurtyny i ujawnieniem się; w przeciwieństwie do większości swoich współczesnych, nie korzystał z okazji, gdy takowa się nadarzyła, by pozostawić po sobie spisane świadectwo swojego życia i drogi twórczej. A mimo to Gardiner w niezmiernie wciągający sposób ukazuje Bacha jako kompozytora i człowieka. Cztery najważniejsze rozdziały książki: o kantatach, Pasji wg św. Jana, Pasji wg św. Mateusza oraz Mszy h-moll, stanowią prawdziwą kopalnię osobistych spostrzeżeń i detali faktograficznych z życia tego kompozytora. Światowy bestseller, pierwszy raz w polskiej wersji językowej.
Hector Berlioz (1803–1869) – francuski kompozytor, dyrygent, pisarz, publicysta, stuprocentowy romantyk, odważny, bezkompromisowy rewolucjonista w traktowaniu orkiestry symfonicznej, twórca nowych gatunków muzycznych. Kilka jego dzieł – jak Symfonia fantastyczna, Harold w Italii czy teoretyczny Traktat o nowoczesnej instrumentacji i orkiestracji – zyskało w historii muzyki status przełomowych, niosących nowe jakości, jakich nikt przed nim nie odkrywał. O nich, a także o wielu perypetiach życiowych, zawodowych i oczywiście romantycznych uniesieniach serca opowiada z równie romantyczną pasją Bruno Messina – biograf i zaangażowany admirator twórczości swego rodaka. Bez tej pasji nie sposób zrozumieć źródeł muzyki Berlioza, buzującej emocjami, nasyconej niepokojem, wzniosłością, słodyczą i… miłością.
Grażyna Bacewicz (1909–1969) – kompozytorka o indywidualnym, wyrazistym stylu, znakomita skrzypaczka, bardzo dobra pianistka, utalentowana pisarka, przez wiele lat wiceprezes Związku Kompozytorów Polskich, jurorka najważniejszych międzynarodowych konkursów muzycznych, a zarazem silna i wrażliwa kobieta, wyjątkowo rodzinna, obdarzona szczególnym urokiem osobistym, niezwykłą energią i wielkim potencjałem twórczym. Światowa sława stała się jej udziałem, kompozycje były nagradzane, niemal od razu prezentowane przez najlepszych wykonawców i wydawane. Entuzjastyczne recenzje pisali krytycy, wśród nich Stefan Kisielewski, który dostrzegał w jej grze „żarliwą drapieżność”, a Koncert na orkiestrę smyczkową określił jako „«krwisty kawał» zdrowej i smacznej muzyki”. Opowieść biograficzną, opartą w dużej mierze na listach i innych dokumentach rodzinnych, otrzymujemy niejako „z pierwszej ręki” – od wnuczki artystki.
Georg Philipp Telemann (1681–1767) – niemiecki kompozytor o ogromnym dorobku, jeden z pierwszych propagatorów i menedżerów muzyki, rówieśnik i dobry znajomy Bacha i Händla, wybitny kapelmistrz swoich czasów, samouk. Swoją działalność związał z dworami w Lipsku, Eisenach, Frankfurcie nad Menem, Hamburgu, Bayreuth, a także… w Żarach i Pszczynie, co pozostawiło pewien ślad w muzyce. Z sympatią odnosił się do ludzi tam spotkanych oraz ich folkloru, toteż znajdujemy w jego kompozycjach jakże atrakcyjne dla nas polonica. Pozostawił spuściznę, której mało kto mógł dorównać – ok. 3000 (!) utworów. Pisał m.in. opery, oratoria, msze, pasje, kantaty, instrumentalne sonaty, koncerty i suity – wszystkie stosowane wówczas gatunki. Komponował szybko i atrakcyjnie. Dziś powiedzielibyśmy, że był „wziętym” twórcą. Trudu dogłębnego przestudiowania biografii i dzieł Telemanna podjął się Karol Bula, admirator jego muzyki, o której pisze, że jest nacechowana „niezwykłą elegancją i naturalnym wdziękiem”. Mała biografia jest zaledwie wycinkiem obszernych badań Autora.
Wywiad o niczym. Rozmawiają Zygmunt Krauze i Michał Mendyk to publikacja, która otwiera reaktywowaną po latach serię PWM „Ludzie świata muzyki”.
Zygmunt Krauze ujmująco szczerze, ale i przewrotnie odpowiada na nie zawsze wygodne pytania stawiane przez interlokutora – o przekonania, prywatne życie i twórczość. Bo o poważnych sprawach, takich jak kultura muzyczna, polityka czy miejsce artysty w świecie, można rozmawiać bezpretensjonalnie. Kompozytor, którego „najlepszym przyjacielem jest fortepian”, zajmująco opowiada o swoich paryskich losach, o byciu artystą w czasach PRL-u. Dyskutuje z Mendykiem o dziedzictwie Johna Cage’a, znaczeniu muzyki tradycyjnej dla muzyki poważnej, eksperymentach Warsztatu Muzycznego i o twórczości Władysława Strzemińskiego. Dystans do siebie, poczucie humoru, ciekawość i otwartość na eksperyment charakterystyczne dla twórczości autora III Koncertu fortepianowego „Okruchy pamięci” ujawniają się i tutaj, w osobie artysty o światowej renomie, zapewne także dzięki bezpośredniości Michała Mendyka.
Wyjątkowy śpiewnik zawierający wybór 100 najważniejszych dla historii naszego kraju utworów patriotycznych. Układ na głos z akompaniamentem fortepianu i z chwytami gitarowymi dają nieograniczone mozliwości korzystania ze zbioru osobom o różnym stopniu zaawansowania muzycznego. Dodatkowym atutem publikacji są komentarze lokujące każdą z pieśni w szerszym kontekście historycznym.Antologia Pieśni Patriotycznej powstała dla starszych i młodszych, grających i śpiewających, uczniów i nauczycieli, dla świetnie znających te utwory i dla tych, którzy dopiero chcą się ich nauczyć. To śpiewnik dla każdego Polaka.
Biografia jednego z najciekawszych i najbardziej tajemniczych kompozytorów poskich.
Paweł Szymański nie dba o autopromocję, nie znajdziemy go w mediach społecznościowych, nie ma strony internetowej ani swojego stałego wydawcy. O sobie nie wypowiada się wcale, a o swoich utworach - z rzadka i niechętnie.
Krzysztof Kwiatkowski mówi wprost: "Pisanie o muzyce Pawła Szymańskiego to jakby działanie wbrew samemu kompozytorowi". Podjął jednak trud napisania tej małej monografii, proponując nam podróż przez fascynujące dzieła Szymańskiego. I choć w książce nie znajdziemy raczej anegdot dotyczących twórcy i jego środowiska, powie nam ona znacznie więcej o samym Szymańskim niż jakakolwiek dykteryjka. Całości dopełniają trzy wypowiedzi przyjaciół Pawła Szymańskiego, też kompozytorów, którzy uchylają rąbka dobrze strzeżonej tajemnicy i dodają do wizerunku artysty kilka ciekawych elementów.
Biografia kompozytora zaginionego pokolenia. Po świetnym debiucie w latach 30. i pracowicie spędzonym czasie okupacji Palester uważany był za jednego z najlepiej zapowiadających się kompozytorów polskich. Decyzja o pozostaniu na Zachodzie spowodowała, że z dnia na dzień stał się w Polsce persona non grata. Dwudziestoletnia praca w rozgłośni Radia Wolna Europa zapewniła mu utrzymanie i dała poczucie kontaktu z Ojczyzną, ale spowodowała jednak, że coraz bardziej postrzegany był jako redaktor, a nie twórca. A przecież nie przestał być kompozytorem. Do końca życia aktywny, komponował, podążając własną drogą. Jego twórczość imponuje szerokością horyzontów i ciężarem gatunkowym. Autor książki kreśli portret kompozytora pragnącego żyć i tworzyć godnie, w poczuciu wolności. Dramat wielkiego talentu w machinie historii. Ważna lektura bez znajomości dzieła i losów Palestra historia muzyki polskiej XX wieku jest niepełna.
Życie i dzieło Witolda Lutosławskiego opisywano już wielokrotnie i obszernie. W tak niedużej objętości otrzymujemy samą esencję treści na temat jego osobowości, szczególnego stylu bycia oraz kontekstów rodzinnych i historycznych, w jakich przyszło mu żyć i tworzyć. Rzut oka na najważniejsze dzieła - oraz idee ekompozytorskie - pozwala zrozumieć, co zapewniło mu zaszczytne miejsce w dziejach muzyki i w życiu muzycznym. Autorka opisuje historię kompozytora przystępnie i z sympatią. Wybór wypowiedzi przyjaciół kompozytora - znanych postaci ze świata kultury - dopełnia obraz znakomitego artysty, człowieka obdarzonego wybitnym intelektem i serdecznego w kontaktach z ludźmi.
Wydawać by się mogło, że o Fryderyku Chopinie napisano już wszystko. Czy zatem o mistrzu nokturnów, scherz, preludiów i ballad można powiedzieć coś nowego, pokazać go z nieco innej perspektywy? Tak, to możliwe! Polskie Wydawnictwo Muzyczne prezentuje opowieść o Frycku zdolnym i wesołym chłopaku, któremu improwizowanie wychodziło pysznie zarówno przy fortepianie, jak i w rozmowie z innymi ludźmi. Książkę zatytułowaną Impro Frycek napisała Katarzyna Huzar-Czub (świetna poetka i tłumaczka), a ilustracje stworzyła Małgosia Zając.Pięknie ilustrowana książeczka opisuje życie Fryderyka Chopina. Frycek okazuje się być nie lada urwisem, który rozbawia swoją publiczność do łez. Poza talentem kompozytorskim, posiada również dar improwizowania (nie tylko muzycznego)!Dzięki wierszowanej formie mini biografii i barwnym ilustracjom dzieci zaprzyjaźnią się z Fryderykiem Chopinem.Jest to angielska wersja ksiązki ""Impro- Frycek ""
Grę a vista można, a nawet należy ćwiczyć regularnie. To jeden z kluczowych elementów edukacji pianistycznej. Pomoże w tym niniejsza publikacja: zawiera zbiór ćwiczeń opatrzonych komentarzami autorów.Podręcznik przeznaczony jest dla uczniów szkół muzycznych II stopnia.
Teoria jazzu od podstaw do poziomu zaawansowanego to innowacyjny podręcznik napisany z myślą o studentach jazzu, absolwentach studiów jazzowych oraz o poszerzającym się gronie studentów muzyki klasycznej zainteresowanych improwizacją jazzową. Poprzez połączenie teorii, improwizacji, kształcenia słuchu oraz ćwiczeń harmonicznych w jedną logiczną całość, niniejsza publikacja umożliwi Czytelnikowi efektywne przyswojenie i zrozumienie zagadnień teoretycznych poruszanych w tym podręczniku.Ze względu na kompleksowy charakter przedstawionego materiału, Teoria jazzu nadaje się do użytku w szkołach muzycznych I i II stopnia, na uczelniach pedagogicznych i muzycznych w ramach zajęć z teorii jazzu, kształcenia słuchu, improwizacji, harmonii, literatury jazzowej lub kompozycji jazzowej. Publikacja ta może być również wykorzystywana przez muzyków kształcących się samodzielnie. Każda z trzech części Podstawowa, Średniozaawansowana i Zaawansowana została napisana z myślą o poziomie wiedzy Czytelnika.
Geniusz muzyki Wojciecha Kilara polega według mnie na matematycznym, rytmicznym, sonorystycznym przełożeniu na język dźwięków emocji, które daje tylko zanurzenie się w Naturze. Jego geniusz pozwolił mu usłyszeć Dzieło Stwórcy i oddać nam go w strukturach dźwięków w formie skondensowanej, wzmocnionej. [Bolesław Stelmach]Książka stanowi zbiór osobistych rozmów przeprowadzonych przez Violettę Rotter-Kozerę z wybitnymi postaciami świata kultury. Z ich wspomnień, okraszonych licznymi anegdotami, wyłania się niezwykle intymny i urokliwy portret jednego z najbarwniejszych polskich kompozytorów. Z autorką rozmawiają: Roman Polański, Antoni Wit, Kazimierz Kutz, Kazimierz Kord, Fred Fuchs, Peter Jablonski, Sławomir Idziak, Ks. Jerzy Szymik, Marek Moś, Krzysztof Zanussi
Kazimierz Serocki, uznany za największego "kolorystę" wśród polskich kompozytorów XX wieku, to jedna z najwybitniejszych i zarazem najbardziej zagadkowych postaci muzyki polskiej ostatnich czasów. Skryty, wycofany, niechętnie mówiący o sobie i swoich kompetencjach twórczych, nieudzielający wywiadów. Pozostawił dzieła wielobarwne, witalne, poruszające. Jego muzyka łączy brawurę i delikatność, dramatyzm i liryzm, subtelność brzmienia i wielką siłę wyrazu.
Wyjątkowość Serockiego sprawiła, że podejmowano już próby pisania o nim i jego utworach, nigdy jednak w tak pełny sposób, jak to uczyniła w swej książce Iwona Lindstedt. Autorka uzupełnia wiele dotychczasowych luk w badaniach nad jego biografią i spuścizną. Na podstawie pieczołowicie zebranych źródłowych materiałów pisanych i mówionych, ze znawstwem tematu i kontekstów, ale też wprawną ręką popularyzatora nauki kreśli sylwetkę niezwykłego człowieka i oryginalnego artysty, odsłaniając czytelnikom tajniki jego technik kompozytorskich.
Książka, na którą czekało wielu muzykologów, zainteresuje z pewnością także melomanów, może i kinomanów, gdyż dla wielu nazwisko Serockiego nierozerwalnie wiąże się z muzyką do najsłynniejszych dzieł filmowych Aleksandra Forda i Jerzego Hoffmana. A to tylko nieduży wycinek jego znakomitej muzyki.
Książka ma wyjątkową okładkę. Każdy nabywca dostanie unikalną jej wersję, jedyną i niepowtarzalną. Pomysł na okładki z serii Kompozytorzy polscy XX wieku polega na wykorzystaniu jednej z podstawowych cech muzyki — niepowtarzalności każdego wykonania. Najpierw powstaje jednolita struktura zbudowana z rytmicznego powtórzenia nazwiska kompozytora. Potem wprowadzone są do tego dwa akcenty (nuty, dźwięki) które w przypadkowy sposób zaburzają tę strukturę.
Mały solfeż jest zbiorem ćwiczeń do czytania nut głosem. Przeznaczony w zasadzie dla ognisk muzycznych, może być również z pożytkiem stosowany w niższych szkołach muzycznych lub zakładach kształcenia nauczycieli, a także służyć samoukom. Materiał, oparty przeważnie na polskiej pieśni ludowej, jest ułożony progresywnie pod względem trudności intonacyjnych i rytmicznych. Przy końcu podręcznika zostały umieszczone ćwiczenia rytmiczne.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
